«Τιμῆσαι καὶ ἐξαιρέτως ἀναδεῖξαι ἐν μέσῳ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας»

«Τιμῆσαι καὶ ἐξαιρέτως ἀναδεῖξαι ἐν μέσῳ

 τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας»

Ι­ε­ροσ Μη­τρο­πο­λι­τι­κος Να­ος Α­γι­ας Τρι­α­δος Πει­ραι­ως
Κυ­ρι­α­κη της Ορ­θο­δο­ξι­ας 2012

Προ­σφω­νη­σις του Σε­βα­σμι­ω­τα­του μη­τρο­πο­λι­του Πει­ραι­ως
Ε­πι­σκο­που κ. Σε­ρα­φειμ
προς τον κ. Λαυ­ρεν­τι­ον Ντετ­ζι­ορ­τζι­ο

Kα­τὰ τὴν εὔ­ση­μον καὶ θρι­αμ­βευ­τι­κὴν ταύ­την ἡ­μέ­ραν, κα­τὰ τὴν ὁ­ποί­αν τι­μοῦ­μεν τοὺς ἀ­γῶ­νας καὶ τὰ αἵ­μα­τα τῶν μαρ­τύ­ρων καὶ ἡ­ρώ­ων τῆς ἀ­μω­μή­του ἡ­μῶν Πί­στε­ως, ἡ κα­θ’ ἡ­μᾶς θε­ό­σω­στος Μη­τρό­πο­λις ἔ­γνω τι­μῆ­σαι καὶ ἐ­ξαι­ρέ­τως ἀ­να­δεῖ­ξαι ἐν μέ­σῳ τοῦ σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοὺς αἰ­δε­μο­σι­ο­λο­γι­ω­τά­τους καὶ ἐλ­λο­γι­μω­τά­τους πρω­το­πρε­σβυ­τέ­ρους Γε­ώρ­γι­ον Με­ταλ­λη­νόν, ὁ­μό­τι­μον κα­θη­γη­τὴν τῆς Θε­ο­λο­γι­κῆς Σχο­λῆς τοῦ Κα­πο­δι­στρι­α­κοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Ἀ­θη­νῶν, καὶ Θε­ό­δω­ρον Ζή­σην, ὁ­μό­τι­μον Κα­θη­γη­τὴν τῆς Θε­ο­λο­γι­κῆς Σχο­λῆς τοῦ Ἀ­ρι­στο­τε­λεί­ου Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης, ὡς καὶ τὸν ἐλ­λο­γι­μώ­τα­τον κ. Λαυ­ρέν­τι­ον Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο, ἐκ­δό­την καὶ Πρό­ε­δρον τῆς Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος». [­.­.­.]

       Ὁ ἐλ­λο­γι­μώ­τα­τος κ. Λαυ­ρέν­τι­ος Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο ὑ­πε­ρέ­χει πάν­τας ἡ­μᾶς δι­ό­τι δὲν ἐ­γεν­νή­θη ἐν τῇ Ὀρ­θο­δό­ξῳ Πί­στει, ἀλ­λὰ ὡς δι­ψῶ­σα ἔ­λα­φος ἐ­πε­δί­ω­ξε νὰ ἀ­νεύ­ρῃ τὴν Ἀ­λή­θει­αν γεν­νη­θεὶς καὶ ἀ­να­τρα­φεὶς ἐν τῇ ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῇ πα­ρα­συ­να­γω­γῇ. Καὶ γι­νό­με­νος Ὀρ­θό­δο­ξος με­τ’ ἐ­πι­γνώ­σε­ως βα­θεί­ας ἀ­νέ­λα­βε μέ­γι­στον ἔρ­γον πνευ­μα­τι­κῆς ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς, ἀ­νι­δρύ­σας τὴν Φι­λορ­θό­δο­ξον Ἕ­νω­σιν «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος». Ὡς ἐκ­δό­της δέ, πε­ποι­κιλ­μέ­νος μὲ τὸ τά­λαν­τον τῆς ἀ­γά­πης πρὸς τὸν Θε­ὸν καὶ τὴν γνῶ­σιν, ἐκ­δί­δει πλει­ά­δα θε­ο­φι­λῶν ὀρ­θο­δό­ξων βι­βλί­ων καὶ ἐ­νι­σχύ­ει τὸν πνευ­μα­τι­κὸν ἀ­γῶ­να κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ.

