ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ  α.φ.189  http://www.agonas.org

«Κάθε πέντε

λεπτά θανατώνεται ένας

χριστιανός για την πίστη του…»

(Massimo Introvigne)

Οι χριστιανοί σήμερα ζουν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες σ’ όλες σχεδόν τις χώρες του Ισλάμ, ενώ οι μουσουλμάνοι συνεχώς αυξάνουν στις χώρες της Ευρώπης απαιτώντας μάλιστα όλο και περισσότερα δικαιώματα, θρησκευτικά και πολιτικά.

Στα κράτη του Κόλπου και σ’ όλα τα άλλα που το νομικό τους σύστημα απορρέει απ’ ευθείας από το μουσουλμανικό δίκαιο, «κάθε αποστασία από τη μουσουλμανική θρησκεία επισύρει την ποινή του θανάτου… Η δημόσια λατρεία μη μουσουλμανικών θρησκειών απαγορεύεται, και όσοι την ασκούν κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να φυλακιστούν, να μαστιγωθούν ή να βασανιστούν».

Οι χριστιανοί – που ζουν στις χώρες αυτές – είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τη Σαρία, δηλαδή το νόμο που αποτελεί τη βάση των Συνταγμάτων των περισσότερων Ισλαμικών χωρών. Έτσι, στη Σαουδική Αραβία, που ζουν περίπου ένα εκατομμύριο χριστιανοί – οικονομικοί μετανάστες από διάφορες χώρες – δεν έχουν δικαίωμα να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Τους απαγορεύεται δηλαδή η δημόσια άσκηση της λατρείας, η κατοχή της Βίβλου, οι ιερές εικόνες, η ύπαρξη ναών, καθώς και η είσοδος ιερέων στη χώρα.

Στην Αίγυπτο, οι «αδελφοί μουσουλμάνοι» φέρονται να επιθυμούν την παλινόρθωση του παιδομαζώματος (cizye). Ο σεΐχης αλ-Μπαράκ (al-Barrak) δήλωσε: «Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί δεν πρέπει να θεωρούνται “λαοί της Βίβλου” (dhimmis) αλλά “άπιστοι” και άρα να υπόκεινται στη σαρία. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως πρέπει να επιλέξουν μεταξύ του εξισλαμισμού και του θανάτου».

Στην Αλγερία η «άγρυπνη αστυνομία» συλλαμβάνει αμέσως όποιον κατέχει κι ένα αντίτυπο της Βίβλου ή κάνει το σταυρό του δημόσια με την κατηγορία του «Χριστιανού». Τέτοιες περιπτώσεις αριθμούν δεκάδες κάθε εβδομάδα.

Στο Σουδάν: «Η πυρπόληση χωριών, οι μαζικές σφαγές, οι βιασμοί, η πώληση γυναικών και παιδιών αποτελούν καθημερινά φαινόμενα».

Στο Ιράκ: Οι χριστιανοί που κατοικούσαν εκεί από τον 2ο αιώνα μ.Χ. και αριθμούσαν 1,4 εκατ. μέχρι τις παραμονές της αμερικανικής εισβολής το 2003, σήμερα έχουν απομείνει περίπου 500.000. Η εισβολή στο Ιράκ από τον  George W. Bush θεωρήθηκε ως «χριστιανική επίθεση κατά του ισλαμικού κόσμου» γι’ αυτό κατέστησε τους χριστιανούς «πιο ευάλωτους από οποιαδήποτε εποχή στην ιστορία». Έτσι μεταξύ του 2006 και 2010 είχαμε 17 απαγωγές ιερέων, 2 επισκόπων και ανυπολόγιστο αριθμό πολιτών, προβάλλοντας το αίτημα της απέλασης όλων των χριστιανών από την χώρα ή να αλλαξοπιστήσουν για να γλυτώσουν. Οι χριστιανές γυναίκες «οφείλουν να φοράνε μαντίλα, αν δεν θέλουν να δεχθούν επιθέσεις με βιτριόλι».

Ζοφερή είναι η κατάσταση στο Ιράν. Μετά την ισλαμική επανάσταση το 1979, η χριστιανική μειονότητα υπέστη απροκάλυπτα διωγμούς, αναγκάζοντας τα 3/4 να μεταναστεύσουν. Το 2000 οι ιρανοί χριστιανοί που ανέρχονταν στις 300.000, παρουσιάζουν συνεχώς πτωτική τάση.

Ο προσηλυτισμός στον χριστιανισμό αποτελεί μέγα αδίκημα και επισείει βαριά ποινή για τον προσήλυτο. Τον περασμένο Φεβρουάριο ο ιερέας Γιουσέφ Νανταρκχανί καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε από δικαστήριο των «Φρουρών της Επανάστασης».

ΧΩΡΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Ασφαλείς χώρες, μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι η Ιορδανία, όπου οι χριστιανοί προστατεύονται και συμμετέχουν στην οικονομική, την κοινωνική και πολιτική ζωή. Το σύνταγμα της χώρας προβλέπει, ότι 10 έδρες από τις 110 του κοινοβουλίου πρέπει να καταλαμβάνονται από εκπροσώπους της χριστιανικής μειονότητας.

Οι χριστιανοί του Λιβάνου που αποτελούν το 50% των τεσσάρων εκατομμυρίων του όλου πληθυσμού, λατρεύουν ελεύθερα τον Χριστό και κατέχουν τις μισές έδρες στο λιβανέζικο κοινοβούλιο. Ο πόλεμος του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ το 2006 ανάγκασε περισσότερους από 60.000 να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη.

Τα τελευταία 100 χρόνια, η Συρία αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο για τους χριστιανούς της Μ. Ανατολής. Η χώρα αυτή φιλοξένησε αφ’ ενός τους Αρμένιους, που ήταν θύματα της γενοκτονίας των Νεότουρκων το 1915, αφ’ ετέρου τους Χριστιανούς Παλαιστίνιους, που εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους το 1948 με την ίδρυση του Ισραήλ. Στις δεκαετίες του 1970 και 1980, η Συρία αποτέλεσε καταφύγιο για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς και Μαρονίτες, που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις θρησκευτικές αναταραχές του Λιβάνου. Μπορεί το καθεστώς του Άσαντ να ήταν ένα μονοκομματικό κατασταλτικό καθεστώς, επέτρεπε όμως τις πολιτισμικές και θρησκευτικές ελευθερίες. Όλες οι θρησκευτικές μειονότητες απολάμβαναν ασφάλεια και σταθερότητα.

Οι χριστιανικές γιορτές ήταν συγχρόνως και εθνικές. Οι χριστιανοί εξαιρούνταν από την εργασία τα πρωϊνά της Κυριακής, ενώ οι ναοί και τα μοναστήρια (όπως και τα τζαμιά) είχαν δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και τους παρέχονταν δωρεάν γη για την ανέγερση νέων ναών. Γενικά, την ελευθερία που απολάμβαναν οι χριστιανοί στην Συρία, δεν την συναντούμε πουθενά αλλού στην ευρύτερη Μ. Ανατολή. Αυτό δεν άρεσε, φαίνεται, στις δυνάμεις που διαφεντεύουν τον κόσμο και προσπαθούν να την διαλύσουν.

Όσο το καθεστώς Άσαντ μοιάζει να πλησιάζει στο τέλος του, τόσο οι χριστιανοί ανησυχούν πως θα έχουν κι αυτοί την τύχη που είχαν οι αντίστοιχοι του Ιράν, του Ιράκ κ.α. Τότε θα ζήσουμε το οριστικό τέλος της πιο αρχαίας χριστιανικής μειονότητας στη Μ. Ανατολή.

ΝΕΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Τα τελευταία χρόνια, σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η «αραβική άνοιξη» έχει μετατραπεί σε «χριστιανικό χειμώνα». Έως τις αρχές της νέας χιλιετίας (2000) αριθμούσαν περίπου 35 εκατομμύρια χριστιανούς, ενώ σήμερα έχει απομείνει το 40%. Η άνοδος του σκληροπυρηνικού Ισλάμ κατέστησε τους χριστιανούς είδος απειλούμενο με εξαφάνιση.

Η Βηθλεέμ, η κατ’ εξοχήν γενέθλια πόλη της χριστιανοσύνης, χρειάστηκε είκοσι δύο (22) χρόνια για να εκκενωθεί τελείως από τον χριστιανικό αραβικό πληθυσμό. Το 1990 οι χριστιανοί αποτελούσαν το 60% των κατοίκων ενώ το 2001 συρρικνώθηκαν στο 20% και σήμερα δεν φθάνουν ούτε το 1%.

Ο Annie Laurent (ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής) έκανε την εξής διαπίστωση: «Ενώ τον 7ο αιώνα όλη η ευρύτερη αυτή περιοχή κατοικείτο, ως επί το πλείστον, από Χριστιανούς, έφτασε σήμερα, σε ένα χώρο 17 κρατών με 350 εκατομμύρια κατοίκους, να έχει μόλις 14 εκατομμύρια χριστιανούς. Πιο συγκεκριμένα. Στην Τουρκία όπου γύρω στο 1900 οι χριστιανοί καταλάμβαναν το 20% του πληθυσμού, σήμερα κατέχουν λιγότερο από το 1%.

Νέοι διωγμοί χριστιανών έχουν ξεκινήσει παγκοσμίως, ιδίως στα μουσουλμανικά κράτη και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, όπου οι μουσουλμάνοι δείχνουν για μια ακόμη φορά το πραγματικό τους πρόσωπο. Ο Ιμάμης του Παρισιού Ταρέκ Ουμπλού παραδέχεται ότι υπάρχει διωγμός. «Στον ισλαμικό κόσμο – λέγει – η χριστιανοφοβία είναι πλέον γεγονός και συνεχώς αυξάνεται, με αποτέλεσμα την φυγή των χριστιανών από τις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ν.Α. Ασίας».

Μια έρευνα που έκανε το Think Tank Civitas

«Οι χριστιανοί υφίστανται την μεγαλύτερη επιθετικότητα από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία στον κόσμο… Οι πολιτικές ηγεσίες “εθελοτυφλούν” παραβλέποντας τους άγριους διωγμούς…». Και καταλήγει με ένα απαισιόδοξο συμπέρασμα: «Με βάση τις σημερινές εξελίξεις, η εξάλειψη χριστιανών από τον βιβλικό χώρο είναι πλέον θέμα χρόνου…».

Ο ΟΑΣΕ (οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη) έφερε συγκλονιστικά στοιχεία στο συνέδριο που έγινε στο Godoelo, κοντά στην Βουδαπέστη υπό την αιγίδα της Ουγγρικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). Ο Ιταλός κοινωνιολόγος Massimo Introvigne είπε στην ομιλία του: «Κάθε πέντε λεπτά θανατώνεται ένας χριστιανός για την πίστη του… Εάν τα δεδομένα αυτά δεν γίνουν γνωστά στον κόσμο, αυτή η σφαγή δεν πρόκειται να σταματήσει… Αν δεν αναγνωριστεί παγκοσμίως, ότι η δίωξη κατά των χριστιανών είναι κατάσταση έκτακτης ανάγκης…, τότε ο διάλογος μεταξύ των θρησκειών θα παράγει μόνο υπέροχα συμπόσια, αλλά χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα».

Ο Καρδινάλιος της Βουδαπέστης Peter Erdo είπε: «Υπάρχει έντονη η απειλή προς όλους τους χριστιανούς των περιοχών της Μέσης Ανατολής. Και η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμάζεται για ένα νέο κύμα μετανάστευσης, αυτή τη φορά από χριστιανούς που θα διώκονται».

Ο Μητροπολίτης της Ρωσικής Εκκλησίας Ιλαρίων, από την πλευρά του τόνισε: «Τουλάχιστον ένα εκατομμύριο εκ των Χριστιανών που υποφέρουν από διαρκείς διώξεις στον κόσμο… είναι παιδιά».

Ο πρόεδρος του Τμήματος Μεσανατολικών Σπουδών του αμερικανικού Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς κ. Φουάντ Ατζαμί δήλωσε στο «ΒΗΜΑ»: «Πλέον ο χριστιανισμός μάχεται για την επιβίωσή του στην ίδια του την κοιτίδα. Πρόκειται για ιστορικές “γηγενείς” χριστιανικές κοινότητες, πιστές στην αραβική πολιτισμική παράδοση, αλλ’ όμως ο φανατισμός δεν υπακούει σε καμιά λογική και τα συνθήματα του παρελθόντος που ήθελαν την Ημισέληνο να αγκαλιάζει τον Σταυρό δεν ισχύουν πια. Τώρα οι Χριστιανοί βρίσκονται υπό διωγμόν».

Δυστυχώς, κάποιοι στη χώρα μας αδυνατούν να καταλάβουν αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα· ότι δηλαδή χώρες με χριστιανική πλειοψηφία σύντομα έγιναν μειοψηφίες βιώνοντας τον εξισλαμισμό. Μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουν την απόφαση για την δημιουργία μουσουλμανικού τεμένους στο κέντρο της Αθήνας; Δεν αποτελεί θρασύτητα να μας πιέζουν ισλαμικά κράτη για την κατασκευή του, ενώ η θρησκευτική ελευθερία στη χώρα τους είναι ανύπαρκτη;

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ;;; Πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε.

Για όσους δεν γνωρίζουν τι θα πει Έλληνας και Ελλάδα που "τάχα" πάει για φούντο....

1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).

Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.

2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.

3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.

4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.

5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που μπορούν να κατασκευάσουν κάθε  είδος πλοίου .

6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που μπορούν να κατασκευάσουν  βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.

7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία  είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο.

8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.

9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.

10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!

11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΆΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.

Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ που μας άφησε ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκας (ο Σεραφείμ Ορφανός - και η τεράστια περιουσία)

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ  α.φ.189  http://www.agonas.org

Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας (Νο 187) γράψαμε το άρθρο «Ο ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ». Την αφορμή έδωσε το ημερολόγιο (2013) της Μητρόπολης Λάρισας. Σ’ αυτό ο δεσπότης Ιγνάτιος Λάππας, θέλοντας να τιμήσει τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ για την μεγάλη ευεργεσία να τον κάνει δεσπότη – παρανομώντας και σφαγιάζοντας τον μακ/το Θεολόγο –, κυκλοφόρησε το εν λόγω ημερολόγιο αφιερωμένο στον «μεγάλο ευεργέτη» και συνοδευόμενο από τον παρακάτω αξιοθαύμαστο πρόλογο: «Είναι αλήθεια ότι ζητούσαμε μια ευκαιρία για να τιμήσουμε αυτό(ν) τον μεγάλο Θεσσαλό, αυτό(ν) τον τρανό Αρχιεπίσκοπο, αυτό(ν) τον θερμό πατριώτη, αυτόν τον θαυμάσιο λειτουργό του Υψίστου, αυτό(ν) τον ευγενή και τρυφερό άνθρωπο, αυτό(ν) τον ικανό οιακοστρόφο της Εκκλησίας…».

