σ.σ. Το θλιβερό είναι ότι αντί η διοικούσα Εκκλησία να επιτιμήσει αυστηρά την χρωματιστή Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου και να της απαγορεύσει να εισέρχεται στους Ι. Ναούς, την διευκολύνει να παραμείνει στην θέση της, που σημαίνει ολοκλήρωση της διαφθοράς της κοινωνίας και του εθνικού ξεπουλήματος. Αυτό είναι το έργο που παράγει σήμερα η θεραπαινίδα των πολιτικών, διοικούσα Εκκλησία. Ένα έργο καταστροφικό και δηλητηριώδες για την Ελληνική κοινωνία. Πολύ χαιρόμαστε με την στάση του θαρραλέου π. Ιωάννη Διώτη.
Ζήσαμε να το δούμε και αυτό! Δεν πήγε τόσα χρόνια η Πρόεδρος της Δημοκρατίας που είναι στην θέση αυτή σε πίτα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και πήγε την τελευταία της χρονιά προσκαλεσμένη του Αρχιεπισκόπου Αθηνών! Το γράψαμε άλλωστε. Επιστράτευσαν την Εκκλησία και τον Αρχιεπίσκοπο για να εξωραΐσουν την εικόνα της, προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για την επανεκλογή της. Ωστόσο δεν την άφησαν να απολαύσει τον θρίαμβό της έστω και με αυτό τον τρόπο.
Ο αγωνιστής παλαίμαχος Ιερέας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Ιωάννης Διώτης, γνωστός και από την αρθρογραφία του εισήλθε στον ναό και τους χάλασε την φιέστα.
Μπήκε και φώναζε κατά της Προέδρου όσα λέει κάθε πιστός που σέβεται την Εκκλησία και τους κανόνες της. Θα μου πείτε ότι ήταν άκομψο μία τέτοια ημέρα να χαλάει κάποιος και μάλιστα ιερέας το τελετουργικό αλλά αυτό να το σκέφτονταν όσοι προσκάλεσαν την κ. Πρόεδρο και όσοι κάνουν δημόσιες σχέσεις μαζί της.
Να τους θυμηθεί πάντως η κ.Σακελλαροπούλου όλους αυτούς αν τελικά δεν τεθεί εκ νέου η υποψηφιότητά της από τον Πρωθυπουργό. Θα την ξεχάσουν όλοι – πλην των παραδοσιακών παλιών φίλων της – εν μιά νυκτί, αν επανέλθει στις τάξεις των απλών πολιτών, έστω και αν είναι πρώην Προέδρος της Δημοκρατίας.
Επί του προκειμένου τώρα, πέταξαν οι αστυνομικοί πέταξαν έξω τον μαχητή ιερέα, αλλά ο ακούραστος π. Ιωάννης βρήκε τρόπο και εισχώρησε εκ νέου στο ναό και στάθηκε ακριβώς πίσω από την Πρόεδρο και άρχισε να φωνάζει και πάλι εναντίον της με εκφράσεις που ακούγοντάς τες μπορεί να έφερε τους παρευρισκόμενους σε δύσκολη θέση αλλά ήταν τόσο εύστοχες ώστε να λένε, έστω και ενδόμυχα, να αγιάσει το στόμα σου! Μπράβο πάτερ Ιωάννη ! Για κάτι τέτοιες στιγμές αξίζει να ζούμε!
