ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ : ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ Α.Φ. 186 http://www.agonas.org
Γιατί πατέρες μου; Γιατί αδέλφια μου αγωνιστές;
Λέει ένα ρητό: «Θεέ μου, φύλαξέ με από τους φίλους,
γιατί τους εχθρούς τους ξέρω», ή «γιατί το μάτι σου είναι βγαλμένο τόσο βαθειά;
Μου το ΄βγαλε ο αδερφός μου!!!»
Πιάνω την γραφίδα και αφήνω τη μύτη της να
εκφράσει το παράπονο, την οργή, την απέχθεια, που βράζει και κοχλάζει. Οι
λογισμοί και οι αμφιβολίες συνωθούνται από την επονείδιστη προδοσία.
Μάθαμε, εμπεδώσαμε, βιώσαμε πως στην πνευματική ζωή
της εκκλησίας μας κεντρικό πρόσωπο, είναι ο πνευματικός πατέρας. Σε εμπνέει, σε
καθοδηγεί, σε πιάνει από το χέρι σφιχτά για να σε βγάλει από τα ναρκοπέδια της
κοσμικής ζωής, από τις παγίδες του πονηρού και ως λήπτης γενναίος να
συμπαρασταθεί στην παλαίστρα του σταδίου. Είναι η φωνή του Θεού. Τον βάζεις
καπετάνιο στο σκαρί της ψυχής σου. Κι όπως πίσω από ένα σπουδαίο άνδρα κρύβεται
πάντα μία σπουδαία μάνα, έτσι και πίσω από έναν ευλαβή χριστιανό, κρύβεται ένας
καλός πνευματικός, πίσω από ένα μάρτυρα, ένας ομολογητής ορθόδοξος πνευματικός.
Πίσω από τον μικρό Νέστορα στέκει ο Άγιος Δημήτριος.
Πρόσφατα βουλευτής από την Κοζάνη δεν ενέκρινε
με την ψήφο του την αιχμαλωσία του λαού και της πατρίδος μας από την τρόικα,
επικαλούμενος την εντολή του πνευματικού του και όλοι τον θαυμάσαμε και τον
μακαρίσαμε, άσχετα αν υπέστη την σχετική διαγραφή… που αποτελεί στεφάνι
γι’ αυτόν και τον πνευματικό του.
Δυστυχώς βλέπουμε τελευταία στην τοπική εκκλησία
μας πως κάποια πράγματα άλλαξαν. Πατέρες-καθοδηγητές, Θεολόγοι, διδάχοι-
καθηγητές, ρήτορες- εκφραστές του Θελήματος του Θεού, άλλαξαν ρότα κατά 180
μοίρες. Άλλαξαν οι Ιεροί Κανόνες και η Ιερά Παράδοση; Άραγε ο Θεός (ο αυτός εις
τους αιώνας) άλλαξε το θέλημά του; (άπαγε της βλασφημίας) ή μήπως δεν το
εκφράζουν και οι οδηγίες πηγάζουν από προσωπικά- ανθρώπινα εφήμερα συμφέροντα;
Ανταλλάξατε τους πιστούς χριστιανούς, τους
αγωνιστές που σας ασπάζονταν το χέρι, με μια προσοδοφόρα θέση… Και, όπως οι
Γερμανοί, επί κατοχής στους προδότες πρώτα ανέθεταν τις εκτελέσεις για να
αποδείξουν την υποταγή τους, έτσι και σας, ένας νέος Αρσάκειος σας ευτέλισε
αναθέτοντας ρόλο Ιούδα και στηθήκατε θρασύτατοι, ανερυθρίαστοι ψευδομάρτυρες
ενώπιον δικαστηρίων κατά δεκάδων αδερφών σας. Από πιστοί διάκονοι και αγωνιστές
για «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ», της κανονικότητας, του δίκαιου του
μαρτυρικού αγίου Θεολόγου, γίνατε ριψάσπιδες, θεραπαινίδες, ζοφεροί οπαδοί της
εξουσίας . Πώς μπορείτε να αντικρίσετε την εικόνα του πραότατου Θεολόγου, που
ένας από σας τόλμησε να γράψει αυθαίρετα …την ακολουθία του (εσπερινό,
όρθρο, θεία λειτουργία και παράκληση).
Πώς να ξεπεράσεις την πρόκληση, όταν φλογερός
θεολόγος αποπειράθηκε, από την μια να βιογραφήσει τον μακαριστό μητροπολίτη
Θεολόγο, εκδίδοντας τόμο, και από την άλλη να «αγιογραφήσει» και να προσκυνά
δουλοπρεπώς τον «δολοφόνο»του;;;
Το κύρος σας ετρώσατε. Τι και αν μας προδώσατε;
Και τον Κύριόν μας επρόδωσαν. Τίς υμάς αβάσκανεν ;;;
Εκεί που σου δείχνουν το Θεϊκό μονοπάτι
οδηγώντας σε από το χέρι, διαπιστώνεις ξαφνικά πως κοντοστέκονται,
απομακρύνονται από κοντά σου προς την αντίθετη κατεύθυνση και σου φωνάζουν να
αλλάξεις πορεία και συ, και να τους ακολουθήσεις στο πισωγύρισμα, να γυρίσεις
την πλάτη σου στην πορεία προς την θέωση που οι ίδιοι σου υπέδειξαν…
Φαντάσου να σε προτρέπει να δώσεις θαρραλέα
μαρτυρία για τον Χριστό, και να ευχαριστείς τον Θεό γι’ αυτό, διότι σου έβαλε
στο δρόμο σου τον πνευματικό σου με το αγωνιστικό φρόνημα. Να είσαι έτοιμος και
την ζωή σου να δώσεις για τον Χριστό. Να μπαίνεις στο Κολοσσαίο της κοσμικής
ζωής, αισθανόμενος την χλεύη των θεατών, έτοιμος στο στίβο να παλέψεις με τα
θηρία κι αυτός με δρασκελιές να σκαρφαλώνει στις κερκίδες, να στρογγυλοκάθεται
δίπλα στον διώκτη «αυτοκράτορα» και μάλιστα να …σου γνέφει να παραιτήσεις, να
συρθείς, και να βγεις από το μικρό άνοιγμα της καταπακτής. Να σε προτρέπει να
δραπετεύσεις, να πας κοντά του, να παρακολουθήσεις το θέαμα, όπως τόσοι αδελφοί
σου…, αφήνοντας κάποιο άλλο «κορόιδο, ξεροκέφαλο» να δώσει τον …αγώνα…
Δεν κοκκινίζει καν….
Σε μια σύγκρουση αμαξοστοιχίας με αυτοκίνητο σε
αφύλακτη διάβαση, το μόνο θύμα ήταν ο μηχανοδηγός που ήταν ο μόνος όρθιος,
καθώς εγκατέλειψε την υπεύθυνη θέση του και έτρεχε προς το πίσω μέρος του
τραίνου για να σώσει την ζωούλα του, ο φουκαράς!!!
Σαν σύγχρονος Ξέρξης που ανέβηκε στον λόφο να
παρακολουθήσει την ναυμαχία της Σαλαμίνας, σύμφωνα με τις εντολές που ο ίδιος
έδωσε. Με τη διαφορά ότι εκείνος μετά δεν έπεσε στα πόδια των Αθηναίων
στρατηγών, ούτε βέβαια παρότρυνε τους δικούς του να πράξουν το ίδιο.
Oι πολιορκημένοι σημάνανε ηρωική ΕΞΟΔΟ και εσείς
φωνάξατε ΠΙΣΩ, ΠΙΣΩ, !!! και ανοίξατε την κερκόπορτα της προδοσίας!.
Σαλπίσατε πόλεμο, θέσατε σε συναγερμό
οικογένειες , διατάξατε επιθέσεις για τον Χριστό και την Εκκλησία και μετά από
κάποιο καιρό, πήγατε με αυτόν που στοχοποιήσατε ως «εχθρό»!!!
Γιατί;;; Είναι τελικά καλός, ο εχθρός, ο
μοιχεπιβάτης, ο αντικανονικός, ο ανάξιος, έγινε αίφνης άξιος και κανονικός;
Απόλυτη Πνευματική ανισορροπία…
« Μα πέθανε, και ο αγώνας ήταν …προσωπικά για
κείνον… Και αναρωτιέμαι, γιατί δεν σαλπίσατε την υποχώρηση; γιατί δεν κάνατε
την συνθηκολόγηση ακριβώς μετά την ταφή του, αλλά χρειάστηκαν αρκετά χρόνια να
συνειδητοποιήσετε την απώλεια του Θεολόγου ή του Αθανασίου;;;
Είναι και η άλλη πρόφαση: … Πολύ κράτησε ο
αγώνας… Ο καλός χριστιανός δεν πρέπει να αγωνίζεται όλη του την ζωή, παρά μόνο
κάποιες στιγμές, να μην κουράζεται….
Βρήκαμε και το άλλο: Μένεις στον καναπέ,
γονατίζεις στο περσικό χαλί, την ώρα που έχει διαφημίσεις η τηλεόραση και
προσεύχεσαι στο Θεό να συνεχίσει Αυτός !!! τον αγώνα,.. γιατί εσύ δεν έχεις
χρόνο με τα κηρύγματα, τις ακολουθίες, τους κύκλους, τις εκδρομές….
Και παρά την σχιζοφρενική και αλλόκοτη πορεία,
χωρίς ίχνος μεταμέλειας για τις λάθος «εκτιμήσεις, και τους σαλτιμπαγκικο΄θς
ελιγμούς, που οδήγησαν οικογένειες σε δεινή κατάσταση, ώστε να σύρονται στα
δικαστήρια, και να απειλούνται με οικονομική καταστροφή, αυτοί τον χαβά τους.
Και σαν να μη συμβαίνει τίποτα, συνεχίζουν τα βαρύγδουπα κηρύγματα, τα
κατηχητικά και τους λιθοβολισμούς όσων δεν ακολουθούν τις δικές τους
ανακυβηστήσεις… Μαφιόζικα ανασηκώνουν τους ώμους μονολογώντας: «ουκ οίδα τον
άνθρωπο!!!»
Πώς το αντέχει η ευαίσθητη συνείδησή σας να
είναι υπό διωγμό ευσεβείς οικογενειάρχες, πολύτεκνοι, φτωχοί γέροντες με τα
παιδιά τους, πεπαιδευμένοι νοικοκυραίοι επιστήμονες, επειδή παρέμειναν «τοις
κείνων ρήμασι πειθόμενοι»… Πού ‘ναι το ανδρείο χριστιανικό φρόνημα που κατ
‘ιδίαν, αλλά και από καθέδρας στεντορίως υποστηρίζατε;;;
Τι ειρωνεία! Συμπαραστέκεσθε στους καταδίκους
φυλακισμένους πληρώνετε για την αποφυλάκισή των, κάνετε και Ιεραπόστολή στο
εσωτερικό και στο εξωτερικό, και οι ίδιοι αδιαφορείτε για τους πρώην
συναγωνιστές σας αδελφούς που τους καταδιώκει ο δεσπότης σας! Μάλιστα νομίζω τυγχάνει
και προϊστάμενος της μέριμνας των φυλακών, ο πρώην «φύλακας άγγελος» διάκος του
Θεολόγου. Εμμέσως ενθαρρύνετε με την σιωπηρή στάση το διωκτικό έργο του
προστάτη σας. Φανταστείτε τον Θεολόγο τι θα έλεγε… «και εσύ τέκνον…»! «Ουδείς
αχαριστότερος του ευεργετηθέντος».
Τον διώκτη μας τον βάλατε κήρυκα στους άμβωνες
των αιθουσών σας, και δεν διστάσατε στον συναφιακό μολυσμό σας απ’ τον
μοιχεπιβάτη. Κατά τα άλλα «απέχετε της μοιχείας»…. (της πνευματικής εννοούμε).
Μερικοί μάλιστα τον υποδεχθήκατε στα σπίτια σας, και ευλογηθήκατε, χωρίς να
αρθρώσετε λόγο προδρομικό «ουκ έξεστί σοι», «κάτω τα χέρια σου από τα αδέρφια
μας».
Σ’ αυτούς τους διωκόμενους αγωνιζόμενους
χριστιανούς της Λάρισας και τα ελεήμονα αισθήματά των, προσφεύγετε για
οικονομική ενίσχυση και συμπαράσταση του έργου αλλά και για τους ανώδυνους
αγώνες σας.