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να κυκλοφορήσει η εφημερίδα μας και κατακλύσθηκε από μηνύματα αναφερόμενα σε άγνωστες πτυχές του «μεγάλου έργου» και των πράξεων «του τρανού» αρχιεπισκόπου.

Γράψτε – μας έλεγαν – ότι ΑΥΤΟΣ – όχι το Άγιο Πνεύμα – ανέβασε στους δεσποτικούς θρόνους πρόσωπα με χοντρό, μελανό φάκελλο ξεφτελίζοντας την εκκλησία μας με τις ιδιαιτερότητές τους (Μ’ αυτές θα ασχοληθούμε προσεχώς).

Γράψτε – συμπλήρωνε άλλος – ότι το έργο του «οιακοστρόφου!» (κυβερνήτη) αναδείχθηκε μέγα, γιατί αύξησε τις μητροπόλεις από 67 σε 80 και 8 βοηθούς επισκόπους τακτοποιώντας έτσι τους ημετέρους και εξασφαλίζοντας μελλοντικές ψήφους, αδιαφορώντας αν συσσώρευε στις πλάτες τους κράτους φορτία αβάσταχτα (δεσποτικοί μισθοί, γραφεία, προσωπικό, αυτοκίνητα…) ενώ στην κυριολεξία η εκκλησία έχει ανάγκη από πολλούς ιερείς και όχι από δεσποτάδες.

Σήμερα θα συνεχίσουμε με την «ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» που μας άφησε ο μακαρίτης αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκας. Δεν μας είναι καθόλου ευχάριστο να φέρνουμε στη δημοσιότητα γεγονότα και περιστατικά ανθρώπων που άφησαν τον μάταιο αυτό κόσμο. Είναι όμως επιβεβλημένο, έστω κι αν o αποθανών δεδικαίωται (κρίθηκε), η ιστορία να καταγράφει αντικειμενικά όλα τα γεγονότα, προκειμένου αυτά να γίνουν αφορμή προς μίμηση αλλά και προς αποφυγήν. Ιδιαίτερα δε όταν αυτά αφορούν τη ζωή της Εκκλησίας και των ταγών της, που, ως εκ της φύσεως, αποτελούν τα πρότυπα για χριστιανούς και μη. Είναι γνωστό, ότι κατά την στιγμή της ρασοφορίας υπόσχονται ακτημοσύνη και καθαρότητα βίου. Δυστυχώς όμως, οι περισσότεροι χρησιμοποιούν την άνωθεν εξουσία για προσωπικό υλικό πλουτισμό και σκανδαλώδη ζωή, αδιαφορώντας για τη σωτηρία των ψυχών και τη δόξα της Εκκλησίας. Και να φαντασθεί κανείς ότι όλα αυτά γίνονται στο όνομα του φτωχού και αγνού Ναζωραίου από τους κατ’ όνομα «εις τόπον και τύπον Χριστού», προκαλώντας την εύλογη απορία, αν πραγματικά πιστεύουν.

Τέτοιοι άνθρωποι, που παρέκλιναν της αποστολής τους, ιδίως τα χρόνια της αρχιεπισκοπίας του Σεραφείμ Τίκα, αποτελούν προϊόντα εκλογής «χοντρών, μελανών φακέλλων», και δεν είναι λίγοι.

Αναγκαζόμαστε σήμερα να αναφερθούμε στο χαϊδεμένο παιδί, που μας φόρτωσε ως «Μεγάλη Παρακαταθήκη» (1974-1989) ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Τίκας, και το οποίο, με την μέθοδο του επιτραχηλίου-ωμοφορίου, απόκτησε τόση περιουσία, που κι ο ίδιος, δεν ήξερε πόσα είχε και πού τα είχε. Τον ονόμασαν τσιφλικά, μεγαλοδιαμερισματούχο, και οι “συνάδελφοι” δεσποτάδες το αποκαλούσαν «Ωνάνης ο Β΄».

Επρόκειτο για άσημο πρόσωπο, που μέχρι το 1974 δεν είχε παρουσιάσει καμιά δραστηριότητα συγγραφική, θεολογική, κοινωνική και πνευματική – μέσα και έξω από τον περίβολο της Εκκλησίας – εκτός του να μαζεύει χρήματα και να τα μετατρέπει σε ακίνητα.

Αυτό το πρόσωπο, που ονομάζονταν Σεραφείμ Ορφανός, και μέρος της ακίνητης περιουσίας του θα παρουσιάσουμε με τρία – από τα πολλά περιστατικά για να μάθει ο κόσμος, τί ανθρώπους ανέβασε στους επισκοπικούς θρόνους ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ.

Τον Σεραφείμ Ορφανό τον συναντούμε ως εφημέριο στον ιερό ναό του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Μαραθώνος (1964-1971). Μόλις είχε εκδιωχθεί “πήξ-λάξ” από το ναό – όπως αναγράφεται στο πρακτικό του εκκλησιαστικού Συμβουλίου την 8/10/1971 και το οποίο αναφέρει:

1ον. Στούπωνε τα μασούρια

Το εκκλησιαστικό Συμβούλιο μαζεύτηκε την Παρασκευή 8ης Οκτωβρίου στις 7 το απόγευμα για να κάνει τη μηνιαία καταμέτρηση του παγκαριού. Άπλωσε τα χρήματα πάνω στο τραπέζι και άρχισε να χωρίζει τα κέρματα κατά είδος. Ενώ οι άλλοι ξεχώριζαν τα χαρτονομίσματα, ο Ιερέας – αρχιμανδρίτης – Σεραφείμ Ορφανός ανέλαβε – όπως έκανε πάντα – να τυλίξει τα μασούρια και να καταγράψει επάνω το ποσό. Στο τέλος θα μετρούσαν τα μασούρια, θα καταχωρούσαν το ποσό που ήταν γραμμένο στο περιτύλιγμα, θα πρόσθεταν τα χαρτονομίσματα και θα υπέγραφαν το πρακτικό.

Κόντευαν να τελειώσουν. Απέμεινε η σύνταξη και η υπογραφή του πρακτικού. Τότε, το μάτι κάποιου έπιασε την ανωμαλία. Τα μασούρια που έφτιανε ο αρχιμανδρίτης Σεραφείμ δεν είχαν το ίδιο μέγεθος σε ομοειδή κέρματα.

Έγινε φασαρία. Και με το άνοιγμα των μασουριών – έμειναν όλοι με το στόμα ανοιχτό – διαπιστώθηκε το κόλπο που είχε στήσει για χρόνια ο εν λόγω αρχιμανδρίτης. Στούπωνε δηλαδή περισσότερα κέρματα στα μασούρια απ’ όσα αναγράφονταν εξωτερικά και αφαιρούσε το πλεόνασμα αργότερα, όταν τα έπαιρνε στο σπίτι του με σκοπό την επομένη ημέρα να τα καταθέσει στην τράπεζα.

Η φασαρία συνεχίστηκε. Του ζήτησαν εξηγήσεις. Ο ίδιος το παραδέχθηκε. Συντάχθηκε λίαν αποκαλυπτικό πρακτικό, το υπέγραψε, και τού ’δωσαν τα “παπούτσια” στο χέρι, δείχνοντάς του την πόρτα της εξόδου.

Αυτά, και πολλά άλλα, γνώριζε ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ – καθώς κι εμείς, των οποίων μέρος μόνο φέρνουμε στο φως για ευνόητους λόγους – και εκτιμώντας τα, ως προσόντα, τον έκανε δεσπότη Λάρισας, σφαγιάζοντας τον κανονικό, νόμιμο και αδέκαρο π. Θεολόγο, χωρίς δίκη και απολογία, παρά με μόνες τις συντακτικές πράξεις του δικτάτορα Ιωαννίδη.

