Ιακώβου Κουτλάκη Φωνή από το Ιερό Νησί της Αποκαλύψεως της Πάτμου για την Οικουμενιστική "Πανορθόδοξη Σύνοδο" της Κρήτης

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ 

Σχολιασμός με τα μάτια ενός απλού  Χριστιανού

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ 

Σχολιασμός με τα μάτια ενός απλού  Χριστιανού

 

Τελείωσε  λοιπόν και η πολυδιαφημισμένη Πανορθόδοξος Σύνοδος ή άλλως των 14 Ορθοδόξων Προκαθημένων και από αυτά που διαβάζω, ακούω και μαθαίνω , τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα για καμία πλευρά. «Άνθρακες ο θησαυρός» λένε ορισμένοι. Αντί να λύσει προβλήματα, μάλλον δημιούργησε νέα. Κατ άλλους η περιλάλητος Σύνοδος απέθανε και ετάφη!                             Μέσα σε ένα πρωτόγνωρο κλίμα χλιδής πετάχτηκαν 2.500.000 εκατομμύρια ευρώ, σε καιρό οικονομικής κρίσης, μόνο και μόνο για να περάσει το μήνυμα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ακολουθεί την  πολιτική της Νέας Τάξης Πραγμάτων και θεωρεί αδελφές εκκλησίες όχι μόνο τους Παπικούς και Προτεστάντες , αλλά και κάθε αντίχριστοι ομολογία. Το πνεύμα του κόσμου τούτου ήταν έντονα παρόν στο Κολυμπάρι, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Φοβούμαι ότι απουσίαζε − αν καί ημέρες Πεντηκοστής − το Πνεύμα το Άγιο, διότι αυτό δεν γνωρίζει τη γλώσσα της εκκλησιαστικής διπλωματίας, του συμβιβασμού, των συμψηφισμών, του ναι καί του όχι ταυτόχρονα. Δικαίως λοιπόν ο Βλαδιβοστόκ Βενιαμίν  αποφαίνεται  «Πιθανόν η Σύνοδος να εκπλήρωσε πολιτικούς στόχους των ΗΠΑ και όχι της Ορθοδοξίας» .                                                                                                                                                            Στους κατοίκους της Κρήτης έκανε αρνητική αίσθηση ότι ουδείς  Επίσκοπος φιλοτιμήθηκε να μείνει ταπεινά σε ένα από τα δεκάδες Μοναστήρια. Όλοι τους προτίμησαν τις πολυτελέστατες Βίλλες και διαμερίσματα που κόστιζαν εκατοντάδες ευρώ τη βραδιά. Κρίμα, που στους δύσκολους αυτούς καιρούς και οι ποιμένες της Εκκλησίας φθίνουν ως προς την συνέπειά τους  στην πίστη και στο φρόνημα των Αγίων. Μιμούνται τα κοσμικά τερτίπια και δεν πείθουν με την πολιτεία τους. Δεν «αποφαίνονται» αγιωτικά αλλά διπλωματικά. Φάνηκε δε καθαρά η στάση τους αυτή στο κοντινό χθες με όλα τα διαδραματισθέντα στη Σύνοδο.

Ας σχολιάσουμε λοιπόν τα θέματα της Συνόδου κατά ενότητα.

                                                          ΣΚΟΠΟΣ    ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ   

Βασική προτεραιότητα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου υπήρξε η διακήρυξη της ενότητας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Επίσημα τουλάχιστον έτσι ελέχθη. Μα αυτή είναι δεδομένη στο σύμβολο της πίστεως. Η ενότητα  με τους αιρετικούς; Δεν ειπώθηκε επίσημα κάτι τέτοιο.  Τότε ποία ενότητα εννοούν; Στην πράξη απέδειξαν ότι μοναδική επιδίωξη των Πατριαρχικών ήταν να αποχαρακτηρισθούν από αιρετικοί και να θεωρηθούν ως Εκκλησίες, όχι μόνο οι Παπικοί, αλλά και όλες οι άλλες χριστεπώνυμες αντίχριστες παραφυάδες! (Νεστοριανοί, Μονοφυσίτες, Προχαλκηδόνιοι, Αντιχαλκηδόνιοι, Μονοθελήτες, Ρωμαιοκαθολικοί, Διαμαρτυρόμενοι, Προτεστάντες, Αγγλικανοί κλπ).     

Παραπλάνησαν, επομένως οι Οικουμενιστές Ορθόδοξοι Επίσκοποι τους υπολοίπους , για να μην χρησιμοποιήσω την λέξη εκβίασαν, για να περάσουν δολίως κάποια οικουμενιστικά θέματα.                                                                                                                                        Όμως την ΕΝΟΤΗΤΑ που επεδίωκαν τους την χάλασε η απουσία των τεσσάρων Πατριαρχείων, που αντιπροσωπεύουν συντριπτικά περισσότερους πιστούς, απ’ όσους αντιπροσωπεύτηκαν από τους δέκα Προκαθημένους, που συμμετείχαν σ’ αυτήν.  Το πόσο πίστευαν στην ΕΝΟΤΗΤΑ φάνηκε και από την αδιαφορία τους να επιλύσουν, πριν προσέλθουν στην Σύνοδο, το θέμα της «διακοπής» της  διαμυστηριακής κοινωνίας ανάμεσα στα δύο Πρεσβυγενή Πατριαρχεία των Ιεροσολύμων και της Αντιοχείας

