ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ "ΑΓΩΝΑΣ " ΑΡ.ΦΥΛ.208 http://www.agonas.org/
Χερι – ΧΕΡΙ
Ωραία
σκηνή μας μετέφερε και πάλι ο ρομφαιάτος «Νεωκόρος» στις αρχές του Σεπτέμβρη:
«Πιασμένοι χέρι-χέρι εμφανίστηκαν πρωί - πρωί στο κτίριο της Συνόδου ο δεσπότης
με τον αγαπημένο του Πρωτοσύγκελο. Τους είχε πιάσει η αγωνία. Είχαν πάει να
κάνουν τις συστάσεις στον Αρχιεπίσκοπο. Κρατούσαν και ένα κουτί κορνεδάκια από τον
“Κωνσταντινίδη” για να τον γλυκάνουν ώστε να τον πείσουν πως ο δικός του είναι
ο καταλληλότερος για τα Μέγαρα υποψήφιος δεσπότης.
«Θα εισακουσθούν; Θα
πικραθούν; Θα γλυκαθούν; Ο Οκτώβρης θα το δείξει».
Οι
παπάδες που το μάθαν, άρχισαν να κάνουν κρυφά “λιτανείες” μήπως και
ξεκουμπιστεί και ησυχάσει η πόλη.
Πάντως
ο Αρχιεπίσκοπος – όπως μάθαμε – τον περιεργάστηκε από κορυφής μέχρις ονύχων και
τους υποσχέθηκε ότι θα είναι στους “υπόψιν”.
Εμείς
πάντως – αφού το θέλουν και οι ιερείς – θα τον βοηθήσουμε, λίαν προσεχώς ίσως,
με πιο γλυκό τρόπο – όχι βέβαια με κορνεδάκια – να αποχωρήσει.
ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ
1) Γράφεται, παπά μου, η “ευλογία” στα
βιβλία;
Σε αιφνιδιαστική επίσκεψη –
έλεγχο ναού ο δεσπότης ζήτησε τα οικονομικά βιβλία, και τί είδε ο καψερός… Ο
παπάς είχε καταχωρημένα τα φακελάκια που έδινε στο δεσπότη, στο Πρωτοσύγκελο
και στην υπόλοιπη κουστωδία…
- Τι είναι αυτά που γράφεις;
του λέει ο δεσπότης. Αυτά μου τα δίνει ο ναός έτσι για… ευλογία. Αυτά δεν
γράφονται! Αμ, εσύ δεν κάνεις για δω…
Μετά από λίγες μέρες μάθαμε
– δεν ξέρουμε αν αληθεύει – ότι φέρνει στο ναό για προϊστάμενο, ένα παλαιό
“τέκνον του” με το οποίο τα είχε τσουγκρίσει και το… εξαπόστειλε, γι’ αυτό και
κάμποσο καιρό περιφέρονταν σαν τον άσωτο γιο από μητρόπολη σε μητρόπολη. Επειδή
όμως κατάφερνε να… τακτοποιεί τα πάντα – ακόμα και τις «ευλογίες» προς το
δεσπότη – χωρίς να γράφονται πουθενά, τον ξανάφερε!
2) Μιλάνε έτσι, παπά μου, στο δεσπότη;
Απρόσμενα ο δεσπότης
επισκέφθηκε γραφείο ιερού ναού. Οι ιερείς τον υποδέχθηκαν ευδιάθετοι και
καλοσυνάτοι για την τιμή που τους έκανε και αφού του πρόσφεραν τα καφεκεράσματα
και έφαγαν το γλυκό, ο δεσπότης ζήτησε – μια και βρέθηκε – να δει λίγο τα
βιβλία του ναού. Ο προϊστάμενος παπάς χαρωπός του τα έδωσε… Ο δεσπότης τα έριξε
μια λοξή ματιά, και απορημένος του λέει:
- Τα άλλα θέλω, παπά μου!
