Πολυπολιτισμικότητα, Παιδεία και Ορθοδοξία
Ποτέ οι Έλληνες δεν ήταν εχθροί προς άλλους λαούς και πολιτισμούς, ήταν οικουμενικοί με την αληθινή έννοια του όρου, διατηρούσαν και ενίσχυαν τα δικά τους, δέχονταν συνθετικά και από τους άλλους για ενίσχυση και διεύρυνση, όχι όμως και εξαφάνιση του δικού τους πολιτισμού.
Σήμερα πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο, που σε καιρό ειρήνης χρησιμοποιεί νέες μεθόδους αφομοίωσης των λαών, οι οποίες δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές γιατί οι λαοί στρέφονται προς την ευημερία και την κατανάλωση υλικών αγαθών και ελάχιστα ασχολούνται με το ιστορικό τους γίγνεσθαι, η ενασχόληση με το οποίο δυσφημείται ως εθνικισμός και ρατσισμός, ενώ επαινούνται η πολυπολιτισμικότητα και η παγκοσμιοποίηση.
Στόχος της νέας αυτής στρατηγικής είναι η γενοκτονία της μνήμης. Να ξεχάσουν οι νέες γενιές την ιστορία, να καταστραφούν τα πολιτιστικά, εθνικά και ορθοδοξοχριστιανικά αντισώματα και να παραδοθούν στην πραγματικότητα της Νέας Εποχής, μέσα στην οποία δεν θα υπάρχουν πρόσωπα συνειδητά με ταυτότητα, πολιτιστικές ρίζες και δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού και ελευθερίας, αλλά άβουλα άτομα που θα ξέρουν μόνο να καταναλώνουν υλικά αγαθά, να αυξάνουν τα κέρδη των επιχειρήσεων και να μην αντιδρούν στα γεωπολιτικά σχέδια της Pax Americana και των συμμάχων της. Ουσιαστικά πρόκειται για νέο παιδομάζωμα, για δημιουργία νέων Γενιτσάρων, οι οποίοι, με τα εφόδια που θα παίρνουν από τα νέα σχολικά βιβλία, θα στρέφονται εναντίον ημών των παλαιοτέρων και όσων άλλων συντηρούν τη μνήμη και την πολιτική τους ταυτότητα.
Τα σχεδιαζόμενα από τους ισχυρούς δεν τα αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα, παρά μόνο όταν πραγματοποιηθούν, όπως συνέβη πολλές φορές στον πρόσφατο εθνικό μας βίο με εξαίρεση την στάση των Κυπρίων στα σχέδια Ανάν και την παραδειγματική τους αντίδραση (Ν. Λυγερός καθηγ. Πανεπ. Λυών).
Η παιδεία έχει αξία και χρησιμότητα μόνο και μόνο όταν εκπέμπει απανταχού το γλυκό και ανέσπερο της Ορθοδοξίας Φως.
Οι φάροι είναι χρήσιμοι εάν και εφόσον φωτίζουν τους ναυτιλλομένους, για ν’ αποφύγουν τους σκοπέλους. Όταν όμως το φως τους σβηστεί, τότε δεν είναι μόνο άχρηστοι, αλλά και επικίνδυνα επιβλαβείς, γιατί μεταβάλλονται και αυτοί σε σκοπέλους.
Είναι δυνατόν οι νόμοι των ανθρώπων να φωτίσουν και να θεμελιώσουν κοινωνίες ηθικές όταν αυτοί δεν στηρίζονται στις εντολές του Κυρίου;
Οι βλάσφημες ενέργειες με τη νομοθέτηση, αντιευαγγελικών και αντιπατερικών ρυθμίσεων με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, με την εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, με την καύση των νεκρών και με την απροσδόκητη επίθεση εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών, μόνο κοινωνική ανωμαλία και σύγχυση προκαλούν. Προς το παρόν, γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει πολιτικό φως και ελπίδα. Δεν βιαζόμαστε. Ο Θεός γνωρίζει πώς και πότε θα επέμβει.
Κάποιοι θέλουν να αναπαύσουν τη συνείδησή τους για τον τρόπο ζωής τους και την έλλειψη πνευματικής σχέσης με το Θεό, γιατί πολλοί από αυτούς είναι άθεοι και θεωρούν ότι με αφορμή τη συκοφάντηση και παραποίηση της αλήθειας, έχουν την ευκαιρία να εκδηλώσουν και να τεκμηριώσουν την εχθρότητά τους απέναντι στην Εκκλησία, νομίζοντας ότι θα σκανδαλίσουν έτσι τον ελληνικό λαό.