.                                                           Παρατηρητές

Ουδέποτε στην ιστορία της  Εκκλησίας μας οι άγιοι Πατέρες διανοήθηκαν να προσκαλέσουν σε Οικουμενικὴ Σύνοδο καταδικασμένους από προηγούμενη Οικουμενική  Σύνοδο αιρετικούς, για να παραστούν ως μέλη, προκειμένου να προσδώσουν οικουμενικό κύρος στην υπ’ αυτοὺς συγκροτούμενη Σύνοδο.                                                                                                                                                                    
   Ποτέ στην ιστορία των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων της βυζαντινής περιόδου δεν υπήρξε το φαινόμενο των «παρατηρητών». Παρατηρείται δηλαδή  ότι Εκείνοι, στους οποίους έχει ανατεθεί το έργο του φύλακα, σκοπού και τσομπάνη των λογικών προβάτων της ποίμνης του Χριστού, αντί να εντοπίζουν και να εξουδετερώνουν τους νοητούς λύκους, τους προβατόσχημους  αιρετικούς, τους αγκαλιάζουν, ενώ παράλληλα κατηγορούν όσους αντιδρούν «ως ομοφοβικούς» ως φανατικούς, ως οπισθοδρομικούς .                                                                                                                                                        
 H τιμητική παρουσία στη Πανορθόδοξο Σύνοδο ως  «παρατηρητών», εκπροσώπων  αιρετικών  Κοινοτήτων και Ομολογιών που έχουν καταδικαστεί  από την πατερική συνείδηση και τις  Οικουμενικὲς  Συνόδους, νομιμοποιεί την πλάνη και την αίρεση και ουσιαστικά υποσκάπτει το κύρος της ίδιας της Συνόδου και κυρίως  με την μη καταδίκη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού αλλά τη νομιμοποίησή της.

                                                               Παράνομη

Κατά πρώτον η σύγκληση της Συνόδου είναι παράνομη, αφού σύμφωνα με τον Κανονισμό Λειτουργίας, πού οι ίδιοι οι εμπνευστές της ψήφισαν, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, εάν έστω καί μία Εκκλησία δεν συμφωνούσε. Από τις 14 Ορθόδοξες Εκκλησίες απείχαν 4 Εκκλησίες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν όμως τη μεγάλη πλειοψηφία των Ορθοδόξων, τα Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας.

Ήδη το Πατριαρχείο της Ρωσίας δήλωσε, διά στόματος Μητροπολίτου Ιλαρίωνος, ότι ἡ Σύνοδος είναι άκυρη ως παρανόμως συγκαλουμένη και συνεπώς, η Εκκλησία της Ρωσίας δεν θα δεχθεί τις αποφάσεις της.

Κατά δεύτερον για να θεωρηθεί νόμιμη μία Σύνοδος, μας εξηγεί ο Καθηγητής του Κανονικού Δικαίου του ΑΠΘ Κυριάκος Κυριαζόπουλος, πρέπει να έχει 4 βασικές  προϋποθέσεις που δυστυχώς δεν τηρήθηκαν εν προκειμένω:  α- Να καταδικάζει αιρέσεις και δεν το έκανε και δυστυχώς σήμερα υπάρχουν πολλές. β-Να αναγνωρίζει τυπικά τις αποφάσεις των προηγούμενων Η και Θ Οικουμενικών Συνόδων που θέσπισαν δογματικά θέματα και δεν το έκανε  γ - να  ψηφίζουν όλοι οι συμμετέχοντες Επίσκοποι και όχι οι 14 Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δια των προκαθημένων τους και  δ- Οι όποιες  αποφάσεις που αφορούν θέματα πίστεως πρέπει να γίνουν αποδεκτές από τους Μοναχούς , τους Ιερείς και το Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Από τα στοιχεία που γνωρίζουμε η Σύνοδος της Κρήτης, μάλλον δεν έχει αυτές τις προϋποθέσεις.

                 Α­να­τρο­πή της Ορ­θό­δο­ξης Εκ­κλη­σι­ο­λο­γί­ας, με την πα­ρο­χή εκ­κλη­σι­α­στι­κό­τη­τας στους  Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς καί Προ­τε­στάν­τες και α­πο­δο­χή των μυ­στη­ρί­ων τους

Ε­πι­χει­ρήθηκε  θε­σμι­κή νο­μι­μο­ποί­η­ση του πα­ναι­ρε­τι­κού και πνευ­μα­τι­κώς δυ­σώ­δους σιωνιστικού Οι­κου­με­νι­σμού, με μία α­πό­φα­ση Πα­νορ­θο­δό­ξου Συνόδου.  

ΜΕΛΕΤΗ - ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ του Καθηγητή του Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ Κυριάκου Κυριαζόπουλου για την "Σύνοδο" της Κρήτης

Ἡ «Σύνοδος» τοῦ Κολυμπαρίου

ΕΙΣΗΓΑΓΕ «ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ»

ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΜΕΛΕΤΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΤΩΝ ΔΕΚΑ (10) ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» [ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ (1/3) ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ], ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΣΗΓΑΓΕ «ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ» ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ (Ή ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ – GNOSIS, Ή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ),

ΚΑΙ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ (10) ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ», ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ, ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟ, ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

-          Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣΗΧΘΗ «ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ» (ΔΗΛ. ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΩΣ) ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΕΚΑ (10) ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΕΣ ΠΟΥ; ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, ΚΑΘΟΤΙ ΠΕΡΙ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ -

Από τη ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ (www.theognosia.gr)

25-7-2016

Ερωτάται: 1) αν στη λεγόμενη «Πανορθόδοξη Σύνοδο» εισήχθη «συνοδικώς» η Παναίρεση του Οικουμενισμού από τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που προσήλθαν στην Κρήτη, και 2) αν εκκλησιολογική συνέπεια της εν λόγω εισαγωγής συνιστά η διακοπή κοινωνίας με τις αρχές και τους κληρικούς αυτών των δέκα (10) Αυτοκέφαλων.

