Γράφει παρακάτω ο π. Αρσένιος:
"Κατ' αρχήν ο καλός ποιμήν θα πρέπει να είναι πρόθυμος να θυσιασθεί για το ποίμνιο, κατά το πρότυπο του καλού ποιμένος Χριστού. Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος21, παραγγέλλει ο θείος Παύλος. Ο καλός ποιμήν γνωρίζει ότι εχθρός είναι ο διάβολος και η πλάνη. Τον διάβολο λοιπόν και την πλάνη αποστρέφεται. Τους πλανωμένους, τα θύματα των αιρέσεων, τα αντιμετωπίζει όπως ο γιατρός τους ασθενείς. Προσπαθεί να τους βοηθήσει, εάν φυσικά το θέλουν και το δέχονται."
Ερώτηση προς τον συντάκτη του εν λόγω άρθρου π. Αρσένιο Βλιακόφσκη.
Γιατί ενώ αυτά κηρύττετε, στην πράξη άλλα ποιείτε,γιατί πηγαίνετε στην Λάρισα προσκεκλημένος του βιαίως ενθρονισθέντος μοιχεπιβάτη Ιγνατίου Λάππα που αιματοκύλησε το Λογικόν Ποίμνιον της Λαρίσης και συγκοινωνίτε και του παρέχετε τοιουτοτρόπως αναγνώριση και υποστήριξη τόσο εσείς όσο και ο Γέροντάς σας;;;
π. Ἀρσένιε. Ημέτερος εί, ή εκ των υπεναντίων; "Και τίκτεις και παρθενεύεις";;;
Ὁ σεβαστός Μοναχός π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, εἶναι δεδηλωμένος ἀντιοικουμενιστής, αλλά συμμετέχει ώς εισηγητής σε εκδηλώσεις του μοιχεπιβάτου Ιγνατίου Λάππα Λαρίσης (στο παρελθόν) και του έτερου νεο-μεταπατερικού φωστήρος Ιγνατίου του Βόλου.
"Και τίκτει και παρθενεύει";;;
Το στόμα του Χρυσορρήμονος Ιωάννου και η γραφίδα του θα χρειαζόταν για να εγκωμιάσουμε επαξίως τον μέγα Απόστολο Παύλο, το στόμα του Χριστού. Επειδή μας λείπουν και τα δύο αυτά, θα δανεισθούμε λόγους του ίδιου του Αποστόλου για να παρουσιάσουμε το θέμα μας. Φυσικά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, θέμα τόσο σημαντικό στην ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να την αμελήσει αυτός που είχε την μέριμναν πασών των εκκλησιών(1), ο Απόστολος των Εθνών Παύλος.
Ας ξεκινήσουμε όμως από το πως βλέπει ο Απόστολος την υγιαίνουσα διδασκαλία. Τι είναι, δηλαδή, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία, τι είναι η σωστή πίστη, για να την αντιδιαστείλουμε κατόπιν προς την αίρεση.Υιοί Θεού, λέγει ο Απόστολος, είναι όσοι κινούνται και καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα(Ρωμ. 8, 14), οι πνευματέμφοροι, δηλαδή οι Άγιοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί.
H σωστή πίστη, η υγιαίνουσα διδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, είναι αποτέλεσμα καθαράς συνειδήσεως, η οποία γεννιέται από τον καθαρό βίο. Η υγιής διδασκαλία της Εκκλησίας απευθύνεται στους πάντας. Έρωτα ο Απόστολος: Η Ιουδαίων ο Θεός μόνον; Ουχί δε και εθνών; Και απαντά: Ναι και εθνών2. Όχι μόνο στους Ιουδαίους αλλά σε όλους απευθύνεται ο Χριστός. Όλοι -αρκεί να το θέλουν- μπορούν να γίνουν κατά χάριν παιδιά του, να φθάσουν στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και στην κατά χάριν θέωση.
Όμως, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται όλοι σ' αυτό το κάλεσμα του Χριστού. Μάλλον αυτοί που ανταποκρίνονται είναι σχετικώς λίγοι. Αυτοί που ανταποκρίνονται αγιάζονται και σώζονται με τη χάρη του Χριστού και όχι με τις δικές τους μόνο δυνάμεις. Στην Εκκλησία έχουμε Χριστοσωτηρία και όχι αυτοσωτηρία ή εργοσωτηρία. Χάριτι έστε σεσωσμένοι3 βροντοφωνάζει ο Απόστολος.
Η σωστή πίστη φαίνεται στην καθημερινή πράξη. Όπως λέμε στη θεολογική γλώσσα, το δόγμα (δηλ. το τι πιστεύουμε) έχει -θα πρέπει να έχει- άμεση σχέση με το πως ζούμε. Παράλληλα όμως και σε αντίθεση προς το μυστήριο της ευσεβείας, που είναι η Εκκλησία, υπάρχει και το μυστήριο της ανομίας, η αίρεση δηλαδή και η πλάνη.
Σε αντίθεση με την Εκκλησία που χαρακτηρίζεται από ενότητα, στην αίρεση και την πλάνη υπάρχει πολυδιάσπαση. Είναι οι άθεοι και άπιστοι, οι αιρετικοί, οι σχισματικοί, αυτοί που κάνουν δικές τους φατρίες, οι σκανδαλοποιοί, αυτοί που επιμένουν στην αμαρτία και δεν μετανοούν.
Βασική αιτία όλων αυτών των καταστάσεων είναι η υπερηφάνεια. Ει τις ετεροδιδασκαλεί... γράφει στον μαθητή του Τιμόθεο ο Απόστολος Παύλος,τετύφωται4. Δηλαδή με απλά λόγια, όποιος φτιάχνει μία δική του θρησκεία, δηλ. μια αίρεση, τετύφωται,
έχει μέσα του βουνό την υπερηφάνεια, γι' αυτό και δεν υποτάσσεται στον αληθινό Θεό.
