ΔEN EINE ΨEMA Η ΠΙΣTI MAΣ

Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αύγουστίνου Καντιώτου

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή. Εἶνε ἡ δευτέρα Κυριακὴ τοῦ Πάσχα ἢ Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ. Καὶ λέγεται Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, γιατὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ὥρισε νὰ δια­βά­ζεται τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ τὸ Θωμᾶ.

* * *

Τί ἦταν ὁ Θωμᾶς; κανένας πλούσιος, κανένας ἐπιστή­μων, κανένας διάσημος τῆς ἐπο­χῆς ἐκείνης; Τίποτε. Ἕνα ἀγράμματο φτωχα­δάκι ἦταν. Καὶ ὅμως ἔγινε πασίγνωστος. Καὶ ἐνῷ μεγάλοι καὶ τρανοὶ λησμονήθηκαν, αὐτὸς ζῇ στὴ μνήμη ὅλων. Τί συνέ­βη ἆραγε; Κάτι ἄλ­λαξε στὴ ζωὴ τοῦ Θωμᾶ, καὶ τὸ πτωχαδάκι ἔγινε μιὰ μεγάλη φυσιογνωμία. Τί συνέβη;
Μιὰ μέρα ἄκουσε νὰ τὸν καλῇ μιὰ φωνή. Μιὰ φωνὴ πιὸ γλυκειὰ κι ἀπ’ τὴ φωνὴ τῆς μά­νας, φωνὴ ποὺ ἀπευθύνεται σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο καὶ μακάριοι ὅσοι τὴν ἀκοῦνε. Εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας. Εἶδε ὁ Χριστὸς τὸ Θωμᾶ καὶ διέκρινε ὅτι μέσα του κρύβεται ἕνα διαμάντι. Διαμάντι ἦταν ἡ καλή του διάθεσι. Ἔλα μαζί μου, τοῦ εἶπε ὁ Χριστός. Κι ἀμέσως ὁ Θωμᾶς ἄφησε τὰ πάν­τα καὶ τὸν ἀκολούθησε. Κάθησε τρία χρόνια κοντά του. Ἄκουσε τὰ λόγια του, λόγια ποὺ δὲν ἀκούστηκαν ποτέ ἄλλοτε στὸν κόσμο. Εἶδε τὰ θαύματά του, ποὺ εἶνε ἄ­­πειρα – ἀμέτρητα. Εἶδε τὴν ἁγία ζωή του. Ἔ­τσι πίστεψε καὶ εἶπε· Αὐτὸς εἶνε ὁ Χριστός, ἐκεῖνος ποὺ λένε οἱ προφητεῖες ὅτι θὰ ἔρθῃ. Πίστεψε, ὅτι ὁ Ναζωραῖος θὰ συντρίψῃ τὶς λεγεῶνες τῆς ῾Ρώμης, θὰ διώξῃ τοὺς κατακτητάς, θὰ στήσῃ θρόνο μεγάλο, θὰ ἱδρύ­σῃ βασί­λειο, τὴν πιὸ μεγάλη αὐτοκρατορία, καὶ θὰ γίνῃ ὁ βασιλεὺς τῆς ἀνθρωπότητος.

«Γιατί αυτή η ποιμαντική της δυνητικής ερμηνείας δεν απέτρεψε την άλωση της Εκκλησίας από τον οικουμενισμό;»

ΕΝΟΤΗΣ  ΕΝ  ΤΗ  ΠΟΙΚΙΛΙΑ!

(SOBORNOST, το οικουμενιστικό πρότυπο)

  Μια ολομέτωπη και συνεχώς κλιμακούμενη επίθεση δέχεται η Ορθοδοξία εδώ και εκατό χρόνια από τον οικουμενισμό. Στόχος η κατεδάφισή της, η υποστατική καταστροφή της. Η οικουμενιστική στρατηγική σταδιακά εξουδετέρωσε σημαντικές ορθόδοξες αντιστάσεις, θεωρητικά και πρακτικά, όπως για παράδειγμα το φρόνημα των επισκόπων και Ι. Μονών, ιδίως του Αγίου  Όρους. 

Αν δεν γνωρίζετε τι είναι Οικουμενισμός και εκτροπή από τα Ορθόδοξα όρια του Δόγματος της πίστεώς μας, τότε δείτε το βίντεο με τον αστέρα της Σύρου τον προσκυνημένο στον Παπισμό δεσπότη Δωρόθεο, οργανέτο του Οικουμενισμού

Άρα λοιπόν θα μας εκδιώξουν από την νέα εκκλησία με τα νεοφανή δόγματα. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)

του πατρος Φωτιου Βεζυνια.

Είχαμε τη υποψία... μα μάλλον είναι αληθές... ότι κάποιοι θεωρούν την Εκκλησία, περιουσία τους, και τσιφλήκι κληρονομικό.... Λοιπόν οι Άγιοι αλλιώς μας διδάσκουν. Αλλιώς ορίζουν και την Εκκλησία, και τους εντός και τους εκτός αυτής. Είναι καλό να αφήσουμε την μεταπατερική προσέγγιση, και να σκύψουμε με σεβασμό στα λόγια των Αγίων.. Πόσο μάλλον όταν λέμε... και διατυμπανίζουμε.... ότι τους σεβόμαστε και τους τιμούμε. Έτσι γενικά και αόριστα... και ελπίζουμε να μην χρειαστεί να γίνουμε συγκεκριμμένοι...

Από τον βίο του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά:

Ο καταδικασθείς σε καθαίρεση και αφορισμό, στη Σύνοδο του 1344 από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα, Αγιορείτης ιερομόναχος Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο μαθητής του μοναχός Ιωσήφ ο Καλόθετος απάντησαν μη αναγνωρίζοντας την καθαίρεση τους στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα το 1344 (δηλαδή πριν την καθαίρεση αυτού του τελεταίου το 1347) για την καινοτομία στην Ορθόδοξη Πίστη που αφορά τη λατινόφρονη αίρεση της κτιστής Χάριτος.

*(Ποίος ισχυρίζεται ότι δεν έχουν καταδικαστεί οι κακοδοξίες των Λατίνων;)*  

Γράφουν ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και ο μαθητής του Ιωσήφ ο Καλόθετος σε ελεύθερη μετάφραση: «Μας λένε όσοι αποκαλούν τους εαυτούς τους και καλούνται από τους άλλους, ειδήμονες και ιερούς ότι θα μας κάνουν απόβλητους της Εκκλησίας. 

*(Και σήμερα τα ίδια ακριβώς ακούγονται, από τα στόματα αυτών που αγκαλιάζονται με τον κ. Φραγκίστο και τους οπαδούς του, και στάζουν μέλι από την... έκσταση στην οποία περιπίπτουν....)*

Από ποιά Εκκλησία θα μας κάνουν απόβλητους; Από Αυτήν των Αποστόλων; Από αυτήν των Ομολογητών; Αφού με αυτούς είμαστε σύμφωνοι.

-Άρα λοιπόν θα μας εκδιώξουν από την νέα εκκλησία με τα νεοφανή δόγματα. 

-Γιατί που φαίνεται η ευσέβεια σε αυτήν την νεοφανή εκκλησία; 

Συμπροσευχές, ἀγκαλιὲς μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα καὶ χειροφιλήματα!!! Τώρα πλέον, ούτε οι Ποιμένες, ούτε οι πιστοί έχουν δικαιολογία ότι δεν γνωρίζουν!

Όλα γίνονται υπό το φώς των προβολέων. Φανερά και επαναλαμβανόμενα. 

Ὁ μητροπ. Ἰωάννης Ζηζιούλας στὴν "Ἁγία" Τράπεξα τῶν Παπικῶν μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο. Συμπροσευχές, ἀσπασμοί, χειροφίλημα τοῦ παναιρετικοῦ Πάπα ἀπὸ τὸν συνοδὸ τοῦ Ζηζιούλα!!

Το Βίντεο

Ζωοδόχου Πηγῆς

Μὲ τὸ ὄνομα Ζωοδόχος Πηγὴ τοῦ Μπαλουκλὶ ἢ Παναγία ἡ Μπαλουκλιώτισσα φέρεται ἱερὸ χριστιανικὸ ἁγίασμα ποὺ βρίσκεται στὴ Κωνσταντινούπολη ἔξω ἀπὸ τὴ δυτικὴ πύλη τῆς Σηλυβρίας, ὅπου ὑπῆρχαν τὰ λεγόμενα «παλάτια τῶν πηγῶν» στὰ ὁποῖα οἱ Βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες παραθέριζαν τὴν Ἄνοιξη. Πῆρε τὴν ὀνομασία του ἀπὸ τὸ τουρκικὸ ὄνομα Balik (=ψάρι) καὶ περιλαμβάνει τὸ μοναστήρι, τὴν ἐκκλησία καὶ τὸ ἁγίασμα.

 Γιὰ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγιάσματος ὑπάρχουν δύο ἐκδοχές:

Τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἀνήκει στὶς λεγόμενες κινητὲς ἑορτὲς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.
Κινητὲς λέγονται οἱ ἑορτὲς τοῦ Τριῳδίου καὶ τοῦ Πεντηκοσταρίου, ποὺ ἔχουν ὡς κέντρο τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα. Τὸ Τριῴδιο (10 ἑβδομάδες, δηλαδὴ 70 ἡμέρες) προηγεῖται τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, τὸ δὲ Πεντηκοστάριο (7 ἑβδομάδες, δηλαδὴ 50 ἡμέρες) ἀκολουθεῖ. Οἱ ἑορτὲς αὐτὲς ὀνομάζονται κινητές, γιατὶ δὲν ἔχουν σταθερὰ ἡμερομηνία, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὶς ἄλλες ἑορτὲς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ποὺ ἔχουν σταθερὰ ἡμερομηνία καὶ λέγονται ἀκίνητες. Τῶν κινητῶν ἑορτῶν ἡ ἡμερομηνία κάθε χρόνο ἀλλάζει. Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν ἡμερομηνία τοῦ Πάσχα. Ὅταν τὸ Πάσχα εἶνε πρώιμο, ἔρχονται καὶ αὐτὲς ἐνωρίτερα· ὅταν τὸ Πάσχα εἶνε ὄψιμο, αὐτὲς ἔρχονται ἀργότερα.
Ἡ ἑορτὴ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς ἑορτάζεται τὴν Παρασκευὴ τῆς Διακαινησίμου, δηλαδὴ τὴν ἑβδομάδα ποὺ ἀκολουθεῖ ἀμέσως μετὰ τὸ Πάσχα. Μετὰ τὴν Ἀνάστασι εἶνε ἡ πρώτη ἑορτὴ τοῦ Πεντηκοσταρίου. Ἑορτάζεται τὴν ὡραία ἐποχὴ τῆς ἀνοίξεως μέσα στὸ κλῖμα τῆς πασχαλινῆς χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως.
Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ εἶνε μία ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας. Δὲν ἔχει σχέσι μὲ τὴ ζωὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπως οἱ ἄλλες γνωστὲς θεομητορικὲς ἑορτές, λόγου χάριν τὰ Εἰσόδια, ὁ Εὐαγγελισμὸς ἢ ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἔχει σχέσι μὲ τὶς θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις τῆς Παναγίας πρὸς σωτηρίαν δυστυχῶν καὶ ταλαιπώρων ἀνθρώπων ποὺ τὴν ἐπικαλέσθηκαν μὲ πίστι. Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ θαύματα, ποὺ ἔκανε ἡ Παναγία σὲ ἕνα ὡρισμένο ναό της στὸν τόπο ἐκεῖνο ποὺ προκαλεῖ τὴ συγκίνησι κάθε Ἕλληνος.
Στὴν ὁμιλία αὐτὴ θὰ ποῦμε λίγα λόγια γύρω ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς.

