 |
Ὁ ἀγωνιστης Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστῖνος, φυλαγε την Φλωρινα ἀπό τους οικουμενιστας & δεν τόλμησε ὁ Βαρθολομαιος ὅσο ἦτο αυτός ἐπίσκοπος να πατηση στη Φλωρινα. Ουτε οι ἱερεῖς του εἶχαν παρε-δωσε με το Φανάρι. Μετα ἀπό μια επιστολη που ἔστειλε το 1995 στον Βαρθολομαιο, (Εδῶ: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=100312, σελ. 13) & τον ήλεγχε για τα ανοιγματα του με τον Παπα, πέντε χρόνια αγωνίζονταν για να τον αναγκάσουν, σε οικειοθελή παραίτηση, λόγω γήρατος. Εδῶ: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=25004. Και ἔκαναν επισκόπους και τους δυο, εκείνους που τους βοηθησαν! Αυτοι ἄνοιξαν την πόρτα στο Βαρθολομαῖο & στους οικουμενιστας.
Το 2000 ὁ ἐπίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστῖνος παραιτηθηκε, το 2001 ἔφεραν τον Πάπα στην Αθηνα, Τυχαιο; Τί ἔκανε ὁ Βαρθολομαιος ὅταν ἦρθε για πρώτη φορα στη Φλώρινα; Τηλεφωνησε στον Πάπα ἀπό την Μητρόπολη και του εἶπε, στα Αγγλικά: Ἔπεσε και αυτό το κάστρο! Δεν κρατιώταν από την χαρά του! Τωρα διορισαν ἐπισκοπο Φλωρίνης ἕναν που μαθητευσε στα πόδια ἐπισκόπου, που καθε τοσο προκαλεί τον Ελληνικό λαο με τα λόγια του. Τι καλό μπορουμε να περιμένουμε από τέτοιους;Τι ἔλεγε ὁ αληθινος Ορθόδοξος, Ελληνας Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστῖνος Ν. Καντιώτης:
«…Χαίρω και αγάλλομαι, διότι τουλάχιστον όσο καιρό είμαι εγώ επίσκοπος εδώ, δεν θα πατήσει πόδι φράγκου. Δεν ξέρω τί θα γίνει σ’ άλλες μητροπόλεις, αλλά εδώ τουλάχιστον θα σχηματίσουμε σύνταγμα ηρωϊκό, έτοιμο προς θάνατον. Όσοι πιστοί – όσοι πιστοί· Έχει μεγάλη σημασία αυτό το οποίο σας λέγω, διότι σήμερον, αύριο, μεθαύριο, θα ρθουν αγκαλιασμένοι ο Πάπας με τον Πατριάρχη, θα κοινωνήσουν μαζί, ό εστί μεθερμηνευόμενον· θα δύναται ο φράγκος να μπαίνει μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία να λειτουργάει. Πράγμα το οποίο δεν θα επιτρέψουμε· διότι χάσμα μέγα χωρίζει την Δυτική από την Ανατολική Εκκλησία».
Ὁ διορισμενος με ανταλάγμα επίσκοπος Φλωρίνης Ειρηναίος, θα κάνει ὁτι του πεῖ ὁ πατριάρχης.
(Υπενθυμίζουμε: Δυο φορες ευχαρίστησε τον αρχιεπ. Ιερώνυμο στον ενθρονιστήριο του λόγο, που τον ἔκανε δεσπότη. Αλλά και πριν γίνει επίσκοπος ὅλοι γνωρίζαμε την συμφωνία που ἔκανε ὁ αρχιεπ. Ιερώνυμος, με τον Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμο: Αν ἔπειθε τον Θεσσαλονίκης Ανθιμο να παραιτηθη, θα ἔκανε τον δικό του επίσκοπο!!!
Διαβαστε, εδω: https://orthodoxostypos.gr/E%B5%CF%85/
Με τετοιες συμφωνιες, δεν βγαινουν ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι)
ΔΙΟΡΙΣΑΝ ΕΝΑΝ ΔΕΣΠΟΤΗ «ΗΠΙΩΝ» ΤΟΝΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΩΣΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ! Ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΚΑΘΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ. ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!! ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ & ΓΕΛΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥΣ, ΕΝΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ!
ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΠΟΥ ΕΨΑΛΕ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΣΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΗΣΗ ΤΟΥ, ΞΕΡΑΣΤΕ & ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΠΟΥ ΕΠΛΕΞΕ ΣΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ & ΔΙΑΣΠΑΣΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ.
