Κυρίες και κύριοι πρόεδροι,
Γράφω με σεβασμό προς τους θεσμούς, αλλά και με την ευγενική εκείνη ειρωνεία που ταιριάζει όταν όλοι μιλούν για «πατρίδα και πίστη», αλλά όταν έρχεται η ώρα να πάρουν θέση — επικρατεί μια περίεργη σιωπή.
Τις τελευταίες ημέρες είδαμε στο Φανάρι μια λαμπρή φιέστα: Πατριάρχης και Πάπας, χαμόγελα, καμπάνες, κοινές προσευχές, δηλώσεις περί «ενότητας» και «συμπόρευσης». Ωραίες εικόνες, τηλεοπτικά άψογες. Μόνο που, όπως ξέρετε καλύτερα από όλους, η εικόνα είναι συχνά το πιο ύπουλο ψέμα.
Γι’ αυτό και η ερώτησή μου είναι απλή — τόσο απλή που φοβάμαι ότι θα αποδειχθεί δύσκολη:
Ρωτώ εσάς, που συχνά στα λόγια υψώνετε σημαίες Ορθοδοξίας.
Κύριε Νατσιέ,
εσείς που στα συνέδριά σας μιλάτε για «ακέραια πίστη» και «αλήθεια άνευ εκπτώσεων», πώς βλέπετε το κοινό “Πάτερ ημών” στη λατινική; Τη στιγμή που οι κανόνες μιλούν ξεκάθαρα; Σας βρίσκει σύμφωνους η θεολογική… ευκαμψία; Ή θα αρκεστείτε σε ένα ακόμα «θα το εξετάσουμε»;
Κύριε Βελόπουλε,
εσείς που στα τηλεοπτικά παράθυρα διαβεβαιώνετε για την «ορθοδοξία της ψυχής» σας και καταγγέλλετε τους πάντες για «προδοσίες», θα κάνετε εξαίρεση για τη Ρώμη; Σας άκουσα να φουντώνετε για χίλια πράγματα — αλλά για το Φανάρι, η ένταση χάθηκε. Γιατί άραγε; Ξεμείνατε από οργή ή από γραμμή;
Κυρία Λατινοπούλου,
εσείς που δηλώνετε «παραδοσιακή Χριστιανή» και γράφετε για αλλοιώσεις της ελληνικής ταυτότητας, πώς σας φαίνεται η αλλοίωση του Συμβόλου της Πίστεως από εκείνους που τώρα αγκαλιάζουμε δημοσίως; Στα κείμενα που κυκλοφορούν με το όνομά σας καταγγέλλετε “φίμωση”, “διαστρέβλωση” και “σιωπές”. Θα μιλήσετε τώρα για τη μεγαλύτερη σιωπή όλων;
Κύριε Παπαδόπουλε,
εσείς που φωτογραφίζεστε μπροστά σε εικόνες και κάνετε καμπάνιες για «επιστροφή στις ρίζες», ποια είναι η θέση σας για το χαμόγελο του Πατριάρχη προς τον Πάπα; Αλήθεια, πώς συνδυάζεται ο ζήλος σας για «καθαρή πίστη» με το γεγονός ότι η ίδια η Εκκλησία προσεύχεται πλέον δημόσια με όσους αρνούνται την αλήθεια της;
Δεν σας ζητώ καταγγελίες.
Ζητώ το αυτονόητο: τοποθέτηση.
Γιατί, όταν μιλάτε για Ορθοδοξία, το κάνετε με τόση ένταση ώστε κανείς να νομίζει πως στηρίζετε στους ώμους σας τον Άθωνα. Αλλά όταν η κεφαλή της Εκκλησίας κάνει πράξεις που έρχονται σε σύγκρουση με όσα κηρύττετε στα φυλλάδιά σας, τότε — ω του θαύματος — δεν βγαίνει ούτε ψίθυρος.
Μήπως τελικά η πίστη χρησιμοποιείται μόνο όταν προσφέρει ψήφους;
Μήπως η Ορθοδοξία γίνεται παντιέρα στις οθόνες, αλλά εξαφανίζεται όταν χρειάζεται πραγματική στάση;
Μήπως ενοχλεί περισσότερο μια ταινία που δεν έπαιξε η ΕΡΤ, παρά μια συμπροσευχή που δεν έπρεπε να γίνει;
Σας ζητώ, λοιπόν, με σεβασμό και καθαρό λόγο:
Πείτε δημόσια ποια είναι η θέση σας για όσα έγιναν στο Φανάρι. Όχι αύριο. Όχι «όταν τελειώσετε συνεδριάσεις».
Τώρα. Σήμερα.
Γιατί η πίστη δεν είναι εργαλείο. Και η σιωπή — ειδικά σε ζητήματα αλήθειας — είναι κι αυτή μια επιλογή. Μόνο που συνήθως διαλέγεται από όσους φοβούνται να δυσαρεστήσουν ταυτόχρονα και τον Θεό και τους ψηφοφόρους.
Χανιά Παρών