έχει μέσα του βουνό την υπερηφάνεια, γι' αυτό και δεν υποτάσσεται στον αληθινό Θεό.
Η υπερηφάνεια και τα πάθη, που γεννώνται από αυτήν, ρίχνουν τον άνθρωπο στην αίρεση. Ρίζα γαρ πάντων των κακών έστιν η φιλαργυρία, γράφει πάλι στον μαθητή του Τιμόθεο ο θείος Παύλος, ης τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως...5. Η αμαρτία και τα πάθη μιαίνουν, λερώνουν τον νου και την συνείδηση και έτσι ο άνθρωπος απορρίπτει την υγιά διδασκαλία και ακολουθεί το δρόμο της αυτονομίας δουλεύοντας στα πάθη του. Οι απωσάμενοι την πίστιν και την αγαθήν συνείδησιν, εναυάγησαν περί την πίστιν6.
Πίσω από τα πάθη φυσικά είναι ο διάβολος, ο πατέρας του ψεύδους, που τα υποκινεί και παρασύρει τον άνθρωπο. Η αίρεση, η ετεροδιδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, ξεκινά ως ένα ξένο σώμα μέσα στην Εκκλησία, το οποίο ο ζωντανός οργανισμός, που είναι η Εκκλησία, το αποβάλλει. Την αίρεση δημιουργεί ο θεός του αιώνος τούτου, δηλαδή το σαρκικό φρόνημα, το φρόνημα του παλαιού ανθρώπου, του ανθρώπου των παθών. Έτσι έχουμε μπροστά μας δύο αντίθετους κόσμους.
Την Εκκλησία από τη μία πλευρά και την αίρεση από την άλλη. Όπως το φως με το σκοτάδι δεν μπορούν να συνυπάρξουν, έτσι και η αλήθεια της Εκκλησίας με το ψέμα των αιρέσεων.
Να τι γράφει ο Απόστολος Παύλος στη Β' προς Κορινθίους επιστολή του: κεφ. 6, 14
14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ, ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;. 15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ, ἢ τίς μέρις πιστῷ μετὰ ἀπίστου;. 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ἡμεῖς γὰρ ναὸς θεοῦ ἐσμεν ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονται μου λαός. 17 διό ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς. 18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθε μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει κύριος παντοκράτωρ.
Δηλαδή:
14 Μη συνάπτετε στενόν σύνδεσμον προς τους απίστους, με τους οποίους δεν ημπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να εμβαίνετε εις τον ίδιον ζυγόν μαζί τους. Διότι ποίος συνεταιρισμός ημπορεί να υπάρχη μεταξύ δικαιοσύνης και ανομίας; Ποία δε επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; 15 Ποία δε συμφωνία μπορεί να γίνη μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Ή ποίον μερίδιον δύναται να έχη ένας πιστός με ένα άπιστον; 16 Πως δε ημπορεί να ευρίσκωνται μαζί εις τον ίδιον τόπον ο ναός του Θεού και τα είδωλα; Ναι· δεν έχουν καμμίαν θέσιν τα είδωλα εις σας. Διότι σεις είσθε ναός του ζώντος Θεού, καθώς είπεν εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Θεός· Ότι θα κατοικήσω μέσα των και θα περιπατήσω μεταξύ των και θα είμαι Θεός ιδικός των και αυτοί θα είναι λαός μου. 17 Δι' αυτό εξέλθετε από μέσα από τους απίστους και ξεχωρισθήτε από αυτούς, λέγει ο Κύριος, και μη εγγίζετε οτιδήποτε ακάθαρτον. Και εγώ θα σας δεχθώ με στοργήν πατρικήν. 18 Και θα γίνω πατέρας σας και σεις θα είσθε παιδιά μου και θυγατέρες μου, λέγει ο Κύριος ο παντοκράτωρ7.
Η εμφάνιση των αιρέσεων δίνει την ευκαιρία να δοκιμασθεί και η αγάπη μας προς τον Χριστό, αν είναι γνήσια ή όχι. Αυτό το νόημα έχει ο λόγος του Αποστόλου δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν8.
Είπαμε ότι στη βάση όλων των αιρέσεων βρίσκεται η υπερηφάνεια. Απ' αυτήν ακριβώς γεννιέται και η υπερβολική εμπιστοσύνη του ανθρώπου στον εαυτό του και στην προκειμένη περίπτωσηη πίστη ότι με την κτιστή διάνοιά του ο άνθρωπος θα βρει μόνος του την αλήθεια. Βλέπετε, συνιστά στους Κολοσσαείς ο Απόστολος, μη τις υμάς εσταί ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής [=κούφιας] απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν9.
Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι κάνουν οι αιρέσεις. Οι αιρέσεις κηρύσσουν ένα άλλο Ευαγγέλιο (έτερον Ευαγγέλιον) και όχι το Ευαγγέλιο της εν Χριστώ σωτηρίας. Σήμερα κατ' εξοχήν αυτό το έτερον Ευαγγέλιον συνοψίζεται στηνεωσφορική πρόταση της αυτοσωτηρίας και αυτοθεώσεως του ανθρώπου χωρίς τον Θεό.