       Ἡ κα­θ’ ἡ­μᾶς, λοι­πόν, θε­ό­σω­στος Μη­τρό­πο­λις σή­με­ρον, τι­μῶ­σα τοὺς αἰ­δε­σι­μο­λο­γι­ω­τά­τους καὶ ἐλ­λο­γι­μω­τά­τους πα­τέ­ρας καὶ τὸν ἐλ­λο­γι­μώ­τα­τον κ. Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο, προ­βάλ­λει τὰ πρό­σω­πα αὐ­τὰ εἰς τὴν πα­νορ­θό­δο­ξον συ­νεί­δη­σιν δι­ὰ νὰ γί­νουν, τὰ πρό­σω­πα αὐ­τά, φω­τει­νοὶ ὁ­δο­δεῖ­κτες καὶ ὁ­ρό­ση­μα μέ­σα στὴν τρο­μα­κτι­κὴ ὁ­μο­γε­νο­ποί­η­σι τῶν ἡ­με­ρῶν μας, στὴν ἀλ­λοί­ω­σι τοῦ ὀρ­θο­δό­ξου φρο­νή­μα­τος καὶ στὴν ἔκ­πτω­σι καὶ στὴν ἀ­πο­μεί­ω­σι τῆς Ἀ­λη­θεί­ας τοῦ ζῶν­τος Θε­οῦ.

       Ὡς πα­ρα­δείγ­μα­τα λοι­πὸν ὅ­λων ἡ­μῶν, ὡς ἔν­θε­οι προ­φῆ­ται τῆς τοῦ Θε­οῦ Ἐκ­κλη­σί­ας, δε­ό­με­θα τοῦ πα­νοι­κτίρ­μο­νος Θε­οῦ οἱ τρεῖς αὐ­τοὶ ἄν­δρες τῆς Πί­στε­ως νὰ συ­νε­γεί­ρουν, νὰ εὐ­λο­γοῦν δι­ὰ τῆς ζω­ῆς των καὶ νὰ ἐμ­πνέ­ουν τὴν συ­νεί­δη­σιν ὅ­λων ἡ­μῶν.

       Καὶ τώ­ρα ἐ­πι­τρα­πεῖτο μοι, ἐκ­προ­σώ­που πάν­των, νὰ ἐ­πι­δώ­σω τὰ δι­ά­ση­μα τῶν τι­μη­τι­κῶν ὑ­ψί­στων δι­α­κρί­σε­ων εἰς τοὺς ἀ­γα­πη­τοὺς καὶ πε­φι­λη­μέ­νους ἀ­δελ­φούς. [­.­.­.]

