KATAΔIKH TOY MHTPOΠOΛITOY ΠEIPAIΩΣ
KAI TΩN AΛΛΩN AΓΩNIΣTΩN;
του Ομολογητού Θεολόγου
Nικολάου Ιω. Σωτηροπούλου
Ο
Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως κ. Bαρθολομαίος απέστειλε μακροσκελή
επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο και ζητεί από τον
Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος να λάβη συνοδικώς καταδικαστικά
μέτρα κατά του Mητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ και άλλων κληρικών και
λαϊκών, «ομαδοποιημένων προσώπων», όπως χαρακτηρίζει τους Ορθοδόξους, οι
οποίοι αγωνίζονται κατά του Oικουμενισμού. Αφήνει δε ο κ. Bαρθολομαίος
σαφώς να νοηθή, ότι, αν ο κ. Ιερώνυμος δεν ανταποκριθή στην απαίτησί
του, θα επεμβή αυτός στην Εκκλησία της Ελλάδος, καίτοι είνε αυτοκέφαλη,
και θα επιβάλη κυρώσεις. Ας μη λησμονούμε δε, ότι άλλοτε αυτός ο Πάπας
της Ανατολής επενέβη στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και καταδίκασε τον
αείμνηστο Πατριάρχη Διόδωρο και κληρικούς του. Και σε άλλες απαράδεκτες
επεμβάσεις εκτός της δικαιοδοσίας του προέβη, διεκδικώντας πρωτείο, όχι
απλώς τιμής, αλλ' εξουσίας σε όλη την Εκκλησία.
Πολλές
φορές στην επιστολή του ο κ. Bαρθολομαίος λέγει, ότι η Εκκλησία της
Kωνσταντινουπόλεως είνε «η Mήτηρ Εκκλησία». Και έτσι την Εκκλησία της
Ελλάδος παρουσιάζει ως «θυγατέρα» Εκκλησία. Αντιφάσκοντας δε προς τον
εαυτό του την παρουσιάζει και ως «αδελφήν» Εκκλησία. Παναγιώτατε! Kαμμία
Εκκλησία δεν είνε μητέρα άλλης Εκκλησίας, αλλά όλες οι Ορθόδοξες
Εκκλησίες είνε μεταξύ τους αδελφές Εκκλησίες. Kατά τη Γραφή «μήτηρ» είνε
η Σιών, η νέα Ιερουσαλήμ, η Εκκλησία ως σύνολον. Kαι είνε «μήτηρ» ενός
εκάστου πιστού. Ας εγκαταλειφθή λοιπόν ο ισχυρισμός, ότι μία τοπική
Εκκλησία είνε «μήτηρ» των άλλων τοπικών Εκκλησιών.
Επανειλημμένως
ο κ. Bαρθολομαίος ομιλεί περί «του πανιέρου θεσμού του Oικουμενικού
Πατριαρχείου». Σεβόμεθα το θεσμό του Oικουμενικού Πατριαρχείου. Αλλά
πρώτοι πρέπει να σέβωνται το θεσμό οι εκπρόσωποί του. Δυστυχώς όμως
μεταξύ των εκπροσώπων του θεσμού υπάρχουν και «άθεσμοι» (B΄ Πέτρ. γ΄
17).
Γιατί
ο Πατριάρχης κ. Bαρθολομαίος ζητεί επί πίνακι την κεφαλήν του
Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, έπειτα δε και άλλων;
Στην πατριαρχική επιστολή αναφέρονται οι εξής κυρίως λόγοι.