Οι αρχηγοί και διαφημιστές των αιρέσεων λένε στους ανθρώπους αυτά που τους αρέσουν, κολακεύουν τα πάθη τους, χαϊδεύουν τις ακοές των ανθρώπων10. Οι αιρέσεις σπρώχνουν τους ανθρώπους προσέχειν μύθοις11, να ασχολούνται με παραμύθια, θα λέγαμε στην απλή γλώσσα. Αυτό κι αν δεν γίνεται σήμερα! Βομβαρδίζονται οι άνθρωποι με ωροσκόπια, χαρτιά ταρώ και χίλια δύο άλλα παρόμοια. Τα υποψήφια θύματα εξαπατώνται με κούφια λόγια12.
Οι αιρετικοί είναι ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι13. Γι' αυτό μη μας εκπλήσσει που και αυτοί μιλούν για Χριστό14και υποκρίνονται ότι είναι ευσεβείς15. Στ' αλήθεια είναι λύκοι με προβιά προβάτων! Το κρίσιμο σημείο είναι αν πιστεύει κανείς στον σταυρό και στην ανάσταση του Χριστού και στο ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας του ανθρώπου, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος χωρίς αμαρτία.
Το να δέχεται κάποιος τον Ιησού Χριστό ως ένα σπουδαίο πνευματικό δάσκαλο ή κοινωνικό επαναστάτη, δεν σημαίνει τίποτε. Αυτό που ξεχωρίζει την πίστη της Εκκλησίας από την πλάνη των αιρέσεων, είναι ότι η Εκκλησία ομολογεί και κηρύσσει Ιησούν Χριστόν σταυρωθέντα και αναστάντα, μοναδικό σωτήρα του ανθρώπου. Τίποτε λιγότερο από αυτό.
Η αντιμετώπιση των αιρέσεων
Ας δούμε τώρα τι λέγει ο Απόστολος Παύλος για την αντιμετώπιση των αιρέσεων. Όπως ξέρουμε, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Η γνώση και βίωση της πίστεως· η συνειδητή ένταξη στην Εκκλησία ως σώμα Χριστού και η στερέωση στην πίστη· αυτή είναι η καλύτερη πρόληψη.
Για να μη φάει ο λύκος τα πρόβατα, θα πρέπει ο τσομπάνης (ο ποιμήν) να είναι καλός και τα σκυλιά να κάνουν σωστά τη δουλειά τους αλλά και τα ίδια τα πρόβατα να γνωρίζουν να προφυλάσσονται.
Ας ξεκινήσουμε από αυτό το τελευταίο.
Ο Απόστολος μας δίνει απλές, αποτελεσματικές αλλά και κατηγορηματικές οδηγίες στα λογικά πρόβατα: Επειδή οι αιρετικές διδασκαλίες προκαλούν κλυδωνισμούς και αναταράξεις στις συνειδήσεις16 γι' αυτό, λέγει
α):μη διαβάζετε και μην ακούτε αιρετικά πράγματα (διδαχαίς ποικίλαις και ξέναις μη παραφέρεσθε...17) και
β): απομακρυνθείτε από αιρετικούς ανθρώπους (μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών18και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μαλλον δε και έλέγχετε19) και
γ): Ακόμη και άγγελος εξ ουρανού να σας κηρύξει άλλο ευαγγέλιο, μην το δεχθείτε. Να τι γράφει ο Απόστολος στους Γαλάτες: Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα εστω20.
Δίνει δηλαδή ο Απόστολος ένα απόλυτο αλλά και ασφαλέστατο κριτήριο: Ό,τι δεν συμφωνεί με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας (εδώ συμπεριλαμβάνονται οι Ιεροί Κανόνες και η διδασκαλία των Αγίων), εσείς -λέγει- μην το δεχθείτε και μην το ακολουθήσετε, όποιος και αν είναι αυτός που θα σας το πει!
Ας έρθουμε τώρα και στους ποιμένες των λογικών προβάτων. Τι θα πρέπει να κάνουν αυτοί, ώστε με τη χάρη του Θεού να διαφυλάξουν τα πρόβατα από τους λύκους-αιρετικούς.
Κατ' αρχήν ο καλός ποιμήν θα πρέπει να είναι πρόθυμος να θυσιασθεί για το ποίμνιο, κατά το πρότυπο του καλού ποιμένος Χριστού. Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος21, παραγγέλλει ο θείος Παύλος. Ο καλός ποιμήν γνωρίζει ότι εχθρός είναι ο διάβολος και η πλάνη. Τον διάβολο λοιπόν και την πλάνη αποστρέφεται. Τους πλανωμένους, τα θύματα των αιρέσεων, τα αντιμετωπίζει όπως ο γιατρός τους ασθενείς. Προσπαθεί να τους βοηθήσει, εάν φυσικά το θέλουν και το δέχονται.
Ο καλός ποιμήν αφήνει τα 99 πρόβατα της μάνδρας για να αναζητήσει το ένα χαμένο και πανηγυρίζει όταν το βρεί22. Ο καλός ποιμήν απευθύνεται σε όλους κηρύσσοντας το Ευαγγέλιον (=χαρμόσυνο άγγελμα) της σωτηρίας23, ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας24, ερμηνεύει σωστά το Ευαγγέλιο. Απευθύνεται κυρίως στην ελευθερία των προσώπων και προσπαθεί να κεντρίσει το φιλότιμό τους25.
Ο καλός ποιμήν μιλάει τη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται. Χρησιμοποιεί τα μέσα που έχει στη διάθεσή του (σήμερα ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο-Internet) -υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι αυτά είναι συμβατά με το φρόνημα και το ήθος της Εκκλησίας- προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του, να μεταδώσει δηλαδή το Ευαγγέλιο.
