«ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΩΜΕΣ ΚΑΙ ΕΚΘΕΜΕΛΙΩΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

«ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ!

Προχθές, ἀναρτήθηκε στὸ διαδίκτυο ἡ τελευταία συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, μὲ τοὺς δημοσιογράφους Νῖκο Παπαχρήστου καὶ Ἀντώνη Τριανταφύλλου. Σ’ αὐτήν, μίλησε γιὰ πολλὰ θέματα, ὅπως γιὰ τὴν ὑπόθεση τοῦ Καθηγουμένου Ἐφραίμ, τὶς σχέσεις Ἐκκλησίας–Πολιτείας καὶ τὴν προοπτικὴ συγκλίσεως Πανορθοδόξου Συνόδου.

Ἀποκάλυψε πὼς τὰ ἀποτελέσματα τοῦ Διαλόγου μὲ τοὺς Ἀντιχαλκηδόνιους μονοφυσίτες, ἰσχύουν στὸ ἀκέραιο(!), δὲν ἔχουν ἐγκαταληφθεῖ· ἁπλὰ γίνεται προσπάθεια νὰ βρεθεῖ τρόπος νὰ περάσουν οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς στὸ λαό!!! (Ἡ ἀπόφαση γιὰ ἕνωση μὲ τοὺς Ἀντιχαλκηδόνιους ἐδέχθη ἔντονη κριτικὴ, γι’ αὐτὸ καὶ οἱ «ὀρθόδοξοι» ἡγέτες καὶ ὅσοι τοὺς ἀκολουθοῦν, ἔχουν δώσει τὴν αἴσθηση ὅτι ἡ ἀπόφαση ἐγκαταλήφθηκε. Ταῦτο ὅμως, ἐντάσσεται στὴν δόλια τακτικὴ τῶν οἰκουμενιστῶν νὰ κάνουν πὼς ὑποχωροῦν (ἀλλὰ μόνο λεκτικά), ὅταν δέχονται ἰσχυρὲς ἀντιδράσεις).

Τὸ ποίμνιο δὲν δικαιοῦται, κατὰ τὸν Μεσσηνίας κ. Σαββᾶτο, νὰ συμμετέχει στὰ τῶν Διαλόγων ἢ νὰ τὰ γνωρίζει, γιατὶ εἶναι «βαθειὰ» θεολογικὰ πράγματα, ποὺ μόνο οἱ ἐπίσκοποι τῆς περιωπῆς τοῦ Μεσσηνίας μποροῦν νὰ τὰ κατανοοῦν, καὶ ἂν προσφερθοῦν στὸ λαό, σὲ ἀνθρώπους μὲ «ἰδεοληπτικές, θρησκειοληπτικὲς καὶ ἰδεολογικὲς προκαταλήψεις», θὰ κακοποιήσουν τὸ κείμενο τοῦ Διαλόγου, κινδυνεύει τὸ «κείμενο νὰ γίνει διάτρητο»! Ὁ λαός, λοιπόν, πρέπει νὰ ἀποδέχεται τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας· καὶ ὅταν λέει Ἐκκλησία, φαίνεται καθαρὰ ὅτι στὸ μυαλό του ἐννοεῖ κυρίως τὴν Σύνοδο τῶν ἐπισκόπων.

Καὶ λέγει: ὅταν «καταλήξουμε σὲ ἕνα consensus ἀπόψεων καὶ ἀντιλήψεων» (πουθενὰ γιὰ ἀποδοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων θέσεων καὶ γιὰ μετάνοια τῶν αἱρετικῶν), τότε «θὰ χρειαστεῖ, εἶπε, ἕνας πάρα πολὺ μεγάλος χρόνος, ἴσως διπλάσιος καὶ τριπλάσιος χρονικὰ ἀπ’ αὐτὸν ποὺ ἔχουμε σήμερα, ὡς χρόνο Διαλόγου, γιὰ νὰ τὸ ἀφομοιώσει ἡ Ἱεραρχία της, νὰ τὸ ἀφομοιώσουν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, (οἱ ὁποῖοι, ὅταν τὸ ἀφομοιώσουν) τότε θὰ κληθοῦν νὰ τὸ ποῦν στὸν κόσμο καὶ νὰ κάνουν τὸν κόσμο κοινωνό»!

Ἔχει ἀπωθήσει στὸ βάθος τῆς συνειδήσεώς του τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, τὴν διαχρονικὴ δηλ. συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ θέλουν τὸ λαὸ «φύλακας τῆς Πίστεως»· φύλακα μάλιστα, κυρίως ἀπὸ ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν ξεχάσει ὅτι ἀποστολή τους, δὲν εἶναι οἱ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, ἀλλὰ ἡ προφύλαξη τοῦ ποιμνίου ἀπὸ τοὺς ἑτερόδοξους. Δὲν διστάζει, βέβαια, σὲ ἄλλο σημεῖο νὰ ὁμιλεῖ γιὰ «Ὀρθόδοξη Παράδοση» καὶ «κανονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας» καὶ νὰ ἐπικαλεῖται τοὺς Ἱ. Κανόνες, ὅταν πρόκειται  νὰ ὑποστηρίξει τὶς θέσεις του.

Μίλησε γιὰ τὸ Πρωτεῖο, σύμφωνα μὲ τὶς θέσεις ποὺ ἀναπτύχθησκαν στὴ Ραβέννα καὶ στὴν Ἐλοῦντα τῆς Κρήτης, θέσεις ποὺ καταδικάστηκαν ἀπὸ Ἐπισκόπους, ἁγιορεῖτες Πατέρες, ἱερεῖς, καθηγητὲς Πανεπιστημίου, θεολόγους καὶ λαϊκούς.

Ἐφαρμόζει τὴν νεοταξικὴ λογική, τῆς ἐνοχοποίησης ὅσων ἐλέγχουν τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τῶν ἡγητόρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ διαμαρτύρονται γι’ αὐτές. Ἔτσι, ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, ἀποδέχτηκε τὴν ἐρώτηση–τοποθέτηση τοῦ δημοσιογράφου κ. Παπαχρήστου, ὅτι οἱ ἀντι-οικουμενιστὲς ...τρομοκρατοῦν τοὺς οἰκουμενσιτὲς ἐπισκόπους ποὺ συμμετέχουν στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, γιὰ τοὺς δικούς τους σκοπούς!!!

Ἰσχυρίχτηκε, πὼς ἡ Σύνοδος τὸν δικαίωσε γιὰ τὶς αἱρετίζουσες θέσεις περὶ «μίας καὶ διηρημένης Ἐκκλησίας», τὶς ὁποῖες ἐξέφρασε καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες ἡ ΦΕΚΦ κατέθεσε ἐναντίον του Μηνυτήρια ἀναφορά, γιὰ τὶς ἴδιες θέσεις δέ, συνεπίσκοποί του καὶ καθηγητὲς Πανεπιστημίου, καὶ διαμαρτυρήθηκαν καὶ τὸν κατήγγειλαν στὴν Ἱ. Σύνοδο!

Ἀπομαγνητοφωνήσαμε ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆς συνέντευξης καὶ τὸ δημοσιεύουμε, γιὰ νὰ φανεῖ ποιοί εἶναι οἱ ἐκπρόσωποί μας στοὺς Διαλόγους καὶ στὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπίσκοποι, ποὺ δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἔμμεσα κατηγοροῦν τοὺς Ἁγίους οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνταν νὰ κάνουν διάλογο μὲ αἱρετικούς, γιατὶ (κατὰ τὴν λογική του) ὅσοι ἀρνοῦνται αὐτοὺς τοὺς ἐνδοτικοὺς καὶ ἀντι-εὐαγγελικοὺς Διαλόγους, δὲν κατέχουν τὴν ἀλήθεια! Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀρνήθηκαν τοὺς Διαλόγους ἦταν Ἅγιοι Πατέρες.

Προτάξαμε τὸ Β΄ μέρος ὅσων ἀπομαγνητοφωνήσαμε, γιατὶ ἐκεῖ ἀναφέρονται θέματα σχετικὰ μὲ τοὺς καταστροφικοὺς (ὅπως γίνονται) Διαλόγους μὲ τοὺς αἱρετικούς. Γι’ αὐτὸ τὸ τμῆμα θὰ ἀκολουθήσει μιὰ ἀναλυτικότερη δημοσίευση. (Οἱ ὑπογραμμίσεις μέσα στὸ κείμενο εἶναι δικές μας).

Τὰ δύο Video τῆς συνέντευξης ὑπάρχουν στὶς διεθύνσεις:

http://www.amen.gr/index.php?mod=x-video&op=viewv&id=8   καὶ http://www.amen.gr/index.php?mod=x-video&op=viewv&id=9

Η   Σ Υ Ν Ε Ν Τ Ε Υ Ξ Η

Β΄μέρος:

Τριανταφύλλου Ἀντ. (δημ.): Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἐσωτερικὸ διάλογο τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει καὶ ὁ ἐξωτερικὸς διάλογος μὲ τὴν δυτικὴ Ἐκκλησία...

Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Πάντα ἡ Ἐκκλησία διελέγετο καὶ πρὸς τὰ ἔξω καὶ πρὸς τὰ μέσα. Πάντα. Ἂν διαβάσουμε τὰ ἔργα τῶν Πατέρων, πάντα εἶχε διάλογο μὲ τοὺς σχισματικούς, μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ τοὺς ἀποσυνάγωγους. Διαβᾶστε τὸν Μ. Βασίλειο, διαβᾶστε τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Γιατὶ τὸ κάνει αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία; Τὸ κάνει γιατὶ ἔχει συνείδηση ὅτι αὐτὸ ποὺ κατέχει ἡ ἴδια ὡς ἀλήθεια, εἶναι ἡ μία καὶ μοναδικὴ ὁδὸς πρὸς σωτηρίαν. Καὶ κάθε ἕνας ὁ ὁποῖος γιὰ τὸν ὁποιοδήποτε λόγο βγαίνει ἐκτὸς Ἐκκλησίας ἢ διαφοροποιεῖται ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἐκείνη πρέπει μέσα ἀπὸ μιὰ διαδικασία διαλόγου, ποὺ σημαίνει σεβασμὸς τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀπόψεων τοῦ ἄλλου, νὰ πείσει αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, τὶς ὁμάδες, τὶς Ἐκκλησίες (πεῖτε το ὅπως θέλετε, χαρακτηρεῖστε το ὁμολογίες), νὰ τοὺς πείσει ὅτι πρέπει νὰ βρεῖτε, τί πρᾶγμα; τὴν ἀρχὴ ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ διαφοροποιηθήκατε, ὥστε νὰ συνειδητοποιήσετε ὅτι ἐσεῖς φύγατε. Κι αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ Διαλόγου. Δὲν εἶναι, οὔτε συζητοῦμε 10 ἄτομα γιὰ νὰ φτιάξουμε μιὰ κολλεγιὰ μεταξύ μας..., οὔτε γιατὶ κάνουμε ἐκκλησιαστικὴ διπλωματία, ὅπως ἀκούω καὶ διαβάζω νὰ δηλώνουν ὁρισμένοι ὀρθόδοξοι ἀρχιερεῖς, οὔτε ἔχουμε τὴν δυνατότητα ἢ τὴν πολυτέλεια μέσα σ’ ἕνα τέτοιο πλουραλισμὸ ἀπόψεων, θέσεων, ἐκφράσεων θεολογικῶν καὶ πολλῷ μᾶλλον ἐνημέρωσης μέσα ἀπὸ τὰ σάϊτ, νὰ πιστεύουμε ὅτι μποροῦμε νὰ εἴμαστε ἐνδοτικοὶ καὶ ὑποχωρητικοὶ σὲ ὁρισμένα πράγματα.

Παπαχρήστου Ν. (δημ.): Κάποιοι δείχνουν νὰ φοβοῦνται τὸν διάλογο ἢ νὰ τοὺς ἐνοχλεῖ ὁ διάλογος.

Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Ἡ Παράδοση καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων ἔχει δείξει ὅτι αὐτοὶ ποὺ φοβοῦνται τὸν διάλογο ἢ τὸν ἀποφεύγουν τὸν διάλογο, δὲν ἔχουνε ἑδραιωθεῖ στὴν πίστη τους. Καὶ δὲν πιστεύουν ὅτι κατέχουν τὴν ἀλήθεια. Ἄρα λοιπόν, θὰ πρέπει πρῶτα νὰ διερωτηθοῦν οἱ ἴδιοι ὲὰν ὄντως πιστεύουν αὐτὸ τὸ ὁποῖο ὁμολογοῦν ἢ ἀμφιβάλλουν.

Παπαχρήστου Ν.: Καὶ ὁ διάλογος μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, γιατὶ ἐκεῖ ἀκριβῶς εἶναι καὶ οἱ ἐνστάσεις τους, ὅπως διεξάγεται, σὲ ποιά πορεία εἶναι;... γιατὶ φαίνεται ὅτι κάπου ἔχει παγώσει...

Μεσσηνίας Χρυσόστομος: Δὲν ἔχει παγώσει. Ὁ διάλογος σήμερα μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, βρίσκεται σὲ μιὰ πολὺ δύσκολη καμπή. Ἔχουμε μπεῖ νὰ συζητοῦμε τὸ πρόβλημα τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὸ 1054 δημιούργησε τὴν ὁριστικὴ ρήξη μεταξὺ ἀνατολικῆς καὶ δυτικῆς Ἐκκλησίας. Καὶ εἶναι τὸ πρόβλημα τοῦ Πρωτείου. Πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐκδοθεῖ..., οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν ἀποδεχθεῖ ὅτι στὴν Ἐκκλησία πάντα ὑπῆρχε Πρωτεῖο, ὄχι μόνο του, ἀλλὰ σὲ σχέση μὲ τὴν λειτουργία τῆς Συνόδου. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν μποροῦν, ὄχι ν’ ἀποδεχθοῦν, ἀλλὰ εἶναι στὸ βάθος κατανόησης, εἶναι πῶς αὐτὸ τὸ Πρωτεῖο μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει Πρωτεῖο Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Καθολικότητος τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ εἶναι ἐνταγμένο σὲ μιὰ Συνοδικὴ διαδικασία.

