Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ «ΘΡΙΑΜΒΟΣ» ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΠΠΑ ΔΕΣΠΟΤΗ ΛΑΡΙΣΑΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ ΣΤA ΨΕΜATA

Τα ψέματα του Ιγνατίου Λαρίσης που δίκασε τους Χριστιανούς

ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ  ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ  "ΑΓΩΝΑΣ" ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ αρ. φύλλου 211 /12ος/ 2014

                        http://www.agonas.org/

Ο ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ «ΘΡΙΑΜΒΟΣ»

ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ λαππα δεσποτη λαρισασ

ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ

ΣΤA ΨΕΜATA- πληροφόρηση

Αγαπητέ αναγνώστη,

Θα θέλαμε να σου κάνουμε γνωστό, ότι αναγκαζόμαστε να δημοσιεύσουμε αυτά τα λίγα, ως αντιπροσωπευτικά ενός όγκου ιστορικών, μαρτυρικών πεπραγμένων, άγνωστων στον  κόσμο και δεν το κάναμε γιατί πιστεύουμε πως όσα κάναμε είναι αποτέλεσματα της χάριτος του Θεού, και ως εκ τούτου κάθε δημοσίευση θα εκλαμβάνονταν ως ματαιόδοξη προσπάθεια προβολής. Ούτε και τώρα θα το επιθυμούσαμε αν δεν είχαμε προκληθεί σε τέτοιο βαθμό χρονιάρες μέρες- Γέννηση του Χριστού μας - από τον δεσπότη Ιγνάτιο - τεχνίτη στα δαιμονικά τερτίπια - ο οποίος δημοσίευσε την δήθεν δικαστική μας κατατρόπωση - αγνοώντας ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Θεός - για να κλέψει την ειρήνη από τις καρδιές 34 οικογενειών και να του ασπαστούν την παπική «παντόφλα», ενώ γνωρίζει καλά ότι τα πάντα στήριξε στο ψέμα, στο χρήμα, και στην εξουσία, όπως θα διαπιστώσεις και εσύ διαβάζοντας. Γράψαμε τα παρακάτω και για το ότι τα τοπικά μέσα ενημέρωσης  - προπάντων ο Τύπος - για χρόνια αρνείται πεισματικά να γράψει έστω και μια λέξη για τις δεκάδες εκδηλώσεις που κάνουμε κάθε χρόνο. Ακόμα και την αιμοδοσία μας, που είναι κοινωνική προσφορά, απαξιώνει να δημοσιεύσει. Τελευταία μάλιστα αρνήθηκαν ακόμη τις απαντήσεις μας στον δεσπότη Ιγνάτιο. Αυτός είναι ο λόγος!

Θα επανέλθουμε αν χρειαστεί. Αυτά αποτελούν την αρχή.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ Ο  «ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ»

Ήταν 15 Μαΐου 2004 ημέρα γιορτής του πολιούχου μας Αγίου Αχιλλείου. Στο κάλεσμα του κόσμου να παρευρεθεί στην ειρηνική – όπως κάθε φορά – με πανώ διαμαρτυρία και προς τις αρχές του τόπου που για οκτώ (8) χρόνια μένουν απαθείς ως προς την παρανομία που έγινε στην τοπική μας Εκκλησία, η απάντηση υπήρξε άμεση και ολοπρόθυμη.

Η εφημερίδα μας είχε “ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ” προς όλους τους επίσημους φορείς της πολιτείας, και τους καλούσε να ενσκύψουν στο πρόβλημα πιέζοντας προς κάθε κατεύθυνση για την επίλυσή του προς το καλό της πόλης και της Εκκλησίας.

Πολυπληθής η παρουσία πιστών κάθε ηλικίας και φύλου διατράνωναν με πανώ και πλακάτ το πόθο τους για μια ελεύθερη και ζώσα εκκλησία.

Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, και η πομπή με τους Ιερείς, αγήματα, λάβαρα, δεσποτάδες περνούσαν μπροστά από τους συγκεντρωμένους-διαμαρτυρομένους, κάποιος μέσα από τους ακολουθώντας την πομπή άρχισε να ωρύεται – ήταν η μόνη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο – ότι γρήγορα όλους αυτούς θα τους τακτοποιήση!

Δεν άργησαν να έρθουν τα μαντάτα. Στις 23 Μαΐου 2004 (7 ημέρες αργότερα) ο Προϊστάμενος, – Πρόεδρος Εφετών Λάρισας – ήταν ο κύριος που ωρύονταν – με έγγραφο του προς την Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας και κοινοποίηση προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (προς ενημέρωση) ζητούσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, από την Αστυνομία «να ενεργήση τα δέοντα δια την τιμωρία των ενόχων και δια την εξάλειψη του απαράδεκτου αυτού φαινομένου εις το μέλλον». Το έγγραφο αυτό άμεσα κοινοποιείται σε: Υ.Α. ΛΑΡΙΣΑΣ & Β΄ Α.Τ. ΛΑΡΙΣΑΣ – ΑΤ. Π. ΛΑΡΙΣΑΣ – Α.Τ. ΥΠΑΙΘΡΟΥ, με την παρατήρηση, «Για πλήρη εφαρμογή των εντελλομένων και ειδικότερα της τελευταίας παραγράφου» (δηλαδή γρήγορα τακτοποιήστε τους).

Τέτοιο έγγραφο και μάλιστα από Πρόεδρο Εφετών δεν γνωρίζουμε εάν έχει σταλεί ποτέ σε μία από τις εκατοντάδες συγκεντρώσεις-διαμαρτυρίες που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο σε όλη την Ελλάδα και με γεγονότα σοβαρά που για μέρες ολόκληρες οι πληγείσες περιοχές προσπαθούν να συνέλθουν.

Ο κ. Πρόεδρος – αναρμοδίως – χαρακτήρισε τους αγωνιζόμενους, πριν πάσης διαδικασίας, ενόχους, εννοώντας «μαζέψτε τους ταραξίες ενόχους και φέρτε τους να τους περιποιηθώ».

Κύριε Πρόεδρε, δεν γνωρίζετε ότι, κανείς δεν δικαιούται να ενοχοποιήσει κάποιους, πολλώ μάλλον δικαστής ανώτατος, που είναι θεσμικά ταγμένος τελεσίδικα να κρίνει; Ο δικαστής δεν είναι κατήγορος. Είναι δίκαιος κριτής.

Με την απαράδεκτη και πρωτόγνωρη αυτή ενέργεια ο κ. Πρόεδρος προκάλεσε την αστυνομική παρέμβαση και την εις βάρος των αγωνιζόμενων άδικη δίωξη, παρακάμπτοντας τον κ. Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών και τον κ. Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Λάρισας, βγάζοντας μάλιστα και τελεσίδικη κρίση!

Έτσι η Αστυνομία με το έγγραφο αυτό και με την πρώτη ευκαιρία που της δόθηκε στις 5 Αυγούστου σε συγκέντρωση εκατοντάδων ανθρώπων έξω από το επισκοπείο, παρούσης αστυνομικής δύναμης – όπως κάθε φορά – και χωρίς να έχει συμβεί τίποτα, παρά μόνο τα γνωστά συνθήματα, σχημάτισε δικογραφία με μάρτυρα έναν αστυνομικό – από 40-50 που ήταν η δύναμή τους – διότι, όπως φαίνεται οι άλλοι αρνήθηκαν να καταθέσουν όσα δεν έγιναν. Ο εν λόγω αστυνομικός κατέθεσε:

«Σήμερα (5-8-2004) διατάχθηκα από την Υπηρεσία μου να μεταβώ μαζί με άλλους συναδέλφους μου περί 18:45΄ στην οδό Ιωαννίνων στη Λάρισα, έξω από την Μητρόπολη Λάρισας για λήψη μέτρων τάξης γιατί εκεί είχαν συγκεντρωθεί τριάντα (30) περίπου άτομα με σκοπό να αποδοκιμάσουν τον Μητροπολίτη Λάρισας. Τα άτομα αυτά, όπως διαπίστωσα κατά την άφιξή μου στο σημείο, φώναζαν διάφορα υβριστικά συνθήματα σε βάρος του Μητροπολίτη, όπως: «ΑΝΑΞΙΟΣ» και «ΛΑΠΠΑ τα χέρια σου στάζουν αίμα». Τα άτομα αυτά επαναλάμβαναν όλα μαζί τις παραπάνω ύβρεις για αρκετή ώρα, τόσο κατά την παραμονή του Μητροπολίτη εντός της Μητρόπολης, όσο και κατά την αποχώρησή του. Μάλιστα κατά την έξοδό του κινήθηκαν απειλητικά εναντίον του Μητροπολίτη αλλά συγκρατήθηκαν από τους αστυνομικούς. Μεταξύ αυτών που αναγνώρισα είναι (αναφέρει 3 άτομα) – και καταλήγει –. Μετά την έξοδο του Μητροπολίτη και την απομάκρυνσή του από την Μητρόπολη, οι συγκεντρωμένοι αποχώρησαν» (φωτ. πίσω).

Παρακολουθώντας την εξέλιξη φθάσαμε στις 2 Σεπτεμβρίου 2004 όπου βρίσκουμε τον δεσπότη Ιγνάτιο με πέντε (5) ιερομονάχους να καταθέτουν στο Α΄ Αστυνομικό Τμήμα.

Η κατάθεση του δεσπότη Ιγνατίου έλεγε:

«Είμαι Μητροπολίτης Λάρισας και Τυρνάβου. Την 5-8-2004 και περί ώραν 18:30 περίπου, έξω από την Μητρόπολη Λάρισας, συγκεντρώθηκαν τριάντα (30) περίπου άτομα, τα οποία χωρίς καμιά πρόκληση με εξύβρισαν επανειλημμένα με τις φράσεις: «ΑΝΑΞΙΟΣ», «ΛΑΠΠΑ τα χέρια σου στάζουν αίμα», «Έξω οι κλέφτες από την Εκκλησία» κ.λ.π. Τις φράσεις αυτές επανέλαβαν, φωνάζοντας όλοι μαζί και προσέβαλαν την τιμή και αξιοπρέπειά μου. Εκεί συγκεντρώθηκαν και μετά από συνεννόησή τους, με σκοπό να με εξυβρίσουν. Συνέχισαν τα υβριστικά αυτά συνθήματα εις βάρος μου, τόσο κατά την παραμονή μου εντός της Μητρόπολης, όσο και κατά την έξοδό μου από αυτή, περί ώρα 19:15, που αναχώρησα προκειμένου να μεταβώ στην 1^η Στρατιά για την τέλεση του Εσπερινού. Κατά την έξοδό μου μάλιστα κινήθηκαν απειλητικά, σε βάρος μου, με άγριες διαθέσεις αλλά συγκρατήθηκαν από αστυνομικούς και δεν κατόρθωσαν να με κτυπήσουν. Από τους συγκεντρωμένους αναγνώρισα (αναφέρει 14 άτομα) και συνεχίζει. Επιθυμώ την Ποινική τους δίωξη και τη νόμιμη τιμωρία τους» (φωτ.πίσω).

Ίδιες ακριβώς ήταν και οι υπόλοιπες καταθέσεις κατηγορίας των 5 ιερομονάχων, χωρίς πουθενά να αναφέρονται έκτροπα, πέτρες, ξυλοδαρμοί, τζάμια σπασμένα κ.α. καθώς και στο βιβλίο συμβάντων της αστυνομίας.

Η υπόθεση προχωρά ταχύτατα. Η αστυνομία στις 28-9-2004 επιστρέφει την «1205/24-5-2004 παραγγελία του Προϊσταμένου Εφετείου Λάρισας», και αναφέρει: «Σας υποβάλλουμε προσηρτημένα σχηματισθείσα από την Υπηρεσία μας δικογραφία, αποτελούμενη από επτά (7) εκθέσεις ένορκης κατάθεσης μαρτύρων, για εξύβριση (άρθρο 361 Π.Κ.) του εγκαλούντος Μητροπολίτη Λάρισας και Τυρνάβου κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ… πράξη που έλαβε χώρα την 5-8-2004 ώρα 18:30 περίπου στη Λάρισα, έξω από τη Μητρόπολη Λάρισας, από συγκεντρωμένους, μεταξύ των οποίων αναγνωρίσθηκαν οι κάτωθι: (αναφέρονται 16 ονόματα – ένα άγνωστο).