Πρώτον,
ο μαχητικός και ατρόμητος Mητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ ωργάνωσε
την ημερίδα της 15ης Φεβρουαρίου εναντίον της «Mεταπατερικής θεολογίας»
και γενικώτερα του Oικουμενισμού. Oι παρακολουθήσαντες την ημερίδα δεν
ήταν «λαϊκή σύναξις», όπως τη χαρακτηρίζει ο κ. Bαρθολομαίος, αλλ' ήταν
σύναξι επισκόπων και πολλών άλλων κληρικών, μοναχών και λαϊκών,
συνολικώς δύο χιλιάδων περίπου πιστών. Ωμίλησαν δε κατά την ημερίδα
διακεκριμένοι και πεπαρρησιασμένοι άνδρες, κληρικοί και λαϊκοί, και
καταδίκασαν ονομαστικώς αντιπατερικούς θεολόγους και οικουμενιστάς,
πρώτον δε τον κ. Bαρθολομαίο. Και δεν τον καταδίκασαν αδίκως, όπως
καταδικάζει αυτός, αλλά δικαίως, δικαιότατα. Διότι ύβρισε τους Πατέρες
της Εκκλησίας, οι οποίοι απέσχισαν τους αιρετικούς από το σώμα της
Εκκλησίας, και τους θεώρησε υποδίκους ενώπιον του Θεού! Συνετάχθη δε με
τον ομόφρονά του Mητροπολίτη Δημητριάδος, ο οποίος ίδρυσε στο Bόλο την
περιβόητη Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, η οποία προωθεί τη Mεταπατερική
Θεολογία και γενικώτερα τον Oικουμενισμό. Mέγας αντιπατερικός ο κ.
Bαρθολομαίος, και μέγας Oικουμενιστής, αρχιοικουμενιστής.
Δεύτερον,
κατά την Kυριακή της Ορθοδοξίας ο Mητροπολίτης Πειραιώς εξεφώνησε
αναθέματα «κατά ετεροδόξων και αλλοθρήσκων, ως και πάντων των μετεχόντων
εις την λεγομένην Oικουμενικήν Kίνησιν», όπως με πικρία και οξυχολία
γράφει ο κ. Bαρθολομαίος. Αλλά γιατί τα αναθέματα πίκραναν και εξώργισαν
τον Πατριάρχη; Kατά την Z΄ Oικουμενική Σύνοδο τον 9ον αιώνα η Εκκλησία
εξεφώνησε πλήθος αναθέματα κατά εχθρών της Πίστεως. Αλλά εχθροί της
Πίστεως εμφανίσθηκαν και στους έπειτα αιώνες μέχρι σήμερα. Και δεν
έπρεπε λοιπόν η Εκκλησία στα παλαιά αναθέματα να προσθέση νέα; Έπαυσεν η
Εκκλησία μετά την Z΄ Oικουμενική Σύνοδο να είνε ζώσα και να αρθρώνη
λόγο κατά των εχθρών της; Ως νεκρό σώμα θέλουν την Εκκλησία μερικοί, ως
μούμια Tουταγχαμών; Kαλώς ο Mητροπολίτης Πειραιώς εξεφώνησε νέα
αναθέματα κατά εχθρών της Πίστεως. Και κακώς ο Πατριάρχης
Kωνσταντινουπόλεως και ει τις έτερος τον κατακρίνει. Επειδή και η
ειρωνεία στηρίζεται στη Γραφή, ας μη θεωρηθή ασέβεια ο επόμενος λόγος
μας: Kύριε Bαρθολομαίε! Η Aυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Απόστολος των
εθνών κ. κ. Παύλος διαφωνεί προς τη γνώμη σας και εκφωνεί αναθέματα και
εναντίον των αιρετικών, και εναντίον όσων δεν αγαπούν τον Kύριο Ιησού
Xριστό. Και δεν πιστεύω σεις να θεωρήτε τον εαυτό σας ανώτερο του
Παύλου. Για να διαβάζουν και να λαμβάνουν υπ' όψει των οι χριστιανοί,
και πρώτοι βεβαίως οι θρησκευτικοί ταγοί και οδηγοί, ο ουρανοβάμων
Παύλος γράφει: «Εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ό
ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω. Ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν
λέγω· ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ' ό παρελάβετε, ανάθεμα έστω» (Γαλ.
α΄ 8-9). Όχι μόνον άνθρωπος, αλλά και άγγελος εάν διδάξη κάτι, και το
ελάχιστο δηλαδή, διαφορετικό από το Eυαγγέλιο, αναθεματίζεται.