Απαντάται θετικώς και για τα δύο (2) ερωτήματα,

Κατ’ υποχρεωτικήν εφαρμογήν της Αγίας Γραφής για τη διακοπή κοινωνίας με τους αιρετικιούς (Ιωαν.1, 5. Β΄ Θεσ., 3, 6. Τιμ. 1, 3-5. Γαλ. 1, 8)

Κατ’ υποχρεωτικήν εφαρμογήν της Ιεράς Παραδόσεως για τη διακοπή κοινωνίας με τους αιρετικούς (ενδεικτικά: Αποστολικές Διαταγές (2, 19): «Ώσπερ δε τω καλώ ποιμένι το μη ακολουθούν πρόβατον λύκοις έκκειται εις διαφθοράν, ούτως τω πονηρώ ποιμένι το ακολουθούν πρόδηλον έχει τον θάνατον, ότι κατατρώξεται αυτό. Διό φευκτέον από των φθοροποιών ποιμένων». Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (TLG, Ep. 10,ch. 2, s.. 1. l. 1): «Καθένας που λέει πράγματα διαφορετικά από τα παραδεδομένα, ακόμη και αν είναι αξιόπιστος, και αν είναι νηστευτής, και αν παρθενεύει, και αν κάνει θαύματα, και αν προφητεύει, να σου φαίνεται σαν λύκος που φοράει προβιά και αποσκοπεί να θανατώσει τα πρόβατα… Και να μοιράζει τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και μετακινεί βουνά, και αν παραδίδει το σώμα του στο μαρτύριο, να σου φαίνεται σιχαμερός, αν φαυλίζει το νόμο ή τους προφήτες, τους οποίους ο Χριστός με  την παρουσία Του στη γη επαλήθευσε. Να σου φαίνεται σαν αντίχριστος…».

Κατ’ εφαρμογήν του 15^ου Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (880), ο οποίος ως νομικός κανόνας της Εκκλησίας, είναι υποχρεωτικής εφαρμογής, αφού δεν υπάρχουν γενικά νομικοί κανόνες δυνητικής εφαρμογής, δεδομένου ότι, αν υπήρχαν τέτοιοι, τότε οι νομικοί κανόνες θα επέτρεπαν την αυτοκατάργησή τους, και ο οποίος ρητά εφαρμόζεται πριν τη συνοδική καταδίκη της Παναίρεσης του Οικουμενισμού από Ορθόδοξη Σύνοδο.

Κατ’ εφαρμογήν της πατερικής διδασκαλίας του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη, της εφαρμοζόμενης εν καιρώ (Παν)αιρέσεως, ο οποίος γράφει: «Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι μνημονεύαμε τότε που δεν είχε γίνει ακόμη Σύνοδος, ούτε είχε συνοδικώς εκφωνηθεί το αιρετικό δόγμα και ο αναθεματισμός των ορθοδόξως φρονούντων. Και, πριν υπάρξει αυτή η ξεκάθαρη ομολογία και αποδοχή της αιρέσεως από τους Επισκόπους, δεν ήταν ασφαλές να αποκοπούμε τελείως από τους παρανόμους, αλλά μόνον να αποφεύγουμε τη φανερή και δημόσια εκκλησιαστική επικοινωνία με αυτούς, να τους μνημονεύουμε δε κατ’ οικονομίαν μέχρι κάποιο χρονικό διάστημα. Από την ώρα όμως που έγινε φανερή και ξεκάθαρη η αιρετική διδασκαλία, και μάλιστα κατοχυρώθηκε συνοδικώς, πρέπει και συ και όλοι οι Ορθόδοξοι να αποφύγετε με παρρησία κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τους κακοδόξους και να μην μνημονεύετε κάποιον από αυτούς οι οποίοι συμμετείχαν στην Σύνοδο, ή είναι ομόφρονες με τις αποφάσεις της… Επειδή ο ιερός Χρυσόστομος εχθρούς του Θεού δεν χαρακτήριζε μόνον τους αιρετικούς, αλλά και αυτούς οι οποίοι επικοινωνούν εκκλησιαστικά μαζί τους» (Επιστολή 39. Θεοφίλω ηγουμένω, Φατούρος, σελ. 113, στιχ. 51. PG 99, 1045D. ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Β, σελ. 196).

Κατ’ υποχρεωτικήν εφαρμογήν του παραδοσιακού προτύπου των διακοπών κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών, είτε Επισκόπων, είτε κληρικών, είτε μοναχών, είτε λαϊκών, με τους εκάστοτε αιρετικούς, ειδικότερα και ενδεικτικά:

1 - Διακοπής κοινωνίας Μεγάλου Αθανασίου, Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Μεγάλου Αντωνίου, μοναχού, και λοιπών Γερόντων, μοναχών και ιερομονάχων, της Αιγυπτιακής ερήμου με τους αιρετικούς Αρειανούς,

2 - Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Αντιοχείας των ακολουθούντων τον Ορθόδοξο Ευστάθιο Αντιοχείας με τους αιρετικούς Αρειανούς και τον δικό τους Αρειανό Επίσκοπο Αντιοχείας,