Οι κατηγορούμενοι υπέβαλαν στον Γ΄ Πταισματοδίκη Λάρισας στις 29-10-2004 απολογιστικό υπόμνημα αντικρούοντας όλα αυτά που ισχυρίζονταν ο κ. Ιγνάτιος ζητώντας παράλληλα ο φάκελος με την υπόθεση να παραπεμφθεί σε άλλη εφετειακή περιφέρεια.

Η ποινική δίωξη δεν προχωρούσε, παρ’ όλη τη σφοδρή επιθυμία του κ. Προϊσταμένου Εφετών, του δεσπότη Λάρισας και των μαρτύρων κατηγορίας να μας κλείσουν φυλακή και δεν προχωρούσε γιατί δεν στοιχειοθετούνταν αδίκημα και ως εκ τούτου με το νόμο 31/3364/05 μπήκε στο αρχείο.

Ο δεσπότης στη συνέχεια, που ετρώθη το γόητρό του γιατί δεν πήγαν οι αμφισβητίες Αγωνιζόμενοι να τον προσκυνήσουν, ως άλλος Ηρώδης πλήρης χριστιανικής οργής, αποφασίζει την εξόντωση των «δικαίων ως βαρείς και βλεπόμενους». Καταθέτει:

Α) Στις 14-1-2005 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

Β) Στις 28-2-2005 Αγωγή στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Λάρισας κατά 15 ατόμων και

Γ) Στις 10-4-2005 άλλη Αγωγή σε 18 ακόμη άτομα, ζητώντας χρηματική ικανοποίηση.

Ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΣΕ ΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΘΡΟΝΙΣΘΗ ΔΕΞΙΑ Ο  ΑΡΧΙΜ ΤΙΜΟΘΕΟΣ  ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΓΝΑΤΙΟ  ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ

Μητρόπολη Αθηνών χειροτονία Ιγνατίου Λάππα για την Λάρισα κεκλεισμένων των θυρών Είσοδος μόνο με προσκλήσεις στους πατριώτες του απο Σαλαμίνα Οι  χριστιανοί της Λαρίσης ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΊΖΟΝΤΕ και  διατρανώνουν ΑΝΑΞΙΟΣ ΑΝΑΞΙΟΣ !   

Και για να πιάσει το κόλπο και μην πάθουν ό,τι με την προηγούμενη μηνυτήρια αναφορά, πρόσθεσαν και κάμποσα ψέματα, που μόνο… δεσπότης μπορούσε να τα πει, όπως: «κτυπούν με πέτρες, λακτίζουν και εφορμούν αδιακρίτως εναντίον εμού και της συνοδείας μου με πρόθεση να πλήξουν την σωματική μου ακεραιότητα…, πίπτουν με το σώμα τους επί του εμπροσθίου τμήματος το αυτοκίνητο, χτυπούν τους υαλοπίνακες για να τους θραύσουν, ή εκτοξεύουν πέτρες κατ’ αυτού, χρησιμοποιώντας ακόμα και μικρά παιδιά για τις ενέργειές τους αυτές…», «διέβαινα την οδό προς το Μνημείο για τέλεση επιμνημόσυνης δέησης γύρισαν εν σώματι την πλάτη τους και άρχισαν να βήχουν ομαδικά, εκδηλώνοντας έτσι και πάλι απαξιωτική και εξυβριστική, με λόγο, συμπεριφορά προς το πρόσωπό μου και πολλών άλλων» και κατέληξε στα χρήματα, που είναι η αρρώστια των δεσποτάδων – «Προς ικανοποίηση της προκληθείσης ηθικής βλάβης μου, να μου καταβάλουν ως αποζημίωση το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000 €) ευρώ έκαστος, το ύψος της οποίας είναι εύλογο» (sic) (δηλαδή με τα ευρώ φεύγει και σβήνει η προσβολή της προσωπικότητας).

Το πρώτο με τα ασφαλιστικά μέτρα δικαστήριο συζητήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2005. Μάρτυρας κατηγορίας κατέθεσε νεαρός ιερομόναχος ο οποίος είπε: «21 ετών χειροτονήθηκα. Άγαμος είμαι. Τώρα είμαι 25 ετών και είμαι αρχιμανδρίτης». Και συνέχισε: «Όταν εξέρχεται ο Μητροπολίτης φωνάζουν, βρίζουν, έρχονται κοντά στο αυτοκίνητο, το χτυπούσανε και εκφράζονται απειλητικά…». «5 Αυγούστου ετοιμάζονταν ο Μητροπολίτης να πάει στον Εσπερινό στην Μεταμόρφωση. Όρμησαν όχι μόνο στο δικό του αυτοκίνητο αλλά και στο δικό μας. Αν δεν υπήρχε η αστυνομία θα είχαμε σωματικές βλάβες».

Αυτά ο μάρτυρας ιερομόναχος τα λέει για πρώτη φορά. Εάν όντως είχαν συμβεί θα τα περιέγραφε και στην πρώτη ένορκη κατάθεση που έδωσε στις 2 Σεπτεμβρίου 2004 για την ίδια ημέρα και το ίδιο περιστατικό. Μήπως παρακινήθηκε απ’ αυτά που κατέθεσε ο δεσπότης και πνευματικός του πατέρας;

Στη δεύτερη περίπτωση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου η δίκη συζητήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2006 με μάρτυρα κατηγορίας τον ίδιο ο οποίος πρόσθεσε και άλλα. «Τα επεισόδια για την σημερινή υπόθεση έγιναν στις 5 Αυγούστου του 2004 (για την ίδια ημερομηνία και για το ίδιο συμβάν τρεις φορές κατέθεσε, και κάθε φορά κάτι επιπλέον επιβαρυντικό πρόσθετε τόσο αυτός όσο και ο ίδιος ο δεσπότης) παραμονή της γιορτής της Μεταμορφώσεως…». «Όταν έβγαινε ο Μητροπολίτης έπεφταν πάνω στο αυτοκίνητο και δημιουργήθηκαν προβλήματα ακόμα και με τα αυτοκίνητα της Μητρόπολης. Πετούσαν πέτρες, μόνον που δεν κατάφεραν ως τώρα να πιάσουν τον Μητροπολίτη με τα χέρια τους και να τον χτυπήσουν, αν και το προσπάθησαν. Ήταν πάντοτε πολύ επιθετικοί απέναντί του, κινδύνευε η σωματική του ακεραιότητα». «Είδα όλους τους εναγομένους να επιτίθενται φραστικά προς τον Μητροπολίτη και να πετούν πέτρες στο αυτοκίνητό του και να σπάνε τα τζάμια». Στο σημείο αυτό πετάχθηκε ο γέροντας και καρκινοπαθής κ. Γ. Καρκαγιάννης (80 ετών) και ρώτησε τον μάρτυρα: τις λες παιδί μου αυτό κάνω και γω; - απάντησε: «Τον κ. Καρκαγιάννη τον γνωρίζω, είναι ηλικιωμένος. Ο Μητροπολίτης κινδύνευε από τον κ. Καρκαγιάννη γιατί κρατάει μπαστούνι αν και είναι ηλικιωμένος» … «Οι εναγόμενοι εκδίδουν μια υποτιθέμενη εφημερίδα, φυλλάδα, όπου υβρίζουν το Μητροπολίτη… Γράφουν τα ονόματά τους ξεκάθαρα, δε ντρέπονται γι’ αυτό που κάνουν και δεν κρύβονται». 
Τελειώνοντας την κατάθεσή του, ιερομόναχος ιερέας που ήταν συνοδός του, αγανακτισμένος τον επετίμησε μπροστά σ’ όλους λέγοντάς του: «Τι είναι αυτά… πάμε να φύγουμε, πνίγομαι, τι είναι αυτά που γίνονται εδώ μέσα»;

Με την δημοσίευση της απόφασης και την παραλαβή των πρακτικών της δίκης υπέβαλαν μηνυτήρια αναφορά στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Λάρισας για τα όσα ψευδή και συκοφαντικά είπε ο μάρτυρας κατά την ακροαματική διαδικασία. Έγινε προκαταρκτική εξέταση με μάρτυρες εκατέρωθεν και στις 10-2-2008 η Εισαγγελεύς παρέπεμψε τον μάρτυρα ιερομόναχο να δικαστή στις 23 Ιανουαρίου 2009 για 1) Συκοφαντική δυσφήμιση και 2) ψευδορκία μάρτυρα. Το κατηγορητήριο ανέφερε: «Κατηγορείται ως υπαίτιος του ότι στην Λάρισα την 19-9-06 με πρόθεση

Α) Ισχυρίσθηκε για άλλον ενώπιον τρίτων γεγονός εν γνώσει ψευδές, το οποίο μπορούσε να βλάψει την τιμή και υπόληψη του ατόμου αυτού. Συγκεκριμένα εξεταζόμενος ως μάρτυρας και διαβεβαιώνοντας στην ιεροσύνη του ότι θα πει την αλήθεια, σε δίκη ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λάρισας…, κατέθεσε εν γνώσει του ψευδώς ότι ο εγκαλών “πέταξε πέτρες κατά του αυτοκινήτου του, έσπασε τα τζάμια και επιτίθεται και απειλεί τη σωματική ακεραιότητα του κ. Ιγνατίου” τα ανωτέρω γεγονότα που ισχυρίσθηκε ήταν ψευδή…».

Β) «Εξεταζόμενος ως μάρτυρας… κατέθεσε εν γνώσει του ψέματα… ενώ γνώριζε καλώς ότι τα ως άνω αναφερόμενα ουδέποτε είχαν τελεσθεί». 

Η δίκη προσδιορίστηκε να γίνει 23 Ιανουαρίου 2009.

Αυτή η δίκη δεν έγινε ποτέ. ΓΙΑΤΙ;

Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής στις 14-6-2009 δήλωσε στην εφ. “ΤΟ ΠΑΡΟΝ” «Οι επώνυμοι ξεφεύγουν με απαλλακτικά βουλεύματα!».

Ο ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ “ΘΡΙΑΜΒΟΣ” του δεσπότη Λάρισας

Ιγνατίου Λάππα   ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

ΣΥΛΛΗΨΗ ΑΠΟ ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ  ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ  ΜΑΘΗΤΟΥ   ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ

Ο δεσπότης Λάρισας έπιασε τον “άμβωνα της Εκκλησίας” (έτσι αποκαλεί την εφημερίδα “Ελευθερία” που την έχει στην διάθεσή του απλόχερα) και άρχισε να θριαμβολογεί για τις δικαστικές του… νίκες σε βάρος των “υπερθοδόξων” «Αγωνιζόμενων Χριστιανών», αποκαλώντας τους υβριστές, συκοφάντες, ψεύτες, κλέφτες, δαιμονισμένους κ.α.

Η … «αντικειμενικότητα» της εφημερίδας διαπιστώνεται από το ότι την απάντησή μας στο πρώτο της δημοσίευμα την πέρασε μια εβδομάδα αργότερα κι αυτό αναγκάσθηκε να το κάνει επειδή κυκλοφορήσαμε σ’ όλη τη Λάρισα ένθετο με την απάντησή μας. Επίσης την απάντησή μας σε δεύτερο δημοσίευμα του δεσπότη (19/12/2014) μέχρι σήμερα, που ετοιμάζεται η εφημερίδα για εκτύπωση, αρνούνται να δημοσιεύσουν παρ’ ότι πέρασαν 19 ημέρες. Έργα και ημέρες δημοσιογραφικής δεοντολογίας!

Μετά απ’ αυτά αναγκαζόμαστε να απαντήσουμε στα γραφόμενα του κ. Ιγνατίου με οδηγό την Αγία Γραφή, τους Ι. Κανόνες της Εκκλησίας, τα δικά του δικόγραφα (που είναι κατατεθειμένα στα διάφορα δικαστήρια), τα δημοσιεύματα των εφημερίδων κ.α., που για χρόνια δεν χρησιμοποιήσαμε για ευνόητους λόγους. Μετά λοιπόν την αναίτια πρόκλησή του απαντούμε:

ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ένας κανονικός και νόμιμος επίσκοπος είναι «Εις τύπον και τόπον Χριστού» όταν ορθοφρονεί και βιώνει τα του Χριστού.