«Εὐ­ερ­γε­τή­ρι­ον Γράμ­μα. Ἡ κα­τὰ Πει­ραι­ᾶ Ἐκ­κλη­σί­α τι­μῆ­σαι βου­λο­μέ­νη τὸν ἐν­τι­μο­λο­γι­ώ­τα­τον κύ­ρι­ον Λαυ­ρέν­τι­ον Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο, Πρό­ε­δρον Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος», ἀ­ρε­τὴ βί­ου κε­κο­σμη­μέ­νον καὶ ζή­λῳ θεί­ῳ δι­α­κρι­νό­με­νον δι­ὰ τοὺς ἀ­γῶ­νας αὐ­τοῦ ὑ­πὲρ τῶν ἀ­τι­μή­των ζω­πύ­ρων τῆς ἀ­μω­μή­του ἡ­μῶν Πί­στε­ως καὶ τῆς σω­τη­ρι­ώ­δους Ἀ­λη­θεί­ας τῆς Μι­ᾶς, Ἁ­γί­ας, Κα­θο­λι­κῆς καὶ Ἀ­πο­στο­λι­κῆς τοῦ Χρι­στοῦ Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­πο­νέ­μει αὐ­τῷ τὸ ὕ­ψι­στον πα­ρά­ση­μον τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Πει­ραι­ῶς, τὸν Με­γα­λό­σταυ­ρον με­τ’ Ἀ­στέ­ρος τοῦ πο­λι­ού­χου αὐ­τῆς Ἁ­γί­ου Σπυ­ρί­δω­νος τοῦ Θαυ­μα­τουρ­γοῦ. Κυ­ρι­α­κὴ Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, Μαρ­τί­ου Τε­τάρ­τῃ (δ΄) ἔ­τους σω­τη­ρί­ου ἀ­πὸ Χρι­στοῦ δι­σχι­λι­ο­στοῦ δω­δε­κά­του (ϙ­βιβ΄­). Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της † ὁ Πει­ραι­ῶς Σε­ρα­φείμ».

Αν­τι­φω­νη­σις του κ. Λαυ­ρεν­τι­ου Ντετ­ζι­ορ­τζι­ο

Σᾶς εὐ­χα­ρι­στῶ, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, γι­ὰ τὰ κα­λά σας λό­γι­α. Ἀλ­λὰ ―μὲ ὅ­λο τὸν σε­βα­σμὸ καὶ χω­ρὶς δι­ά­θε­ση τα­πει­νο­λο­γί­ας― δὲν ἀ­να­γνω­ρί­ζω σὲ αὐ­τὰ τὰ λό­γι­α σας τὸν ἑ­αυ­τό μου· δι­ό­τι «τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός». Ἂν κά­τι κα­τὰ Χρι­στὸν σω­στὸ λέ­γω ἢ πράτ­τω, οἰ­κο­νο­μί­α τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι, εἰς τὸν Ὁ­ποῖ­ον ἀ­πο­κλει­στι­κὰ καὶ μό­νον «πᾶ­σα δό­ξα, τι­μὴ καὶ προ­σκύ­νη­σις» πρέ­πουν!­.­..

       Ὡς ἐκ τού­του ἀ­νά­ξι­ος πά­σης τι­μῆς καὶ βρα­βεύ­σε­ως τυγ­χά­νω. Ἀλ­λὰ ἀ­πο­δέ­χο­μαι, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, τὴν εὐ­γε­νι­κὴ χει­ρο­νο­μί­α σας·

       ―Πρῶ­τα, δι­ό­τι θὰ ἤ­μουν ὑ­πε­ρή­φα­νος καὶ ἀλ­α­ζὼν καὶ δι­αι­ρε­τι­κὸς τοῦ ἀν­τὶ-Οἰ­κου­με­νι­στι­κοῦ Ἀ­γῶ­νος, ἐ­ὰν τὴν ἀ­πο­στρε­φό­μουν·

       ―Κι ἔ­πει­τα, δι­ό­τι ἡ ἐκ μέ­ρους σας ἀ­πο­δι­δο­μέ­νη εἰς τὸ πρό­σω­πό μου τι­μὴ ἀ­φο­ρᾶ καὶ ἀ­νή­κει σὲ ὅ­λους ἐ­κεί­νους ―κυ­ρί­ως λα­ϊ­κοὺς― πού, ἀ­πὸ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε ἔ­παλ­ξη καὶ κα­θ’ οἱ­ον­δή­πο­τε τρό­πο καὶ εἰς οἱ­ον­δή­πο­τε βαθ­μό, συμ­με­τέ­χουν στὸν ἀ­γῶ­να κα­τὰ τῆς πα­ναι­ρέ­σε­ως τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τῶν φι­λο­οι­κου­με­νι­στῶν, κα­τὰ τοῦ πα­πι­σμοῦ καὶ τῶν φι­λο­πα­πι­στῶν, κα­τὰ τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς καὶ τῆς παν­θρη­σκεί­ας τοῦ Ἀν­τι­χρί­στου, ἐ­ναν­τί­ον τό­σο τῶν ἐ­κτός, ἀλ­λὰ καὶ ―κυ­ρί­ως― τῶν ἐν­τὸς τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας εὑ­ρι­σκο­μέ­νων αἱ­ρε­τι­κῶν καὶ αἱ­ρε­τι­ζόν­των.