3 – Διακοπής κοινωνίας των μοναχών και τμήματος των λαϊκών με τον Επίσκοπο Ναζιανζού Γρηγόριο (πατέρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου), ο οποίος υπέγραψε ένα ημιαρειανικό (ομοιουσιανικό) σύμβολο πίστεως,

4 – Διακοπής κοινωνίας Μεγάλου Βασιλείου με τον Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας Διάνιο  που υπέγραψε μια μη ορθόδοξη ομολογία,

5 – Διακοπής κοινωνίας Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου με τον Αρειανό Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Δημόφιλο,

6 – Διακοπής κοινωνίας του Ορθόδοξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ακακίου με τους Αρειανούς Πατριάρχη Αλεξανδρείας Τιμόθεο Β΄ τον επονομαζόμενο «Αίλουρο» και Πατριάρχη Αντιοχείας Πέτρο Β΄τον επονομαζόμενο «Κναφέα»,

7 – Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Κωνσταντινουπόλεως με τον αιρετικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, πριν την καταδίκη του από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο,

8 – Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Κωνσταντινούπολης με τον μονοφυσίτη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Τιμόθεο Α΄,

9 – Διακοπής κοινωνίας Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή, μοναχού, και των δύο μοναχών - μαθητών του με τους Πατριαρχικούς Θρόνους, που ακολουθούσαν την αίρεση του Μονοθελητισμού,

10 – Διακοπής κοινωνίας Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ιερομονάχου, με τους εικονομάχους επισκόπους τόσο πριν όσο και μετά τη Μονοφυσιτική Σύνοδο της Ιερείας (754),

11 – Διακοπής κοινωνίας Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη, ιερομονάχου και ηγουμένου, αρχικά με τους μοιχειανικούς επισκόπους και στη συνέχεια με τους εικονομάχους επισκόπους

12 – Διακοπής κοινωνίας του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σεργίου με τον Πάπα Σέργιο, όταν ο τελευταίος το 1009 είχε αναγνώσει το Σύμβολο της Πίστεως με την αιρετική προσθήκη του φιλιόκβε,

13 – Διακοπής κοινωνίας Ορθοδόξων πιστών, Επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Βέκκο,

14 – Διακοπής κοινωνίας Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τότε ιερομονάχου, με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη 14^ο, τον επονομαζόμενο «Καλέκα», πριν την συνοδική καταδίκη του τελευταίου,

15 – Διακοπής κοινωνίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Μητροπολίτη Εφέσου, άλλων Ορθοδόξων Επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη και τους λοιπούς Λατινόφρονες

(Βλ. ενδεικτικά Βασιλείου Στεφανίδη,  Εκκλησιαστική Ιστορία, 7^η εκδ., εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1959).

Για τους ακόλουθους λόγους:

1 - ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ (Ή ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ – GNOSIS Ή ΕΩΣΦΟΡΙΚΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ) ;

Ο Άγιος Ειρηναίος Επίσκοπος Λουγδούνου (της σημερινής Λυών της Γαλλίας), στο έργο του «Έλεγχος και Ανατροπή της Ψευδωνύμου Γνώσεως», αναφερόμενος στους Γνωστικούς της εποχής του, γράφει: «(…) Και υπάρχουν εκείνοι που άκουσαν από αυτόν (δηλ. τον Πολύκαρπο, Επίσκοπο Σμύρνης) ότι ο Ιωάννης, ο μαθητής του Κυρίου, στην Έφεσο, όταν μία φορά πήγε να λουσθεί και είδε μέσα τον Κήρινθο (ο οποίος είχε ηδονιστικές και συγκρητιστικές πεποιθήσεις από ιουδαϊκά και χριστιανικά στοιχεία), βγήκε αμέσως έξω από το λουτρό χωρίς να λουσθεί και μάλιστα είπε: «Ας φύγουμε, μήπως και το λουτρό καταπέσει, διότι είναι μέσα ο Κήρινθος, ο εχθρός της αληθείας». Και ο ίδιος, πάλι, ο Πολύκαρπος, όταν κάποτε τον συνάντησε ο Μαρκίων (ο οποίος είχε συγκρητιστικές πεποιθήσεις από ιουδαϊκά, χριστιανικά και βουδιστικά στοιχεία) και του είπε: «Μας αναγνωρίζεις;», απάντησε: «Αναγνωρίζω τον πρωτότοκο του Σατανά». Τόσο πολύ πρόσεχαν οι Απόστολοι και οι μαθητές τους, ώστε ούτε συζητούσαν με κάποιον που παραχάρασσε την Αλήθεια, όπως είπε και ο Παύλος «Αιρετικό άνθρωπο μετά πρώτη και δεύτερη νουθεσία άφηνέ τον, γνωρίζοντας ότι ένας τέτοιος έχει διαστραφεί και έτσι καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του» (Τιτ., 3, 10-11) [Αγίου Ειρηναίου, Έλεγχος και Ανατροπή της Ψευδωνύμου Γνώσεως, κεφ. 3, παρ. 4, Εισαγωγή – Μετάφραση – Σχόλια, υπό Αρχιμ. Ειρηναίου Χατζηεφραιμίδη, Θεσσαλονίκη 1991, σελ.  193).