Και ερωτούμε: Είναι ο κ. Ιγνάτιος «τύπος του Χριστού» όταν έχει 200 φανταχτερές χρυσοποίκιλτες στολές στη θέση της χλαμύδας του Χριστού, και αντικαθιστά το ακάνθινο στεφάνι με πάνω από 100 πανάκριβες μίτρες, το δε ταπεινό καλάμι με χρυσές πατερίτσες που κοστολογούνται με μερικά εκατομμύρια ευρώ;

Ή μήπως πιστεύει ότι είναι εις «τύπον Χριστού» όταν περιφέρεται από πανηγύρι σε πανηγύρι, από ονομαστήρια σε ονομαστήρια, από χειροτονίες σε… από λιτανεύσεις σε… από αποδοχές σε…., από ταξίδια σε ταξίδια για να περνάει ο ίδιος καλά και αφήνει το ποίμνιο βορά στους «λύκους»;

Φανταστείτε το Χριστό να μηνύει τους Εβραίους και με αγωγές να τους οδηγεί στα Ρωμαϊκά δικαστήρια γιατί του αμφισβητούσαν τη θεότητα, τη διδασκαλία και τα θαύματά του!

Αλλ’ Αυτός όχι μόνον αυτά δεν έκανε αλλά και τον Πατέρα του παρακαλούσε να μην τους καταλογήσει ευθύνη διότι «ουκ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκά κγ΄ 34) και «λοιδορούμενος ούκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ υπείλει, παρεδίδου δε τω κρίνοντι δικαίως» (Α΄ Πέτρος Β΄ 23).

Κι ο Παύλος, εξ ονόματος όλων των Αποστόλων, λέγει: «Λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν· ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν» (Α΄ Κορινθ. Δ΄ 12-13). Αλλά κι ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος λιθοβολούμενος και μιμούμενος τον Κύριο συγχώρησε τους φονιάδες του λέγοντας: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην» (Πράξ. ζ΄ 60).

Ας δούμε όμως γιατί οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας αξίως ονομάσθηκαν διάδοχοι του Χριστού και των Αποστόλων.

Τον Μέγα Αθανάσιο τον συκοφάντησαν (του απέδωσαν άδικη κατηγορία) για πολλά και μεταξύ αυτών ότι επόρνευσε κοπέλα (θέμα ηθικό για κληρικό) αλλ’ αυτός δεν τους πήγε στα δικαστήρια.

Τον άγιο Μακάριο τον κατηγόρησαν ότι κατέστησε έγκυο μια κοπέλα (ηθικό παράπτωμα) αλλ’ εκείνος αντέδρασε με τη σιωπή του.

Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει «ότι το έργο, του κληρικού ιδιαίτερα, είναι σταυρικό, γι’ αυτό κι ο Κύριος παραγγέλλει σε όλους, πολύ δε περισσότερο τους δασκάλους, τους Πνευματικούς και Ποιμένες να σηκώνουν με υπομονή τον Σταυρό των δοκιμασιών και να τον ακολουθούν» (ομιλ. ΣΤ΄ 5 ΕΠΕ).

Και συνεχίζει με την περιγραφή του αποστόλου Παύλου όσον αφορά τον αληθινό Ιερέα και λέγει: «Ο ιερέας να μην είναι βίαιος, αλλά (να είναι) πνευματικός οδηγός και διδάσκαλος ψυχών – γιατρός. Και όπως είναι φυσικό ο γιατρός δεν φιλονικεί, δεν χτυπάει αλλά διορθώνει και θεραπεύει τον πληγωμένο» (Τίτο Ομιλ. Β΄ 2 ΕΠΕ 24, 4).

Υπάρχουν αρκετά χωρία από τη Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας αλλά θα κλείσουμε με το Ιερό Πηδάλιο που δεν επιτρέπει στους κληρικούς να προσφεύγουν εις κοσμικών αρχόντων κριτήρια (Κανών ΣΤ΄ της Β΄ Οικουμ. Συνόδου).

Γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν κληρικός που φέρει το ευλογημένον ράσο της ταπεινώσεως, της υπομονής, της αγάπης, της συγγνώμης να καταδικάζει πιστούς και να βγαίνει στον “Άμβωνα” και να θριαμβολογεί για τα κατορθώματά του. Ο ίδιος τότε είναι αποστάτης των εντολών του Κυρίου αν και αντιπρόσωπός του στη γη – και ανόμοιος των προμνημονευθέντων αγίων.

Ο Σωκράτης, που έζησε προ Χριστού (470-399 π.Χ.), όταν ρωτήθηκε, αν πρέπει να αδικεί ή να αδικείται απάντησε με το: «Ει δ’ αναγκαίον ην αδικείν ή αδικείσθαι, εξοίμην αν μάλλον αδικείσθαι ή αδικείν»! (Γοργίας 496, 6, 1-2), που σημαίνει: “Εάν ήταν αναγκαίο να αδικήσω ή να αδικηθώ, θα προτιμούσα περισσότερο να αδικηθώ, παρά να αδικήσω”! Ω Μεγάλε Σωκράτη, εσύ θα τους δικάσεις!

ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ

Δέσποτα Ιγνάτιε, καυχιέσαι ότι έχεις τον “άμβωνα” και δημοσιεύεις ό,τι θέλεις, όπως το θέλεις, όποτε το θέλεις και διαμορφώνεις την κοινή γνώμη κατά τα γούστα σου. Γνωρίζεις όμως ότι η εικόνα του ανύπαρκτου έργου είναι πλασματική, όσο κι αν επιχειρείς να εμφανίσεις ένα άλλο πρόσωπο γεμίζοντας καθημερινά τη “φίλη” εφημερίδα και το διαφημιστικό σου περιοδικό με έγχρωμες φωτογραφίες και κάποια εγκύκλιο ή μήνυμα που ούτε ο ίδιος δεν τηρείς. Βέβαια τα «παπαγαλάκια» σου φροντίζουν να σε βγάλουν ασπροπρόσωπο μέσω του ΙΝΤΕΡΝΕΤ.

Στην ιστοσελίδα της μητρόπολης ως ενημέρωση έχεις επί 25 ημέρες κύριο θέμα το: «ΙΣΧΥΡΟ ΡΑΠΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ» χωρίς να υπάρχει η απάντησή μας, το εξώδικο, και η δεύτερη απάντηση. Αυτό δείχνει το πόσο “δίκαιος”, “ειλικρινής” και “δημοκράτης”… είσαι. Στο κείμενό σου μας αποκαλείς υβριστές, ψεύτες, συκοφάντες, κλέφτες και… δαιμονισμένους. Επί τόσα χρόνια κλαψουρίζοντας παρουσιάζεσαι ως θύμα, ενώ είσαι ο θύτης, που ήρθες σαν δικτάτορας με τις λόγχες της κρατικής εξουσίας δαπανώντας εκατομμύρια από τον κρατικό κουρβανά για τα έξοδα των ΜΑΤ, ΕΚΑΜ και αστυνομικών απ’ όλη την Ελλάδα κάθε φορά που ήθελες να κάνεις το καπρίτσιο σου. Αυτά βέβαια, ακόμη και σήμερα, τα πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Δεν έφθασε ότι μας ξυλοφόρτωσες και μας αιματοκύλησες, επί χρόνια εξακολουθείς να μας σέρνεις στα δικαστήρια χρησιμοποιώντας ψευδομάρτυρες ώστε να μας κλείσεις φυλακή.

«Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος».

Βλέποντας ότι το κόλπο με τον προϊστάμενο του Εφετείου δεν έπιασε σοφίστηκες το σατανικό σχέδιο των αγωγών ζητώντας υπέρογκα χρηματικά ποσά (20.000 από τον καθένα) από 34 μεροκαματιάρηδες, πολύτεκνους (11 οικογένειες), συνταξιούχους ΙΚΑ, ΟΓΑ με σκοπό να τους γονατίσεις οικονομικά – αυτοί βλέπεις δεν έχουν παγκάρια. Απορείς γιατί η χριστιανική τους συνείδηση δεν σ’ αποδέχεται ως πνευματικό «πατέρα»; Δεν σ’ αποδέχονται γιατί μετρήθηκες, ζυγίστηκες – επί τη βάσει των Ιερών Κανόνων και βρέθηκες λειψός (μανή, θεκέλ, φάρες – Δανιήλ ε΄ 20-31) και σαν άλλος Βαλτάσαρ επέδειξες αλαζονεία και υψηλοφροσύνη. Κι όπως εκείνος (Βαλτάσαρ) παρέμεινε αμετανόητος με τα γνωστά αποτελέσματα, φοβούμαστε πως κι η δική σου αμετανοησία δε θ’ αργήσει να λάβει και την ανάλογη αμοιβή.

Επειδή επικαλείσαι δικαστικές αποφάσεις γι’ αυτό κι εμείς οι «άτεγκτοι αμύντορες της “υπερθοδοξίας”» (όπως μας αποκαλείς) μέσα από τα δικά σου δικόγραφα θα σ’ απαντήσουμε με τρόπο απλό και κατανοητό ώστε να μάθει ο κόσμος πού βρίσκεται η πλάνη που επικαλείσαι ότι χρησιμοποιούμε.

ΤΑ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ

Τώρα που «άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου» εμείς οι «ένιοι» (δηλαδή οι 2-3 μερικοί) που μείναμε ακόμα (όπως μας αποκαλείς) σε ρωτάμε δέσποτα:

Υπάρχει, έστω και μία ύβρις, μια συκοφαντία, ένα ψέμα, μια κλεψιά, ένας Ιερός Κανόνας που δεν παραβιάστηκε για να γίνεις δεσπότης; Ένας νόμος του Κράτους που τηρήσατε για να κάνετε την ενθρόνιση και την εγκατάσταση στη Λάρισα;

Για όλα αυτά «εμείς οι ολίγοι εναπομείναντες» – όπως μας αποκαλείς – θα αποδείξουμε ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα:

Εάν το “ΑΝΑΞΙΟΣ” είναι υβριστικό σας απαντούμε: το “ΑΞΙΟΣ” και το “ΑΝΑΞΙΟΣ” είναι αιώνες θεσμοθετημένα στο τελετουργικό της χειροτονίας. Είναι πνευματικού περιεχομένου και δεν απευθύνεται στο άτομο, αλλά στον Μητροπολίτη που καταλαμβάνει ένα θρόνο κανονικά ή αντικανονικά. Και το μεν προϋποθέτει το δε διότι άλλως η εκλογή καθίσταται νώθος αφού δεν ρωτήθηκε το προς διαποίμανση ποίμνιο. Συνεπώς είναι αδιανόητο το μεν ΑΞΙΟΣ να επιτρέπεται, το δε ΑΝΑΞΙΟΣ να απαγορεύεται ως υβριστικό κι όταν ακόμη τα αποδεικτικά στοιχεία είναι χειροπιαστά.

Σύμφωνα με την Κανονική Παράδοση της Εκκλησίας μας σε περίπτωση που θ’ ακουστεί το «ΑΝΑΞΙΟΣ» η Σύνοδος οφείλει να αναβάλει για τρεις μήνες τη χειροτονία μέχρι να εξετάσει τις ενστάσεις κατά του υποψηφίου. Χωρίς τον έλεγχο αυτό η χειροτονία απαγορεύεται. Σε περίπτωση που αυτή πραγματοποιηθεί επιβάλλεται καθαίρεση και στον Αρχιερέα που χειροτόνησε τον υποψήφιο και σ’ αυτόν που χειροτονήθηκε (ΘΗΕ/2, 536 – Μικρό Χριστ. Λεξικό σελίς 34) και (Ι. Κανόνας ΞΑ΄ 61 των Αγίων Αποστόλων) και (137 Ν. Ιουστινιανού Πηδάλιο σελίς 79).

«Ο λαός πάντοτε διατήρησε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ κατά τας χειροτονίας των κληρικών εν τω ναώ και ζητείται εν αρχή η συγκατάθεσις αυτού, όπως άρξηται η τελετή της χειροτονίας…Εν περιπτώσει δε ενστάσεως ή αποδοκιμασίας του χειροτονημένου (ΑΝΑΞΙΟΣ) επιβάλλεται διακοπή της χειροτονίας προς εξέταση της ενστάσεως…» («ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ» του Πανεπιστημιακού και Ακαδημαϊκού Ιωάν. Καρμίρη σελ. 78).