Να τι γράφει ό Απόστολος μας στους Κορινθίους 9,19:
19 Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω· 20 καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω· τοῖς ὕπο νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, μὴ ὢν αὐτὸς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω· 21 τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος θεοῦ ἀλλ' ἔννομος Χριστοῦ, ἵνα κερδάνω τοὺς ἀνόμους· 22 ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσιν γέγονα πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω.26
Ο καλός ποιμήν χρησιμοποιεί διαφόρους τρόπους ποιμαντικής δράσεως, όπως ο καλός γιατρός διάφορα φάρμακα, ανάλογα με το είδος και τη σοβαρότητα της αρρώστιας. Να τι υποδεικνύει στον μαθητή του Τιμόθεο: Κήρυξον τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον(=παρηγόρησον), εν πάση μακροθυμία και διδαχή27. Άλλοτε χρειάζεται πολλή αγάπημήπως τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος28 και άλλοτεαυστηρότητα29 πάλι για το καλό του ασθενούντος πνευματικά ή πλανωμένου.
Μερικές φορές χρειάζεται και ο έλεγχος δημοσία και όχι μόνον κατ' ιδίαν. ...τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον εχωσι30γράφει ο Απόστολος προς τον μαθητή του Τιμόθεο. Είναι περιπτώσεις που επιβάλλεται άμεση ενέργεια και αποστομωτική απάντηση, διότι οι ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και φρεναπάται (=που εξαπατούν τα μυαλά των άλλων)31, κάνουν μεγάλη ζημιά. Στο να έχουν καλό αποτέλεσμα οι λόγοι και οι ενέργειες του ποιμένος βοηθεί το να είναι αυτός ακατηγόρητος32, το να μη βαρύνεται, δηλαδή, με λόγους και πράξεις για τις οποίες μπορεί να κατηγορηθεί, ούτε, ακόμη περισσότερο, με σκάνδαλα.
Μερικές φορές η θεραπεία είναι δύσκολη, επειδή άργησε ο ασθενής να πάει στον γιατρό33. Άλλες φορές πάλι επιβάλλεται η αποκοπή του μέλους που νοσεί ανιάτως και κινδυνεύει να μολύνει, σαν τη γάγγραινα, και τα υγιή μέλη34. Πάντως ο καλός ποιμήν ποτέ δεν απελπίζεται, αφού το ξυπνητήρι της συνειδήσεως μπορεί να λειτουργήσει μέχρι και την τελευταία στιγμή, που ο άνθρωπος έχει τα μάτια του ανοιχτά σ' αυτόν τον κόσμο.
Ας δούμε και ερμηνεία του γνωστού γραφικού χωρίου αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος35. Εδώ ο Απόστολος εννοεί τον αιρετικό που επιμένει να δημιουργεί σκάνδαλα και διαιρέσεις στην Εκκλησία. Αυτόν πράγματι, αφού τον συμβουλεύσει ο ποιμήν μια-δυο φορές και δεν διορθώνεται, είναι καλύτερα να παύσει να ασχολείται μαζί του και να τον αποκόψει.
Εδώ φθάσαμε στο τέλος του σύντομου ταξιδιού με οδηγό τον μέγα Απόστολο των εθνών Παύλο. Ακούσαμε τι λέγει για τις αιρέσεις και τον τρόπο της αντιμετωπίσεώς των. Θα το συνοψίσουμε και θα το επαναλάβουμε: μόνον η συνειδητή ένταξή μας στη μάνδρα της Εκκλησίας μας παρέχει ασφάλεια από τουςλύκους-αιρετικούς, οι οποίοι μάλιστα πολλές φορές εμφανίζονται με ένδυμα προβάτου.
Ας ευχηθούμε ο καλός Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι, και εις επίγνωσιν αληθείας έλθείν36, να φωτίζει με τις ευχές των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και πάντων των αγίων εμάς μεν να φυλάξουμε τον θησαυρό της πίστεως αγωνιζόμενοι και αγιαζόμενοι, τους δε μακράν της ποίμνης αιρετικούς και πλανωμένους να φωτίζει, ώστε να επιστρέψουν εν μετανοία στην αγκαλιά του στοργικού πατέρα, που τους περιμένει υπομονετικά.
1. Β' Κορ. 11, 28.
2. Ρωμ. 3, 29.
3. 'Εφ. 2,5
4. Α' Τιμ. 6, 3.
5. Α' Τιμ. 6, 10.
6. Πρβλ. Α' Τιμ. 1, 19.
7. Βλ. Καινή Διαθήκη, έκδ. Σωτήρ, 3-6-1993, σσ. 728
8. Α' Κορ. 11, 12.
9. Κολ. 1, 8.
10. κνηθόμενοι την ακοήν, λέγει ο Απόστολος μας, γράφοντας στον μαθητή του Τιμόθεο (Β' Τιμ. 4, 2).
11. Α' Τιμ. 1, 3.
12. Εφ. 5, 6.
13. Β' Κορ. 11, 13.
14. Φιλ. 1, 15.
15. Ρωμ. 16, 17-18.
16. Εφ. 4, 14.
17. Εβρ. 13, 9.
18. Εφ. 5, 7.
19. Εφ. 5, 11.
20. Γαλ. 1, 8.
21. Α' Κορ. 10, 24).
22. Ματθ. 18, 12-13.
23. Κορ. 1, 28.
24. Β' Τιμ. 2, 15.
25. Β' Κορ. 8, 8.
26. Α' Κορ. 9, 19-22.
27. Β' Τιμ. 4, 2.
28. Β' Κορ. 2, 6.
29. Α' Κορ. 4, 18-21.
30. Α' Τιμ. 5, 20.
31. Τίτ. 1, 10.
32. Τίτ. 2, 8.
33. Πρβλ. Εβρ. σ. 6.
34. Β' Θεσσ. 3, 6.