Ο Συγκρητιστικός Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός Οικουμενισμός, αποτελεί διαχρονική θρησκευτική διδασκαλία του Σατανισμού και της Θεοσοφίας, που είναι παρακλάδι του και η οποία αποτελεί την πνευματικότητα του ΟΗΕ (http://www.bibliotecapleyades.net/sociopolitica/esp_sociopol_lucytrust04.htm, http://green-agenda.com/spiritualunitednations.html). Δηλ. δεν αποτελεί νέο προϊόν της εποχής μας, αλλά αποτελεί διαχρονικό προϊόν του Σατανισμού, του Γνωστικισμού και της Μαγείας, δηλ. του Αποκρυφισμού, με γνωστότερο εκπρόσωπο τον Σίμωνα τον Μάγο. Μάλιστα ο γνωστικός Μάνης είχε χρησιμοποιήσει τον συγκρητιστικό διαθρησκειακό οικουμενισμό στην ανάμειξη του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Βουδισμού (βλέπετε Παν. Χρήστου, Ο Γνωστικισμός, Σίμων ο Μάγος, και Μανιχαϊσμός, σε: Πατρολογία, τομ. Β΄, σελ. 105-115, 136-137 και 188-194). Ως γνωστόν, ο Διαχριστιανικός Οικουμενισμός είναι η κίνηση που έχει σκοπό την ένωση της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, δηλαδή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με τον Αιρετικό Παπισμό και τον Αιρετικό Προτεσταντισμό σε ενιαίο θρησκευτικό οργανισμό, τη Χριστιανική Θρησκεία, με αρχηγό του τον Αιρεσιάρχη Πάπα.

Ἐπιστολὴ στοὺς Ἱεράρχες - Ἀποτίμηση "Συνόδου" τῆς Κρήτης ἀπὸ τὸν καθηγητὴ κ. Τσελεγγίδη

Αποτίμηση "Συνόδου" της Κρήτης

Θεσ­σα­λο­νί­κη 20/7/2016 

Πρός τήν Ἱ­. Σύ­νο­δο

    τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος 

   Ἰ. Γεν­να­δί­ου 14 

115 21 Ἀ­θή­να 

Κοι­νο­ποί­η­ση:  σέ ὅ­λους τούς Ἱ­ε­ράρ­χες  τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος 

ΣΥΝ­ΤΟ­ΜΗ Α­ΠΟ­ΤΙ­ΜΗ­ΣΗ ΤΗΣ «Α­ΓΙ­ΑΣ ΚΑΙ ΜΕ­ΓΑ­ΛΗΣ ΣΥ­ΝΟ­ΔΟΥ»  ΣΤΟ ΚΟ­ΛΥΜ­ΠΑ­ΡΙ ΤΗΣ ΚΡΗ­ΤΗΣ (19-26/7/2016) 

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Πρό­ε­δρε,

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς, 

    Σᾶς ἀ­πο­στέλ­λω, εὐ­λα­βῶς, μιά πε­ρι­ε­κτι­κή ἀ­πο­τί­μη­ση γιά τήν «Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Σύ­νο­δο» καί Σᾶς πα­ρα­κα­λῶ, νά κά­νε­τε τόν κό­πο νά τήν με­λε­τή­σε­τε, ἐ­πει­δή πι­στεύ­ω, ὅ­τι θά μπο­ροῦ­σε νά βο­η­θή­σει, κά­πως, στήν ὑ­πεύ­θυ­νη συ­ζή­τη­ση πού θά γί­νει στή Σύ­νο­δο τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ὅ­ταν αὐ­τή συ­νέλ­θει.  Ἡ ἀ­πο­τί­μη­σή μας θά κι­νη­θεῖ σέ δύ­ο ἐ­πί­πε­δα. Τό πρῶ­το ἐ­πί­πε­δο θά ἀ­φο­ρᾶ τήν ἀ­πο­τί­μη­ση ὡς πρός τό τυ­πι­κό καί Κα­νο­νι­κό μέ­ρος τῆς Συ­νό­δου, ἐ­νῶ τό δεύ­τε­ρο ἐ­πί­πε­δο θά ἀ­φο­ρᾶ τήν ἀ­πο­τί­μη­ση ὡς πρός τό οὐ­σι­α­στι­κό μέ­ρος της. 

    Ὡς πρός τήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή τυ­πι­κό­τη­τα καί Κα­νο­νι­κό­τη­τά της, ἡ λε­γο­μέ­νη «Ἁ­γί­α καί Με­γά­λη Σύ­νο­δος» -θε­ο­λο­γι­κά κρι­νό­με­νη- δέν εἶ­ναι «Ἁ­γί­α», κα­τά κυ­ρι­ο­λε­ξί­α. Καί τοῦ­το, ἐ­πει­δή δέν εἶ­ναι «ἑ­πο­μέ­νη τοῖς ἁ­γί­οις Πα­τρά­σι», οὔ­τε τυ­πι­κῶς οὔ­τε οὐ­σι­α­στι­κῶς, ὅ­πως θά γί­νει φα­νε­ρό μέ ὅ­σα θά ποῦ­με στή συ­νέ­χεια. Δέν εἶ­ναι ὅ­μως καί «Με­γά­λη», ὄ­χι μό­νον ἐ­πει­δή δέν ἦ­ταν πα­ροῦ­σες ὅ­λες οἱ Αὐ­το­κέ­φα­λες Ἐκ­κλη­σί­ες, ἀλ­λά κυ­ρί­ως, για­τί ἦ­ταν σέ αὐ­τήν πο­λύ μι­κρή καί ἐ­πι­λεγ­μέ­νη ἡ ἀν­τι­προ­σώ­πευ­σή τους ἀ­πό τούς κα­τά τό­πους Ἀρ­χι­ε­ρεῖς. Τό ση­μαν­τι­κό­τε­ρο, ὅ­μως, ἐν προ­κει­μέ­νῳ εἶ­ναι, ὅ­τι ἡ «Σύ­να­ξη» αὐ­τή τῶν Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων δέν μπο­ρεῖ νά χα­ρα­κτη­ρι­στεῖ -μέ αὐ­στη­ρά θε­ο­λο­γι­κά κρι­τή­ρια- οὔ­τε κἄν ὡς μί­α Το­πι­κή Σύ­νο­δος. Πρό­κει­ται, μᾶλ­λον, γιά μιά ἰ­δι­ό­τυ­πη, δι­ηυ­ρυ­μέ­νη, «Προ­συ­νο­δι­κή Δι­ά­σκε­ψη Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων» μέ δέ­κα Προ­κα­θη­μέ­νους, ἤ γιά ἕ­να «Συ­νέ­δριο» δέ­κα συγ­κε­κρι­μέ­νων Αὐ­το­κε­φά­λων Ἐκ­κλη­σι­ῶν, οἱ ὁ­ποῖ­ες.... ἀν­τι­προ­σω­πεύ­τη­καν ἀ­πό τούς Προ­κα­θη­μέ­νους τους καί τό πο­λύ ἀ­πό 24 κα­τ’ ἐ­πι­λο­γήν Ἀρ­χι­ε­ρεῖς. 