Οι Ιεροί Κανόνες: Ο 36^ος αγ. Αποστόλων, ο 18^ος Συνόδου Αντιοχείας, 18^ος Συνόδου Αγκύρας ορίζουν ότι, οι πιστοί κάτοικοι μιας επαρχιακής Επισκοπής έχουν δικαιώματα και μάλιστα καταλυτικά επί του Επισκόπου, που θα τους αποσταλεί. Δικαιούνται ν’ αρνηθούν την τοποθέτησή του… Οι διαμαρτυρόμενοι πιστοί που διαμαρτύρονται για την τοποθέτηση ενός Επισκόπου, δεν διαπράττουν κανένα λάθος, αλλά διεκδικούν τα Νομοκανονικά τους δικαιώματα… «Δύναται ο λαός να μη δεχθεί χειροτονηθέντα επίσκοπο εις την επαρχία, όταν υπάρχει άλλος» (Ι. κανόνας Αγκύρας ΙΗ΄ Πηδάλιο σελ. 380).

Ήταν συνεπώς, απόλυτα δικαιολογημένη η ματαίωση της χειροτονίας του Ιγνατίου γι’ αυτό και δεν επιτράπηκε η είσοδος στον ναό πιστών Λαρισαίων που εκατοντάδες κατέβηκαν στην Αθήνα για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους – αναφαίρετο δικαίωμά τους – στην Αντικανονικότητα και παρανομία που συντελούνταν. Η χειροτονία τελέσθηκε την ώρα που διμοιρίτες των ΜΑΤ ξυλοκοπούσαν άγρια όποιον διαμαρτύρονταν έξω από τον ναό, βάφοντας με το αίμα την αθηναϊκή άσφαλτο.

Οι παραπάνω αντιδράσεις στηρίζονται στους Ιερούς Κανόνες και ο λαός είναι ο Φύλακας της Πίστεως γι’ αυτό απαιτεί την τήρησή τους όπως αναφέρει η ιστορική εγκύκλιος των Πατριαρχών της Ανατολής της 6^ης Μαΐου 1848: «Παρ’ ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθηκαν ποτέ εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές του των Πατέρων αυτού». Οι Ιεροί Κανόνες είναι καρποί του Αγίου Πνεύματος (καθ. Κ. Μουρατίδης). Και όποιος παραβιάζει ενσυνείδητα τους Ι. Κανόνες αντιμάχεται το Άγιο Πνεύμα.

Δέσποτα Ιγνάτιε, την 28^η Μαΐου 1994 κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μεσούσης της προς αρχιερατίαν σου ακολουθίας μετατρέψατε την μητρόπολη των Αθηνών σε θέατρο του παραλόγου. Εμπαίξατε το Άγιο Πνεύμα όταν οι συνένοχοί σας δεσποτάδες, που σε χειροτονούσαν, επικαλούνταν την Θείαν Χάριν Του να σας αναδείξη επίσκοπο στην μη χηρεύουσα Μητρόπολη Λάρισας και Τυρνάβου με την επίκληση: «Η θεία Χάρις, η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα, και τα ελλείποντα αναπληρούσα, προχειρίζεται Ιγνάτιο, τον Θεοφιλέστατον Πρεσβύτερον, Επίσκοπον της θεοσώστου πόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου…». Δεν συγκλονίσθηκε η ύπαρξή σου από τη σκέψη ότι ο χειροτονηθείς πριν μερικά χρόνια Μητροπολίτης Θεολόγος βρίσκονταν στη ζωή και ήταν ο κανονικός και νόμιμος επίσκοπός της χωρίς, έστω και κάποιας, τύποις, καταδίκης;

Δεν αποτέλεσε η επίκληση αυτή εμπαιγμό και βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, αφού αντιμετωπίσατε το Άγιο Πνεύμα ως υπηρέτη των οιωνδήποτε εμπαθών φιλοδοξιών σας και όχι σαν το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος;

Έχετε υποπέσει στο θανάσιμο αυτό αμάρτημα, για το οποίο ο Κύριος – αν Τον πιστεύετε – είπε: «Δια τούτο λέγω υμίν πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις» (Ματθ. 12, 31).

Τολμάτε, μετά απ’ αυτό να κατηγορείτε όλους εμάς ως υβριστάς, παρά τις οποιεσδήποτε αδυναμίες μας, γιατί ζητούμε την εφαρμογή των Θείων και Ιερών Κανόνων;

Μήπως έχει εξασθενήσει η μνήμη σου όσον αφορά το μακελειό που προκάλεσες στη Λάρισα με την παροιμιώδη ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ σου (28/7/94); Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν η επιχείρηση των σταυροφόρων στην Κωνσταντινούπολη ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη, πάντως, η επί 2-3 ώρες εισβολή σου στη Λάρισα έστειλε πάνω από 150 άτομα στο Νοσοκομείο και άλλα τόσα ήταν ελαφρότερα τραυματισμένα. Για την περίπτωση αυτή ο 38^ος Κανόνας των Αγ. Αποστόλων διαγορεύει: «Εις τις Επίσκοπος κοσμικοίς άρχουσι χρησάμενος, δι’ αυτών εγκρατής της Εκλησίας γένοιτο καθαιρέστω και αφοριζέσθω…». Επίσης ο Ι. Κανόνας ΚΖ΄ των Αγ. Αποστόλων αναφέρει ότι: «Όχι μόνον καθαιρούνται οι Ιερωμένοι εκείνοι όπου κτυπήσουν οι ίδιοι με το χέρι των, αλλά και εκείνοι, όπου βάλλουν άλλους να κτυπήσουν».

Έφερες περίπου 2.500 αστυνομικούς στην ενθρόνισή σου και αιματοκύλησαν εκατοντάδες χριστριανούς προκειμένου να σ’ επιβάλουν παράνομα.

Στην ίδια ακριβώς περίπτωση βρέθηκε και ο άγιος επίσκοπός μας Θεολόγος με τον “καθηρεμένο” άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, ο οποίος δεν αναγνώρισε ποτέ τον παράνομο διάδοχό του Αρσάκιο «μη αντέχοντας στη σκέψη να καταριούνται και να αναθεματίζουν το όνομά του τα δικά του παιδιά» (βιβλίο Αγ. Ιωάν. Χρυσόστομος σελ. 373).

Ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης έγραφε για το “ΑΝΑΞΙΟΣ”: «Πιστέ λαέ, ακοίμητε φύλακα της Ορθοδοξίας, κατά την χειροτονίαν ανάξιων έχεις το δικαίωμα να φωνάζης το «ανάξιος». Αυτό το ανάξιος, κάνει τον διάβολον, όστις συμφέρον έχει να μη το ακούη, δια να γεμίση το Ιερόν θυσιαστήριον από ανάξιους, κυριολεκτικώς βδηλύγματα ερημώσεως των αγίων του Θεού εκκλησιών. Αυτό το ανάξιος, είναι το μόνον όπλον, το μόνον λείψανον που έμεινεν εκ των δικαιωμάτων σου, τα οποία κατά την ένδοξον εποχήν της Εκκλησίας είχε δια την εκλογήν των ποιμένων σου. Αυτό το ανάξιος, πρέπει τώρα να το αξιοποιήσης. Εάν πληροφορηθής ότι φαύλος τις και ανίκανος δι’ ατίμων και αντικανονικών μέσων είναι έτοιμος ν’ αρπάση την Ιερωσύνην και να χειροτονηθή διάκονος, πρεσβύτερος, επίσκοπος, μη αμελήσης, μη ακούσης τους ψευδοθεολόγους, εκείνους οι οποίοι υπό το πρόσχημα της ψυχής θέλουν να σε αποναρκώσουν και να σε κάνουν αδιάφορον δια παν το εκκλησιαστικόν, αλλά σπεύσον εις τον ναόν της χειροτονίας και μόλις ακούσης το «κέλευσον – κέλευσον» εκτέλεσον το ιερόν καθήκον, φώναξον το ανάξιος, αγίασον τον αέρα. Πρόσεξε! Εάν γνωρίζεις την φαυλότητα και την αντικανονικότητα του χειροτονημένου και δεν διαμαρτηρηθής, ΘΑ ΚΟΛΑΣΘΗΣ, και θα κολασθής ως συνυπεύθυνος δι’ όλα εκείνα τα σκάνδαλα των οποίων ήρως θα γίνη κατά την μακράν ιερατείαν ή αρχιερατείαν του το άθλιον αυτό υποκείμενον. «Πιστέ λαέ! Κλείσον την θύραν δια τους αναξίους. Άνοιξον την θύραν δια τους αξίους» (περ. “ΣΠΙΘΑ” σελ. 227).

Με όλα τα παραπάνω, αλλά και με πολλά άλλα που δεν αναφέραμε λόγω έλλειψης χώρου γίνεται αντιληπτό ότι το ΑΝΑΞΙΟΣ, όχι μόνον δεν είναι ύβρις – όπως ισχυρίζεται ο κ. Ιγνάτιος και το σκεπτικό των δικαστικών αποφάσεων – αλλά υποχρέωση του κάθε πιστού που απορρέει από την μακραίωνα ιστορία της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή, τους Ιερούς Κανόνες και την Παράδοση.

Το δεύτερο σύνθημα, «Λάππα τα χέρια σου στάζουν αίμα». Μήπως το δεύτερο των συνθημάτων «Λάππα τα χέρια σου στάζουν αίμα» που επικαλείσαι είναι υβριστικό; Σου γνωρίζουμε ότι η φράση αυτή έχει πνευματική αλλά και κυριολεκτική σημασία.

1) Η πνευματική αναφέρεται στη «δολοφονία» - παράνομη απομάκρυνση του κανονικού και νόμιμου Μητροπολίτη Λάρισας κυρού Θεολόγου από το ποίμνιό του της οποίας μέγιστο μέρος ευθύνης κατέχεις ο ίδιος.

2) Η κυριολεκτική σημασία αφορά την όλη σκληρή, άμεση ή έμμεση, δραστηριότητά σου από την ημέρα που δέχτηκες τον ιστορικό σου ρόλο.

Κι αρχίζουμε από την παράνομη εκλογή σου.

1) Το Προεδρικό Διάταγμα που εκδόθηκε 19-4-1994 (ΦΕΚ 41/20-4-1994, τ. ΝΠΔΔ) για την πλήρωση κενών μητροπολιτικών εδρών δεν αναφέρει την εκλογή μητροπολίτη Λάρισας και Τυρνάβου.

2) Ενώ, αμέσως, ανεστάλη η εκλογή σου από το τμήμα Αναστολών του ΣτΕ εσύ προχώρησες στη χειροτονία σου.

3) Ενώ δεν είχε εκδοθεί Π.Δ. εγκατάστασής σου και δεν είχες δώσει τη νενομισμένη διαβεβαίωση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ήρθες παράνομα και έκανες μία ψευδοενθρόνιση, ξυλοκοπώντας, σπάζοντας κεφάλια εκατοντάδων ανθρώπων και στέλνοντας στα κρατητήρια μερικές δεκάδες από τους ηρωικούς αυτούς ομολογητές γιατί υπερασπίζονταν την νομιμότητα και την Κανονικότητα (Επ’ αυτού διεξοδικά θ’ ασχοληθούμε πιο κάτω).

Για το «Έξω οι κλέφτες από την Εκκλησία».

Αυτό είναι προτροπή του Κυρίου μας ο οποίος είπε: «Αμήν, αμήν λέγω ημίν, ο μη εισερχόμενος δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής» (Ιωαν. 10, 1).

Εσύ, κ. Ιγνάτιε, ήρθες λαθραία, και άρπαξες τον θρόνο του κανονικού Μητροπολίτη Θεολόγου παραβιάζοντας νόμους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. Εάν αυτό είναι υβριστικό τότε να τα βάζεις με τον Κύριόν μας ζητώντας Του αποζημίωση με μια ποινική δίωξη, γιατί Αυτός πρώτος εκστόμισε το «κλέφτες και ληστές».

