Ορθόδοξε λαέ, μέμνησο του Κολυμπαρίου!
Ο τίτλος του παρόντος άρθρου θυμίζει την
αρχαία φράση, την οποία έλεγε καθημερινά ο υπηρέτης στον Πέρση βασιλιά Δαρείο,
υπενθυμίζοντας του ότι έπρεπε να τιμωρήσει τους Αθηναίους, γιατί συμμετείχαν
στην πυρπόληση των Σάρδεων: «Δέσποτα, μέμνησο των Αθηναίων!», του έλεγε κάθε
πρωί που άνοιγε τα μάτια του.
Ναι, είναι δανεισμένο το «μέμνησο» από
τη φράση εκείνη. Μόνο που γράφεται εδώ, όχι για να εγείρει αισθήματα εκδίκησης
ή αντιπάθειας σε πρόσωπα, όπως αυτή του Δαρείου προς τους Αθηναίους, αλλά για
να στηθεί ως μια μικρή ασπίδα αντίστασης στην καταστροφική προσπάθεια
μεταπατεροποίησης της Παράδοσης της Εκκλησίας μας. Να βοηθήσει στο κατά δύναμη,
ώστε η σύνοδος του Κολυμπαρίου να εντυπωθεί και να παραμείνει στη θύμηση και στη
συνείδηση του λαού, ως το θλιβερό εκκλησιαστικό γεγονός, το οποίο κατέστη
επισήμως έρεισμα και εφαλτήριο διάδοσης και εδραίωσης της παναιρέσεως του
οικουμενισμού. Ακόμη δε, ότι η σύνοδος αυτή πραγματοποιήθηκε, για να γίνει η δικλείδα
ασφαλείας, που έρχεται να κλειδώσει, να επιβεβαιώσει, να εγκρίνει και να διασφαλίσει
την «κανονικότητα» των μέχρι τούδε αλλά
και πασών των διαπραχθέντων και διαπραχθησομένων οικουμενιστικών αυθαιρεσιών.