Εἴ­πα­με, ὅ­τι ἡ ἐν λό­γῳ «Δι­ά­σκε­ψη» ἤ τό «Συ­νέ­δριο» αὐ­τό δέν εἶ­ναι κἄν μί­α Το­πι­κή Σύ­νο­δος, για­τί στήν Το­πι­κή Σύ­νο­δο συ­νέρ­χον­ται καί ψη­φί­ζουν ὅ­λοι οἱ με­τέ­χον­τες σ’ αὐ­τήν Ἀρ­χι­ε­ρεῖς. Στήν πα­ροῦ­σα ὅ­μως «Δι­ά­σκε­ψη-Συ­νέ­δριο», σύμ­φω­να μέ τόν Κα­νο­νι­σμό Λει­τουρ­γί­ας της, ψῆ­φο εἶ­χαν μό­νο οἱ πα­ρόν­τες δέ­κα Προ­κα­θή­με­νοι. Ἡ πρά­ξη αὐ­τή εἶ­ναι πρω­το­φα­νής στήν Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή μας Ἱ­στο­ρί­α καί αὐ­θαί­ρε­τη καί δέν συ­νά­δει κα­θό­λου μέ τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κοῦ χα­ρα­κτῆ­ρα πρα­κτι­κή τῶν ἕ­ως σή­με­ρα Ὀρ­θο­δό­ξων Συ­νό­δων, οἱ ὁ­ποῖ­ες προ­ϋ­πο­θέ­τουν τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή ἰ­σό­τη­τα ὅ­λων τῶν Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων, πρᾶγ­μα πού ἐμ­φαί­νε­ται στήν ἰ­σό­τι­μη ψῆ­φο τους. Κα­νείς ἀ­πο­λύ­τως Ἐ­πί­σκο­πος –μη­δέ τοῦ Προ­έ­δρου τῆς Συ­νό­δου ἐ­ξαι­ρου­μέ­νου– δέν εἶ­ναι «ἄ­νευ ἴ­σων» συ­νε­πι­σκό­πων του. Αὐ­τό πού ἴ­σχυ­σε στήν πα­ροῦ­σα «Δι­ά­σκε­ψη» πα­ρα­πέμ­πει ἐμ­μέ­σως σέ μί­α σα­φῆ μορ­φή Πα­πι­σμοῦ, ἔ­στω κι ἄν ἡ ψῆ­φος τῶν Προ­κα­θη­μέ­νων ἔ­χει συλ­λο­γι­κό χα­ρα­κτῆ­ρα. 

Κίνδυνος για τους Ορθοδόξους η «μετασυνοδική μεταπατερική μεταδοτική νάρκωσις» Αρχιμ Παῑσιος Παπαδόπουλος

 Γράφει :Ο Αρχιμανδρίτης Παῑσιος Παπαδόπουλος

 

Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ἀγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Φιλώτα Φλωρίνης.

Γνήσιο τέκνο τοῦ μακαριστοῦ καί θρυλικοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη).

2ο ΣΥΝΗΜΜΕΝΟἩ λέξη ἀνάθεμα καί ἡ σημασία της
ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου (Μαξίμοβιτς)

  Κίνδυνος για τους Ορθοδόξους η 

«μετασυνοδική  μεταπατερική

 μεταδοτική νάρκωσις»

  Μερικά πράγματα δεν θα χρειαζόταν να λέγονται διότι, θεωρείται, πως οι επίσκοποι της Εκκλησίας βρίσκονται «επί σκοπόν»,  για να βλέπουν, να αντιλαμβάνονται και να ενημερώνουν το ποίμνιό τους. 

Φτάσαμε όμως σε εκείνο που είχε συμβεί στην παλαιά διαθήκη (Αριθμ. 22, 22-35), όταν ο «προφήτης» Βαλαάμ αντί να αποπέμψει τους απεσταλμένους του Βαλάκ, που του έστειλε δώρα προκειμένου να καταρασθεί τον λαό του Θεού, εκείνος επειδή προσπάθησε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, χρειάστηκε να ομιλήσει ο γάιδαρός του! Και ενώ υποτίθεται ότι ο Βαλαάμ ήταν αυτός που έβλεπε τον Θεό και μιλούσε εξ Ονόματος Του, τελικά αντί του «προφήτου» ομίλησε ο γάιδαρός του, διότι αυτός ήταν, «ο αληθώς ορών».

