Εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ' ἀλλήλων ἀναλωθῆτε. (Γαλατ. 5, 15) 13-12-15

Εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ' ἀλλήλων ἀναλωθῆτε. (Γαλατ. 5, 15) 13-12-15

Θαυμάσια, θεοφώτιση ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ. Μακάρι να τους ξυπνήσει από την χρόνια σιωπή τους!

     Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἱερὰν        Κοινότητα

τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τὴν Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας

Σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἅγιε Καθηγούμενε, εὐλογεῖτε.

Εἴμαστε ἰδιαιτέρως σκανδαλισμένοι καὶ προβληματισμένοι ἀπὸ τὴν ἐν γένει στάση σας στὰ θέματα τῆς Πίστεως, τὰ τελευταῖα χρόνια.

Ἐνῷ τὸ Ἅγιον Ὄρος θεωρεῖται κάστρο, προπύργιο καὶ κιβωτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐντούτοις ὄχι μόνο σιωπᾶ, ἀλλὰ κρατᾶ ἀποστάσεις καὶ κάποτε ἀπειλεῖ τοὺς διαμαρτυρομένους στὶς ἐπιχειρούμενες νοθεῖες τῆς Πίστεως, ἀναπαυμένο κάτω ἀπὸ μία ἀντὶ-Ὀρθόδοξη καὶ ἀντὶ-Πατερικὴ ψευδο-ερμηνεία τῆς Ὑπακοῆς καὶ τῆς Ἑνότητας. Ξεχάσατε τοὺς Ἁγίους ποὺ δίδαξαν «Κρείσσων γὰρ ἐμπαθοῦς ὁμονοίας, ἡ ὑπὲρ εὐσεβείας διάστασις».

Ἐνῷ εἶστε διαχειριστὲς τῆς μοναστικῆς Ἁγιορειτικῆς Παραδόσεως, ἐντούτοις ἐμφανίζεστε στὸν κόσμο ὄχι μόνο κατώτεροι τῶν περιστάσεων, ἀλλὰ καὶ ὕποπτοι γιὰ τὸ τί καὶ ποιὸν ἐκπροσωπεῖτε.

Ἁγιορεῖτες Πατέρες αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ κινδυνευόμενο εἶναι ἡ Πίστη, ποὺ ἀπειλεῖται ἀπὸ τὴ «Λερναία Ὕδρα» τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἐσεῖς ἀναπαύεστε φυλάσσοντες τοὺς φίλους σας, τὰ ντουβάρια καὶ τοὺς τίτλους;

Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου: Οφειλέτης ποιάς οφειλής είσαι; «μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους»

«Εἶπεν ὁ Κύριος· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. Ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων…»¹

ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΠΟΙΑΣ ΟΦΕΙΛΗΣ ΕΙΣΑΙ;

Μακαριστού Γέροντος π. Αθανασίου Μυτιληναίου

(Απομαγνητοφωνημένη Ομιλία που εκφωνήθηκε στις 11/8/91 
στην Ιερά Κομνήνειο Μονή, Στόμιο Λαρίσης)

Σεβασμιώτατε, αγαπητοί μου αδελφοί, κάθε παραβολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που είναι μία όμορφη, μικρή ή μεγάλη ιστορία, γεμάτη από πλούσια διδάγματα, μοιάζει με έναν απέραντο αιγιαλό, που καθώς περπατάς βρίσκεις κοχυλάκια με μύρια σχήματα και χρώματα, που όταν τα πάρεις στα χέρια σου χαίρεσαι την αγάπη και τη σοφία του Θεού. Ένα τέτοιο κοχυλάκι ας σκύψουμε να πάρουμε σήμερα από τον αιγιαλό της παραβολής του χρεοφειλέτου δούλου.

Η Λαθρομετανάστευση είναι το ύπουλο σχέδιο της ''Νεας ταξης πραγματων'' για να τσιπαριστουν παγκοσμίως όλοι οι λαοί του πλανήτη με το χάραγμα του Αντίχριστου !!!

     Η Λαθρομετανάστευση είναι το ύπουλο σχέδιο της ''Νέας τάξης πραγμάτων'' για να υπάρξει σαν αίτια και αφορμή την κατάλληλη στιγμή να τσιπαριστουν παγκοσμίως όλοι οι λαοί του πλανήτη με το χάραγμα του Αντίχριστου 666 !!!

     Θα λειτουργήσει ως εξής,τώρα έπειτα από την τρομοκρατία των «ανταρτών» τζιχαδιστων σε μουσουλμανικες χωρες που οι ιδια η μασονία κατασκεύασε (κλικ εδω για να διαβάσετε ),και το αιματοκυλισμα με τις γενοκτονίες σε χριστιανούς των κρατών της ασίας και μέσης ανατολής. Αναγκάζουν δια του τρομου τις ορδές των μουσουλμάνων να έλθουν στην ευρωπη με δηθεν αφετηρία την Ελλάδα για ενα καλύτερο μέλλον και ασφάλεια...Εχει αναρωτηθεί κανείς τα λεφτά για το καθε κεφάλι ( των απο 2500 εως 6000 ευρω ) που τα βρισκουν ολοι αυτοι που δεν εχουν να φανε για να τα δωσουν στους δουλεμπορους τουρκους να τους βουλιαξουν στα ελληνικα νερα για να τους σωσουμε, και να περάσουν νόμιμα στην Ελλάδα ποιος τα πληρώνει;;; 

12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ : ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ

  Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.

      Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών.

20 ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΘΕΙ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ

ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ !!!