Εἶναι σὰν νὰ λέμε, προσέξτε, χρησιμοποιῶ μιὰ εἰκόνα πολὺ ἁπλῆ γιὰ καταλάβουμε ποιό εἶναι τὸ πρόβλημα. Ζητοῦμε ἀπὸ μία Ἐκκλησία, τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς, νὰ κατανοήσουν πῶς λειτουργεῖ ἡ Σύνοδος, ὅτι μπορεῖ μέσα σ’ αὐτὸ τὸ σῶμα ν’ ἀμφισβητεῖ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅλοι μαζὶ ν’ ἀμφισβητοῦμε τὸν Πρῶτο, ὁ Πρῶτος μπορεῖ ν’ ἀμφισβητεῖ ἐμᾶς, ἀλλὰ μέσα ἀπὸ αὐτὴ τὴν διαδικασία διαλόγου καὶ συζητήσεων, θὰ φτάσουμε σ’ ἕνα σημεῖο ποὺ θὰ εἴμαστε ὁμόφρονες. Αὐτὸ λοιπόν, ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ τὸ συνειδητοποιήσει, πῶς λειτουργεῖ. Γιατί; Γιατὶ ἀπὸ τὸ 900 μ.Χ. περίπου καὶ ἑξῆς, δὲν εἶχαν Σύνοδο στὴν λειτουργία τους. Ἐπεβλήθη ἕνα πρόσωπο τὸ ὁποῖο τὶς ἀπόψεις του τὶς ἐπέβαλε. Εἶναι λοιπόν, σὰν νὰ λέμε σ’ ἕνα παιδὶ νὰ τοῦ δώσουμε ἕνα παιχνίδι, καὶ νὰ τοῦ ποῦμε νὰ τὸ συναρμολογήσει καὶ νὰ φτιάζει ἀπὸ αὐτὸ τὸ παιγνίδι ἕνα ἄλογο. Ἂν τὸ παιδὶ δὲν ἔχει δεῖ τὸ ἄλογο, πῶς θὰ τὸ φτιάξει καὶ θὰ τὸ συναρμολογήσει;

Εἶναι λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἡ κανονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔρχεται μέσα ἀπὸ κείμενα, μέσα ἀπὸ διαδικασίες νὰ πείσουμε (σ.σ. τοὺς ἑτερόδοξους), αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τοῦ διαλόγου, νὰ τοὺς πείσουμε ὅτι, κοιτάξτε, αὐτὸ ποὺ χάσατε καὶ ποὺ δὲν εἶναι πλέον στὴν Παράδοσή σας, θὰ τὸ ἀναζητήσετε πηγαίνοντας λίγο πιὸ πίσω, ὅπου τὰ κείμενα αὐτὰ κι ἐσεῖς τὰ ἀποδεχόσαστε κι ἐμεῖς τ’ ἀποδεχόμεθα. Κοιτάξτε λοιπόν, πῶς λειτουργοῦσε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ἢ ἡ Ἐκκλησία τῆς Δύσης, μὲ βάση τὰ κείμενα αὐτά· καί, ὅταν αὐτὸ ἀρχίζει καὶ ὡριμάζει μέσα στὴ συνείδηση τὴν θεολογικὴ τῆς Ἐκκλησίας κι ἀποτυπώνεται σ’ ἕνα χαρτί, τότε γίνεται ἕνα βῆμα.

ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΕΛΛΗΝΑ; ΕΣΥ ΟΡΘΟΔΟΞΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ;

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδί στη γειτονιά μου, έπαιζα αμέριμνος μαζί με τους φίλους μου και τους συμμαθητές μου στις αλάνες και στους χωματόδρομους που υπήρχαν. Δεν είχαμε τηλέφωνα στα σπίτια μας, μήτε και τηλεοράσεις. Ένα τηλέφωνο υπήρχε στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς και η κ. Άννα κάθε φορά που κάποιος τηλεφωνούσε, έβγαινε στο δρόμο και φώναζε «Κυρία Μαρία, τηλέφωνο! κυρία Πόπη..... τηλέφωνο!» Την άκουγε όλη η γειτονιά! Και όποιος είχε τηλέφωνο, πήγαινε μέχρι το ψιλικατζίδικο για να μιλήσει.
Λίγα μέτρα πιο πάνω ήταν το μπακάλικο της γειτονιάς. Η κυρία Φλώρα και ο κύριος Βαγγέλης είχαν απ᾽ όλα τα τρόφιμα, μακαρόνια, ρύζι, φασόλια, φακές, ρέγγες κτλ. Τα περισσότερα τρόφιμα ήταν μέσα σε τσουβάλια και πάνω υπήρχε η σέσουλα, όπου γέμιζες τη χαρτοσακούλα με τα φασόλια η τη ζάχαρη, ανάλογα τι ήθελες να πάρεις. Δίπλα η ζυγαριά... Η παλιά πλάστιγγα που ζύγιζε πόση ζάχαρη, η ο,τιδήποτε άλλο αγόραζες. Ένα μπλε τετράδιο δίπλα, το δεφτέρι όπως το λέγαμε, στο οποίο έγραφε η κυρία Φλώρα και ο κ. Βαγγέλης κάθε μέρα τι αγόραζες και πόσο κόστιζε. Σπάνια πλήρωνε κανείς με μετρητά. Δεν υπήρχαν χρήματα και όλοι αγόραζαν βερεσέ και στο τέλος της εβδομάδος η του μήνα, η κάθε οικογένεια ξεχρέωνε το ποσόν που χρωστούσε. Λίγο πιο πέρα ήταν το κρεοπωλείο, ο φούρνος, το τσαγκαράδικο, διότι τα παπούτσια τα κρατούσαμε και τρία και τέσσερα και πέντε χρόνια. Άλλοτε αλλάζαμε τακούνια, άλλοτε πάτους, άλλοτε σόλες, άλλοτε τα ράβαμε ό,που σχιζόντουσαν.

Στο σχολείο πηγαίναμε, με τις ποδιές μας και το σχολικό σήμα πάνω στην ποδιά, που μαρτυρούσε ότι είμαστε μαθητές. Κάθε μέρα γινόταν η προσευχή στην αρχή και στο τέλος του μαθήματος. Ομοίως γινόταν και η έπαρση η η υποστολή της σημαίας. Στους τοίχους της αίθουσας υπήρχαν κάδρα με τους εθνικούς ήρωες, τον Κολοκοτρώνη, τη Μπουμπουλίνα, τον Παπαφλέσσα... Τα βιβλία μας μιλούσαν για το Χριστό και την Ελλάδα.

Όταν θέλαμε να κατέβουμε στο κέντρο της Αθήνας, πηγαίναμε με το λεωφορείο της γραμμής. Πάνω από το κεφάλι του οδηγού, υπήρχε ολόκληρο εικονοστάσι με καντήλι ηλεκτρικό.
Όταν ερχόταν καλοκαίρι, κοιμόμασταν στις αυλές των σπιτιών μας, σε ράντζα, πόρτες και παράθυρα ήταν διάπλατα ανοιχτά για να είναι δροσερό το σπίτι μέρα και νύχτα.
Έτσι κάπως ζούσαμε τα παιδιά της δεκαετίας του ᾽60, του ᾽70 και του ᾽80.

Όλα αυτά άλλαξαν! Σιγά σιγά όμως... Άνοιξαν μεγάλα καταστήματα και έκλεισαν το μπακάλικο της γειτονιάς. Χάθηκαν οι αλάνες και οι χωματόδρομοι και τη θέση τους την πήρε η άσφαλτος και το τσιμέντο. Παντού αλλαγές! Στο σχολείο έφυγαν οι ποδιές, κατέβηκαν από τους τοίχους οι ήρωες του έθνους μας. Σταματήσαμε να κάνουμε έπαρση και υποστολή σημαίας. Από τα βιβλία χάθηκαν όλα τα κείμενα που μίλαγαν για την Ελλάδα, το Χριστό, την Ορθοδοξία... Ακόμα και από το λεωφορείο έφυγε το εικονοστάσι. Πόρτες και παράθυρα χειμώνα καλοκαίρι είναι διπλοαμπαρωμένα τώρα. Σε όλες αυτές τις αλλαγές τα υπάρχοντα ΜΜΕ έπαιξαν τρομερό ρόλο έως και σήμερα. Τα παρουσίαζαν ως εξέλιξη, ως πρόοδο και ότι η Ελλάδα έπρεπε ν᾽ αλλάξει, διότι ήταν οπισθοδρομική και μεσαιωνική.

Τώρα κατάλαβες Έλληνα, γιατί σου έκαναν όλες αυτές τις αλλαγές;

Σου έκλεισαν το μπακάλικο, γιατί αυτό απαιτούσε το κεφάλαιο και οι αγορές, που ήθελαν να ανοίξουν πολυκαταστήματα και πολυεθνικές στη χώρα μας, ώστε εσύ να δουλεύεις ως δούλος σε αυτούς, μ᾽ ένα φτηνό μεροκάματο...

Τώρα κατάλαβες Έλληνα, γιατί έβγαλαν τους ήρωες από τους τοίχους των σχολείων και των βιβλίων και τώρα θέλουν να βγάλουν και την εικόνα του Χριστού; Διότι θέλουν να προωθήσουν την παγκοσμιοποίησή τους. Το ανακάτεμα των λαών!

«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13)

Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου (Λκ. 18,10-14
 Περι υπερηφανείας και ταπεινοφροσύνης

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα σημαν­­τι­κή. Ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο.
Ἀλλὰ τί εἶνε Τριῴδιο; Ἐὰν ρωτήσουμε αὐ­τοὺς ποὺ δὲν ἔ­χουν σχέσι μὲ τὴν Ἐκκλησία, θὰ μᾶς ποῦν· Τριῴ­διο θὰ πῇ γλέντι, χορός, φαγοπότι, μασκαρέματα, καρναβάλι. Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως λέει· ὄχι, αὐτὸ εἶνε παρανόησις τοῦ Τρι­ῳδίου. Τριῴδιο ἴσον ἡ ἁγιωτέρα περίοδος τοῦ ἔ­τους. Τριῴδιο ἴσον προσευχή, νηστεία, ἐλε­ημο­σύνη, κάθαρσις ἀπὸ τὰ πάθη, μετάνοια, ἐξ­ομο­λόγησις, ἁγιασμός. Τὸ Τριῴδιο διαρκεῖ 10 βδο­μάδες, 70 μέρες· ἀρχίζει ἀπὸ σήμερα καὶ φθά­νει στὸ Μέγα Σάββατο. Εἶνε περίοδος προ­ετοιμασίας γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα.
Τὸ Τριῴδιο μοιάζει μ᾽ ἕνα ἀσανσέρ, πνευμα­τικὸ ἀσανσέρ. Εἶνε μία κλῖμαξ, σκάλα, ποὺ ἀρ­χίζει ἀπὸ τὰ χα­μη­λὰ καὶ φθάνει μέχρι τὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ. Εἶνε σὰν τὴ σκάλα ποὺ εἶδε στὸν ὕπνο του ὁ Ἰα­κώβ, πάνω στὴν ὁποία ἀνέβαιναν καὶ κατέβαι­ναν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸς εἶπε μὲ δέος· «Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ᾽ ἢ οἶκος Θεοῦ, καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ» (Γέν. 28,17). Σκάλα λοιπόν. Καὶ ὁ ἄγ­γε­λός μας μᾶς λέει· Τί διστάζετε; ἐμπρός, ἀνεβαίνετε τὴν πνευματικὴ κλίμακα τῶν ἀρετῶν!

* * *

Τὸ πρῶτο σκαλοπάτι, ἀγαπητοί μου, σ᾽ αὐτὴ τὴ σκάλα εἶνε ἡ σημερινὴ πρώτη μέρα. Πρῶ­το σκαλοπάτι ποὺ πρέ­πει ν᾽ ἀνεβοῦμε εἶνε μία θεμελιώδης ἀρετή, ἡ ταπεινοφροσύνη.
Τὴν ἀρετὴ αὐτὴ ἐκφράζει, μὲ τὴ γλῶσσα τῶν ἀρ­χαίων προγόνων μας, καὶ τὸ ῥητὸ ποὺ ἦταν γραμμένο στὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν, τὸ «γνῶθι σαυτόν», γνώρισε δηλαδὴ τὸν ἑαυτό σου. Ὁ ἑ­αυτός μας εἶνε τόσο κοντά μας, καὶ ὅμως δὲν τὸν γνωρίζου­με. Πολλὰ ἄλλα γνωρίζουμε σήμερα· ἀ­πὸ τὰ κύτταρα καὶ τὰ μικρόβια τοῦ ὀρ­γανισμοῦ μέ­χρι τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες τοῦ οὐρανοῦ. Εἶνε ἐποχὴ γνώσεως. Ἀγνοοῦ­με ὅμως τὸν ἑαυτό μας.

Δημήτριος Τσελεγγίδης, «Θεοφάνεια και Βάπτισμα» (Ομιλία στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Γατζέα Βόλου -22/1/2012)

Δημήτριος Τσελεγγίδης, «Θεοφάνεια και Βάπτισμα» (Ομιλία στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος Γατζέα Βόλου -22/1/2012) 

 

Ομιλία κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. - Περί υπακοής στον Πνευματικό, Ορθής Πίστεως, περί δαιμονικής πίστεως, περί εορτασμό γενεθλίων, νηπιοβαπτισμού, περί της απόψεως "με βάπτισαν χωρίς να με ρωτήσουν", ορθόδοξη μέθοδο για να αγαπάμε τους εχθρούς μας, περί εμπειρίας του Αγίου Πνεύματος, περί θέας του Ακτίστου Φωτός.

Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Δημ. Τσελεγγίδης:Ορθόδοξοι προβληματισμοί με αφορμή το κείμενο της Ραβέννας (Βίντεο)

Δημ. Τσελεγγίδης:Ορθόδοξοι προβληματισμοί με αφορμή το κείμενο της Ραβέννας (Βίντεο) 

Η εισήγηση του Καθηγητού της Θεολογικής του Α.Π.Θ. κ. Δημ. Τσελεγγίδη στην Επιστημονική ημερίδα με τίτλο «Ο θεολογικός διάλογος της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας», Θεσσαλονίκη, στις 20-5-2009.