Ομολογουμένως, έχει βαρύ τίμημα η απόφαση σε κρίσιμες στιγμές. Και είναι επιλογή ευθύνης, ο Ποιμένας της Εκκλησίας  όταν αντιληφθεί να χειμάζεται το λογικό του ποίμνιο να πάρει θέση. Αν ενημερώσει, θα προκληθεί βέβαια σάλος. Κάποιοι, “καθώς πρέπει” θα σκανδαλισθούν. Ίσως, να θεωρηθεί και τρελός. Είναι δύσκολο να καταγγείλει την παρανομία την ώρα που άλλοι κάνουν τα στραβά μάτια. Να σιωπήσει πάλι, για να μην έρθει σε αντιπαράθεση με τους άλλους και έτσι τους φέρει σε δύσκολη θέση… σηκώνοντας όμως ο ίδιος την ευθύνη, διότι δεν ξεκαθάρισε την θέση του στην ύπουλη συνοδική εισβολή και την επίσημη αναγνώριση της αίρεσης ως Εκκλησίας, αυτό είναι χειρότερο. Ισχύει, λοιπόν, και εδώ η αρχή “το μη χεῑρον βέλτιστον”. Και το κυριότερο, βέβαια, είναι πλέον θέμα συνείδησης.
 

Πάντοτε ήθελε ανδρεία, ήθελε και σθένος, να μπεις σε μια τέτοια διαδικασία, που δεν γνωρίζεις και πώς θα βγεις. Έπρεπε να αποδείξεις αυτό που λες. Σήμερα όμως υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα, η εικόνα από τα βίντεο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο που μιλούν από μόνα τους. Υπάρχουν επίσης και ηχογραφήσεις και μαρτυρίες και γραπτές δηλώσεις. Δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι δεν γνωρίζεις. Αν δεν γνωρίζεις και σε πληροφορούν άλλοι, όμως εσύ δεν θέλεις να ενημερωθείς αλλάζει το πράγμα. Τότε τοποθετείσαι πλέον, έστω και αν δεν θέλησες να πάρεις θέση με δηλώσεις. Δεν είναι, δηλαδή, πλέον ζητούμενο αν η αίρεση επισημοποιείται με τις κινήσεις του Πατριάρχη. Δεν τίθεται θέμα περί αποδείξεων διότι αυτές υπάρχουν αλλά φτάνουμε στο “διά ταῦτα”, πώς θα τοποθετηθεί ο επίσκοπος, ο ιερέας και βέβαια ο κάθε πιστός απέναντι στην παρανομία! 

Γράφει ο άγιος Γέροντας Παΐσιος «Μπορεί κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο αλλά την σιωπή του θα την εκμεταλλευθούν οι άλλοι και θα πουν “ ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν, επομένως είναι με το μέρος μας∙ συμφωνούν μαζί μας”. Αν δεν αρχίσουν μερικοί να χτυπούν το κακό, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς, θα γίνει μεγαλύτερο κακό».

ΠΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ // ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 2016 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΚΑΤΑ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΡΟΥΣΣΗΣ

(Δημοσίευση//16 Απριλίου 2016, 10:13 μμ//Βασίλης Κερμενιώτης).

<<<ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΙΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ: Την Κυριακή, 17 Απριλίου, ο δήμος της Φλώρινας και ο «Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος “Αριστοτέλης”» τιμούν και βραβεύουν τον Μητροπολίτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Προύσης Ελπιδοφόρο. Το γεγονός αυτό μάς λυπεί βαθύτατα, διότι θίγει, αφ’ ενός, την τοπική μας εκκλησία και, αφ’ ετέρου, τον μακαριστό Γέροντά μας, Αυγουστίνο Καντιώτη, που λάμπρυνε με παρουσία και τους αγώνες του τη μητρόπολή μας. Η προσβολή αυτή συνίσταται σε πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι αυτός ο (ενίοτε κουστουμαρισμένος!) ρασοφόρος έχει αιρετικά φρονήματα. Έχει ασπασθεί τη φοβερή αίρεση της εποχής μας, την παναίρεση του Οικουμενισμού, που, σύμφωνα με τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη, είναι η αίρεση-πρόδρομος του Αντίχριστου1. Η αίρεση αυτή καταλύει το Σύμβολο της Πίστεως, στο οποίο διακηρύσσουμε την πίστη μας «…εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», και αναγνωρίζει ως Εκκλησίες του Θεού τον αντίχριστο Ρωμαιοκαθολικισμό και τις αμέτρητες προτεσταντικές παραφυάδες. Τη δαιμονική αυτή αίρεση… έχει καταδικάσει, επανειλημμένως, και ο σεβ. Μητροπολίτης μας, ο κ. Θεόκλητος. Π.χ. σε εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας έχει πει, ευθαρσώς, τα εξής: «Τρεις φοβερές αιρέσεις λυµαίνονται στην εποχή µας την Ορθόδοξο Εκκλησία του Χριστού:  Ο Παπισµός, ο Προτεσταντισµός, και η παναίρεσις του Οικουµενισµού 3». (2008). Δεύτερος λόγος, είναι ότι ο μητροπολίτης Προύσης είναι ο εισηγητής μιάς νέας αίρεσης στην Εκκλησία μας: Σε ομιλία του στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού της Αμερικής, το 2009, υποστήριξε ότι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε Πρωτείο και στην Ορθόδοξη Εκκλησία και μάλιστα, με περισσή θρασύτητα, άφησε να εννοηθεί, ότι όποιος δεν το δέχεται αυτό είναι αιρετικός4! H πλάνη αυτή έχει αποδοκιμασθεί από πολλούς Αγίους5 αλλά και από τον ίδιο το μητροπολίτη μας, ο οποίος τόνισε κατηγορηματικά ότι: «Ουδέποτε η Εκκλησία του Χριστού δέχθηκε έναν επίσκοπο ανώτερο των άλλων. Κατά την διάρκεια των οκτώ πρώτων αιώνων [πριν το Σχίσμα] ο πάπας ήταν πρώτος μεταξύ ίσων. Είχε πρωτείο τιµής, δεν είχε κανένα πρωτείο εξουσίας»6 Αναρωτιέμαι: Αυτές οι κακοδοξίες δεν ενόχλησαν καθόλου εκείνους τους αρχιμανδρίτες της μητροπόλεώς μας που, απτόητοι, δημιούργησαν φιλίες και δημόσιες σχέσεις με τον εν λόγω πατριαρχικό επίσκοπο;  Έμπρακτα, έδειξαν ότι δεν σέβονται τον μητροπολίτη μας, τον οποίο ο κ. Ελπιδοφόρος προσβάλλει, αφού τον θεωρεί αιρετικό!... .Ο τρίτος λόγος, είναι ότι, πριν λίγους μήνες, ο μητροπολίτης Προύσης προέβη σε μια άκρως απαράδεκτη και αποκρουστική ενέργεια που προκάλεσε την πίστη των απανταχού Ορθοδόξων: Στις 25/10/2015 μετέβη στην Καλαβρία της Ιταλίας και παρέστη σε λειτουργία Ουνιτών!....>>. ( Η Συνέχεια πίσω….)!

