Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Αφήσαμε απροστάτευτη την Ελληνική Γλώσσα…



Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης http://www.agonas.org Α.Φ.183-183
                                       ΓΡΑΦΕΙ : Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΔΕΜΟΣ
    Αφήσαμε απροστάτευτη την Ελληνική Γλώσσα…
  Αισθανόμαστε υπερήφανοι κάθε φορά που ακούμε επαίνους και εγκώμια για την ελληνική γλώσσα από διανοούμενους και γενικά πνευματικούς ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Όμως, δεν κάνουμε τίποτε για να την προστατέψουμε από τις κάθε μορφής επεμβάσεις και αλλοιώσεις.
    Δεν κάνουμε αυτό που γίνεται σε άλλες χώρες για την διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητας όπως π.χ. στην Γαλλία, Ρωσία, Ιαπωνία, Κορέα, Κίνα, Ισπανία, Γερμανία και αλλού.
Όταν, για παράδειγμα, πριν από τριάντα περίπου χρόνια, επιτροπές από ειδικούς στην Ιαπωνία και Κορέα ανέλαβαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκσυγχρονισμού της παραδοσιακής τους γραφής, εξέδωσαν σύντομα το πόρισμά τους, που άρχιζε ως εξής: «Κάτω τα χέρια από την ιστορική μας γραφή! Αναγνωρίζουμε τις δυσχέρειες, που έχουν οι νέοι μας στην εκμάθηση των ιδεογραμμάτων, αλλά η προσπάθεια που καταβάλλουν αποτελεί πνευματική άσκηση που οξύνει τον νου. Με αυτήν την γραφή επιβιώσαμε. Με αυτή την γραφή επιτύχαμε το οικονομικό θαύμα της Άπω Ανατολής».
Στη Ρωσία επιβάλλεται βαρύτατο πρόστιμο σε οποιονδήποτε αντικαταστήσει γράμμα του Κυριλλικού αλφαβήτου με αντίστοιχο Λατινικό.
Στη Γαλλία για θέματα που αφορούν την γλώσσα, ζητείται από την Κυβέρνηση η γνώμη της Γαλλικής Ακαδημίας. Κάτι ανάλογο υπήρχε παλαιότερα και στον Οργανισμό της Ακαδημίας Αθηνών. Σήμερα όμως... Αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
Πριν λίγα χρόνια, ο Πρόεδρος της Γερμανικής Βουλής ζήτησε την μέσω του Συντάγματος προστασία της Γερμανικής Γλώσσας.

Δεν κατηχούν αλλά αποτειχούν


 Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσηςhttp://www.agonas.org Α.Φ. 182 -183
Ο συνομιλητής μου, ώριμος στην ηλικία και ενθουσιώδης εθελοντής, στρατευμένος από τα φοιτητικά του χρόνια στην μεγάλη Ορθόδοξη Κοινότητα της Εκκλησίας μας, της Εκκλησίας των πιστών του Χριστού, έκαμε έναν μορφασμό απελπισίας και ανείπωτης θλίψεως...
Ώστε έτσι, λοιπόν; Αυτός ο ένθρονος μεγαλοπρεπής νάρκισσος, που υποτίθεται είναι ο... ποιμήν τοπικής Εκκλησίας, μας αποκαλεί «αποστήματα της Εκκλησίας»; Μάλιστα(!)
       Ποιους χαρακτηρίζει υβριστικά, ο χρυσοφορεμένος ιερός Σουλτάνος, «αποστήματα της Εκκλησίας»; Μα αυτούς τους λαϊκούς και κληρικούς που δεν κουράζονται να κατηχούν, να κηρύττουν, να προσφέρουν όπου και όποτε η Εκκλησία τους το ζητήσει. Αυτούς, που είναι παρόντες παντού και πάντοτε «ανιδιοτελείς εθελοντές στρατιώτες», αφιερωμένοι στο έργο της.
Αυτούς, που τέντωσαν το αυτί τους και άκουσαν εκείνο το ηχηρό φιλάνθρωπο του Ευαγγελίου, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη» και έσπευσαν να το εξαργυρώσουν με την ολόθερμη αφοσίωσή τους και τη θυσιαστική αφιέρωση τους στο ιεραποστολικό και κατηχητικό έργο Της!!
Χιλιάδες χιλιάδων ελληνόπουλα τον περασμένο αιώνα, γέμιζαν χαρούμενα τις εκκλησίες της πατρίδας μας για να κατηχηθούν στην πίστη τους και να γίνουν χρήσιμοι, έντιμοι στην κοινωνία και την πατρίδα! Μέσα απ’ αυτά τα καλλιεργημένα παιδιά ξεχώρισαν πιο έπειτα, στην ωριμότητά τους, «άνδρες δίκαιοι...», που με τη σειρά τους επάνδρωσαν Συλλόγους, Οργανώσεις, Ιεραποστολές, Ενορίες εντός και εκτός της Ελλάδας. Είναι αυτοί που δίνουν ανεπιφύλακτα μαρτυρία Χριστού και στηρίζουν σήμερα μέσα στην κοσμοχαλασιά της διαφθοράς ό,τι έχει απομείνει όρθιο!
    Αυτούς όλους, ζωντανούς και νεκρούς, υβρίζει, ο ρασοφορεμένος Σουλτάνος και προσβάλει επίσης και τους καλούς συνεπισκόπους του, ως «αποστήματα της Εκκλησίας». Ο αθεόφοβος, δεν φοβάται την οργή του Θεού για την άδικη και άκριτη συμπεριφορά του;
     Όχι, ένθρονε χρυσοφορεμένε. Θα σου επιστρέψουμε την ύβρη ακριβώς με τον ίδιο χαρακτηρισμό στο πρόσωπό σου, ως ελάχιστο ένδικο μέσον υπερασπίσεως των χιλιάδων χριστιανών- ιεραποστόλων, που εσύ ο αναιδής, ανυπεράσπιστους χλευάζεις και λοιδορείς. Ο Θεός να σε συγχωρέσει.

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Τον σταύρωσαν επειδή εγινε χριστιανός

Τον σταύρωσαν 
επειδή εγινε χριστιανός 


Εικόνα

Μπορεί στην Ελλάδα ο πολυπολιτισμός να ανακοινώνει μέχρι και έναρξη πολέμου κατά των γηγενών κατοίκων, μπορεί οι λαθρομετανάστες παραδόξως να μας προτιμούν ως χώρα παραμονής τους αντί άλλων ισλαμικών κρατών στα οποία μπορούν να ενσωματωθούν πολύ εύκολα λόγω θρησκείας, μπορεί η ελευθερία ζωής και σκέψης να είναι αγαθά που προσφέρονται πλουσιοπάροχα ακόμη και σε αυτούς που καταδυναστεύουν την ζωή, την σκέψη και τα πιστεύω μας, όμως τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με χώρες στις οποίες ο ισλαμισμός αποτελεί την κυρίαρχη τάξη, η οποία αποφασίζει -εν ψυχρώ- για την ζωή και τον θάνατο όσων τολμούν να τον αμφισβητήσουν ή να τον απαρνηθούν.

 
Η φωτογραφία αποτελεί απόδειξη της αγάπης προς τον χριστιανισμό, εκείνων που προστρέχουν στην χώρα μας για να... σωθούν. Στην φωτογραφία βλέπουμε έναν πολίτη της Υεμένης, ο οποίος είχε το θράσος να βαπτισθεί χριστιανός! Κι επειδή αμφισβήτησε το Ισλάμ, τον σταύρωσαν!!!

 
Τί είπατε; Ο πολιπολιτισμός και η πανθρησκεία αποτελούν το σκοπό της Νέας Τάξης, η οποία θέλει να επιβάλει την ισότητα, την ισονομία, την ελευθερία και τον εν γένει πλούτο στους ανθρώπους; Ξανακοιτάξτε την φωτογραφία, πάρτε τη Νέα Τάξη σας και πάτε στο καλό... για να μην σας πούμε να πάτε εκεί από όπου ήρθατε!

(ΠΗΓΗ: http://kostasxan.blogspot.gr/2012/08/bl ... _9193.html)

