Ἀνυποχώρητος παρρησία
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Πάντα οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου ἦταν ἀρνητικοὶ στὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ἀντιμετώπιζαν ὡς ἐμπόδιο στὰ ἔργα τους καὶ παράλληλα ὑπολόγιζαν ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐπηρεάζει τὸ λαὸ καὶ ἄν ἀφεθεῖ ἐλεύθερη, θὰ ματαιώσει τὰ σχέδια τους, γιατὶ ὁ λαὸς θὰ στραφεῖ ἐναντίον τους.
Τὴν ἴδια αἴσθηση ἔχουν καὶ οἱ σημερινοὶ ἄρχοντες τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, γι’ αὐτὸ ἐνεργοῦν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Καὶ στὶς σπάνιες περιπτώσεις ποὺ μερικοὶ πολιτικοὶ ἐμφανίζονται ὡς ὑπερασπιστὲς τῆς Ἐκκλησίας, στὴν πραγματικότητα ὑποκρίνονται προκειμένου νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ θρησκεύοντος λαοῦ.