Αλλά το σύνθημα έχει και την κυριολεκτική του σημασία και ιστορία. Μήπως δεν είχαμε κλεπτοδικαστικά περιστατικά στο χώρο της εκκλησίας, όπως του πρώην Αττικής Παντελεήμονα, που δικάστηκε για υπεξαίρεση ποσού ιδιαίτερα μεγάλης αξίας; Μήπως δεν είχαμε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που μας πλήγωσε και διέσυρε τη χώρα διεθνώς;

Μήπως ξέχασες την καταδικαστική απόφαση σε βάρος των συνεργατών σου για τη «δραστηριότητά» τους στο Προσκύνημα της αγίας Παρασκευής Τεμπών, της οποίας το ιστορικό παρουσίασε σε εκπομπές η «ΖΟΥΓΚΛΑ» του ΑΝΤ1 και θεατρινίσθηκε η τοπική μας εκκλησία παγκοσμίως;

Δεν θέλουμε να ξύνουμε πληγές, αλλά επειδή, εσύ (ο δεσπότης), αυτόν το δρόμο διάλεξες, αναγκαζόμαστε να σου υπενθυμίσουμε.

Μήπως σε διαφεύγει το «Σκάνδαλο των 8,8 εκατομ. δραχμών λεφτά από το δίσκο υπέρ του ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ» (εφημ. “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ”), που το βράδυ της Μ. Πέμπτης οι πιστοί ρίχνουν στο δίσκο – το αίμα της καρδιάς τους – για να στηρίξουν τα Πανάγια Προσκυνήματα, όπου πάτησαν τα πόδια του Εσταυρωμένου Κυρίου μας, κι όμως κάποιοι είχαν το θράσος να βάλουν το χέρι τους σε τέτοιο χρήμα;

Εάν το δημοσίευμα αυτό ήταν υβριστικό ή συκοφαντικό θα βλέπαμε κάποιους να κάνουν μήνυση ή αγωγή και να ζητάνε από την εφημερίδα μερικά εκατομμύρια, πράγμα που δεν έγινε.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ

Συκοφαντία όπως είναι γνωστό, είναι η απόδοση σε κάποιον κακής πράξης χωρίς να την έχει διαπράξει.

Μας αποκαλείς συκοφάντες για τα συνθήματα που αναγράφουμε σε πανό και αποβλέπουν στη δική σου διόρθωση μάλλον. Γι’ αυτό και ερωτούμε:

Είναι συκοφαντία όταν ο κόσμος θέλει να πληροφορηθεί γιατί η μητρόπολη Λάρισας 17 χρόνια δεν έκανε κανέναν απολογισμό εσόδων-εξόδων – όπως το κάνουν οι άλλες μητροπόλεις; Γιατί αποφεύγεις την ενημέρωση;

Είναι συκοφαντία που ρωτάμε για την τύχη των χρημάτων που εισπράχθηκαν – περίπου 1.200.000 € - από το κληροδότημα “ΚΡΙΚΚΗ” με αποδείξεις μπακαλίστικες χωρίς σφραγίδα και αύξοντα αριθμό;

Είναι συκοφαντία που ρωτάμε τι έγιναν τα χρήματα, που για 18 χρόνια εισπράττεις για τις ανύπαρκτες κατασκηνώσεις (περίπου 1.200.000) συν τα κατατεθημένα την περίοδο Θεολόγου 36 εκ δρχ.;

Είναι συκοφαντία που ρωτάμε πού βρήκες τόσα εκατομμύρια και αγόρασες 200 και πλέον στολές, μίτρες, πατερίτσες, εγκόλπια, σταυρούς, ράβδους κ.α. ενώ υπήρξες πτωχό παιδί όπως ομολογείς;

Είναι συκοφαντία το ότι διώκεις 34 οικογένειες – εξ αυτών 11 πολύτεκνες – γιατί δεν σε αναγνωρίζουν ως κανονικό επίσκοπο και ζητάς να τους εξουθενώσεις οικονομικά;

Είναι συκοφαντία τα αναδημοσιευόμενα από αθηναϊκή εφημερίδα «ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΧΛΙΔΑΤΗ ΓΚΑΡΝΤΑΡΟΜΠΑ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ»; Και εάν ναι γιατί δεν την κάνεις αγωγή να της ζητήσεις μερικά εκατομμύρια;

«ΨΕΥΤΕΣ – ΨΕΥΤΕΣ» μας αποκαλείς.

Αλλά ποιος είναι ο ψεύτης;

Είναι ωραία και χρήσιμη η λαϊκή θυμοσοφία που μας την θύμισες.»Ο ψεύτης και… (πέστο κλέφτης) τον πρώτο χρόνο χαίρονται…». Αλήθεια ποιος είναι ψεύτης και…

Και ρωτάμε:

Εμείς σας πήγαμε στα δικαστήρια και κατέθεσες γραπτά ψευδείς κατηγορίες που θα σε κατατρέχουν σ’ όλη σου τη ζωή ή εσύ;

Σε απαντούμε:

Γράφεις στη «Προσθήκη – Αντίκρουση» σελ. 5: «Οι διαμαρτυρίες είναι άνευ αντικειμένου, διότι αφενός έχω εκλεγεί καθόλα νόμιμα στο αξίωμα του Μητροπολίτη με προεδρικό Διάταγμα (βλ. πιο πάνω προσκομιζόμενα και επικαλούμενα υπ’ αριθ. 114/11-7-1996 ΦΕΚ, τεύχος ΝΠΔΔ καθώς και το υπ’ αριθ. Πρωτ. Α1/315/12-7-1996 έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, απευθυνόμενο προς εμένα, με επισυναπτόμενο το πρωτόκολλο διαβεβαίωσής μου ενώπιον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας)».

Το πρώτο μεγάλο ψέμα.

Το Προεδρικό Διάταγμα που επικαλείσαι εκδόθηκε 11 Ιουλίου 1996 και η παράνομη εκλογή σου έγινε στις 25 Μαΐου 1994. Και γιατί ήταν παράνομη; Θα σου την θυμίσουμε ώστε να το μάθει και ο κόσμος που τον εμπαίζεις.

Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκας κάλεσε με εγκύκλιό του τους μητροπολίτες να παρευρεθούν την 25-5-1994 στη Σύνοδο της Ιεραρχίας με θέμα την πλήρωση «των κενών μητροπολιτικών εδρών», χωρίς να αναφέρει για ποιες (οι κενές ήταν Νέας Ιωνίας και Βεροίας) επειδή υπήρχε ο φόβος σεραφειμικού πραξικοπήματος με την εκλογή και για την μητρόπολη Λάρισας. Ο π. Θεολόγος με αίτησή του ζητούσε από το τμήμα Αναστολών του ΣτΕ να αναστείλει την σύγκληση της Ιεραρχίας μέχρι στις 19-9-1994 που θα συζητούνταν στο ακυρωτικό δικαστήριο «περί καταχρήσεως εξουσίας» του Σεραφείμ.

Την παραμονή της Συνόδου της Ιεραρχίας (24-5-1994) συνεδρίασε η Επιτροπή Αναστολών με σύνθεση τον ίδιον τον Πρόεδρο του ΣτΕ Β. Μποτόπουλο και αποφάσισε: «… Από τα στοιχεία όμως αυτά δεν προκύπτει με βεβαιότητα ότι κατά την αυριανή της συνεδρίαση η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα προβεί σε πλήρωση της συγκεκριμένης μητροπολιτικής έδρας. Εξάλλου αν κατά την αυριανή της συνεδρίαση η Ιερά Σύνοδος προβεί στην πλήρωση της Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, η σχετική πράξη κατά το μέρος που με αυτή θα αναδεικνύεται Ιεράρχης ως Μητροπολίτης της συγκεκριμένης Μητροπόλεως θα υπόκειται σε αίτηση ακυρώσεως και αίτηση αναστολής εκτελέσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας…» (αρ. απ. 336/1994).

Έτσι με πονηρό γκαραγκούνικο κόλπο “κοίμισε” την Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ. Για ημέρες είχε προετοιμάσει τον Ιγνάτιο για Λάρισας, αφού σε 5-6 που πρότεινε αρνήθηκαν. Φώναξε τον Ιγνάτιο και του είπε: «Θα σε κάνω Λαρίσης (εφ. “Ελευθερία” 25-5-1994). Και για να έχουν αληθοφάνεια οι εκλογές – γιατί γνώριζε ότι ούτε νόμιμες ούτε κανονικές ήταν – έβαλε στο ψηφοδέλτιο και τον Θεολόγο για εκλογή μητροπολίτη και μάλιστα για την μητρόπολή του που είχε εκλεγεί πριν 20 χρόνια. Έτσι λάθρα εκλέχθηκε δεσπότης Λάρισας ο Ιγνάτιος.

Την επομένη των εκλογών 26-5-1994 υποβλήθηκε αίτηση αναστολής της εκλογής του Ιγνατίου, και άμεσα εκδόθηκε η 407/94 απόφαση, η οποία διέταξε την ΑΝΑΣΤΟΛΗ της εκτέλεσης της εκλογής του αρχιμανδρίτη Ιγνατίου Λάππα ως μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου. Αλλά ο Σεραφείμ, γράφοντας στα παλιά του παπούτσια το ΣτΕ και την απόφασή του, άρον-άρον, στις 28/5/1994 συγκέντρωσε όλη την αστυνομική δύναμη της Αττικής, με κλούβες, περιέζωσε το Μητρ. Ναό των Αθηνών και ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ (οι προσερχόμενοι έμπαιναν στο ναό από το παραπόρτι με την επίδειξη ειδικής πρόσκλησης και ταυτότητας ‘φωτ. παραπλευρως’) ΕΚΤΕΛΕΣΕ τη χειροτονία του Ιγνατίου.

Ο λαός απ’ έξω φώναζε το «ΑΝΑΞΙΟΣ» αλλά κανείς δεν τον άκουγε. Τα ροπαλοφόρα ΜΑΤ έσπαζαν τα κεφάλια των υπερασπιστών της νομιμότητας και κανονικότητας, ποτίζοντας τους γύρω χώρους του Μητρ. Ναού με αίμα διαμαρτυρομένων. Οι Ιεροί Κανόνες σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι αμείλικτοι. «Χειροτονείν εν μέση τη Εκκλησία, παρόντος του λαού και προσφωνούντος του Επισκόπου, εί και ο λαός δύναται αυτώ μαρτυρείν· χειροτονία δε λαθραίως μη γινέσθω» (Θ. Αλεξ. Ι. Καν. Ζ΄ σελ. 680). Έτσι γίνεται η κανονική χειροτονία, «συμπαρόντος του πιστού λαού». «Όχι μόνον καθαιρούνται οι Ιερωμένοι εκείνοι όπου κτυπήσουν οι ίδιοι με το χέρι των, αλλά και εκείνοι όπου βάλουν άλλους να κτυπήσουν» (Ι. καν. Αγ. Αποστόλων ΚΖ΄ σελ. 26). Δεν είσαι Ιγνάτιε ηθικός αυτουργός που έφερες τις αστυνομικές δυνάμεις και τα ΜΑΤ που “λιάνισαν” στο ξύλο τους αγωνιζόμενους Χριστιανούς;

Επομένως, ούτε νόμιμη ήταν η εκλογή σου διότι είχε ακυρωθεί, ούτε κανονική γιατί όλοι οι Ιεροί Κανόνες ποδοπατήθηκαν.

Το δεύτερο μεγάλο ψέμα.

Για να γίνει η ενθρόνιση ενός επισκόπου ο Καταστατικός χάρτης, που είναι νόμος του Ελληνικού Κράτους, ορίζει: «1. Μετά την προς το Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων γνωστοποίησιν υπό της Ι.Σ.Ι. της εκλογής, … εκδίδεται εντός δέκα ημερών, προτάσει του ασκούντος μόνον έλεγχον νομιμότητος Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Προεδρικόν Διάταγμα περί αναγνωρίσεως και καταστάσεως του εκλεγέντος, δημοσιευόμενον δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.

2. Μετά την προς την Ι.Σ.Ι. κοινοποίησιν… ο νέος Μητροπολίτης δίδει ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, την υπό του άρθρου 16 παρ. 1 του παρόντος οριζομένην διαβεβαίωσιν, περί της εκπληρώσεως των «αρχιερατικών» αυτού καθηκόντων, μεθ’ ήν ακολουθεί η κατά την εκκλησιαστικήν τάξιν ενθρόνισις».