Βρίσκονται σε λάθος δρόμο, γιατί δεν θέλουν να γνωρίζουν τι λέει η Ιστορία.
Τα χριστιανικά ιδεώδη της ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης είναι αυτά που στην αρχή ενέπνευσαν την Γαλλική Επανάσταση. Ακολούθησαν όμως μετά την επανάσταση οι ιδεολογίες της αθεΐας, του διωγμού και της κατάργησης της πίστης. Το «Άθρησκο κράτος» οδήγησε σε καθεστώς τρόμου, αίματος και τέτοιας κατάπτωσης που ανάγκασε τους πολέμιους του Χριστιανισμού να επαναφέρουν αυτοί οι ίδιοι την πίστη στον Ιησού, τη μόνη ελπίδα ειρήνης και προόδου.
Στη Σοβιετική Ένωση οι εκκλησιομάχοι, μετά από εβδομήντα χρόνια, κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος. Και σήμερα η ηγεσία της Ρωσίας αναγνωρίζει ως επίσημη θρησκεία του κράτους την Ορθοδοξία και δεν επιτρέπει το διχασμό του λαού της από τα καρκινώματα που διασπούν την ενότητα του ρωσικού λαού.
Στην ιστορία της Εκκλησίας και της Θεολογίας υποτιμήθηκαν και περιφρονήθηκαν όχι οι αυθεντικοί και παραδοσιακοί Ορθόδοξοι αλλά οι καινοτόμοι και «προοδευτικοί». Αυτοί που είναι μακριά από τις αγωνίες και τους αγώνες του πληρώματος της Εκκλησίας, χωρίς έργα και πράξη ζωής και ομολογίας, οδηγούν σήμερα την Ελληνική Παιδεία στα απόνερα και βαλτονέρια της Νέας Εποχής. Μερικοί μάλιστα που ηδονοθηρούν και δικαιολογούν τα του κόσμου σύμφωνα με την επιστολή του Αποστόλου Ιούδα:
«Είναι σύννεφα χωρίς νερό, που σπρώχνονται με βία από τους ανέμους της πλάνης. Είναι δέντρα φθινοπωρινά, άκαρπα, που πέθαναν και ξηράθηκαν δυό φορές και ξεριζώθηκαν γιατί αποκόπηκαν από το Χριστό.
Είναι κύματα άγρια θαλάσσης, που απλώνουν σαν αφρό έξω απ’ τις ταραγμένες από τα πάθη και την αμαρτία καρδιές τους, τις αισχρές πράξεις τους που προκαλούν ντροπή. Είναι αστέρες που ξέφυγαν απ’ την τροχιά τους, εξαπατώντες τους ταξιδιώτες που περιμένουν να οδηγηθούν απ’ αυτούς. Σ’ αυτούς έχει επιφυλαχθεί ως αιώνια τιμωρία το πυκνό σκοτάδι του Άδη». (Ιουδ. 12-13).
Είναι καιρός να αλλάξουν πορεία πλεύσεως έστω και την τελευταία στιγμή όσοι έχουν νοθευμένες ιδέες και ασχολούνται με την οργάνωση της παιδείας.
Έχει εξαντληθεί η υπομονή και η ανοχή του ελληνικού λαού για την υποτίμηση της προσωπικότητας του παιδιού, του εκπαιδευτικού, των ιερών και οσίων.
Δεν μπορεί να περιπαίζεται ο Ορθόδοξος ελληνικός λαός, που αριθμεί την πλειοψηφία της Ελλάδας, από μία μερίδα νεοταξικών εγκαθέτων που δυναμιτίζουν τα θεμέλια της πίστης και της πατρίδας στο χώρο της Παιδείας.
Ας θυμηθούν το εγερτήριο σάλπισμα του τότε αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και την απάντηση που έδωσε ο Ορθόδοξος ελληνικός λαός στο κάλεσμά του.
Παρόμοιο κάλεσμα αναμένει και σήμερα ο Ορθόδοξος λαός από την Εκκλησία της Ελλάδας για να αφαιρεθούν τα καρκινώματα που οι Νεοεποχίτες προκαλούν στην Παιδεία από τη νηπιακή μάλιστα ηλικία.
Βλαχάκης Ευάγγελος
Συν/χος Εκπαιδευτικός
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΓΩΝΑΣ
