Λέμε πώς ο διάβολος λυσσάει τούτες τις άγιες ημέρες αλλά σήμερα ειδικά, με όλα τα βλάσφημα εναντίον της Πίστης μας που γίνονται, δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι ο διάβολος λυσσάει πολύ περισσότερο ‘εντός των πυλών’. Η ασχήμια που βλέπουμε ολοένα και συχνότερα μέσα στους Ιερούς Ναούς πονάει πολύ περισσότερο από τα αίσχη που γίνονται έξω. Βγήκανε κάποιοι ιεράρχες μετά την κατακραυγή του κόσμου να καταδικάσουνε τις ύβρεις κατά της Πίστεώς μας στην Αντεθνική Σκουπιδοθήκη και δεν κοιτάνε τί κάνουνε οι ίδιοι μέσα στους Ναούς.
Και οι «μέσα» και οι «έξω» συγκλίνουν σε ένα: γκρεμίζουν την Πίστη. Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος: «Σήμερα προσπαθοῦν νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη, γι᾽ αὐτὸ ἀφαιροῦν σιγά-σιγὰ ἀπὸ καμμία πέτρα, γιὰ νὰ σωριασθῆ τὸ οἰκοδόμημα τῆς πίστεως…» [~ Ἁγίου Παϊσίου Αγιορείτου, (Λόγοι Β´, σ.20).] Η υμνογραφία, η ψαλτική, η αγιογραφία, πολύ περισσότερο τα Μυστήρια της Εκκλησίας, μας υποστυλώνουν, τονώνουν την πίστη μας, μας φέρνουν κοντά στον Τριαδικό Θεό. Όταν γελοιοποιείται το ένα, αλλοιώνεται το άλλο, αφαιρείται το παράλλο, όταν μπαίνει μέσα λίγο δηλητήριο και κάποιοι κάνουν πως δεν βλέπουν, τότε βγαίνει και από μία πέτρα που κρατά το οικοδόμημα.
Στην Αντεθνική Σκουπιδοθήκη της Τσιάρα και της Μενδώνη υβρίζουνε τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους και βλασφημούνε το Άγιο Πνεύμα. Μέσα στους Ναούς το Άγιο Πνεύμα βλασφημείται απροκάλυπτα από την εποχή των «μέτρων κατά του κορωνοϊού». Οι άγιες εικόνες έχουν από τότε συκοφαντηθεί αγρίως ως εστίες μόλυνσης. Σήμερα που η φαρσοκωμωδία τέλειωσε, έχει παγιωθεί σε ένα -εξαρχής προβληματικό προφανώς- τμήμα του εκκλησιάσματος να «προσκυνά» τις άγιες εικόνες από απόσταση.
Στον Τύρναβο την Κυριακή της Ορθοδοξίας μαθητές φορώντας πλαστικά γάντια λιτάνευσαν ανακαινισμένες από την Εφορία Αρχαιοτήτων Λάρισας εικόνες του 16ου αιώνα για να τις δει ο κόσμος, «για να ευλογηθεί ο τόπος και για να αναλογιστούμε, με σοβαρότητα, ποιά είναι η πραγματική πολιτισμική και πνευματική κληρονομιά του Τυρνάβου», είπε ο Μητροπολίτης.
Ο τόπος θα ευλογηθεί. Οι άνθρωποι όμως; Η σχέση του Ορθοδόξου με τις άγιες εικόνες δεν στέκεται στο εξωτερικό περίβλημα αλλά προχωράει στην σχέση με το εικονιζόμενο πρόσωπο. Ο Ορθόδοξος δεν πλησιάζει την εικόνα με πλαστικά γάντια. Την αγκαλιάζει και την καταφιλάει. Δεν βλέπει μπροστά του μία «πολιτιστική κληρονομιά» του παρελθόντος, ένα «κειμήλιο» που θα μπορούσε να εκτεθεί και στα μουσεία της Μενδώνη, αλλά βλέπει ένα παράθυρο που τον προσκαλεί να έλθει κοντά στον Τριαδικό Θεό.
Γιατί φοράνε τα παiδιά γάντια; Για να μην καταστρέψουν τα κειμήλια του τόπου; Για αυτό αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν οι προπάτορές μας;
Ο «ποιμενάρχης» αναφέρθηκε στον «θρίαμβο της Ορθοδοξίας κατά πασών των αιρέσεων.» και ότι «είκοσι ένα αιώνες τώρα κανείς δεν έχει κατορθώσει να αλλοιώσει το κήρυγμα του Χριστού, την αψευδή αλήθεια του οποίου διαφυλάττει ως πολύτιμη παρακαταθήκη η Ορθόδοξη Εκκλησία.» Και την ώρα που τα λέει αυτά έχει βάλει τα παιδιά μας να γιορτάσουν την αναστήλωση των εικόνων και τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας κρατώντας τις ιερές εικόνες με πλαστικά γάντια! «Θρίαμβος κατά πασών των αιρέσεων» στα λόγια, κεκαλυμμένη εικονομαχία στην πράξη.
Δώσε τις εικόνες στα παιδιά να τις κρατήσουν με τα χεράκια τους. Να τις φχαριστηθούν, να νοιώσουν το αγιασμένο ξύλο πάνω στο δέρμα τους. Να πάνε αύριο να τις ασπαστούν όπως ασπάζονται τα προσφιλή τους πρόσωπα. Αλλά εσύ τα μαθαίνεις από νωρίς στην απόσταση και στην ψυχρότητα.
Τέλος, δεν πρέπει να παραληφθεί η ψευδής αναφορά του Μητροπολίτη Λαρίσης στα αναθέματα: «… την Κυριακή της Ορθοδοξίας η Εκκλησία δεν θριαμβολογεί σε βάρος όσων αιρετικών την πολέμησαν, αφού θλίβεται για την απώλεια της ψυχής τους, και βέβαια γιά όλους όσους τους ακολουθούν, αλλά περιορίζεται στο να τιμήσει όλους εκείνους που προτίμησαν την θυσία, χάριν της πίστεως, παρά τον εφυσηχασμό και το βόλεμα. Έφερε ως παράδειγμα τον Μωυσή, όπως τον παρουσιάζει ο Απόστολος Παύλος στην σημερινή αποστολική περικοπή, … Το ίδιο έκαναν όλοι οι προπάτορές μας, ιδίως όσοι αμύνθηκαν υπέρ των Αγίων Εικόνων.»
Δηλαδή τα αναθέματα είναι εκτός πνεύματος όσων αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για τις άγιες εικόνες; Δεν τιμούν τα αναθέματα και τους δικούς τους αγώνες, και τους τιμά ο Μητροπολίτης Λαρίσης; Πώς το κάνει αυτό; Βάζοντας τα παιδιά να κρατήσουν τις άγιες εικόνες με πλαστικά γάντια; Ανακαλύψαμε μετά από εκατοντάδες χρόνια ότι δεν είναι επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι όσοι έλεγαν τα αναθέματα!! Ο μητροπολίτης Λαρίσης και οι όμοιοί του είναι!! Και μας λέει ότι «την Κυριακή της Ορθοδοξίας η Εκκλησία δεν θριαμβολογεί σε βάρος όσων αιρετικών την πολέμησαν». Αυτά τα λόγια συνιστούν συκοφάντηση της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού. Οι προπάτορές μας δεν θριαμβολογούσαν όταν έλεγαν τα αναθέματα. Από αγάπη προς όσους παρασύρονταν και ως μέτρο προφύλαξης για τις ψυχές που χάνονταν έλεγαν τα αναθέματα. Αυτή είναι η αληθινή Εκκλησία που οι σημερινοί οικουμενιστές δεν δέχονται και δεν θέλουν να καταλάβουν. Μας λένε ότι μόνο αυτοί ξέρουν να αγαπάνε. Μόνο αυτοί θλίβονται για την απώλεια της ψυχής των αιρετικών. Αυτοί που άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες της απώλειας, ονομάζοντας τις αιρέσεις «εκκλησίες»!
Θεέ μου ξέμπλεξέ μας από αυτό το κουβάρι της υποκρισίας και των ψεμάτων.
Σχετικό
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας στον Τύρναβο.