       Ἀ­πο­δέ­χο­μαι, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, τὴν ἀ­πρό­σμε­νη τι­μὴ ―ποὺ πολ­λὰ ὑ­πό­σχε­ται εἰς βά­ρος μου δει­νὰ― καὶ αὐ­του­σί­α τὴν ἀ­φι­ε­ρώ­νω:

       ―Εἰς τὸν Γέ­ρον­τα Ἀ­θα­νά­σι­ο, προ­η­γού­με­νο τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μο­νῆς Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου, ὁ ὁ­ποῖ­ος ―με­τὰ τὴν δι­ὰ με­γί­στου θαύ­μα­τος εἴ­σο­δό μου εἰς τὴν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ πρὸ 18 ἐ­τῶν― μὲ ἐ­κα­τή­χη­σε εἰς τὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη, μὲ ἐκ­παί­δευ­σε ὡς «πο­λε­μι­στὴ» καὶ μὲ ἐ­νέ­τα­ξε ὡς «κα­τα­δρο­μέ­α» εἰς τὸν ἀ­γῶ­να ὑ­πὲρ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ καὶ τῆς Ρω­μη­ο­σύ­νης·

       ―Εἰς τὸν π. Γε­ώρ­γι­ο Με­ταλ­λη­νὸ καὶ εἰς τὸν π. Θε­ό­δω­ρο Ζή­ση [ἂν καὶ οἱ ἴ­δι­οι ἐ­πα­ξί­ως τι­μῶν­ται σή­με­ρα ἀ­πὸ ἐ­σᾶς], οἱ ὁ­ποῖ­οι δι­ὰ τῶν ὁ­μι­λι­ῶν τους, τῶν συγ­γρα­φῶν τους ἀλ­λὰ καὶ τῆς συ­να­να­στρο­φῆς μας μὲ ἐ­δί­δα­ξαν τὴν αὐ­θεν­τι­κό­τη­τα τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως καὶ μὲ ἐ­προ­σα­να­τό­λι­σαν εἰς τὴν ἁ­γι­ο-Πα­τε­ρι­κὴ Δι­δα­σκα­λί­α καὶ εἰς τὴν Ἱ­ε­ρὰ Πα­ρά­δο­ση καὶ μὲ ἐ­συ­να­ρίθ­μη­σαν εἰς τὴν χο­ρεί­α «τῶν ἑ­πο­μέ­νων τοῖς ἁ­γί­οις Πα­τρᾶ­σι»·

       ―Εἰς τὸν π. Εὐ­θύ­μι­ο Τρι­κα­μη­νᾶ, ποὺ ἐ­νι­σχύ­ει τὸ ὀρ­θό­δο­ξο φρό­νη­μά μου καὶ μὲ δι­δά­σκει τὴν ὀρ­θο­δό­ξως ἐ­πι­βαλ­λο­μέ­νη συ­νέ­πει­α με­τα­ξὺ τῶν πα­τε­ρι­κῶν λό­γων καὶ τῶν πα­τε­ρι­κῶν ἔρ­γων, ἡ ὁ­ποί­α πρέ­πει νὰ δι­έ­πει τὸν ἀ­γῶ­να μας κα­τὰ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ καὶ τὴ στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τι τῶν οἰ­κου­με­νι­στῶν, αἱ­ρε­τι­κῶν καὶ αἱ­ρε­τι­ζόν­των ἐ­πι­σκό­πων ἐν­τὸς τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας μας, δη­λα­δὴ τὴν ἄ­με­ση παύ­ση τῆς Μνη­μο­νεύ­σε­ώς τους καὶ τὴν Ἀ­πο­τεί­χι­σή μας ἀ­πὸ αὐ­τούς·