 

ΞΕΧΑΣΕΣ ΟΤΑΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ;

Εσύ διάλεξες τον ρόλο του πολιτικάντη
Τα ποντίκια  εγκαταλείπουν το σκάφος όταν βυθίζεται….
Μέσα στον συρμό των ημερών  ,της αυθάδειας, της προπέτειας και της θρασύτητας βγήκε και ο θρονιασμένος στην καρέκλα της αρχιεπισκοπής  να βγάλει «φωνή αγωνίας» ότι «πολιτικές που ακολουθήθηκαν απέτυχαν»!
Τώρα το κατάλαβες, μαζί με τόσους κυβερνητικούς βουλευτές;
Μήπως είσαι και συ ένας από την κοινοβουλευτική ομάδα;
 Οι σχέσεις με τον ΓΑΠ είναι ή ήταν θερμές και δεν τόκρυβες.
 Τωρα φροντίζεις και συ να απομακρυνθείς απ αυτόν .Τα ποντίκια  εγκαταλείπουν το σκάφος όταν βυθίζεται….
Ξέχασες όταν καμάρωνες σαν γύφτικο σκεπάρνι, όταν συμμετείχες στο υπουργικό συμβούλιο εκεί που πάρθηκαν οι «αποτυχημένες πολιτικές»;
Τσίχλα είχες στο στόμα σου όταν ο φίλος σου καμαρωτά από το Καστελόριζο μας έσπρωχνε στο γκρεμό;
Θρασύδειλε…Σαν τα ανθρωπάκια -  ανδρείκελα που απαρνιούνται το μνημόνιο, σαν τον Πέτρο, γιατί έχουν τύψεις(;) μα πιότερο για να  μπορέσουν να κυκλοφορήσουν  ανάμεσά μας… Αρβανίτικες  κοντοπονηργιές...
Βλέπεις  «την κοινωνική έκρηξη» νάρχεται νομίζεις πως θάσαι έξω από το κάδρο;
 Οι ομοτράπεζοί σου , στο υπουργικό συμβούλιο βλέπεις πως κυκλοφορούν …
Πήρες μία γεύση τα Θεοφάνεια στον Πειραιά…
 Βρες κάποια κοφτερή γωνιά να χτυπήσεις το γέρικο κεφάλι σου ,απόκρινε τους «σοφούς» συμβουλάτορες που σ έστειλαν στο Υπουργικό Συμβούλιο και λέγε το ήμαρτον και τίποτε άλλο.
  Είναι σ όλους γνωστό πως όταν η Εκκλησία  ανακατεύτηκε με την πολιτική έχασε…αλλά την δόξα ποιος εμίσησεν;
Ασχολήθηκες με την πολιτική θα αντιμετωπισθείς  σαν πολιτικός…
Πρακτικά  ας έχουν μαζί τους οι ακόλουθοί σου εφεδρικά ράσα και καλυμμαύχια  στις εξόδους σου…
Και πρόσεχε τώρα που ξωπετάγεται από την εξουσία  ο ΓΑΠ θάταν ανόητο να βγεις και συ στην «αντιπολίτευση!!!!!

Ασκληπιάδης
________________________________________

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ ποὺ μόλις κυκλοφόρησε

Πραγματεύεται τὴν στάση μας ἀπέναντι
στὴν σύγχρονη παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
καὶ συγκεκριμένα ἀπέναντι στοὺς ἡγέτες του
Ἡ ἀνάγκη ἀπομακρύνσεως τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἐπιτακτική· γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας πάντα –πορευόμενη τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων– κατεδείκνυε καὶ κατονόμαζε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μὲ κηρύγματα, συγγράμματα, φυλλάδια καὶ ἐγκυκλίους σήμαινε συναγερμό, ὁσάκις ἀντιλαμβανόταν τὴν ὕπαρξη καὶ δράση τους. Ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐγρήγορση γιὰ τὴν προφύλαξη τῶν πιστῶν, φρόντιζε νὰ συναντᾶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ –ἀπὸ εἰλικρινῆ ἀγάπη– νὰ συζητᾶ καὶ νὰ διαλέγεται μαζί τους, ὥστε, ἐὰν ἔδειχναν καλὴ διάθεση, νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἐπανέλθουν πάλι στὴν Ἐκκλησία.
Αὐτὴ τὴν πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας τὴν χάσαμε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ 20ου αἰῶνα, γιατὶ χάσαμε τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο καὶ ὑποτιμήσαμε τὸν θανατερὸ κίνδυνο ἐκ τῆς νεοφανοῦς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ δολιότητα τῆς παπικῆς προπαγάνδας καὶ ἡ πολυδιάσπαση στὸ προτεσταντικὸ χῶρο συνήργησαν καὶ κατόρθωσαν νὰ προσεταιρισθοῦν ἡγετικὰ πρόσωπα τῆς ἐμπερίστατης –στὶς ἀρχὲς τοῦ αἰῶνος– Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί, ἀπὸ κοινοῦ, νὰ βαδίσουν τὸ δρόμο τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Πολλοὶ πνευματικοὶ Πατέρες διαπίστωσαν τὸν κίνδυνο καὶ προσπάθησαν μὲ συμβουλές, ὁμιλίες καὶ ἑκατοντάδες κείμενα νὰ τὸν καταδείξουν καὶ νὰ διεγείρουν τὶς συνειδήσεις. Ὅμως, ἡ διακριτική, κατ’ ἀρχάς, διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ παραπλάνηση τῶν πιστῶν μὲ πρόσχημα τὴν πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ἀγάπη, ἡ ἀναδίπλωσή τους κάθε φορὰ ποὺ ὑπῆρχε ἰσχυρὴ ἀντίδραση ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ κ.λπ., ἐπέτρεψε τὴν ἐξάπλωση τῆς αἱρέσεως στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, τὴν περαιτέρω καὶ παράλληλη ἐκκοσμίκευση τῶν πιστῶν καὶ τὴν χαλαρή τους σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ἔτσι, οἱ ἡγετικὲς ὁμάδες τῶν «ὀρθόδοξων» οἰκουμενιστῶν προχώρησαν στὸ ἑπόμενο στάδιο, τὴν ἐπιθετικὴ πλέον ἐπιβολὴ τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ὡς μολυσματικὴ νόσος πλήττει σήμερα ἕνα μεγάλο μέρος τῶν πιστῶν.
Ἡ διάβρωση δέ, εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι οἱ ἱερεῖς καὶ ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ πρὶν μιὰ δεκαετία συνιστοῦσαν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς «ὀρθοδόξους», (τότε ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν ἀκόμα στὰ σπάργανα), τώρα νὰ διεξάγουν ἕνα ἀναποτελεσματικὸ ἀγῶνα, καὶ νὰ συνιστοῦν προσευχὴ καὶ ὑπομονή, ἀλλὰ καὶ ὑπακοὴ στοὺς οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους!
Στηρίζουν, μάλιστα, αὐτήν τους τὴν πρόταση σὲ ἕνα ἱερὸ κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ὁ κανόνας αὐτὸς διδάσκει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους· αὐτοί, ὅμως, τὸν ἑρμηνεύουν ὡς προαιρετικό.
Σὲ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἔρχεται τὸ νέο βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ ὁποίου παρελαύνουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ τὰ κείμενά τους, δίνουν ξεκάθαρη ἀπάντηση στὸ ζωτικὸ αὐτὸ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία πρόβλημα. Ἡ θέση τοῦ βιβλίου, δηλαδή, εἶναι πὼς ἡ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κοινὴ θέση καὶ ἔμπρακτη διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων· θέση ποὺ τὴν ἐπισφράγισαν πολλάκις μὲ τὴν ζωή τους· εἶναι θέμα ὁμολογίας καὶ σωτηρίας.
Τὸ μεγάλο προσὸν τοῦ βιβλίου εἶναι, ὅτι δὲν χρησιμοποιεῖ μιὰ νομικίστικη νομοκανονικὴ ἐπιχειρηματολογία γιὰ νὰ ἀποστομώσει τοὺς ἔχοντας διαφορετικὴ τοποθέτηση. Ἀλλὰ μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση, μὲ λιτὸ λόγο, ἑκατοντάδες πατερικὰ καὶ ἁγιολογικὰ κείμενα, καταθέτει τὴν μαρτυρία τῶν Ἁγίων, ἔχοντας ἀφετηρία καὶ ὁδηγό του –κατ’ ἀρχὰς– τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (στοῦ ὁποίου τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ συγγράμματα χρόνια ἐντρυφᾶ).
Μὲ τοὺς Ἁγίους, λοιπόν,  ὁδηγούς, μᾶς ἐξηγεῖ στὸ βιβλίο του ὁ π. Εὐθύμιος, πὼς ἡ ὑποχρεωτικὴ τήρηση τοῦ συγκεκριμένου ἱεροῦ κανόνα εἶναι ὁλοφάνερη, ὅπως αὐθεντικὰ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὴ διδασκαλία καὶ τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων. Πὼς ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν ἀποτελεῖ μιὰ καινοτομία στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ καθιερώθηκε τὸν ἔνατο αἰῶνα, ἐποχῆς θεσπίσεως τοῦ ἱεροῦ κανόνα. Ἀντίθετα ὁ ἱερὸς κανόνας συνοψίζει τὴν διδασκαλία καὶ «συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων» (Consensus Patrum), ἡ ὁποία ἐφαρμοζόταν ὄχι μόνο πρίν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν θέσπιση τοῦ ΙΕ΄ κανόνα καὶ ὡς καὶ τὸν προηγούμενο αἰῶνα, πρὶν ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀλλοιώσει τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια καὶ ὁδηγήσει σεβαστοὺς σύγχρονους γέροντες νὰ τὸν ἀξιολογήσουν –κατ’ οἰκονομίαν– ὡς προαιρετικό.
Συγκεκριμένα οἱ Πατέρες διδάσκουν ἀπὸ κοινοῦ, πὼς οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ ἀπομακρύνονται ἐκκλησιαστικὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὄχι μόνο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο –γιατὶ γι’ αὐτοὺς ἡ ἀπομάκρυνση εἶναι αὐτονόητη– ὅσο, καὶ κυρίως, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ διαδίδουν τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τους (ἔργῳ καὶ λόγῳ) ὑπούλως καὶ ἀνεντίμως. Δηλαδή, ἐνῶ θεωροῦνται καὶ μνημονεύονται ὡς Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ Πατριάρχες, στὴν οὐσία εἶναι ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοποιμένες· καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο εἶναι πλέον ἐπικίνδυνοι.
Εἶναι, λοιπόν, φοβερὸ νὰ ἐρίζουμε σήμερα γιὰ τὴν ὑποχρεωτικότητα ἢ τὴν προαιρετικότητα ἑνὸς κανόνος, καὶ νὰ μὴν βλέπουμε ὅτι ὁ κανόνας αὐτὸς εἶναι ἡ συμπερίληψη ὅλης τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως στὸ θέμα. Πὼς ὁ ΙΕ΄ κανόνας δὲν κάνει τίποτ’ ἄλλο, παρὰ νὰ καταγράφει τὴν αὐτονόητη καὶ ἐξ ἐνστίκτου ἀντίδραση τῶν πιστῶν, κάθε φορὰ ποὺ ἐμφανιζόταν μιὰ καινούργια αἵρεση. Ἐρίζουμε γιὰ τὸ ὑποχρεωτικὸ ἢ μὴ ὑποχρεωτικὸ τοῦ κανόνος, καὶ δίνουμε τὴν εὐκαιρία στοὺς οἰκουμενιστὲς νὰ ὀργανώνονται καλύτερα, νὰ διεισδύουν ὅλο καὶ περισσότερο στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, νὰ ἀλλοιώνουν ὅλο καὶ περισότερο τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ὅπως συμπεραίνει κανεὶς βλέποντας τὴν ἀνυπαρξία ἀντιδράσεων στὴν λαίλαπα τῶν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἑτεροθρήσκων συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες πλέον διαπράττονται ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως.
Εὐχαριστοῦμε τὸν π. Εὐθύμιο γιὰ τὸ βιβλίο αὐτὸ καὶ ἐλπίζουμε, πὼς ἡ μελέτη τοῦ νέου βιβλίου, θὰ πληροφορήσει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως στὸ θέμα· θὰ προκαλέσει γόνιμο προβληματισμὸ καὶ ἐποικοδομητικὸ διάλογο, καὶ θὰ βοηθήσει τοὺς καλοπροαίρετους ἀναγνῶστες νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς λανθασμένες τοποθετήσεις ποὺ ἀπὸ ἄγνοια ἢ κακὴ κατανόηση ἔχουν ἐπικρατήσει· καὶ τέλος, πὼς θὰ συντελέσει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς (σ’ αὐτοὺς τοὺς κρίσιμους καιροὺς) ἀπαιτεῖται ἑνότητα καὶ ἐπίκληση τοῦ θείου ἐλέους, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν «ἔσχατη αἵρεση τῆς ἱστορίας», κατὰ τὸν ἀείμνηστο π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο.
Σημάτης Παναγιώτης


ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Το ΜΕΓΑ ΧΑΣΜΑ μεταξύ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ και αγίου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ   ΚΑΙ   ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ   ΣΤΟΝ   ΙΔΙΟ   ΧΡΙΣΤΟ»!!!
ΤΑΔΕ ΕΦΗ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ
Α.Π.Π ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.  κ. Χ. ΑΤΜΑΤΖΙΔΗΣ