Είναι “ηλίου φαεινότερον” γιατί ο Υπουργός Παιδείας δεν εξέδωσε Διάταγμα μετά την εκλογή σου αλλά δύο (2) χρόνια αργότερα, που και έγινε η διαβεβαίωση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 15 Ιουλίου 1996, και μετά θα έπρεπε να ακολουθήσει η ενθρόνιση. Πότε την κάνατε κ. Ιγνάτιε την ενθρόνισή σας; Δύο χρόνια πριν, στις 28 Ιουλίου 1994. Και χωρίς να είστε τίποτα, επί δύο χρόνια κουβαλούσατε δυόμισι χιλιάδες (2.500) αστυνομικούς, ειδικές δυνάμεις – ΜΑΚ, ΕΚΑΜ – από όλη την Ελλάδα και βάφατε τους δρόμους της Λάρισας με το αίμα τους – 150 βαρειά στο νοσοκομείο, και περισσότεροι ελαφρότερα τραυματισμένοι.

Ο Θεολόγος την ημέρα αυτή δήλωσε: «Ο κ. Ιγνάτιος θα πρέπει να έχει τύψεις συνειδήσεως γιατί δέχθηκε να έρθει παράνομα να ενθρονισθεί σε μια μητρόπολη που υπάρχει νόμιμος και κανονικός ποιμενάρχης.

Το αίμα των Λαρισαίων πιστών με το οποίο βάφτηκε η Θεσσαλική γη θα τον κατατρέχει σε όλη του τη ζωή…

Πατέρα Ιγνάτιε, σας ερωτώ: Γιατί θελήσατε να υπηρετήσετε τα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων, και πώς με ματωμένα χέρια θα υπηρετήσετε το θυσιαστήριο;» (εφ. “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”).

Γι’ αυτό η “κατάσταση” (ενθρόνιση-εγκατάσταση) στη Λάρισα δεν είναι στιγμιαία παρανομία και αντικανονική πράξη, αλλά είναι διαρκείας και διαρκεί και μέχρι σήμερα και θα διαρκεί έως ότου παραμένεις στην πόλη του Αγίου Αχιλλείου.

Τρίτο ψέμα.

«Την διοίκηση την ανέλαβα, όταν έλαβα το Προεδρικό Διάταγμα Καταστάσεως στα χέρια μου» (Προσθήκη – Αντίκρουση σελ. 12). Σας ερωτούμε: Διοίκηση δεν είναι ο διορισμός πρωτοσύγκελου άμα τη εκλογή σου, η παύση του πριν έρθεις στη Λάρισα και διορισμός νέου αρχιερατικού; Διορίζεις μητροπολιτικό Συμβούλιο και γίνεσαι πρόεδρος ο ίδιος, δίνεις εντολή στους Ιερείς να μνημονεύουν το όνομά σου σε κάθε ιεροτελεστία. Δική σου δεν ήταν η εντολή προς τους αστυνομικούς, όταν ερχόσουνα κρυφά στη Λάρισα να λειτουργήσεις, ώστε τα περιπολικά και οι κλούβες με αστυνομικούς κάθε φορά να σε παραλαμβάνουν από τα σύνορα Βόλου-Λάρισας, και όταν τελείωνες να σε γυρίζουν πάλι πίσω; Με εντολές σου δεν ενεργούσαν οι παπάδες όταν οργανωμένοι ορμούσαν στο Ιερό να βγάλουν τον γέροντα Θεολόγο έξω του Ιερού Ναού; Και όλα αυτά δεν γίνονταν πριν το Προεδρικό Διάταγμα (1994-1996) το οποίο επικαλείσαι;

Τέταρτο ψέμα.

«Ακόμα και όταν ήλθα στη Λάρισα τον Ιούλιο του 1996, μετά την διαβεβαίωση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και με το Διάταγμα Καταστάσεώς μου, δεν διετάραξα την ησυχία του προκατόχου μου και δεν διεξεδίκησα ούτε το Μέγαρο του Επισκοπείου, ούτε το αυτοκίνητο της Ιεράς Μητροπόλεως…».

 Λίγο ντροπή δεν θα σου έκανε κακό. Γιατί αυτοεξευτελίζεσαι;

Την διαβεβαίωση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την έδωσες στις 15 Ιουλίου 1996. Τον καιρό εκείνο ο Σεβασμιώτατος Θεολόγος περνούσε τις τελευταίες ημέρες της επίγειας ζωής του στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας – όπως και εσύ πιο κάτω ομολογείς. Για ποιο Επισκοπείο μιλάς όταν κανείς δεν έμενε μέσα ή σε πιο αυτοκίνητο αναφέρεσαι όταν αυτό ήταν για μήνες αραγμένο λόγω της ασθένειας του Θεολόγου; Τώρα τα περί ησυχίας είναι φούμαρα καθ’ όσον γνωρίζεις ότι στα δύο αυτά χρόνια που δεν ήσουν τίποτε πάνω από είκοσι πέντε φορές, ερχόμενος ως κλέπτης, τάραζες την ησυχία του Θεολόγου και των Λαρισαίων και όχι μόνο, γιατί με κάθε εμφάνισή σου γέμιζαν τα κρατητήρια της Ασφάλειας Λάρισας και τα Αυτόφωρα δικαστήρια.

Πέμπτο ψέμα.

«Ζήτησα – λες – να επισκεφθώ τον μακαριστό Θεολόγο στην επιθανάτιο κλίνη του, αλλά οι πρωτοστάτες των “αγωνιζομένων” καταδίωξαν κακήν κακώς τους απεσταλμένους μου». Ω της υποκρισίας! Δεν μας λες όμως γιατί; Θα σου το θυμίσουμε όμως εμείς μια και το ξέχασες.

Ήταν Κυριακή 28 Ιουλίου 1996 όταν ήρθες στη Λάρισα σαν τον Μωάμεθ τον Πορθητή με το “Προεδρικό Διάταγμα” και το “Πρωτόκολλο Διαβεβαίωσης” της αναγνώρισής σου να το ανεμίζεις και να δηλώνεις: «Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω». Και ο τύπος την επόμενη μέρα έγραφε: «Ο ναός του Αγίου Αχιλλείου έμοιαζε την Κυριακή με αστυνομοκρατούμενο χώρο. Από τις 6 το πρωί πολυάριθμες διμοιρίες των ΜΑΤ από διάφορα διαμερίσματα της Θεσσαλίας και Μακεδονίας με δέκα κλούβες, περιπολικά και μοτοσυκλέτες, έκαναν ασφυκτικό κλοιό για να εξασφαλίσουν την είσοδο στο ναό του επισκόπου Ιγνατίου.

Μία ώρα αργότερα, έφθασε στη μητρόπολη ο μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος, περιστοιχιζόμενος από ιερείς, αλλά και πολλούς πιστούς, οι οποίοι ήρθαν στη Λάρισα από την Σαλαμίνα, γενέτειρα του Ιεράρχου…». Αυτή ήταν η εικόνα στην πρώτη επίσημη εμφάνιση του κ. Ιγνατίου, μετά δύο χρόνια από την ψευδοενθρόνιση.

«Ήταν Πέμπτη 29Ιουλίου 1994. Στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αχιλλείου ελάμβανε χώρα η ενθρόνιση του κ. Ιγνατίου. Ενθρόνιση εν μέσω… φοβερών και αιματηρών επεισοδίων με δεκάδες συλλήψεις στους πέριξ του ιερού ναού δρόμους.

Δύο χρόνια ακριβώς μετά ο μητροπολίτης Ιγνάτιος, μεταβαίνει ξανά στον μητροπολιτικό ναό, για να χοροστατήσει στη θεία λειτουργία… Πρόωρη θεωρήθηκε από πολλούς η χθεσινή απόφασή του να λειτουργήσει στον Άγιο Αχίλλειο, με τον κ. Θεολόγο στο κρεβάτι του Νοσοκομείου Λάρισας να ζει κρίσιμες ώρες (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 29-7-1996).

Τί υποκρισία Θεέ μου! Ενώ στον Άγιο Αχίλλειο ρωτούσε πότε τελειώνει ο Θεολόγος, ξαφνικά με ένα τσούρμο φωτορεπόρτερς, δημοσιογράφους και παπάδες προσπάθησε να τον επισκεφθεί και να βγάλει φωτογραφίες για ευνόητους σκοπούς. Πολύ πονηρό κόλπο.

Και κάτι άγνωστο αλλά συγκλονιστικό. Ο π. Θεολόγος ήταν για μέρες σε λήθαργο. Κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας άνοιξε τα μάτια του και φώναξε: «Κυρία Σοφία – κυρία Σοφία (Βραγκιστινού), τί γίνεται σήμερα στον άγιο Αχίλλειο; – Τίποτα σεβασμιώτατε, του απάντησε. – Πώς τίποτα. Αυτός θα κάνει μεγάλο κακό, θάρθει κι εδώ…». Και από τότε δεν ξαναξύπνησε. Σε δύο ημέρες έφυγε για πάντα…

Το μίσος και την κακία σου την έδειξες μια εβδομάδα αργότερα (12-8-1996) όταν με επιστολή σου στον Αρχ. Σεραφείμ ζητούσες την παραδειγματική τιμωρία των μητροπολιτών και λοιπών κληρικών που έλαβαν μέρος στην εξόδιο ακολουθία του Θεολόγου.

Έγραφες συγκεκριμένα:

«Μακαριώτατε πάτερ και Δέσποτα. Ασπαζόμενος πρώτον εν αγάπη και ευλαβεία πολλή τας τιμίας Υμών χείρας προάγομαι να γνωρίσω Υμίν και την περί Υμάς Ιερά Συνόδω τα περί της κηδείας του Μητροπολίτου κυρού Θεολόγου Πασχαλίδη… - και αφού περιέγραψε τα συμβάντα κατέληξε – Ταύτα γνωρίζων ευλαβώς Υμίν παρακαλώ θερμώς δια τα καθ’ Υμάς». Μετά βαθυτάτου σεβασμού. Ευπειθέστατος ο Λαρίσης Ιγνάτιος».

Αυτό και αν είναι από τα ανήκουστα. Ακόμα και οι βάρβαροι εν καιρώ πολέμου κάνουν ανακωχή για να θάψουν τους νεκρούς κι εσύ δέσποτα ζήτησες την τιμωρία των κληρικών που συμμετείχαν μαζί με τους «ακοινώνητους» Νικόδημο Αττικής και Κωνσταντίνο Καρδίτσης στην εξόδιο ακολουθία χωρίς την άδειά σου;

Η συμμετοχή με τους «ακοινώνητους» ήταν μια αφορμή ενώ στην πραγματικότητα ήθελες να ταπεινώσεις το Θεολόγο γιατί δεν μπορούσες ν’ αντέξεις την αυθόρμητη αγάπη των παιδιών του που εσύ ποτέ δε θα νιώσεις.

Έκτο ψέμα.

«Ισχυρίζονται οι “αγωνιζόμενοι” – καταθέτεις στο δικόγραφό σου – ότι είμαι αντικανονικός. Τούτο είναι ψευδές και το γνωρίζουν, διότι εξελέγην εις Ιεράν Μητροπόλιν κενήν, η οποία είχε χηρεύσει μετά την παραίτησιν του αμέσου προκατόχου μου κυρίου Δημητρίου. Αντικανονικοί είναι όσοι δεν αποδέχονται αυτόν που στέλνει η Εκκλησία. Η Εκκλησία με εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου καλεί «απαξάπαντας» τους κατά την Ιεράν Μητρόπολιν Λαρίσης και Τυρνάβου να με αναγνωρίσουν (αυτό είναι το ποιο ωραίο. Ο Σεραφείμ ήταν η σύνοδός τους και τους υποχρέωνε να τον αναγνωρίζουν με το ζόρι γιατί κανείς δεν τον αναγνώριζε μέχρι τότε) ως νόμιμον και κανονικόν Μητροπολίτην».

«Ισχυρίζονται ότι απαξίωσα το πρόσωπο του προκατόχου μου μακαριστού Θεολόγου.ουδέν ψευδέστερον».

