Δέν εἶχα σκοπό νά ἀσχοληθῶ μέ ὁ,τιδήποτε ἀφορᾶ τούς
Ἐπισκόπους, ὡς πρός τήν νοοτροπία, τά κόμπλεξ πού ἔχουν, τό πῶς θεωροῦν τό ἐπισκοπικό τους ἀξίωμα καί κυρίως τήν σχέσι πού ἔχουν μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, διότι τό θεωρῶ ματαιοπονία καί, ἐπιπλέον, ὅτι εἶναι ἡ μόνιμη καί ἀνθρωπίνως ἀθεράπευτη πληγή τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ αἰτία ὅλων τῶν δεινῶν τά ὁποῖα ὑφίσταται ὡς σῶμα Χριστοῦ, ἄν δέν ἐλάβαινα γνῶσι γιά μία χαρακτηριστική ἀντίδρασι τοῦ συγκεκριμένου Ἐπισκόπου Σύρου, τήν ὁποία ἄκουσα ἀπό πρῶτο, κατά τό δή λεγόμενο χέρι, καί πρέπει ὡς ἐκ τούτου νά θεωρηθῆ ἀληθινή ἀπό τούς ἀναγνῶστες τοῦ κειμένου αὐτοῦ. Ἐγώ ἐπειδή γνωρίζω, ὡς παθών, τήν νοοτροπία τῶν Ἐπισκόπων καί τά κόμπλεξ τά ὁποῖα ἔχουν, ἐθεώρησα φυσική αὐτήν τήν ἀντίδρασι τοῦ Μητροπολίτου Σύρου καί τήν καταγράφω πρός διαφώτισι τῶν ἀφελῶν Ἀντιοικουμενιστῶν καί, βεβαίως, ἐνημέρωσι τοῦ ἀτυχοῦς καί δυστυχοῦς Ὀρθοδόξου λαοῦ, ὁ ὁποῖος, ἄν μή τί ἄλλο, νομίζω θά ἐδικαιοῦτο νά ἔχη καλύτερους ποιμένες.
Εἶναι γεγονός ὅτι ὅταν «τά πᾶς καλά» μέ τόν Ἐπίσκοπό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι εἰς αὐτόν ἀδιακρίτως καί χειραφετεῖσαι κατά τόν τύπο τοῦ τυφλοῦ, ὅταν ὄχι μόνο δέν τόν ἐλέγχεις, ἀλλά ἀπεναντίας ἐπικροτεῖς τίς πράξεις του, ὅταν τέλος πάντων σκύβεις τό κεφάλι καί τόν προσκυνᾶς, κατά τόν τύπο τοῦ Χατζιαβάτη τοῦ θεάτρου σκιῶν, τότε ἔχεις καί ὅλες τίς ἀπολαβές, τίς τιμές, τίς καλύψεις, τήν ἐπισκοπική ὀμπρέλλα νά σέ προστατεύη, τούς ἐπαίνους γιά τό ἔργο πού ἐπιτελεῖς καί, βεβαίως, ἔχεις καί τήν ἐλπίδα προαγωγῆς λόγῳ αὐτῆς τῆς ἀνικανότητός σου νά ἐκφέρης λόγο καί νά ὑποβάλλης ἔνστασι γιά οἱοδήποτε θέμα.
Στό σημεῖο αὐτό καταθέτω τήν προσωπική μου ἐμπειρία καί ἀναφέρω ὅτι, ὅσο χρονικό διάστημα τά ἐπήγαινα καλά μέ τόν τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο, μέ ἐκθείαζε, μοῦ παρεῖχε κάθε ἐξυπηρέτησι, ὑπεστήριζε τήν μονή μου, μοῦ ἔστελνε ἀνθρώπους μέ διάφορα προβλήματα πρός πνευματική των καθοδήγησι, μέ παρακαλοῦσε νά προσεύχωμαι δι’ αὐτόν κ.λπ. Ὅταν, κατά τό
δή λεγόμενο, τά χαλάσαμε, καί ἀντέδρασα γιά τά θέματα τῆς πίστεως, καί ἔκανα ἀνυπακοή, καί ἐσήκωσα ὅπως λέμε κεφάλι καί, βεβαίως, τόν ἤλεγξα γιά τήν παθητική καί προδοτική στάσι τῶν Ἐπισκόπων, τότε ἄλλαξε τό σκηνικό καί ἔγινα ἐχθρός του. Μέ ἐπολέμησε μέ κάθε τρόπο ἀπό θέσεως ἰσχύος, μέ κατηγοροῦσε ὡς ἀντάρτη καί ἀνυπάκουο στήν Ἐκκλησία, μέ ἀπομάκρυνε ἀμέσως ἀπό τήν Μητρόπολί του καί, κοντολογίς, ἔδειξε τό πραγματικό του πρόσωπο· ὅτι δηλαδή δέν ἦταν ποιμένας καί πατέρας καί προστάτης τοῦ ποιμνίου, ἀλλά στρατηγός καί Σουλτάνος, διοικητής κατά τά ναζιστικά πρότυπα, καί τά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα καί, κυρίως, ἔδειξε ἐμπράκτως τήν παγία θέσι τῶν Ἐπισκόπων ὅτι τό ἱερατεῖο τό ἐκλαμβάνουν ὄχι γιά νά λειτουργῆ καί νά ὑπηρετῆ τόν Κύριο καί τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά γιά νά ὑπηρετῆ τόν Ἐπίσκοπο καί μάλιστα μέ δουλικό καί ἀνελεύθερο τρόπο, χωρίς καμμία ἀντίδρασι, ἀκόμη καί γιά τά θέματα τῆς πίστεως. Πιστεύω ὅτι αὐτήν τήν ἀνελεύθερη ὑποταγή καί τήν μέ θεοκρατικό τρόπο ἐπιβολή τῆς πειθαρχίας θά τήν ἐζήλευε καί ὁ Χίτλερ καί ὁ Στάλιν καί οἱ Μασῶνοι καί ὁ ἴδιος ὁ διάβολος.