       ―Εἰς τὸ Δι­οι­κη­τι­κὸ Συμ­βού­λι­ο καὶ εἰς τὰ μέ­λη τῆς Φι­λορ­θο­δό­ξου Ἑ­νώ­σε­ως «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος»·

       ―Εἰς τὸ Δι­οι­κη­τι­κὸ Συμ­βού­λι­ο καὶ τὰ μέ­λη τοῦ Συλ­λό­γου «Ἅ­γι­ος Θε­ό­δω­ρος ὁ Στο­υ­δί­της», ὁ ὁ­ποῖ­ος ἕ­νε­κα ἐν­το­πι­ό­τη­τος ἀν­τι­δρᾶ, λό­γῳ καὶ ἔρ­γῳ, στὶς οἰ­κου­με­νι­στι­κὲς θέ­σεις καὶ ἐ­νέρ­γει­ες τοῦ οἰ­κεί­ου Μη­τρο­πο­λί­του Δη­μη­τρι­ά­δος, ὅ­πως αὐ­τὲς ἐκ­φρά­ζον­ται ἀ­πὸ τὸν ἴ­δι­ο καὶ τὴν πα­ναι­ρε­τι­κὴ Ἀ­κα­δη­μί­α Θε­ο­λο­γι­κῶν Σπου­δῶν τοῦ Βό­λου·

       ―Εἰς τὴν Συν­τα­κτι­κὴ Ἐ­πι­τρο­πή, τοὺς συ­νερ­γά­τες, ἀ­να­γνῶ­στες καὶ συν­δρο­μη­τὲς τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ γι­ὰ τὴν Ἁ­γί­α Ὀρ­θο­δο­ξί­α μας «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος».

       Κα­τα­κλεί­ον­τας ἐ­πι­τρέ­ψα­τέ μου, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, νὰ ἐ­πα­να­λά­βω αὐ­τὸ ποὺ ἔ­χω γρά­ψει γι­ὰ ἐ­σᾶς σὲ ἀ­νύ­πο­πτο χρό­νο [πε­ρι­οδ. «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος», 8 (2011) 68]:

       «Σᾶς ἔ­χου­με ἐ­λέγ­ξει καὶ ἐ­πι­κρί­νει, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ἀλ­λὰ καὶ σᾶς ἔ­χου­με ἐ­παι­νέ­σει. Σὲ κά­θε πε­ρί­πτω­ση νὰ εἶ­σθε βέ­βαι­ος ὅ­τι πο­λὺ [καὶ βα­θει­ὰ] σᾶς ἀ­γα­πᾶ­με, ἀλ­λὰ καὶ πολ­λὰ προσ­δο­κοῦ­με γι­ὰ τὴν Ἁ­γί­α Ὀρ­θο­δο­ξί­α μας ἀ­πὸ ἐ­σᾶς. Ἕ­ναν Ἐ­πί­σκο­πο τῶν Κα­τα­κομ­βῶν [του­λά­χι­στον ἕ­ναν!­!­!­], νο­μί­ζου­με ὅ­τι δι­και­ού­με­θα κι ἐ­μεῖς οἱ Ἕλ­λη­νες Ὀρθόδο­ξοι Χρι­στι­α­νοί!­.­..

       »Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, στῆ­τε τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως κά­στρο, στῆ­τε τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ πρό­μα­χος, στῆ­τε τοῦ πι­στοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ [ποι­με­νάρ­χης καὶ] ὁ­δη­γὸς ―ὡς παν­τὸς ἐ­πι­σκό­που τὸ ἔρ­γο ἁρ­μό­ζει [καὶ ἐ­πι­βάλ­λε­ται νὰ εἶ­ναι]­!­!­!­».

       Σᾶς εὐ­χα­ρι­στῶ, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, γι­ὰ τὴν τι­μή· ἡ ὁ­ποί­α ἐλ­πί­ζω, εὔ­χο­μαι καὶ προ­σεύ­χο­μαι νὰ εἶ­ναι ἡ ἀ­παρ­χὴ τῆς εὐρύτερης συμπαρατάξεως καὶ τῆς κατὰ Χριστὸν ἑνότητος ὅλων τῶν ἀντὶ-Οἰκουμενιστικῶν δυνάμεων, ὥστε ὁ ἀγῶνας μας νὰ καταστεῖ μαζικότερος, μαχητικότερος καὶ ἀποτελεσματικότερος!...

 ΠΗΓΗ:  http://www.kosmasflamiatos.blogspot.com

Ο έλεγχος των τροφίμων Άφιξη codex alimentarius στην Ελλάδα Share

Άφιξη codex alimentarius στην Ελλάδα

Μια φωτογραφία 1000 λέξεις... το Codex Alimentarius έκανε την εμφάνιση του και στην Ελλάδα... ετοιμαστείτε για ακραίες καταστάσεις στο προσεχές μέλλον!!! 

Απαγορεύεται η φύτευση ,εξαιτίας του ότι η "ράτσα" της πατάτας ανήκει μαζί με τα δικαιώματά της σε κάποια εταιρεία ή οποία απαγορεύει την αναπαραγωγή της, κάτι σαν ΑCTA διατροφική, το λεγόμενο "Codex Alimentarius",βάσει του οποίου θα απαγορεύεται μελλοντικά η αναπαραγωγή "τέτοιου τύπου" με κατοχυρωμένη πατέντα αγροτικών προϊόντων.

  

Προσέξτε αυτό είναι το σχέδιο , ο έλεγχος των τροφίμων, ήδη μόνο υβρίδια κυκλοφορούν που ανήκουν σε εταιρείες κι επειδή χωρίς λεφτά ζεις αλλά χωρίς φαγητό όχι, φυλάξτε παλιούς σπόρους που ξαναφύονται και δεν ανήκουν σε εταιρείες,γιατί τα υβρίδια είναι μονοετή και μολύνουν το έδαφος.Είναι σημαντικό να ενισχυθούν όσοι κρατάνε παλιούς σπόρους και να προσπαθήσουμε κι οι ίδιοι να τους αναπαράγουμε.Ο έλεγχος του φαγητού θα βοηθήσει την νέα τάξη να εδραιωθεί.!

 

Η φιλόσοφος Υπατία από τις πηγές

Η φιλόσοφος Υπατία από  τις πηγές

1. Χρονολογία γέννησης

Η Υπατία ήταν μαθηματικός και νεοπλατωνική φιλόσοφος του 4ου/5ου αι. μ.Χ., κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα από την Αλεξάνδρεια. Στην ίδια αυτή πόλη, η ξακουστή φιλόσοφος γεννήθηκε, δίδαξε αλλά και πέθανε στα 415 μ.Χ., σε ηλικία περίπου 45[1] ή πειστικότερα, 60 ετών[2], δολοφονημένη βίαια από όχλο χριστιανών[3] οι οποίοι την κατέκοψαν με θραύσματα αγγείων[4] ή κοφτερά όστρακα[5] και μετά έκαψαν τα σκορπισμένα και αιμόφυρτα μέλη της[6], ως τραγική κατάληξη μιας σύγκρουσης που "είχε να κάνει με την πολιτική ζωή της Αλεξάνδρειας"[7].

Στη βιβλιογραφία, οι χρονολογίες γέννησης που συναντάμε για την Υπατία είναι δύο: το έτος 370 και τα έτη 355/360 μ.Χ. Η χρονολογία 370 προέρχεται από την ερμηνεία της φράσης "ήκμασεν επί της βασιλείας Αρκαδίου"[8] την οποία συναντάμε στο λεξικό Σούδα και η οποία προέρχεται από ένα λεξικό για τους Έλληνες συγγραφείς του Ησύχιου της Μιλήτου (γνωστού ως Επιφανούς), το οποίο γράφτηκε τον 6ο αιώνα[9]. Αν δηλαδή η Υπατία είχε γεννηθεί το 370, θα βρισκόταν στην ωριμότητα της γύρω στο 400, που ήταν περίπου το μέσο της βασιλείας του Αρκαδίου (395-408).

Αν και η χρονολογία 370 συναντάται πολύ συχνά, εντούτοις "αρκετές ενδείξεις από άλλες πηγές μας οδηγούν να τοποθετήσουμε τη γέννηση της νωρίτερα"[10]. Συγκεκριμένα, ο Ιωάννης Μαλάλας (491-578) αναφέρεται στην ηλικία της Υπατίας με την έκφραση "ην δε παλαιά γυνή"[11] και φαίνεται να "υποστηρίζει με πειστικότητα ότι, την εποχή του φρικτού θανάτου της, η Υπατία ήταν αρκετά ηλικιωμένη", οπότε, "βασιζόμενοι στον Μαλάλα, ορισμένοι λόγιοι...σωστά υποστηρίζουν ότι η φιλόσοφος γεννήθηκε γύρω στο 355 και ήταν περίπου 60 ετών όταν πέθανε"[12]. Επιπλέον, συχνά στη βιβλιογραφία η βασιλεία του Αρκαδίου προσδιορίζεται χρονικά στα έτη 383-408[13], καθώς ο Αρκάδιος έλαβε τον αυτοκρατορικό τίτλο του Αυγούστου το έτος 383 και "συνεπώς, η βασιλεία του πρέπει να υπολογιστεί από αυτή τη χρονολογία και όχι από το 395, οπότε πέθανε ο πατέρας του, Θεοδόσιος Α΄"[14].

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ

ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ

«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις

 “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»

   Θεσσαλονίκη, 6/3/2012

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες

                                 τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΕΡΙ ΜΗΝΥΣΕΩΣ

ΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ, ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Πρὸς τὸ τέλος τοῦ παρελθόντος χρόνου ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος, διαμαρτυρήθηκε μὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» (ΦΕΚΦ), γιὰ ἕνα ἄρθρο ποὺ δημοσιεύσαμε μὲ τίτλο: «Ὁ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, ὁ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ καὶ “Ο ΣΩΤΗΡ”» καὶ μᾶς ζητοῦσε νὰ δώσουμε ἐπαρκεῖς ἐξηγήσεις, ἐντὸς 15 ἡμερῶν, γιὰ κάποια σημεῖα τοῦ ἄρθρου, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θεωρεῖ ὅτι θίγεται κατάφωρα. Σὲ ἐναντία περίπτωση, μᾶς ἀπειλοῦσε, θὰ κατέφευγε στὴν Δικαιοσύνη!