Για πόσους και ποιούς λόγους δεν πρέπει - κατά τη γνώμη μας - να ψηφισθεί από τη Βουλή των Ελλήνων το Σύμφωνο Συμβίωσης:

1. Δεν συνάδει και δεν συμφωνεί με την Αγία Γραφή
2. Η Αγία Γραφή, που είναι ο αψευδής, αλάθητος και θεόπνευστος λόγος του Θεού, δεν γνωρίζει ούτε αναγνωρίζει σχήματα που δεν προωθούν τον ευλογημένο Γάμο και την Παραδοσιακή Βιβλική - Ορθόδοξη Οικογένεια
3. Το Σύμφωνο Συμβίωσης αντικαθιστά επ΄ αόριστον τη δημιουργία Οικογένειας, όπως την ξέρουμε μέχρι τώρα και παρατείνει την αβεβαιότητα, την εκκρεμότητα και την ατεκνία των ζευγαριών
4. Ως εκ τούτου πριμοδοτεί το υπάρχον δημογραφικό πρόβλημα και συμβάλλει ακόμη περισσότερο να γίνει η χώρα μας ένα απέραντο Γηροκομείο
5. Είναι χειρότερο το Σύμφωνο Συμβίωσης και από τον Πολιτικό Γάμο (εκκλησιαστικά: "Πορνογαμία") διότι δεν παράγει κανένα - έστω και ανευλόγητο - αστεφάνωτο οικογενειακό σχήμα

ΚΑΛΑ, "ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΕΝ ΕΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ...ΘΕΟΝ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ";

ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ  ΣΘΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΕΤΑΙ  ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΗ  ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΛΙΑΠΗ

 

 Πατριώτες(;) σ' αυτούς παρέδωσες την Ελλάδα....!  Τους εν συμφώνω συμβίωσης κάνοντας την κοινωνία Σόδομα και Γόμορα.......

Αυτές τις μέρες γίναμε μάρτυρες πολλών γεγονότων που μας δίνουν την αφορμή να κάνουμε ανησυχιτικές σκέψεις για το παρόν και δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον.
1] Η υπόθεση του συμφώνου συμβίωσης και των ετεροφύλων ζευγαριών και των ομοφύλων προσώπων αποτελεί ένα πλήγμα κατά της παραδοσιακής οικογενείας και μία τορπίλλη στην ανανέωση του Έθνους μας.

Ἡ Ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀσθένεια, κληρονομική διάθεση ἤ πάθος; π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Περι ομοφυλοφιλίας - γ.Αθανάσιος Λεμεσού

Ομιλούν για σιωπηρή αποδοχή της Παναιρέσεως από το σύνολο σχεδόν των Επισκόπων, που υποδέχονται τιμητικά τους αρχηγούς της, αλλά παραμένουν υπό τις ευλογίες τους!

Από πού και ως πού η σχισματική και αιρετική παπική παρασυναγωγή αποτελεί "αδελφή Εκκλησία";

 Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Μάλλον λαλείτε "εις ώτα μη ακουόντων", σεβαστέ πάτερ Άγγελε, (σ.σ. τὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἀγγέλου ἐδῶ) υπό την έννοια ότι τα όσα ορθά, κατά καιρούς, καταθέτετε δε φαίνεται να αποτελούν αντικείμενο ουσιαστικού προβληματισμού απ τη μεριά της πλειοψηφίας των επισκόπων, κατά κύριο λόγο, οι οποίοι, στην πλειοψηφία τους, δεν αρθρώνουν τον επιβεβλημένο λόγο, τον ελεγκτικό και στηλιτευτικό, των, περί την Ορθόδοξη Πίστη, ακροβασιών του πατριάρχη Βαρθολομαίου αλλά και τινων Φαναριωτών επισκόπων, εν οις και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι μητροπολίτες Περγάμου και Προύσσης. 

Ίσα-ίσα που η συντριπτική πλειοψηφία των εν Ελλάδι μητροπολιτών υποδέχονται με τιμές που υπερβαίνουν, κατά πολύ, το μέτρο τον προαναφερθέντα πρωθιεράρχη όταν ο τελευταίος επισκέπτεται τη χώρα μας. Και να ήταν μόνο αυτό!

«Οἱ ληστὲς τῆς Θείας Δικαιοσύνης καὶ ὑπότιτλο «Δοκίμιο στὴν Ἀποτείχιση» Μέρος Β' τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου

Οι ποιμένες σιωπούν, αλλά πληθαίνουν οι φωνές των πιστών...

Ἕνα νέο θαυμάσιο βιβλίο μὲ τίτλο «Οἱ ληστὲς τῆς Θείας Δικαιοσύνης καὶ ὑπότιτλο «Δοκίμιο στὴν Ἀποτείχιση» τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου ἔφτασε στὰ χέρια μας.

Τὸν συγγραφέα δὲν γνωρίζουμε προσωπικά, ἀλλὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν τὸ πρῶτο βιβλίο του μὲ τὸν ἴδιο τίτλο καὶ μὲ τὸν ὑπότιτλο «Ἡ παγκόσμια Θρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία».

ΕΝΑΣ ΕΛΒΕΤΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΣΑΤΑΝΟΜΑΣΟΝΩΝ!‏

Η συνέντευξη εδόθη σε ρώσο δημοσιογράφο στη Μόσχα, στις 30/5/2011.

Ε: Μπορείτε να μας πείτε κάτι σχετικά με την ανάμειξη σας στο ελβετικό τραπεζικό σύστημα;

Α: Εργαζόμουν για τις ελβετικές τράπεζες για....
πολλά χρόνια. Ήμουν εκ των ανώτερων διευθυντών σε μία από τις μεγαλύτερες ελβετικές τράπεζες. Κατά τα χρόνια που εργαζόμουν εκεί, ήμουν αναμεμειγμένος με την απευθείας πληρωμή σε μετρητά σε ένα πρόσωπο το οποίο είχε δολοφονήσει τον πρόεδρο μίας ξένης χώρας. Παραβρέθηκα στη συνάντηση όπου αποφασίστηκε να δοθούν τα χρήματα μετρητά στο δολοφόνο. Αυτό μου προκάλεσε ανυπόφορους πονοκεφάλους και ανησύχησε τη συνείδηση μου. Δεν ήταν η μοναδική υπόθεση αλλά ήταν μία από τις χειρότερες.

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: Ο ασυμβίβαστος ομολογητής της Εκκλησίας μας

Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ασυμβίβαστου χριστιανού με τον αμαρτωλό και πτωτικό κόσμο. Εκφράζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο το ασυμβίβαστο της Εκκλησίας με την αμαρτία και το αντιχριστιανικό πνεύμα.

Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου - Καθηγητού | Romfea.gr

---

Μια από τις πιο σεβαστές τάξεις των αγίων της Εκκλησίας μας είναι οι ομολογητές.

Σε αυτή την τάξη ανήκουν οι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι έδωσαν τη μαρτυρία της πίστεώς τους, χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειες της ομολογίας τους αυτής.

Δε θα ήταν υπερβολικό να υποστηρίξουμε πως η Εκκλησία μας είναι απόλυτα στηριγμένη στους αγώνες των αγίων ομολογητών Της, στη δισχιλιόχρονη πορεία Της στην ιστορία.