- Ποια άλλα Σεβασμιώτατε;
Δεν έχουμε άλλα…
- Άστα αυτά… Είσαι κ…
Τι ήταν αυτό… Στο άκουσμα
του χαρακτηρισμού «κ…» ο γεροδεμένος παπάς έγινε θηρίο και ξέσπασε, ξεχνώντας
τους τύπους. «Εμένα θα πεις «….» που άφησα τη δουλειά μου και έγινα παπάς γιατί
πιστεύω σ’ αυτό που κάνω;».
Μπήκαν στη μέση οι υπόλοιποι
– αιώνια λαμόγια, ανθρωπάκια – όχι να συγχαρούν τον λεβέντη και τίμιο παπά,
αλλά για να τον επιπλήξουν.
Κατάχλωμος και τρέμοντας ο
δεσπότης απ’ το αναπάντεχο – βλέπετε τους έχουν μάθει στην τυφλή υπακοή και
όταν ακόμα καταδυναστεύουν το ποίμνιο ως λύκοι βαρείς – απάντησε με οργή: «Έτσι
μιλάνε στο δεσπότη, παπά μου; Σύντομα θα τακτοποιήσω τα πράγματα».
Και δεν άργησε να στείλει
στο ναό άλλο παπά, νεοφώτιστο να «τακτοποιήσει» τα πράγματα κατά την εντολή και
δεσποτική επιθυμία.
3) Έπαθαν την πλάκα τους!
Όταν βρίσκεσθε σε επισκοπείο
καλά είναι να έχετε τα αυτιά βουλωμένα και τα μάτια κλειστά γιατί μπορεί να
μπλέξετε άθελά σας, όπως έπαθε ένας αγαθός παππούλης που βρέθηκε σ’ αυτό. Εμείς
το μάθαμε αλλά ο ιερέας βρήκε τον μπελά του.
Το ιστορικό έχει ως εξής:
Μπαίνοντας στο επισκοπείο
αντίκρισε ιερέα σε έξαλλη κατάσταση – «λέων ωρυόμενος ζητών τίνα καταπίη» (Α΄
Πέτρος 5, 8) – να φωνάζει «ωραίες» φράσεις και να «ψιλοραντίζει» τον κατά Μέγα.
Φεύγοντας δε, βρόντησε πόρτες και παράθυρα.
Η αναστάτωση ήταν τόσο
μεγάλη ώστε για μέρες ο παπάς ήταν εξαφανισμένος από προσώπου γης…
Όσοι είδαν και άκουσαν το
περιστατικό έπαθαν την πλάκα τους!
4) Τα βρήκαν εντάξει;
Σε ναό πραγματοποιήθηκε ΕΔΕ
από παπάδες που διόρισε ο δεσπότης για ιερέα που «πήρε το παγκάρι» και έφυγε
και οικονομικός έλεγχος από επιθεωρητή τους.
Πριν καλά, καλά τελειώσουν
όλα, βγήκαν οι κλακαδόροι και διαλαλούσαν ότι οι κατηγορίες ήταν ψευδείς και
όλα τα βρήκαν εντάξει!
Έλα όμως και να δεις! Όπως
μαθαίνουμε, ο προϊστάμενος του ναού πήρε πόδι και έρχεται άλλος από χωριό, αλλά
“δυνατός”, για να τακτοποιήσει τα κακώς έχοντα!
Κατά τα άλλα, τα βρήκαν
εντάξει!
ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ !
Ο Πατριάρχης “του γένους” είναι
Ορθόδοξος; Πιστεύει;
Ένα ερώτημα που προκαλεί
τρόμο. Γιατί; Διότι, ενώ σε όλα τα Κοιμητήρια – νεκροταφεία ενταφιάζονται πάσης
φύσεως άνθρωποι (αλλόθρησκοι, άπιστοι, άθεοι, αιρετικοί, χριστιανοί κ.ά.)
εξαίρεση αποτέλεσε η εντολή του Πατριάρχη του γένους προς τον Αρχιεπίσκοπο
Ιερώνυμο κι αυτός στη συνέχεια στον δεσπότη Αιτωλίας-Ακαρνανίας Κοσμά:
1) Να μην ενταφιάσουν
εντός του κοιμητηρίου τον συγκεκριμένο αδελφό.