35. Τίτ. 3, 10-11.
36. Πρβλ. Α' Τιμ. 2,4
Περιοδικό ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ τεύχος 56
π. Ἀρσένιε. Ημέτερος εί, ή εκ των υπεναντίων; "Και τίκτεις και παρθενεύεις";;;
Ὁ σεβαστός Μοναχός π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, εἶναι δεδηλωμένος ἀντιοικουμενιστής, αλλά συμμετέχει ώς εισηγητής σε εκδηλώσεις του μοιχεπιβάτου Ιγνατίου Λάππα Λαρίσης (στο παρελθόν) και του έτερου νεο-μεταπατερικού φωστήρος Ιγνατίου του Βόλου.
"Και τίκτει και παρθενεύει";;;
Μέ μεγάλη μας ἔκπληξη διαβάσαμε στόν τοπικό τύπο τῆς πόλης τοῦ Βόλου, τήν παρουσία τοῦ Μοναχοῦ (ἐντεταλμένου ἐπί τῶν αἱρέσεων τῆς Ι. Μητροπόλεως Κασσανδρείας) π. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη στήν ἀντιαιρετική ἡμερίδα γιά νέες οἰκογένειες, πού διοργάνωσε ἡ Μητρόπολη Δημητριάδος, ὁ ὁποῖος ὡς εἰσηγητής ἀνέπτυξε τό θέμα: «Κίνδυνοι γιά τούς νέους καί τίς οἰκογένειες ἀπό τίς σέκτες καί τρόποι ἀντιμετωπίσεως». Ἴσως κάποιος ἀναρωτηθεῖ, γιατί νά προκαλέσει ἔκπληξη ἡ παρουσία τοῦ ἐν λόγῳ Μοναχοῦ σέ μία ἀντιαιρετική ἡμερίδα, ἀφοῦ μάλιστα εἶναι καί ὁ πλέον ἁρμόδιος, ὡς ἐντεταλμένος ἐπί τῶν αἱρέσεων ἄλλης Μητροπόλεως, νά μιλήσει γιά τά θέματα αὐτά καί νά ἐνημερώσει τούς νέους καί τίς οἰκογένειες γιά τόν κίνδυνο πού διατρέχουν.
Ὁ σεβαστός Μοναχός π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, γιά ὅσους δέν γνωρίζουν, ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια (γιά πρώτη φορά τόν ἀκούσαμε τό ἔτος 2000 στό Μοναχικό Συνέδριο στά Μετέωρα παρουσίᾳ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τότε Ἀθηνῶν κ. Χριστόδουλου καί μᾶς χαροποίησε ἰδιαίτερα μέ τίς θέσεις του), συμμετέχει σέ ὅλα σχεδόν τά ἀντιοικουμενιστικά συνέδρια, ἡμερίδες, συνάξεις, ὁμιλίες–ἐκδηλώσεις σέ διάφορες μητροπόλεις, εἴτε ὡς εἰσηγητής, εἴτε ὡς συντονιστής, εἴτε ὡς γραμματέας τῶν συντονιστικῶν ἐπιτροπῶν τῶν συνεδρίων–ἡμερίδων αὐτῶν. Εἶναι λοιπόν δεδηλωμένος ἀντιοικουμενιστής, ἐργάζεται ἀδιαλείπτως ἐδῶ καί χρόνια γιά τήν ἐνημέρωση τῶν πιστῶν γιά τήν Παναίρεση τῆς ἐποχῆς μας, εἶναι δέ καί σύμβουλος ἐκδόσεως τοῦ Περιοδικοῦ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τό ὁποῖο καί αὐτό δημοσιεύει ἄρθρα ἀντιαιρετικά καί κυρίως ἀντιοικουμενιστικά.
Σέ πρόσφατη μάλιστα ἡμερίδα, πού διοργανώθηκε ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς, μετεῖχε ὡς μέλος τῆς γραμματείας τῆς συντονιστικῆς ἐπιτροπῆς. Στήν συγκεκριμένη ἡμερίδα καταγγέλθηκε ἐπισήμως ἡ Ἀκαδημία τῶν Θεολογικῶν Σπουδῶν τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος ἄμεσα καί ἔμμεσα φωτογραφήθηκε ὁ ἠθικός αὐτουργός–ἱδρυτής αὐτῆς ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος, ὁ ὁποῖος εἶναι ὀπαδός τῆς «μεταπατερικῆς θεολογίας», οἰκουμενιστής, νεωτεριστής, καινοτόμος, σύμφωνα καί μέ τήν ἀποκαλυπτική εἰσήγηση τοῦ ἐρευνητοῦ κ. Ι. Μαρκᾶ στήν ἐν λόγῳ ἡμερίδα.
Ἐξάλλου ἡ ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» εἶχε δημοσιεύσει σέ πληθώρα φύλλων της, ὁλόκληρα ἄρθρα καί μάλιστα πρωτοσέλιδα γιά τήν δράση τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος καί τήν σχέση του μέ τήν αἵρεση της Μεταπατερικῆς Θεολογίας, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς νεοφανοῦς Λειτουργικῆς Ἀναγέννησης (μεταγλώττισης τῶν κειμένων τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, τῶν Εὐχῶν καί Μυστηρίων τῆς Θ. Λατρείας μας).
Συνεπῶς εἶναι πασίγνωστες οἱ θέσεις τοῦ συγκεκριμένου Μητροπολίτου, ἡ γραμμή πού ἀκολουθεῖ, καθώς καί ἡ συμπόρευσή του μέ τούς Οἰκουμενιστές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Π.Σ.Ε. καί ἄλλων διεθνῶν Ὀργανισμῶν (Πατριάρχη Βαρθολομαίου, Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, τῶν θεολόγων Π. Βασιλειάδη καί Γ. Μαρτζέλου κἄ.).