Του ψάλλατε μεγαλοπρεπώς, όσο ουδείς άλλος,
αυτοκρατορική φήμη και Κουκουζέλιον πολυχρόνιον και ο λαρυγγάς σας δεν
συνεστάλη,ενώ πριν τον αποδοκιμάζατε ως Ανάξιο!
Το θέλημα του Θεού, που θέλετε να εκφράζετε
είναι Ο.Φ.Α. (όπου φυσάει ο άνεμος) του γήινου προσωπικού κοντόφθαλμου
συμφέροντος και της ματαιοδοξίας.
Αναρωτιέμαι από καιρό, ποιο είναι χειρότερο, το
να νιώθεις τα αισθήματα του πατριού, ή να βλέπεις την ασυνέπεια του πατέρα σου
και μερικών πρώην συναγωνιστών σου; Πόσο πληγώνεσαι, όταν ανακαλύπτεις ότι το
βάθρο που ύψωσες τον πατέρα σου είναι χάρτινο, και ότι κάτω από την μάσκα της
αυθεντίας κρύβεται ασημαντότητα. που επιζητεί την εύνοια της εξουσίας!
Σάπια κλωνάρια που όταν πας να κρατηθείς, σπάνε
και μένεις μετέωρος!!!.
Ποιο παράδειγμα δίνεται στους νέους;
Εφιάλτες υπήρχαν πάντοτε, υπήρξε και ο Ιούδας
«μεταμεληθείς.»
Δεν ψελλίσατε ούτε μια συγγνώμη που βάλατε σε
περιπέτειες οικογένειες, που σκανδαλίσατε πολύ κόσμο με τα καμώματά σας και
κυρίως τους νέους.
Μην τολμήσετε να πείτε πως άλλαξαν οι εποχές,
γιατί αυτό πιπιλίζουν οι φωστήρες της μεταπατερικής Θεολογίας!
Κάποιος, καθ’ όλα σεβαστός και ιεραπόστολος με
συμβούλευσε : «πρέπει να μοιάσουμε την χελώνα που όταν υπάρχει ησυχία προχωρά,
όταν όμως ακούσει θόρυβο κλείνεται στο καβούκι της μέχρι να περάσει ο
κίνδυνος!!!
Χελώνα … Τί να πεις για τον αετό που περιπολεί
στους αιθέρες αγναντεύοντας τις κορφές!…
Χελώνα που σέρνεται στη γη, χοϊκοί άνθρωποι που
κλείνονται στο καβούκι τους, στον εαυτούλη τους, πατούν με σιγουριά, κι επειδή
σέρνονται, δεν πρόκειται ποτέ να «πέσουν».
Χελώνα που τρέμει όταν δεν πατά στο χώμα,
αγκιστρωμένη στα νύχια του αετού, γνωρίζει καλά πως το ταξίδι αυτό στα ουράνια
γίνεται για να βρεθεί ένας βράχος, να απελευθερωθεί από τα γαμψά νύχια και να
σπάσει το καύκαλο του βολέματος, της καλοπέρασης και της ναρκισσευόμενης
αδολεσχίας.
Θεού επιτρέποντος πορευόμαστε, όχι με
ανακυβιστήσεις, όχι έρποντας, αλλά θηριομαχούντες. Δεν γονατίζουμε σε
τυραννίσκους παρά μονάχα στον Άγιο τριαδικό Θεό, στους Άγίους Του και στους
νεκρούς μας!.
Πάντως σας ευχαριστούμε για το «κοσκίνισμα», για
την πνευματική ανάταση που μας χαρίσατε, για την αγωνιστικότητα που μας
εμφυτεύσατε, τον δρόμο του αγώνα που μας δείξατε!.
Σας ευχαριστούμε και για την πικρή γεύση της
προδοσίας που μας ποτίσατε, γιατί ήταν ένα καλό μάθημα στο «μη πεποίθατε … επί
υιούς ανθρώπων…»!
Διάγουμε ευελπιστώντας,… χωρίς να διαλανθάνει
της προσοχής μας η επαμφοτερίζουσα διπλωματική πορεία των ευέλικτων ελιγμών
σας.
Σκανδαλίσατε πολύ κόσμο και ιδίως νέους.
Αναρωτιέμαι με ποια παρρησία θα βρεθείτε μπρος στο Θεολόγο και τον Αθανάσιο,
όταν έρθει η ώρα…
Συγχωρήστε με για το ύφος μου …