Ο καλός καραβοκύρης στη φουρτούνα φαίνεται



Ανέκαθεν η διαπίστωση αυτή αποτελούσε πεποίθησή μου και γι’ αυτό ήμουν επιφυλακτικός προκειμένου να εκφράσω άποψη – καλή ή κακή – και προπαντός όταν αφορούσε πρόσωπα διαδραματίζοντα σημαντικό ρόλο στην εν γένει κοινωνική ζωή.
Φίλος ο Κώστας προσπαθούσε να με πείσει ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις και εντοπίζοντας το θέμα στον εκκλησιαστικό χώρο άρχισε να απαριθμεί ονόματα κληρικών (πατριαρχών, επισκόπων, άγαμων και έγγαμων ιερέων, διακόνων) που κάνουν θαυμάσια κηρύγματα, ενδιαφέρονται για την ανέγερση ναών, μοναστηρίων και άλλων.
Συμφώνησα μαζί του ως προς το ότι, ο κάθε κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του. αλλά του τόνισα ότι, εγώ και στην περίπτωση αυτή, θα ερευνώ αν οι εξαιρέσεις είναι όντως εξαιρέσεις, γιατί, πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν και αποδεικνύουν ότι «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός», δεδομένου ότι έχουμε πληθώρα περιπτώσεων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στον εκκλησιαστικό χώρο, που επιβεβαιώνουν τις επιφυλάξεις μου.
- Μα ο πνευματικός μου - αντέτεινε κάπως μουδιασμένα αυτή τη φορά – μου είπε να μην ασχολούμαι μ’ αυτά αλλά να τα δέχομαι όπως είναι και άλλος θα τα κρίνει.
Εδώ τώρα παρεμβαίνει το θέμα «πνευματικός» ο οποίος μπορεί να είναι όντως πνευματικός – έργω και λόγω, διακριτικός, παράδειγμα προς μίμηση αλλά και πολλές φορές ακατάλληλος για το ρόλο αυτό.
Πάντως η εν γένει πνευματικότητα και του Πνευματικού ακόμη γίνεται αντιληπτή από το αν αυτή συμφωνεί με τη ζωή και τη διδασκαλία του Κυρίου μας και δεν παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα ούτε μεροληπτεί εξ αιτίας προσωπικών του αδυναμιών και επιθυμιών. Ο αληθινός Πνευματικός δεν υποχωρεί μπροστά σε απειλές ούτε συμβιβάζεται για ειδικούς λόγους. Είναι αγωνιστής και ανυποχώρητος μέχρι θυσίας όπως τονίζει ο άγ. Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης: «Ει δε που την ΕΥΣΕΒΕΙΑΝ παραβλαπτόμενην, ή τους ασθενείς ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΟΥΣ θεάσαιο, μη προτίμα την ειρήνην της αληθείας, αλλ’ ίστασο γενναίως έως αίματος, προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενος» (άγ. Ισίδ. Πηλουσιώτης).
Δυστυχώς, φίλε Κώστα, προδοθήκαμε απ’ αυτούς που ενώ έλαβαν την εντολή να διακονούν την σωτηρία των πιστών αυτοί προτιμούν να διακονούν εαυτούς και να παραθέτουν λουκούλλεια τραπέζια σε ομόφρονες χρυσοστόλιστους «εν Χριστώ» συναδέλφους. Και όχι μόνον δεν στέκονται παλληκαρίσια να κονταροχτυπηθούν με την αμαρτία, όταν βλέπουν την ευσέβεια να παραβλάπτεται και τους αδύνατους να αδικούνται, αλλά με πάθος επιζητούν την ειρήνη, δηλαδή, τον καιρό που ο λύκος αρπάζει τα πρόβατα αυτοί παίζουν τη φλογέρα (ταξιδάκια, εκδρομούλες, εκκλησιαστικό τουρισμό). Κι αν τολμήσεις να τους υποδείξεις το θεάρεστο τίθεσαι υπό λυσσαλέο διωγμό σαν να ήσουν ο χειρότερος εχθρός τους.
Έχω άδικο λοιπόν να είμαι επιφυλακτικός; Αν και πάλι αμφιβάλλεις θα σου υπενθυμίσω στιγμιότυπο από τη συνάντηση λαϊκού ιεροκήρυκος και του Μητροπολίτη Ν. Σμύρνης Κούτσα Συμεών (και κάθε Κούτσα).
- Σεβασμιώτατε να έρχωμαι καμμιά φορά να κηρύττω στη μητρόπολη όπως άλλοτε;
Ο δεσπότης ταράχτηκε· κρύος ιδρώτας τον έλουσε και είπε:
- Σε παρακαλώ, μη με βάζεις σε πειρασμό, εγώ δεν είμαι αγωνιστής (σαν εσένα), εγώ δεν πλάσθηκα για αγώνες, μη με βάζεις σε πειρασμό.
Έφυγε από το γραφείο του δεσπότη μονολογώντας: Πλανήθηκα πλάνη οικτράν, νομίζοντας, ότι αυτός είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
Είπατε, Σεβασμιώτατε ότι δεν πλασθήκατε για αγώνες. Αλλά γιατί πλασθήκατε; Για να γίνετε δεσπότης και να κάνετε λαμπρές χοροστασίες και ανώδυνα κηρύγματα; Απ’ αυτά μπούχτησε ο κόσμος. Να γνωρίζετε ότι μετά την Πεντηκοστή η δειλία, ιδίως των Επισκόπων, είναι αδικαιολόγητη. «Ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός Πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως» (Β΄ Τιμ. 1,7) και ο Απόστ. Ιωάννης γράφει, ότι πρώτοι μέσα στην καιόμενη λίμνη ρίπτονται οι δειλοί»  (Αποκ. 21,8) (Περίοδ. «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» - Φεβρ. 2008].
- Θα δεχόσουν λοιπόν, φίλε Κώστα, να ταξιδέψεις με πλοίο, του οποίου ο καπετάνιος όχι μόνο δεν δοκιμάστηκε σε φουρτούνες αλλά ούτε να κολυμπάει γνωρίζει; Δε νομίζεις ότι κάποιοι ειδικοί, αλλά και άσχετοι περί την ναυτικήν – αγαπώντες όμως τη ζωή τους – θα έπρεπε να επέμβουν, να κρίνουν, να παρατηρήσουν, να ελέγξουν, να διαμαρτυρηθούν για να διορθωθούν τα κακώς έχοντα;
- Ναι, έχεις δίκαιο. Αλλά τί; Καπετάνιος είναι και ο δεσπότης;
- Καπετάνιος, Κώστα μου, και μάλιστα στον νευραλγικότερο τομέα, γιατί απ’ αυτόν εξαρτάται η αιώνια σωτηρία του όλου ανθρώπου (σώματος και ψυχής).
Δε νομίζεις λοιπόν ότι κι αυτοί πρέπει να ελέγχονται με κριτήριο τον αδιάψευστο λόγο της Αγίας Γραφής που ελέγχει αλλά και οικοδομεί; «Ιδού καθεστακά σε σήμερον επί έθνη και βασιλείας εκριζούν και κατασκάπτειν και απολλύειν, και ανοικοδομείν και καταφυτεύειν» λέγει ο Κύριος δια του προφήτου Ιερεμία (1:10).
Εκρίζωση, κατεδάφιση και καταστροφή από το ένα μέρος, οικοδόμηση και πυκνή φυτεία από το άλλο μέρος.
- Μα όταν εκλέγονται (πατριάρχες, επίσκοποι…) από αναγνωρισμένα νομοθετικά και Ιερο-Κανονικά Σώματα, επικαλούμενοι μάλιστα και το Άγιο Πνεύμα, πώς εμείς μπορούμε να κρίνουμε τη ζωή τους;
- Φίλε Κώστα, η ερώτησή σου είναι απλή αλλ’ απαιτεί τουλάχιστον, στοιχειώδη γνώση της Αγ. Γραφής και της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Ο ίδιος ο Κύριος συνιστά την άσκηση κριτικής, αρκεί αυτή να μην είναι επιπόλαιη και άδικη, αλλά δίκαιη: «Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίωνα κρίσιν κρίνατε» (Ιωάν. 7,24) και ο απ. Παύλος (το στόμα του Χριστού) συνιστά «Μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε» (Εφεσ. 5,11).
Ο Κύριος, που μας έπλασε «κατ’ εικόνα Του», μας έδωσε και το χάρισμα να κρίνουμε (να ερευνούμε, να συγκρίνουμε, να ελέγχουμε, να διατυπώνουμε γνώμη, να διακρίνουμε, να διαπιστώνουμε, να σκεπτόμαστε), για να διακρίνουμε ώστε να μην κατακρίνουμε. Οι ισχυριζόμενοι ότι απαγορεύεται «το κρίνειν», κατά τον π. Παΐσιο, είναι «ευλαβείς βλαμμένοι», νοσηροί τύποι, κακώς κατηχημένοι. Το «μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Ματθ. 7,1 και Λουκ. 6,7) του Κυρίου δεν αντιτίθεται προς τον λόγον Του (την δικαίαν κρίσιν κρίνατε» (Ιωάν. 7,24). Δεν αντιφάσκει ο Κύριος. Το «κρίνω» - ρήμα με πολλές σημασίες – εδώ δεν διατυπώνει απλώς κρίση αλλά κατάκριση, εμπάθεια, άδικη κρίση. Κάθε φορά λοιπόν που συναντούμε το ρήμα «κρίνω» ας μη το εκλαμβάνουμε ως «κρίνω εμπαθώς – κατακρίνω». Επί πλέον ας μη μας διαφεύγει ότι η «κρίση» είναι δώρο Θεού, η δε κατάκριση ανεπίτρεπτη – διαβολική.
Βέβαια, φίλε Κώστα, έχεις δίκαιο να λες ότι το πλείστον των διοικούντων την Εκκλησία σκορπίζει τον πανικό στους πιστούς ως προς το θέμα αυτό.
Σε πληροφορώ όμως ότι, επειδή ουδείς αναμάρτητος – ακόμη και ο πιο άγιος – κι επειδή οι εκλεγόμενοι και χειροτονούμενοι δεν είναι της αυτής πάστας, χωρίζονται στους «κατ’ ευδοκίαν» (τους ευχάριστους στο Θεό) και στους «κατά παραχώρησιν» (στους μετά βίας ανεχόμενους και επιτρεπόμενους για τιμωρητικούς αλλά και παιδαγωγικούς λόγους). Και οι μεν πρώτοι (οι κατ’ ευδοκίαν) όχι μόνον δεν αποφεύγουν την κριτική αλλά και την επιδιώκουν ως ψυχοφελή και εποικοδομητική, οι δε δεύτεροι (οι κατά παραχώρησιν) – οι και περισσότερο – όχι μόνον την αποφεύγουν (ακόμη και την καλόπιστη) αλλά και εξαπολύουν κεραυνούς σ’ οποιονδήποτε ήθελε σχολιάσει δυσμενώς τη ζωή τους και το έργο τους. Δυστυχισμένο το ποίμνιο που θα είχε έναν τέτοιο επίσκοπο. Δυστυχέστεροι (;) δε όλων εμείς οι Λαρισαίοι, διότι, μετά την εξαετή (1968-74) ευλογημένη ποιμαντορία του μακαριστού Θεολόγου (εξορίσθηκε από την πολιτική και εκκλησιαστική δικτατορία), εισπήδησαν στη Μητρόπολή μας παράνομοι και αντιΚανονικοί (μοιχεπιβάτες) πατριοί δεσποτάδες, «ποιμαίνοντας το ποίμνιο του Θεού αναγκαστώς, αισχροκερδώς, και κατακυριεύοντες των κλήρων» (Παραλ. Α΄ Πέτ. ε 2-3).
Και επανελθών εκ της εξορίας του το 1992, αποκατασταθείς με 33 αποφάσεις του ΣτΕ και 1 της Ολομέλειας, ξανάπεσαν πάνω του τα «ιερά τέρατα» και σαν λύκοι ωρυόμενοι επέσπευσαν την εκδημία του εκ του κόσμου τούτου (31-8-96) – δεινά «ων ουκ έστιν άξιος ο κόσμος», στεφάνι δε αγίων.
Και επειδή, φίλε Κώστα, οι κακοί αυτοί επίσκοποι είναι τεχνίτες στην κολακεία και τέλειοι ηθοποιοί στο μασκάρεμα, καταφέρνουν να παρουσιάζονται ως «άγιοι» - λυκοποιμένες όντες – και να παρασύρουν τους αφελείς και ακατήχητους στις θεωρίες και αντιευαγγελικές δοξασίες τους. Όπως για παράδειγμα στο θέμα της «κρίσης» και του «ελέγχου», πέτυχαν να μπερδέψουν τους χριστιανούς ώστε να συγχέουν την κρίση προς την κατάκριση. Κι ενώ κατά κόρον τονίζουν, ότι δεν πρέπει να κρίνουμε, αυτοί κρίνουν και κατακρίνουν, ασφαλώς όχι τους κακούς και ασεβείς, αλλά τους πιστούς ανθρώπους, οι οποίοι έχουν το θάρρος να ελέγχουν φαύλους, ασεβείς και σκανδαλοποιούς. Δηλαδή αυτοί δεν κρίνουν και δεν κατακρίνουν τον Ηρώδη για τη φαυλότητά του, αλλά τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, επειδή έκρινε και ήλεγξε τον Ηρώδη.
Λοιπόν, φίλε Κώστα, αφού αγαπάς τη ζωούλα σου, δεν πρέπει να μάθεις και να την προστατεύεις; Δεν πρέπει να διακρίνεις αυτούς στους οποίους θα εμπιστευθείς τον εαυτό σου; Καλός καπετάνιος δεν είναι εκείνος που παριστάνει τον σπουδαίο στα ήσυχα νερά του λιμανιού.