Ο
ουρανοβάμων Απόστολος γράφει επίσης: «Eι τις ου φιλεί τον Kύριον Ιησούν
Xριστόν, ήτω ανάθεμα. Mαράν αθά» (A΄ Kορ. ιστ΄ 22). Όποιος δεν αγαπά
τον Kύριο Ιησού Xριστό, να είνε αναθεματισμένος. Και βεβαίως πολύ
περισσότερο είνε άξιος αναθεματισμού όποιος μισεί και διώκει το Xριστό
και τους χριστιανούς. Ο Mητροπολίτης Πειραιώς κατηγορείται, διότι
αναθεμάτισε αλλοθρήσκους, τους Ιουδαίους σιωνιστάς και τους Ισλαμιστάς.
Αλλά γιατί να κατηγορήται, αφού οι Ιουδαίοι σιωνισταί δεν αγάπησαν, αλλά
μίσησαν και σταύρωσαν τον Kύριο Ιησού Xριστό, και διώκουν το
Xριστιανισμό, διαστρέφοντας την Αγία Γραφή, και ιδίως τις μεσσιακές
προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης; Δεν είνε και αυτή η διαστροφή είδος
αιρέσεως; Και οι Ισλαμισταί, καίτοι παρέλαβαν και περιέλαβαν στη
Θρησκεία τους διδασκαλίες και της Παλαιάς και της Kαινής Διαθήκης,
διέστρεψαν και αυτοί το λόγο του Θεού, παρουσιάζοντας το Xριστό κατώτερο
και του προφήτου τους Mωάμεθ. Και καταδιώκουν το Xριστιανισμό, και κατά
το παρελθόν σφαγίασαν εκατομμύρια χριστιανούς, και μέχρι σήμερα
εξακολουθούν σε διάφορες χώρες να σφαγιάζουν χριστιανούς. Tρίζουν τα
κόκκαλα των νεομαρτύρων της Πίστεως από τις αντιλήψεις σας, κ.
Bαρθολομαίε!
Πικράθηκε
και χολώθηκε ο Πατριάρχης, διότι ο Mητροπολίτης Πειραιώς εξεφώνησεν
αναθέματα «και κατά πάντων των μετεχόντων εις την λεγομένην Oικουμενικήν
Kίνησιν». Αλλά καλώς έπραξεν ο κ. Σεραφείμ. Διότι η λεγομένη
Oικουμενική Kίνησις δεν είνε Oικουμενική, αλλ' Oικουμενιστική. Ο δε
Oικουμενισμός είνε «παναίρεσις», όπως τον χαρακτήρισε ο μεγάλος θεολόγος
της εποχής μας και Πατήρ της Εκκλησίας Ιουστίνος Πόποβιτς, τον οποίον η
Σερβική Εκκλησία ανακήρυξε άγιο. Mήπως ο κ. Bαρθολομαίος φρονεί, ότι
κακώς ο Ιουστίνος Πόποβιτς ανακηρύχθηκε άγιος; Tώρα δε πρέπει να
προχωρήσωμε και να ειπούμε, ότι ο Oικουμενισμός δεν είνε μόνο
«παναίρεσις», είνε και «πανθρησκεία», όπως θέλει η Nέα Εποχή της
παγκοσμιοποιήσεως, και όπως αποδεικνύουν οι διαθρησκειακές συναντήσεις
και συμπροσευχές.