Ένας από τους μεγάλους ομολογητές της Ορθοδοξίας είναι και ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο οποίος έδρασε σε μια πολύ ταραγμένη για την Εκκλησία ιστορική περίοδο.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Αὐτή τήν στιγμή πού μιλᾶμε, ἀγαπητοί μου, ξέρετε τί ἀπεργάζονται οἱ σκοτεινές δυνάμεις, σέ παγκοσμία κλίμακα, εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας;... Λύσσαξαν, λυσσάζουν καί πιό πολύ θά λυσσάξουν!...

   Αὐτή τήν στιγμή πού μιλᾶμε, ἀγαπητοί μου, ξέρετε τί ἀπεργάζονται οἱ σκοτεινές δυνάμεις, σέ παγκοσμία κλίμακα, εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας;... Λύσσαξαν, λυσσάζουν καί πιό πολύ θά λυσσάξουν!... Λοιπόν μοιραῖα ἡ Ἐκκλησία μπαίνει σ’ ἕναν πόλεμο. Τί δηλαδή; Ἡ Ἐκκλησία –προσέξτε αὐτό!– ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νά σταθῆ, νά ἐπικρατήση καί νά φθάση περιμένοντας τόν Χριστόν μέχρι τή δευτέρα Του Παρουσία. Δέν λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας θά γίνεται «ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ», ἕως ὅτου ἔλθη; Ἕως πότε; Ἕως τή δευτέρα Του Παρουσία.

   Καί συνεπῶς ἡ ἀντίδρασις τοῦ κόσμου, ὡς ἀδιάλλακτος –ὁ κόσμος εἶναι ἀδιάλλακτος· ὅ,τι θέλετε πῆτε–, καθιστᾶ αὐτό τό «δεῖ» τῆς Ἐκκλησίας ἀναπόφευκτον. Αὐτό εἶναι ὅλο. Δηλαδή αὐτό τό ἀναπόφευκτο τῶν γεγονότων ἐκ τῶν σχέσεων κόσμου καί Ἐκκλησίας ἐκφράζεται μέ τό «ἃ δεῖ γενέσθαι», ἐκεῖνα τά ὁποῖα πρέπει νά γίνουν. Αὐτό τό «δεῖ» συνεπῶς δέν ἐκφράζει τήν ἀναγκαιότητα τῶν γεγονότων –λένε πολλοί ὅτι ἐδῶ ἔχομε μίαν ἀναγκαιότητα τῶν γεγονότων, δηλαδή ἔχομε ἕναν ἐξαναγκασμό, ἕναν περιορισμό τῆς ἐλευθερίας– δέν ἐκφράζει τήν ἀναγκαιότητα τῶν γεγονότων, ἀλλά τήν ἀναγκαιότητα τῆς σωτηρίας, ἀπό τήν ὁποίαν προέρχονται ὅλα αὐτά τά ποικίλα γεγονότα.

    Ἡ σωτηρία δηλαδή εἶναι ἕνα γεγονός ἀμετάκλητο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἀκοῦστε: ἀμετάκλητο! Ὁ Θεός ἀγαπᾶ, καί θέλει νά σώση τόν κόσμο. Δέν πᾶ’ νά λυσσάξουν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, δέν πά’ νά φρυάξη ὁ διάβολος, ὁ Θεός θέλει νά σώση τόν κόσμο! Ἔτσι εἰσάγεται αὐτό τό «δεῖ», αὐτό τό πρέπει. Ὁ διάβολος εἶναι ἐπίσης ἀμετάκλητος καί ἀμετανόητος· καί ἡ σωτηρία, ὅπως εἴπαμε, εἶναι ἀμετάκλητη· συνεπῶς σύγκρουσις! Νά γιατί λοιπόν μπαίνει τό «δεῖ». Ἀποτέλεσμα: τά γεγονότα παρόντος καί μέλλοντος, οὕτως ἤ ἄλλως, πρέπει, «δεῖ», νά γίνουν, «γενέσθαι». «Ἃ δεῖ γενέσθαι»· αὐτό σᾶς ἀνέλυσα. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Ερμηνεία στην Αποκάλυψη)

Τό “χαστούκι” τοῦ ἁγίου Νικολάου πρός τόν Ἄρειο καί ὁ δῆθεν σκανδαλισμός

     Πάντα μας κάνει εντύπωση ο δήθεν σκανδαλισμός, “ευσεβών” και μη, από το χαστούκι που έδωσε ο άγιος Νικόλαος στον Άρειο, μη ανεχόμενος τις βλασφημίες του, κατά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο. Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μας κάνει όταν “ευσεβείς υπερασπιστές” απολογούνται για την πράξη του αυτή, λέγοντας ότι, ναι, ήταν απαράδεκτη και ότι μετανόησε δήθεν στην φυλακή στην οποία επέτρεψε ο Χριστός να μπει για να του δοθεί χρόνος να μετανοήσει!!!

    Ο Άγιος Νικόλαος ήταν ένας λεβέντης άγιος. Το ότι ήταν πράος δεν σημαίνει ότι δεν ήταν λεβέντης, αγωνιστής, εν γνώσει ζηλωτής και γνήσιος εκφραστής της θεολογικής ακρίβειας και αλήθειας. Το ότι ήταν ταπεινός, δεν σημαίνει ότι δεν θα πέθαινε αν χρειαζόταν για τον Χριστό και την ακρίβεια των δογμάτων της Πίστεως. Ακριβώς το αντίθετο. Στην φυλακή μπήκε σιδηροδέσμιος. Όταν τον επισκέφτηκαν ο Χριστός και η Παναγία δεν τον επισκέφτηκαν για να τον “μαλώσουν” αλλά για να τον επιβραβεύσουν. 

ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἁγ. Εὐφημίας Ν. Χαλκηδόνος – Ἀθηνῶν, Κυριακὴ 6-12-1964 πρωί)

Ὁ μήνας αὐτός, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὅλο ἑ­ορτές. Στὴν ἀρ­χὴ τοῦ μηνὸς ἑωρτάσαμε τὴ μνήμη τῶν προφη­τῶν Ναούμ, Ἀβ­βα­κοὺμ καὶ Σοφονία. Προχθὲς ἑωρτάσα­­με τὴ μνήμη τῆς ἁγίας Βαρβάρας καὶ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Καὶ σήμερα ἀνέτειλε ἀστὴρ πρώτου μεγέθους, ἡ μνή­μη τοῦ ἁγίου Νικολάου, ποὺ ἀστράφτει καὶ φω­τίζει ὅλη τὴν οἰκουμένη. Θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας σὲ ὡ­ρισμένα σημεῖα τῆς ζωῆς τοῦ μεγάλου τούτου πατρὸς καὶ ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας μας.

Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος: Διαδώστε αυτά τα Χαριτωμένα - μοναδικά Ορθοδόξα Μαθήματα σε νέους 4/13 ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΤΩΒΙΤ ΠΡΟΣ ΤΩΒΙΑ LIVE Νο. 004 22 - 3 - 1992

Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος: Διαδώστε αυτά τα Χαριτωμένα - μοναδικά Ορθοδόξα Μαθήματα σε νέους 3/13 ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΤΩΒΙΤ ΠΡΟΣ ΤΩΒΙΑ LIVE Νο. 003 12 - 1- 1992 & 15-3-1992

Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος: Διαδώστε αυτά τα Χαριτωμένα - μοναδικά Ορθοδόξα Μαθήματα σε νέους 2/13 ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΤΩΒΙΤ ΠΡΟΣ ΤΩΒΙΑ LIVE Νο. 002 3 & 10 - 3- 1991

Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος: Διαδώστε αυτά τα Χαριτωμένα - μοναδικά Ορθοδόξα μαθήματα σε νέους 1/13 ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΤΩΒΙΤ ΠΡΟΣ ΤΩΒΙΑ LIVE Νο. 001 10 & 24 - 2- 1991

Ιστολόγιο «Ο Παιδαγωγός»: Πιστεύουμε ότι έφθασε η ώρα να διακοπεί το μνημόσυνο του Πατριάρχη -κατ' αρχήν.

 Δημοσιεύουμε κατ' αρχήν την καταγγελία του ομότιμου καθηγητή  Θεολογικής Κορναράκη. 

Καταγγέλλει την Συντακτική Επιτροπή της "Ομολογίας Πίστεως" ότι συνεχίζει τον "χαρτοπόλεμο" και περιορίζεται στο να ενημερώνει "τι είναι αίρεση" (αναφέρεται στον Οικουμενισμό), αλλά όταν λήφθηκε ΟΜΟΦΩΝΑ η απόφαση να συνταχθεί έντυπο που να αποκαλύπτει ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ των Οικουμενιστών,   ΟΥΔΕΠΟΤΕ  αυτή  υλοποιήθηκε.

"Έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν «μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών οικουμενιστών. (...) Χαρτοπόλεμος και τίποτε άλλο! Για το θεαθήναι μόνον! "

Παρακαλούμε διαβάστε την ανάρτηση μας μέχρι τέλους (με τα νεότερα δεδομένα και -στο τέλος- την τοποθέτηση μας).

Παραθέτουμε αρχικά την εξαιρετική επιστολή, που είδαμε εδώ:

Ὁ ἀείμνηστος Ι. Κορναράκης

Προς τους σεβαστούς κληρικούς της Συντακτικής Επιτροπής του κειμένου "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του οικουμενισμού"

Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο.

Του ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. Ιωάννου ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ

     Έλαβα και ανέγνωσα με ιδιαίτερη προσοχή, τόσο το κείμενο τής παρακλήσεώς σας να συμμετάσχω στην αντιοικουμενιστική σας προσπάθεια, όσο και εκείνο τής διακηρύξεώς σας. 

Στο κείμενο της παρακλήσεώς σας, απευθύνεσθε προσωπικώς και ονομαστικώς στον υποφαινόμενο, και σημειώνετε: 

   «Σας παρακαλούμε θερμά, εφ’ όσον συμφωνείτε με το περιεχόμενο της ομολογίας, να προσυπογράψετε το κείμενο, προκειμένου να χαροποιήσουμε έτσι και να καθησυχάσουμε τούς πιστούς, πού αγωνιούν για τα τεκταινόμενα και αναμένουν λόγους αληθείας».

Σκοπός, λοιπόν, της αντιοικουμενιστικής σας προσπάθειας είναι η καθησύχαση των πιστών για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και η καθησύχασίς τους ότι, εσείς εγγυάσθε την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της.

Δυστυχώς, σας δηλώνω ότι, δεν μπορώ να προσυπογράψω το κείμενο, το οποίο εσείς χαρακτηρίζετε ως «Ομολογία Πίστεως», επειδή η ομολογία αυτή δεν γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων, εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας!

Οι βαρείς λύκοι, λοιπόν, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας!

Η Πανορθόδοξη Σύνοδος κατά τους Οικουμενιστές καθηγητές και κατά τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο!

Αὐτὴ ἡ Σύνοδος, ἐὰν θὰ γίνει θὰ χαρακτηριστεῖ ψευδοσύνοδος, δὲν θὰ γίνει ἀποδεκτή. 

Εἶναι παρὰ πολὺ σοβαρά. Προσέξτε, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις ἔχουν ἤδη χαλκεύσει καὶ ἔχουν ἤδη πείσει αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουνε οἰκουμενικὲς θέσεις. Βεβαίως, βεβαίως, εἶναι Οἰκουμενιστές! (π.Αθανάσιος Μυτιήναίος)

Συνέδριο στὴ Μονὴ Βλατάδων μὲ θέμα

τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο,

ἀπὸ σήμερα τὸ ἀπόγευμα, μὲ πρωταγωνιστὲς τοὺς καθηγητές: Κωνσταντίνου Μιλτιάδη, Σαββᾶτο Χρυσόστομο (μητρ. Μεσσηνίας), Μαρτζέλο Γεώργιο, Γιάγκου Θεόδωρο, Σταμούλη Χρυσόστομο, Τσομπανίδη Στυλιανό, Σκαλτσὴ Παναγιώτη, Λιάλιου Δέσπω κ.ἄ.

  Πάντως, τὰ ὀνόματα τῶν Συνέδρων καὶ ὅσων τοὺς πλαισιώνουν ἐγγυῶνται τὴν αἱρετικὴ Οἰκουμενιστικὴ προσέγγιση καὶ ἀνάλυση τοῦ θέματος.