Τέτοιο φαινόμενο ανθρώπου με αντιφάσεις και μάλιστα σε επίσημο δικόγραφο άλλο δεν υπάρχει. Πέστε λοιπόν την αλήθεια. Ποιος είναι ο προκάτοχός σου, ο Θεολόγος ή Δημήτριος;

Ισχυρίζεσαι ψευδόμενος ότι εκλέχτηκες σε χηρεύουσα μητρόπολη αφού ο “πρόκατοχός” σου Δημήτριος είχε παραιτηθεί. Έτσι είναι;

Εάν εσύ, που ήσουν γραμματέας – όπως ισχυρίζεσαι – στην Ιερά Σύνοδο δεν το γνώριζες (sic), τουλάχιστον οι ακριβοπληρωμένοι δικηγόροι σου θά ’πρεπε να σε γνωρίσουν ότι ο Δημήτριος δεν παραιτήθηκε αλλά εκδιώχθηκε ως παράνομος με απόφαση του ΣτΕ. Αυτός όμως σεβάστηκε τις ακυρωτικές αποφάσεις και έφυγε ενώ εσύ τις έγραφες στα παλιά σου υποδήματα.

Να τι λέγει η απόφαση:

Το ΣτΕ αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα. Σκέφτηκε κατά νόμο. «πρ. 7… Συνεπώς η προσβαλλόμενη απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, με την οποία αναδείχθηκε Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου ο Δημήτριος Μπεκιάρης, που είχε ως προϋπόθεση ότι η Μητρόπολη αυτή τελούσε σε χηρεία, είναι μη νόμιμη, εφόσον, κατά τα εκτεθέντα ανωτέρω, ακυρώθηκε εξ υπαρχής η απομάκρυνση του αιτούντος – Θεολόγου – από την ρηθείσα Μητρόπολη. Για το βάσιμο αυτό λόγο, πρέπει να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας και να απορριφθεί η παρέμβαση του Υπουργού Παιδείας (απόφαση 3805/1990 ΣτΕ, είχε παρέμβει και ο κ. Σουφλιάς ως υπουργός Παιδείας υπέρ του Δημητρίου).

Επομένως από το 1991 μέχρι και το 1996 όλοι οι ιερείς της μητρόπολης Λάρισας και Τυρνάβου πληρώνονταν με τη σφραγίδα και υπογραφή του Θεολόγου.

Προσπάθησε ο Σεραφείμ με Τοποτηρητές και Τοποτηρητείες να παραγκωνίση τον Θεολόγο αλλά όλα πέσαν στον κενό, διότι παρενέβη και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να βάλει ταφόπλακα στις αυθαιρεσίες του Σεραφείμ, με μια απόφαση καταπέλτη: «Σε έγγραφο του Υπουργείου Οικον./ Γ.Λ.Κ. / Δνσεως 22, ερωτάται: “Ποιος νομιμοποιείται να υπογράψει τις μισθολογικές καταστάσεις των Εφημερίων της Ι.Μ.Λαρίσης, Τυρνάβου και Πλαταμώνος”;

Υ… Ταύτα σημαίνουν κυρίως ότι, τα περί τοποτηρητείας του θρόνου Λαρίσης και Τυρνάβου στερούνται, το γε νυν έχον, νομικής εφαρμογής και μόνος λειτουργός, Προϊστάμενος διοικητής της Μητροπόλεως ταύτης, μεθ’ όλων των εντεύθεν αρμοδιοτήτων, κατά τας κειμένας διατάξεις περί Μητροπολιτών, τυγχάνει ο Θεολόγος Πασχαλίδης, πάσα δε σχετική πράξις ετέρου προσώπου, τυγχάνει νομικώς ανίσχυρος και μη εφαρμοστέα» (Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους 698/8959/29-10-1991).

Πόσο πιο καθαρά πρέπει να σου τα πουν ψευδόμενε Ιγνάτιε για να το καταλάβεις;

Έβδομο ψέμα.

Συνεχίζεις: «Η ενθρόνισίς μου δεν έγινε χωρίς την παρουσία Ιεραρχών – όπως ισχυριζόμαστε οι αγωνιζόμενοι – αλλά τουναντίον επί παρουσία πολλών Αρχιερέων και μάλιστα και Εκπροσώπων των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων… – και αναφέρεσαι σε ένα όνομα της Ελληνικής Εκκλησίας και τρία των Πατριαρχείων – και τελειώνεις με ένα «και πολλοί άλλοι Ιεράρχες».

Πονηρό το κόλπο “άγιε δέσποτα”, γιατί γνωρίζεις, ότι όλοι τους υπήρξαν «διαμάντια» ο φίλος σου ο Κυθήρων, που δεν τον αναφέρεις, έφυγε πυξ-λαξ από τα Κύθηρα για ακατανόμαστες ηθικές παρεκτροπές. Ο φίλος σου Δωδώνης επίσης, είχατε δε εκλεγεί μαζί και ακυρώθηκε η εκλογή του όπως και η δική σου. Ο Γρεβενών Σέργιος ήταν υπόδικος με κακουργήματα, σε μηνυτήριο αναφορά που κατέθεσαν οι δικηγόροι, Φ. Νάνης και Μ. Παπαθανασίου για παραποίηση εγγράφων, ψεύτικες απολογίες του Θεολόγου, που ποτέ δεν κατέθεσε, και πάνω σ’ αυτές, τις ανύπαρκτες απολογίες του Γρεβενών Σεργίου, στηρίχτηκε ο Σεραφείμ και επέβαλε το επιτίμιο «Ακοινωνησίας». Τέλος με την συνδρομή Λιάνη, Παπανδρέου, Μποτόπουλου, Ηλιάκη κατάργησαν τα διατάγματα εγκατάστασης Θεολόγου, Νικοδήμου, Κων/νου.

Ως υπόδικος ο Σέργιος, με διάφορα προσχήματα, έπαιρνε αναβολές από το 1992, μήπως και πεθάνη ο Θεολόγος – όπως και έγινε – για να ελαφρύνει τις σε βάρος του κατηγορίες.

Αυτός ήταν ο Γρεβενών Σέργιος. Η δε τρεις των Πατριαρχείων που επικαλείσαι, εκείνη την εποχή ήταν οι γνωστοί “κηδειάδες” που κυκλοφορούσαν στα νεκροταφεία των Αθηνών για κηδείες και μνημόσυνα.

Ας μας πει ο κ. Ιγνάτιος σε ποια νόμιμη και κανονική ενθρόνιση δεν πηγαίνει η Ιερά Σύνοδος, και ο Αρχιγραμματέας δεν διαβάζει το Προεδρικό Διάταγμα εγκατάστασης του νέου μητροπολίτη; Εδώ αρχιγραμματέας της Ι. Συνόδου δεν υπήρχε, ούτε Προεδρικό Διάταγμα διαβάστηκε στην ενθρόνιση-εγκατάστασή του! Να ανέγνωσαν μήπως κάτι από τους μύθους του Αισώπου που ταίριαζε στην περίπτωση; Ο Αρχιεπίσκοπος και τοποτηρητής της μητρόπολης, που δίνει τη ράβδο δεν υπήρχε – αλήθεια ποιος του έδωσε τη ράβδο; – Τέτοιο θέατρο δεν έχει ματαγίνει!

Αυτήν την ενθρόνιση επικαλείσαι; Και γι’ αυτήν ισχυρίζεσαι ότι εμείς είμαστε που λέμε ψέματα και σας υβρίζουμε;

Όγδοο ψέμα.

Αυτό το ψέμα είναι από τα φοβερότερα. Η ιστορία του έχει ως εξής: Ο κ. Ιγνάτιος σε κατάθεσή του (2 Σεπτεμβρίου του 2004) «επιθυμούσε την ποινική δίωξή μας και την νόμιμη τιμωρία μας». Βλέποντας όμως ότι δεν στοιχειοθετούνταν αδικήματα με όσα κατέθεσαν, και με τον νόμο 31/3346/2005 έμπαινε η υπόθεση των δέκα πέντε κατηγορουμένων στο αρχείο, σοφίστηκε την μέθοδο των αγωγών, προσθέτοντας ψεύτικα περιστατικά – γι’ αυτά θα αναφερθούμε λεπτομερώς πιο κάτω – για να μπορέσει να σταθεί ως αγωγή.

Ο κόσμος όμως που πληροφορήθηκε τα καθέκαστα του κ. Ιγνατίου, και γνωρίζοντας ότι κατά την ακροαματική διαδικασία μόνον ένας μάρτυρας είχε τη δυνατότητα να καταθέσει, παρ’ όλα αυτά, έσπευσε αυθόρμητα να καταθέσει ενόρκως ενώπιον Συμβολαιογράφου, ότι όλα όσα ισχυρίζεται ο δεσπότης είναι κακόβουλα και προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψή τους, διότι και αυτοί συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες και είχαν γνώση τι συνέβαινε.

Ομοθυμαδόν πήγαν στη Συμβολαιογράφο και περίμεναν καρτερικά για ώρες μέχρι να ’ρθει η σειρά τους να διαβάσουν και να υπογράψουν την κατάθεσή τους.

Σε μία ημέρα συγκεντρώθηκαν 166 ένορκες καταθέσεις – ρεκόρ για τα δικαστικά χρονικά –. Εάν δε είχε προβλεφθεί χρόνος δύο ημερών ακόμη, θα υπερέβαιναν τις 400-500 ένορκες καταθέσεις.

Ο κ. Ιγνάτιος, όπου βρεθεί και όπου σταθεί, ακόμα και στις μηνυτήριες αναφορές του, σε 20-30 άτομα ανεβάζει τους αγωνιζόμενους που συγκεντρώνονται γι’ αυτό τον έπιασε παραλήρημα με τις υπογραφές. Να τι γράφει στην “προσθήκη” σελίδα 10.

«Τέλος οι επικαλούμενες από τους αντιδίκους υπ’ αριθ. 1858-1867 ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων, εξετασθέντων ενώπιον της συμ/φου Λάρισας Σοφίας Γιαννακοπούλου-Μπάτη είναι απαράδεκτες εφόσον δεν ελήφθησαν με κλήτευσή μου (φωτοτυπία). Τέλος, σε κάθε περίπτωση, οι 166 ενόρκως βεβαιώσαντες, επιβεβαιώνουν το περιεχόμενο της κρινόμενης αγωγής μου. Όσον αφορά τον αριθμό, καταδεικνύει την προσπάθεια των εναγομένων να εμφανίσουν εαυτούς ως εκπροσώπους «χιλιάδων» Λαρισαίων. Για όσους τους γνωρίζουν όμως, διακρίνουν ότι αποτελούν 10 οικογένειες…».

Τέτοιο μέγα ψέμα και με υπογραφή δεν θα μπορούσε να λεχθεί και αυτό γιατί μας λέει ότι δεν κλητεύτηκε. Τι αποδεικτικό στοιχείο έχει; Αντίθετα – η ευρισκόμενη στα χέρια μας με αριθ. 7759-8 έκθεση επίδοσης (επίσημο δικαστικό έγγραφο) λέει: «Στη Λάρισα σήμερα είκοσι τέσσερις (24) του μηνός Ιανουαρίου του 2005 έτους, ημέρα Δευτέρα… πήγα για να επιδώσω προς τον Μητροπολιτη κ. Ιγνάτιο – Ιάκωβο Λάππα…, για να λάβει γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες… Επέδωσα το ως άνω δικόγραφο στον αρμόδιο για την παραλαβή δικογράφων υπάλληλο κ. Ιωάννη Τσαλέρα, κάτοικο Λάρισας όπως μου δήλωσε. Ο παραλαβών υπογραφή και μητροπολιτική σφραγίδα.