2) Να μην συμμετέχει
κανείς μητροπολίτης στην εξόδιο ακολουθία.
3) Να διαβαστεί η
ακολουθία με ένα παπά
4) Ο επικήδειος λόγος, αν
εκφωνηθεί, να έχει συγκεκριμένο χρόνο.
5) Να μην επιτραπεί σε
κανέναν – ούτε σε πνευματικούς αδελφούς – να του διαβάσουν Τρισάγιο.
Η κατάπτυστη αυτή απόφαση
δεν αφορούσε κάποιον εχθρό της Εκκλησίας αλλά τον ακάματο εργάτη του
Ευαγγελίου, τον φλογερό Ιεροκήρυκα, τον Πρύτανη της Θεολογίας Νικόλαο
Σωτηρόπουλο, που ο Κύριος τον κάλεσε στο Βασίλειο της Δόξης του την 28η
Αυγούστου 2014.
Και όλα αυτά γιατί; αφού
«ψόγος εν αυτώ ευρέθη ουδείς;». Η απάντηση είναι απλή: Ήταν ΔΙΚΑΙΟΣ και ο
Δίκαιος για τους φθονερούς είναι «βαρύς και βλεπόμενος». Η παρουσία του και
μόνη τους ήλεγχε.
Ο γραπτός και προφορικός
κηρυκτικός του λόγος στηλίτευε τους παρεκκλίνοντας από την Ορθόδοξη πίστη
Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους, επισκόπους κ.α.
Η εξωτερική ιεραποστολή
του ανά την υφήλιο καρποφόρησε τόσο ώστε χιλιάδες άθεοι, άπιστοι, αιρετικοί,
αδιάφοροι να προσέλθουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Η συγγραφή δεκάδων βιβλίων
(αντιαιρετικών, απολογητικών, ερμηνευτικών κ.ά.), η δημοσίευση χιλιάδων άρθρων
σε περιοδικά και εφημερίδες και οι άπειρες πνευματικές μάχες σε τηλεοπτικές και
ραδιοφωνικές εκπομπές εδραίωσαν (και εδραιώνουν) τη πίστη των Ορθοδόξων προς
καταισχύνη των υψηλόβαθμων της Εκκλησίας μας.
Η ζωή του υπήρξε εν
Χριστώ, ταπεινή, ασκητική, αθόρυβη, πλήρης προσφοράς και αγάπης στον πλησίον,
έτοιμη να «πολεμήσει» στην πρώτη γραμμή.
Εκήρυτε το Ευαγγέλιο
αδάπανο, αν και γλωσσόκομο δεν εβάσταζε, τις δε βασικές ανάγκες της επιβίωσης
και του πνευματικού έργου αντιμετώπιζαν οι φίλοι του. Έζησε φτωχός και πέθανε
πάμφτωχος.
Οι του Χριστού άνθρωποι
εκτιμώντας τον άνθρωπο του Θεού για την διδαχή και τη βιωτή του τον αγάπησαν,
προσεύχονταν τα χρόνια του διωγμού του και τον συμπαραστάθηκαν.
Οι άνθρωποι του Κακού –
λυκοποιμένες, αντίθετα, χαίρονταν να του βάζουν εμπόδια γιατί επιζητούσαν την
αποτυχία στο έργο της σωτηρίας. Το μίσος αυτών των ανθρώπων αβυσσαλέο γι’ αυτό
κι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ζήτησε να θάψουν τον Μεγάλο αυτό διδάσκαλο της
Ορθοδοξίας σε κάποιο απομακρυσμένο τόπο (χωράφι, χαντάκι, δρόμο…) και όχι στο
κοιμητήριο.
Δικαιολογημένα να
τρομάζουμε μπροστά στην τόση κακία και να δημιουργούνται ερωτηματικά ως προς
την πίστη του.
Ο κ. ΜΑΞΙΜΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ!
Ο χριστιανός Βουλευτής κ.