____________________________________________________________________

Συνέδριο στη Μονή Βλατάδων με θέμα την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, από σήμερα το απόγευμα

Η Ιερά Βασιλική και Πατριαρχική Μονή Βλατάδων σε συνεργασία με το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών και τη Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ., στο πλαίσιο των Επιστημονικών Συμποσίων “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ” (Β´) διοργανώνουν τριήμερο Συνέδριο με θέμα “ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ”.

Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στην Ι.Μονή Βλατάδων από σήμερα Πέμπτη 3 έως το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015.

Σύμφωνα με την οργανωτική επιτροπή του συμποσίου στις εργασίες του θα παρουσιαστούν και θα αναλυθούν τα θέματα που έχει αποφασισθεί να συζητηθούν στις εργασίες της Συνόδου.

Πηγή

Ἀκολουθεῖ τὸ Πρόγραμμα τοῦ Συνεδρίου μὲ τὰ ὀνόματα τῶν Εἰσηγητῶν καὶ ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Σήμερα είναι ημέρα κοίμησης τεσσάρων σύγχρονων οσιακών μορφών.

 Στην Ορθόδοξη Εκκλησία το μεγαλύτερο καύχημα και ο πιο πολύτιμος θησαυρός της είναι οι Άγιοί Της...
Δεν υπάρχει περίοδος στην ανθρώπινη ιστορία που να μην υπάρχουν άγιοι. Οι άγιοι πιστοποιούν στο πρόσωπό τους ενσάρκως την παρουσία του Αγίου Πνεύματος σε κάθε γενεά.

Έτσι, σήμερα ξημερώνει για την Ορθοδοξία μας μία μεγάλη μέρα. Κατά συγκυρία ευτυχή, η Εκκλησία μας τιμά την ημέρα κοίμησης 4 σύγχρονων οσιακών μορφών. Ας δούμε εν συντομία τα κεντρικότερα σημεία της αγίας βιοτής των:

1. Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης





Ο Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ευάγγελος. Στο σχολείο φοίτησε μόνον δύο χρόνια. Η ασθένεια του δασκάλου και η φτώχεια της οικογένειάς του τον έσπρωξαν να εργασθεί βόσκοντας τα λίγα ζώα της. Λίγο αργότερα, περίπου εννέα χρονών παιδάκι, εργάστηκε στο ανθρακωρυχείο της περιοχής και μετά στο παντοπωλείο ενός γνωστού της οικογένειας, στον Πειραιά. Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διώρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του.

Όταν ήταν 8 ετών, βρήκε ένα φυλλάδιο με το βίο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη, το οποίο διάβαζε συλλαβιστά. Ο βίος του αγίου συγκίνησε το μικρό βοσκό και θέλησε να τον μιμηθεί. Έτσι, γύρω στα δώδεκα χρόνια του, ξεκίνησε μόνος του κρυφά για το Άγιο Όρος και στο πλοίο συνάντησε τον μετέπειτα Γέροντά του, ιερομόναχο Παντελεήμονα, τον πνευματικό, που ασκήτευε στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου στη Σκήτη Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους.

Σ΄ αυτόν τον Γέροντα και τον αυτάδελφό του μοναχό Ιωαννίκιο, ο νεαρός δόκιμος έκανε χαρούμενη και άκρα υπακοή και έτσι σε λίγα χρόνια αξιώθηκε να καρεί μοναχός. Λόγω της θερμής πίστης του, της υπακοής και της άσκησής του, τον επισκέφθηκε η θεία Χάρη και απέκτησε σε νεαρή ηλικία το χάρισμα της διοράσεως.

Στο Άγιον Όρος ασθένησε από πλευρίτιδα γύρω στα 18 του χρόνια και οι γέροντές του τον έστειλαν σε μοναστήρι στην Εύβοια για θεραπεία. Εκεί τον γνώρισε ο Αρχιεπίσκοπος Σινά Πορφύριος και αφού διαπίστωσε την πνευματική του προκοπή, τον χειροτόνησε ιερέα σε ηλικία 20 ετών. Μετά από ένα μικρό διάστημα ο Μητροπολίτης της περιοχής τον κατέστησε πνευματικό και έτσι έθεσε στην υπηρεσία των πιστών το χάρισμα της διοράσεως. Με το χάρισμα αυτό, ο νεαρός ιερομόναχος και πνευματικός Πορφύριος βοηθούσε τους ανθρώπους να γλιτώσουν από διάφορες πλεκτάνες του πονηρού, να καταλάβουν τί γίνεται στην ψυχή τους και να εργασθούν για τη σωτηρία τους.

Το 1940 διορίστηκε εφημέριος στην Πολυκλινική Αθηνών, στην οδό Σωκράτους, κοντά στην πλατεία Ομονοίας. Σ΄ αυτή τη θέση παρέμεινε συνολικά 33 χρόνια, εξομολογώντας τους ασθενείς και άλλους, προσευχόμενος, συμβουλεύοντας και συχνά θεραπεύοντας με την προσευχή και τη Χάρη του Θεού ασθενείς που ζητούσαν τη βοήθεια του.

Το 1950 νοίκιασε το εγκαταλελειμμένο μοναστηράκι του Αγίου Νικολάου Καλλισίων στην Πεντέλη και μέχρι το 1978 καλλιεργούσε την περιοχή του. Το 1979 εγκατεστάθηκε στο Μήλεσι Αττικής, κοντά στον Ωρωπό, όπου άρχισε, αφού έλαβε τις νόμιμες άδειες, να κτίζει το Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Σ΄ αυτό δεχόταν επισκέπτες κάθε κατηγορίας και τηλεφωνήματα από όλα τα μέρη του κόσμου, για διάφορα προβλήματα και συμβούλευε, ευχόταν, εξομολογούσε και θεράπευε τις ψυχές και πολλές φορές και τα σώματα των ανθρώπων.

Τον Ιούνιο του 1991, προαισθανόμενος το τέλος του, και μή θέλοντας να κηδευθεί με τιμές, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια και στις 2 Δεκεμβρίου παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο.

Οι διδαχές του παραμένουν πολύτιμες παρακαταθήκες για τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο της εποχής μας. Με τη βαθιά αγάπη και τη διάκριση που τον χαρακτήριζε, τα λόγια του αποτελούν αληθινές σανίδες παρηγοριάς στις μέρες μας. Η διεισδυτική του ματιά και η μεγάλη του φιλανθρωπία προσφέρουν ξεχωριστές διαστάσεις στη σύγχρονη Ποιμαντική.