ζουμε στισ eσχατεσ ημερεσ;
Συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος

3. Προδότες μέσα στην οικογένεια.
Στο Μυστήριο του Γάμου ο άνδρας και η γυναίκα υποσχέθηκαν ισόβια πίστη και αγάπη ο ένας στον άλλο. Έκαναν όρκο, θα λέγαμε. Και το όραμά τους, μια καλή οικογένεια. Κι όμως κι εδώ έχουμε προδοσίες. Άλλοτε προδότης γίνεται ο άνδρας. Άλλοτε προδότρα γίνεται η γυναίκα. Και άλλοτε τα παιδιά απέναντι στους γονείς. Και όχι σπάνια πλέον, προδότες και οι γονείς, ο ένας ή ο άλλος, απέναντι στα παιδιά τους. Όλα αυτά τα φαινόμενα ήταν παλιότερα παντελώς άγνωστα. Και όσο προχωρούμε πίσω στο παρελθόν, ήταν και λογικά απαράδεκτα. Θυμάμαι ένα λόγο του θρυλικού και γενναίου ιεροκήρυκα των Αθηνών στις δεκαετίες του ’50 και ’60, του Αρχιμ. τότε π. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτη: «Στη Μικρά Ασία περνούσαν χίλια χρόνια για να ακουσθεί ένα διαζύγιο»! Σήμερα όμως; Σήμερα! Και το ρωτάτε; Ούτε μια μέρα περνά χωρίς να ακούγονται ένα και δυό διαζύγια. Ρουτίνα πλέον έγιναν τα διαζύγια. Και ο ένας προδίδει τον άλλο.
α΄ Προδότης ο άνδρας!
Ο άνδρας προδίδει τη γυναίκα του. Αυτός που έκανε ύμνο την αγάπη του, την αφοσίωση και τη λατρεία στη σύζυγό του. Αυτός που έγραφε στίχους για την αγάπη του. Αυτός που μελοποιούσε τους στίχους κι ύστερα έπαιρνε στα χέρια του την κιθάρα και τραγουδούσε ακατάπαυστα την αγάπη στην αγάπη του. Στο κορίτσι του. Στην κοπέλα του. Στη γυναίκα του, αργότερα. Κι αν τυχόν εκείνη δεν τον ήθελε, τότε «στης Λαρίσης το ποτάμι που το λένε Πηνειό, ’κει θα πέσω να πνιγώ», τραγουδούσε απελπισμένος. Κι όμως αυτός ο άνδρας προδίδει τη γυναίκα του. Προδίδει τη συζυγική του πίστη, ο άθλιος. Και αργά ή γρήγορα την εγκαταλείπει για τα μάτια κάποιας άλλης και εκείνη, η γυναίκα του, μένει με τις μελωδίες της λατρείας του και την πίκρα της προδοσίας και εγκατάλειψης! Ο ψεύτης!
β΄ Προδότρα και η γυναίκα!
Δυστυχώς δεν λείπει και η περίπτωση αυτή. Αυτή, που άλλοτε ο άνδρας της ήταν γι’ αυτήν το πιο όμορφο, πιστό και αφοσιωμένο αγόρι της, που έπεφτε στην αγκαλιά του σαν στην πιο μεγάλη ασφάλεια αυτής της γης, αυτή τώρα μαγεύτηκε από τα μάτια ενός άλλου αγοριού, άλλου άνδρα, πιο γοητευτικού από το δικό της νόμιμο άνδρα και... τον προδίδει! Προδίδει κι αυτή τη συζυγική της πίστη! Και τα παιδιά τους; Μπροστά στις καινούριες αγάπες, ποιός λογαριάζει τα παιδιά; Είναι, όπως λέει ο Ρήγας Φεραίος, «ώ παιδιά μου, ορφανά μου, σκορπισμένα εδώ και εκεί». Και γίνονται τα παιδιά αυτά κλέφτες, ληστές, βιαστές, εκβιαστές και φονιάδες, για να κάνουν καριέρα την ισόβια φυλάκισή τους! Έτσι η αγάπη των συζύγων και ο μεγάλος έρωτάς τους «έγινε σύννεφο...». Κι όλα αυτά, γιατί; Θα το πούμε και στο τέλος. Γιατί λείπει ο Χριστός από τη ζωή τους. Και όπως είπε ο Ιησούς, «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. 15,5).
γ΄ Προδότες και τα παιδιά.
Τελευταία με το αντιχριστιανικό πνεύμα της εποχής που πνέει και στην πατρίδα μας, ή μάλλον όχι μόνο τελευταία, αλλά και αρκετά χρόνια πριν, το δαιμόνιο της προδοσίας άγγιξε και τα παιδιά. Πολλά απ’ αυτά που τυχαίνει νά ’χουν κάποια οικονομική άνεση, εγκαταλείπουν γονείς και νοικιάζουν σπίτι μακριά από τη στοργή και την αγάπη των γονιών τους, που τους έγιναν αφόρητα πιεστικοί!! Προδότες των γονιών τους!! Κι αν οι γονείς αρρωστήσουν; Κι αν λόγω ηλικίας δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν; Σκασίλα τους! Να πάνε στα γηροκομεία. Να πάνε όπου θέλουν. Μεγάλη, σατανική αναλγησία και απονιά! Είπε ο μεγάλος Ντοστογιέφσκυ: «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται». Όλα. Και τα πιο απίστευτα.
4. Προδότες και στην Πολιτική.
Εδώ κι αν δεν ανθεί η προδοσία! Φιλίες και συνεργασίες διαλύονται. Κι αυτό, γιατί η προδοσία δίνει και παίρνει. Ποιός να πιστεύσει ποιόν; Ποιός να εμπιστευθεί ποιόν; Όπως λέει η παροιμία, «Σήμερα σου κάνει το φίλο κι αύριο το σκύλο». Και μάλιστα σκύλο που δαγκώνει θανάσιμα. Θεέ μου, σε ποιά εποχή ζούμε;
5. Προδότες ηθικών υποχρεώσεων.
Υπάρχουν φιλίες ανθρώπων σε κάθε ηλικία. Σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Είναι πολύ φυσικό ο ένας φίλος να εμπιστεύεται ένα αυστηρά προσωπικό του θέμα στον φίλο του. Το ίδιο και μιά φίλη στη φίλη της. Και λέει ο ένας στον άλλο: «Έχω το λόγο σου;». Και ο άλλος απαντά σαν με όρκο: «Στο λόγο της τιμής μου. Ναι. Έχεις το λόγο μου». Και όμως κι εδώ έχουμε το φαινόμενο της προδοσίας. Παρά την υπόσχεση, ακόμα και τον όρκο, συχνά ο ένας προδίδει τα προσωπικά μυστικά του άλλου και ακολουθούν φιλονικίες, ξυλοδαρμοί, δικαστήρια, ακόμη και φόνοι!...
6. Προδότες πνευματικών Διδασκάλων και πατέρων.
Θέλετε παραδείγματα; Πρώτος προδότης στην περίπτωση αυτή είναι ο Ιούδας. Μαθητής του Χριστού ο Ιούδας. Με όλες τις θεϊκές ευλογίες του Διδασκάλου του. Ήταν κι αυτός πιστός, όπως όλοι οι μαθητές. Όχι όμως μέχρι το τέλος. Τελευταία πρόδωσε τον πνευματικό του Διδάσκαλο, με αποτέλεσμα ο μεν Ιησούς να υποστεί το σταυρικό θάνατο, ο δε Ιούδας να απαγχονισθεί στον αγρό του Κεραμέα!
Δεύτερος προδότης ο Δημάς. Ποιός ήταν ο Δημάς; Ένας πιστός και αφοσιωμένος μαθητής και συνεργάτης του Απ. Παύλου. Μάλιστα, ήταν κοντά στο μεγάλο Απόστολο και κατά τη φυλάκισή του στη Ρώμη! Κι όμως, τον πρόδωσε. Ο Ιούδας πρόδωσε το Χριστό για μια χούφτα αργύρια. Ο Δήμας; Ο Δημάς για την κοσμική ζωή. Διαβάστε το στίχο του Αποστόλου Παύλου: «Δημάς με εγκατέλιπεν». Γιατί, Παύλε Απόστολε, τό ’κανε αυτό; «Αγαπήσας τον νυν αιώνα». Γιατί αγάπησε τη ματαιότητα, την τρυφή, την απόλαυση, την ηδυπάθεια του κόσμου. Και σε ποιά κοσμοπολίτικη πόλη πήγε; «Και επορεύθη εις Θεσσαλονίκην» (Β΄ Τιμοθ. 5,9).
Προδότες λογίζονται και όσοι εγκαταλείπουν τους «παιδιόθεν» πνευματικούς πατέρες για δήθεν αυστηρότητά τους και προσχωρούν σε άλλους, νέους «πατέρες», οι οποίοι συμβιβάζονται με τα προσωπικά κοσμικά ενδιαφέροντα αυτών των ψυχών. Αλλά σύμφωνα με τον Απ. Παύλο οι νέοι «πατέρες» λογίζονται παιδαγωγοί, όποιοι κι αν είναι αυτοί, και όχι πατέρες (Α΄ Κορινθ. 4,15).
Και οι προδοσίες μαθητών και μαθητριών προς τους πνευματικούς Πατέρες και Διδασκάλους τελειωμό δεν έχουν! Μάρτυρες οι προδομένοι πατέρες. Όλοι αυτοί οι προδότες γίνονται κοσμικοί, μοντέρνοι, φιλάργυροι, ξενύχτηδες και ο,τιδήποτε άλλο. Αλλά κάνουν και κάτι άλλο. Ένα πιο μεγάλο κακό. Κακό που θα τους οδηγήσει στην κόλαση. Κατηγορούν, δυσφημούν, ψευδολογούν κατά των πνευματικών πατέρων και ευεργετών τους! Ένας προδομένος πνευματικός πατέρας και Διδάσκαλος αποτύπωσε σε ποίημα πάνω στο χαρτί όλη του τη θλίψη και όλη την πικρία του για τους προδότες της ζωής του. Το αντιγράφουμε για τις προδότριες ψυχές:
«Ώ Δημά!...
Δημά, γιατί;
και του αποστόλου τα χείλη, πικρά,
πικρή κι η καρδιά του από τη φυλακή,
κι απ’ την ανάγκη να του είναι πιστοί
οι συνεργοί του όλοι,
 «Δημάς γάρ με εγκατέλιπε», ψιθυρίζουν.
Ώ Δημά!...
Δημά, γιατί;
Ποιόν αφήνεις; Που τρέχεις;
Ενώ λίγο πιο μπρός ασπασμούς
μας στέλνεις;
«ασπάζεται υμάς... Δημάς».

