Τις τελευταίες μέρες έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα ακόμα και στην Ελλάδα η παραίτηση του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ κοινώς Ιωσήφ Ράτζινγκερ από τον παπικό θρόνο.
Πολλοί μάλιστα ορθόδοξοι κληρικοί εξέφρασαν την λύπη τους για την απόφαση του Πάπα. Ο ίδιος ο Πάπας δε, είπε ότι δεν θα ανακατευτεί στην διαδικασία εκλογής νέου Πάπα και ότι θα αποσυρθεί σε μοναστήρι όπου θα περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Εδώ λοιπόν θα πρέπει να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή στην πορεία και στις πράξεις αυτού του “αγίου” ανθρώπου που ήταν προκαθήμενος της Δυτικής Ρωμαϊκής εκκλησίας και ηγέτης και ποιμένας εκατοντάδων εκατομμυρίων πιστών και παιδιών ανά την υφήλιο.

Το 2002 η αμερικανική εφημερίδα Μπόστον Γκλομπ (Αρθρο της Μπόστον Γκλομπ εδώ) αποκάλυψε ότι η καθολική εκκλησία της Βοστώνης ανεχόταν την σεξουαλική κακοποίηση και βασανισμό ανηλίκων επί σειρά ετών από καθολικούς παπάδες.
Σε μια σειρά άρθρων, η εφημερίδα αποκάλυψε πως η σεξουαλική κακοποίηση και βιασμός ανηλίκων όπου το νεώτερο θύμα ήταν 4 ετών, γινόταν εν γνώσει του καρδινάλιου Μπέρναρτ Λό και άλλων ανώτερων κληρικών.
Η αντίδραση του Βατικανού  ήταν να συγκαλύψουν τα εγκλήματα και δώσουν μετάθεση στους κληρικούς σε άλλα μέρη, μακριά από τις πόλεις, όπου είχαν διαπράξει τα εγκλήματά τους για να συνεχίσουν το “ποιμενικό” τους έργο.
Το Βατικανό επίσης, σε ένδειξη αλληλεγγύης έδωσε μετάθεση (βλ. Φυγάδευσε) στον καρδινάλιο Λό στο Βατικανό, όταν η αμερικανική αστυνομία άρχισε να πλησιάζει τον καρδινάλιο. Μέχρι στιγμής, η καθολική εκκλησία έχει πληρώσει πάνω από 2 δισ. δολάρια σε αποζημιώσεις σε θύματα, ενώ πολλές εκκλησίες προτίμησαν να εισέλθουν σε καθεστώς χρεοκοπίας προκειμένου να μην πληρώσουν.
Ο κατάλογος των εγκληματιών παπάδων αλλά και των ανήλικων θυμάτων τους άρχισε σιγά σιγά να μεγαλώνει και σε αριθμό αλλά και γεωγραφικά.
Δεν ήταν μόνο στην Βοστώνη, αλλά σε όλες  σχεδόν τις πολιτείες της Αμερικής. Μετά άρχισαν να έρχονται αναφορές και από άλλα μέρη του κόσμου, Ιρλανδία, Γερμανία, Αυστραλία, Καναδά, Αφρική, Ιταλία και ο κατάλογος είναι ατελείωτος.
Μέχρι το 2010 η καθολική εκκλησία, είχε αποζημιώσει πάνω από 10,000 θύματα(Λίστα με αποζημιώσεις) ενώ οι εγκληματίες παπάδες υπολογίζονται σε πάνω από 4,000 μόνο στην Αμερική(Έκθεση Τζον Τζέι).
Καταβάλλεσαι από αηδία και αποτροπιασμό που γίνεται  θυμός και οργή όταν διαβάζεις πως ούτε τα σχολεία κωφαλάλων γλύτωσαν από το “θεάρεστο” έργο του βιασμού και της σεξουαλικής κακοποίησης (Δείτε εδώ και εδώ) .
Στην Ιρλανδία η επίσημη έρευνα αναφέρει πως η κακοποίηση των παιδιών ήταν ενδημική (Επίσημη ερευνητική Επιτροπή).
Όλες όμως οι περιπτώσεις είχαν ένα κοινό σημείο, είτε ήταν στην Αμερική είτε στην Αφρική. Η επίσημη καθολική εκκλησία όχι μόνο γνώριζε τα εγκλήματα των κληρικών αλλά είχε στήσει ένα ολόκληρο μηχανισμό συγκάλυψης και προστασίας των παπάδων.
Ο άνθρωπος που προήδρευε αυτού του μηχανισμού για 25 χρόνια δεν ήταν άλλος από τον καρδινάλιο Ράτζινγκερ.
Ως καρδινάλιος ο Ιωσήφ Ράτζινγκερ προήδρευσε του Ιερού Γραφείου Υπεράσπισης δόγματος και Πίστης για 25 χρόνια (1981-2005). Για όσους δεν γνωρίζουν είναι η μετονομασία της  Ιεράς Εξέτασης.
Ο καρδινάλιος Ράτζινγκερ επί σειρά ετών συγκάλυψε και προστάτεψε παιδόφιλους βιαστές εγκληματίες πάντα για το καλό της εκκλησίας και την αποφυγή σκανδάλου.
Για παράδειγμα το 1981 αγνόησε τις εκκλήσεις τοπικών μητροπολιτών για την αποπομπή του Πατέρα Κίσλε, ενός σεσημασμένου και καταδικασμένου για βιασμούς ανηλίκων. Ο Ράτσινγκερ τον άφησε για έξι χρόνια στο πόστο (Δείτε εδώ) του και ακόμα και όταν καθαιρέθηκε, ύστερα από δικιά του απαίτηση, τον άφησαν να εργαστεί για ένα ακόμα χρόνο με παιδιά.
Τα θύματα του υπολογίζονται σε πάνω από 200 παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Ο κατάλογος παρόμοιων περιστατικών είναι μεγάλος και τραγικός.
Υπήρξαν πολλοί κληρικοί που με συνεχείς αναφορές και γράμματα τους προς το Βατικανό προσπάθησαν να αναδείξουν το πρόβλημα. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις οι διαμαρτυρίες σταμάτησαν και κουκουλώθηκαν από το γραφείο του καρδινάλιου Ράτζινγκερ με την συνδρομή του τότε Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’.
Το 2001 ο τότε Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ επιφόρτισε τον καρδινάλιο Ράτζινγκερ με το μεγάλο θέμα της κακοποίησης ανηλίκων. Η απάντηση και το εμπιστευτικό γράμμα που έστειλε ο Ρατζινγκερ προς όλους τους ανώτερους κληρικούς ήταν αποστομωτική.
Το μεγάλο έγκλημα κατ’ αυτόν ήταν η ανάμειξη των αρχών και η αστυνομία και όχι ο βιασμός και η κακοποίηση ανηλίκων παιδιών.
Σύμφωνα με την εντολή του Ράτζινγκερ, όλες οι κατηγορίες, ακόμα και αυτές της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων από παπάδες, πρέπει να αναφέρονται στους ανώτερους κληρικούς και να διευθετηθούν εντός της εκκλησίας(Δείτε εδώ) και σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες (Επίσημο υπογεγραμμένο γράμμα προς Μητροπολίτες το 2001).
Επιπροσθέτως επέβαλε απόλυτη Παπική μυστικότητα σε όλους τους μητροπολίτες. Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια μικρή παρένθεση και να εξηγήσουμε τι εννοεί ο ποιμένας Ράτζινγκερ όταν αναφέρει το εκκλησιαστικό κανονικό δίκαιο.
Η εκκλησία αναγνώρισε το πρόβλημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών σχετικά νωρίς. Η Σύνοδος της Ελβίρας το 300μχ στον κανόνα 71 απαγορεύει την μετάληψη παιδεραστών. Όμως κάπου εδώ σταματάει η τιμωρία των κληρικών.
Σύμφωνα λοιπόν με την καθολική εκκλησία, τα σεξουαλικά εγκλήματα δεν είναι εγκλήματα αλλά αμαρτίες οι οποίες μπορούν να ξεπλυθούν με μερικές προσευχές, εξομολογήσεις και μετάνοιες. Ο καρδινάλιος Ράτζινγκερ καθαίρεσε πολλούς κληρικούς που υποστήριξαν το δικαίωμα των γυναικών να γίνουν παπάδες (δογματικό παράπτωμα) αλλά αρνήθηκε πεισματικά την αποπομπή παιδεραστών κληρικών (απλή αμαρτία). Αντιθέτως αυτό που έκανε ήταν να τους προστατεύσει και να επιβάλλει άκρα μυστικότητα.
Ίσως αυτές οι “άγιες” υπηρεσίες προς το Βατικανό να ήταν ο λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε Πάπας το 2005.
Ως αρχηγός της Ιεράς εξέτασης για 25 χρόνια ήξερε πολλά και για πολλούς. Η πραγματικότητα όμως είναι, πως πριν ακόμα γίνει Πάπας, ο Ράτζινγκερ είχε κατηγορηθεί στην Αμερική για όλα τα εγκλήματα που προαναφέραμε.
Όμως η διαδικασία σταμάτησε όταν εκλέχθηκε Πάπας με το νομικό επιχείρημα ότι ως αρχηγός κράτους (Βατικανό) έχει ασυλία.
Για το λόγο αυτό ένας από τους πιο γνωστούς δικηγόρους για τα δικαιώματα του ανθρώπου, ο Τζεφρευ Ρόμπερτσον(Δείτε Guardian και The Case of the Pope) το 2010 έκανε λόγο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας πού δεν καλύπτονται από διπλωματική ασυλία.
Μάλλον λοιπόν η απόσυρσή του από τον Παπικό θρόνο είχε άλλα κίνητρα. Ίσως οι άγιοι πατέρες να επέλεξαν αυτή την λύση για να ξεκαθαρίσουν και να θάψουν το σκάνδαλο.
Σε κάθε περίπτωση αν ο Πάπας Βενέδικτο ΙΣΤ’  θέλει να αποσυρθεί για προσευχή και διαλογισμό μπορεί να το κάνει και στην φυλακή όπου και πρέπει να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Οι χιλιάδες παιδικές ψυχές και ζωές που που κατέστρεψε δεν αρκούνται σε μετάνοιες και επίσημες συγνώμες με γράμματα (Σχετικό δημοσίευμα Guardian).
*Ο Ανδρέας Κούτρας εργάζεται στο Λονδίνο ως αναλυτής του Ευρωπαϊκού χρέους και τραπεζικών προϊόντων στην ITC Markets. Ως φυσικός ειδικεύεται στην Γενική θεωρία της Σχετικότητας και την Κοσμολογία.