Πεθαίνοντας ο Σεραφείμ (13-9-1989) άφησε στην “οικογένειά του” μια τεράστια ακίνητη περιουσία – όπου μεγάλο μέρος περιγράφουμε στα τρία πλαίσια – και καταθέσεις σε τράπεζες του Μαρκόπουλου Αττικής. Ίσως παρόμοια περίπτωση εκκλησιαστικού ηγέτη να μη γνώρισε η μακραίωνη ιστορία μας.

2ον. «Ο Θεός της Λάρισας»

Τον “τιμητικό” αυτό τίτλο τον απέκτησε ο Σεραφείμ Ορφανός από το εξής περιστατικό:

Όταν ήρθε στην Λάρισα ως εισβολέας, κτυπώντας και υβρίζοντας μαζί με τον αρχιεπίσκοπο (Γ… το κέρατό σας) τον πιστό λαό που αντιδρούσε, το πρώτο που έκανε, ήταν να σταματήσει τις εβδομαδιαίες (Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη) ωριαίες ομιλίες που γίνονταν από τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο.

Οι άνθρωποι που τις παρακολουθούσαν ξεπερνούσαν τους χίλιους (1000) και με το άκουσμα της απαγόρευσης, μαζεύτηκαν έξω από το παλαιό επισκοπείο, κάνοντας απεργία και παραμένοντας εκεί. Την τρίτη ημέρα ο δεσπότης Σεραφείμ τηλεφώνησε από τον Μαραθώνα που παραθέριζε τον π. Αθανάσιο στο μοναστήρι απειλώντας τον:

Σεραφείμ: Να τους πεις αυτούς… να φύγουν από το επισκοπείο.

π. Αθανάσιος: Ούτε τους είπα να πάνε, ούτε μπορώ να τους πω να φύγουν.

Σεραφείμ: Τότε, αφού δεν τους λες να φύγουν, θα ‘ρθω να σε ξυρίσω και να σε διώξω με παντελόνια.

π. Αθανάσιος: Θα γίνει αυτό που θέλει ο Θεός, σεβασμιώτατε.

Σεραφείμ: Ποιος Θεός! Εγώ είμαι ο Θεός της Λάρισας και θα το κάνω!

Το ίδιο επανέλαβε σε σύνοδο της Ιεραρχίας, όταν ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος σφυροκοπούσε τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ για τις αντικανονικές και παράνομες πράξεις του. Σηκώθηκε και απευθυνόμενος προς τον π. Αυγουστίνο του λέγει με τσαμπουκά:

Σ. Ορφ.: «Κάτσε κάτω… Μιλάς εσύ για τον αρχιεπίσκοπό μας;».

Π. Αυγ.: Κοιτάξτε – απευθυνόμενος στους ιεράρχες –, σας μιλάει τώρα ο Θεός της Λάρισας!

Σ. Ορφ.: Ναι, είμαι ο Θεός της Λάρισας!

3ον. «Καραγογέας και Κλεφτοκοτάς» (Δωρόθεος Αττικής)

Ο δεσπότης της Λάρισας Σεραφείμ, αφού μπούχτησε από αγορές ακινήτων (βίλες με πισίνες κ.ά.) και γέμισε τα βιβλιάρια με καταθέσεις, του ‘ρθε η επιθυμία να μετακομίσει στην μητρόπολη Αττικής και μεγαρίδος – την οποία είχε καταλάβει ο Δωρόθεος Γιανναρόπουλος αντικανονικά από τον π. Νικόδημο Γκατζηρούλη – και από εκεί να αναρριχηθεί στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Γι’ αυτό τακτοποίησε δικούς του ανθρώπους μέσα στην αρχιεπισκοπή ώστε να ελέγχει την κατάσταση. Κάθε πρωί τηλεφωνούσε στον έμπιστό του στην αρχιεπισκοπή – όπως το περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο ο δημοσιογράφος Κ. Σακκελαρίου στην εφημερίδα “ΒΗΜΑ” – και ρωτούσε εάν πέθανε ο δεσπότης Αττικής Δωρόθεος – για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Αττικής ασθενούσε και λόγω προχωρημένης ηλικίας, ο Σεραφείμ Λάρισας ανέμενε το μοιραίο. Αυτό το έμαθε ο Δωρόθεος και σε κάποια Σύνοδο, σηκώθηκε εξαγριωμένος, και απευθυνόμενος στο δεσπότη Λάρισας, τον στόλισε με… “ωραίους χαρακτηρισμούς” κοσμητικά επίθετα αποκαλώντας τον “καραγογέα” και “κλεφτοκοτά”. Συνεχίζοντας πρόσθεσε: «και τα κόλλυβα που περιμένεις να φας, δε θα προλάβεις, γιατί θα φάω εγώ τα δικά σου νωρίτερα» (αξεπέραστες αδελφικές αβρότητες), όπως και έγινε, γιατί ο Δωρόθεος πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα.

Θα σταματήσουμε εδώ, κάνοντας μόνο μια διαπίστωση: Όλοι οι επί αρχ/που Σεραφείμ Τίκα αναρριχηθέντες σε επισκοπικούς θρόνους – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – υπήρξαν αληθινά «μπουμπούκια», φονείς, κλέφτες, μοιχεπιβάτες (πνευματικά), άρπαγες, κόλακες… Όλα τα είχαν… Μόνο φόβο Θεού δεν είχαν! Ας μη βάζουν σε δοκιμασία την ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ του Θεού. Το Τριώδιο άνοιξε. «Νυν καιρός… μετανοίας». Και ασφαλώς η μετάνοια δεν αφορά μόνο τους λαϊκούς αλλά και – κυρίως τους κληρικούς (ανώτερους και κατώτερους).

Συμβόλαια αγορών όπως αυτά δημοσιεύτηκαν

στην εφ. «Ελευθερία» 25-12 1989

Αγορές στη Λάρισα:

1. Με το υπ’ αριθμόν 8547/80 συμβόλαιο Γ. Φυτιλή το 3 κατάστημα της οδού Ριζοπούλου κατ’ επικαρπία.

2. Με το υπ’ αριθμόν 8548/80 συμβόλαιο Γ. Φυτιλή το 4 κατάστημα οδού Ριζοπούλου κατ’ επικαρπία.

3. Με το υπ’ αριθμόν 8549/80 συμβόλαιο Γ. Φυτιλή το 5 κατάστημα οδού Ριζοπούλου κατ’ επικαρπία.

4. Με το υπ’ αριθμόν 3539/88 συμβόλαιο Δ. Λαγούδα παραιτήθηκε της επικαρπίας επί των τριών καταστημάτων υπέρ της αδελφής του Ευφροσύνης Μπαλάση.

Περιοχή Αττικής

1. 15/12/1974 αγροτεμάχιο εξ αδιαιρέτου με Ευφροσύνη Μπαλάση το γένος Ορφανού 378 τ.μ.

2. Με το υπ’ αριθμ. 13274/77 συμβόλαιο 378 τ.μ. στη θέση Μεγάλο Κομμάτι Μαραθώνος.

3. 19/7/1978 κληροτεμάχιο εις Κάτω Σούλι Λοιμικό στη θέση Μηχανή 1.234 τ.μ.

4. Με το υπ’ αριθμ. 14026/78 συμβόλαιο Παλιού 5.029 τ.μ. στη Ράχη Ρέπα Μαραθώνος.

5. Με το υπ’ αριθμ. 13995/78 συμβόλαιο της συμ/φου Παλιού αγόρασε 1293 τ.μ. στο Μαραθώνα.