Εἶναι γνωστή ἐπίσης ἡ συμμετοχή του καί προδοτική ἀποδοχή τῶν ὅσων ὑπεγράφησαν στήν Θ’ Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε. στό Πόρτο Ἀλέγκρε ἐκ μέρους τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἡ συμμετοχή του –τῇ παρουσίᾳ Καρδιναλίων καί ἀλλοθρήσκων– σέ Θ. Λειτουργία στόν Ἅγ. Ἀπολλινάριο τῆς Ραβέννας, κατὰ τὴν ὁποία μετέδωσαν τή Θ. Κοινωνία σέ αἱρετικούς, οἱ θέσεις του γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τή χειροτονία τῶν γυναικῶν, τό ἄβατον τοῦ ἁγ. Ὄρους, τόν θρησκευτικό τουρισμό κλπ., κλπ.
Μέ λίγα λόγια ὁ συγκεκριμένος Μητροπολίτης εἶναι ὀπαδός τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ὁποία κατεδίκασε ἀπό ἄμβωνος καί ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κατά τήν ἀνάγνωση τῶν ἀναθεμάτων κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας πρίν δύο χρόνια στόν Μητροπολιτικό ναό τοῦ Πειραιᾶ.
Καὶ ἐδῶ λοιπόν στοιχειοθετεῖται ἡ ἔκπληξη, ἡ ἔνσταση καί ἡ διαμαρτυρία μας γιά τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, ἕνα γνωστότατο ἀντιοικουμενιστή, ὅπως ἐξάγεται ἀπό τό ὅλο του βιογραφικό σημείωμα, τό ὁποῖο γέμει ἀπό ἐνέργειες καί παρουσίες πού δηλώνουν σαφέστατα ὅτι ἀγωνίζεται γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς παναιρέσεως αὐτῆς, ἡ ὁποία κατατρώγει, γιά παραπάνω ἀπό ἕναν αἰῶνα, τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐφ’ ὅσον λοιπόν, εἶναι γνωστές οἱ ἐνέργειες καί θέσεις τοῦ οἰκείου μας Ἐπισκόπου, ὅπως ἐπίσης καί τό γεγονός ὅτι ὑπάρχουν πιστοί πού ἔχουν ἀποτειχισθεῖ ἀπό αὐτόν λόγῳ τῆς συμπορεύσεώς του μέ τήν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πῶς στέκεται, πῶς δικαιολογεῖται ἡ παρουσία τοῦ π. Ἀρσενίου στήν ἐν λόγῳ ἡμερίδα; Δέν ἀποτελεῖ μέγα σκάνδαλο; Δέν δηλώνει ἡ ἐκεῖ παρουσία του, δίπλα στόν Οἰκουμενιστή Ἐπίσκοπο νά εἰσηγεῖται γιά τίς νεοφανεῖς αἱρέσεις πού πλήττουν τίς νέες οἰκογένειες, ἀλλά καί οἱ φιλοφρονήσεις πού ἀνταλλάχτηκαν, συμπόρευση μέ τήν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ὁποία μόνο μέ τά λόγια καί στά χαρτιά καταπολεμεῖ ὁ Μοναχός Ἀρσένιος;
Μήπως μετενόησε ὁ Δημητριάδος, ἀποκήρυξε τίς αἱρετικές θέσεις καί πράξεις του, συνέγραψε κάποιο λίβελλο ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ ἤ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί δέν πήραμε εἴδηση; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀξιολογεῖ ὁ π. Ἀρσένιος ὅτι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο οἱ νέες οἰκογένειες ἀπό τίς διάφορες ὀλιγομελεῖς σέκτες, ἀπό τόν κίνδυνο πού διατρέχουν ἐξ αἰτίας τῆς συμμετοχῆς τοῦ κ. Ἰγνατίου στή μεγάλη σέκτα τοῦ Π.Σ.Ε. ἤ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ἤ τῶν Λουθηρανῶν ἤ τῶν Ἀγγλικανῶν ἤ ὅποιων ἄλλων, μέ τούς ὁποίους συγχρωτίζεται τόσα χρόνια;
Πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι εἶναι πολὺ μεγαλύτερος ὁ δεύτερος κίνδυνος πού διατρέχουν οἱ πιστοί, καί κυρίως οἱ νέοι. Καί ὁ κίνδυνος καθίσταται ἀκόμα πιό μεγάλος ἀπό τή σύγχυση πού δημιουργεῖται, κυρίως ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, εὑρισκόμενος ἐδῶ καί χρόνια δίπλα στά μεγάλα ὀνόματα τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος (π. Θεοδ. Ζήση, π. Γεωργ. Μεταλληνοῦ, π. Ἀθαν. Ἀναστασίου, π. Γεωργ. Καψάνη κλπ.) ἐνῶ ἔχει δηλώσει ἤδη τήν ταυτότητά του, τώρα εἰσηγεῖται –μαζί μέ τήν ἐλίτ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ– γιά αἱρέσεις ὑποδεέστερες, μικρῆς ἐμβέλειας καί ἐλάχιστα διακινούμενες στόν ἑλλαδικό χῶρο.