2. Γέρων Αμβρόσιος, πνευματικός μονής Δαδίου



Γεννήθηκε στο χωριό Λαζαράτα της Λευκάδος το 1914. Το κοσμικό του όνομα ήταν Σπυρίδων Λάζαρης. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και η οικογένειά του πολύτεκνη. Από μικρός ο ίδιος χαρακτηριζόταν για την ηρεμία του χαρακτήρα του και την αγάπη του προς την Εκκλησία. Δεν μπόρεσε να μορφωθεί γιατί ο πατέρας του έλειπε στον πόλεμο και ο ίδιος βοηθούσε τη μητέρα του στις αγροτικές δουλειές του σπιτιού.

Όταν εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, θέλησε να πάει στο Άγιο Όρος, αλλά δεν ήξερε τον τρόπο. Με την καθοδήγηση, όμως, ενός νέου έφτασε στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί ο συνοδός του τού είπε: “Εδώ, θα μείνεις, Σπύρο. θα γίνεις μοναχός, θα κάνεις υπομονή και υπακοή στο γέροντα” κι αμἐσως εξαφανίστηκε. Ο Σπύρος κατάλαβε ότι επρόκειτο για άγγελο Κυρίου, παρέμεινε στο μοναστήρι και σε ηλικία 25 ετών έγινε μοναχός με το όνομα Χαρίτων.

Ένα βράδυ ο ηγούμενος λέει στο μοναχό Χαρίτωνα να διαβάσει την Ενάτη. Εκείνος, καθώς ήταν αγράμματος, προσπάθησε να διαβάσει, αλλά είχε μεγάλη δυσκολία. Ο ηγούμενος αγανάκτησε και τον έδιωξε λέγοντάς του επιτιμητικά να πάει στο κελλί του. Το ίδιο βράδυ, ενώ προσευχόταν, εμφανίστηκε η Παναγία και τον βοήθησε να μάθει το ψαλτήρι από μνήμης.

Ένα καλοκαίρι εργαζόταν στον κήπο της Μονής. Βλέποντας μία συκιά και επειδή πεινούσε, ανέβηκε στο δένδρο, για να φάει σύκα. Στο Άγιο Όρος οι μοναχοί δεν επιτρέπεται να τρώνε τίποτε εκτός τραπέζης, γιατί θεωρείται λαθροφαγία. Έφαγε μερικά σύκα, αλλά γλίστρησε και έπεσε από το δέντρο. Αν και είχε πέσει από το πρωί, οι άλλοι μοναχοί αφού τον αναζήτησαν, τον βρήκαν μόνο το απόγευμα στο περιβόλι πεσμένο κάτω να πονάει πολύ. Τον έβαλαν πάνω σε μια πόρτα και τέσσερα άτομα μαζί – καθώς ήταν σωματώδης – τον μετέφεραν στο κελλί του. Όπως διηγείται ο ίδιος: «Ενώ βρισκόμουν στο κρεβάτι και πονούσα, απέναντι έβλεπα το παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων και τους παρακαλούσα να με βοηθήσουν. Εμφανίζονται τότε δύο γιατροί με λευκές μπλούζες και προσπάθησαν να βάλουν το πόδι μου στην θέση του. “-Τράβα Κοσμά”, έλεγε ο ένας. “-Κράτα από εδώ Δαμιανέ”, έλεγε ο άλλος. Και σε πέντε λεπτά οι πόνοι εξαφανίστηκαν και έγινα καλά»!

Στο μοναστήρι βρίσκονταν τότε πέντε νέοι μοναχοί και ένας ηλικιωμένος γέροντας. Κάποιοι από αυτούς σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλό να αλλάξουν τον γέροντα. Το έμαθε ο γέροντας και ζήτησε την απομάκρυνσή τους. Με τη συνοδεία της αστυνομίας ο μοναχός Χαρίτων εκδιώχθηκε στη Μονή Χιλανδαρίου. Εκεί είχε πάρα πολλές δυσκολίες και πέρασε αρρώστιες, που τον ανάγκασαν να έρθει στον κόσμο. Πήγε, λοιπόν, στον Γέροντα Πορφύριο, ο οποίος τον συμβούλευσε να πάει στην ερειπωμένη Μονή Δαδίου στη Φθιώτιδα. Εκεί βρήκε μόνο αρουραίους, φίδια και άγρια ζώα. Ο Γέροντας Πορφύριος του υπέδειξε: «Κάθισε εδώ, κάνε υπομονή και υπακοή και ο Θεός θα σε βοηθήσει».

Αμέσως επιδόθηκε στην ανασύσταση της Μονής, η οποία έγινε στη συνέχεια γυναικεία. Ο τότε Μητροπολίτης Φθιώτιδος Αμβρόσιος εξετίμησε τον γέροντα και τον έκανε ιερομόναχο, δίνοντάς του, μάλιστα, το δικό του όνομα.

Κάποτε χτύπησε το πόδι του, πήγε στο νοσοκομείο, όπου του έβαλαν πλατίνα στο γοφό. Πονούσε, όμως, πολύ. Ο τότε Μητροπολίτης Ελβετίας Δαμασκηνός τον πήρε στην Ελβετία να τον δούνε εκεί οι γιατροί. Εκεί διαπιστώθηκε ότι στην πρώτη επέμβαση, του έβαλαν 1 εκατοστό πλατίνα μεγαλύτερη με αποτέλεσμα να χρειαστεί νέο χειρουργείο, για να μειώσουν την πλατίνα. Όταν έγινε αυτό και ετοιμαζόταν για εξιτήριο, του ζητήθηκαν γενικές εξετάσεις, τις οποίες έκανε. Τότε, βρέθηκε στον αριστερό του νεφρό πέτρα μεγάλη όσο ένα πορτοκάλι και έτσι παρέμεινε για νέα εγχείριση.