6. Με το υπ. αριθμ. 7704/80 συμβόλαιο το συμ/φου Μαραθώνος Παπαδογιώργη 4.800 τ.μ. στο Καπανδρίτι.

7. Με το υπ’ αριθμ. 23231/86 συμβόλαιο Παλιού οικόπεδο 815,09 τ.μ. με οικία στο Διόνυσο.

8. Με το υπ’ αριθμ. 1846/87 συμβόλαιο Γ. Κουρνέτα το Γ5 διαμέρισμα 29,60 τ.μ. (Δημοφώντος 2Α).

Μερίδα αδελφής του Ευφροσύνης συζ. Κων/νου Μπαλάση το γένος Ορφανού.

Αγορές στη Λάρισα

1. Με το υπ’ αριθμ. 7555/79 συμ/λαιο Γ. Φυτιλή αγόρασε το υπ’ αριθμ. 2 διαμέρισμα του Ε ορόφου της πολυκατοικίας Λορ. Μαβίλη 8 - 10.

2. Με το υπ’ αριθμ. 8547/80 συμ/λαιο Γ. Φυτιλή αγόρασε το 3 κατάστημα της οδού Ριζοπούλου.

3. Με το υπ’ αριθμ. 8548/80 συμβόλαιο Γ. Φυτιλή αγόρασε το 4 κατάστημα της οδού Ριζοπούλου.

4. Με το υπ’ αριθμ. 8549/80 συμβόλαιο Γ. Φυτιλή αγόρασε το 5 κατάστημα της οδού Ριζοπούλου.

5. Με το υπ’ αριθμ. 25866/84 συμβόλαιο Δ. Ζάγουρα πούλησε το διαμέρισμα της οδού Λορ. Μαβίλη.

6. Με το υπ’ αριθμ. 3540/88 συμβόλαιο Δ. Λαγούδα πούλησε το υπ’ αριθμό 3, 4 και 5 κατ/τα της οδού Ριζοπούλου.

Αγορές στην περιοχή Αττικής

1. Διαμέρισμα 73,60 τ.μ. Αθήνα (Δημοφώντος και Θεσσαλονίκης).

2. Με το 13999/78 συμβόλαιο Παλιού αγόρασε 2065 τ.μ. στο Μαραθώνα.

3. Με το υπ’ αριθμ. 14054/78 συμβόλαιο Παλιού αγόρασε 5.125 τ.μ. στη θέση Στενούρι Μαραθώνος.

4. Με το υπ’ αριθμ. 20195/82 συμβόλαιο Παλιού αγόρασε 892,65 τ.μ. στην περιοχή Κλάπα ή Δαφνίδι Μαραθώνος.

5. Με το υπ’ αριθμ. 20671/83 συμβόλαιο Παλιού αγόρασε 3.808 τ.μ. στην Κλάπα Δαφνέζη Μαραθώνος.

6. Με το υπ’ αριθμ. 23231/86 συμβόλαιο Παλιού αγόρασε μαγαζί με τον Σεραφείμ Ορφανό οικόπεδο 815,09 τ.μ. στο Διόνυσο μαζί με την οικοδομή.

Κων/νος Μπαλάσης (γαμβρός)

1. Με το υπ’ αριθμ. 10066/81 συμβόλαιο Γ. Φυτιλή αγόρασε κατ’ επικαρπία το υπ’ αριθμ. 2 κατάστημα της οδού Ριζοπούλου (συνέχεια των 3 άλλων της συζύγου του και του Μητροπολίτη).

2. Με το υπ’ αριθμ. 10242/82 συμβόλαιο Γ. Φυτιλή αγόρασε το υπ’ αριθμό 3 διαμέρισμα Α΄ ορόφου (Βασ. Γεωργίου Β΄ 58).

3. Με το υπ’ αριθμ. 2190 συμβόλαιο Χρυσ. Μπαμνάρα παραιτήθηκε της επικαρπίας υπέρ του υιού του Βασ. Μπαλάση επί του υπ’ αριθμ. 2 καταστήματος της οδού Ριζοπούλου.

Μερίδα Βασ. Μπαλάση (ανεψιού)

1. Με το υπ’ αριθμ. 10066/81 συμβόλαιο Γ. Φυτιλή αγόρασε το υπ’ αριθμ. 2 κατάστημα της οδού Ριζοπούλου.

2. Με το υπ’ αριθμ. 2191/88 συμβόλαιο Χρυσ. Μπαμνάρα πούλησε το υπ’ αριθμό 2 κατάστημα της οδού Ριζοπούλου.

1. 29/10/1963 Οκτώ στρέμματα εις θέσιν «Άγιος» της περιφερείας Καλτεζίου Μαραθώνος..

2. 7/ 3/1966 2 στρέμματα εις θέσιν «Λιουγκές» περιφερείας  Καπανδριτίου.

3.  Αγροτεμάχιον εις θέσιν «Λιουγκές» δυο στρεμμάτων εξ  αδιαιρέτου.

4. 8/8/1966 Μαζί με τον Κλεώπα Θωμόπουλο, 12.000 τ.μ. εις θέσιν

«Κοτσίγγιαλα» Καπανδριτίου.

5. 3/12/1966 Αγροτεμάχιον 290 τ.μ. εις θέσιν Ραβανένα Τύμβου  Μαραθώνος.

6. 2/9/1972 Αγροτεμάχιον εις θέσιν «Μεγάλο Κομμάτι» 448,8 τ.μ.

7. 23/9/1972 Αγροτεμάχιον εις Κ. Σούλι 1.241 τ.μ.

8. 17/10/1973 Αγροτεμάχιον εις θέσιν Μυστήρι 3 ‘/5 στρεμμάτων.

9. 19/7/1978 Κληροτεμάχιον εις Κάτω Σούλι Λοιμικό εις θέσιν Μηχανή  1.243 τ.μ.

10. 8/8/1972 Αγροτεμάχιον εις θέσιν «Κλότια» 1.192 τ.μ.

11. 4/8/1972 Αγρόν κείμενον εις θέσιν Κάτω Σούλι 1.243 τ.μ.

12. 4/8/1972 Έτερον αγρόν 1.243 τ.μ. εις θέσιν Κάτω Σούλι εξ

αδιαιρέτου με Δημ. Κοκολάκην.

13. 16/8/1972 Αγρόν εκτάσεως 1.243 τ.μ. εις θέσιν Κάτω Σούλι εξ   αδιαιρέτου με Δημ. Κοκολάκην.

14. 24/8/1972 Κληροτεμάχιον εις Κάτω Σούλι εξ αδιαιρέτου με Δημ.

Κοκολάκην εκτάσεως 1.243 τ.μ.

15. 7/8/1972 Αγροτεμάχιον εις θέσιν «Κλότια» 700 τ.μ.

16. 31/8/1972 1/3 εξ αδιαιρέτου ενός αγρού κειμένου εις θέσιν «Αγ. Πέτρος» Κοινότητος Βαρνάβα, 3 στρεμμάτων.

17. 20/11/1971 Αγροτεμάχιον εις θέσιν «Μεγάλο Κομμάτι» της  Κοινότητος Μαραθώνος 260 τ.μ.

18. 7/4/1973 Αγροτεμάχιον εις θέσιν «Μεγάλο Κομμάτι» Μαραθώνος  391,4 τ.μ.

19. 8/8/1972 Αγροτεμάχιον εις θέσιν «Κλότια» 1.192 τ.μ.

20. 20/4/1974 Ανταλλαγή αγρού εις θέσιν Ράχη 6 στρεμμάτων.

