Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης: Η πιθανή κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία ως προάγγελος παγκόσμιας κυβέρνησης και νέας «πανδημίας»; (Μέρος Α΄)

 

Η πιθανή κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία ως προάγγελος παγκόσμιας κυβέρνησης και νέας «πανδημίας»; (Μέρος Α΄) Μία ανατρεπτική γεωπολιτική προσέγγιση που επιχειρεί να φωτίσει την αθέατη πλευρά των γεγονότων KONSTANTINOS VATHIOTIS MAR 24 Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης,  Δικηγόρος Αθηνών ΠΡΟΪΔΕΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΙΚΟΥΣ: Μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας έχει επιλέξει να αυτονομηθεί από τις κεντρικές επιλογές και αποφάσεις της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ, αντιμετωπίζοντας με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα και καχυποψία τις επίσημες δηλώσεις και διακηρύξεις των πολιτικών ταγών, και επομένως αμφισβητεί δικαιολογημένα την ειλικρίνεια των προθέσεων και τα κίνητρα όσων εμπλέκονται στην προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης της Ρώσο-ουκρανικής εμπόλεμης σύρραξης. Ενώ στον γεωπολιτικό χώρο της Ανατολικής Ευρώπης μαίνεται σφοδρή στρατιωτική (δι’ αντιπροσώπων) σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, που σφάζονται για τα «μάτια της Ουκρανίας», αντιθέτως στο πεδίο της αντιμετώπισης των υγειονομικών απειλών διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι οι αντίπαλοι και πολέμιοι γίνονται σύμμαχοι και συνέταιροι «δίνοντας τα χέρια», καθώς επικρατεί μεταξύ τους απόλυτη σύμπνοια και ταύτιση απόψεων αναφορικά με την εργαλειοποίηση των μελλοντικών πανδημιών, έχοντας ως κοινό στόχο, τον έλεγχο και την χειραγώγηση της ανθρωπότητας. Στον εξωτικό παράδεισο του Μπαλί,  η «εκπεσούσα» δαιμονοκίνητη παγκόσμια ελίτ του χρήματος και της εξουσίας προμελετά και προσχεδιάζει το υγειονομικό αφήγημα της νέας πανδημίας και του επακόλουθου μαζικού εμβολιασμού των πολιτών, καθώς έχει βαλθεί να μετατρέψει την επίγεια ζωή τους σε δυστοπική κόλαση διαρκούς εμβολιαστικής επιτήρησης και ψηφιακής υποδούλωσης, μην αντέχοντας στην σκέψη ότι υπάρχουν ακόμη πολίτες που αντιστέκονται με θάρρος στον επιβαλλόμενο υγειονομικό ολοκληρωτισμό, παραμένοντας ελεύθεροι και ανεμβολίαστοι. Οι δαιμονοκίνητοι νεοταξίτες, έχοντας θέσει ως στόχο την εξάλειψη μέσω της διπλωματικής οδού όλων των πιθανών γεωπολιτικών συγκρούσεων, επιδιώκουν να προετοιμάσουν την ανθρωπότητα για ένα «αδιανόητο» γεγονός παγκοσμίων διαστάσεων που θα επηρεάσει την ζωή όλων των κατοίκων της Γης και το οποίο θα υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά όρια μιας ένοπλης αντιπαράθεσης, καθώς η αντιμετώπισή του θα απαιτήσει την συγκρότηση παγκόσμιας κυβέρνησης των «εκλεκτών» και την τυφλή υπακοή και συμμόρφωση των πολιτών. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 υπεγράφη εσπευσμένα στην Βαυαρική πρωτεύουσα μεταξύ της χιτλερικής Γερμανίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας η ομώνυμη συμφωνία του Μονάχου (Διεθνής Συνδιάσκεψη του Μονάχου) με την οποία απετράπη την τελευταία στιγμή η εμπόλεμη σύρραξη μεταξύ της Γερμανίας και της Τσεχοσλοβακίας. Το σύμφωνο του Μονάχου, διά του οποίου συνομολογήθηκε η ενσωμάτωση της γερμανόφωνης Σουδητίας (περιοχή της Τσεχοσλοβακίας) στο Γ’ Ράιχ, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από τους λαούς της Ευρώπης και χαρακτηρίστηκε ως «έντιμη ειρήνη» που απομάκρυνε (προσωρινά) τα μαύρα σύννεφα του πολέμου, τα οποία είχαν συγκεντρωθεί απειλητικά στον ευρωπαϊκό ορίζοντα.