Διαμαρτυρία πιστοῦ ἀπέτρεψε
συμμετοχὴ ἱερωμένων σὲ συμπροσευχές

Συμπροσευχὴ πραγματοποιήθηκε στὶς 21/1/2012 στὴν Θεσσαλονίκη, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν Ὀρθόδοξοι, Παπικοί, Ἀγγλικανοί, Εὐαγγελικοὶ καὶ Ἀρμένιοι. Ἡ συμπροσευχὴ ἔγινε στὸν Καθολικὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τῶν Λαζαριστῶν τῆς «Ἄσπίλου Συλλήψεως τῆς Θεοτόκου». Καὶ μόνο τὸ ὄνομα τοῦ Ναοῦ, δηλώνει τὴν ἀντίστοιχη αἵρεση τῶν Παπικῶν. Κι ὅμως, στὴν οἰκουμενιστικὴ αὐτὴ βραδιὰ καὶ στὴν συμπροσευχή, συμμετεῖχε ὡς κεντρικὸς ὁμιλητὴς ὁ «ἐπίκουρος καθηγητὴς θεολογίας στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Χαράλαμπος Ἀτματζίδης», ὁ ὁποῖος ἔκανε καὶ τὴν ἀκόλουθη δήλωση στὸ TV100THESSALONIKI:
«Εἶναι μία συνήθεια, ἡ ὁποία γίνεται σχεδὸν κάθε χρόνο ἀπὸ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς καὶ τὶς χριστιανικὲς κοινότητες τῆς Θεσσαλονίκης. Ὅλοι οἱ χριστιανοί, ποὺ ἔχουν  ἕνα  κοινὸ  «πιστεύω»  στὸν Ἰησοῦ Χριστό,  δηλ. ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι, οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, οἱ Ἀρμένιοι, οἱ Εὐαγγελικοί, συγκεντρωνόμαστε γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦμε καὶ νὰ παρακαλέσουμε τὸν Θεό... Ὁ σκοπὸς αὐτῆς τῆς συμπροσευχῆς εἶναι νὰ θυμηθοῦμε τὶς ρίζες μας καὶ τὴν κοινή μας θρησκευτικὴ καταγωγή, ἡ ὁποία πολὺ παλιὰ μᾶς ἕνωνε ὅλους, ἐνῶ μετὰ ἀπὸ ἕνα χρονικὸ διάστημα μᾶς διέσπασε γιὰ λόγους, οἱ ὁποῖοι (κατὰ τὴν γνώμη μας) δὲν εἶναι καὶ τόσο πολὺ δικαιολογημένοι. Αὐτή, ὅμως, ἡ προσπάθεια βασίζεται, ἐρίζεται στὴν κοινὴ θέληση τῶν ἡγητόρων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, δηλ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας πατριαρχείου, τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν ἐπισκοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Εὐαγγελικῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν Ἀρμενίων, γιὰ μιὰ κοινὴ προσπάθεια νὰ βροῦμε κοινὰ σημεῖα ἐπαφῆς καὶ ἐπικοινωνίας».
Μὲ τὶς συμπροσευχές, κ. καθηγητά, «θὰ θυμηθοῦμε» ἢ θὰ ξεχάσουμε ἐντελῶς τὶς ρίζες μας; Ἂν πιστεύουμε στὸν ἴδιο Χριστό, τότε γιατί οἱ ἑτερόδοξοι ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ τὴν Μία Ἐκκλησία; Τὸ κορυφαῖο δόγμα τῶν Παπικῶν πὼς ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται καὶ ἀπὸ τὸν Υἱό, δὲν μᾶς παρουσιάζει ἕνα διαφορετικὸ Χριστό, ἀπ’ αὐτὸν ποὺ ὁ ἴδιος μᾶς παρουσίασε;
Κρίμα ποὺ δὲν ζούσατε τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ! Γιατὶ θὰ μπορούσατε νὰ τὸν διδάξετε μὲ ἕνα ταχύρρυθμο σεμινάριο, ὥστε νὰ μὴ ἐκφράζεται ὁ Ἅγιος μὲ τὶς παρακάτω φονταμενταλιστικὲς ἐκφράσεις ἐναντίον τῶν φίλων σας Παπικῶν.
Ἂς δοῦμε μερικὰ ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἔγραψε ὁ Ἅγιος, γιὰ νὰ τὰ συγκρίνουμε μ’ αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς κι οἱ ὁμοϊδεάτες σας τῶν μεταπατερικῶν θεολόγων τῆς Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Βόλου πιστεύετε.
Κι ἀποφασίστε:  Ἢ  ἐσεῖς  ἔχετε  δίκιο  ἢ  ὁ  Ἅγιος!

Ὁ ἅγ. Γρηγόριος δίδασκε, πὼς οἱ λέγοντες τὸ Πνεῦμα καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ, ἐκπίπτουν «τῆς ἀνωτάτου Τριάδος», ἐκπίπτουν καὶ «τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως», ἐκπίπτουν τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγ. Πνεύματος», ἐκπίπτουν «τῆς υἱοθεσίας τοῦ Ἁγ. Πνεύματος» (Γρηγορίου Παλαμᾶ, Περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις   Γρ. Παλαμᾶ, Ἔργα, 1, σελ. 110, 120).
Δίδασκε, πὼς τὸ σχίσμα, ἡ πτῶσις τοῦ παπισμοῦ, εἶναι ἔργον τοῦ δεινοῦ καὶ ἀρχεκάκου ὄφεως, ὅστις «διὰ τῶν αὐτῷ πειθηνίων Λατίνων περὶ Θεοῦ καινὰς εἰσφέρει φωνὰς» (σελ. 68, 70). Εἶναι «τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ, τὰ τοῦ πονηροῦ μυστήρια... Ἀλλ’ ἡμεῖς διδαχθέντες ὑπὸ τῆς θεοσοφίας τῶν πατέρων..., οὐδέποτ’ ἂν ὑμᾶς (τοὺς λατινόφρονες) κοινωνοὺς δεξαίμεθα», ὅσο χρόνο «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ Πνεῦμα λέγητε» (Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, ὅπ. παρ., 74).
Οἱ Παπικοὶ φέρονται κατὰ τὸν ἴδιο δόλιο καὶ «φίλερι» τρόπο ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ὣς σήμερα. Ὅπως καὶ τότε, ἔτσι καὶ τώρα ἐμμένουν στὶς πλᾶνες τους καὶ μᾶς ρωτᾶνε: Γιατί «ἡμᾶς ἐτεροδόξους οἴεσθε;» (=γιατί μᾶς θεωρεῖτε αἱρετικούς, ὅπ. π. σελ. 82), ἀφοῦ τὴν ἴδια πίστη, τὸν ἴδιο Χριστὸ πιστεύουμε; Δυστυχῶς, αὐτὸ ποὺ ἄλλοτε ἔλεγαν οἱ Παπικοί, σήμερα τὸ ἰσχυρίζονται καὶ οἱ «ὀρθόδοξοι», οἱ ὁποῖοι ὡς ἐκ τούτου ὑπηρετοῦν τὴν οὐνίτικη-οἰκουμενιστικὴ τακτικὴ τῶν Παπικῶν. Γιὰ τοῦτο καὶ ἔχουν ἄλλο φρόνημα ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει «τῶν εὐσεβούντων τὸ πλήρωμα» (ὅπ. π.), οἱ πιστοί, δηλ., οἱ ὁποῖοι μιμούμενοι (τὸ κατὰ δύναμιν) τοὺς Ἁγίους καὶ τὸν ἅγ. Γρηγόριο Παλαμᾶ, τολμοῦν νὰ ποῦν:
«Τὸ τῶν εὐσεβούντων πλήρωμα χεῖλος γεγονότες ἓν ἐπ’ ἀγαθῷ, πύργον εὐσεβείας ᾠκοδόμησεν, δυσσεβείας νοητοῦ κατακλυσμοῦ παντάπασιν ἀνωτέρου» (=τὸ πλήρωμα τῶν εὐσεβῶν, μεταβαλλόμενοι χάριν τοῦ ἀγαθοῦ εἰς ἕνα στόμα, οἰκοδόμησαν πύργον εὐσεβείας, ἀνώτερον εἰς ὅλα ἀπὸ τὸν νοητὸν κατακλυσμὸν τῆς ἀσεβείας, ὅπ. παρ. σελ. 82, 83).
Μὲ «ὀρθόδοξον ὁμοφροσύνη», λοιπόν, ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ «ἀσφαλοῦς ὀχυρώματος ἱστάμενοι τοὺς «ἀπεναντίας τῶν ὀρθῶν δογμάτων φερομένους..., εὐστοχώτατα καὶ γενναιότατα βαλοῦμεν, ἅμα δὲ καὶ λυσιτελῶς αὐτοῖς, εἰ βούλοιντο», (=θὰ χτυπήσωμεν εὔστοχότατα τοὺς ἀντιθέτους στὰ ὀρθὰ δόγματα, καὶ μάλιστα αὐτὴ ἡ ἐναντίωσή μας, μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ ὠφέλιμη καὶ γι’ αὐτούς, ἐὰν τὸ θελήσουν, ὅπ. π.).
Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος: «Μετὰ δὲ τοῦτο  τὰς  ἀποδείξεις  τῆς  ἀληθείας... προσκομίσωμεν αὐτοῖς» οὓς «τὸ λογικὸν τῆς εὐσεβείας περιτείχισμα καὶ βαλεῖ καὶ πατάξει καὶ τροπώσετει, εἰ δὲ βούλει, καὶ ἰάσεται» (=τὸ εὐσεβὲς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας θὰ τοὺς χτυπήσει καὶ θὰ τοὺς πατάξει καὶ θὰ τοὺς κατατροπώσει, ἐὰν δὲ θέλεις, καὶ θὰ τοὺς θεραπεύσει, ὅπ. π.). Διότι «τοιοῦτος ὁ τῶν θείων θεῖος ὅρος οὗτος, οὐ περιβάλλει μόνον τοὺς ἐμμένοντας καὶ καθίστησιν ἐν ἀσφαλείᾳ ἀλλὰ καὶ προπολεμεῖ καὶ ἀνυποστάτως ἀντιτάττεται τοῖς ἐπανισταμένοις» (=διότι, τοιοῦτος εἶναι ὁ θεῖος ὅρος τῶν θείων· ὄχι μόνο περιβάλλει καὶ διασφαλίζει τοὺς ἐμμένοντας εἰς αὐτόν, ἀλλὰ ὑπερασπίζεται ἐπίσης καὶ ἀντιτάσσεται ἀκαταμαχήτως εἰς τοὺς μαχομένους αὐτόν» (ὅπ. π.).
Σὲ ἄλλο σημεῖο, διαπίστωνε ὁ Ἅγιος, ὅτι ἐθελοντικῶς οἱ Λατίνοι παραμένουν εἰς τὴν πλάνην τους καὶ καμία δύναμις δὲν εἶναι ἱκανὴ νὰ τοὺς μετακινήσει, ἔστω καὶ ἐὰν παρέμβουν Ἄγγελοι: «Ἐθελοντὰς δὲ κειμένους ὀνήσει τὸ παράπαν οὐδέν, κἄν παρ᾿ αὐτῶν τῶν οὐρανίων νόων σκευάζηταί τε καὶ προσάγηται τὸ τῆς ψευδοδοξίας ἴαμα» (ὅπ. παρ., 184).
Καὶ θὰ τελειώσουμε μὲ μιὰ ἀκόμα φράση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου: «Ἦν ἄρα τῶν δικαιοτάτων μηδὲ λόγου ἀξιοῦν ὑμᾶς, εἰ μὴ τοῦ προστιθέναι τῷ ἱερῷ συμβόλῳ παύσησθε» (=Θὰ ἦταν ἀσφαλῶς δικαιότατον νὰ μὴ κάνουμε μαζί σας καμιὰ συζήτηση, ὅσο χρόνο συνεχίζετε νὰ ἔχετε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως τὴν προσθήκη τοῦ filioque, ὅπ. π., σελ. 84)
Βλέπετε, κ. Ἀτματζίδη, νὰ ὑπάρχει οἱαδήποτε σχέση μεταξὺ τῆς δικῆς σας διδασκαλίας καὶ αὐτῆς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ;
Πέρασαν ἀπὸ τότε 700 χρόνια καὶ οἱ Λατίνοι, ὅπως ἀκριβῶς «προφήτευσε» ὁ Ἅγιος, ὄχι μόνον ἔμειναν ἀμετακίνητοι, ἀλλὰ καὶ ἐπαγίωσαν τὶς θέσεις τους, καὶ αὔξησαν τὶς αἱρέσεις τους. Καὶ σήμερα, οἱ μεταπατερικοὶ καὶ οἰκουμενιστὲς θεολόγοι καὶ ἐπίσκοποι, ἰσχυρίζονται ὅτι  βρῆκαν τὸν τρόπο νὰ «ξαναενωθοῦμε»: Διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!!!
Καὶ πάλι κρίμα, ποὺ γεννήθηκαν τέτοια θεολογικὰ ἀναστήματα κάποιους αἰῶνες ἀργότερα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους.  Ἂν εἶχαν ζήσει τότε τέτοιου μεγέθους νόες, ὅπως ὁ κ. Ἀτματζίδης, ὁ κ. Καλαϊτζίδης, ὁ κ. Ζηζιούλας, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, θὰ εἶχαν κατανοήσει ὅτι ἡ λύση τοῦ προβλήματος ἦταν ἡ δικιά τους ἐμπνεύσεως «ἀγάπη», οἱ Διάλογοι καὶ οἱ συμπροσευχές, καὶ δὲν θὰ χρησιμοποιοῦσαν μιὰ πολεμική-φονταμενταλιστικὴ τακτική· ἔτσι, μάλιστα, θὰ ἀπέτρεπαν τὸ δράμα τοῦ σχίσματος καὶ τῆς διατήρησής του, στὸ ὁποῖο μᾶς ὁδήγησαν (κατὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο) οἱ «προπάτορες ἡμῶν» ἅγιοι Φώτιος, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ὅποιοι ἄλλοι μικρόνοες ἅγιοι! Καὶ τώρα θὰ εἴχαμε τὴν «εὐτυχία» νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι Ὀρθόδοξοι καὶ ἑτερόδοξοι, νὰ ἀποτελοῦμε μιὰ «ὄμορφη» οἰκουμενιστικὴ συντροφιά!
* * *
Ὅμως ὑπῆρχε καὶ κάτι ἄλλο φέτος. Σύμφωνα μὲ τὴν ἐκφωνήτρια τοῦ ἴδιου καναλιοῦ:

Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

«ΝΥΝ ΑΠΟΛΥΕΙΣ…»

(Λουκ. 2,29)

Εορτή, ἀγαπητοί μου, σήμερα, ἑορτὴ καὶ αὔριο. Οἱ δύο ἑορτὲς συνδέονται· ἀναφέρονται στὸ ἴδιο γεγονός, ὅπως τὸ ἱστορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς(2,22-40). Ποιό εἶνε τὸ γεγονός;

* * *

Πέρασαν σαράντα μέρες ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα. Οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν συνήθεια, ἡ μάνα τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴ γέννησι τοῦ πρώτου ἀρσενικοῦ παιδιοῦ νὰ τὸ πη γαίνῃ στὸ ναὸ τοῦ  Σολομῶντος, νὰ προσφέρεται θυσία ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἢ δυὸ μι κρὰ περιστέρια, καὶ ὁ ἱερεὺς  νὰ εὐλογῇ τὸ βρέφος –καὶ σ᾽ ἐμᾶς ἡ μάνα τότε σαραντίζει. Αὐτὴ τὴ διάταξι τοῦ νόμου ἐφήρμοσε καὶ ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος· ἔφερε στὸ ναὸ τὸ Θεῖο Βρέφος μαζὶ μὲ τὸν Ἰωσήφ. Βλέποντας ἐκεῖ τὴν Παναγία, ἀνάμεσα σὲ ἄλλες μητέρες, ποιός φαν ταζόταν ὅτι τὸ βρέφος ποὺ κρατοῦσε στὴν ἀγκάλη της εἶνε ὁ Ποιητὴς τῶν ὅλων! Ἀλλὰ τώρα τὸ μυστήριο ἀποκαλύπτεται. Τὸ φανερώνει ὁ Θεὸς σὲ δύο ἀνθρώπους, ἕναν ἄντρα καὶ μία γυναίκα, ποὺ ἑορτάζουν αὔριο.