Αγιασμός σε μασονική λέσχη από τον Μητροπολίτη Μαρωνείας

Μερικοί Δεσποτάδες ούτε ιερό ούτε όσιο  έχουν, και οι χριστιανοί, δυστυχώς  τους προσκυνούν

Τι λέει η Εκκλησία της Ελλάδος για την μασονία (βίντεο)

Ο ίδιος Ιεράρχης που προκάλεσε άμα τη ενάρξει της διακονίας του στην περιοχή σάλο με τις δηλώσεις του περί Γκιουλμουτζίνας, έρχεται τώρα να δημιουργήσει νέο σάλο με αγιασμό στη μασονική λέσχη.

Ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής Παντελεήμων είναι υπόλογος! Το βίντεο που ακολουθεί τον δείχνει να τελεί τον αγιασμό στην Λέσχη Lion’s Club η οποία είναι συνδεδεμένη με την μασονία!

Δείτε το βίντεο:

Τι είναι το Lion’s Club

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Lion’s Club, η οργάνωση ξεκίνησε το 1917 με έναν 38χρονο επιχειρηματία από το Σικάγο ονόματι Melvin Jones. Σήμερα μετράει παγκοσμίως 1,35 εκατομμύρια μέλη σε 46.000 συλλόγους σε 191 χώρες.

Ο ίδιος ο Melvin Jones ήταν ένας μασόνος που ήταν μέλος του Garden City Lodge Νο 141 στο Illinois. Το ονομά του υπάρχει στον κατάλογο των διάσημων μασόνων με τον τίτλο «Civics».

Παρόλο που δεν υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ των Lions και Τεκτονιστών, είναι σίγουρo πως υπάρχει κοινή βάση, όπως αποδεικνύεται σε ομιλία το 2004 από ένα “Λιοντάρι” της Λέσχης τον μασόνο James F. Kirk-White. Το θέμα της ομιλίας ήταν «Μοιράζοντας τον Τεκτονισμό μέσα στην κοινότητά σας».

Ο Ιερώνυμος προσκυνητής των Εβραίων

Αν δεν είναι αλήθεια, πρέπει άμέσως να το διαψεύσει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

  «Μετά από αυτά κανένας δεν πρέπει να εκπλήσσεται που ο Ιερώνυμος υπηρετεί τυφλά τα σχέδια της πανθρησκείας και τουοικουμενισμού και σιωπά μπροστά στις αισχρές δραστηριότητες επισκόπων για ιουδαιοποίηση της χώρας».

Τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017, ο Ρόναλντ Σ. Λόντερ (της γνωστής εταιρίας Έστερ-Εσθήρ Λόντερ) και πρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου WJC βρισκόταν στην Αθήνα, στον χώρο του Ιδρύματος Νιάρχου στην οδό Πειραιώς που παραπειστικά ονομάζεται “Ελληνικός Κόσμος”.
Εκεί έγινε φιέστα “Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος”, όπου ο
Λόντερ υπήρξε κεντρικός ομιλητής. Μεταξύ άλλων ισχυρίστηκε πως το θέμα των Εβραίων αφορά όλους τους Έλληνες, γιατί το 1941 η Ελλάδα έχασε τους παραγωγικότερους πολίτες της!

Η νέα "εκκλησία" στην οποία υπακούουν οι κάθε είδους αντι-Οικουμενιστές και στηρίζουν άθεοι Πρωθυπουργοί!!!

Η Τελετή της Αναστάσεως στην Ι.Μ. Κερκύρας

Η Τελετή της Αναστάσεως

στην Ι.Μ. Κερκύρας

Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου 15 Απριλίου 2017αφίχθη στο αεροδρόμιο “ Ιωάννης Καποδίστριας“, το Άγιο Φως, το οποίο και παρέλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.

Ακολούθως από την πλατεία Λιστόν ξεκίνησε η πομπή του Αγίου Φωτός, όπου και παρεδώθη και στον Αρχιεπίσκοπο των εν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικών Ιωάννη. Η πομπή συνέχισε  εως τον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής, στον οποίο εψάλη η Παννυχίδα.

Στη συνέχεια μεταφέρθηκε εν πομπή η Ιερά Εικόνα της Αναστάσεως στην Άνω Πλατεία, 
όπου και εψάλη ο νικητήριος παιάνας “Χριστός Ανέστη“ από το Σεβασμιώτατο.   

Να σημειωθεί ότι στην τελετή της Αναστάσεως παρέστη ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας με τη σύζυγό του.

http://www.imcorfu.gr/website/deltiatypou2017/deltiotypou150417b_files.htm

Ο κ. Τσίπρας, συνοδευόμενος από τη σύντροφό του και τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη και τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου νωρίτερα παρέστη στη δοξολογία του ιερού ναού της Αγ. Παρασκευής ενώ με μια πομπή των φιλαρμονικών, χορωδιών του ορθοδόξου και του καθολικού κλήρου της Κέρκυρας έφθασε ένα τέταρτο πριν από τα μεσάνυχτα στην πλατεία Σπιανάδα, τη μεγαλύτερη των Βαλκανίων, όπου και τελείται το αναστάσιμο τελετουργικό.

Μελέτη Εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου

Αγίου Νικοδήμου

Μελέτη, εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου,
εἰς τήν ὁποίαν χρεωστοῦμεν νά συγχαρῶμεν.
Α. Μέ τόν ἀναστάντα Χριστόν
Β’ Μέ τήν ἁγιωτάτην Μητέρα Του
Γ’ Μέ τό σῶμα μας.