Δημήτρης Δασκαλάκης: Σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη: Η αποθέωση της πολιτικής υποκρισίας

 

Η ανάποδη ανάγνωση του μητσοτακικού συνθήματος από «ποτέ ξανά!» σε «πότε ξανά;»

 

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Νηπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος
(Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική αλλά η συμφορά)
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνα Φιλόσοφος 

 

Την στιγμή που η Ελλάδα θρηνεί τα αθώα θύματα μίας ακόμη ανείπωτης τραγωδίας, λαμβάνουν μορφή χιονοστιβάδας οι αποκαλύψεις και οι καταγγελίες σχετικά με την προκλητική αδιαφορία και την ανικανότητα της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη να εγγυηθεί την καλή λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου, σύγχρονες υποδομές και ευρωπαϊκά συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων και μεταφοράς των επιβατών.

 

Δυστυχώς, με τον πιο πολυαίμακτο τρόπο καταρρέει με πάταγο και απροσδόκητα (;) λίγο πριν από τις επικείμενες εκλογές το νανουριστικό αφήγημα του επιτελικού κράτους της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, ενώ ο ίδιος καταφεύγει έντρομος σε άθλια επικοινωνιακή διαχείριση του ανθρώπινου πόνου, εμφανιζόμενος μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες με το δήθεν τεθλιμμένο ύφος του «συντετριμμένου ηγέτη» που συμπάσχει με την οδύνη των οικογενειών των θυμάτων, καθησυχάζοντας τους πολίτες ότι ανάλογη τραγωδία δεν θα συμβεί «ποτέ ξανά»!

Το μεβάκ * Ένα αλληγορικό διήγημα στην χαραυγή μιας δυστοπικής εποχής

 ΥΠΕΡΟΧΟ ! 

Το μεβάκ *

Ένα αλληγορικό διήγημα στην χαραυγή μιας δυστοπικής εποχής

Konstantinos Vathiotis

Γράφουν οι:

Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Ευαγγελία Δασκαλάκη, Mαθήτρια Λυκείου

---

Έτος 2040. Υπήρχε κάποτε μια χώρα, στην οποία οι πολίτες της απαγορευόταν να κοιτάξουν ψηλά στον ουρανό. Ήταν υποχρεωμένοι να περπατούν συνεχώς με το κεφάλι σκυμμένο, να βλέπουν το βρωμισμένο οδόστρωμα, τα πεταμένα σκουπίδια, τις ακαθαρσίες των ζώων στα πεζοδρόμια.

Όποιον και να ρωτούσες, κανείς δεν ήξερε να σου απαντήσει γιατί απαγορευόταν να κοιτάξεις τον ουρανό. Κάποιοι γεροντότεροι θυμόντουσαν (και αυτοί αμυδρά) ότι όλα είχαν ξεκινήσει από μια υπουργική απόφαση, αλλά και αυτών η μνήμη είχε πλέον ξεθωριάσει, χωρίς να μπορούν να δώσουν περισσότερες πληροφορίες. Είχε περάσει τόσος πολύς καιρός, που οι άνθρωποι περπατούσαν με σκυμμένο το κεφάλι, ώστε οι περισσότεροι είχαν πια εξοικειωθεί και αγαπήσει την καταθλιπτική και μονότονη συμπεριφορά τους, με την οποία είχαν πλέον συμβιβαστεί και δεν ήθελαν να την αλλάξουν. Μερικοί μάλιστα ένιωθαν και ασφαλείς, απολαμβάνοντας την νέα τους ζωή. Η απάνθρωπη αυτή απαγόρευση είχε όμως αλλοιώσει την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και τους είχε μεταβάλει σε ράθυμους, νωχελικούς, σκυθρωπούς, νευρικούς και αγέλαστους.

Δημήτρης Δασκαλάκης: Δεν είναι ο Πούτιν νεοταξίτης;

 

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

 

Στο πλαίσιο του καλόπιστου και εποικοδομητικού δημόσιου διαλόγου και με αφορμή το απομαγνητοφωνημένο κείμενο του αγαπητού πατρός Σεραφείμ Ζήση που δόθηκε στην δημοσιότητα με το τίτλο «Είναι ο Πούτιν νεοταξίτης;»¹, σύμφωνα με το οποίο επιχειρείται η αναίρεση της θέσης ότι ο Πούτιν υπηρετεί το νεοταξίτικο σύστημα εξουσίας, θα ήθελα, ως απάντηση, να παραθέσω ορισμένα αδιαμφισβήτητα πραγματικά δεδομένα που θα συμβάλλουν στην πληρέστερη κατανόηση της ρωσικής πολιτικής, μακριά από στερεότυπα και συναισθηματικές εξάρσεις.

Τα στοιχεία που θα παρουσιάσω, αν δεν αποδομούν πλήρως, τουλάχιστον επισκιάζουν το (προσεκτικά φιλοτεχνημένο) «αντινεοταξίτικο προφίλ» του Ρώσου προέδρου και τον κατατάσσουν πολύ πιθανώς στην χορεία των νεοταξιτών ηγετών.