Δεν κατάλαβε ἀκόμα ὁ νέος δεσπότης Φλωρίνης ποιά μητρόπολη τοῦ ἔστειλαν να ποιμάνη. Εχει λαό ἡ Φλώρινα που αγαπα και την Πατρίδα και την Ορθοδοξία και αν τον προκαλέση θα ξεσηκωθει εναντιον του. Ντροπη του.
Ακούστε τον
«…Ἡ διακονία τῶν Ἁγίων Πατριαρχῶν ἦτο μὲν καρποβριθὴς καὶ καλλίκαρπος, ἐν ταὐτῷ δὲ ἐπώδυνος καὶ μαρτυρική, καθὼς ὁ σταυρὸς ἐδέσποζεν εἰς τὴν καθ’ ἡμέραν διακονίαν, ὡς Ὑμεῖς, Παναγιώτατε, καλῶς ὡς οὐδεὶς ἄλλος γνωρίζετε, διὰ δυσφημιῶν, ἐμπτυσμῶν, ὕβρεων, συκοφαντιῶν, προσκομμάτων, καθ’ ἑκάστην φορὰν ὁ Πατριάρχης ἐπεχείρει τὴν ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθείας, τὴν ἀπελευθέρωσιν ἐκ τῶν δεσμῶν τῆς ἐκκοσμικεύσεως, τὴν ὑπεράσπισιν τῶν δικαίων καὶ τῶν ἱεροκανονικῶν προνομίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τὴν θεολογικὴν ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων παραδεδομένην ἀλήθειαν, τὸν διάλογον μετὰ πάντων τῶν ἀδελφῶν καὶ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τὴν διὰ Συνόδου καταδίκην τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ (1872), τὴν ἀπόδοσιν τῶν Αὐτοκεφαλιῶν εἰς τὰς θυγατέρας κατὰ τόπους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, τὴν ἔκδηλον ὑπεράσπισιν τῆς εἰρήνης καὶ τὴν καταδίκην τοῦ πολέμου, τὴν ὁμοψυχίαν μεταξὺ τῶν χριστιανῶν καὶ τὴν ἁρμονικὴν συνύπαρξιν μετὰ τῶν ἑτεροθρήσκων ἀδελφῶν, σκοποῦντες μόνον εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ ἐκ τοῦ Φαναρίου φρέατος ὕδατος, ἵνα πάντες εὕρωσιν τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν ἀλήθειαν.
Ἡ μακραίωνος οἰκουμενικὴ πρωθιεραρχικὴ διακονία τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Σεπτοῦ Προκαθημένου Αὐτῆς εἶχε πάντοτε τὴν στήριξιν ἐκλεκτῶν, τιμιωτάτων καὶ φιλανθρώπων ἀξιωματούχων, τῶν Ὀφφικιαλίων τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης ᾽Ἐκκλησίας, ἡ στήριξις καὶ ἡ συνέργεια τῶν ὁποίων καθιστοῦσεν ἐπιτυχεστέραν ἢ πολλάκις καθώριζεν τὴν ποιμαντικὴν δρᾶσιν Της. Οἱ Ἄρχοντες τοῦ Θρόνου ἀποτελοῦν ἀγαθοὺς καὶ προθύμους συγκυρηναίους εἰς τὸ πνευματικόν, τὸ κοινωνικόν, τὸ διοικητικόν, τὸ φιλανθρωπικόν, τὸ διαθρησκειακόν, τὸ οἰκουμενικὸν καὶ ἅπαν ἐν συνόλῳ τὸ ἔργον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, προασπίζοντες τήν τε ὑπόστασίν Του καὶ τὸ πρόσωπον τοῦ Σεπτοῦ Πρώτου Αὐτοῦ.
