ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: "ΑΓΩΝΑΣ" ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ αρ.φυλ. 208
«Δόγματα πονηρά φαύλον βίον διδάσκουσιν και φαύλος βίος δόγματα πονηρά τίκτει».
Σε όλα τα επίπεδα και τους
χώρους (πολιτείας και Διοικούσας Εκκλησίας) όπου εκδηλώνεται ο αυταρχισμός
είναι κακό. Στην περίπτωση της κατάργησης των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού
αυτό χαρακτηρίζεται ως φασισμός, δικτατορία, τυραννία κ.λ.π. Όταν το φαινόμενο
της κατάλυσης του διαλόγου, της ελεύθερης έκφρασης, συμβαίνει στο χώρο της
Διοίκησης της Εκκλησίας και περνάει η γνώμη του “πρώτου” δηλ. του
αρχιεπισκόπου, ως απόλυτου άρχοντα, τότε ταιριάζει ο όρος δεσποτισμός ή, επί
το εκκλησιαστικότερο, αίρεση. Η ζημιά που προκαλείται από τον Δεσποτισμό στην
Ελληνική κοινωνία είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τη ζημιά που προκαλούν όλες
μαζί οι αντορθόδοξες διδασκαλίες, πλάνες και αιρέσεις, που κυκλοφορούν στη Χώρα
μας, αφού αυτός είναι που τις δικαιώνει και τις τροφοδοτεί. Οι ιερείς, σε
αρκετές μητροπόλεις της Ελλάδας ζουν στο πετσί τους το δεσποτισμό-αίρεση. Στη
Λάρισα ακούστηκε και τούτο: Δεσπότης προς αντιφρονούντα ιερέα: «Εσένα θα σε
θάψω 200 μ. κάτω από τη γη!».
Είναι δε αυτονόητο ότι
αίρεση και πλάνη είναι το αντίθετο της «υγιαίνουσας διδασκαλίας». Ποια είναι η
υγιαίνουσα διδασκαλία στο θέμα της εξουσίας; Η Ορθόδοξη Εκκλησία, στη
Χριστοκεντρική της έκφραση, είναι Εκκλησία δημοκρατική και το σύστημα της
διοίκησής της είναι Συνοδικό και όχι Μοναρχικό. Στο “εκκλησιαστικό” της Λάρισας
η Μοναρχία, ιδιαίτερα την περίοδο του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ εκφράστηκε στον
υπερθετικό βαθμό. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολύ αποκαλυπτικό υλικό να
παρουσιάσει για τη μελανή αυτή περίοδο της Διοίκησης της Εκκλησίας, με τους
τρεις “πρώτους” (Σεραφείμ, Χριστόδουλο, Ιερώνυμο Β΄) να στείλουν στον “άλλο
κόσμο”. “ακοινώνητους” αθώους επισκόπους!
Η εντολή του Ιδρυτή της
Εκκλησίας Ιησού Χριστού είναι κρυστάλλινη και σαφής: «Ξέρετε ότι οι άρχοντες των εθνών
τα καταδυναστεύουν και οι μεγάλοι τα καταπιέζουν. Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει
μεταξύ σας, αλλά αυτός που θέλει να γίνει ανάμεσά σας μεγάλος, να γίνει
υπηρέτης σας, κι αυτός που θέλει να είναι ανάμεσά σας πρώτος, να γίνει δούλος
σας. Όπως ακριβώς ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε να υπηρετηθεί, αλλά να
υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του «λύτρο για άλλους» (Ματθ. 20, 25-27).
Ακούτε πολιτικοί και εκκλησιαστικοί άρχοντες; Η Ορθοδοξία είναι έργα όχι λόγια
και πανηγύρια!
Στη
βασιλεία του Θεού εισέρχονται οι πράττοντες και όχι οι λέγοντες!