Ώ Δημά!...
Ώ παιδί μου!...
Και του Δημά τα έκγονα
λιγοστεμό δεν έχουν!».
Σ.Σ.
Αλλά να τελειώνουμε.
Οι προδότες σήμερα είναι πολλοί. Πιο πολλοί απ’ ό,τι άλλοτε. Γέμισε ο κόσμος από προδότες. Η προδοσία είναι διάχυτη σε όλη την κοινωνία. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να διστάζει ο ένας να εμπιστεύεται σε άλλον, ακόμα και σ’ αυτόν το φίλο του, ένα προσωπικό του μυστικό. Κι αυτό, από φόβο μήπως τον προδώσει. Είναι ή δεν είναι, λοιπόν, και η παρουσία περισσότερων, από κάθε άλλη εποχή, προδοτών σημείο ότι ζούμε στις έσχατες ημέρες, για τις οποίες κάνει λόγο ο Απόστολος Παύλος;
Προς τούτο πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Έτοιμοι ψυχικά. Με μετάνοια και εξομολόγηση. «Έτοιμοι προς πάν έργον αγαθόν» (Τιτ. 3, 1). Όπως μας το είπε ο Ιησούς, ο Σωτήρας J μας Χριστός και Σωτήρας όλου του κόσμου: «Γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος έρχεται» (Ματθ. 24,42).
Αρχιμ. Γ. Ι. Ρ.

ΤΩΡΑ ΚΤΥΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ


Αλλάζουν τα … φώτα στο αλφάβητο
Η ελληνική γλώσσα είναι η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου σε λέξεις, εκφραστικές δυνατότητες και ποικίλες νοηματικές αποχρώσεις. Παρουσιάζει ομοιογενή εξέλιξη και αποτελεί φαινόμενο σπάνιο στη γλωσσολογική ιστορία του ανθρωπίνου γένους διότι ομιλείται επί χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή.
Η πρώτη εγκυκλοπαίδεια γράφτηκε στα ελληνικά. Η ιστορία της λεξικογραφίας έχει την αρχή της, 2.000 χρόνια πριν, στην αρχαία Ελλάδα.
Τα πρώτα φιλοσοφικά έργα για την γέννηση της γλώσσας γράφτηκαν από τον Πλάτωνα (427-347).
Η πρώτη Γραμματική ήταν έργο του Διονυσίου Θράκα το 100 π.Χ.
Όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης (Ευαγγέλια, «Πράξεις» επιστολές, Αποκάλυψη) γράφτηκαν στα ελληνικά.
Τα αριστουργήματα του Ομήρου, του Αριστοτέλη, του Πίναδρου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή, του Αισχύλου, του Μένανδρου, του Θαλή, του Αριστοφάνη και πολλών άλλων γράφτηκαν στα ελληνικά.
Οι Ρωμαίοι ρήτορες στο “Αθήναιον” της Ρώμης εκφωνούσαν τους λόγους τους στα ελληνικά. Ρωμαίοι αυτοκράτορες, όπως Μάρκος Αυρήλιος, έγραψαν στα ελληνικά.
Η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης των Ο΄ (εβδομήκοντα) έγινε στα ελληνικά, και οι πρώτοι χριστιανικοί ύμνοι γράφτηκαν στην ίδια γλώσσα.
Αυτή η γλώσσα που κατόρθωσε να διασωθεί από την επίσχανση (φτώχευση, ένδεια, συρρίκνωση) που προκάλεσε το 1976 ο εγκληματικός νόμος του Γ. Ράλλη, και γενικά ο θησαυρός της ελληνικής παράδοσης και του πολιτισμού μας, δέχεται σήμερα, μέσω της… μεταρρύθμισης, ένα δολοφονικό κτύπημα.
Ακολουθεί το εθνικό ολίσθημα με την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στα σχολεία το 1980 από τον τότε υπουργό Παιδείας Γ. Ράλλη αλλά και η επιβολή του μονοτονικού το 1981 επί υπουργού Παιδείας Λευτέρη Βερυβάκη της κυβέρνησης Αν. Παπανδρέου με αποτέλεσμα να μην μπορούν τα παιδιά να γράψουν σωστά ένα κείμενο, με τους χαρακτήρες και τον πλούτο της γλώσσας που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας.
Όλως αιφνιδίως – μετά την παραχάραξη της ιστορίας από την κα Ρεπούση – τώρα, αποτολμάται νέο θανατηφόρο κτύπημα στη ΓΛΩΣΣΑ, που είναι η «ψυχή» και η «συνείδηση» και το «εργαλείο», μέσω του οποίου ένας λαός έχει σφυρηλατήσει και αποτυπώσει τις ιστορικές κατακτήσεις, τους αγώνες του, τον πολιτισμό του…
Μόνον τότε μπορεί να υποτάξει κανείς ολοκληρωτικά μια κοινωνία και το λαό της, όταν πρώτα αποτεφρώσει και διαλύσει τη Γλώσσα του.
Αυτό το γνώριζε ο ραδιούργος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσιγκερ και θα τρίβει τα χέρια του που επιτέλους βρήκε «εργολάβους» των σκοτεινών σχεδίων του. Θα θριαμβολογεί γι’ αυτά που είπε το Σεπτέμβρη του 1994 σε προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου στην Ουάσιγκτον: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες, τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει και να μας παρενοχλεί…».
Σήμερα με την έκδοση του νέου βιβλίου της Γραμματικής της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού, αποδομείται εντελώς η γλώσσα μας αρχίζοντας από το αλφάβητό μας!
Το βιβλίο αυτό εγκρίθηκε το 2008, λόγω όμως σοβαρών αντιδράσεων δεν εκδόθηκε από τις τότε κυβερνήσεις για να ανασυρθεί από τη ναφθαλίνη το 2011 από την «εκσυγχρονίστρια» τότε υπουργό, Άννα Διαμαντοπούλου.
Οι τέσσερις συγγραφείς του βιβλίου, για να τους γνωρίσετε, είναι: Ειρήνη Φιλιππάκη – Warburton, καθηγήτρια Παν. Reading U.K., Μιχ. Γεωργιαφέντης και Γεώργιος Κοτζόγλου, γλωσσολόγοι και Μαργαρίτα Λουκά Εκπαιδευτικός. Οι εν λόγω συγγραφείς καταργούν τα τρία (η, υ και ω) φωνήεντα από τα γνωστά μας επτά και δημιουργούν ένα δικό τους, το «ου». Επίσης τα σύμφωνα, από 17 τα μειώνουν σε 15!! Εξοβέλισαν δηλαδή το ξ και το ψ, και δημιούργησαν – οι νέοι σοφοί μας – τρία νέα, το … γκ, το … μπ και το … ντ… Η εφευρετικότητα αυτών των ανθρώπων είναι το κάτι άλλο!...
Σύμφωνα με τους νέους “κανόνες” του νέου βιβλίου, που έχει την έγκριση του “Υπουργείου Παιδείας”, να πώς θα… μαθαίνουν να γράφουν τα ελληνόπουλα της Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού τον Σεπτέμβριο!
 