Διηγείται ο Γέροντας: «Ενώ ήμουν μόνος στο δωμάτιο, εμφανίστηκε ένας μοναχός. Βγήκαμε, λοιπόν, μαζί στο μπαλκόνι και καθίσαμε για να μιλήσουμε. Κάπου 15 λεπτά μιλούσαμε και του είπα για τα χειρουργεία και για τον λίθο στο νεφρό. Τότε ο μοναχός μου είπε: ’’Είμαι ο Άγιος Νεκτάριος και ήρθα να σε δω. Ήμουν και εγώ φιλάσθενος και παρέδωσα την ψυχή μου στο «Αρεταίειο» νοσοκομείο. Άντεξα τις συκοφαντίες και την ασθένεια, κάνοντας υπομονή. Ο Θεός μου έδωσε χάρη μεγάλη για την υπομονή που έκανα’’. Μετά με άγγιξε και έφυγε. Όταν έφυγε ο Άγιος Νεκτάριος μου ήρθε διάθεση ούρησης και ούρησα σε ένα μικρό λεκανάκι Τότε βγήκε μαζί με τα ούρα και μία πέτρα σε μέγεθος μικρού πορτοκαλιού. Τότε με μία χαρτοπετσέτα την πήρα και την έβαλα στο συρτάρι του κομοδίνου.

Την επόμενη θα γινόταν η εγχείριση. Έρχεται ο Ελβετός γιατρός και μου λέει: «Ετοιμάσου για το χειρουργείο». Εγώ του απάντησα ότι δεν χρειάζομαι χειρουργείο. Άνοιξα το συρτάρι και του έδειξα την πέτρα. Όταν την είδε ο γιατρός, είπε· «Εσείς οι Ορθόδοξοι έχετε ζωντανή πίστη, εμείς την νοθεύσαμε”. Το χειρουργείο δεν έγινε και ή πέτρα παρέμεινε στο γραφείο του Ελβετού γιατρού, για χρόνια πολλά».

Του άρεζε η ησυχία και η αφάνεια, γι’ αυτό και δεν απέκτησε μεγάλη συνοδεία από μοναχές. Μάλιστα, ούτε στο χωριό, στο Δαδί, τον ήξεραν καλά καλά. Και εκεί δεν κατέβαινε παρά σπάνια. Ήταν στο Μοναστήρι, έκανε πρακτικές εργασίες, ήταν ο εφημέριος της Μονής και ασχολήθηκε πολύ με την ευχή. Είχε όμως μεγάλη χάρη. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Εγώ αγράμματος άνθρωπος είμαι και έρχονται εδώ τόσοι άνθρωποι μορφωμένοι, καθηγητές πανεπιστημίου, και ανοίγει ο νους μου και τους λέω τόσα πράγματα, που απορώ πως τα λέω».

Κοιμήθηκε την ίδια μέρα, ακριβώς 15 χρόνια μετά, που κοιμήθηκε ο Γέροντας Πορφύριος, στις 2 Δεκεμβρίου 2006, σε ηλικία 92 ετών.

3. Γέρων Κλεόπα Ηλίε



Γεννήθηκε στο χωριό Σούλιτσα του νομού Botosani της Ρουμανίας στις 10 Απριλίου του 1912 και βαπτίσθηκε Κωνσταντίνος. Όπως ανέφερε ο ίδιος, οι γονείς του ήταν ζωντανό παράδειγμα χριστιανικής ζωής και το σπίτι τους ήταν μια κατ΄ οίκον εκκλησία. Έτσι, τα πέντε από τα δέκα παιδιά της οικογένειάς του ακολούθησαν το μοναχικό βίο.

Όταν ήταν νεογέννητος, αρρώστησε σοβαρά. Επειδή δύο άλλα αδέλφια του είχαν ήδη πεθάνει σε νηπιακή ηλικία, η μητέρα του τον πήγε στον ερημίτη Κόνωνα Georgescu, πνευματικό στην Cozancea και με τη βοήθειά του η Παναγία θεράπευσε τον μικρό Κωνσταντίνο.

Το 1929 εισήλθε μαζί με έναν ακόμη αδελφό του στην Ιερά Σκήτη Sihastria, όπου μόναζε ήδη ένας μεγαλύτερος αδελφός τους. Αρχικά στάλθηκε στη βοσκή των προβάτων της σκήτης, διακόνημα που τον γέμιζε με μεγάλη πνευματική χαρά. Αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία (1935-1937), εκάρη μοναχός στην ίδια σκήτη.

Ο ζήλος του στις εργασίες της σκήτης οδήγησε το γηραιό ηγούμενό της να τον διορίσει αναπληρωτή ηγούμενο το 1942, ενώ το 1944 εξελέγη ηγούμενος. Στα τέλη του ίδιου έτους χειροτονήθηκε διάκονος και στις αρχές του επόμενου, πρεσβύτερος. Αμέσως επιδόθηκε στην ανακαίνιση της σκήτης και το 1947 μόλις, πέτυχε την ανύψωσή της από εξαρτηματική σε ανεξάρτητη Μονή.

Με την άνοδο των κομμουνιστών στην εξουσία, συνελήφθη και ανακρίθηκε για 5 ημέρες στο Targu Neamt, αλλά πολύ σύντομα αφέθηκε ελεύθερος. Για να αποφύγει τα προβλήματα με τις αρχές κρύφτηκε σε μια ξύλινη καλύβα βαθιά στο δάσος, 6 χλμ. μακριά από το μοναστήρι. Σε 6 μήνες όμως επανήλθε στη θέση του.

Με απόφαση του Πατριάρχη Ιουστινιανού μεταφέρεται στις 30 Αυγούστου 1949 μαζί με 30 μοναχούς από τη Μονή Sihastria στη Μονή Slatina-Suceava και γίνεται ηγούμενός της, καθιστώντας τη σύντομα στο πιο οργανωμένο μοναστήρι της Ρουμανίας. Τα προβλήματα με το καθεστώς όμως δεν έλειψαν. Αντιμετωπίζοντας διαρκείς έρευνες και συλλήψεις, αναγκάστηκε να ζήσει σε σκληρές συνθήκες στα βουνά Stânişoarei μαζί με τον ιερομόναχος Αρσένιο Papacioc. Τελικά θα επιστρέψει το 1956 στη Sihastria.

Το 1959 ψηφίστηκε ειδικό διάταγμα, με το οποίο εκδιώχθηκαν από τα μοναστήρια πάνω από 4000 μοναχοί και μοναχές. Ο ίδιος πιέστηκε από τις αρχές να αποβάλει το μοναχικό σχήμα και να περιοριστεί στο σπίτι του. Όπως πολλοί άλλοι μοναχοί, αρνήθηκε και αποσύρθηκε -για τρίτη φορά- στα βουνά της Μολδαβίας.