Συλλογίσου ἀγαπητέ, ὅτι παρακινούμενοι ἡμεῖς ἀπό τόν προφήτην Δαυίδ ὅπου λέγει νά ἀγαλλώμεθα εἰς τήν ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. «Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. ριζ’ 23) ἔχομεν χρέος ἐν πρώτοις νά συγχαρῶμεν τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος εἰς τήν χαρμόσυνόν Του Ἀνάστασιν ἀπέκτησε πάλιν μέ κέρδος ἄπειρον ὅλα ἐκεῖνα ὅπου εἶχε χάσει εἰς τό πάθος Του. Τέσσαρα πράγματα εἶχε χάσει τότε: τήν χαράν, τήν ὡραιότητα, τήν τιμήν καί τήν ζωήν. Τώρα δέ ὅπου ἀνέστη ἀνέλαβε τήν ζωήν, ἀλλά τί λογῆς ζωήν; Μίαν ζωήν ὅπου ἐθανάτωσε τελείως τόν θάνατον καί διά τοῦτο θέλει εἶναι διά πάντα ζωή μοναχή, χωρίς νά φοβῆται νά λάβῃ ἄλλην μίαν φοράν θάνατον. «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκ ἔτι ἀποθνήσκει. Θάνατος αὐτοῦ οὐκ ἔτι κυριεύει» (Ρωμ. στ’ 9). Ἀνέλαβε τήν τιμήν καί ἐξουσίαν, ἐπειδή Ἐκεῖνος ὁ ἴδιος ὅπου πρό ὀλίγου ἐλογίζετο ὀλιγώτερον παρά ἄνθρωπος καί ἐκαταφρονεῖτο χειρότερον παρά ἕνας σκώληξ, τώρα ἀνασταίνεται καί ἀρχίζει νά βασιλεύῃ ἐν τῷ οὐρανῷ καί ἐν τῇ γῇ.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΩΤΟΦΟΡΟΝ ΚΑΙ ΑΓΙΑΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ἁγίου Γρηγορίου Ἐπισκόπου Νύσσης
Λόγος στὴν Φωτοφόρο καὶ Ἁγία Ἀνάσταση

Εὐλογητὸς ὁ θεός. εὐφημήσωμεν σήμερον τὸν μονογενῆ θεὸν τὸν τῶν οὐρανίων γεννήτορα, τὸν τῶν κρυφίων λαγόνων τῆς γῆς ὑπερκύψαντα καὶ ταῖς φαεσφόροις ἀκτῖσι τὴν ὅλην οἰκουμένην ἀποσκιάσαντα. εὐφημήσωμεν σήμερον τὴν ταφὴν τοῦ μονογενοῦς, τὴν ἀνάστασιν τοῦ νικητοῦ, τὴν χαρὰν τοῦ κόσμου, τὴν ζωὴν τῶν ἐθνῶν [τοῦ κόσμου]. εὐφημήσωμεν σήμερον τὸν τὴν ἁμαρτίαν ἐνδυσάμενον. εὐφημήσωμεν σήμερον τὸν θεὸν λόγον, ὃς τὴν τοῦ κόσμου σοφίαν ἤλεγξε, τῶν προφητῶν τὴν πρόρρησιν ἐκύρωσε, τῶν ἀποστόλων τὸν σύνδεσμον συνήθροισε, τῆς ἐκκλησίας τὴν κλῆσιν, τοῦ πνεύματος τὴν χάριν ἀφήπλωσε. ἰδοὺ γὰρ ἡμεῖς οἵ ποτε ξένοι <ὄντες> τῆς τοῦ θεοῦ ἐπιγνώσεως τὸν θεὸν ἐπέγνωμεν καὶ τὸ γεγραμμένον πεπλήρωται· Μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον αὐτοῦ πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν.

Η Ανάστασις του Ιησού Χριστού

Η Εις Άδου Κάθοδος του Κυρίου

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

Ο ΑΔΗΣ: Με την υποταγή του κόσμου στην εξουσία του Διαβόλου, αμέσως μετά την Πτώση των Πρωτοπλάστων, ο άνθρωπος αποκόπηκε από το Θεό και φυλακίσθηκε στον Άδη. Στον Άδη ο άνθρωπος “ζούσε” δυστυχισμένα επειδή ήταν αποκομμένος από το Θεό που είναι η πηγή της πραγματικής ζωής. Σ’ αυτόν τον τραγικό χώρο της δυστυχίας και απελπισίας κατέβηκε ο Χριστός για να ελευθερώσει τους αιωνίους αιχμαλώτους, που βρίσκονταν εκεί χωρίς τη θέλησή τους. Ο Άδης δεν ταυτίζεται με την κόλαση.  
 Οι θύρες του Άδη, όπου κατέβηκε ο Κύριος άνοιξαν για να μπορέσουν να διαφύγουν οι αιχμάλωτοί του, ενώ όταν ο κολασμένος κατεβαίνει στην κόλαση η πόρτα της κλείνει πίσω του και δε θα ανοίξει ποτέ.
Ο Άδης κι η κόλαση είναι το βασίλειο του θανάτου καί χωρίς το Χριστό, θα υπήρχε στον κόσμο μία μόνο κόλαση κι ένας μόνο θάνατος και αυτός πανίσχυρος. Όμως με το θάνατό Του ο Κύριος συνέτριψε ≪τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστιν τόν διάβολον≫ (Εβρ. β´ 14). Έτσι οι άνθρωποι θα γνωρίσουν τον πρώτο θάνατο, αυτόν τον σωματικό, που δεν θα έχει συνέπειες στη σωτηρία τους, και μόνο ο άπιστος, κι αυτός εκουσίως, θα γνωρίσει και τον δεύτερο θάνατο, το χωρισμό του δηλαδή από το Θεό και το σκότος της κόλασης. Αντίθετα ο πιστός θα ζει αιωνίως, και εν σώματι μετά τη Δευτέρα Παρουσία, στο νέο παράδεισο της τρυφής, τη Βασιλεία των Ουρανών.

Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΗΝ Ἁγίου Ἐπιφανίου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίας Κύπρου

1.-. Ἐκεῖνος πού χθές, μέσα στήν ἄπειρη συγκατάβασί Του, δέν ἐκαλοῦσε νά τόν βοηθήσουν οἱ λεγεῶνες τῶν Ἀγγέλων, λέγοντας στόν Πέτρο, ὅτι εἶναι στό χέρι μου νά παρατάξω τώρα ἀμέσως, περισσότερες ἀπό δώδεκα λεγεῶνες Ἀγγέλων (Ματθ. κστ´ 53), σήμερα κατέρχεται μέ τόν θάνατό Του κατά τοῦ ἅδου καί τοῦ θανάτου, τοῦ τυράννου, ὅπως ταιριάζει σέ Θεό καί Κυρίαρχο, ἐπί κεφαλῆς τῶν ἀθανάτων καί ἀσωμάτων στρατευμάτων καί τῶν ἀοράτων ταγμάτων, ὄχι μέ δώδεκα μόνο λεγεῶνες, ἀλλά μέ μύριες μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων, Ἐξουσιῶν, Θρόνων, Ἐξαπτερύγων, Πολυομμάτων, οὐρανίων ταγμάτων, τά ὁποῖα, ὡς Βασιλέα καί Κύριό τους, προπέμπουν, δορυφοροῦν καί τιμοῦν τόν Χριστό.

Άγιον Όρος • Ακολουθία Επιταφίου - Mount Athos • Epitaphios Lament

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;

"Διψῶ»

   Ὅλα πλέον ἔχουν τελειώσει. Ἡ ἀνθρώπινη μανία κατάφερε νά ἀτενίσει αὐτὸ ποὺ ἡ πωρωμένη της καρδιὰ εἶχε καιρὸ τώρα ποθήσει καὶ ἐπιμελημένα σχεδιάσει: Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς βρίσκεται στὸ Σταυρό! Στὸ Σταυρὸ τοῦ πόνου καὶ τῆς αἰσχύνης. Ἐλάχιστες λέξεις βγῆκαν ἀπὸ τὸ πονεμένο πανάγιο στόμα Του κατὰ τὶς φοβερὲς ὧρες τῆς Σταυρώσεώς Του. Λίγο πρὶν πεῖ τὸ ὁριστικὸ «τετέλεσται» καὶ παραδώσει ἑκούσια τὸ πνεῦμα Του, στρέφεται πρὸς τοὺς ἀνάλγητους σταυρωτές Του καὶ ἐκθέτει μιὰ ἀκόμα πτυχὴ τοῦ θείου Του Πάθους. Αὐτὴ δὲν φαίνεται ὅπως οἱ πληγές. Εἶναι ὡστόσο ἐξίσου βασανιστικὴ καὶ ἐπώδυνη.
   «Διψῶ»! φωνάζει.
   Καὶ εἶναι φυσικὸ νὰ ἔχει σὲ ὑπέρμετρο βαθμὸ αὐτὸ τὸ αἴσθημα τῆς δίψας ὁ Κύριος. Ἔχει περάσει τὴν ὁλονύκτια ταλαιπωρία τῆς ἀνακρίσεως ἀπὸ τὸν Ἄννα στὸν Καϊάφα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν Πιλᾶτο. Διψᾶ, ἐξαιτίας τῆς ἐξαντλητικῆς ὁδοιπορίας στὴν κορυφὴ τοῦ λόφου τοῦ Γολγοθᾶ, μετὰ μάλιστα ἀπὸ ὅλα τὰ βασανιστήρια ποὺ ὑπέστη.
   Τὰ χείλη ποὺ ξεδιψοῦσαν χρόνια τώρα τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων, φλογίζονται καὶ διψοῦν ἀπὸ τὴν ἄφθονη αἱμορραγία τοῦ Σταυροῦ, ποὺ ἔκανε ν’ ἀνεβαίνει ὁ πυρετὸς καὶ νὰ ἀφυδατώνεται τελείως ὁ ἀνθρώπινος ὀργανισμός.
   Διψᾶ, γιατὶ ἀπὸ τὴν ἀγωνία τῆς Γεθσημανῆ, ἐκεῖ ποὺ ὁ ἱδρώτας ἔτρεξε ἄφθονος «ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος» (Λουκ. κα΄ [21] 44), μέχρι αὐτὴ τὴν ὥρα ἔχει περάσει πολλά, πάρα πολλά! Ἔχει ὑποφέρει πολύ. Χωρὶς νὰ βρεθεῖ κάποιος νὰ Τὸν ξεδιψάσει. Χωρὶς κάποιος νὰ βρέξει τὰ στεγνωμένα πανάγια χείλη Του. Εἶναι ἀφόρητη ἡ δίψα Του τούτη τὴν ὥρα, ἔτσι ὥστε νὰ ἐφαρμόζονται σ᾿ Αὐτὸν τὰ λόγια τοῦ Ψαλμωδοῦ: «Ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου» (Ψαλ. κα΄ [21] 15).

Η επιστήμη μπροστά στη Σταύρωση και στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού

† ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ Γ. ΜΑΚΡΗ
ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Η διάλεξις δόθηκε στο παλιό Αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων «Πνευματικοί Προβληματισμοί» τον Απρίλιο του 1978. 

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ 

Το κείμενο της διάλεξης αυτής δεν συντάχθηκε σε γραπτό κείμενο από τον ομιλητή. Απομαγνητοφωνήθηκε και αποτυπώθηκε όπως αποδόθηκε στο ρέοντα γραπτό λόγο.
Το γεγονός αυτό οφείλεται σε δύο αιτίες. Η πρώτη είναι ότι τέσσερις μήνες μετά τη διάλεξη ο ομιλητής απεβίωσε. 

Η δεύτερη είναι ότι σε πρόταση των τότε τηλεοπτικών μέσων να δοθεί η διάλεξη και τηλεοπτικά, η θέση του ήταν ότι θα έπρεπε να συγκροτηθεί μία ομάδα επιστημόνων των αρμοδίων ως προς το θέμα ειδικοτήτων, ώστε να διεξαχθεί η συζήτηση με την απαιτούμενη ανάπτυξη και επιστημονική πληρότητα. Ο χρόνος δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση της πρότασης αυτής.
Για τους λόγους αυτούς, ζητείται από τους αναγνώστες η κατανόησή τους.

Αγαπητοί μου φίλοι,  

Είναι πραγματικά ένα μεγάλο προνόμιο το ότι δίνεται η ευκαιρία να συναντηθούμε σ’ ένα αμφιθέατρο πανεπιστημιακό, όχι μ’ εκείνο το στεγνό και στενό, αν και απαραίτητο περιεχόμενο της μεταδόσεως ορισμένων επιστημονικών γνώσεων, αλλά σ’ εκείνη την ατμόσφαιρα και το επίπεδο της στενής και χωρίς περιορισμούς, ως προς το βάθος και το πλάτος της γνωριμίας, σε επίπεδα που έχουν σχέση με την ψυχική ζωή, τόσο των ταγμένων να διδάσκουν ορισμένες γνώσεις, όσο και των φοιτητών που έρχονται εδώ, για να οικοδομήσουν τον ψυχικό τους κόσμο· και γι’ αυτό, πρέπει να δώσω και στην ανώνυμη αυτή ομάδα των συναδέλφων σας, που σκέφθηκαν να πάρουν αυτήν την πρωτοβουλία, αλλά και σε όλους εσάς που είχατε την καλοσύνη να έλθετε απόψε, να δώσω την έκφραση της μεγάλης μου ευχαριστίας. 

ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ Ὁμιλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

1. - Ὁλοκληρώθηκε λοιπόν ὁ ἀγώνας μας τῆς νηστείας καί τελείωσε στό Σταυρό. Καί ποῦ ἔπρεπε νά καταλήξει τό τέλος τῆς νίκης, ἄν ὄχι στό τρόπαιο τοῦ Χριστοῦ; Γιατί ὁ Σταυρός εἶναι τό τρόπαιο τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε βέβαια μιά φορά, ἀλλά τρέπει πάντοτε σέ φυγή τούς δαίμονες. Πράγματι, ποῦ εἶναι τά εἴδωλα καί οἱ μάταιοι φόνοι τῶν ζώων; Ποῦ εἶναι οἱ ναοί καί ἡ φωτιά τῆς δυσσέβειας; Σβήστηκαν ὅλα ἀπό ἕνα Ἅγιο Αἷμα καί γκρεμίστηκαν, καί μένει ὁ Σταυρός πολυδύναμη δύναμη, ἀόρατο βέλος, ἄυλο φάρμακο, παυσίπονο πλῆγμα, δόξα γεμάτη ὄνειδος. Ὥστε, καί ἄν μύρια ἄλλα διηγηθῶ γιά τό Χριστό, καί ἄν καταπλήξω τόν ἀκροατή μου διηγούμενος μύρια θαύματα, δέν καυχιέμαι τόσο γιά ἐκεῖνα, ὅσο γιά τό Σταυρό. Ἐννοῶ τό ἑξῆς μ᾽ αὐτό πού λέω: Ὁ Ἰησοῦς προῆλθε ἀπό Παρθένο. Εἶναι μεγάλο θαῦμα νά παρακαμφθεῖ ὁ γάμος καί ἡ φύση νά καινοτομήσει. Ἀλλά, ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ Σταυρός, δέ θά σωζόταν μέ τά ἔργα της ἡ πρώτη παρθένος τοῦ Παραδείσου.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ

Μεγάλη Πέμπτη Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιωτου

 ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ

«Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾽ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾽ ὡς σύ»

(Ματθ. 26,39)

ΟΛΗ ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε μέχρι τὴν ὥρα ποὺ πάνω στὸ τίμιο ξύλο εἶπε «Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου» (Λουκ. 23,46), ἀπὸ τὸ λίκνο μέχρι τὸν τάφο, ἦταν μιὰ ζωὴ πονεμένη. Νήπιο ἦταν ὅταν ὁ Ἡρῴδης ἀκόνιζε τὰ μαχαίρια του. Μικρὸ παιδὶ ἀναγκάστηκε νὰ ζήσῃ πρόσ­φυγας στὴν Αἴγυπτο. Ἔφηβος – φτωχὸς νέος ἐργαζόταν γιὰ νὰ θρέψῃ τὴν Παναγία μη­τέρα του. Κι ὅταν ὥριμος ἄνδρας βγῆκε στὸ δημό­σιο βίο, δέχθηκε πάνω του ὅλη τὴν ἀν­θρώπινη κακία. Καὶ τί δὲν εἶπαν καὶ τί δὲν ἔ­καναν οἱ ἐχθροί του! Ὅλη ἡ ζωή του θλῖψι καὶ πόνος. Ὅπως τὸ ἀλεύρι ζυμώνε­ται μὲ νερό, ἔ­τσι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ εἶνε ζυμω­μένη μὲ δάκρυ.
Ἀλλ᾽ ἐκεῖ ποὺ ὁ πόνος του ἔφθασε στὸ κατα­κόρυφο – στὸ ζενίθ, εἶνε τὰ σεπτὰ πάθη του. Ἀρχὴ δὲ τῶν παθῶν του εἶνε ἡ Γεθσημανῆ. Tί εἶνε ἡ Γεθσημανῆ; Εἶνε μιὰ τοποθεσία ποὺ μέ­χρι σήμερα σῴζεται, ἕνα – δυὸ χιλιόμετρα ἔξω ἀ­π᾽ τὰ Ἰεροσόλυμα. Εἶνε τόπος ὅπου ὁ Χριστὸς κατέφευγε συνήθως γιὰ νὰ προσευχηθῇ.

Μυστικός Δειπνος Ἁγίου Ἰγνατίου Brianchaninov

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

    Δύο ἀγαπημένοι μαθητές ζήτησαν ἀπό τόν Κύριο θρόνους δόξης– Αὐτός τούς ἔδωσε τό Ποτήριό Του (Μτ. κ΄, 23).

    Τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ ὀδύνες.

  Σέ ὅσους τό πίνουν ἐδῶ στή γῆ, τό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ ὑπόσχεται μετοχή στή Βασιλεία τῆς χάρης τοῦ Χριστοῦ· προετοιμάζει γι’ αὐτούς τίς καθέδρες τῆς ἐπουράνιας αἰώνιας δόξης.

   Στεκόμαστε σιωπηλοί μπροστά στό Ποτήριο τοῦ Χριστοῦ , δέν μπορεῖ κανείς οὔτε νά παραπονεθεῖ γι’ αὐτό, οὔτε νά τό ἀπορρίψει· γιατί Αὐτός πού μᾶς ἔδωσε ἐντολή νά τό γευτοῦμε, πρῶτος ὁ Ἴδιος τό ἤπιε.

   Ὦ, δέντρο τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ ! Σκότωσες τούς προγόνους μας στόν Παράδεισο, τούς ἐξαπάτησες μέ τήν πλάνη τῆς σαρκικῆς ἀπόλαυσης καί τήν πλάνη τῆς λογικῆς.

Greek Orthodox Christian Byzantine Music in AgSofia Kabarnos βυζαντινή μουσική

Οἱ ἑπτὰ φράσεις τοῦ Χριστοῦ στὸν σταυρό. Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)

Θέλετε νὰ µάθετε τὴ σηµασία ἐκείνων τῶν ἑπτὰ φράσεων τὶς ὁποῖες εἶπε ὁ Κύριος πάνω στὸν σταυρό. Δὲν εἶναι σαφεῖς;

Πρώτη φράση: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34). Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Χριστὸς ἔδειξε τὸ ἔλεός του ἀπέναντι στοὺς ἐκτελεστές Του,τῶν ὁποίων ἡ µοχθηρία δὲν ὑποχώρησε οὔτε ὅταν ὑπέφερε στὸν σταυρό. Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι βροντοφώναξε ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ βράχου τοῦ Γολγοθᾶ µία ἀποδεδειγµένη ἀλλά ποτὲ καλὰ συνειδητοποιηµένη ἀλήθεια, δηλαδὴ ὅτι αὐτοὶ ποὺ πράττουν τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν. Σκοτώνοντας τὸν Δίκαιο στὴν πραγµατικότητα σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους καὶ ταυτόχρονα δοξάζουν τὸν Δίκαιο. Καταπατώντας τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ δὲν βλέπουν τὴ µυλόπετρα, ἡ ὁποία ἀόρατα κατεβαίνει πρὸς αὐτοὺς γιὰ νὰ τοὺς συνθλίψει. Ἐµπαίζοντας τὸν Θεὸ δὲν βλέπουν τὰ πρόσωπά τους νὰ µεταµορφώνονται σὲ θηριώδη ρύγχη. Διαποτισµένοι ἀπὸ τὸ κακὸ ποτὲ δὲν ξέρουν τί κάνουν.

Δεύτερη φράση: «Ἀµὴν λέγω σοι, σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. 23,43). Αὐτὸς ὁ λόγος ἀπευθύνεται στὸν µετανιωµένο ληστὴ στὸν σταυρό. Πολὺ παρήγορος λόγος γιὰ τοὺς ἁµαρτωλούς, οἱ ὁποῖοι τουλάχιστον τὴν τελευταία στιγµὴ µετανοοῦν. Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπερίγραπτα µεγάλο. Ὁ Κύριος ἐκπληρώνει τὴν ἀποστολὴ Του ἀκόµα καὶ στὸν σταυρό. Ἕως τὴν τελευταία του πνοὴ ὁ Κύριος σώζει ἐκείνους ποὺ δείχνουν καὶ τὴν παραµικρὴ ἐπιθυµία νὰ σωθοῦν.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

‘’ Ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῇ’’ (Ὄρθρος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τρίτης)

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

‘’Τόν Νυμφίον ἀδελφοί ἀγαπήσωμεν, τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπίσωμεν, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει όρθῇ, ἵνα ὡς αἱ φρὀνιμοι, τοῦ Κυρίου παρθένοι, ἕτοιμοι εἰσέλθωμεν, σύν αὐτῷ εἰς τούς γάμους’’.

Τό ἀναλόγιο εἶναι τό μέγα διδασκαλεῖο τῆς Πίστεώς μας. Οἱ ὑμνογράφοι -ὅσων τά ἔργα δοκιμάστηκαν στόν χρόνο καί καταξιώθηκαν στήν ἐκκλησιολογική καί δογματική συνείδηση τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος- ἦσαν ἄνθρωποι θεοφώτιστοι, ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ.

Ηγούμενος Μ. Δοχειαρίου Γρηγόριος: Οι ιούδες κι η Ανάσταση «Μη προχωρήσης, Θεοδόσιε· τα χέρια σου στάζουν αίμα, είσαι ανάξιος των θείων μυστηρίων»

Δέξου, Κύριε, και εισάκουσε την προσευχή μου. Όποιον δεν πιστεύει στον σταυρό Σου, στην ταφή Σου και στην ανάσταση εξολόθρευσον έως εβδόμης γενεάς

Ηγούμενος Μονής Δοχειαρίου Γρηγόριος

Αυτές τις μέρες ψάχνω και ερωτώ σε ποιόν ναό θα παρίσταται ο άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων. Να ιδώ την ιερά αυτή κεφαλή να αναφωνή από του Βήματος την θύρα: «Μη προχωρήσης, Θεοδόσιε· τα χέρια σου στάζουν αίμα, είσαι ανάξιος των θείων μυστηρίων».

Να τον ιδώ να μην επιτρέπη στους άπιστους άρχοντες κάθε μερίδας και παρατάξεως να συνοδεύσουν τον Επιτάφιο, να παραστούν οι σταυρωτές του Χριστού στον υπνούντα Βασιλέα. Ποιος δεσπότης θα τους απομακρύνη από αυτήν την εκφορά; Ποιος δεσπότης θα στερήση από τους κρατούντες το φως της Αναστάσεως; Με τα έργα τους και με το στόμα τους έδειξαν ότι είναι άπιστοι και παρίστανται στις εκκλησιαστικές τελετές μόνον να θολώσουν τα νερά στην ορθόδοξη Ελλάδα. Δεν μπορούμε πιά να πίνουμε θολό νερό. Δεν είναι η Εκκλησία ο κλεισμός του Μεσολογγίου. Δεν

Διονύσης Μακρής 6-4-17:ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ Άρθρου 3 - Το Τελευταίο ΠΑΣΧΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ Ελλάδα

ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ...

ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Mεγ. Δευτέρα βράδυ (Mατθ. 22,15–23,39)

Ὁ Χριστὸς τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Δευτέρας βγῆκε πάλι ἔξω ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα, βρῆκε ἕνα τόπο ἔρημο, κ᾿ ἐκεῖ διανυκτέρευσε μὲ τοὺς μαθητάς του. Τὸ πρωῒ τῆς Τρίτης ἐπέστρεψε στὴν πόλι. Ἀνέβηκε στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος καὶ στάθηκε στὸ προαύλιο. Ἐκεῖ τὸν περίμενε λαός, ποὺ διψοῦσε ν᾿ ἀκούσῃ τὰ θεϊκά του λόγια. Τὸν περίμεναν ὅμως καὶ ἐχθροί. Ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ ἦταν τὰ τρία μεγάλα κόμματα ποὺ κυριαρχοῦσαν τότε στὴν δημοσία ζωή· τὸ ἕνα κόμμα ἦταν οἱ Ἡρῳδιανοί, τὸ δεύτερο οἱ Σαδδουκαῖοι, καὶ τὸ τρίτο οἱ Φαρισαῖοι.

ΣΤΗΝ ΞΗΡΑΝΘΕΙΣΑ ΣΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΩΝΑ

Μεγάλη Δευτέρα

ΣΤΗΝ ΞΗΡΑΝΘΕΙΣΑ ΣΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΩΝΑ

1.  Μέ ὠθεῖ νά μιλήσω ὁ ἐνυπόστατος Λόγος τοῦ Θεοῦ. Αὐτός πού δέν ἀπομακρύνθηκε ἀπό τούς πατρικούς κόλπους καί κυοφορήθηκε ἀπερίγραπτα στά σπλάχνα τῆς Παρθένου. Αὐτός πού ἔγινε γιά μένα ὅ,τι ἐγώ εἶμαι, Αὐτός πού εἶναι ἀπαθής ὡς πρός τήν θεότητά Του καί περιβλήθηκε ὡστόσο ὁμοιοπαθές μέ ἐμένα σῶμα. Αὐτός πού στόν οὐρανό ἐποχεῖται πάνω στά χερουβικά ἅρματα καί πάνω στή γῆ καβαλικεύει σέ γαϊδουράκι (πρβλ. Ματθ. 11, 7-9). Ὁ βασιλιάς τῆς δόξας, Αὐτός πού μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Πνεῦμα εὐφημεῖται ἀπό τά Σεραφίμ ὡς ἅγιος καί δέχεται τά ψελλίσματα τῶν παιδιῶν ἀπό τήν ἄκακη γλώσσα τους. Αὐτός πού εἶναι Θεός καί ἔχει τή μορφή δούλου καί πού ἔλαβε τή μορφή τοῦ δούλου. Αὐτός πού εἶναι ἄυλος καί ἀόρατος Θεός καί δέχτηκε νά λάβει ὁρατό καί ψηλαφητό σῶμα. Αὐτός πού βάδισε ἀκούσια στό πάθος, γιά νά μοῦ χαρίσει τήν ἀπάθεια. Αὐτός ὁ Ὁποῖος βλέποντας τόν ἄνθρωπο, πού ἔπλασε σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα Του καί τήν ὁμοίωσή Του, τό πλάσμα τῶν χεριῶν Του, νά ἔχει δελεαστεῖ ἀπό τήν ἀπάτη τοῦ φιδιοῦ, ἐκεῖνον νά ἔχει πέσει στήν παράβαση τῆς ἐντολῆς Του καί νά ἔχει γίνει ὑποχείριος τῆς φθορᾶς καί ὑπόλογος θανάτου, δέν ἄντεξε.

Σημαντικὲς ἁγιοπατερικὲς προτάσεις πρὸς τοὺς ἀγωνιζομένους κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Μια ομιλία με πολλούς αποδέκτες.

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἴμαστε ἀποτειχισμένοι καὶ νὰ μὴν

ἔχουμε μεταξύ μας ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία.

Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Στὸ Ὡραιόκαστρο τῆς Θεσσαλονίκης ἔγινε μία σύναξη τῶν ἀποτειχισμένων Πατέρων καὶ μία προσπάθεια νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας· πράγμα τὸ ὁποῖο κι αὐτὸ εἶναι κάποια ἔκφραση,  ἡ ὁποία δὲν ἁρμόζει· νὰ τὰ βροῦμε οἱ ἀποτειχισμένοι μεταξὺ μας! Ἀλλὰ στὰ ἔσχατα χρόνια ὅλα εἶναι ἀναγκαῖα νὰ γίνονται καὶ ὅλα δὲν εἶναι παράξενα. Γιατί  οἱ Πατέρες στὰ παλαιὰ χρόνια, ὅταν ὑπῆρχε αἵρεση, ἀπεμακρύνοντο ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καὶ αὐτομάτως οἱ ἀποτειχισμένοι Πατέρες εἶχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μεταξύ τους, λόγῳ τοῦ ὅτι ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ εὑρίσκοντο σὲ Ὀρθόδοξο ἔδαφος.

ΠΕΡΙ ΕΓΚΥΡΩΝ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ.

Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός

Ο μέν Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σέ ψυχοφελή του λόγο αναφέρει:
" Η ψυχή διαιρείται σέ τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμικό και το επιθυμητικό.
Τού λογισμικού αμαρτήματα είναι αυτά: απιστία, αίρεση, αφροσύνη, βλασφημία, αχαριστία, κατάκριση και οι συγκαταθέσεις τών αμαρτημάτων, οι οποίες γίνονται από τό παθητικό μέρος της ψυχής...".

Ο δέ Άγιος Μάρκος ο Ασκητής λέγει,
"Αμαρτία θανάσιμη είναι εκείνη για τήν οποία ο άνθρωπος μένει αμετανόητος.
Κανένας δεν είναι τόσο αγαθός καί σπλαχνικός όσο ο Θεός.
Τόν αμετανόητο όμως ούτε Αυτός τόν συγχωρεί".

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος γράφει,
"Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς αναφέρει τρεις περιπτώσεις αθεΐας.
Πρώτον: Άθεοι είναι εκείνοι πού δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του αληθινού Θεού, «η πολυειδής πλάνη των ελληνιζόντων».
Δεύτερον: Άθεοι είναι οί αιρετικοί, «η πολυσχιδής καί πολύμορφος απάτη των αιρετικών».
Τρίτον: Άθεοι είναι καί οί «Ορθόδοξοι» εκείνοι πού δεν δέχονται τά δόγματα της Εκκλησίας, πού είναι όροι της σωτηρίας καί αμφισβητούν τήν αξία τών λόγων τών Πατέρων, διότι η αληθινή ευσέβεια είναι το
«μη προς τους Θεοφόρους πατέρας αμφισβητείν».