“Όλα
τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίζουν εμπρός, πλην του ελληνικού που
πρέπει να στραφεί πίσω”, είναι η απαντοχή μας αυτό. Πίσω για να βρούμε
την περπατησιά μας. Και ας κοάζει ο ανεπρόκοπος συρφετός των εθνομηδενιστών.
Πίσω για να συναντήσουμε τους Έλληνες, τους μεταξένιους Ρωμηούς, που μας
κανοναρχούν με το αίμα τους, με τους τίμιους ιδρώτες τους, με την φιλοτιμία
τους. Αλλά, πίσω, για να δούμε και τις αθλιότητες και τα λάθη.
Έγιναν και τέτοια. Ακόμη και αυτά, μας τα άφησαν οι πρόγονοι, για ορμήνεια,
για παράδειγμα προς αποφυγήν.
Ας
ακούσουμε τον Γέρο του Μοριά και της Ελλάδος όλης: «Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή
μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ
συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοί σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα,
ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά
αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια…».
Πίσω,
για να δούμε τι πρέπει να αποστρεφόμαστε.