Το 1964 η πολιτική απέναντι στην Εκκλησία έγινε ηπιότερη, οπότε μπόρεσε να επιστρέψει στη Μονή. Παρέμεινε εκεί για 34 χρόνια ως πνευματικός των μοναχών και πολλών λαϊκών που έρχονταν από όλη τη χώρα και το εξωτερικό, για πνευματική καθοδήγηση.

Κοιμήθηκε οσιακά στις 2 Δεκεμβρίου 1998. Στα τέλη του 2005, η Ιερά Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρουμανίας πληροφόρησε τους πιστούς ότι έχει αρχίσει να μαζεύει στοιχεία για την επίσημη αγιοκατάταξη του μακαρίου Γέροντος Κλεόπα – ήδη αγίου στην συνείδηση πάρα πολλών πιστών.

4. Γέρων Ελπίδιος Νεοσκητιώτης



Γεννήθηκε το 1913 στη Λευκωσία και το κοσμικό του όνομα ήταν Αλέξανδρος. Ήταν δίδυμος αδελφός του Ιερομάρτυρος Φιλουμένου, που μαρτύρησε το 1979 στην Παλαιστίνη.

Τα δύο αδέλφια είχαν μάθει από νωρίς την προσευχή και τη μελέτη πατερικών βιβλί­ων. Κάποτε εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ από το βίο του οσίου Ιωάννου του Καλυβίτου και σε ηλικία μό­λις 14 ετών έφυγαν κρυφά από τους γονείς τους για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου. Μέσα στο πνευματικά ανθηρό κλίμα της Μονής και υπό τη φωτισμένη καθοδήγηση του πνευματικού π. Κυπριανού, μυήθηκαν στο πνεύμα της ανατολικής μοναστικής παράδοσης.

Το αυστηρό πρόγραμμα της Μονής κλόνισε όμως επικίνδυνα την υγεία τους και μετά από 6 χρόνια πήγαν στην Παλαιστίνη και έγιναν τακτικά μέλη της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος. Το 1937 ο π. Ελπίδιος χειροτονήθηκε διάκονος και το 1940 πρεσβύτερος, ενώ το ίδιο διάστημα ολοκλήρωσε την εγκύκλιο παιδεία του. Υπηρέτησε σε πολλές θέσεις του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (Ηγούμενος της Μονής του Προδρόμου, Τιβεριάδα, Πατριαρχικός Έξαρχος στη Ναζαρέτ, όπου έλαβε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου).

Τό 1947 προσελήφθη στην υπηρεσία του Πατρι­αρχείου Αλεξανδρείας και απεστάλη για μια πενταετία στη Μοζαμβίκη. Κατόπιν έζησε στην Αθή­να, όπου και έλαβε το Πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Πα­νεπιστημίου (1952-1956). Από το επόμενο έτος υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγίων Πάντων Λονδίνου, ενώ συγχρόνως παρακολούθησε μα­θήματα Ερμηνείας Καινής Διαθήκης και Εκκλησια­στικής Ιστορίας στο Βασιλικό Κολλέγιο. Το 1959 διορίσθηκε από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας Έξαρχος του Θρόνου, πρώτα στην Οδησσό και κατόπιν στην Ελλάδα. Ύστερα από πολλές παρακλήσεις και προτροπές, επανήλθε στην πατρίδα του ως ιεροκήρυκας της Επαρχίας Πάφου και μετά Ηγούμενος της Μο­νής Μαχαιρά.

Δεν έμεινε όμως και εκεί για πολύ. Έτσι, επέ­στρεψε εις την Ελλάδα και ανέλαβε την εφημερία του θεραπευτηρίου του Ερυθρού Σταυρού για 6 χρόνια. Ο ζήλος και η διακονία του παρέμειναν για πολλά χρόνια στη μνήμη των ασθενών και του προσωπικού. Το βαθύ πνευματικό του έργο συνεχίστηκε κατόπιν στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Αμπελοκήπων όπου μετετέθη. Στο μεταξύ, σπούδασε και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου.

Όταν, τέλος, αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία, πραγματοποίησε αυτό που για δεκαετίες διακαώς επιθυμούσε: την αμεριμνησία της ησυχαστικής ζωής. Ασκήτευσε, έτσι, στη Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους, ύστερα από ενύπνια υπόδειξη της Παναγίας.

Η αλήθεια είναι πως καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του δεν παρέλειψε ποτέ τα μοναχικά του καθήκοντα. Από μαθητής ακόμα, συνήθιζε να απομονώνεται τελώντας τις ακολουθίες του νυχθημέρου. Κάποτε, μάλιστα, όταν στο νοσοκομείο διογκώθηκαν οι υποχρεώσεις του, ζητούσε μέσα στην απλότητά του από την αδελφή του και τους ανεψιούς του να διαβάζουν από ένα μικρό κομμάτι της ακολουθίας του, ενώ από τα πνευματικά του τέκνα (ιδίως τις αδελφές νοσοκόμες), να κάνουν λίγες μετάνοιες, για να συμπληρωθεί ο κα­νόνας του.

Στο αγιορείτικο κελλί του, πάλι, συνήθιζε να διαβάζει παρακλή­σεις για όλο τον κόσμο, και εξορκισμούς και ευχές για ό­λους τους μοναχούς της Σκήτης και του Αγίου Όρους. Στις μετακινήσεις του ήθελε να ταξιδεύει μόνος του για να λέει απερίσπαστος την ευχή.

Οι συνασκητές του διηγούνται ότι γνώριζε με λεπτο­μέρειες το μαρτύριο του αδελφού του Φιλουμένου εις την Παλαιστίνην, καθώς άκουγε τούς δαρμούς του και τον ίδιο να του φωνάζει, «αδελφέ μου, με σκοτώ­νουν!». Άλλοτε ευλόγησε το λιγοστό φαγητό μιας φτωχής οικογένειας και αυτό υπερπερίσσευσε. Θαύματα διηγούνται, ακόμη, και κατά τη θητεία του στον Ερυθρό Σταυρό.

Προτίμησε πάντοτε τη ζωή της αφάνειας και της διάκρισης και ποτέ δεν προκάλεσε κανέναν. Όταν στο τέλος της επίγειας ζωής του αρρώστησε βαριά, ήταν εκείνος που ανέπαυε όσους αδελφούς τον επισκέπτονταν για να τον αναπαύσουν. Κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1983.

Ας έχουμε την ευχή όλων τους!

http://www.pemptousia.gr
http://agioritikesmnimes.blogspot.gr
http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr