Ποιος φυλακισμένος είναι μακάριος;
του αρχιμ. Δανιηλ Αεράκη
Ο χριστιανός είναι μακάριος, όταν πάσχη για την αρετή.
Ο χριστιανός είναι έτοιμος να δίνει απολογία για την πίστη του, για το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Μια τέτοια απολογία είναι ομολογία πίστεως.
Και η μαρτυρική ομολογία, είναι μια από τις δυο βασικές προϋποθέσεις για να λάβη ο πιστός το στεφάνι της αιώνιας δόξας.
Τονίζει ο απ. Πέτρος:
«Εἰ καί πάσχοιτε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. Τόν δέ φόβον αὐτῶν μή φοβηθῆτε μηδέ ταραχθῆτε. Ἕτοιμοι πρός ἀπολογίαν παντί τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περί τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετά πραΰτητος καί φόβου» (Α΄Πετρ. γ΄14-15).
• Σε απολογία κλήθηκε και ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου.
Αλλεπάλληλα τα απολογητικά υπομνήματα και του ιδίου και του συγκατηγορουμένου συμμοναστού του.
Αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστή, ότι οι απολογίες και οι καταθέσεις για περιουσιακά στοιχεία μιας Μονής είναι απολογίες και ομολογίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού;
• Ας κάνουμε πιο πρωτοχριστιανικό ερώτημα:
Μπορεί η οποιαδήποτε φαντασία να φανταστή το Θεάνθρωπο Κύριο, τον ηγούμενο πάσης κτίσεως, την κεφαλή της Εκκλησίας, να διεκδική το ιδιοκτησιακό καθεστώς μιας λίμνης;
Να βρίσκεται π.χ. στα παραθαλάσσια Καπερναούμ, να δείχνη τη λίμνη της Γαλιλαίας, και να διακηρύττη:
«Η λίμνη αυτή ανήκει στην αδελφότητα μας, στην αδελφότητα των Αποστόλων μου»;
Ό,τι για τον Κύριο είναι αδιανόητο, μπορεί να γίνεται δικαστική διένεξις μιας Μονής, που διεκδικεί μια λίμνη;
Η ακτημοσύνη των μοναχών δεν ακολουθεί την ακτημοσύνη του Χριστού και όλης της αδελφότητάς Του (Ματθ. ι΄9);
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:
«Τό “Πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί δεῦρο ἀκολούθει μοι’’, εἶπεν ὁ Χριστός καί πρός τούς τῆς ἐκκλησίας προέδρους περί τῶν τῆς εκκλησίας κτημάτων... Νυνί δέ οἱ τοῦ Θεοῦ ἱερεῖς τρυγητῷ καί ἀμητῷ παρακάθηνται, καί πράσει καί ἀγορασίᾳ προσόδων» (Ε.Π.Ε. 12,292). (Μετάφρασις: Το «Πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς και έλα να με ακολουθήσης» (Ματθ. ιθ΄21), το είπε ο Χριστός, και για τους προεστώτες της Εκκλησίας, για τα κτήματα της Εκκλησίας...
Δυστυχώς τώρα λειτουργοί του Θεού, αφιερωμένοι, ασχολούνται με τρύγους και θερισμούς, με αγοροπωλησίες και με έσοδα.
• Μερικοί θέλησαν να κατατάξουν στους μάρτυρες και ήρωες τον κληρικό, που βρέθηκε προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού.
Όλοι βέβαια συμφωνούν για τρία οδυνηρά πράγματα:
Πρώτον, όλοι θλίβονται, διότι ρασοφόρος βρίσκεται στη φυλακή· εκφράζουμε όλοι τη συμπάθειά μας.
Δεύτερον, όλοι ρωτάνε, γιατί για υπόθεσι, που εμπλέκονται δεκάδες πρόσωπα (και υψηλά ιστάμενοι), μόνο ένας προφυλακίστηκε, και αυτός κληρικός;
Τρίτον, όλοι ευαισθητοποιήθηκαν για το χρόνο προφυλακίσεως του ηγουμένου (στο Δωδεκαήμερο των εορτών).
• Αλλ’ από του σημείου αυτού μέχρι του σημείου να θεωρήται μάρτυρας της πίστεως ο προφυλακισθείς, δεν νομίζετε ότι υπάρχει απόστασις;
Σεβαστές είναι οι επισκέψεις συμπαθείας, οφειλόμενες σε κάθε φυλακισμένο.
Και ωρισμένες δηλώσεις συμπαραστάσεως στον εν λόγω ηγούμενο, είναι νοητές.
Όπως επίσης σεβαστές είναι και ωρισμένες διαφοροποιημένες απόψεις, ηπίων μάλιστα τόνων.
Δε χρειάζονται οι υπερβολές, όπως το να ταυτίζεται κληρικός προφυλακισμένος για περιουσιακές υποθέσεις, με τη σταύρωσι του Χριστού, με το διωγμό της Εκκλησίας, με τα βασανιστήρια αγίων μαρτύρων, ακόμα και με τη... σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη!
Ποιος κληρικός δέχεται να θεωρηθή αθώο νήπιο;
Και όμως στον υπερβολικό ζήλο συμπαραστάσεως στον ηγούμενο, κάποιοι τον κατέταξαν στη χορεία «των σφαγιασθέντων με την απάνθρωπη εντολή του Ηρώδη»!
Κάτι τέτοια μάλλον ζημιά κάνουν στον συμπαθή ηγούμενο.
• Ας προσγειωθούμε στη χριστιανική πραγματικότητα.
Ας δούμε και πάλι τον απόστολο Πέτρο, που δείχνει το μακάριο μάρτυρα, αυτόν που πάσχει ως ομολογητής του Χριστού, και όχι για άλλους λόγους:
« Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι.
Εἰ ὡς Χριστιανός πάσχει τις, μή αἰσχυνέσθω, δοξαζέτω δέ ἐν τῷ μέρει τούτῳ» (Α΄Πετρ. δ΄14-16).
