Από πού και ως πού η σχισματική και αιρετική παπική παρασυναγωγή αποτελεί "αδελφή Εκκλησία";
Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Μάλλον λαλείτε "εις ώτα μη
ακουόντων", σεβαστέ πάτερ Άγγελε, (σ.σ. τὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἀγγέλου
ἐδῶ) υπό την έννοια ότι τα όσα ορθά, κατά καιρούς,
καταθέτετε δε φαίνεται να αποτελούν αντικείμενο ουσιαστικού προβληματισμού απ
τη μεριά της πλειοψηφίας των επισκόπων, κατά κύριο λόγο, οι οποίοι, στην
πλειοψηφία τους, δεν αρθρώνουν τον επιβεβλημένο λόγο, τον ελεγκτικό και
στηλιτευτικό, των, περί την Ορθόδοξη Πίστη, ακροβασιών του πατριάρχη
Βαρθολομαίου αλλά και τινων Φαναριωτών επισκόπων, εν οις και οι γνωστοί και μη
εξαιρετέοι μητροπολίτες Περγάμου και Προύσσης.
Ίσα-ίσα που η συντριπτική πλειοψηφία των εν Ελλάδι μητροπολιτών υποδέχονται
με τιμές που υπερβαίνουν, κατά πολύ, το μέτρο τον προαναφερθέντα πρωθιεράρχη
όταν ο τελευταίος επισκέπτεται τη χώρα μας. Και να ήταν μόνο αυτό!
Ποιος μπορεί
να λησμονήσει το γεγονός ότι, σχετικώς προσφάτως, η πλειοψηφία των μητροπολιτών
που ποιμαίνουν τις μητροπόλεις των λεγόμενων "Νέων Χωρών" (όρος,
καταφανέστατα, επικίνδυνος από εθνικής πλευράς) συμμετείχαν σε μία "Σύναξη
Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου" στην οποία και δεν τόλμησαν να
ψελλίσουν ούτε μία λέξη, επικριτική των, κατά συρροήν, διαπραττομένων
πατριαρχικών ατοπημάτων;
Δυστυχώς, στις χαλεπές
μας ημέρες, δεν υπάρχουν επισκοπικά αναστήματα της κλάσεως των μακαριστών
Φλωρίνης Αυγουστίνου, Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου και Παραμυθίας Παύλου
προκειμένου να προβούν, κατά μίμηση της πρακτικής εκείνων, στη διακοπή του
μνημοσύνου του παραπαίοντος πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, μήπως και αναστραφεί,
κατ αυτόν τον τρόπο, ο οικουμενιστικός οίστρος κάποιων εκκλησιαστικών
αξιωματούχων και περιφρουρηθεί η Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του πιστού λαού.
Εκθειάζει ο πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως την επαίσχυντη πράξη άρσεως των αναθεμάτων μεταξύ
Κωνσταντινουπόλεως και Ρώμης που έλαβε χώρα χωρίς το ΠΑΡΑΠΑΝ να έχουν αρθεί ΟΥΔ’
ΕΠ’ ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ τα αίτια που τα προκάλεσαν, ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ απ την πλευρά του
Φαναρίου και ΕΡΗΜΗΝ των λοιπών Ορθοδόξων Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων
Εκκλησιών στα οποία ανακοινώθηκε μόλις την προτεραία της υλοποιήσεώς της... τηλεγραφικώς!!!,
προς δόξαν του συνοδικού συστήματος
διοικήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας βεβαίως-βεβαίως!
Επειδή, προφανώς,
εξυπηρετούσαν τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς του Φαναρίου.
Η προσγενομένη ζημία
στο καλώς εννοούμενο συμφέρον της οικουμενικής Ορθοδοξίας υπήρξε, βεβαίως,
μεγίστη προς δόξαν του... αρχεκάκου όφεως, πατρός και εμπνευστού του
οικουμενιστικού συγκρητισμού!
Προεβλήθη, κατά κόρον,
η ΔΗΘΕΝ αγάπη, ΑΠΑΤΗ στην πραγματικότητα, εις βάρος και επί παραθεωρήσει,
υποτιμήσει και καταφρονήσει, της Αληθείας.
"Τῆς ἱστορικῆς
ταύτης Πράξεως τῆς ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων ἑορτάζομεν ἐφέτος τὴν πεντηκοστὴν
ἐπέτειον δοξάζοντες τὸν Θεὸν τῆς ἀγάπης, διότι ἀπήλειψεν ἀπὸ τῶν καρδιῶν ἡμῶν
πᾶν ἴχνος μνησικακίας δι᾿ ὅσα κατὰ τὴν δευτέραν χιλιετίαν διετάραξαν τὰς
ἀδελφικὰς σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, καὶ διὰ τῆς «καθάρσεως τῆς μνήμης»
κατέστησεν αὐτὰς καὶ πάλιν «ἀδελφὰς Ἐκκλησίας» ἀποζητούσας διὰ τοῦ διαλόγου τῆς
ἀληθείας τὴν πλήρη ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος αὐτῶν ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῆς
Εὐχαριστιακῆς Τραπέζης. Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον διὰ τὴν
ἀποκατασταθεῖσαν ἀγάπην, ἥτις εἴθε νὰ παραμείνῃ ἀρραγὴς εἰς τοὺς αἰῶνας!",
έφη ο “κρίμασιν οις οίδε Κύριος”, κατέχων την ηγετική
καθέδρα του πατριαρχείου της Πόλης.
Από πού και ως πού η
σχισματική και αιρετική παπική παρασυναγωγή αποτελεί "αδελφή
Εκκλησία", μετά την έναρξη του διαβόητου και καινοφανούς "διαλόγου
της αγάπης"; Από πότε ένας
διάλογος, και μάλιστα αυτού του τύπου, παράγει κανονικά αποτελέσματα ικανά να
ανατρέψουν άρδην την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία;
Και από πότε ήρθησαν
οι αβυσσαλέες δογματικές και ιεροκανονικές διαφορές Ορθοδοξίας και Παπισμού; Απ
το 1965, μήπως, οπότε και ήρξατο ο - επιεικώς φαιδρός- "διάλογος της
αγάπης";
Νέου τύπου
εκκλησιολογία εγκαινιάσθηκε τότε;
Μέχρι πότε θα προκαλεί τους πιστούς ο κ. Βαρθολομαίος;
