*Ένας κατάδικος – αληθινός
Χριστιανός- «εκλεκτός του Θεού» που υπέφερε μαρτύρια και βάσανα στη γη,
για να κερδίσει την Αιώνια ζωή, κοντά στον Κύριο. Αξίζει οπωσδήποτε να
το διαβάσετε.
-Εγώ, παππούλη, είπε ο κατάδικος δεν θα
άνοιγα τον εαυτό μου σε σένα αν εσύ δεν άγγιζες με τα κηρύγματά σου την
καρδιά μου. Αυτά πολύ μας συγκινούν. Έχουν δίκιο οι φυλακισμένοι που σας
αγαπάνε τόσο πολύ.
Ετοιμάζουν και ένα δώρο για εσάς, μια εικόνα. Οι φυλακισμένοι θα σας ακολουθήσουν όπου κι αν πάτε. Σας αγάπησα και εγώ παππούλη.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω κάτι: να με εξομολογήσετε και να μου δώσετε
την Θεία Κοινωνία. Ποτέ στην ζωή μου δεν έχω μεταλάβει των Αχράντων
Μυστηρίων.
-Μήπως παιδί μου θέλεις να σε χρίσω και με το Άγιο Μύρο;
-Ναι, θα σας χρωστώ ευγνωμοσύνη γι’αυτό.
Εδώ μέσα στον ίδιο θάλαμο τον έχρισα με το Άγιο Μύρο, την δεύτερη μέρα τον εξομολόγησα και τον κοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων…
Σε ένα χρόνο, μετά την επίσκεψη μου στα κάτεργα του Νέρτσινσκ, στην
περιοχή του Αγλάτσενσκ, τον βρήκα άρρωστο. Μίλησα μαζί του δύο ώρες.
Ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένος με την επίσκεψή μου. Σε έξι μήνες
επισκέφθηκα και πάλι αυτή την φυλακή. Την τρίτη μέρα οι φυλακισμένοι με
κάλεσαν να πάω στον μακάριο αυτό κατάδικο, ο οποίος πλησίαζε στο τέλος
της ζωής του. Όταν μπήκα μέσα εκείνος από την χαρά του που με είδε
σηκώθηκε λίγο και, κάνοντας το σταυρό του, μου είπε:
-Εγώ παππούλη, σε μια ώρα θα αφήσω τη γη.
Μετά από πέντε λεπτά ξάπλωσε στο κρεβάτι του, επειδή δεν μπορούσε πια
να κάθεται. Κάτι ψιθύρισε. Μετά έστρεψε το βλέμμα του πάνω και είπε:
-Άνοιξαν οι ουρανοί, η Παναγία κατεβαίνει σε μένα και μαζί της ένα πλήθος αγίων. Εσύ παππούλη τους βλέπεις; ρώτησε
-Όχι, παιδί μου, του απάντησα.
-Να και ο Χριστός, ο Βασιλεύς της Δόξης, φάνηκε πάνω στα σύννεφα και κατεβαίνει σε μας.
Μ’ αυτά τα λόγια του όλα τα μέλη του σώματός του κινήθηκαν
σπασμωδικά. Το βλέμμα του ήταν στραμμένο στα δεξιά. Εγώ άρχισα να τρέμω
από τον φόβο.
-Κύριε, φώναξε, θα ήθελα κι άλλο να υποφέρω εδώ στη γη για χάρη των άλλων, αλλά ας γίνει όπως θέλεις Εσύ.
Σε ένα λεπτό άφησε την τελευταία του πνοή. Ω, τι θρήνο έκαναν
γι’ αυτόν οι κρατούμενοι! Δεν μπορώ να τον ξεχάσω. Όπως μου έλεγε στην
εξομολόγηση, τρεις φορές είδε το όραμα. Να του χαρίσει ο Κύριος και μετά
τον θάνατό του την χάρη, την οποία είχε ήδη ζώντας στη γη, για να
μπορέσει να βοηθάει και εμάς τους αμαρτωλούς να σηκώνουμε τον σταυρό
μας.
Κατά την διάρκεια της ποιμαντικής μου διακονίας στις φυλακές σπάνια συνάντησα τέτοιους χριστιανούς. Όμως αυτοί υπάρχουν.
Τέτοιοι τύποι είναι πραγματικά εκλεκτοί του Θεού! Γι’ αυτούς η ζωή τους
είναι μόνο ο Χριστός. Όσο και να υποφέρουν βάσανα, μαρτύρια και κάθε
είδους καταπιέσεις. σ’ όλα αυτά δεν βλέπουν τίποτα άλλο εκτός από
παρηγοριά, χαρά και κάποιο πνευματικό γλυκασμό.
*του Αρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος, από το βιβλίο: «Απ’ όσα είδα και έζησα» (Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).
