Παρέμβαση και κείμενο Μητροπολίτη Ναυπάκτου στην Ιεραρχία
Ἀπορεῖ κανεὶς γιὰ τὸ πῶς εἶναι δυνατὸν
κάποιος Ἐπίσκοπος νὰ καταδεικνύει (χρησιμοποιώντας μὲ καταλυτικὸ τρόπο τὴν ἐκκλησιαστικὴ
ἱστορία καὶ Ὀρθόδοξη Παράδοση) τὶς κακόδοξες ἐνέργειες καὶ ἀποφάσεις τῶν
ἐν Κολυμπαρίῳ συνέδρων καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ ταυτίζεται μαζί τους, κάνοντας
προτάσεις ποὺ ἀπέχουν ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη στάση καὶ ὁμολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων.
Δὲν ἐνδιαφέρει αὐτὴ τὴν στιγμὴ νὰ κρίνουμε
γιὰ ποιό λόγο ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεου (περὶ αὐτοῦ πρόκειται) προέβη στὶς
παρακάτω συγκεκριμένες προτάσεις ὡς πρὸς τὴν ἀπόρριψη τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου ἢ τὴν ἐπιφύλαξη γιὰ τὸ περιεχόμενο τῶν ἀποφάσεών της, ἀλλὰ νὰ ἐπισημάνουμε
ὅτι οἱ προτάσεις του δὲν εἶναι ρεαλιστικές, ἀλλὰ ἀνεδαφικὲς καί, ὡς ἐκ τούτου, συμβάλλουν
στὴν ἐπικράτηση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Προτείνει ὁ Ναυπάκτου:
Παρατηροῦμε ὅτι στὸ κείμενό του αὐτό, δὲν
λέγει τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους. Τὸ κείμενο τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου (ὅπως
λέγει στὴν §α) δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα κάποιας συγγνωστῆς «σπουδῆς», δὲν ἀφήνει ἁπλῶς
κάποιες «ἐκκρεμότητες», τὶς ὁποῖες θὰ πρέπει νὰ τὶς ἀντιμετωπίσει κάποια ἄλλη
Σύνοδος, ἀλλὰ εἶναι κείμενο μιᾶς αἱρετικῆς (καὶ ληστρικῆς) Συνόδου, προσχεδιασμένης
καὶ προετοιμασμένης ἀπὸ χρόνου πολλοῦ δολίως. Εἶναι προσπάθεια –δυστυχῶς ἕως
τώρα ἐπιτυχής– ἀναγνωρίσεως τῶν αἱρέσεων ὡς Ἐκκλησιῶν!
Αὐτὴν τὴν δολιότητα καὶ αἱρετικότητα ὁ Ναυπάκτου
δὲν τολμᾶ νὰ Ὁμολογήσει – καταδικάσει, παρὰ μόνο λεκτικά, ὅπως φαίνεται στὸ "Συμπέρασμα":
Ὡς ἐκ
τούτου ἡ παραπάνω πρότασή του δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὰ παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ
ἱστορία ποὺ φέρνει. Ὑπάρχει τεράστια διαφορὰ μεταξὺ τοῦ ἀγώνα γιὰ τὴν ἀνατροπὴ μιᾶς Συνόδου ποὺ τὴν ἔχουμε ἤδη ἀπορρίψει
καὶ ἀφιστάμεθα καὶ διαφοροποιούμεθα ἀπὸ
τοὺς κακοδόξως ἀποφασίσαντας,
κι ἄλλο ἡ
συμπόρευση μετ’ αὐτῶν καὶ τῆς αἱρέσεως (ποὺ
εἰσέρχεται ἔτσι στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας), μὲ τὴν ἔνσταση ὅτι σὲ μιὰ ἄλλη
Σύνοδο θὰ ξαναδοῦμε τὸ θέμα καὶ θὰ τὸ διορθώσουμε! Καὶ
ἐπιτείνεται αὐτὴ ἡ ἀνακόλουθη στάση, ὅταν στὸ συμπέρασμα τῆς παρέμβασής
του ἀφήνει νὰ μηηθεῖ ὅτι τὰ ἀποφασισθέντα εἶναι αἱρετικά.
Ἔπειτα, ἡ στάση τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν (τὶς ὁποῖες ἀναφέρει στὴν γ §) ἀποδεικνύει
ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης, εἶναι καταδικαστέα ΟΧΙ μόνο ὡς πρὸς τὸ κακόδοξο
περιεχόμενό της, ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὸν τρόπο σύγκλησής της, ἀφοῦ ἦταν καθ’ ὁλοκληρίαν
ἀντι-Συνοδικός, καὶ ὡς πρὸς τὴν μὴ συμμετοχὴ ὅλων τῶν δυναμένων νὰ παραστοῦν Ἐπισκόπων
καὶ ὡς πρὸς τὴν μὴ συμμετοχὴ τεσσάρων (4) Ἐκκλησιῶν!