Μάξιμος Χαρακόπουλος βρέθηκε στο Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου, συμμετέχοντας
στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 300 χρόνια από τη γέννηση του αγίου Κοσμά
του Αιτωλού, και από εκεί έκανε τις παρακάτω «βαρυσήμαντες» δηλώσεις: «Αποτίουμε φόρο τιμής όχι μόνο στον Απόστολο της Ορθοδοξίας, αλλά και
στον αγνό πατριώτη και απαράμιλλο προστάτη των γραμμάτων… Χωρίς φόβο απέναντι
στις απειλές, γεμάτος αυταπάρνηση, υψώνει το φρόνημα των σκλάβων… και κτίζει
σχολεία για να νικηθεί η αμάθεια και η δεισιδαιμονία.
Το έργο του ανεκτίμητο και μοναδικό προκαλούσε
πραγματικό σεισμό απ’ όπου περνούσε. Πολλοί ήταν αυτοί όμως, που δεν ήθελαν την
αφύπνιση του σκλάβου. Και ο Πατροκοσμάς προκάλεσε την μήνιν και την εκδικητική
μανία, που κατέληξε στο μαρτυρικό του θάνατο εδώ στο Κολικόντασι.
… Επιβάλλεται η ανάδειξη του προσκυνήματος… να
δημιουργήσει από μόνο του ένα ρεύμα θρησκευτικού τουρισμού στη γείτονα». Ωραία τα είπε ο κ. Μάξιμος, αλλά χωρίς την
ταμπακέρα. Γιατί άραγε δεν αναφέρθηκε καθόλου, στο ποιοι πλήρωσαν για το θάνατό
του, ποιοι τον σκότωσαν και γιατί τον σκότωσαν; Ασφαλώς από σκοπιμότητα. Ο
βιογράφος του περιγράφει καθαρά τους λόγους του θανάτου του.
«… Πρώτον μεν διότι εκατάπεισε τους χριστιανούς
να μεταφέρουν το κοινόν παζάρι από την Κυριακήν εις το Σάββατο, ενέργεια που
στους εβραίους επροξένησε μεγάλην φθοράν.
Δεύτερο διότι τους εκήρυξε δια φανερούς
εχθρούς, και ότι είναι έτοιμοι, κάθε καιρόν να κάμουν κάθε κακόν εις τους
Χριστιανούς.
Τρίτον, τους είπε να βγάλουν από τας κεφαλάς τας
μακράς φούντας και τα τοιαύτα τα οποία όλα ηγόραζαν από τους Εβραίους…
Και λοιπόν, μην υποφέροντας πλέον να βλέπουν
και να ακούουν τον Άγιον ελέγχοντας αυτούς, επήγαν εις τον Κουρτ Πασάν και του
έδωσαν πουγγιά πολλά, δια να τον βγάλη από την ζωήν».
Σκόπιμα δεν αναφέρθηκε ο
κ. βουλευτής στο ποιος πλήρωσε, γιατί πλήρωσε και ποιος σκότωσε τον άγιο Κοσμά,
γιατί θα έπρεπε να ονομάσει τους Εβραίους και τους Τούρκους. Έλα όμως που δεν
θέλει να τα χαλάσει με τους πρώτους γιατί θα τους ζητήσει την ψήφο στις εκλογές
και τους δεύτερους γιατί θα τους στενοχωρούσε και ίσως γίνονταν ανεπιθύμητος
στην Τουρκία; Δεν μπορεί όμως από τη μια να θαυμάζει και να επαινεί τον
Πατροκοσμά, που έδωσε τη ζωή του για να καθιερωθεί η Κυριακή ημέρα αργίας και
από την άλλη ο ίδιος με την ψήφο του να συμβάλει στην δημιουργία νόμου που
καθιερώνει την Κυριακή εργάσιμη.
«Σήμερα, μάλιστα, - συνέχισε - που βιώνουμε μια γενική αμφισβήτηση των
αξιών...». Και ερωτούμε πώς να
μην αμφισβητούνται οι αξίες και τα ιδανικά όταν οι βουλευτές μας και μάλιστα
«χριστιανοί», άλλα λένε και άλλα κάνουν;