21. 15/12/1974 Αγροτεμάχιον εξ αδιαιρέτου με Ευφροσύνην Μπαλάση το γένος Ορφανού 378 τ.μ.

Στην ακίνητη περιουσία που δημοσιεύτηκε δεν συμπεριλαμβάνονται η βίλα στον Μαραθώνα, η βίλα στην Εκάλη, το διαμέρισμα με γκαράζ στη Λυών της Γαλλίας κ.α. 

Α΄ Οχληρές και δυσοίωνες εκκλησιαστικές καταγραφές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ  α.φ.189  http://www.agonas.org

ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Α΄ Οχληρές και δυσοίωνες εκκλησιαστικές καταγραφές

«Υμείς εστε το άλας της γης· εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; Εις ουδέν ισχύει έτι ει μή βληθήναι έξω και καταπατείσθε υπό των ανθρώπων».

(Ματθ. ε΄, στχ. 13)

※ ΞΕΤΡΥΠΩΣΑΝ τα τρωκτικά μέσα από τους υπονόμους της αρπαγής του δημοσίου χρήματος, και τινάζουν τις ακαθαρσίες τους, για να ξεπλύνουν, όπως νομίζουν τις πομπές τους και μεταθέτοντας τις ευθύνες τους στοχοποιούν την Εκκλησία και τον εφημεριακό κλήρο. Τον κλήρο που, έκτος ελαχίστων περιπτώσεων, κράτησε και κρατεί το Γένος όρθιο!

※ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ της οικονομικής κρίσεως, τα λαμόγια βρήκαν ποιοί... επιβαρύνουν τον οικονομικό προϋπολογισμό (!): Η Εκκλησία και ο εφημεριακός κλήρος (!) Οι παπάδες δεν μας χρειάζονται. Τζάμπα τους πληρώνουμε. Το Δημόσιο δεν διαθέτει χρήματα για την μισθοδοσία των κληρικών. Να τους πληρώνει η ίδια που έχει... αμύθητη περιουσία, ουρλιάζουν απόγονοι του κομμουνιστικού συμμοριτοπολέμου.

※ ΚΑΙ ΓΙΑ όλη αύτη τη χολή εναντίον της Εκκλησίας, των διεφθαρμένων εκκλησιομάχων πολιτικών, ποιον λόγον αντιστάσεως και αποτελεσματικής αμύνης καταθέτει η Εκκλησία; Κανέναν. Παραμένει αμήχανη και άβουλη μπροστά στον επίμονο διωγμό της και αυτό, γιατί δεν διαθέτει ηγετικά και φλογερά της πίστεως αναστήματα, αλλά φολκλορικά διαδήματα... Κεφαλές υπερχειλίζουσας κενοδοξίας.

※ ΠΩΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΕΙ η φωνή της, όταν επικρατεί άκρα του τάφου σιγή; Ποιόν λόγον πειστικόν και αποστομωτικόν να αρθρώσει, όταν πολλοί των Ιεραρχών μιλούν, γράφουν και παρεμβαίνουν αυτοτελώς εκτιθέμενοι, χωρίς να υπάρχει ενιαία γραμμή λόγου και πράξεων και «ατιμωρησία» αμετανόητη; Ατιμωρησία που είναι γνωστή ως «κανόνας» αντικανονικός, εφθαρμένος και φέρει όνομα: το εγκληματικό «φιλάδελφο». Κοινώς κουκούλωμα.

※ ΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ κακό κάνουν οι πολιτικοί, που για αξιόποινες πράξεις βρίσκονται στο απυρόβλητο και διαθέτουν μηχανισμούς ασυλίας; Τα ίδια δεν συμβαίνουν και με τους υψηλά ισταμένους εκκλησιαστικούς παράγοντες; Ξεχνάμε τί άθλια και ανεπίτρεπτα τερτίπια επιστρατεύθηκαν για να βγάλουν λάδι τον Μπεζενίτη; (τον δεσπότη με τα πολλα εκατομμύρια και OFFSHORE εταιρίες)

25η Μαρτίου 1821 Του Δημήτρη Παπαδημόπουλου, Δικηγόρου Λαρίσης.

΄΄Όταν η εξαντληθείσα εκ του μακραίωνος αγώνος βυζαντινή αυτοκρατορία έσπαιρε, πεσούσα υπό την βέβηλο πτέρνα του θηριώδους νικητού, ουδεμία εδόθη βοήθεια σ’ αυτήν, διότι στα ιδιοτελή αισθήματα της Δύσεως είχε ήδη προ πολλού προστεθεί και η εκ του Σχίσματος προκύψασα θρησκευτική εχθροπάθεια, οι κατακτητικοί δε, γύπες της Εσπερίας επέπεσαν άπληστοι επί της βοράς διαφιλονεικούντες τα ελεεινά του πτώματος λείψανα΄΄.

            ΄΄ Έλληνες! Ήλθε η ώρα να μας πάρουν τα δαχτυλίδια από τα δάχτυλα΄΄! Ανεφώνησε ο μέγας φιλόσοφος Γεώργιος Πλήθων ο Γεμιστός, όταν έπεσε η Βασιλεύουσα και συνέστησε για τους σκοτεινούς – πικρούς αιώνες που θα ακολουθούσαν υπομονή και μνήμη. Αυτά τα δύο, την υπομονή και τη μνήμη έθρεψε καλά, πολύ καλά, καλύτερα ίσως από το σύγχρονο σχολείο, το κρυφό σχολειό, που κάτω απ’ το φως του καντηλιού, μέσα από τη σοφία του Ιερού Ευαγγελίου, δίδασκε ψιθυριστά στα Ελληνόπουλα, με μαυροπίνακα το χώμα και κιμωλία ένα κλαδί, τη μεγάλη ιδέα της επανακτήσεως των απολεσθέντων ιερών και οσίων, το αειθαλές μεγαλείο, την εξέχουσα καταγωγή και τον αιώνια φωταυγή προορισμό του γένους.

            Και το κρυφό σχολειό που γεννούσε ήρωες, μάρτυρες και ευεργέτες, και ο Θούριος του Ρήγα που αντηχούσε ήδη βροντώδης, τα ακονισμένα ξίφη που άστραπταν και η κλαγγή των όπλων από τις όχθες του Προύθου, συνενωμένοι με το πολεμιστήριο σάλπισμα της Λαύρας, αποτελούσαν βοή βαρύγδουπη και διαλαλούσαν ανά τον κόσμο ότι έληγε το δούλειον ήμαρ της Ελλάδος. Ναι! Η πατρίδα την παραμονή της Θεομητορικής εορτής του Ευαγγελισμού δια του παναξίου εκπροσώπου της Παλαιών Πατρών Γερμανού, ύψωνε στην Αγία Λαύρα λάβαρο Τιμίου Σταυρού και εκήρυττε με το βαθύτατα μεγαλειώδες ΄΄ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ΄΄, τη θρυλική, αιματοβαμμένη, ευγενεστάτη ανά τους αιώνες Ελληνική Επανάσταση, που τη μοναδική ως τώρα επανάσταση που εγέρθηκε, απολύτως  για Ελευθερία Πίστεως και Πατρίδος και Σωτηρία ψυχής, πέρα για πέρα ξέμακρη από κάθε οικονομικό, συντεχνιακό, παραταξιακό ή ταξικό και πάσης φύσεως άλλο ευτελές κίνητρο.

ΠΑΠΩΣΥΜΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΙΛΙΑ Του Θεολόγου κ. Νικολάου Πανταζῆ ἀπὸ τὴν Αὐστραλία

Του Θεολόγου κ. Νικολάου Πανταζῆ ἀπὸ τὴν Αὐστραλία

Πάλι τανάπαλι, οι ταλαίπωροι και περισπούδαστοι "πνευματικοί" προύχοντες της πολυπαθούς και χιλιοπροδομένης μας Ορθοδοξίας, ων τα ατιμασμένα ονόματα γνωστά εστί τοις πάσι, αρέσκονται να ετεροζυγούν με μίξη αντιευαγγελική και μαγαρισμένη, με τον εκπρόσωπο του Αντιχρίστου επί γης, τον επικατάρατο και τρισκατάρατο Πάπα.

Η ασυγχώρητη βλασφημία τους είναι η πλανεμένη πίστη και καταισχύνουσα ελπίδα που έχουν στον Αιρεσιάρχη Πάπα για την ψευδοένωση. Η βλάβη της φήμης (=βλασφημία) του Αγίου Πνεύματος συνίσταται στα εξής:

Το Άγιο Πνεύμα φημίζεται για ένωση, αλλά τί είδους ένωση; Ένωση με το Θεό, την Αγία Τριάδα, με τον Θέανθρωπο Χριστό και την Πίστη των Αποστόλων, το θεμέλιο της ΜΙΑΣ Εκκλησίας του Χριστού, τη βάση της Αληθείας.

Η Αληθινή Πίστη, ο μόνος σωστός, αποδεκτός τρόπος Πίστεως και ορθής Λατρείας, κατόπιν αποκαλύψεως του Ίδιου του Θεού, είναι η Ορθοδοξία. Κάθε απόκλιση από αυτήν, συνεπάγεται απόσχιση, αίρεση, διαίρεση και αποχώρηση. Η διχοστασία γίνεται αποστασία και η αποστασία απώλεια.

Οταν ο Χριστός ευχήθηκε «υπέρ της των πάντων ενώσεως», δεν εννοούσε τη δημιουργία μιας νέας οικουμενιστικής μίξεως, ένα κράμα θρησκειών, μια ένωση πλανών και συγχώνευση βλασφημιών, όλοι αδελφωμένοι και ενωμένοι μεταξύ τους για δημιουργία νέας, αντιθέου και παγκοσμίου "εκκλησίας", αλλά δήλωνε την επιστροφή των αποσχισθέντων, την επαν-ένωση των πάντων με τον Εαυτό Του, τη Μία Κεφαλή Του, το Ένα Σώμα Του, την Μία Πίστη Του, το Ένα Βάπτισμά Του, την Μία Εκκλησία Του. Οριοθετούσε την επιστροφή όλων των πλανεμένων θρησκειών και αιρέσεων απωλείας πίσω ξανά στη ΜΙΑ Ποίμνη Του, την Ορθοδοξία.

Θ. Λειτουργία "ὑπερ πάσης επισκοπής ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ"

Πρὶν λίγες μέρες ἀνακοινώθηκε τὸ γεγονὸς τῆς ἐπισκέψεως τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ στὶς «κατακόμβες» τοῦ διωκόμενου γιὰ τὴν πίστη Μητροπολίτη Ράσκας καί Πριζρένης  Ἀρτεμίου.

Ἐκεῖ ὁ π. Εὐθύμιος συλλειτούργησε μὲ τὸν Σεβασμιώτατο πατέρα Ἀρτέμιο καὶ τοὺς ἱερομονάχους ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν, ἀψηφώντας τὶς ἀπειλὲς καὶ τὴν ἀπομόνωση, ποὺ ἔχει ἐπιβάλει ἡ οἰκουμενιστικὴ ἡγεσία, ἡ ὁποία βρίσκεται στὰ πράγματα τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους, ποὺ ἐτέλεσε ὁ π. Εὐθύμιος μετὰ ἀπὸ πέντε περίπου χρόνια, ἔγινε κυριολεκτικὰ σὲ μία κατακόμβη -σύμφωνα μὲ τὸν ὅρο ποὺ χρησιμοποιεῖ συχνὰ ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος στὴ Σερβία- στὸ παλαιὸ μοναστηράκι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (Σταγιᾶτες Βόλου), ἐκεῖ  ὅπου διέμενε, πρὶν ἀπὸ δεκαετίες, ὅταν ἔβγαινε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὁ νῦν Φιλοθεΐτης γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Ἀμερικῆς, λειτουργοῦσε καὶ ἐξομολογοῦσε ἑκατοντάδες πιστῶν.

Ἐσήμανε πρῶτα τὸ  ἁγιορείτικο σήμαντρο καὶ κατόπιν ὁ ρυθμικός ἦχος τοῦ τάλαντου  προσκαλοῦσε  τοὺς πιστοὺς ποὺ εἶχαν κατακλείσει τὸν προαύλιο χῶρο τῆς μονῆς νὰ προσέλθουν στὸ ναὸ γιὰ νὰ ἀρχίσει ἡ ἀγρυπνία.

Μέσα σὲ μιὰ κατανυκτικότατη ἀτμόσφαιρα, ὑπὸ τὸ φῶς τῶν κεριῶν καὶ τῶν κανδηλιῶν, μὲ ἔκδηλη τὴν συγκίνηση καὶ τὴν χαρά, παρακολουθήσαμε γιὰ πρώτη φορὰ τὴν ὁλονύκτια Ἀκολουθία καὶ τὴν Θεία Λειτουργία. Τὰ πνευματικά του  παιδιά, ποὺ ἔχουν ζήσει πολλὲς τέτοιες θεῖες ἐμπειρίες κοντὰ στὸ π. Εὐθύμιο, εἶχαν κάθε δίκιο νὰ ἐκδηλώνουν τὴν ἀγαλλίαση ποὺ συνεῖχε τὶς ψυχές τους.

Στὸ τέλος τῆς κατανυκτικῆς Θείας Λειτουργίας μετὰ τὴν περιφορὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων, καὶ ἐνῶ ἤδη εἶχε ἀρχίσει νά ξημερώνει, διαβάστηκε ἀπό τόν π. Εὐθύμιο τὸ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐμεῖς γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μας τὸ ἀκούσαμε, ἀφοῦ –καὶ οἱ λίγοι ἱερωμένοι ποὺ παλαιότερα τὸ διάβαζαν– σταμάτησαν πλέον νὰ τὸ διαβάζουν, μετὰ τὴν ἀπόφαση ποὺ πάρθηκε ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (στὶς ἀρχὲς τοῦ 2000), ὁ ὁποῖος γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς ἀπαιτήσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Βατικανοῦ, προκάλεσε διὰ Συνοδικῆς ἀποφάσεως τὴν ἀπαγόρευση τῆς ἀναγνώσεώς του!

Αὐτὸ τὸ πρωϊνό, ὅμως, ἀκούστηκαν καὶ πάλι τὰ «αἰωνία ἡ μνήμη» τῶν Ἁγίων καὶ τὰ «ἀναθέματα» κατὰ τῶν αἱρετικῶν, ποὺ οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὰ συνέγραψαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ τὰ ἐκφωνοῦσαν ἐπὶ αἰῶνες, ἄφησαν δὲ Παρακαταθήκη σὲ μᾶς νὰ τὰ διαβάζουμε, γιὰ νὰ συνειδητοποιοῦμε τὴν ἀπώλεια στὴν ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ ἡ αἵρεση καὶ τὸν ἀγῶνα, τὶς θυσίες καὶ τὸ αἷμα τῶν Ὁμολογητῶν Ἁγίων ποὺ πολλὲς φορὲς χρειάστηκε γιὰ τὴν ἀντίκρουσή της!