Πριν προχωρήσω στην έκθεση των λόγων που αποδεικνύουν την συμπόρευση της ρωσικής ηγεσίας με το εκάστοτε κυρίαρχο αφήγημα της νεοταξίτικης υπερεθνικής ελίτ, θα προβώ εισαγωγικά σε δύο επισημάνσεις που διέπουν την σκέψη μου:

Δημήτρης Δασκαλάκης: Το Market Pass ως προθάλαμος του ψηφιακού εγκλεισμού των πολιτών

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, παραμένοντας πιστή στο δυστοπικό της όραμα για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας, προχωρά ακάθεκτη στην ψηφιοποίηση κάθε οικονομικής συναλλαγής των πολιτών με το κράτος.

Από την πρώτη στιγμή διατυπώσαμε την έντονη διαφωνία μας στην υλοποίηση του κυβερνητικού σχεδιασμού σχετικά με την μετάβαση της οικονομικής δραστηριότητας των πολιτών στο νέο περιβάλλον ψηφιακής οικονομίας που θα οδηγήσει βαθμιαία στην μονομερή επιβολή ενός δεσμευτικού μοντέλου ψηφιακής διακυβέρνησης.

Σύμφωνα με αυτό, οι πολίτες θα εξαναγκάζονται να καταχωρίζουν διαρκώς τα προσωπικά, οικονομικά, περιουσιακά και τραπεζικά τους στοιχεία σε μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων, με αποτέλεσμα η ψηφιακή τους παρακολούθηση να αποτελεί μια ανηλεή καθημερινότητα¹.

Συρρικνούμενη ελεύθερη βούληση των πολιτών ως αιτία για την επιβολή της τεχνητής νοημοσύνης

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
«Δωσ’ μου τηλεόραση και χάμπουργκερ αλλά μη μου φορτώνεις τις ευθύνες της ελευθερίας»1

Έχει πολλές φορές λεχθεί ότι η συμμόρφωση και υποταγή των πολιτών στο παγκόσμιο κυρίαρχο αφήγημα της υγειονομικής κρίσης η οποία προκλήθηκε από τον κορωνοϊό SARS–CoV-2 οφείλεται κατά κύριο λόγο στην καθηλωτική δύναμη της τηλεοπτικής χειραγώγησης.

Σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο τα αργυρώνητα και αξιοθρήνητα Μ.Μ.Ε.Ε. (Μέσα Μαζικής Επιρροής και Εξαπάτησης), ευρισκόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία της αντίχριστης Ν.Τ.Π., εξαπέλυσαν μια πρωτοφανή στα τηλεοπτικά χρονικά επίθεση φόβου, υστερίας, σύγχυσης και παραπληροφόρησης που αποσκοπούσε στην εξουδετέρωση της ελεύθερης βούλησης και κριτικής ικανότητας των πολιτών.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική ελίτ κατόρθωσε στις περισσότερες δυτικές χώρες να χειραγωγήσει επιδέξια την σκέψη, το συναίσθημα και την συμπεριφορά των πολιτών, καθώς τους έσυρε ως υπνωτισμένους και άβουλους στην δυνητικά θανατηφόρο εμβολιαστική καρέκλα.

Όταν τα κάστρα πέφτουν από μέσα...

Konstantinos Vathiotis

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

---

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεκτα,

πέσουν καιροί οργισμένοι,

Κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δένδρα,

για τίποτε άλλο δε φελάν, παρά για μετερίζια.

Μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι!

Τράβα, ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι,

κόφτο, και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,

για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Από το ποίημα του Κωστή Παλαμά «Παιδί, το περιβόλι μου!» 

---

Με προφανή θλίψη και απογοήτευση πληροφορηθήκαμε ότι με διάταξη του Ειρηνοδικείου Φλώρινας (27/28-7-2022) αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά ως νόμιμη η σύσταση και λειτουργία του αμφιλεγόμενου σωματείου με την προκλητική επωνυμία «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα», που εδρεύει στον ομώνυμο δήμο.

Το Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα αποτελεί τοπική μη κυβερνητική οργάνωση, η οποία ιδρύθηκε το 2022, χωρίς ακόμη να διαθέτουμε ασφαλείς πληροφορίες για τα πρόσωπα που συνέπραξαν στην σύστασή του.

Σύμφωνα με το καταστατικό του, ως επιδιωκόμενος σκοπός του σωματείου ορίζεται η διατήρηση και καλλιέργεια της «μακεδονικής γλώσσας» στην Ελλάδα, καθώς και η ανάληψη πρωτοβουλιών για την προαιρετική (αρχικά) εισαγωγή του μαθήματος της «Μακεδονικής γλώσσας» στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, αρχής γενομένης από τις διοικητικές περιφέρειες της Μακεδονίας και της Θράκης.