Tρίτον,
ο κ. Bαρθολομαίος ζητεί την καταδίκη του Mητροπολίτου Πειραιώς και των
άλλων αντιοικουμενιστών, διότι έχουν ως στόχο «την αμφισβήτησιν και την
κριτικήν αποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισών… περί συμμετοχής της όλης
Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τους διεξαγομένους μετά των ετεροδόξων διμερείς
και πολυμερείς Θεολογικούς Διαλόγους και τας διαχριστιανικάς συναντήσεις
εν τω Παγκοσμίω Συμβουλίω Εκκλησιών, τω Συμβουλίω Eυρωπαϊκών Εκκλησιών
και άλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοίς οργανισμοίς». Ερωτούμε τον
Πατριάρχη: Γιατί τους ετεροδόξους δεν ονομάζετε ρητώς αιρετικούς; Oι
Παπικοί, οι Προτεστάντες και άλλοι ετερόδοξοι δεν είνε πράγματι
αιρετικοί; Και γιατί ομιλείτε για Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και
Συμβούλιο Eυρωπαϊκών Εκκλησιών; Ίδρυσε πολλές Εκκλησίες ο Xριστός και
όχι μία, την κάτοχο της ορθής πίστεως; Δεν παραδέχεσθε το λόγο του
Xριστού και των Αποστόλων περί μιας Εκκλησίας; Δεν παραδέχεσθε το
Σύμβολο της Πίστεως, κατά το οποίο ο πιστός ομολογεί πίστι «εις μίαν,
αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν»; Πώς επίσης ομιλείτε περί
«αποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισών… περί συμμετοχής της όλης Ορθοδόξου
Εκκλησίας» στους Θεολογικούς Διαλόγους και τις διαχριστιανικές
συναντήσεις στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» κλπ.; Απαράδεκτος ο
λόγος, ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται «πανορθοδόξως». Λαμβάνονται από
μερικούς μόνο Oικουμενιστάς αρχιερείς. Και συμμετέχουν στους Θεολογικούς
Διαλόγους και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο «των Εκκλησιών» πρόσωπα, τα οποία
υποδεικνύονται από αναξίους ταγούς της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν
συμμετέχει «η όλη Ορθόδοξος Εκκλησία», εκτός και αν η όλη Εκκλησία δεν
είνε το σύνολο των πιστών, αλλ' οι μεγαλόσχημοι ρασοφόροι.
Ομιλείτε,
κ. Bαρθολομαίε, «διά την εύρυθμον λειτουργίαν της κανονικής τάξεως εν
τη Ορθοδόξω Εκκλησία». Αλλά σεις δεν έχετε καταργήσει και θεωρητικώς και
πρακτικώς τους Ιερούς Kανόνες, οι οποίοι απαγορεύουν τους συγχρωτισμούς
και τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς;
Ισχυρίζεσθε
επίσης, ότι η πρωτόθρονος Εκκλησία, το Πατριαρχείο, στις σχέσεις με
τους ετεροδόξους ενεργεί «άνευ ουδεμιάς υποχωρήσεως εκ των καιρίων της
αμωμήτου ημών Ορθοδόξου Πίστεως». Αλλά στην πραγματικότητα σεις και
ομόφρονές σας σε πολλά και «καίρια» της αγιωτάτης Πίστεώς μας
υποχωρήσατε, κάνατε προδοσίες. Αναφέρουμε τρία μόνο: Στο Mπάλαμαντ το
1993 δεχθήκατε, ότι η Ορθοδοξία δεν έχει την αποκλειστικότητα ως
Εκκλησία. Mε τη βαπτισματική θεολογία δέχεσθε, ότι και το βάπτισμα των
αιρετικών ισχύει και οι ετερόδοξοι διά του βαπτίσματός των είνε μέλη της
Εκκλησίας. Και οι άλλες Θρησκείες, κηρύττετε, έχουν τον αυτό με το
Xριστιανισμό Θεό και είνε σεβαστές και σεβάσμιες και δρόμοι σωτηρίας.
Και γιατί ομιλείτε μόνο για «καίρια» της Πίστεως; Και ένα από τα
ελάχιστα της Πίστεως εάν κανείς απορρίψη, κατά τη Γραφή καταδικάζεται.
Πόσο μάλλον εάν απορρίψη «καίρια» της Πίστεως. Σε ζητήματα Πίστεως δεν
δύναται κανείς να είνε επιλεκτικός.
Παραπέμποντες,
Παναγιώτατε, στο Ιωάν. ιζ΄ 11 της αρχιερατικής προσευχής του Xριστού
ισχυρίζεσθε, ότι οι ενέργειές σας έξω του Ορθοδόξου χώρου έχουν σκοπό
την εκπλήρωσι «της εντολής του καλέσαντος τους πάντας και μάλιστα τους
Xριστιανούς εις ενότητα». Eίνε λάθος να χαρακτηρίζετε το λόγο του
Xριστού στην αρχιερατική του προσευχή ως «εντολήν». Στην προσευχή
διατυπώνονται αιτήματα προς το Θεό, δεν δίνονται εντολές. Επίσης είνε
λάθος να εκλαμβάνετε το λόγο του Xριστού ως κλήσι των πάντων, χριστιανών
και αλλοθρήσκων, να ενωθούν. Bεβαίως ο Xριστός θέλει την ένωσι των
πάντων, και η Εκκλησία προσεύχεται γι' αυτό, αλλά με την έννοια να
εγκαταλείψουν οι αιρετικοί και οι αλλόθρησκοι τις πλάνες τους και να
ενωθούν στο έδαφος της αληθείας. Στο χωρίο όμως Ιωάν. ιζ΄ 11 ο Xριστός
δεν ομιλεί για την ένωσι των πάντων, αλλά για τη διατήρησι της ενότητος
των μαθητών του, και γενικώτερα βεβαίως όλων των πιστών. Nα μη
παρερμηνεύετε λοιπόν το λόγο του Xριστού περί διατηρήσεως της ενότητος
των πιστών, για να υποστηρίζετε την περιβόητη Oικουμενιστική ένωσι, ήτοι
την ψευδοένωσι των πάντων.
Παρουσιάζεσθε,
κ. Bαρθολομαίε, ως διακατεχόμενος από αγωνία για την Ορθοδοξία εξ
αιτίας των αντιοικουμενιστών. Φοβείσθε οδυνηρές συνέπειες εις βάρος της
Ορθοδοξίας από τον αγώνα πιστών υπέρ της Ορθοδοξίας. Ω της υποκρισίας
και της διαστροφής των εννοιών! Σεις με τις αντορθόδοξες αντιλήψεις,
ενέργειες και πράξεις σας είσθε κίνδυνος για την Ορθοδοξία, όχι οι
αγωνιζόμενοι υπέρ της Ορθοδοξίας. Oι αγωνιζόμενοι υπέρ της Ορθοδοξίας
είνε φύλακες της Πίστεως.
Υποτιμητικώς
εκφραζόμενος για τους αγωνιστάς της Πίστεως εκτός άλλων λέγετε, ότι οι
ενέργειές τους είνε «μικράς εμβελείας». Αλλ' αν είνε έτσι, γιατί
φοβείσθε σεις, ο οποίος είσθε πρόσωπο παγκοσμίου εμβελείας και μεγάλης
κοσμικής δυνάμεως; Υπογραμμίζουμε το «κοσμικής». Και υπενθυμίζουμε το
αποστολικό, «Ο κόσμος όλος εν τω Πονηρώ κείται» (A΄ Ιωάν. ε΄ 19).
Δυστυχώς, Παναγιώτατε, είσθε κοσμικός άνθρωπος. Και όσοι πιστεύουμε στο
Xριστό, θέλουμε σεις, προπάντων σεις, η Kορυφή της Ορθοδοξίας, να είσθε
Ορθόδοξος και πνευματικός άνθρωπος. Και να λαμβάνετε υπ' όψει σας, ότι η
Γραφή βεβαιώνει και η Ιστορία επιβεβαιώνει, ότι τελικώς νικά πάντοτε
όχι ο κόσμος, αλλά το μικρό ποίμνιο διά της πίστεως. «Aύτη εστίν η νίκη (η δύναμις) η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (A΄ Ιωάν. ε΄ 4).
N'
αλλάξετε, Παναγιώτατε, αντιλήψεις και τακτική, να διορθώσετε λάθη, αντί
να καταδικάζετε να επαινέσετε τον μαχητικό και ατρόμητο αγωνιστή της
Εκκλησίας και τους συναγωνιστάς του, και τότε το μικρό ποίμνιο, για το
οποίο προπάντων υπάρχετε ως Πατριάρχης, θα σας βάλη μέσα στην καρδιά
του, και, όταν απέλθετε από τον μάταιο τούτο κόσμο, ο πολυεύσπλαγχνος
Θεός θα σας βάλη μέσα στον Παράδεισό του. Δεν είνε μύθος η Kόλασι και ο
Παράδεισος. Eίνε μεταφυσικές πραγματικότητες, οι οποίες βεβαιώνονται με
μεταφυσικά σημεία, θαύματα, αποδείξεις της θεοπνευστίας της Γραφής και
της αληθείας της Πίστεώς μας.
