Αγιε Θεολόγε Χαίρε
Ζωή μικρή, αυγή τ'
Αυγούστου
ζημιά κι αχλύ, του
λευκού και τ' άσπιλου
απομεινάρι της
λήθης και της φθοράς
πεταλούδα του
ωκεανού και σήμαντρο του απείρου
στεφανώστρα της
ίριδας της ταπεινής
Άκτιστου φως
χαραμάδα
σκιά των Κορυφαίων
λαγούμι των δειλών
και των επηρμένων
βάθρο των ληστών
και ηρώων
θυσιαστήριο εκείνων
που νοούν πολλά
καταπώς
εκλαμβάνονται ως σαλοί
ως οι ουτιδανοί
ζυγώνουν σιμά
Ναί, ασχημονούσα
φάρα μυρίων στο άφθορο,
μαγάρισες τα
χρώματα, πέρα απ' το βιολετί
κι επέκεινα του
ερυθρού
εκεί που τα
επιφαινόμενα δε χωρούν
και η ανηφόρα
γονατίζει τον κατήφορο
Εκεί που το ναι και
το ου είναι το αυτό
εκεί που σίμωσε το
φως το άκτιστο με το Ιλαρόν
ούτε ντροπή , μηδέ
αισχύνη πέπλωσε το όνειδος
των σικαρίων στην
εκστρατεία εναντίον
του Ενός και της
Αλήθειας
όταν οι αχρείοι
ενέδρες σκάρωναν
Υπέμεινες τον
μόδιον έργων ρυπαρών
λυχνία άσβεστος του
αιώνος του ζοφερού
του Θείου
αντιφέγγισμα στο λυκαυγές της Βαβυλώνος
απαθή Υιέ του
Αρνίου, μυρίων δεσμών ίασπις
ακτήμονα της ύλης
του κόσμου
Νηπτικέ Κορυφαίε,
σκυταλολήπτη του Αχιλλείου
των Λαρισαίων
κόσμημα, ταπεινέ Θεολόγε
τα μύρα και τα
λούλουδα στήνουν γιορτή
για την Αγάπη
που φτερούγισε στον
κάμπο, στη θάλασσα και στις κορφές
που πέταξε το Ιλαρό
το ντύσιμο για τ' ακτίστου
φως τη φορεσιά
Χαίρε του
Παρακλήτου Ύμνε
Χαίρε Φιλοκαλίας
μέτρο
Χαίρε απαύγασμα του
Ιλαρού
Χαίρε στους αιώνες
Αθάνατε
Άγιε Θεολόγε, Χαίρε
Λάρισα 2 Αυγούστου 1996