Ἀκόμη, εἶναι πρωτοφανὴς ἡ θέση του ὅτι, ἡ
Σύνοδος τῆς Κρήτης ἀκολουθεῖ μιὰ συνηθισμένη τακτικὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας· τὴν
πρακτικὴ δηλαδή, νὰ περατώνουν οἱ σύνεδροι Πατέρες τὶς ἐργασίες τους σὲ πολλὲς
συνεδρίες! Πράγματι τοῦτο συνέβη στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, μὰ καμιὰ ἀναλογία
δὲν ὑπάρχει μὲ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο!
Στὴν Κρήτη ἔχουμε μιὰ Σύνοδο ποὺ «ἔκλεισε» μὲ ἀποφάσεις κακόδοξες!
Ἀποφάσισε
τελειωτικά! Σὲ ποιά Σύνοδο οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι ἀνέχτηκαν καὶ
ψήφισαν κακόδοξες ἀποφάσεις, ἀναμένοντας σὲ κάποια ἄλλη συνεδρία ἢ Σύνοδο νὰ τὶς
ἀνατρέψουν καὶ κοινωνώντας ἐν τῷ μεταξὺ μὲ τοὺς κακοδόξως ἀποφασίσαντας;
Ἔτσι ἐννοεῖτε τὴν Ὁμολογία τῆς Πίστεως
κ. Ἱερόθεε;
Τέλος, γράφει πὼς αὐτὴ ἡ πρόταση ποὺ
κάνει «θὰ προλάβη σχίσματα ποὺ μποροῦν νὰ
δημιουργηθοῦν μέσα στὴν Ἐκκλησία»!!!
Ἀλήθεια, εἶναι δυνατὸν ὁ λόγιος μητροπολίτης
Ναυπάκτου νὰ μὴν μπορεῖ νὰ διακρίνει ὅτι τὸ σχίσμα τὸ κάνει αὐτὸς καὶ ἡ Ἱεραρχία,
ἀφοῦ, ἀποδεχόμενοι τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, διαφοροποιοῦνται
ἀπὸ τὴν διαχρονικὴ Ἐκκλησία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων καὶ ἀποσχίζονται αὐτὴ καὶ ἀπὸ τὴν
ὀρθόδοξη πίστη διὰ τῆς αἱρέσεως;
Καὶ ποιός παίρνει τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν ἐν τῷ μεταξὺ ἀλλοίωση τῆς Πίστεως,
τὴν ἐξοικείωση τῶν πιστῶν μὲ τὴν αἵρεση, τὴν ἀπώλεια ψυχῶν ἢ -καὶ τὸ χειρότερο-
τὴν ἀδυναμία ἀντιστροφῆς τῶν κακοδόξως ἀποφασισθέντων;
Σημάτης Παναγιώτης
Παρέμβαση και κείμενο Μητροπολίτη Ναυπάκτου στην Ιεραρχία
Στήν
τελευταία Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (23-24 Νοεμβρίου 2016) ὁ
Σεβ. Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος διάβασε τήν εἰσήγησή του, μέ τίτλο
«Ἐνημέρωσις περί τῶν διεξαχθεισῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου
τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» καί στήν συνέχεια ἔγινε εὐρύτατη συζήτηση γιά
τό περιεχόμενο τῆς εἰσηγήσεως καί ἐλήφθησαν ἀποφάσεις.
Ἡ εἰσήγηση
εἶχε τρία βασικά σημεῖα, πρῶτον τό Συνοδικό Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ
προετοιμασία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, δεύτερον ἡ διαχρονική
συνεισφορά τῆς Ἐκκλησίας μας στήν προετοιμασία καί διαμόρφωση τῶν
κειμένων της, καί τρίτον οἱ προτάσεις γιά τά περαιτέρω. Στήν
πραγματικότητα ἡ εἰσήγηση ἐκινεῖτο στόν ἄξονα τῆς ἐνημερώσεως τῶν μελῶν
τῆς Ἱεραρχίας γιά τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης καί γιά τίς ἀποφάσεις πού ἔπρεπε
νά λάβη ἡ Ἱεραρχία μας.
Κατά τίς
Συνεδριάσεις ἔκανα δύο προφορικές παρεμβάσεις καί κατέθεσα ἕνα κείμενο
στά Πρακτικά, στό ὁποῖο ἀνέλυα περισσότερο τίς ἀπόψεις μου.
Στήν συνέχεια
θά δημοσιευθῆ ἡ κύρια παρέμβασή μου πού ἔγινε τήν πρώτη ἡμέρα τῆς
Συνεδριάσεως, καί τό κείμενο πού κατέθεσα στά Πρακτικά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
τῆς Ἱεραρχίας.
Πηγή