⃝Ὁ ἄντρας εἶνε ὁ Συμεών, ἕνας ἅγιος γέροντας ποὺ κατοικοῦσε στὰ Ἰεροσόλυμα, τηροῦσε μὲ ἀκρίβεια τὸ νόμο τοῦ Κυρίου καὶ εἶχε χάρι ἁγίου Πνεύματος. Τὰ χρόνια περνοῦσαν.

Αὐτὸς παρακαλοῦσε, νὰ προλάβῃ νὰ δῇ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Καὶ ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή του· τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο τὸν πληροφόρησε, ὅτι δὲν θὰ δῇ θάνατο προτοῦ ἀξιωθῇ νὰ δῇ τὸ Μεσσία. Εἶχε φτάσει σὲ μεγάλη πλέον ἡλικία, καὶ τὴν ἡμέρα ποὺ ἡ Παναγία ἔφερε τὸ νεογέννητο Χριστὸ στὸ ναό, βρέθηκε ἐκεῖ, τὸν πῆρε στὴν ἀγκάλη του, καὶ μὲ φώτισι ἁγίου Πνεύματος εἶπε τότε λόγια προφητικά.

_Εἶπε ἕναν ὕμνο εὐχαριστήριο, ποὺ τὸν ἀκοῦμε τὸ βράδυ στὴν ἐκκλησία –μ᾽ αὐτὸν τελειώνει κάθε φορὰ ὁ ἑσπερινός· «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δεσπότα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ». Μὲ ἁπλᾶ λόγια· Θεέ μου, σ᾽ εὐχαριστῶ ποὺ τήρησες τὸ λόγο σου καὶ μ᾽ ἀξίωσες νὰ δῶ μὲ τὰ μάτια μου ἐκεῖνον ποὺ εἶνε ἡ σωτηρία γιὰ ὅλους τοὺς λαούς· ἐκεῖνον ποὺ –μέσ᾽ στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου- εἶνε τὸ φῶς ποὺ θ᾽ ἀποκαλυφθῇ στὰ ἔθνη καὶ θὰ εἶνε πρὸς δόξαν τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ.

Ἡ Παναγία καὶ ὁ Ἰωσὴφ θαύμαζαν ἀκούγοντας τὰ λόγια αὐτά. Ὁ Συμεὼν τοὺς εὐλόγησε καὶ ἔκανε στὴν Παναγία μία διπλῆ ἀποκάλυψι. Γιὰ τὸ τεσσαρακονθήμερο Βρέφος εἶπε· «Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Καὶ γιὰ τὴν ἴδια εἶπε· «Σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία…»(Λουκ. 2, 29-32,34-35). Καὶ τὰ λόγια του αὐτὰ πραγματοποιήθηκαν.

_«Οὗτος», εἶπε, «κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν». Ἐξ αἰτίας του ἄλλοι θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ χάνωνται, ἄλλοι θὰ πιστεύουν καὶ θὰ σῴζωνται. Ἐμπρὸς σὲ τοῦτο τὸ Βρέφος ὁ κόσμοςθὰ διαιρεθῇσὲ δύο μεγάλα στρατόπεδα, θὰ γίνεται πόλεμος μεταξὺ πίστεως καὶ ἀ πιστίας, ἄλλοι θὰ τὸν πιστεύουν καὶ ἄλλοι θὰ τὸν πολεμοῦν· ὑπαίτιος ὅμως δὲ θὰ εἶνε ὁ Χριστὸς ἀλλὰ ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων. Καὶ πράγματι, τόσο μέσα στὸν Ἰσραὴλ ὅσο καὶ στὰ ἔθνη οἱ ἄνθρωποι διχάστηκαν γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἔγιναν διωγμοὶ καὶ μαρτύρια ἑκατομμυρίων πιστῶν ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἐποχὴ μέχρι καὶ σήμερα ἐκεῖ ποὺ ἐπικρατεῖ ὑλισμὸς καὶ ἀθεΐα. Κοντὰ στοὺς  πρώτους μάρτυρες ἔχουμε τοὺς νεομάρτυρες τῆς τουρκοκρατίας, καὶ τώρα γράφεται ἄλλο νεώτερο μαρτυρολόγιο γιὰ τὶς χῶρες τοῦ πρώην σιδηροῦ παραπετάσματος. Ἡ προφητεία αὐτὴ ἐκπληρώθηκε καὶ ἐκπληρώνεται καὶ θὰ ἐκπληρωθῇ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων, μὲ τὸν ἀντίχριστο καὶ τὸ Ἁρμαγεδῶνα. Νικητὴς θὰ εἶνε πάντα ὁ Χριστός, ὅπως μέχρι τώρα. Μερικοί, βλέπον τας τὸ διωγμὸ στὴ Ῥωσία, εἶπαν· Πάει ἡ θρησκεία!… Ὁ Στάλιν εἶπε· Σὲ πέντε χρόνια δὲν θ᾽ ἀκούγεται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ· ἀλλὰ στὶς μέρες μας εἴδαμε νὰ γκρεμίζουν τὰ ἀγάλματά του καὶ νὰ τὸν δικάζουν γιὰ τὰ ἐγκλήματα ποὺ ἔκανε. Καὶ στὴ Φλώρινα, ὅταν στήναμε τὸ μεγάλο σταυρὸ στὸ ὕψωμα 1020, κάποιοι σχεδίαζαν νὰ τὸν γκρεμίσουν· τέτοιο μῖσος ἐναντίον τοῦ ἐπισκόπου ποὺ δίδασκε τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ!… Τὰ λόγια – ἡ προφητεία τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Θεο δό χου βγαίνουν ἀληθινά· μὴ σκανδαλιζώμαστελοι πὸν ὅταν βλέπουμε τὴν ἀπιστία ν᾽ ἀποθρασύνεται· στὸ τέλος νικητὴς θὰ εἶνε ὁ Χριστός.

Ποιος φυλακισμένος είναι μακάριος;

Ποιος φυλακισμένος είναι μακάριος;
του αρχιμ. Δανιηλ Αεράκη
Ο χριστιανός είναι μακάριος, όταν πάσχη για την αρετή.
Ο χριστιανός είναι έτοιμος να δίνει απολογία για την πίστη του, για το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Μια τέτοια απολογία είναι ομολογία πίστεως.
Και η μαρτυρική ομολογία, είναι μια από τις δυο βασικές προϋποθέσεις για να λάβη ο πιστός το στεφάνι της αιώνιας δόξας.
Τονίζει ο απ. Πέτρος:
«Εἰ καί πάσχοιτε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. Τόν δέ φόβον αὐτῶν μή φοβηθῆτε μηδέ ταραχθῆτε. Ἕτοιμοι πρός ἀπολογίαν παντί τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περί τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετά πραΰτητος καί φόβου» (Α΄Πετρ. γ΄14-15).


• Σε απολογία κλήθηκε και ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου.
Αλλεπάλληλα τα απολογητικά υπομνήματα και του ιδίου και του συγκατηγορουμένου συμμοναστού του.
Αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστή, ότι οι απολογίες και οι καταθέσεις για περιουσιακά στοιχεία μιας Μονής είναι απολογίες και ομολογίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού;


• Ας κάνουμε πιο πρωτοχριστιανικό ερώτημα:
Μπορεί η οποιαδήποτε φαντασία να φανταστή το Θεάνθρωπο Κύριο, τον ηγούμενο πάσης κτίσεως, την κεφαλή της Εκκλησίας, να διεκδική το ιδιοκτησιακό καθεστώς μιας λίμνης;
Να βρίσκεται π.χ. στα παραθαλάσσια Καπερναούμ, να δείχνη τη λίμνη της Γαλιλαίας, και να διακηρύττη:
«Η λίμνη αυτή ανήκει στην αδελφότητα μας, στην αδελφότητα των Αποστόλων μου»;

Ό,τι για τον Κύριο είναι αδιανόητο, μπορεί να γίνεται δικαστική διένεξις μιας Μονής, που διεκδικεί μια λίμνη;
Η ακτημοσύνη των μοναχών δεν ακολουθεί την ακτημοσύνη του Χριστού και όλης της αδελφότητάς Του (Ματθ. ι΄9);
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:
«Τό “Πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί δεῦρο ἀκολούθει μοι’’, εἶπεν ὁ Χριστός καί πρός τούς τῆς ἐκκλησίας προέδρους περί τῶν τῆς εκκλησίας κτημάτων... Νυνί δέ οἱ τοῦ Θεοῦ ἱερεῖς τρυγητῷ καί ἀμητῷ παρακάθηνται, καί πράσει καί ἀγορασίᾳ προσόδων» (Ε.Π.Ε. 12,292). (Μετάφρασις: Το «Πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς και έλα να με ακολουθήσης» (Ματθ. ιθ΄21), το είπε ο Χριστός, και για τους προεστώτες της Εκκλησίας, για τα κτήματα της Εκκλησίας...
Δυστυχώς τώρα λειτουργοί του Θεού, αφιερωμένοι, ασχολούνται με τρύγους και θερισμούς, με αγοροπωλησίες και με έσοδα.


• Μερικοί θέλησαν να κατατάξουν στους μάρτυρες και ήρωες τον κληρικό, που βρέθηκε προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού.
Όλοι βέβαια συμφωνούν για τρία οδυνηρά πράγματα:

Η «ιδιωτικὴ οδὸς» και η οδὸς «συν πάσι τοις Αγίοις»

Γράφει ὁ Νεμέσιος
Οἱ ἀκόλουθοι τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας δὲν παύουν μὲ τὰ γραφόμενά τους νὰ ἀποκαλύπτουν τὴν οἰκουμενιστικὴ σκέψη ὡς αἱρετική. Ἀπόδειξη τρανότατη ἡ νέα συμβολὴ τοῦ θεολόγου κ. Παναγιώτου Ἀνδριόπουλου, προχθὲς στὸ Amen.gr μὲ τίτλο «Νεο-παραδοσιακὸ κυνήγι μαγισσῶν!!!». Μὲ αὐτὸ ἐπιτίθεται στὴν προσεχῆ ἡμερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς μὲ θέμα «Πατερικὴ Θεολογία καὶ μεταπατερικὴ αἵρεση», μεγαλοφωνότατος, ὅπως πάντοτε, ὑποστηρικτὴς τῶν θέσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ΚΠόλεως (ὑποστηρικτοῦ τῆς «μετα-πατερικῆς» Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου) καὶ ἐκθέτης καὶ δείκτης τῆς ἐνοχλήσεως ποὺ συνιστᾷ γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ κατοχυρωμένη, ἀκαδημαϊκὴ προσβολὴ τῶν δογματικῶν-ἐκκλησιολογικῶν καινοτομιῶν τῶν οἰκουμενιστικῶν ἱδρυμάτων καὶ δικαιοδοσιῶν.