δή λεγόμενο, τά χαλάσαμε, καί ἀντέδρασα γιά τά θέματα τῆς πίστεως, καί ἔκανα ἀνυπακοή, καί ἐσήκωσα ὅπως λέμε κεφάλι καί, βεβαίως, τόν ἤλεγξα γιά τήν παθητική καί προδοτική στάσι τῶν Ἐπισκόπων, τότε ἄλλαξε τό σκηνικό καί ἔγινα ἐχθρός του. Μέ ἐπολέμησε μέ κάθε τρόπο ἀπό θέσεως ἰσχύος, μέ κατηγοροῦσε ὡς ἀντάρτη καί ἀνυπάκουο στήν Ἐκκλησία, μέ ἀπομάκρυνε ἀμέσως ἀπό τήν Μητρόπολί του καί, κοντολογίς, ἔδειξε τό πραγματικό του πρόσωπο· ὅτι δηλαδή δέν ἦταν ποιμένας καί πατέρας καί προστάτης τοῦ ποιμνίου, ἀλλά στρατηγός καί Σουλτάνος, διοικητής κατά τά ναζιστικά πρότυπα, καί τά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα καί, κυρίως, ἔδειξε ἐμπράκτως τήν παγία θέσι τῶν Ἐπισκόπων ὅτι τό ἱερατεῖο τό ἐκλαμβάνουν ὄχι γιά νά λειτουργῆ καί νά ὑπηρετῆ τόν Κύριο καί τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά γιά νά ὑπηρετῆ τόν Ἐπίσκοπο καί μάλιστα μέ δουλικό καί ἀνελεύθερο τρόπο, χωρίς καμμία ἀντίδρασι, ἀκόμη καί γιά τά θέματα τῆς πίστεως. Πιστεύω ὅτι αὐτήν τήν ἀνελεύθερη ὑποταγή καί τήν μέ θεοκρατικό τρόπο ἐπιβολή τῆς πειθαρχίας θά τήν ἐζήλευε καί ὁ Χίτλερ καί ὁ Στάλιν καί οἱ Μασῶνοι καί ὁ ἴδιος ὁ διάβολος.
Θά ἔλθω ὅμως, γιά νά μήν μακρυγορῶ γιά θέματα, τά ὁποῖα ἐν πολλοῖς εἶναι γνωστά, στόν συγκεκριμένο Ἐπίσκοπο Σύρου Δωρόθεο καί, μάλιστα, θά σχολιάσω τήν ἀντίδρασί του στό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐθυμίου Χαραλαμπίδη. Ὑπενθυμίζω καί πάλι ὅτι τό γεγονός καί τά λόγια τοῦ Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου τά ἄκουσα ἀπό πρῶτο χέρι καί, μάλιστα, τά κατέγραψα ἐκείνη τή στιγμή γιά νά μήν ἀδικήσω τόν Ἐπίσκοπο καί νά μήν σχηματίσουν λανθασμένη γνώμη οἱ ἀναγνῶστες αὐτοῦ τοῦ κειμένου.
Ὅταν λοιπόν ἔλαβε ὁ Μητροπολίτης Σύρου τήν γραπτή ὁμολογία
περί ἀποτειχίσεως καί διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου του ἀπό τόν π. Εὐθύμιο, ἐπῆρε τηλέφωνο τόν ἡγούμενο τῆς μονῆς του καί τοῦ εἶπε τά ἑξῆς: «Ἔλαβα ἕνα γράμμα ἀπό τόν π. Εὐθύμιο. Ἤ ἔρχεται καί βάζει μετάνοια, ζητᾶ συγνώμη, καί τό σκίζω τό γράμμα καί δέν τό ὑπολογίζω, ἤ αὔριο τό μεσημέρι προχωρῶ στήν καθαίρεσί του. Ἀκοῦς ἐκεῖ νά μέ πῆ αἱρετικό. Εἶμαι ἐγώ αἱρετικός;».
Ἐπίσης στόν γέροντα καί ἡγούμενο τῆς μονῆς διέταξε καί τά ἑξῆς: «Πρόσεξε καλά, ἀπὸ αὔριο τὸ πρωϊ μήν τόν ἀφήσης νά βάλη πετραχήλι, οὔτε στὴν ἐνορία του, οὔτε στὴν Ἱερὰ Μονή».
Θά ἔπρεπε κανονικά νά ἀφήσωμε ἀσχολίαστα τά λόγια αὐτά τοῦ δεσπότη, διότι καί ὁ πλέον ἁπλός καί ἀφελής Ὀρθόδοξος δύναται νά σχηματίση καθαρή εἰκόνα περί τῶν προθέσεων τοῦ Ἐπισκόπου καί τῶν ὅσων ἀνωτέρω εἰσαγωγικά ἀναφέραμε καί θά ἔπρεπε νά λυπηθοῦμε καί νά δακρύσωμε γιά τό κατάντημα αὐτό καί τόν ξεπεσμό τῶν Ἐπισκόπων, ἐνθυμούμενοι τά λόγια τοῦ Χρυσορρήμονος ἁγίου, τά ὁποῖα ἀπό τήν ἐξορία ἀνεφώνησε: «Οὐδένα γάρ λοιπόν δέδοικα ὡς τούς ἐπισκόπους πλήν ὀλίγων» (ΕΠΕ 37,440).