Το ένα ψέμα διαδέχεται το άλλο χωρίς σταματημό. Και για να δικαιολογήσει τα 20-30 άτομα, που συνεχώς επικαλείται, ισχυρίζεται ότι οι ένορκες καταθέσεις αντιπροσωπεύουν 10 οικογένειες «και σ’ αυτόν τον αριθμό – των 10 οικογενειών – αντιπαρατίθενται όλοι οι κάτοικοι του Ν. Λαρίσης και όχι μόνο». Αυτό δεν γνωρίζουμε εάν του το είπαν ή ο ίδιος το συμπεραίνει, γιατί όπου περάσει ο κόσμος τον απαξιώνει με διάφορες εκδηλώσεις, και πολλές φορές το έχει εκφράσει και ο ίδιος. Στο τελευταίο περιοδικό της μητρόπολης “ΤΑΛΑΝΤΟ” αρ τεύχους 104/2014 περιγράφει, και με πολύ γλαφυρό τρόπο μάλιστα, πως τον αποφεύγουν: «Δεν ανέλαβε (ο πνευματικός) μόνο τη Μονή αλλά και εμάς, και προ πάντων εμένα που, άλλος μεγάλος και επιφανής πνευματικός όπως αυτός ο άγιος άνθρωπος, ίσως με απέφευγε – φοβερό ούτε για εξομολόγηση; – αφού τότε πολλοί με θεωρούσαν βδέλυγμα, και μερικοί με θεωρούν ακόμη. Αυτός ήταν ο Σταυρός μου. Η απαξίωσι κι η περιφρόνησι απ’ τους ανθρώπους που δεν θάθελαν να χαλάσει το καλό τους Όνομα». Αν αυτά τα λέει στο τέλος του 2014, για φαντάσου το 2006 ποια ήταν η εκτίμηση του κόσμου απέναντί του. Είναι να τον λυπάται κανείς, με τα ψέματα που λέει!

Ένατο ψέμα.

Ο κ. Ιγνάτιος κάθε φορά μας εισάγει νεοφανείς καινοτομίες βολεμένες και ραμμένες στα μέτρα του. Στο ίδιο δικόγραφο στη σελ. 12 έχει κάτι πολύ ωραίο, και για να το διαβάσουν και το δώσουν προσοχή οι κ.κ. Δικαστές, το έχει με έντονα γράμματα. Να τι λέει:

«Ο λαός καλείται να αναφωνήσει άξιος, όταν η χειροτονία έχει γίνει. Ο λαός καλείται να συμπανηγυρίσει για την χειροτονία του αξίου. Δεν καλείται μετά την χειροτονία να κρίνει».

Αυτά τα πρωτάκουστα διαβάζουμε και μάλιστα από έναν που λέει αλλά και θέλει να τον ονομάζουν δεσπότη.

Τρελό δεν είναι αλήθεια, σε μια χειροτονία, όταν καλείς τον υποψήφιο με το «κέλευσον – κέλευσον» και ετοιμάζεσαι να θέσεις τα χέρια σου στο κεφάλι του, ακουστούν “Ανάξιος” – γιατί τέτοιος μπορεί να είναι – εσύ να τους πεις «περιμένετε να τελειώσουμε και να συμπανηγυρίσουμε το “άξιος”»;

Δεν άκουσες τον Παύλο που συμβουλεύει τον Τιμόθεο: «Χείρας ταχέως μηδενί επιτίθη μηδέ κοινώνει αμαρτίαις αλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5, 22).

Αναφέρε μας έστω και έναν Ιερό Κανόνα που να πρεσβεύει αυτές τις ανήκουστες καινοτομίες σου.

Επειδή όμως τα ψέματά σου είναι τόσα πολλά και τελειωμό δεν έχουν, ίσως χρειαστεί να ασχοληθούμε ξανά.

Δέκατο ψέμα.

(Το δέκατο ψέμα δεν αφορά αγωνιζόμενους. Το αναφέρουμε μόνο και μόνο για να καταδείξουμε ότι ο άνθρωπος προκειμένου να επικρατήσει δεν ορρωδεί προ ουδενός).

Ποιος εγκέφαλος μπορεί να σοφίστηκε στο επισκοπείο τη σύνταξη εκείνης την επαίσχυντης επιστολής, με υπογραφές παπάδων και των οικογενειών των, και την αποστολή της για δημοσίευση σε αθηναϊκή εφημερίδα ώστε στη συνέχεια να βρεθεί στο φάκελο του Συνοδικού Δικαστηρίου, και να παίξει καθοριστικό ρόλο στην πνευματική δολοφονία-καθαίρεση του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά;

Ποιο ήταν άραγε το μεγάλο του έγκλημα, δέσποτα, και τον «δολοφόνησες» εν ψυχρώ; Μήπως γιατί δεν σε αναγνώριζε ως νόμιμο και κανονικό μητροπολίτη Λάρισας; Ναι αυτό είναι, γιατί τα υπόλοιπα συμπληρωματικά αποβλέπουν στο να ισχυροποιήσουν τις κατηγορίες σου.

Είχατε όμως την αφέλεια, την επιστολή να την στείλετε από το FAX της μητρόπολης, και έτσι την πατήσατε.

Τι έλεγε εκείνη η επιστολή:

«Επειδή με συνεχή δημοσιεύματα και επιστολές αναγνωστών παρουσιάζεται στον «Ο.Τ.» ο Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς ως ο αδικημένος «ασκητής»… Ξέρετε, Κύριε Διευθυντά και αγαπητοί αδελφοί αναγνώσται, ότι ο εν λόγω ιερομόναχος, ο οποίος θέλει να εμφανίζεται ως ο πτωχός ασκητής, είναι ένας πλούσιος τεχνοκράτης. Ξέρετε ότι κυκλοφορεί με πολυτελή ιδιόκτητα τζιπ και αυτοκίνητα και κάθε μέρα τον συναντάμε στους πεζόδρομους και στα πολυκαταστήματα της πόλεως να ψωνίζη διάφορα οικοδομικά και άλλα είδη υποδομής και μάλιστα της τελευταίας λέξεως της μόδας για τα οποία οι περισσότεροι κοσμικοί άνδρες της ηλικίας του είναι τελείως ανυποψίαστοι και αγνοούν και αυτή την ύπαρξί τους. Ξέρετε ότι κινείται με μια οικονομική άνεσι που σκανδαλίζει… Ο ίδιος μόνιμα μένει σε φιλόξενα ζεστά σπίτια της Κατερίνης, του Βόλου και της Λάρισας, πόλεις στις οποίες τρέχει από την μία στην άλλη σαν νεαρός τυχοδιώκτης. Και βέβαια όποιος θέλει να τον βρει ας πάη στο βιβλιοπωλείο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» στην πόλι μας, για το οποίο φημολογείται ότι είναι ιδιοκτησία του… Και δυστυχώς αυτές είναι μόνο λίγες απ’ τις αποκαλύψεις τις οποίες μπορούμε να κάνουμε και για τις οποίες μάρτυρες είναι όλοι οι Λαρισαίοι, διότι και με άλλα πολλά παχυλά και περίεργα έχει δυστυχώς κοσμήσει την επί γης πολιτεία του ο αδικημένος “ασκητής”».

Μπορεί να υπάρξει χέρι ανθρώπου που να γράψει τέτοια τερατουργήματα για να δολοφονήσουν κάποιον μόνο και μόνο για να κάνουν το καπρίτσιο τους; Υπάρχουν χέρια χριστιανών που έβαλαν την υπογραφή τους στο ψευδολόγημα αυτό χωρίς φόβο Θεού;

Μετά την δημοσίευση της επιστολής άρχισε και κάποια προανάκριση. Κάποια στιγμή μας επισκέφθηκε νεαρός κληρικός με κάποιο ηλικιωμένο και με κλάματα μας παρακαλούσε να μεσολαβήσουμε ώστε να μην φθάσει η υπόθεση στο ακροατήριο, γιατί θα έχανε την ιεροσύνη του. Υπέγραψε αυτός και για τους δικούς του, γιατί τον πίεσαν.

Εμείς αφήνουμε στην δική σας κρίση το ποιος άραγε μπορεί να είναι αυτός που έχει τέτοια δύναμη και εξουσία να πιέζει τους παπάδες να υπογράψουν την δολοφονία κάποιου με τόσα ψέματα;

…….

Το ότι ο δεσπότης Λάρισας Ιγνάτιος Λάππας – τεχνοκράτης του ψεύδους – πήρε τον τηλεβόα πλήρης ευφροσύνης και ανέβηκε στον “Άμβωνα της Εκκλησίας” για να φωνάξει τις δικαστικές του επιτυχίες σε βάρος των Αγωνιζομένων χριστιανών, αυτό καθ’ αυτό τον καθιστά ΑΝΑΞΙΟ δεδομένου ότι πανηγυρίζει για νίκες στηριγμένες στο ψεύδος αφενός και αφετέρου ότι επιχειρεί να εισάγει δεσποτικές θεωρίες και όχι την εκκλησιαστική παράδοση ως προς τα ΑΞΙΟΣ και ΑΝΑΞΙΟΣ προκειμένου να δικαιολογήσει αμαρτήματα τόσο δικά του όσο και ομοφρόνων του, που πλειοψηφούν στην Ιεραρχία κι απ’ την οποία, δυστυχώς, δεν μπορεί κανείς να περιμένει κάτι καλό, αν δεν παρέμβη το κραταιό χέρι του Θεού και ξαναγράψει τη φοβερή εκείνη κατηγορία «μετρήθηκες, ζυγίστηκες και βρέθηκες λειψός» με το φρικτό της αποτέλεσμα.

Απάντηση ΓραφείουΤύπου «ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ»

σε δημοσίευμα Εφημερίδος «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» 09.12.2014 (αρ. φύλλου 32.568)

1. Στο υπ’ αριθμ. 32.568 φύλλο της Εφημερίδος «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», της Τρίτης 09. 12.2014, της οποίας την σύνταξη διευθύνετε, δημοσιεύσατε πρωτοσέλιδο άρθρο, με συνέχεια αυτού στην 5η σελίδα αυτής, υπό τον τίτλο “ «Καμπάνες» σε «Αγωνιζόμενους Χριστιανούς» ” και επίτιτλο «ΔΥΟ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ», παραθέτοντας επίσης σχόλιο του κ. Ιγνατίου, επ’ αφορμή εκδόσεως δύο προσφάτων αποφάσεων των Ελληνικών Δικαστηρίων, αναφορικώς, η μεν πρώτη, με την διενέργεια των τακτικών συναθροίσεών μας και εκδηλώσεων διαμαρτυρίας και αποδοκιμασίας κατά του προσώπου του Δεσπότη Λαρίσης, από το έτος της εγκαταστάσεώς του στον Μητροπολιτικό θρόνο της πόλεως, η δε δεύτερη, με τις εκπεφρασθείσες δημοσιογραφικές θέσεις του Ιδιοκτήτη, Εκδότη και Διευθυντή της Εφημερίδας «ΑΓΩΝΑΣ», κ. Τριαντάφυλλου Τασιόπουλου, κληθείς σε σχετική παρέμβασή του στην πρωινή εκπομπή υπό τον τίτλο «ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ», του τηλεοπτικού σταθμού ALTER, υπό τον συντονισμό του δημοσιογράφου Γεωργίου Βαρεμένου, της 07^ης.02.2005,  με θεματική της επίμαχης τηλεοπτικής εκπομπής την σωρεία δημοσιοποιηθέντων αποκαλύψεων εκκλησιαστικών σκανδάλων που συγκλόνισαν την πανελλήνια κοινή γνώμη και την ανάγκη εν γένει κάθαρσης στον χώρο της Εκκλησίας.

2. Αντικειμενικώς θεωρούμενο το πνεύμα και ύφος του εν λόγω άρθρου σας, ευδιακρίτως χαρακτηρίζεται από εμφανή μεροληπτική υπέρ του Μητροπολίτη Λαρίσης θέση και στάση σας, γνωστή σε εμάς αλλά και τους αναγνώστες σας από παρόμοιες δημοσιεύσεις σε παρελθόντα φύλλα της εφημερίδος σας. Τούτο δε καθ’ όσον, εάν προδήλως αδιαμφισβήτητος σκοπός του συνταχθέντος δημοσιεύματός σας ήταν η αντικειμενική και αμερόληπτη παράθεση γεγονότων, θα ανταποκρινόσαστε απαρεγκλίτως στην εκ του νόμου επιτασσομένη δημοσιογραφική δεοντολογία και δεν θα δημιουργούσατε πεπλανημμένη εντύπωση περί αντικειμενικής και πλήρους ερεύνης των επιμάχων γεγονότων