Εἶχα ἀποφασίσει νὰ μὴν ἀσχοληθῶ μὲ τὸ ἐν λόγῳ κείμενο, ἀλλὰ ἡ διαστροφικὴ τῆς ἀληθείας – χωρὶς νὰ καταλογίζω καὶ ἀνάλογη πρόθεση στὸν κ. Ἀνδριόπουλο – προβαλλόμενη θέση τοῦ κ. Χρ. Γιανναρᾶ (ἂν ἀποτυπώνεται πλήρως στὸ παράθεμα τοῦ κ. Ἀνδριόπουλου) γιὰ τὸ τί συνιστᾷ αἵρεση, μὲ καθιστᾷ συνειδησιακῶς συνένοχο γιὰ τὴν ἐσφαλμένη ἐνημέρωση ἀνύποπτων ἀναγνωστῶν σχετικῶς μὲ τὸ θέμα. Διότι, ἐπειδὴ ἀκριβῶς τὰ δόγματα ἔχουν ἀποκρυσταλλωθεῖ σὲ συγκεκριμένες ὁρολογίες, ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐξ αἰτίας τῆς δολιότητος τῶν αἱρετικῶν ποὺ χρησιμοποιοῦν ὀρθόδοξες λέξεις μὲ ἐσφαλμένο περιεχόμενο (βλ. «χριστοτόκος» τοῦ Νεστορίου), γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἁμαρτία, ἔστω καὶ «στὸ γράμμα κάποιας δογματικῆς σημειογραφίας», ¬εἶναι θανάσιμη διακινδύνευση καὶ ἁμαρτία καὶ ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, ὥστε δὲν δικαιώνεται ἡ ἄποψη τοῦ κ. Γιανναρᾶ ὅτι «Αἱρετικὸς γίνεται ὄχι ὅποιος ἁμαρτάνει στὸ γράμμα κάποιας δογματικῆς σημειογραφίας, ἀλλὰ ὅποιος ἀποκόβεται ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὴν πραγματικότητα» κ.λπ..
Θὰ ἐνθυμεῖται ὁ κ. Ἀνδριόπουλος (καὶ ὁ κ. Χρ. Γιανναρᾶς), ὡς ἐπιβεβαίωση ὅσων γράφονται, τὴν αὐστηρὴ ἀπαγόρευση τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἔναντι ὁποιασδήποτε ἀλλοιώσεως ἢ τῆς ἀντικαταστάσεως τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως (ζ΄ Κανὼν). Θὰ ἐνθυμοῦνται τὶς μεταγενέστερες συνοδικὲς ἀποφάσεις τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τὸ ἴδιο θέμα, οἱ ὁποῖες τονίζουν τὸ μέχρι κεραίας ἀναλλοίωτο ὄχι μόνον τῶν ἱ. Δογμάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἱ. Κανόνων (παραθέτουμε ἐνδεικτικῶς δύο ὡς παράρτημα στὸ τέλος).

ΠΕΡΙΕΡΓΗ «ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ» ΧΡΗΜΑΤΩΝ, ΟΠΛΩΝ

ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ

ΚΑΙ, ΚΥΡΙΩΣ, ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΙΔΕΩΝ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ


Δεν κατανοεί η Ι. Σύνοδος, ότι η σιωπή αποβαίνει όπλο, εν καιρώ, στα χέρια των εχθρών της Εκκλησίας;

______________________________________________________________
Κατά τον Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο:
* «Οδηγός μας προσκυνητός» και «Αρχηγός» της Εκκλησίας είναι ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος!
(Μέχρι τώρα γνωρίζαμε Σεβασμιώτατε, πως ο Χριστός είναι ο αρχηγός μας).
* Προϋπόθεση για να ανήκουμε στην Μία Εκκλησία είναι να... βρισκόμαστε στην «αγκαλιά» του Πατριαρχείου της Κων/πόλεως!
* Ο Πατριάρχης «μας οδηγεί σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου εις πάσαν την αλήθειαν»!
(Και οι συμπροσευχές του πατριάρχη, Σεβασμιώτατε, και η αποδοχή του Βατικανού ως Εκκλησίας απὀ τον κ. Βρθολομαίο, είναι Εντολές του Κυρίου;).
______________________________________________________________


Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα που τέθηκαν στην Ι. Σύνοδο και τον μητροπολίτη..... στο αυτοκίνητο του οποίου (κατά την είδηση της 19/1/2012) βρέθηκαν εκατομμύρια χρημάτων, αλλά και όπλα. Ρωτάμε, λοιπόν, αμφοτέρους:
     (1) Αληθεύει η πληροφορία που δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο “Ρομφαία” ότι η αστυνομία προέβη σε «σύλληψη ιεράρχη με όπλα και 35(!) εκατομμύρια ευρώ στις αποσκευές του»; http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10667:mitropolitis-mploko-lefta&catid=13.
    (2) Αληθεύει αυτό που γράφτηκε, πως «η Σύνοδος απαίτησε από τον κ. Πολυγένη του Εκκλησιαστικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Ρομφαία” να απαλείψει ...τη μάρκα και τον αριθμό του αυτοκινήτου που βρέθηκαν τα χρήματα και τα όπλα; Οπερ και εγένετο. Ο κ. Πολυγένης απάλειψε την αναφορά» panayiotistelevantos.blogspot.com/2012/01/blog-post_4602.html.
    Αν δεν αληθεύουν αυτά, γιατί η Ι. Σύνοδος σιωπά; Γιατί ο Μητροπολίτης   δεν διαψεύσει την είδηση; Γιατί δεν κατέθεσε αγωγή σε όποιον ή σε όποιους διασπείρουν ειδήσεις, αν αυτές είναι συκοφαντικές; Γιατί αφήνει τους πιστούς να σκανδαλίζονται και τους εχθρούς της Εκκλησίας να τρίβουν τα χέρια τους; Γιατί αφήνει να πλανάται η υποψία, ότι τα σκάνδαλα περί παρανόμου διακινήσεως χρημάτων και όπλων, που έχουν καταγγελθεί στο χώρο του Βατικανού, τώρα αγγίζουν και τη δική μας Εκκλησία και μάλιστα ατιμώρητα;
    Γιατί, το και κυριότερο, η Ι. Σύνοδος δεν ενεργεί με τρόπο τέτοιο, ώστε να μην δώσει «όπλα», σ’ όσους αύριο θελήσουν με αυτά τα στοιχεία να χτυπήσουν την Εκκλησία ή να την εκθέσουν στα μάτια του λαού και να παίξουν τα παιχνίδια τους;
    Διαβάζοντας τις θλιβερές ειδήσεις του τελευταίου καιρού για μητροπολίτες, θυμηθήκαμε τις αθεολόγητες φράσεις (που θέσαμε στην αρχή του κειμένου αυτού) τις οποίες είπε ο μητροπολίτης Κυνουρίας, όταν επισκέφθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Τότε, κανείς σχεδόν δεν ασχολήθηκε μ’ αυτές, η δε Ι. Σύνοδος δεν τις διόρθωσε, αδιαφόρησε, όπως μας έχει συνηθίσει με όσα άλλα πολύ χειρότερα και βλάσφημα ή αιρετικά λέγονται τελευταία από επισκόπους.
   Είπε τότε ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας Αλέξανδρος:
    “…Το στήριγμά μας, και το φως και η χαρά μας, είστε εσείς, Παναγιώτατε. Είμεθα βέβαια χριστιανοί της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία απεκόπη από δυνάμεις ξένες, για πονηρούς σκοπούς. Και θα ηταν ορθό και πρέπον εμείς να παραμέναμε μέσα στην αγκαλιά της Μίας Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας για να έχει η Ορθοδοξία την δύναμή της και τη δόξα της. Όμως τα πράγματα έτσι οδηγήθηκαν και έτσι έγιναν. Εμείς όμως νιώθουμε ...τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας ως τον πατέρα μας, τον οδηγό μας και εκείνον που μας οδηγεί σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου εις πάσαν την αλήθειαν... Και γι' αυτό σήμερα ήρθα εδώ (στο Φανάρι) να ζητήσω και να προσκαλέσω ...να έρθει στην Τρίπολη ο Πατριάρχης· να προσκυνήσουμε τον αρχηγό της Εκκλησίας μας και να λάβουμε την ευλογία του, ώστε να ανανεώσουμε τις δυνάμεις μας και να προχωρήσουμε στην πορεία μας με δύναμη και με στόχους υψηλούς και σωτηριώδεις για το γένος και για την πίστη”».
     Συμφωνούν οι λοιποί Επίσκοποι, οι πνευματικοί, οι μοναχοί, οι εκκλ. οργανώσεις ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μας οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν»; Η σιωπή τους δείχνει, είτε ότι συμφωνούν, είτε ότι δειλιούν να διαφωνήσουν.
                                        Λεόντιος Διονυσίου
ΠΗΓΗ: ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΩΝ,

ΟΥΚ ΗΝ ΑΞΙΟΣ,

Ο ΚΟΣΜΟΣ




Εάν ο λαός δεν αγωνίζετο στην Καισάρεια, δεν θα ήτανε σήμερα επίσκοπος Καισαρείας ο Βασίλειος∙ θα ήταν ο Τυάνων Άνθιμος.

Εάν στην Κωνσταντινούπολη δεν ηγωνίζετο ο λαός δεν θα ήτανε ο Γρηγόριος, θα ήταν ο Μάξιμος.

Και αν ο λαός δεν ηγωνίζετο, δεν θα ήταν ο Χρυσόστομος στον θρόνον εκείνον…

Σταματώ αδελφοί μου!
Σταματώ!
Και κάνω μια σκέψι, συγχωρήσατέ με, μια σκέψι θα κάνω.
Κάνετε μια υπόθεσι:
Εάν στις ημέρες μας ζούσαν οι Τρεις Ιεράρχαι, τι θα έκαναν;
Φαντασθήτε ότι ο Θεός διατάσσει τα πνεύματα τα άγια τα οποία είναι εις τους ουρανούς και λέγει:
-Ενδυθήτε σάρκα, λάβετε ράβδον, κατέβετε εις την γην, και ελάτε εδώ στην Ελλάδα, και να δείτε εν μέσω ημών όχι πλέον πυγολαμπίδας, αλλά να δείτε τον Βασίλειον τον πυρίνον, να δείτε Γρηγόριον τον φιλόσοφον, και δείτε τον Χρυσόστομον, τι θα έκαναν αυτοί;
Θα συμμαχούσαν με τα Ανάκτορα;
Θα συμμαχούσαν με τους πλουσίους;
Θα συμμαχούσαν με τους στρατηγούς;
Θα συμμαχούσαν με όλη την κοπρίαν και όλη την αηδίαν, ασκηταί αυτοί και ακτήμονες;

Αμαρτωλοί, που φύγωμεν;

Επίσκοποι, που φύγωμεν;

Ο μεν Βασίλειος θα έλεγε:
Εκκαθαρίσατε εντός 24 ωρών την Εκκλησία της Ελλάδος!

Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός θα έψαλλε τα θρηνωδέστερα ποιήματά του δια την κατάντια της Εκκλησίας.

Ο δε άλλος, ο δε άλλος, ο Χρυσόστομος, ο σκληρότερος εξ όλων, όχι έξι, όχι δεκάξι, όχι τριανταέξι, όχι σαρανταέξι, όχι εκατό, όχι διακόσους, όχι χίλιους, θα τους κούρευε όλους!

ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΠΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΟΛΟΥ
Ὅποιος τοὺς ὠνομάσει «Οἰκουμενιστές», κινδυνεύει νὰ τὸν σύρουν στὰ δικαστήρια (κατὰ δήλωση τοῦ μητροπολ. Σιατίστης Παύλου)

 Ἐδῶ καὶ μιὰ δεκαετία σὲ ἑκατοντάδες ἀριθμοῦνται τὰ κείμενα ποὺ ἔχουν γραφεῖ γιὰ τὶς μεταφράσεις τῶν ἱερῶν κειμένων (ἁγιογραφικῶν ἢ λειτουργικῶν), ἀρκετὲς δὲ εἶναι καὶ οἱ ὁμιλίες ἢ τὰ συνέδρια ποὺ ἔχουν διεξαχθεῖ γιὰ τὸ φλέγον αὐτὸ θέμα ποὺ ἀφορᾶ κυρίως τοὺς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες. Γι’ αὐτὸ δὲν ἀποτέλεσε ἰδιαίτερη εἴδηση ἡ πραγματοποίηση ἑνὸς ἀκόμα συνεδρίου-Ἡμερίδας, τὸ ὁποῖο μάλιστα ἔγινε στὴν Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, τῆς ὁποίας οἱ θέσεις στὸ θέμα εἶναι γνωστές.
Παρόλα αὐτά, ἔτσι ὅπως ἐξελίχθηκαν τὰ πράγματα, ἀξίζει νὰ ἀναφερθοῦμε σ’ αὐτό, ὄχι γιατὶ πρόσθεσε κάτι περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι μέχρι τώρα γνωρίζαμε γιὰ τὸ θέμα, ἀλλὰ γιατὶ μᾶς ἔκανε νὰ συνειδητοποιήσουμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, τὴν φθοροποιὸ δράση τῆς Ἀκαδημίας, τοῦ προέδρου της Μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιου καὶ ὅποιων ἐπισκόπων «ταιριάζουν καὶ συμπεθεριάζουν» μαζί του.
 Κατ’ ἀρχὰς νὰ χαιρετήσουμε τὴν παρουσία καὶ τὶς θαυμάσιες εἰσηγήσεις τῶν δύο εἰσηγητῶν ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς θέσεις τοῦ κ. Ἰγνάτιου καὶ τοῦ κ. Καλαϊτζίδη· δηλαδή τῶν κ. Κωνσταντίνου Χολέβα καὶ Φώτη Σχοινᾶ. Κι ἂς μᾶς κατηγορήσουν γιὰ ἰδεολογιοποίηση τοῦ χριστιανισμοῦ, ἐκεῖνοι ποὺ πορεύονται τὴν «πλατεία ὁδὸ» τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς κάθε μεταπατερικῆς θεολογίας, ἀφοῦ, ὅποιος σήμερα τολμήσει –ἐμμένοντας στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη– νὰ τὴν ὑπερασπιστεῖ, κατηγορεῖται ἀμέσως γιὰ φονταμενταλισμὸ ἢ ἰδεολογιοποίηση τοῦ Χριστιανισμοῦ!
Μάλιστα στὴν ὡς ἄνω Ἡμερίδα, καταγράφτηκε κι ἕνας νέος χαρακτηρισμός, ἀναφερόμενος σ’ ὅσους ἀντιτίθενται στὴν μετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειμένων· τὸν πρωτακούσαμε νὰ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ μητροπολίτη Σιατίστης κ. Παύλου: «Καταλήγοντας, (εἶπε) νομίζω πὼς πρέπει νὰ μάθουμε ν’ ἀκοῦμε τοὺς ἄλλους, θὰ πρέπει νὰ σεβόμαστε τοὺς ἄλλους, μὲ τὴν ἔννοια νὰ μὴν τοὺς ἀποδίδουμε τὶς δικές μας ἐπιθετικὲς τάσεις. Κάποιοι (εἶπε) μίλησαν γιὰ “νεοβαρλααμισμό”... Εὔκολο καὶ γιὰ μένα» εἶναι νὰ τοὺς ἀποκαλέσω  «“νεο-μονοφυσίτες”»!