Θά περίμενε κανείς, ὅπως εἶναι εὔλογο ἀπό ὅσα παραθέσαμε, ὁ ἐντεταλμένος ἐπί τῶν αἱρέσεων, π. Ἀρσένιος, ὄχι μόνο νά ἀρνηθεῖ τήν πρόσκληση γιά νά παραστεῖ ὡς εἰσηγητής στήν ἐν λόγῳ ἡμερίδα, ἀλλά καί νά ἐλέγξει τόν συγκεκριμένο Μητροπολίτη δημοσίως, γιά τό ὅτι κηρύσσει γυμνῇ τῇ κεφαλῇ τήν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ὁποία ὁ π. Ἀρσένιος καταγγέλει ἐδῶ καί χρόνια, καί ὄχι νά συνεργάζεται μαζί του γιά τήν ἐνημέρωση γιά ὑποτιθέμενο κίνδυνο ἀπό ἄλλες αἱρέσεις καί σέκτες. Εἶναι προκλητικότατο νά δέχεται τήν πρόσκληση νά μιλήσει σέ ἕνα χῶρο πού ἔχει ὀνομασθεῖ ἀπό πολλούς ὡς ἐργαστήρι αἱρετικῶν θέσεων καί ἀπόψεων καί ἀπό ἕνα βῆμα στό ὁποῖο ἀνέβηκαν καί μίλησαν αἱρετικοί, ἑτερόδοξοι καί ἀλλόθρησκοι, ἀκόμη καί παστόρισσες ὁλόκληρης τῆς ὑφηλίου.
Μέσα ἀπὸ αὐτὴ τὴν προσέγγιση γίνεται πλέον κατάδηλο τό γιατί δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπισθεῖ πλέον ἡ γάγγραινα αὐτή τῆς αἱρέσεως τῆς ἐποχῆς μας, καθόσον οἱ ἀντι-οικουμενιστές συμφύρονται καί συγχρωτίζονται μέ τούς Οἰκουμενιστές· ἀλληλοαφορίζονται, ἀλλά συνεργάζονται στενά· ἀλληλοκατηγοροῦνται, ἀλλά στήν οὐσία συμπορεύονται καί, κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἡ δευτέρα πλάνη εἶναι χειροτέρα τῆς πρώτης!
Ἀπό τήν δεδηλωμένη αἵρεση μπορεῖ κάποιος νά προφυλαχθεῖ, διότι εἶναι εὐδιάκριτη, ἀλλά ἀπό τή διγλωσσία, τήν φαρισαϊκή συμπεριφορά καί τήν ἀντορθόδοξη ἰησουΐτικη μέθοδο ἀντιμετώπισης τῆς αἱρέσεως, ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά ἀφυπνισθεῖ κάποιος, ἀλλά ἀπό τή σύγχυση πού δημιουργοῦν τέτοιου εἴδους συμπεριφορές, κοντεύει νά χάσει ἀκόμη καί τά λογικά του.
Εὑρισκόμαστε στήν πολύ δύσκολη θέση νά διαπιστώσουμε γιά μία ἀκόμη φορά ὅτι, ὄχι μόνο δέν πολεμᾶται ἔτσι ὁ Οἰκουμενισμός, ὄχι μόνο δέν ἀναχαιτίζεται ἡ ὀρμή του, ἀλλά σιγοντάρεται, συνεπικουρεῖται, ἐξαπλώνεται καί ἑδραιώνεται ἔτι περισσότερο. Ὁ συμφυρμός αὐτοῦ τοῦ εἴδους μέ Οἰκουμενιστές πού φωτογραφίζονται στά ὡς ἄνω συνέδρια, ἀλλά δέν κατονομάζονται, ἡ ἀρνητική στάση τῶν ἀντιοικουμενιστῶν ἔναντι τῆς πατερικῆς γραμμῆς τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους–Πατριάρχες, πού κηρύσσουν γυμνῇ τῇ κεφαλῇ τήν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά καί ἡ ἀγαστή συνεργασία τους σέ θέματα μάλιστα ἀντιμετωπίσεως ἄλλων αἱρέσεων, δέν ὁδηγοῦν στήν καταπολέμηση τῆς παναιρέσεως αὐτῆς στό ἐλάχιστο.
Ἀκόμη καί ἡ ἐνημέρωση πού ὑποτίθεται ὅτι γίνεται (ἐξαιτίας τῆς συγχύσεως πού δημιουργεῖται) δέν ἔχει κανένα νόημα, οὔτε φέρνει κάποιο ἀποτέλεσμα. Διότι δέν μποροῦμε, ἀπό τή μιά ν’ ἀμνηστεύουμε καί νά προσδίδουμε ἐκκλησιαστική νομιμοποίηση σέ ἐπισκόπους πού ἔχουν γκρεμίσει τά ὅρια μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, κι ἀπό τήν ἄλλη νά τούς ἐγκαλοῦμε γιά τά αἱρετικά τους φρονήματα. Εἶναι σά νά γνωρίζουμε ὅτι πάσχουμε ἀπό μία ἀσθένεια, ἤ ὅτι κινδυνεύουμε ἀπό μία ἐπιδημία, ἀλλά δέν ἔχουμε τά κατάλληλα φάρμακα γιά νά τίς ἀντιμετωπίσουμε, ἀφοῦ οἱ θεράποντες γιατροί, ἀντί νά μᾶς τά χορηγήσουν καί νά μᾶς θεραπεύσουν, μᾶς μολύνουν περισσότερο καθόσον, ἐρχόμενοι σέ ἐπικοινωνία μέ τούς νοσοῦντες, μᾶς τίς μεταδίδουν.
