ΣΕΙΣΜΟΙ: Κατηγοριοποίηση, κλίμακες, όργανα μέτρησης - Βίντεο
του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου - συγγραφέα
ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΕΙΣΜΩΝ ΑΝΑ ΒΑΘΟΣ: Η ακριβής θέση στην οποία συμβαίνει ένας σεισμός ονομάζεται εστία [κέντρο]. Αν η εστία θεωρηθεί ως σημείο, αυτό ονομάζεται υπόκεντρο. Η προβολή του υπόκεντρου, μέσω νοητής ευθείας, την επιφάνεια της Γης, ονομάζεται επίκεντρο. Ανάλογα με την απόσταση του υποκέντρου από την επιφάνεια της Γης (εστιακό βάθος), οι σεισμοί χαρακτηρίζονται ως: Επιφανειακοί ή σεισμοί μικρού βάθους (0 - 30 km), σεισμοί ενδιαμέσου βάθους (30 - 70 km) και σεισμοί μεγάλου βάθους (άνω των 70 km). Το εστιακό βάθος είναι σημαντικό χαρακτηριστικό ενός σεισμού, ως προς τις καταστροφές που αυτός μπορεί να επιφέρει στις ανθρώπινες κατασκευές. Π.χ. ένας επιφανειακός σεισμός μεγέθους 6,5 Ρίχτερ, είναι καταστρεπτικότερος από ένα σεισμό ενδιάμεσου βάθους μεγέθους 7 Ρίχτερ. Αυτό συμβαίνει διότι, όσο αυξάνεται το βάθος, αυξάνεται και η απόσταση μεταξύ εστίας και επιφανείας της Γης, επιφέροντας έτσι εξασθένηση στα σεισμικά κύματα, ενώ η διασπορά των σεισμικών κυμάτων είναι μεγαλύτερη. Το μεγαλύτερο εστιακό βάθος που έχει καταγραφεί ποτέ είναι 750 km και είναι το σημείο εκείνο όπου ο γήινος φλοιός καταβυθίζεται στον ανώτερο μανδύα.