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ

Του Σαράντου Καργάκου Ιστορικού - Συγγραφέως

Απέφευγα για λόγους προσωπικής ευαισθησίας (έχουμε κι εμείς βέβαια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας!) ν' αναφερθώ στο περιβόητο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ήμουν εξήμισυ ετών όταν....
ανήμερα σχεδόν του Αγίου Νικολάου του 1943 οι Γερμανοί πηγαίνανε για σκοτωμό τ' αδέρφια του πατέρα μου. Η μάνα μου λέει πως με κρατούσε από το χέρι. Πέρασε το αυτοκίνητο με τους μελλοθάνατους από μπροστά μας, ο μικρός θείος μου που ήταν δεν ήταν 30 ετών, σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτισε μ' ένα πικρό χαμόγελο.

Και μετά το αυτοκίνητο χάθηκε σε κάποια στροφή. Τότε για πρώτη φορά άκουσα κι έμαθα τη λέξη εκτέλεση. Κι η λέξη έμεινε άσβηστη στη συνείδησή μου, γιατί έκτοτε είχαμε κι άλλες, κι άλλες πολλές ακόμη εκτελέσεις. Έφευγαν από κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα κι ο κόσμος έλεγε: «Τα πήγαν για εκτέλεση»!

Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και στραβή τάξη. Η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης φτώχειας. Η Κατοχή μάς είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων. Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το «κεφάλι». Πήγαν και στον πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. «Δεν κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου», είπε. Κι ένιωσε πως ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική βοήθεια.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΟΥΣ ΗΛΕΚ. ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ : ΑΣ ΞΥΠΝΑΜΕ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ..

   Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.

  Είναι  πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και τονωτικό για το ηθικό  μας, αλλά και για να αναλογιστούμε ίσως οτι είναι  εξαιρετικά σημαντικό, όποια θέση κι αν κατέχουμε, να  αγαπάμε και να  καλλιεργούμε αυτή τη γλώσσα στην  οποία ίσως και να χρωστάμε όλη μας την  ύπαρξη.
Προς το τέλος  είναι που αποκτά ενδιαφέρον...  
 Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.  
Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας..
 
Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο
άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.
  Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα  στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή  σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.
 
Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές  ικανότητες.
 
Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..
  Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι
καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.
 
Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300..000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας.. Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται..
 
Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .
 
Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι
θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής.
Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων
πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές .
 
Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη,
και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα,
κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η
γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο)
εννοείται με το αμ (σημαίνον).
 
Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.
 
ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ,
γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).
 
Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες
γλώσσες..
  Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση.
  < BR>
Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη
=.....LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ......, κυκλο....,
ΦΩΝΟ....., ΜΑΚΡΟ....., ΜΙΚΡΟ...., ΔΙΣΚΟ....., ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ...,     ΣΥΜ......, κ.λπ..
 
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ
 
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.
 
Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.
  Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η
Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για
Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.
 
Προωθήστε αυτό το μήνυμα! Όχι για λόγους σοβινιστικούς, Μα για να μαθαίνουμε
σιγά-σιγά την αλήθεια !
 

Λόγος εγκωμιαστικός στην ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου

26 Ιανουαρίου

Όταν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκθρονίστηκε και στάλθηκε εξόριστος στην Κουκουσό, Αραβισσό και Πιτιούντα όλη η Εκκλησία των ορθοδόξων επένθισε. Με δάκρυα έλεγαν τα πλήθη των πιστών και μοναχών: «Συνέφερεν, ίνα ο ήλιος συσταλή ή ίνα το στόμα Ιωάννου σιωπήση».

Έκλαυσε όλη η οικουμένη, διότι έμεινε σαν πλοίο χωρίς κυβερνήτη, σαν ποίμνιο χωρίς ποιμένα· σαν στρατόπεδο χωρίς αρχιστράτηγο και σαν κόσμος σκοτεινός χωρίς ήλιο. Έκλαιαν οι ορφανοί τον πατέρα τους. Θρηνούσαν οι μαθηταί τον διδάσκαλό τους, ωδύρονταν οι πτωχοί τον προστάτη τους. Λυπόνταν οι αμαρτωλοί την ελπίδα τους, οι θλιμμένοι την παρηγοριά τους, οι άρρωστοι την επίσκεψή τους και οι διψασμένοι από λόγο Θεού, διότι στερήθηκαν τα γλυκύτατα και πάγχρυσα λόγια της διδασκαλίας του. Κοινή ήταν η συμφορά, παγκόσμιο το κακό, οικουμενική η δυστυχία.

Ο άγιος Ιννοκέντιος ο Πάπας, γράφοντας για τον Χρυσόστομο προς τον βασιλέα Αρκάδιο, λέγει: Όχι μόνο η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ζημιώθηκε της καλλιρύτου εκείνου γλώσσας, αλλά και όλη η υφήλιος εχήρευσε, απολέσασα τέτοιον ένθεον άνδρα.

Έμεινε στην χηρεία αυτή και απαρηγόρητη λύπη όλη η Εκκλησία του Χριστού τριαντατρία ολόκληρα χρόνια.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΟΥ ΣΩΖΟΥΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΟΥ ΣΩΖΟΥΝ;

    ΠΗΓΗ http://paterikiparadosi.blogspot.com/
(Κείμενο ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου)

       Ἔχουμε ἀκούσει πολλὲς φορές, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει δώσει τὸ ὄνομα τοῦ Θεολόγου σὲ τρεῖς μόνο Ἁγίους· τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο. Ἀσφαλῶς ἡ ὀνομασία «θεολόγος» δὲν ἔχει φιλολογικὸ χαρακτῆρα, οὔτε ἀποτελεῖ ἁπλὰ ἕνα τίτλο τιμῆς, ἀλλὰ ἐκφράζει οὐσία.
        Αὐτὸ πρακτικὰ σημαίνει, ὅτι στὰ κείμενά τους πρέπει νὰ δίνουμε μεγάλη προσοχή, γιατὶ εἶναι καθοδηγητικά, γιὰ ὅσους θέλουν νὰ ἔχουν πολύτιμους καὶ ἀλάνθαστους ὁδηγοὺς στὴν χριστιανική μας πορεία, ἰδιαίτερα σ’ αὐτὴ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ὀρθoδόξου αἰσθητηρίου καὶ τῆς συγχύσεως (πικροὺς καρποὺς τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ), κατὰ τὴν ὁποία πολλοὶ ὁδηγοὶ προσφέρονται νὰ μᾶς καθοδηγοῦν, ὑποβάλλοντάς μας τὴν ἰδέα ὅτι ἔχουν τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς καθαρῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν θέλουμε νὰ μὴν παρασυρόμαστε ἀπὸ σύγχρονες παραπλανητικὲς πρακτικὲς «γεροντισμοῦ», ποὺ σήμερα ἔχουν κατακλύσει τὴν Ἐκκλησία, ἂς θέτουμε ὡς κριτήριο τὰ κείμενα Ἁγίων καὶ μ’ αὐτὰ νὰ κρίνουμε καὶ νὰ ἐπιλέγουμε, ὅσα μᾶς προσφέρονται.
     Ὑπάρχει ἕνα καθοδηγητικὸ κείμενο τοῦ ἁγίου Συμεών, ἐπεξηγηματικὸ αὐτῆς τῆς θέσεως. Ἀξίζει νὰ τὸ παραθέσουμε ἐδῶ, πρὶν τὸ περὶ Πίστεως κείμενο τοῦ Ἁγίου ποὺ ἀκολουθεῖ:

      «Εὐχαῖς καὶ δάκρυσι τὸν Θεὸν καθικέτευσον πέμψαι σοὶ ὁδηγὸν ἀπαθῆ τε καὶ ἅγιον. Ἐρεύνα δὲ καὶ αὐτὸς τὰς Θείας Γραφάς, καὶ μάλιστα τὰς τῶν Ἁγίων Πατέρων πρακτικὰς συγγραφάς, ἵνα ταύταις ἀντιπαρατιθεὶς τὰ παρὰ τοῦ διδασκάλου καὶ προεστῶτος σοὶ διδασκόμενα καὶ πραττόμενα, ὡς ἐν κατόπτρῳ δύνασαι βλέπειν ταῦτα καὶ καταμανθάνειν καὶ τὰ μὲν συνᾴδοντα ταῖς Γραφαῖς, ἐγκολποῦσθαι κατέχειν τῇ διανοίᾳ. Τὰ δὲ νόθα καὶ ἀλλότρια, διακρίνειν καὶ ἀποπέμπεσθαι, ἵνα μὴ πλανηθῇς. Πολλοὶ γάρ, ἴσθι, πλάνοι καὶ ψευτοδιδάσκαλοι, ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις γεγόνασιν».
(Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος)

       Εἴθε ἡ παροῦσα ἀνάρτηση νὰ μᾶς προβληματίσει καὶ βοηθήσει (μὲ ὁδηγὸ τὸν ἅγιο Συμεὼν) νὰ καταλάβουμε, ποιά εἶναι ἡ ἀληθινὴ Πίστη καὶ τὰ ἀληθινὰ ἔργα τῆς Πίστεως καὶ πώς, ὣς τώρα, κατανοούσαμε ἐμεῖς τὴν Πίστη.

(Ἡ μετάφραση τοῦ κειμένου εἶναι τοῦ Διονυσίου Ζαγοραίου. Διατηρήσαμε τὶς ἰδιομορφίες γραφῆς τῆς ἐκδόσεως τοῦ 1886, ποὺ ἐπανέκδωσε ὁ ἐκδοτικὸς οἶκος Β. Ρηγόπουλου τὸ 1977. Διευκρινιστικά: τὸ ὁποῦ τοῦ μεταφραστῆ ἐμεῖς σήμερα τὸ γράφουμε ὅπου, ἐνῶ τὸ ποῦ καὶ τὸ πῶς μὲ περισπωμένη ἀντιστοιχοῦν στὸ δικό μας ποὺ καὶ πώς).


Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου

ΛΟΓΟΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΟΣ Η΄.
Ὅτι δὲν πρέπει νὰ θαρροῦμεν πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦμεν μὲ τὴν πίστιν μόνον, χωρὶς να κάμωμεν καλὰ ἔργα
         Ἀνίσως ποθοῦμεν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ ἔχωμεν πολλὴν προσοχήν, καὶ ἐπιμέλειαν, πολλὴν προθυμίαν, καὶ ἀγῶνα, καὶ νὰ μὴ νομίζωμεν πῶς εἶναι ἀρκετὸν εἰς ἡμᾶς διὰ νὰ σωθοῦμεν, τὸ νὰ πιστεύωμεν μόνον εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεόν, καὶ νὰ εἴμεσθε ὀρθόδοξοι χριστιανοί, προβάλλοντες εἰς ἀπολογίαν ἐκεῖνον τὸν λόγον ὁποῦ εἶπεν ὁ Κύριος μας. «Ὅτι ὁ πιστεύσας, καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται». Ἀλλὰ διὰ τοῦτο μάλιστα πρέπει νὰ ἀγωνιζώμεθα, καὶ νὰ προσέχωμεν, διὰ νὰ μὴ περιπατοῦμεν ἀναξίως τῆς κλήσεως, ἧς ἐκλήθημεν, καθὼς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος· δηλ. νὰ μὴ κάνωμεν ἔργα ἀνάξια διὰ τὸν Χριστόν, μὲ τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ὠνομάσθημεν, καὶ λεγόμεθα χριστιανοί, ἰξεύροντες ὅτι θέλει κατακριθοῦμεν περισσότερον, ἀνίσως, ὕστερα ἀπὸ τὴν ὀνομασίαν ταύτην, ζῶμεν μὲ ὀκνηρίαν, καὶ ἀμέλειαν. Διὰ τοῦτο μὴ λογιάσης ἀδελφέ, πῶς ἔχεις νὰ σωθῆς μὲ τὴν πίστιν μόνον. «Πίστις γὰρ χωρὶς ἔργων οὐδὲν ὠφελεῖ».
      Καὶ ἄκουσε τὸν Κύριον ὁποῦ λέγει. «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ ΙΙατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Ὁμοίως ἄκουσε καὶ τὸν θεῖον ΙΙαῦλον ὁποῦ λέγει. «Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι, τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶ ὄντες, καὶ ἀπειθεῖς, καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι».
     Βλέπεις, ἀγαπητέ, πῶς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σωθῇ τινά, μὲ μόνην τὴν πίστιν χωρὶς τὰ ἔργα; ἐπειδὴ ἐὰν ἐσώζωντο μὲ τὴν πίστιν μόνον, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἤθελε σωθοῦν, καὶ δὲν ἤθελε ἀπολεσθῇ κανένας ἀπὸ ἡμᾶς. Διότι δὲν εἶναί τινας ὁποῦ δὲν πιστεύει, πῶς εἶναι Θεός. Ἐπειδὴ καὶ οἱ πονηροὶ διάβολοι πιστεύουν πῶς εἶναι Θεός. Καὶ ἄκουσε αὐτοὺς ὁποῦ λέγουν. «Οἴδαμέν σε τίς εἶ, ὁ Ἃγιος τοῦ Θεοῦ». Καὶ πάλιν ἄλλου ἔλεγαν διὰ τοὺς Ἀποστόλους. «Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινες καταγγέλλουσιν ὑμῖν ὁδὸν σωτηρίας». Βλέπεις, ὅτι καὶ οἱ δαίμονες πιστεύουν πῶς εἶναι Θεός; ἀλλ' οὗτοι ὁποῦ πιστεύουν πῶς εἶναι Θεός, κατεδικάσθησαν εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρὸς διὰ τὰ πονηρὰ ἔργα τους.

Δριμὺς ἔλεγχος γιὰ τὴν αἱρετικὴ Οἰκουμενιστικὴ Ἰδεολογία στὴν ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ τῆς Ἐκκλησίας μας

Στὴ μνήμη Ἱεραρχῶν μηνὸς Ἰανουαρίου

Οἱ διεξαγόμενοι Διάλογοι μὲ ἀντιπατερικὸ τρόπο, οἱ συνεχεῖς ἀποκαλύψεις –τελευταία– στὸ διαδίκτυο πλήθους εἰκόνων μὲ τὶς παράνομες συμπροσευχὲς μετὰ αἱρετικῶν τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν συνοδοιπόρων του, ἡ ἀνοχὴ καὶ σιωπὴ τῶν «κοινωνούντων αὐτοῖς» ἱερωμένων, ἀποτελοῦν ἀμαύρωση τῶν ἀγώνων τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἔμπρακτη κατάργηση τῶν σωτηριολογικῶν μηνυμάτων τῆς Ὑμνολογίας μας.

     Ἔχει ἀρκούντως καταδειχθεῖ ὅτι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἀπαγορεύουν τοὺς Διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους (μὲ τὸν ἀντιπατερικὸ τρόπο ποὺ γίνονται) καὶ ἀπαγορεύουν, ἐπίσης, αὐστηρὰ τὴν ἑωσφορικὴ ἐφεύρεση τῶν συμπροσευχῶν, ὡς μέσον προσεγγίσεως μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἐκτός, ὅμως, ἀπὸ τοὺς Ι. Κανόνες καὶ ἡ Ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας τὸ ἴδιο μήνυμα  μεταφέρει, παρουσιάζοντας μας τὸν ἀσυμβίβαστο ἀγῶνα τῶν Ἁγίων κατὰ τῶν αἱρετικῶν.

     Καὶ διερωτᾶται κανείς: Ἄραγε, οἱ –διάδοχοι τῶν Πατέρων– σύγχρονοι Ἐπίσκοποι, ποὺ «ἀπὸ φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτὸς» εὑρίσκονται στους ἱ. ναούς, δὲν παρακολουθοῦν τὰ ψαλλόμενα; Δὲν φτάνουν στὰ «ὦτα» τους οἱ προτροπὲς τῶν ὑμνογράφων γιὰ μίμηση τῶν Ἁγίων; Μὲ ὑψωμένη τὴ φωνὴ στὰ κηρύγματα τους (καὶ περισσὴ ἱεροπρέπεια) μᾶς διδάσκουν πὼς «τιμὴ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος». Γιατί λοιπόν, ταυτόχρονα, οἱ ἴδιοι ἀδιαφοροῦν καὶ ἀρνοῦνται νὰ μοιάσουν στοὺς ἑορταζόμενους Ἁγίους; Δὲν ἀντιλήφθηκαν ὅτι ἡ Ὑμνογραφία μας εἶναι γεμάτη ἀπὸ τοὺς ἐλέγχους τῶν Πατέρων κατὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀπὸ τὸν ἀνύστακτο καὶ ἀνυποχώρητο ἀγῶνα τους νὰ ἀποκαλύψουν τὴν αἵρεση, νὰ ἀποστομώσουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ ἀπελάσουν ἀπὸ τὴν ποίμνη (ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστὸς καὶ δὲν εἶναι ἰδιοκτησία τους) τοὺς προβατόσχημους λύκους διὰ τῆς «σφενδόνης τοῦ Πνεύματος» σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του;

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

Συμβουλές σε νιόπαντρη γυναίκα (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα, (την Ολυμπιάδα), την κατωτέρω επιστολή σα «δώρο» για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε. Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο. Γράφει (Μετάφραση υπό κ. Αθηνάς Α. Καραμπέτσου, φιλολόγου, βλ. "Ορθόδοξος Τύπος", φ. 31.3.2000, σελ. 3):

«Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλλίτερο η συμβουλή του πατέρα.

Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου:

1. Ξέρω ότι θέλεις να είσαι πραγματική χριστιανή. Και μια πραγματική χριστιανή πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται. Γι αυτό, σε παρακαλώ, να προσέξης την εξωτερική σου εμφάνιση. Να είσαι απλή. Το χρυσάφι, δεμένο σε πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες σαν και σένα. Πολύ περισσότερο το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου, την εικόνα του Θεού, να την παραποιής και να την αλλάζης, μόνο και μόνο για να αρέσης. Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια και να μένης απλή στην εμφάνιση. Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα, ας τα φορούν εκείνες, που δεν επιθυμούν ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πη πνευματική ακτινοβολία. Εσύ, όμως έβαλες μεγάλους και υψηλούς στόχους στη ζωή σου. Κι αυτοί οι στόχοι σου ζητούν όλη τη φροντίδα κι όλη την προσοχή. (...)

2. Με το γάμο, η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη για κείνον, που σου δωσε ο Θεός. Για κείνον, πού ‘γινε το μάτι της ζωής σου και σου ευφραίνει την καρδιά. Κι αν καταλάβης πως ο άνδρας σου σε αγαπάει περισσότερο απ’ όσο τον αγαπάς εσύ, μη κυττάξης να του πάρης τον αέρα, κράτα πάντα τη θέση που σου ορίζει το Ευαγγέλιο.

3. Εσύ να ξέρης ότι είσαι γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα των δύο φύλων και προσπάθησε να καταλάβης τα καθήκοντα του γάμου. Στην εφαρμογή τους θα δης πόση αντοχή χρειάζεται για ν’ ανταποκριθής, όπως πρέπει, σ’ αυτά τα καθήκοντα, αλλά και πόση δύναμη κρύβεται στο ασθενές φύλο.

ΠΕΡΙ ΚΑΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

ΜΝΗΜΗ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΠΕΡΙ  ΚΑΚΩΝ  ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

     Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ καὶ πρὸς τιμὴν τῆς μνήμης καὶ ἑορτῆς τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου (25 Ἰανουαρίου) καθὼς καὶ  τῶν Τριῶν  Μεγίστων Φωστήρων τῆς Τρισηλίου Θεότητος (30 Ἰανουαρίου), παραθέτουμε ἀπὸ τὸ ποίημα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου «Εἰς ἑαυτὸν καὶ περὶ ἐπισκόπων» ἕνα ἀπόσπασμα (ἑρμηνεία ἀλλὰ καὶ τὸ πρωτότυπο).
     Σ’ αὐτὸ τό ἀπόσπασμα (ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ παρόμοια τοῦ ἁγίου), φαίνεται πῶς ἐξεφράζοντο οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τοὺς κακοὺς Ἐπισκόπους. Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας μας οἱ κακοὶ ἐπίσκοποι ἐλέγχοντο καὶ καυτηριάζοντο καὶ πάντοτε οἱ Ἅγιοι ἐφιστοῦσαν τὴν προσοχή μας, προκειμένου νὰ φυλαχτοῦμε ἀπὸ αὐτούς. Δὲν ἀπέφευγαν δὲ νὰ μιλοῦν μὲ αὐστηρὴ  καὶ ἀγενῆ  (πολλὲς φορὲς) γλώσσα ἐναντίον τέτοιων ἐπισκόπων, προκειμένου νὰ ἀφυπνίσουν τὸ ποίμνιο καὶ νὰ τὸ καλέσουν σὲ ἐγρήγορση καὶ ἀγῶνα.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ὁ ἀσκητής, ὁ ἀκτήμων καὶ ὁ φιλόσοφος περιφρονεῖται

    Πῶς ἐσύ, ἐνῶ βλέπεις νὰ μένει κάτω αὐτὸς ἐδῶ ὁ πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ, πῶς σὺ ὑπερηφανεύεσαι καὶ ζητεῖς ἐξουσίαν θρόνων;  Ἐκλαμβάνεις τὸ ποίμνιο ὡς ἀγέλη ἀπὸ βόδια. Ἀλλὰ δὲν φρίττεις καὶ δὲν τρέμεις τοὺς θρόνους, μήπως τὰ βόδια ποῦ ὁδηγεῖς εἶναι ἀνώτερα ἀπ’ αὐτὸν ποῦ τὰ ὁδηγεῖ; Σκέψου λοιπὸν αὐτὰ ἐδῶ, ἂν ἐννοεῖται σοῦ μένει χρόνος καὶ νὰ σκέπτεσαι.
     Αὐτὸς κοιμᾶται στὸ χῶμα καὶ τὸν ἔχει φάει ἡ σκόνη, καὶ τὴ σάρκα του ἔλυωσε ὡς λαμπάδα μὲ ἀγρυπνίες, μὲ ψαλμωδίες, μὲ ὀρθοστασία νύκτα καὶ ἡμέρα καὶ μὲ τὶς ἀναβάσεις τοῦ νοῦ πρὸς τὸν Θεό, ποὺ ἐπιτυγχάνονται μὲ τὴν κατανάλωση τοῦ πάχους τῆς σαρκὸς καὶ τὴν ἐκλέπτυνση.  Διότι, πρὸς τί νὰ προσφέρει κανεὶς ὅλη τὴν σάρκα στὸν τάφο;  Γιὰ νὰ εἶναι ἀφθονώτερη τροφὴ στὰ σκουλήκια, τὰ ὁποῖα γεννᾶ καὶ τρέφει ἀφοῦ γεννηθοῦν;  Ἐπιπλέον ὁ πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ ξέπλυνε μὲ πηγὲς δακρύων τὶς κηλίδες, ἐὰν ὡς ἄνθρωπος εἶχε καὶ αὐτὸς καμμία μικρὴ κηλίδα ἀπὸ τὰ πιτσιλίσματα ποὺ δέχεται ἀπὸ τὴν λάσπη τῆς ζωῆς καὶ ὁ πλέον φρόνιμος ἀκόμη ἄνθρωπος. Φέρει δὲ ὡς σφραγίδες πάνω του τὰ τίμια στίγματα ἀπὸ τὴν σκληραγωγία καὶ τὸν μαρασμὸ τῆς σάρκας του λόγῳ τῆς προσευχῆς καὶ τῶν πολλῶν κόπων, μὲ τοὺς ὁποίους ἔκανε τὸν ἄνθρωπο ράκος ἡ παλαιὰ ἐκείνη γεύση τῆς ἁμαρτίας, ἀφοῦ γύρισε ἀπὸ τὸν Παράδεισο στὴν ταπεινὴ μητέρα γῆ, καὶ ἀκόμη λόγω τοῦ ψύχους, τῆς πείνας καὶ τῶν σφικτῶν κουρελιασμένων ρούχων του. Αὐτὰ ὑποφέρει ὁ πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ ποθεῖ νὰ λάβει ὡς ἔνδυμα τὴν ἀφθαρσία. Καὶ τὴν αὐθάδη ἀπαίτηση τῆς κοιλιᾶς κατέστειλε μὲ λιγοστὴ τροφή, φέροντας καθημερινὰ στὴ μνήμη του τὸν θάνατο. Διότι γνωρίζει ὅτι τροφὴ τῶν ἀγγέλων δὲν εἶναι ἄλλη παρὰ μόνον ὁ Θεός.

    Ὁ σαρκολάτρης, ὁ φίλος τῶν τραπεζῶν καὶ γυναικῶν, ὁ σπουδαρχίδης, αὐτὸς ἐκλέγεται καὶ ἀναβιβάζεται στοὺς θρόνους

ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ Ἀκαδημία θεολογικῶν σπουδῶν τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος

    Ἡ θεολογία ἐξελίσσεται, ὁ Θεός ἐξελίσσεται, τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐξελίσσεται!
Ἔτσι μέχρι τώρα γνωρίζουμε ἀπό τήν Ἁγ. Γραφή καί τήν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων ὅτι ὁ καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι: ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη,μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστη, πραότης, ἐγκράτεια.  Σήμερα τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐξελιγμένο πλέον (!) παράγει, στίς γυμνόστηθες.... κυρίες πού ξέχασαν πρίν βγοῦν ἀπό τό σπίτι τους νά ντυθοῦν, ἀνατριχίλα. Ὅσο καί ἄν φαίνεται ἀστεῖο αὐτό ἦταν τό συμπέρασμα τῆς ἡμερίδας πού πραγματοποιήθηκε στήν Ἀκαδημία θεολογικῶν σπουδῶν τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος μέ θέμα «τό ζήτημα τῆς γλώσσας στήν Λατρεία»,  μέ ὁμιλητές τόν κ. Κων/νο Χολέβα, κ. Φώτ. Σχοινᾶ, κ. Σταῦρο Ζουμπουλάκη, σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παῦλο καί συντονιστές  τόν κ. Παντ. Καλαϊτζίδη καί σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο.       
    Ἄχρηστα τά ὅσα εἰς ὦτα μή ἀκουόντων εἶπαν ὁ κ. Χολέβας καί ὁ κ. Σχοινᾶς μέ μία λαμπρότητα σκέψης καί ἐπιχειρημάτων καταπληκτική.  Δόξα τῷ Θεῷ ὅσο ὑπάρχουν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί Ἕλληνες μποροῦμε νά ἐλπίζουμε στά πνευματικά  ἀποθέματα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ.  Ὁ σεβ. Ἰγνάτιος κινούμενος στό πνεῦμα τῶν δύο ἄλλων ὁμιλητῶν, κ. Ζουμπουλάκη καί σεβ. Σιατίστης κ. Παύλου, ἀνέφερε χαρακτηριστικά ὅτι σ’ ἕνα γάμο μία παράνυμφος,  πού δέν ἦταν καθόλου σεμνά ντυμένη, μόλις ἄκουσε τίς εὐχές σέ μετάφραση τοῦ εἶπε: «Σεβασμιώτατε ἀνατρίχιασα!» καί τότε ὁ κ. Χολέβας τοῦ ἀπάντησε: «ἀπό τό κρύο!».  Εἶναι προτιμότερο νά κινηθεῖ ἡ κουβέντα σ’ ἕνα τέτοιο ἐπίπεδο πού ὁ κ. Χολέβας φαίνεται νά διαθέτει καί αὐτή τήν εὐελιξία, παρά στό ἐπίπεδο, ὅπως προανέφερα, τῶν λαμπρῶν  ἐπιχειρημάτων στά ὁποῖα οἱ δύο ἄλλοι ὁμιλητές δέν εἶχαν νά ἀντιτάξουν τίποτα, παρά νά μᾶς πείσουν γιά μία ὑποτιθέμενη ποιμαντική ἀγωνία μέσα σέ μία χρονική συγκυρία προώθησης τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού, ὅπως εὔστοχα παρατήρησε σέ πρόσφατη ὁμιλία του ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὑπηρετεῖ τήν Ἀμερικανοσιωνιστική παγκόσμια κυβέρνηση.