Την
εντολή της θυσίας την εφάρμοσε πρώτος στον εαυτό του ο Χριστός. Ήταν ο Κύριος
και ο Διδάσκαλος και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, όπως έκαναν οι δούλοι
στους κυρίους τους! Η χριστιανική διδασκαλία δίνει άλλο περιεχόμενο στην
εξουσία με εντελώς αντίθετο περιεχόμενο, από εκείνο που έχει σήμερα παντού και
στις “χριστιανικές” χώρες, όπου συνοδεύεται με τιμές, δόξες και απολαβές! Χωρίς
αντίρρηση, η Ορθοδοξία και ως κοινωνική-θεσμική έκφραση θα δώσει σκληρή μάχη με
τη θρησκεία της παγκοσμιοποίησης που είναι ο Οικουμενισμός. Ο πειρασμός, των
απολαβών που το δόλιο κατεστημένο προσφέρει κυρίως στον ανώτερο κλήρο, είναι
μεγάλος στις περισσότερες περιπτώσεις – υπάρχουν ευτυχώς εξαιρέσεις – κατατρώει
και εξανεμίζει την εντολή του Θεού.
Ο
Απόστολος Παύλος δίνει τον ωραιότερο ορισμό της Εξουσίας, όταν γράφει στους
Ρωμαίους ότι η Εξουσία «Θεού διάκονος εστί σοι εις το αγαθόν» (Ρωμ. 13, 4). Και
το ερώτημα που μπαίνει είναι: υπήρξε διακονία του Θεού στο αγαθό από την πλευρά
της Διοίκησης της Εκκλησίας όταν δολοφονούσε τους δώδεκα αδελφούς της το 1974
και στη συνέχεια με διάφορες μεθοδεύσεις τους άφησε … “ακοινώνητους” μέχρι την
κοίμησή τους και πέραν αυτής; Η κατάφορη αδικία όταν γίνεται στο χώρο της
Εκκλησίας κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί αίρεση διότι αντιστρατεύεται το
περιεχόμενο της Εξουσίας που είναι η υπηρέτηση του αγαθού. Ο κληρικός που
θησαυρίζει είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού»;
Τι να
πει κανείς για τα θύματα της σημερινής γενικής κρίσης; Οι ψυχές που χάνονται
για οικονομικούς π.χ. λόγους, δεν οφείλονται και στο καθεστώς της κοινωνικής αδικίας
που στηρίζεται και στο νοθευμένο κήρυγμα και στα προνόμια που δίνει κυρίως στον
ανώτερο κλήρο το εγκληματικό οικονομικοκοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο;
Γιατί σιωπά η Διοίκηση της Εκκλησίας;
Αλήθεια,
δεν μπορεί η Διοίκηση της Εκκλησίας να πληροφορήσει τον ελληνικό λαό για τον
αριθμό των αυτοκτονιών που είχαμε τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης; Γιατί
δεν το κάνει; Για να μη στενοχωρήσει τους κυβερνώντες; Να η αίρεση! Όταν οι
λύκοι αποδεκατίζουν το ποίμνιο τι κάνουν οι ποιμένες;
Τι
πρώτο και τι δεύτερο να αναφέρουμε που η Διοίκηση της Εκκλησίας, ενώ πρέπει να
μιλήσει, αυτή ενοχα σιωπά! Πόσο μεγαλύτερο κακό κάνει ο διαστρευλωτής της Αγίας
Γραφής στο δόγμα από τον επίσκοπο ή καλύτερα από τον δεσπότη, ο οποίος, ενώ
ορκίστηκε ακτημοσύνη, συγκεντρώνει εκατομμύρια… για τα γεράματα; Να η αίρεση
και ο αιρετικός.
Η
περίπτωση που αναφέρουμε είναι γνωστή και πολύ περισσότερο είναι γνωστή σε
αρκετούς μητροπολίτες οι οποίοι με την ψήφο τους και με το “καταραμένο
μεταθετό” μετέθεσαν τον μακαρίτη από τη Ζάκυνθο στη δεύτερη μεγαλύτερη, μετά
την Αρχιεπισκοπή, μητρόπολη της Ελλάδας, στην Αττική. Τι παιχνίδια παίζονται;
Να γιατί ονομάσαμε εμείς, με
λίγα λόγια συστοιχιζόμαστε με το πατερικό: «Δόγματα πονηρά φαύλον βίον
διδάσκουσιν και φαύλος βίος δόγματα πονηρά τίκτει».
Χαράλ. Γρ. Κοντός
τ. καθ. ΤΕΙ - Δικηγόρος