Μετὰ τὴν παραπάνω ἀνάλυση, γίνεται ἀπόλυτα κατανοητὴ καὶ εὐεξήγητη ἡ συμπεριφορά τοῦ ἐν λόγῳ μοναχοῦ στήν προαναφερθεῖσα ἡμερίδα τοῦ Πειραιᾶ, τή σχετική μέ τήν Μεταπατερική Θεολογία. Κατ’ αὐτήν, μέλη τοῦ Συλλόγου μας, ὅπως καί μέλη τῆς Ἑνώσεως «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» ἐμοίραζαν στούς προσερχομένους ἔντυπο ἀντιοικουμενιστικό ὑλικό (τεύχη τοῦ περιοδικοῦ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» καί τό βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, τό σχετικό μέ τήν διακοπή τῆς μνημονεύσεως Ἐπισκόπου κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας αἵρεσι). Στὴν ἐν λόγῳ ἡμερίδα ὁ π. Ἀρσένιος, εἶχε κυριολεκτικά ἀναστατώσει τούς πάντες, ἀπό τόν Πρωτοσύγκελλο τῆς Μητροπόλεως μέχρι τούς κατώτερους κληρικούς γιά τήν παρουσία μας ἐκεῖ καί γιά τό ὑλικό πού μοιράζαμε, πηγαινοερχόμενος καί ἐνημερώνοντας τόν καθένα γι’ αὐτό πού κάναμε. Τόν ἐνοχλοῦσε ἀφάνταστα ἡ παρουσία μας ἐκεῖ, ὥστε προσπαθοῦσε μέ κάθε τρόπο νά τήν ἀποτρέψει. Κάποια στιγμὴ μάλιστα, δέν δίστασε ἀπὸ μικροφώνου νὰ προειδοποιήσει ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν αἴθουσα μοιράζονται αἱρετικά φυλλάδια (αὐτὸ πράγματι συνέβαινε ἔξω ἀπὸ τὶς εἰσόδους τῆς αἴθουσας), χωρὶς καμιά διευκρίνηση, ὅτι ἐμεῖς δὲν ἀνήκουμε στοὺς αἱρετικούς, λές καί τά βιβλία περί ἀποτειχίσεως ἦταν αἱρετικά! Ἐκ τῶν ὑστέρων βέβαια καταλάβαμε πολύ καλά ποῦ ὀφειλόταν ἡ συμπεριφορά του ἐκείνη, τήν ὁποία τότε ἀποσιωπήσαμε, ἀλλά τώρα κρίναμε ὅτι πρέπει νά γνωστοποιηθεῖ, γιά νά δοθεῖ στὸ ὅλο θέμα ἡ πραγματικὴ διάσταση.
Φαίνεται καθαρά πλέον ὅτι διατηρώντας τήν ἐπικοινωνία του μέ τούς Οἰκουμενιστές φέρεται ἐχθρικά πρός κάθε τι πού παραπέμπει στήν ἀποτείχιση καί ὅπως εἶναι φυσικό καί στά πρόσωπα πού τήν ἐνστερνίζονται καί τήν ἀκολουθοῦν.
Λυπούμαστε βαθύτατα γιατί ἐλπίζαμε ὅτι κάποια στιγμή θά μπορούσαμε νά συμπορευθοῦμε στόν ἀντιοικουμενιστικό ἀγῶνα, νά συνδράμουμε ἔστω καί στό ἐλάχιστο δίπλα στά πρωτοκλασσάτα ὀνόματα τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ χώρου, ἐμεῖς οἱ ἀσήμαντοι, ἀλλά μετά ἀπό αὐτές τίς συμπεριφορές, αὐτό φαίνεται νά φαντάζει σάν ὄνειρο θερινῆς νυκτός.
Βέβαια, δέν εὐελπιστοῦμε ὅτι ὁ π. Ἀρσένιος θά ἀσχοληθεῖ μαζί μας, ἀφοῦ καί παλαιότερα τοῦ γράψαμε γιά σχετικό θέμα ἀλλά δέν καταδέχθηκε νά μᾶς ἀπαντήσει. Πρίν λίγα χρόνια πάλι ἦλθε καί μίλησε γιά τή σχολή Γονέων σέ τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό τοῦ Βόλου, ἀλλά καί τότε, δέν δώσαμε συνέχεια γιά εὐνόητους λόγους. Ὡς δόκτωρ Θεολογίας αὐτός, γνωρίζει πολύ καλύτερα τί πρέπει νά πράξει καί πῶς πρέπει νά συμπεριφέρεται, ὄχι μόνον ὡς θεολόγος ἀλλά καί ὡς ἁπλός μοναχός. Ἡ στάση του σκανδαλίζει καί ἴσως πρέπει νά λάβει τά μέτρα του. Πρέπει νά ἀποφασίσει σέ ποιό στρατόπεδο θέλει ν’ ἀνήκει καί μέ ποιούς νά συνεργάζεται, διαφορετικά κινδυνεύει νά χάσει τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία καί τόν τίτλο τοῦ ἀγωνιστοῦ τῆς Πίστεως ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐκτός ἄν ἐμεῖς δέν καταλάβαμε καί τοῦ προσδώσαμε τόν τίτλο αὐτό χωρίς ν’ ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα.
Εἰλικρινά ζητᾶμε συγνώμη γιά τήν παρέμβασή μας αὐτή, ἀλλά ἐδῶ πού φτάσαμε, δέν μποροῦμε πλέον νά παίζουμε μέ τά θέματα τῆς πίστεως, ἔστω κι ἄν μᾶς προσάπτουν διάφορες κατηγορίες· οὔτε μποροῦμε νά ἐπαμφοτερίζουμε σέ τέτοιους δύσκολους κι ἔσχατους καιρούς, οὔτε νά σκανδαλίζουμε ἔστω καί τόν πιό ἁπλοϊκό πιστό γιά τόν ὁποῖο θυσιάστηκε ὁ Χριστός πάνω στόν Σταυρό.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
«ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ»
ΝΟΜΙΜΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΕΝΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΞΑΝΘΑ -ΝΑΚΟΥ