Ἀλλὰ οἱ Οἰκουμενιστές, σ’ αὐτὲς τὶς θυσίες καὶ τὴν ἐξ ἀγάπης θεσμοθέτηση τῆς ἀνάγνωσης τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας (ποιμαντικὴ πράξη φροντίδας τῶν Ἁγίων καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς καὶ γιὰ τοὺς αἱρετίζοντες), εἶδαν μῖσος, ἀπανθρωπία καὶ σκληρότητα. Γι’ αὐτό, αὐτὰ τὰ «ἀναθέματα», οἱ πληθωρικοὶ σὲ κίβδηλη καὶ ἑωσφορικὴ ἀγαπολογία Οἰκουμενιστές, τὰ κατήργησαν, καὶ γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλοῦνται οἱ ἴδιοι, καὶ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὰ ἀφεντικά τους. Καὶ αὐτοὺς δυστυχῶς ἀκολουθοῦν οἱ Ἐπίσκοποί μας, οἱ ποιμένες καὶ οἱ πνευματικοί, ὑπακούοντάς τους τυφλὰ καὶ ἀδιαμαρτύρητα, ἀπὸ δειλία καὶ φόβο. Προτιμοῦν, ὅπως τόνισε ὁ π. Εὐθύμιος νὰ παρακούουν τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ὑπακούουν στὶς ἀντι-εκκλησιαστικὲς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου καὶ στὸν «Πάπα» τῆς Ἀνατολῆς Βαρθολομαῖο!

Δὲν πάψαμε νὰ ἐλπίζουμε, ὅτι ἡ ἐνέργεια τοῦ Σεβασμιώτατου μητροπολίτη Ράσκας, νὰ συμπαρασταθεῖ καὶ νὰ εὐλογήσει τὴν ἐπιθυμία τοῦ π. Εὐθυμίου νὰ ἐκτελεῖ τὰ λειτουργικά του καθήκοντα (ποὺ τοῦ εἶχε στερήσει μιὰ παράτυπη καὶ παράνομη ἐκκλησιαστικὴ ἀπόφαση Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων), θὰ προβληματίσει κάποιους Ἕλληνες ποιμένες, μάλιστα ἐκείνους ποὺ ἀναγνωρίζουν καὶ μνημονεύουν τὸν μητροπολίτη Ἀρτέμιο. Εἶναι ἐξόφθαλμο, ὅτι βρισκόμαστε σὲ ἔσχατους καιρούς, ὅτι οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις κατακτοῦν συνεχῶς ἔδαφος, ὅτι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βρίσκεται (μετὰ ἀπὸ ἑκατὸ χρόνων συμβίωσης καί συνοδοιπορίας μαζί του) ἕνα βῆμα πρὶν τὴν τελικὴ ἐπικράτησή του. Οἱ τραγικὲς φιγοῦρες τοῦ Πατριάρχη καὶ τοῦ (ὡς ἄλλου Βησσαρίωνα) μητροπολίτη Ζηζιούλα, ποὺ παρέστησαν γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἐνθρόνιση Πάπα, κατασπάσθηκαν τὶς παρειὲς καὶ τὴν χεῖρα τοῦ νέου Πάπα καὶ ἀπεκάλεσαν τὸν αἱρετικὸ Φραγκίσκο «ἁγιώτατο Ἐπίσκοπο», ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀλλοίωση ποὺ ἔχουν ὑποστεῖ ποιμένες καὶ ποιμαινόμενοι, ἀλλὰ καὶ τὴν «πρόοδο» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Μόλις χθὲς ὁ Πάπας Φραγκίσκος, προχώρησε ἕνα ἀκόμα βῆμα πρὸς τὴν Πανθρησκεία· Ἔκανε ἔκκληση νὰ ἑνωθοῦν οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν γιὰ χάρη τῆς «εἰρήνης» καὶ τῆς “δικαιοσύνης”»! (Κατὰ τὰ ἄλλα, κάποιοι μᾶς δουλεύουν ὅλους, δηλώνοντας ὅτι θὰ ἀντιδράσουν, ὅταν ἔλθει τὸ «κοινὸ ποτήριο»!).

Κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες καὶ βιώνοντας ἔμπονα τὶς ὀδυνηρὲς ἐξελίξεις στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ τὴν παγκόσμια πορεία πρὸς τὸν πανθρησκειακὸ Οἰκουμενισμό, ὁ π. Εὐθύμιος λειτούργησε, μνημονεύοντας «Ὑπὲρ Πάσης Ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων», πιστὸς στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν διδασκαλία  τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων· κι ἐμεῖς μαζί του συμπροσευχόμενοι καὶ πεπεισμένοι ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει τοὺς γνωστοὺς καὶ τοὺς ἄγνωστους πιστούς του, ἐκεῖ ποὺ ἐμεῖς ἀγνοοῦμε.

Ὅσοι  μελετήσαμε τὰ συγγράμματα τῶν Πατέρων πειστήκαμε ὅτι σὲ καιρὸ αἱρέσεως ἢ μᾶλλον  παναιρέσεως (ὅπως στοὺς καιρούς μας, καὶ γιὰ τοῦτο κανένας πιστὸς δὲν ἀμφιβάλλει), ἡ μόνη ἐνέργεια ποὺ οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες καὶ ὅλη ἡ Ἐκκλησία διδάσκει, εἶναι μία: ἡ παύση τοῦ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων καὶ ὅσων τοὺς μνημονεύουν.

Ἄρα, εἶναι μονόδρομος γιὰ κάθε συνειδητὸ χριστιανό, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν κάθε Ἐπίσκοπο καὶ πνευματικὸ ποὺ μνημονεύει τοὺς Οἰκουμενιστές. Τὴν Παράδοση αὐτὴ τῆς Ὀρθ. Ἐκκλησίας οἱ  Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι δὲν τὴν ἀνέχονται, γιὰ τοῦτο διώκουν ὅσους ἔχουν ἀποφασίσει νὰ ὑπακούουν στὸ Χριστὸ καὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀρνοῦνται νὰ ὑπακούσουν στὴν δεσποτεία τους.
 Συνεπῶς κι ἐμεῖς, ποὺ ἀναπαυόμαστε στὶς θέσεις καὶ στὴν γραμμὴ τοῦ π. Εὐθυμίου, δὲν κάνουμε ὑπακοὴ στοὺς Οἰκουμενιστὲς δεσπότες, ἀλλὰ στὸν Δεσπότη Χριστό, ἀκολουθώντας τὴν βασιλικὴ ὁδὸ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καὶ μὴ ἐκκλίνοντες οὔτε δεξιὰ οὔτε ἀριστερά.

Αὐτὴ τὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύριο νὰ γεννηθεῖ μετάνοια στὶς καρδιές μας, ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε τὴν προδοσία στὸν τομέα τῆς Πίστεως καί, ἔστω στὸ παρὰ πέντε, νὰ ἐμφανιστοῦν στὸν ὁρίζοντα πνευματικοὶ Πατέρες, κάποιοι Ἐπίσκοποι, ποὺ θὰ θελήσουν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Πατερικὴ διδαχὴ περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπὸ τοὺς ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοὺς συμμάχους τους.

  Νὰ μιμηθοῦν τὸν ἀγωνιστὴ καὶ σύγχρονο ὁμολογητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἐπίσκοπο Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιο Ραντοσάβλιεβιτς, ἕως ὅτου Ὀρθόδοξος Σύνοδος καταδικάσει τὴν παναίρεση τῶν ἐσχάτων χρόνων καὶ τοὺς φορεῖς της.

 «Πατερική παράδοση»