Εἰς τὰ πρόσωπα τῶν σήμερον εὑρισκομένων εἰς κοινὴν σύναξιν προσκυνητῶν ἐν τῷ Σεπτῷ Κέντρῳ, ἐξαιρέτως εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Προέδρου τῆς ἐν Ἀθήναις Ἀδελφότητος τῶν Ὀφικκιαλίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου «Παναγία ἡ Παμμακάριστος», Ἐντιμολογιωτάτου Ἄρχοντος Ἐξάρχου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου, ἀντικρύζομεν τοὺς τιμίους συνεργάτας τοῦ Πατριάρχου ἡμῶν Βαρθολομαίου, οἵτινες μὴ φειδόμενοι κόπων φροντίζουν «ἀγαθῶν ἔργων προΐστασθαι».[18] Ἡ ἀποστολὴ τῶν Ἐντιμολογιωτάτων Ἀρχόντων ἐκ τοῦ Βυζαντίου ἀπεσκόπει εἰς τὴν στήριξιν τοῦ Κράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας, μετὰ δὲ τὰς λυπηρὰς ἱστορικὰς συγκυρίας, ἀποσκοπεῖ εἰς τὴν διαφύλαξιν τῶν ὑψηλῶν ἀξιῶν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν παραδόσεως καὶ τῶν ἰδανικῶν τῆς πνευματικῆς κληρονομιᾶς τοῦ Γένους, αἱ ὁποῖαι καθορίζουν τὴν ταυτότητα ἡμῶν. «Ἡ πιστότης εἰς αὐτὰς τὰς ἀξίας διέσωσε τὴν ἰδιοπροσωπίαν μας μέχρι σήμερον καὶ μετ᾿ αὐτῆς συναρτᾶται ἡ μελλοντική μας πορεία»,[19] ὡς Ὑμεῖς, Παναγιώτατε, πρὸ ἡμερῶν ἐτονίσατε, κατὰ τὸν χαιρετισμὸν Ὑμῶν εἰς τὴν ἱστορικὴν ἐν Ἀθήναις Α´ Παγκόσμιον Συνάντησιν τῶν Ἀρχόντων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἡ ἀλήθεια τῆς Πίστεως ἡμῶν καὶ ἡ οἰκουμενικότης τῆς Ἐκκλησίας διαλάμπει εἰς ἅπαντα τὸν κόσμον ἕνεκα ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι εὐλογητῆς Πρωθιεραρχικῆς διακονίας τοῦ Πατριάρχου ἡμῶν καὶ τῆς σημαινούσης ἀρωγῆς τῶν Ἐντιμολογιωτάτων Ἀρχόντων.
Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Φερεπόνως, ἀνεπιλήπτως καὶ τυπούμενος τὸ Πάθους τοῦ Ἀρχιποίμενος Ἰησοῦ, διακονεῖτε τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντίνου Πόλεως ἐπὶ τριάκοντα καὶ τρία ἔτη εὐκλεοῦς καὶ λαμπροφαοῦς Πατριαρχίας. Διακονεῖτε τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν καὶ ἅπασαν τὴν Οἰκουμένην, ἀναλισκόμενος εἰς πᾶν ἔργον «ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς» καὶ μεριμνῶν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τοῦ σύμπαντος κόσμου ἐν πνεύματι εἰρήνης, ἑνότητος καὶ καταλλαγῆς, ἐν πνεύματι ἀδελφικῆς συνυπάρξεως ἄνευ θρησκευτικῶν, ἐθνικῶν, φυλετικῶν, κοινωνικῶν ἢ ἄλλων διαφορῶν καὶ διακρίσεων.[20] Δι’ ὃ καὶ ἀποτελεῖ ὑψίστην τιμὴν δι’ ἅπαντας τοὺς χριστιανοὺς ὅταν ὁ Σεπτὸς Προκαθήμενος ἡμῶν προΐσταται διεθνῶν καὶ παγκοσμίων συναντήσεων καὶ πρωτοβουλιῶν ποὺ ἀφοροῦν εἰς τὴν ὑπεράσπισιν τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, τῆς εἰρήνης, τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ περιβάλλοντος, τὴν κοινωνικὴν δικαιοσύνην, τὴν μαρτυρίαν τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ. Διὰ τοῦ οἰκουμενικοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς ἐξιδιασμένης τιμῆς ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος ἀποτίεται ἡ τιμὴ εἰς τὸ ὄντως οἰκουμενικὸν μήνυμα τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία.
Ἐπιτραπήτω μοι, Παναγιώτατε Δέσποτα, εἷς παραλληλισμός. Εἰς τύπον τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως, εὑρισκόμενος Ὑμεῖς, Παναγιώτατε, εἰς τὸ φρέαρ τοῦ συγχρόνου κόσμου, ἵστασθε ἀνυστάκτως καὶ ἀκόπως πλησίον τῶν διψώντων τέκνων Ὑμῶν, ἀκροώμενος πάντας καὶ διαλεγόμενος μετὰ πάντων, προσφέρων τὸ ζείδωρον μήνυμα τῆς σταυροαναστασίμου Ἐκκλησίας ἡμῶν, τὸ ὁποῖον εἶναι ἡ καινοποιὸς ἀλήθεια τῆς Πίστεως ἡμῶν· ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἀγαλλίασις τῆς ὁμονοίας, τῆς εἰρήνης καὶ τοῦ διαλόγου μετὰ πάντων. Ἅπασα ἡ οἰκουμένη πεῖραν εἰληφυῖα τῆς διὰ πάθους διακονίας Ὑμῶν, ἐγκεντρίζεται εἰς τὴν μαρτυρίαν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἥτις ἐρείδεται ἐπὶ τὴν πέτραν τοῦ φρέατος τῆς συναντήσεως τοῦ Κυρίου μετὰ τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός· νῦν δὲ τὸ φρέαρ ἐστὶ τὸ κλεινὸν Φανάριον, δι’ οὗ πηγάζει ὁ αὐθεντικὸς καὶ φιλάνθρωπος λόγος τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος, ὁ παρέχων τὸ αἰώνιον ὕδωρ εἰς πᾶσαν ψυχὴν διψῶσαν.
