Ομιλία του Γέροντος Ειρηναίου, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου Πυργετού Λαρίσης, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, 4 Απριλίου 2021.
επιμ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ομιλία του Γέροντος Ειρηναίου, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου Πυργετού Λαρίσης, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, 4 Απριλίου 2021.
επιμ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 10-3-1991]
(Β243)
Σήμερα η Εκκλησία μας σεβασμιώτατε, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζει την προσκύνησιν του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Το Συναξάριον της ημέρας αναφέρει ότι ευρισκόμεθα εις το μέσον της πορείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ο κόπος από την άσκησιν είναι αρκετός και φανερός, ώστε η Εκκλησία μας, τρίτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα, προβάλλει, όπως λέγει το Συναξάριο, εις ημάς, ως βοήθημα κραταιότατον, τον Πανάγιον Σταυρόν, την χαράν του κόσμου, των πιστών την δύναμιν, των δικαίων το στήριγμα και των αμαρτωλών την ελπίδα, ίνα ευλαβώς Αυτόν κατασπαζόμενοι, λάβωμεν χάριν και δύναμιν προς τελείωσιν του θείου της νηστείας αγώνος.
Αλλά γιατί ο Τίμιος Σταυρός του Χριστού είναι η χαρά, είναι η δύναμις, το στήριγμα και η ελπίδα πάντων; Διότι αποτελεί το θεμέλιον της σωτηρίας μας. Από τον Τίμιον Σταυρό του Χριστού πηγάζει η Εκκλησία· και όλα εκείνα τα μυστήρια τα οποία την συνιστούν: το Βάπτισμα, η Θεία Ευχαριστία και όλα τα άλλα μυστήρια. Συνεπώς ο Τίμιος Σταυρός είναι το θεμέλιον της Εκκλησίας.
Ομιλία του Γέροντος Αθανασίου
Μυτιληναίου
Κυριακή 25-3-1979
Θέμα:20ον μέρος 2ον
Η θεολογία του Σταυρού
(Ακριβής απομαγνητοφώνηση ομιλίας από τον
κ. Αθανάσιο Καραμίντζα)
Και τώρα, αγαπητοί μου, ερχόμεθα εις την συνέχεια του περασμένου θέματός μας, ΕΔΩ σ’ ένα ακόμα βαθύτερο νόημα του μυστηρίου του Σταυρού. Αν λάβετε δε υπόψιν ότι το βάθος της θεολογίας του Σταυρού είναι ανεξάντλητον, ουδέποτε θα εξαντληθεί εις τους αιώνας, όσο και αν οι αιώνες βαθαίνουν μέσα εις το μυστήριο αυτό. Φυσικά εδώ δεν γίνεται καμία άλλη απόπειρα, παρά μία προσπάθεια ενός γενικού σκαριφήματος, μιας στοιχειώδους αντιλήψεως του μυστηρίου της θεολογίας του Σταυρού. Και σήμερα θα είναι ειδικά ως προς τον Σταυρόν το τελευταίο μα θέμα, διότι πρώτα ο Θεός, από την ερχόμενη Κυριακή θα εισέλθομε σε ένα άλλο κεφάλαιον, εις την ταφήν του Κυρίου και την εις Άδου κάθοδον του Κυρίου.
Ομιλία του Γέροντος
Αθανασίου Μυτιληναίου
Κυριακή 18-3-1979
θέμα: 19ον μέρος 1ον
Η θεολογία του Σταυρού
(Ακριβής απομαγνητοφώνηση ομιλίας από τον κ. Αθανάσιο Καραμίντζα)
Θα παρακαλέσω πολύ στο σημερινό μας θέμα, αν και πάντα ξέρω ότι σας κουράζω λίγο, βαθαίνοντας στον Κύριον, του προσώπου του Ιησού Χριστού, θα παρακαλέσω σήμερα λίγο υπομονή, γιατί πιθανώς να σας κουράσω. Αλλά, κάποτε τα πράγματα έρχονται έτσι που… πρέπει να κουραστούμε. Μην περιμένομε, δηλαδή, πάντοτε ο λόγος του Θεού να είναι εύκολος, εύληπτος και ευχάριστος. Κάποτε πρέπει να καταβάλωμε προσπάθεια να τον καταλάβωμε. Δεν σας κρύβω, αγαπητοί μου, ότι για να καταλάβω κάποτε κάτι, κι αυτό είναι πολύ συχνά, διαβάζω και ξαναδιαβάζω, εύχομαι και προσεύχομαι και ξαναδιαβάζω και επανέρχομαι και επανέρχομαι και επανέρχομαι για πολύ καιρό για να καταλάβω κάτι. Λοιπόν, όπως βλέπετε, ο λόγος του θεού θέλει να βιάζεται και βιαζόμενος να κατακτάται. Γι’ αυτό δεν θα διαμαρτυρηθείτε αν σήμερα ο λόγος του Θεού θα είναι λίγο βαθύτερος και λίγο δυσκολότερος.
του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου
Οι εκκλησιαστικοί Πατέρες, ερευνώντας το ιερό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, εντόπισαν πλήθος προτυπώσεων που αφορούν σε γεγονότα της Καινής Διαθήκης και εμφανίζονται άλλοτε ξεκάθαρα και άλλοτε σκιωδώς-συμβολικώς. Το ίδιο παρατηρείται και στο θέμα της Σταύρικής θυσίας του Κυρίου. Ακολουθούν εδάφια, όπου η Παλαιά Διαθήκη, μάλιστα η Πεντάτευχος, προτυπώνει το όργανο της θυσίας του Σωτήρος μας.
Α΄ (Γένεσις, κεφ. α΄, β΄): Το “ξύλον” του Παραδείσου είναι αντί-τύπος του Σταυρού του Κυρίου. Μάλιστα κατ' αντιδιαστολή το “ξύλον του Παραδείσου” έκανε γυμνό τον Αδάμ κάνοντάς τον να κρυφτεί από προσώπου Κυρίου, οδηγώντας αυτόν και κατ' επέκταση την ανθρωπότητα στο θάνατο (Φιλόθεος Κων/λεως). Όμως ο θάνατος του Κυρίου πάνω στο νέο “ξύλον” ανέστησε την από αιώνων νεκρή ανθρωπότητα. Έτσι, το “ξύλον” του παραδείσου από την ηδονή της “βρώσεως” οδήγησε στο σκότος του θανάτου, ενώ το “τιμωρητικόν ξύλον” του Γολγοθά από την οδύνη του Πάσχοντος οδήγησε στο φως της αιώνιας ζωής.