Είναι γνωστό ότι η κ. Διαμαντοπούλου, ως επίτροπος της κομισιόν, είχε προτείνει να καθιερωθεί ως πρώτη γλώσσα στον κόσμο η αγγλική, η δε ελληνική να εξισωθεί με την αγγλική (!) σ’ αντίθεση με τους Πορτογάλους κ.α. που πρότειναν την ελληνική για τους λόγους που προαναφέραμε.
Δεν θα επεκταθούμε άλλο. Θα αφήσουμε γνήσιους Έλληνες να μας μιλήσουν και να μας αφυπνίσουν διότι «ο εχθρός προ των πυλών».
Πριν όμως γίνει αυτό θα θέλαμε να υποβάλουμε μερικά ερωτήματα προς τους νεκροθάφτες ανθέλληνες.

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

O ΚΟΣΜΟΣ ΡΩΤΑΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ 2OO ΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

  Εφημερίδα: ΑΓΩΝΑΣ  http://www.agonas.org
        Κληρικοί όλων των βαθμίδων και άνθρωποι όλων των τάξεων   μας ρωτούν με επιστολές, τηλεφωνήματα και e-mail: Πώς είναι δυνατόν ο δεσπότης Λάρισας στα 15 χρόνια του να έχει 200 στολές; Και το πιο εξοργιστικό λίγες μέρες μετά την δημοσίευση όλων των στολών – στο φύλλo 179 της εφημερίδας μας “ΑΓΩΝΑΣ” – να εμφανίζεται ο κ. Ιγνάτιος την ημέρα του Αγ. Αχιλλείου (15-5-2012) με καινούργια στολή; Μα δεν έμεινε τίποτα όρθιο; Πού είναι η Σύνοδος να τον καλέσει να δώσει διευκρινίσεις και να τον τιμωρήσει παραδειγματικά έστω κι αν ακόμη ισχυριστεί ότι του τις κάναν… δώρο (!!!) Αλήθεια… υπάρχουν πολλοί που κάνουν τόσο “φθηνά” δώρα;
      Όταν ο κόσμος πεινάει, οι διάφορες Εκκλησίες και φιλανθρωπικές οργανώσεις ανά τον κόσμο – Ρωσία, Αυστραλία, Αμερική, Κύπρος κ.ά. – κάνουν εράνους προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάσταση ενισχύοντας τα συσσίτια της Εκκλησίας και ο δεσπότης της Λάρισας φτιάχνει στολές χιλιάδων ευρώ;
      Η δικαιοσύνη γιατί σιωπά και δεν ερευνά το πόθεν έσχες;
Διότι τα χρήματα από μισθούς της 15ετίας δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 350.000 – 370.000 ευρώ και εξ αυτών εάν αφαιρέσουμε τις προσωπικές δαπάνες – διατροφή, ενδυμασία, κ.ά. – του μένουν 250.000 ευρώ. Δεδομένου ότι οι στολές, μήτρες, πατερίτσες, εγκόλπια, σταυροί, μανδύες κ.ά. υπολογίζονται από εκτιμήσεις ειδικών από 1.500.000 έως 2.500.000 ευρώ ποιο ταμείο είναι ο χορηγός του; Ή ποιος “φιλάνθρωπος” τα πλήρωσε;

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Ο ΕΠΙΚΑΘΗΣΑΣ ΕΠΙ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ

Ο ΕΠΙΚΑΘΗΣΑΣ ΕΠΙ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ

_____________
        Ο επικαθήσας εις τον θρόνο της τοπικής Εκκλησίας της Λαρίσης, ζώντος του προκατόχου του μακαριστού Λαρίσης Θεολόγου ο Ιγνάτιος Λάππας, βαρύνεται με το κανονικό αδίκημα της μοιχεπιβασίας. Ο εν λόγω μοιχεπιβάτης  κατεστάθη στανικώ τω τρόπω μητροπολίτης με τη συνδρομή των ΜΑΤ. Ο υποφαινόμενος τυγχάνει αυτόπτης μάρτυς της αστυνομικής θηριωδίας που εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της στα πρόσωπα των διαμαρτυρομένων Λαρισαίων χριστιανών τους οποίους ξυλοκόπησε ανηλεώς υπουργεύοντος στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως του Στυλιανού Παπαθεμελή. Και αντί ο εν λόγω μοιχεπιβάτης να συναισθανθεί το μέγεθος του διπλού ανοσιουργήματός του επιδόθηκε σε δικαστικό αγώνα κατά των διαμαρτυρομένων χριστιανών. 
    Ο αοίδιμος γέρων Αυγουστίνος καυτηρίασε υπακούων στη φωνή της επισκοπικής του συνειδήσεως το εν θέματι ιεροκανονικό έγκλημα. Δυστυχώς κάποιοι άλλοι επίσκοποι συναγελάζονται αμέριμνοι και τραγικά ανυποψίαστοι για το μέγεθος της ενοχής τους με τον μέχρι τούδε μη εκδηλώσαντα μετάνοια για τη μοιχεπιβασία του μητροπολίτη Ιγνάτιο. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των μακαριστών Λαρίσης Θεολόγου καιο Φλωρίνης Αυγουστίνου γι αυτήν τους τη συμπεριφορά. Επιπλέον πρέπει να υπενθυμισθεί στους αναγνώστες του μπλογκ ότι ο μοιχεπιβάτης της Λάρισας υπεράσπισε και ψήφισε την αθώωση του  μοιχεπιβάτη της μητροπόλεως Αττικής και ήδη καθαιρεθέντος Παντελεήμονος Μπεζενίτη προκαλών μέγιστο σκανδαλισμό του λαού με συνέπεια μετά ταύτα να ζητήσει συγγνώμη απο τον πιστό λαό πράγμα που οπωσδήποτε τον τιμά. Οφείλει όμως αν επιθυμεί την αποδοχή του απ τον πιστό λαό της Λάρισας να τερματίσει τις δικαστικές διώξεις του πιστού λαού και δη των πολυτέκνων και να εκζητήσει τη συγγνώμη του πολύπαθου λαρισαικού λαού για το έγκλημα της μοιχεπιβασίας. 
 http://www.augoustinos-kantiotis.gr    
   Σ. Σ. Οι Ιεροί Κανόνες προβλέπουν την καθαίρεσή του. 
Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΤΆΣΣΕΤΑΙ  ΣΕ ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ  ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΕΣ . 

Αντιμετώπιση αιρετικών κατά τον άγ. Ιω. Χρυσόστομο- ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Αντιμετώπιση αιρετικών κατά τον άγ. Ιω. Χρυσόστομο



Κατὰ τὸν ἱ. Χρυσόστομο: ἀγώνας καὶ προσευχὴ γιὰ τὴν


ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ  ΤΩΝ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ




«Οἱ φιλόπονοι τῶν γεωργῶν, ἐπειδὰν ἴδωσι δένδρον ἄκαρπον... διαφθεῖρον τὰ ἥμερα τῶν φυτῶν, μετὰ πολλῆς ἐκτέμνουσιν αὐτὸ τῆς σπουδῆς».


Οἱ φιλόπονοι γεωργοί, γράφει ὁ ἱ. Χρυσόστομος, τὰ ἄκαρπα δένδρα ποὺ φύτρωσαν ἀνάμεσα στὰ ἥμερα, καὶ ποὺ ἡ σκιὰ καὶ οἱ ρίζες τῶν ἄκαρπων ἐμποδίζει τὴν ἀνάπτυξιν τῶν ἄλλων καρποφόρων φυτῶν, τὰ ξεριζώνουν.
Πολλές φορές, ὅμως, συντελεῖ στὴν ἐκρίζωση τοῦ δέντρου ἕνας ἰσχυρότατος ἄνεμος.
Ἡ αἵρεση τῶν Ἀνομοίων (αὐτοὺς παρομοίαζε, τότε, ὡς ἄγριο δένδρο ὁ ἱ. Χρυσόστομος, σήμερα δὲ) καὶ ἡ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι ὡς ἄλλο ἄγριο καὶ ἀνήμερο δένδρο (ἂν καὶ λόγῳ τῆς ἀγνοίας τῶν πολλῶν καὶ τῆς δολιότητος τῶν Οἰκουμενιστῶν φαντάζει ὡς ἥμερο). Ἡ ἀντιμετώπισή του μᾶς ταλαιπωρεῖ καὶ φαίνεται δυσκολοπολέμητος, λόγῳ τοῦ ὅτι καθοδηγεῖται ἀπὸ τοὺς ἔχοντες τὴν μεγίστην θεσμικὴ ἐν Ἐκκλησίᾳ ἐξουσία (δηλ. Πατριάρχες, Ἐπισκόπους καὶ τοὺς συνοδοιποροῦντες μὲ αὐτοὺς ἀκαδημαϊκοὺς θεολόγους).
Γιὰ τὴν ἐκρίζωσή του, συμβουλεύει ὁ ἱ. Χρυσόστομος ὅλους, καὶ ἰδιαίτερα τοὺς ποιμένες (ὡς κατ’ ἐξοχὴν «φιλόπονους γεωργούς»), χρειάζεται, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν μὲ κάθε ἐκκλησιαστικὸ μέσο ἀντιαιρετικὸ ἀγῶνα καὶ ἡ διὰ τῆς προσευχῆς θερμὴ ἐπίκληση τοῦ θείου ἐλέους (ἐν βαθείᾳ συνειδήσει τῆς ἐπικινδυνότητός του), ὥστε ὁ Θεὸς διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «πρόρριζον ἀνασπάσῃ τὴν αἵρεσιν» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Γιατὶ αὐτὸ τὸ αἱρετικὸ «δένδρον τῶν Ἀνομοίων (καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν) οὐ Παῦλος ἐφύτευσεν, οὐκ Ἀπολλὼς ἐπότισεν, οὐχ ὁ Θεὸς ηὔξανεν, ἀλλ' ἐφύτευσε μὲν λογισμῶν ἄκαιρος περιεργία, ἐπότισε δὲ ἀπονοίας τῦφος, ηὔξησε δὲ φιλοδοξίας ἔρως» καὶ ἀταξία ἤθους.
Αὐτή, ἐξ  ἄλλου, ἡ φροντίδα μας γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῆς αἱρέσεως, γίνεται γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ «ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς ἡμετέρας».
Ἀκόμα κι ἂν βρισκόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν ἔσχατη αἵρεση τῆς ἱστορίας, τὸν Οἰκουμενισμὸ (ὅπως εὐλαβεῖς καὶ ἅγιοι σύγχρονοι γέροντες λέγουν), μὲ τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν ὁμολογίαν μας ἐκδηλώνουμε τὴν πρόθεσή μας νὰ ἐφαρμόσουμε τὶς πρὸς τοῦτο Ἐντολὲς καὶ διδασκαλίες τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων, καὶ ὅτι ἐπιζητοῦμε τὴν σωτηρίαν διὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ ὅσους ἀπὸ τοὺς οἰκείους καὶ ἀδελφούς μας διαθέτουν τὴν καλήν διάθεση.

«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»

Τὸ κείμενο τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:
«Οἱ φιλόπονοι τῶν γεωργῶν, ἐπειδὰν ἴδωσι δένδρον ἄκαρπον καὶ ἀνήμερον τοῖς αὐτῶν λυμαινόμενον πόνοις καὶ τῇ τῆς ρίζης τραχύτητι καὶ τῇ βαρύτητι τῆς σκιᾶς διαφθεῖρον τὰ ἥμερα τῶν φυτῶν, μετὰ πολλῆς ἐκτέμνουσιν αὐτὸ τῆς σπουδῆς. Πολλάκις δὲ αὐτοῖς καὶ ἄνεμός ποθεν ἐξελθών, συνεφάπτεται τῆς τομῆς, καὶ τῇ κόμῃ τοῦ δένδρου προσπεσὼν καὶ μετὰ πολλῆς τινάξας τῆς σφοδρότητος, συνέκλασέ τε αὐτὸ καὶ εἰς τὴν γῆν ἔρριψε, καὶ τοῦ πόνου τὸ πλέον αὐτοῖς ἐπεκούφισεν. Ἐπεὶ οὖν καὶ ἡμεῖς δένδρον ἐκτέμνομεν ἄγριον καὶ ἀνήμερον, τῶν Ἀνομοίων τὴν αἵρεσιν, παρακαλέσωμεν τὸν Θεὸν πέμψαι τοῦ Πνεύματος ἡμῖν τὴν χάριν, ἵνα ἀνέμου σφοδρότερον παντὸς προσβαλοῦσα πρόρριζον ἀνασπάσῃ τὴν αἵρεσιν, τὸ πλέον ἡμῖν ἐπικουφίζουσα τοῦ πόνου.
Ἤδη γάρ που καὶ γῆ χερσωθεῖσα καὶ γεωργικῶν οὐκ ἀπολαύσασα χειρῶν, πονηρὰς βοτάνας καὶ ἀκανθῶν πλῆθος καὶ δένδρα ἄγρια ἐξέβρασεν ἐκ τῶν οἰκείων κόλπων πολλάκις· οὕτω καὶ ἡ τῶν Ἀνομοίων ἐρημωθεῖσα ψυχὴ καὶ τῆς ἀπὸ τῶν Γραφῶν ἐπιμελείας οὐκ ἀπολαύσασα, οἴκοθεν καὶ ἀπ' αὐτῆς τὴν ἀγρίαν ταύτην καὶ ἀνήμερον ἐξέβρασεν αἵρεσιν. Τοῦτο γὰρ τὸ δένδρον οὐ Παῦλος ἐφύτευσεν, οὐκ Ἀπολλὼς ἐπότισεν, οὐχ ὁ Θεὸς ηὔξανεν, ἀλλ' ἐφύτευσε μὲν λογισμῶν ἄκαιρος περιεργία, ἐπότισε δὲ ἀπονοίας τῦφος, ηὔξησε δὲ φιλοδοξίας ἔρως.
Καὶ δεῖ τῆς τοῦ Πνεύματος ἡμῖν φλογός, ἵνα μὴ μόνον ἀνασπάσωμεν, ἀλλὰ καὶ κατακαύσωμεν τὴν πονηρὰν ταύτην ρίζαν, καλέσωμεν τοίνυν αὐτόν, τὸν ὑπ' ἐκείνων μὲν βλασφημούμενον, ὑφ' ἡμῶν δὲ εὐφημούμενον Θεόν, καὶ παρακαλέσωμεν, ὥστε καὶ τὴν γλῶτταν ἡμῶν πρὸς πλείονα διεγεῖραι δρόμον καὶ τὴν διάνοιαν ἡμῖν πρὸς σαφεστέραν διανοῖξαι τῶν λεγομένων σύνεσιν. Ὑπὲρ γὰρ αὐτοῦ καὶ τῆς αὐτοῦ δόξης ἅπας ἡμῖν ὁ πόνος, μᾶλλον δὲ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς ἡμετέρας».

(Χρυσοστόμου Ἰω., Περὶ Ἀκαταλήπτου, (Πρὸς Ἀνομοίους λόγ. α΄), TLG, Homily 3, line 160).

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Η Παναγια στην Ορθοδοξια

ΠΗΓΗ : http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

«Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν» (μεγαλυνάριον)

ΑΠΟΨΕ ἡ ὁμιλία θὰ εἶνε δογματική· θὰ μιλήσουμε πάνω σὲ ἕνα δόγμα τῆς πίστεως.
Τί θὰ πῇ δόγμα; Δόγμα εἶνε αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ παραδεχώμεθα ὡς ἀπόλυτη ἀλήθεια. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Πολλὰ πράγματα. Διδάσκει ―καὶ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ξέρῃ― τί εἶνε ὁ κόσμος, τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος, τί εἶνε τὸ σῶμα καὶ τί ἡ ψυχή, τί εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, τί εἶνε ἁγία Τριάς, τί εἶνε Θεὸς Πατήρ, τί εἶνε Υἱός, τί εἶνε Πνεῦμα ἅγιο, τί εἶνε παράδεισος καὶ τί κόλασις, τί εἶνε Ἐκκλησία, τί εἶνε τὰ μυστήρια, τί εἶνε ἡ βάπτισις, ὁ γάμος, ἡ θεία εὐχαριστία κ.τ.λ.. Ὅλα αὐτὰ εἶνε μαθήματα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ξέρῃ.

Δυστυχῶς ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Οἱ Χριστιανοὶ οὔτε τὸ ἀλφαβητάριο τῆς πίστεως δὲν ξέρουνε. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ τάχα ἐπιστήμονες. Ξέρουν πολλὰ ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία μας ἔχουν μεσάνυχτα. Καὶ πῶς νὰ ξέρουν, ὅταν στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε παρὰ μόνο Χριστούγεννα καὶ Πάσχα;

Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, τί διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία μας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει δὲ μεγάλη σημασία τὸ δόγμα περὶ τῆς Θεοτόκου, διότι συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ἑκατομμύρια γυναῖκες γεννηθήκανε, ἑκατομμύρια ζοῦνε σήμερα, καὶ ἑκατομμύρια θὰ γεννηθοῦν μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Ἄλλες ἀπὸ αὐτὲς διακρίθηκαν γιὰ τὸ κάλλος τους, ἄλλες γιὰ τὴν εὐφυΐα τους, ἄλλες γιὰ τὴν καταγωγή τους. Ὅλες ὅμως λησμονοῦνται. Μία γυναίκα μόνο δὲν λησμονεῖται· ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας.

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Θα διαλέγατε τον Αλλάχ σας, που σας λέει να με σκοτώσετε για να μπορέσετε να πάτε στον Παράδεισο, ή τον Ιησού μου που μου λέει να σας αγαπώ γιατί θα με πάρει στον Παράδεισο και θέλει να είστε και εσείς μαζί μου;

O Άβολος Ορισμός ενός Άπιστου

John Harrison – MBE. MIDSc

Μου άρεσε αυτό, γιατί είναι μια πραγματικά αληθινή ιστορία που πολύ σωστά αναλύει μια διαστρεβλωμένη αντίληψη που ακόμη και το ίδιο το Ισλάμ έχει αποτύχει στην κατανόηση της. Αποφασίστε ότι νομίζετε, αφήνοντας τον παράγοντα «φόβο» στην άκρη. Διότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συνυπάρξουμε σ’ αυτόν τον Πλανήτη.

Με την ίδρυση Μουσουλμανικών σχολείων αναρωτιέται κανείς πώς τα παιδιά των μουσουλμάνων θα αποκτήσουν τις αξίες μας και θα είναι σε θέση να ενταχθούν με επιτυχία στην κοινωνία μας.

Το περιστατικό συνέβη στο Λονδίνο.
Ο Άβολος Ορισμός για έναν “Άπιστο”…

ΓΕΓΟΝΟΣ: Το Ισλάμ είναι η ταχύτερη αναπτυσσόμενη θρησκεία στην Βρετανία

Τον περασμένο μήνα παρακολούθησα την ετήσια συνέλευση για την διατήρηση/ανανέωση της αδείας μου στην ασφάλεια υπηρεσίας των φυλακών.

Έγιναν παρουσιάσεις από τρεις ομιλητές, για τις τρεις θρησκείες, την Ρωμαιοκαθολική, την Προτεσταντική και την Μουσουλμανική, οι οποίοι εξήγησαν τις πεποιθήσεις τους.

Ενδιαφέρθηκα ιδιαίτερα σε ότι ο Ισλαμιστής Ιμάμης είχε να πει σχετικά με τις βάσεις του Ισλάμ, μαζί με την παρουσίαση βίντεο.

Μετά τις παρουσιάσεις, ήλθε η ώρα των ερωτήσεων. Απευθύνθηκα προς τον Ιμάμη και τον ρώτησα: «Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι ιμάμηδες και κληρικοί του Ισλάμ έχουν δηλώσει έναν ιερό πόλεμο εναντίων των άπιστων του κόσμου και ότι με τη δολοφονία ενός άπιστου, (η οποία είναι μια εντολή προς όλους τους Μουσουλμάνους) έχουν εξασφαλίσει την πρόκρισή τους στον Παράδεισο. Αν αυτή είναι ....
η περίπτωση, μπορείτε να μου δώσετε τον ορισμό του άπιστου;

Δεν υπήρξε διαφωνία με τη δήλωσή μου και, χωρίς δισταγμό μου απάντησε, «αυτοί που δεν πιστεύουν!»
Του ανταπάντησα, «Επιτρέψτε μου λοιπόν για να σιγουρευτώ, ότι σωστά αντιλήφτηκα την απάντηση σας: Όλοι οι οπαδοί του Αλλάχ έχουν εντολή να σκοτώσουν όλους όσοι δεν είναι οπαδοί του Αλλάχ, ώστε να μπορέσουν να έχουν μια θέση στον Παράδεισο. Είναι σωστό αυτό;»

Η έκφραση στο πρόσωπό του Ιμάμη άλλαξε από αυτήν της εξουσίας με εκείνη ενός μικρού αγοριού που μόλις πιάστηκε με το χέρι του στο κουτί με τα μπισκότα.

Εκείνος ντροπαλά απάντησε, «Ναι».


Στη συνέχεια δήλωσα: «Λοιπόν, έχω ένα πραγματικό πρόβλημα προσπαθώντας να φανταστώ τον Πάπα Βενέδικτο να διατάζει όλους τους Καθολικούς ν’ αρχίσουν να σκοτώνουν Μουσουλμάνους, ή τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι να παροτρύνει όλους τους Προτεστάντες να κάνουν το ίδιο, προκειμένου να τους εξασφαλίσουν μια θέση στον Παράδεισο!»

Ο Ιμάμης ήταν άφωνος!

Και συνέχισα: «Έχω επίσης ένα πρόβλημα με το να είμαι « φίλος» σας όταν εσείς και οι κληρικοί αδελφοί σας λέτε στους οπαδούς σας να με σκοτώσουν! Επιτρέψτε μου να σας θέσω ένα ερώτημα. Θα διαλέγατε τον Αλλάχ σας, που σας λέει να με σκοτώσετε για να μπορέσετε να πάτε στον Παράδεισο, ή τον Ιησού μου που μου λέει να σας αγαπώ γιατί θα με πάρει στον Παράδεισο και θέλει να είστε και εσείς μαζί μου;»

Θα μπορούσατε να είχατε ακούσει μια καρφίτσα που πέφτει καθώς ο ιμάμης έμεινε άφωνος.
Περιττό να πούμε ότι, οι διοργανωτές του σεμιναρίου της «Διαφοροποιήσεως» δεν ήταν ευχαριστημένοι με τον τρόπο που αποκαλύφθηκε η αλήθεια και το πιστεύω των μουσουλμάνων.

Μέσα σε είκοσι χρόνια, θα υπάρχουν αρκετοί μουσουλμάνοι ψηφοφόροι στο Ηνωμένο Βασίλειο για να εκλέξουν μια κυβέρνηση της αρεσκείας τους, που θα είναι συμβατή με τον νόμο της Σαρίας.

Ο καθένας στον ΚΟΣΜΟ πρέπει και απαιτείται να το διαβάσει, αλλά με την τρέχουσα πολιτική παράλυση, το ανεκτικό σύστημα της δικαιοσύνης, τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης και με την επικρατούσα ‘τρελή πολιτική ορθότητα’, δεν υπάρχει περίπτωσης αυτό το κείμενο να γίνει ευρέως γνωστό.
John Harrison MBE. MIDSc

Αθλιότητες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου Ο εξευτελισμός της Ελλάδας, αρχίζει πλέον και γίνεται ολοένα και πιο φανερός.

Αξίζει  τον  κόπο  να  διαβαστεί  και  να  διαδοθεί
Ο εξευτελισμός
  της  Ελλάδας, αρχίζει  πλέον  και  γίνεται  ολοένα  και  πιο  φανερός...
Αθλιότητες στο Λονδίνο
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Στο Λονδίνο και κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων συνέβησαν αθλιότητες σε βάρος της Ελλάδος, που παραδόξως (;) δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Οι περισσότερες περιγραφές και τα διάφορα σχόλια έμειναν στην κακουγουστιά της «παράστασης», ή στην εκ μέρους των διοργανωτών προπαγανδιστική επιχείρηση εξιδανίκευσης της αποικιοκρατικής  χώρας τους. Ορισμένοι στην Ελλάδα επιχείρησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά μόνο μία από τις πολλές αθλιότητες που συνέβησαν. Αυτή ήταν όταν ο Πρόεδρος της.... Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Ζακ Ρογκ ξέχασε τους ύμνους για την Ελλάδα  στην Αθήνα, κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, και προχθές με θράσος ανακοίνωσε ότι «οι Αγώνες γύρισαν στο σπίτι τους...». Δηλαδή ότι το «σπίτι» των  Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι η Αρχαία Ολυμπία, η Αθήνα και η Ελλάδα, αλλά ...το Λονδίνο!!!

Πέραν όμως από την αθλιότητα αυτή υπήρξαν κι άλλες πιο σοβαρές:

Πρώτον οι διοργανωτές, που είχαν την ευθύνη της τηλεοπτικής κάλυψης, υποχρεωτικά έδειξαν την ελληνική ομάδα να εισέρχεται πρώτη στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά την έδειξαν λιγότερο από όλες τις άλλες ομάδες και δεν παρουσίασαν καθόλου τους Έλληνες στις θέσεις των επισήμων που την χειροκροτούσαν. Την έδειξαν για χρόνο λιγότερο ακόμη και από τα μικροσκοπικά κράτη, όπως λ.χ. τα Βανουάτου και Σαιν Κιτς! Επίσης έδειξαν, παράλληλα με την παρέλαση της κάθε ομάδας, τις επίσημες εκπροσωπήσεις όλων των 203 συμμετεχουσών χωρών, πλην της ελληνικής!
          Δεύτερον δεν έγινε η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας μαζί με αυτές της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της διοργανώτριας χώρας. Η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας τυπικά γίνεται πάντοτε προς τιμήν της χώρας, που είναι η πηγή του Ολυμπισμού.  Στο Λονδίνο όμως δεν έγινε έπαρση της Ελληνικής σημαίας και ως εκ τούτου δεν ακούστηκε  ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος, αλλά μόνο εκείνος της Μεγ. Βρετανίας.
          Τρίτον δεν εψάλη ο Ολυμπιακός Ύμνος του Σπύρου Σαμάρα, σε στίχους του Κωστή Παλαμά, που ακούστηκε  στους Πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών, το 1896. Το 1958 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να είναι ο επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος και να ψάλλεται κατά την έναρξη και τη λήξη των Ολυμιακών Αγώνων. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που εψάλη ήταν αυτοί της Ρώμης, το 1960, και έκτοτε εψάλλετο ανελλιπώς σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα στο Σίδνεϊ, το 2000, εψάλη στα ελληνικά από ελληνική χορωδία και στο Πεκίνο, το 2008, επίσης στα ελληνικά, και μάλιστα από παιδική κινεζική χορωδία! Σε όλες τις άλλες χώρες, όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο ύμνος εψάλη στη γλώσσα τους.  Ντροπιαστική εξαίρεση αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου, το 1972, και τώρα του Λονδίνου, όπου ο Ολυμπιακός Ύμνος αποδόθηκε  μόνο από ορχήστρα, που μάλιστα στο Λονδίνο ήταν και αθέατη... Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία υποτίμησαν τον Ολυμπιακό Ύμνο, που είναι ένα σημαντικό πολιτισμικό στοιχείο της σύγχρονης Ελλάδας. Τυχαίο;... 
          Τέταρτη αθλιότητα. Πριν από τη δήλωση για τη «μεταφορά του σπιτιού των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο» ο κ. Ζακ Ρογκ προέβη σε μία ακόμη αθλιότητα σε βάρος της Ελλάδας. Όταν ερωτήθηκε κατά πόσο το Λονδίνο είναι έτοιμο να διοργανώσει με επιτυχία τους Ολυμπιακούς Αγώνες  έκανε αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, παρέλειψε την Αθήνα και μίλησε για το Πεκίνο! Είπε συγκεκεριμένα: « Θα ήθελα να πιστεύω ότι από την άποψη της ετοιμότητας οι αγώνες αυτοί είναι στην ίδια θέση με αυτή του Σίδνεϊ και του Πεκίνου σίγουρα, για να μιλήσω για τους πιο πρόσφατους Ολυμπιακούς...». Πάλι ο κ. Ρογκ ξέχασε τους επαίνους και τους ύμνους προς την Ελλάδα για την επιτυχία της προετοιμασίας και το άριστα που της έδωσε στον δημόσιο λόγο του κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων στην Αθήνα. Και η εξασθενημένη μνήμη του έχει τη σημασία της, δεδομένου ότι η Ελλάδα για να επιτύχει στην διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων  σπατάλησε εκατομμύρια Ευρώ, που την έσπρωξαν ταχύτερα και βαθύτερα στη σημερινή κρίση.
          Πέμπτη αθλιότητα. Όταν εισερχόταν η Ολυμπιακή Φλόγα στο Ολυμπιακό Στάδιο ο εκφωνητής σημείωσε ότι έφτασε εκεί αφού διέτρεξε μια διαδρομή 22.000 χλιομέτρων... Δεν είπε ούτε λέξη από πού ξεκίνησε για να φτάσει στο Λονδίνο. Δεν είπε λέξη για την Ολυμπία, το λίκνο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο εκφωνητής και όσοι είναι πίσω από αυτόν εφάρμοσαν τη λογική της Νέας Τάξης Πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία προβάλλονται μόνο οι ιδέες της νέας εποχής και παραλείπονται οι ρίζες και οι πολιτισμικές παραδόσεις, καθώς και οι αξίες που τις ξεπερνούν ή/και είναι αντίθετες τους.
          Από τον Βάκωνα και τον Νίτσε έως τον Σαίξπηρ  και τον Γκαίτε Άγγλοι, Γερμανοί και γενικά η Δύση δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι ένας ολιγάριθμος λαός, όπως ο Ελληνικός,  με τόσα ελαττώματα και τόσες αδυναμίες που του προσάπτουν, είναι ο απʼ ευθείας απόγονος και πνευματικός θεματοφύλακας ενός μοναδικού θησαυρού, του Ελληνικού πολιτισμού, που δεν μπορούν να πλησιάσουν, ούτε μπορούν να οικειοποιηθούν, όσο κι αν προσπαθούν. Του πολιτισμού που είναι η βάση και του δικού τους πολιτισμού, όπως τον ερμήνευσαν μέσα από τη δική τους λογική. Η ευκαιρία φέτος για όλους αυτούς ήταν μοναδική. Απαξιωμένη από την οικονομική και κοινωνική κρίση η Ελλάδα, δέχεται με βάναυσο τρόπο την περιφρόνηση τους, περιφρόνηση που παρουσιάστηκε με όλο το φρικιαστικό της πρόσωπο στο Λονδίνο, κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν πειράζει.

 Πρώτον οι Έλληνες πρέπει να πεισματώσουμε και να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση και τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Δεύτερον να τους δικαιολογήσουμε τους Άγγλους για τα συμπλέγματα τους. Είναι πραγματικά αξιολύπητοι. Και τρίτο να μην ενοχλούμαστε από τη συμπεριφορά τους, γιατί γνωρίζουμε ότι όσο και να προσπαθήσουν η αλήθεια λάμπει και το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.


Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Oι φθόροι τιμούν τους σκανδαλοποιούς Πρόκειται για το διαβόητο αρχιεπίσκοπο των “15 ημερών”.Ιακώβο Βαβανάτσο

Oι φθόροι 


τιμούν τους σκανδαλοποιούς 

Πρόκειται για το διαβόητο αρχιεπίσκοπο των “15 ημερών”.




Επέπρωτο να το δούμε κι αυτό στις χαλεπές μας μέρες! 
Να τιμάται από φορείς του Γαλαξειδίου αλλά και από ανώτερους κληρικούς η μνήμη ενός ΚΑΤΑΣΚΑΝΔΑΛΙΣΑΝΤΟΣ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ και αναταράξαντος όσο λίγοι την εκκλησιαστική ζωή επισκόπου. 
Του πρώην Αθηνών Ιακώβου Βαβανάτσου!



Ω καιροί, ω ήθη! 
Πρόκειται για το διαβόητο αρχιεπίσκοπο των “15 ημερών”. 
Τόσο μπόρεσε να σταθεί στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών ο αοίδιμος αφού πριν παραιτηθεί αναγκαστικά τον καθήρεσε η κοινή βοή.


Ο αείμνηστος υπήρξε ευνοούμενος της βασίλισσας Φρειδερίκης και του παλατιού γενικότερα που προσπάθησε παντί τρόπω και πάση θυσία να τον διακρατήσει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. 
Πλην όμως η λαική οργή επέβαλλε την αδέκαστη θέλησή της. 33 μητροπολίτες εν γνώσει του δημιουργηθέντος θορύβου περί την ηθική υπόσταση του αειμνήστου εγκλημάτισαν ανεπανόρθωτα εκλέγοντάς τον αρχιεπίσκοπο προκειμένου να αναλάβει τη διαποίμανση της αρχιεπισκοπής Αθηνών. 
Όπως πολύ σωστά τόνισε κεκοιμημένος ήδη ιεράρχης οι εν θέματι 33 επίσκοποι θα έπρεπε μετά ταύτα τουλάχιστο να αποστερηθούν του δικαιώματος του εκλέγειν!


Ο σεισμός που επακολούθησε μετά την απαράδεκτη από κάθε άποψη εκλογή του είναι αδύνατο να περιγραφεί. 
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανατρέξουν στο αρχείο τύπου της Εθνικής Βιβλιοθήκης που περιλαμβάνει το αρχείο εφημερίδων της εποχής σε μορφή pdf προκειμένου να λάβουν αμυδρή γνώση και πείρα του συγκεκριμένου σεισμού.


Κι ενώ κατά το κοινώς λεγόμενο θα έπρεπε κάποιοι υποστηρικτές του να κάνουν μετά ταύτα τουμπεκί αυτοί τιμούν τη μνήμη του. 
Τέτοια και τόση περιφρόνηση του περί δημοσίας αιδούς αισθήματος του πιστού λαού. 
Πρώτος και καλύτερος βέβαια ο μοιχεπιβάτης της μητροπόλεως Αττικής Κύριλλος Μισιακούλης. 
Έσπευσε να τιμήσει έναν κληρικό η εκλογή του οποίου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο των Αθηνών δημιούργησε τέτοιου μεγέθους σάλο που όμοιόν του ποτέ δεν είχε γνωρίσει η εκκλησιαστική ζωή.


Πιθανώς ο μακαριστός επίσκοπος να ετελεύτησε εν μετανοία. 
Ο υποφαινόμενος εύχεται ΟΛΟΨΥΧΑ η συγκεκριμένη εκδοχή να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. 
Κάτι τέτοιο υποστηρίχθηκε από κάποιους.


Επ’ ουδενί όμως η τυχόν μετάνοια του αοιδίμου αρχιεπισκόπου παρέχει την ηθική νομιμοποίηση να τιμάται και προβάλλεται ένας κληρικός κατασκανδαλίσας όσο λίγοι το ορθόδοξο πλήρωμα.


Η συγκεκριμένη εκδήλωση αποτελεί πράξη εκπτώσεως του εκκλησιαστικού ήθους. 
Άλλωστε η ιντερνετική προβολή της από συγκεκριμένα ιστολόγια, αλλοτριωμένα απ’ την εκκοσμίκευση και τη νοθεία του ορθοδόξου ήθους, πιστοποιούν άνετα του λόγου το αληθές.


Ευτυχώς ο λαός του Θεού αντιστέκεται. 
Γνωρίζει να διακρίνει το γνήσιο απ’ το κίβδηλο παρά την πλύση εγκεφάλου που υφίσταται.


Αλλοίμονο όμως σ’ αυτούς που προκειμένου να φανούν αρεστοί στον κόσμο θυσιάζουν τα ιερά και όσια χάριν επίγειων σκοπιμοτήτων! 
Ο Θεός να τους ελεήσει!

 

ιατρός Λυκούργος ΝΑΝΗΣ