ΠΡΟΣ   ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ /// ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

(Εδώ…): <<Ως γνωστόν, η Ουνία είναι ο Δούρειος Ίππος του Ρωμαιοκαθολικισμού….. με τις ευλογίες του Πάπα, οργίασε, εκμεταλλευόμενη τη φτώχεια, την ανέχεια και τη δυστυχία των λαών τους……. Σε ναό αυτών των «ιερέων»-μασκαράδων, λοιπόν, πήγε ο π. Ελπιδοφόρος και, όπως φαίνεται στα σχετικά βίντεο, εισήλθε, μαζί τους, στο «ιερό»13, απήγγειλε το «Πιστεύω»14 και το «Πάτερ ημών»15, αποκάλεσε τους Ουνίτες «αγαπημένα παιδιά του Πατριαρχείου», τον Ουνίτη ψευτοϊερέα «θεοφιλέστατο αγαπημένο αδελφό» και «Άγγελο Κυρίου» και, τέλος, ευχήθηκε «Ο Θεός να δίνει στους δύο Πατέρες μας, τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, υγεία  και χρόνια πολλά, για να μας καθοδηγούν όλους μας στο δρόμο της Σωτηρίας»16! (16.www.youtube.com/watch?v=zp15aaXPCWM). Και μόνο γι’ αυτήν την αχαρακτήριστη ενέργειά του, θα περιμέναμε όλοι οι επίσκοποί μας, όχι μόνο να κηρύξουν τον εν λόγω ρασοφόρο «ανεπιθύμητο πρόσωπο»-persona non grata, στις μητροπόλεις τους, αλλά και να απαιτήσουν την καθαίρεσή του….Επανέρχομαι και ξαναρωτώ: οι φίλοι του αρχιμανδρίτες της μητροπόλεώς μας που μας τον έφερναν σε Φλώρινα και Πτολεμαΐδα και τον τιμούσαν, βλέποντας όλ’ αυτά νιώθουν καθόλου ντροπή; Νιώθουν καμία ενοχή;… Για τους λόγους που προανέφερα, με την επιστολή αυτή, καλώ τον πιστό λαό της Φλωρίνης, να απέχει, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, από τις τιμητικές εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα, προς τιμήν του Μητροπολίτη Προύσης……..>>>!!!

Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ//ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ//30 Ιουν 2016. <<Οἱ ἀνησυχίες καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ ὑγιοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἔκβαση τῶν ἐργασιῶν τῆςλεγόμενης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπαληθεύθηκαν. Ἡ σύναξη αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε σύνοδος οὔτε ἁγία οὔτε μεγάλη. Δὲν εἶναι σύνοδος, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία. Ἡ ἐκκλησιολογικὰ κυνικὴ καὶ προκλητικὴ ὁμολογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ὅτι «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος συνόδου», ἐπαινεθεῖσα ἀπὸ τὸν πρωτοστάτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἰκουμενικὸ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν καὶ πρόεδρο τῆς «Συνόδου», καθιστᾶ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, καινοτόμους καὶ παραβάτες τῆς μακραίωνης συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποκείμενους στὴν κρίση μιᾶς μελλοντικῆς ἀληθοῦς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου>>.( Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, Π. ΘΕΟΔ. ΖΗΣΗΣ, Δ. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ,ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι. Μ. ΜΕΓ. ΜΕΤΕΩΡΟΥ, κ.α.)!!!  

ΦΙΛΟΙ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ, ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016. (+ ΑΓΙΟΥ ΠΑΓΡΑΤΙΟΥ).