Παναγιώτατε,
Ἐκ περάτων συναθροισθέντες ἐνθάδε διὰ τὴν τέλεσιν τῆς ὄντως λατρείας, τῆς «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», κύκλῳ τῆς Δεσποτικῆς Τραπέζης, τοῦ κατ’ ἐξοχὴν μυστηρίου τῆς ἑνότητος καὶ τῶν ἐσχάτων, τῆς βιώσεως τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, διακηρύσσοντες καὶ διατρανοῦντες τὴν ἄρρηκτον ἑνότητα τοῦ Κυριακοῦ Σώματος, τὴν ὁποίαν ἐγγυᾶται καὶ διαφυλάσσει ἡ Ἀποστολική Καθέδρα τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί οἱ ἑκάστοτε Αὐτῆς Πρῶτοι, προσευχόμεθα πρὸς τὸν Ἀναστάντα Κύριον ἡμῶν ὑπὲρ τῆς ἀστεμφοῦς ὑγείας καὶ τῆς μακροημερεύσεως τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ὅπως ἐν δυνάμει Θεοῦ συνεχίσητε τὴν Πατριαρχίαν Ὑμῶν, μεταλαμπαδεύων εἰς τὴν ἀνθρωπότητα τὰ βαθύτατα τῆς ὄντως ζωῆς πράγματα καὶ διαφυλάττων τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ τοῦ Γένους ἡμῶν, ἑπόμενος τοῖς σήμερον τιμωμένοις Ἁγίοις Προκατόχοις Ὑμῶν.
Γένοιτο.
—————————
- [1] Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Περὶ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς, PG 75, 1237C.
- [2] Τροπάριον τοῦ κανόνος τοῦ Ὄρθρου τῆς Ἀναστάσεως, ζ´ ᾠδή.
- [3] Β´ Κορ 5:17· Γαλ 6:15.
- [4] Ρωμ 6:23.
- [5] Γαλ 5:3.
- [6] Ἰω 4:23-24.
- [7] Ἰω 8:23.
- [8] Γαλ 5:6.
- [9] Μκ 8:34.
- [10] Βλ. Ἰωάννου Ζηζιούλα (Μητροπολίτου Περγάμου). «Ἀπὸ τὸ προσωπεῖον εἰς τὸ πρόσωπον: Ἡ συμβολὴ τῆς πατερικῆς θεολογίας εἰς τὴν ἔννοιαν τοῦ προσώπου». Χαριστήρια εἰς τιμὴν τοῦ Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος. Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικὸν Ἵδρυμα Πατερικῶν Μελετῶν 1977, 286-323.
- [11] Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἠθικά, ΒΕΠΕΣ 61, σ. 227.
- [12] Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, Δ´, 27 (100). Κείμενον, εἰσαγωγή, μετάφρασις, σχόλια: Ν. Ματσούκας. Θεσσαλονίκη: Πουρναρᾶς 1985, σ. 452.
- [13] Ἰω 17:11. 14-15.
- [14] Ἰω 8:32.
- [15] Βλ. π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ. Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία, Παράδοση. Μτφρ. Π. Μικροπανδρεμένου. Θεσσαλονίκη: Ἀθ. Ἀλτιντζῆς 2018, 183-204.
- [16] Ἰω 17:21.
- [17] Φιλ 2:7.
- [18] Τίτ 3:8.
- [19] Ὁμιλία τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὴν Α´ Παγκόσμιον Συνάντησιν τῶν Ἀρχόντων Ὀφφικιαλίων τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας (Ἀθῆναι, 29 Μαΐου 2024).
- [20] Ecumenical Patriarch Bartholomew. In the world, yet not of the world: social and global initiatives of Ecumenical Patriarch Bartholomew. Ed. John Chryssavgis. New York: Fordham University Press 2010, 150, 237-240.
- https://fosfanariou.gr/index.php/2024/06/03/
- .