Βέβαια, δὲν ἦταν τεχνικῶς δυνατὸν νὰ ἀπαντήσουμε στὸ τελεσίγραφο τῶν 15 ἡμερῶν. Ἔτσι ἀφήσαμε τὴν ἀπάντηση γιὰ ἀργότερα. Ἐν τῷ μεταξὺ παρενεβλήθησαν οἱ γιορτὲς καὶ κάποιες ἄλλες ὑποχρεώσεις καὶ τώρα, καταφέραμε νὰ ὁλοκληρώσουμε τὴν ἀπάντηση ποὺ μᾶς ζήτησε, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουμε ἀναπάντητη τὴ μομφὴ ὅτι γράψαμε ἐναντίον τους ὑβριστικά. Γράψαμε μέσα στὰ πλαίσια τοῦ ἐνδιαφέροντος ποὺ ἔχει κάθε πιστὸς γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία αἰσθάνεται σὰν στὸ σπίτι του –καὶ ἀσφαλῶς πολὺ ἀνώτερη ἀπὸ τὸ σπίτι του– καὶ ἀγαπᾶ τὰ μέλη της σὰν τοὺς δικούς του, ἔστω κι ἂν τὰ στενοχωρεῖ, ὅταν ἐξ ἀνάγκης ἀναφέρεται σὲ δογματικὰ ἢ φανερὰ ἠθικὰ λάθη, ἀφοῦ ἡ ἀδιαφορία γι’ αὐτά, μπορεῖ νὰ συμπαρασύρει κι αὐτὸν στὰ ἴδια λάθη.

Ἐξ ἄλλου ὁ ἀπ. Παῦλος φωνάζει: «Παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν ἀδελφοὶ στέλλεσθε (=νὰ ἀποχωρίζεσθε) ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν, ἣν παρέλαβον παρ' ἡμῶν»· καὶ στὴν πρὸς Ἑβραίους ιγ΄ 7 γράφει, πρὶν μιμηθεῖτε ὁποιονδήποτε ποιμένα, νὰ ἐξετάζετε προσεκτικὰ τὴν ζωὴν καὶ τὴν πίστιν του καὶ ὕστερα μιμεῖσθε τὴν πίστιν: «Ἀδελφοί, μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν». Κατὰ δὲ τὸν ἅγ. Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (Κατήχησις 15), ἡ ἀποσιώπηση τῶν παρεκτρεπομένων ὡς πρὸς τὴν εὐαγγελικὴν ἀλήθειαν, λογίζεται ὡς προδοσία: «πῶς μιμησόμεθα τοὺς πατέρας ἡμῶν, οἳ ἐν τοῖς ὁμοίοις καιροῖς τὸ ὑποσιωπᾶν καὶ ὑποστέλλεσθαι προδοσίαν ἀληθείας ἔφασαν εἶναι; Οὐκοῦν λαλητέον καὶ ἀκουστέον καὶ προσεκτέον λόγῳ τε καὶ ἔργῳ» (Β' Θεσσ. 3, 6).

Βέβαια, ἔχουν περάσει οἱ 15 ἡμέρες τοῦ τελεσίγραφου καὶ δὲν ξέρουμε, ἂν στὸ μεταξὺ ὁ κ. Ἀμβρόσιος πραγματοποίησε τὴν ἀπειλή του, ἂν δηλαδὴ ἔχει ὑποβάλει τὴν μήνυση. Τὸ ὅτι ἡ περίοδος τῆς ἀπαντήσεώς μας συμπίπτει μὲ την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἴσως εἶναι ἀγαθὴ σύμπτωση, γιατὶ εἶναι καιρὸς μετανοίας, καὶ εἶναι δυνατὸν τὸ κείμενο αὐτὸ νὰ συντελέσει στὴν μετάνοια καὶ ἐκείνους ποὺ διέπραξαν, ὅσα στοιχειοθετοῦνται, καὶ ἐμᾶς, ἂν –κατὰ τὴν διατύπωση ὅσων γράφουμε– ἐμφιλοχωροῦν ἀσυνειδήτως στοιχεῖα ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀποφύγουμε.

Θὰ ἀπαντήσουμε ἀναλυτικά, ἀφοῦ μόνο ἕνα λεπτομερὲς κείμενο μπορεῖ νὰ καταδείξει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἀποδείξει ὅτι δὲν ἀποτελοῦν ὕβρεις, ὅσα ἔχουμε γράψει (ὅπως μᾶς κατηγορεῖ ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων)· τὸ κείμενό μας ἀποτελεῖ ἁπλὰ καταγραφὴ τῶν λόγων καὶ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ ἰδίου, διὰ τῶν ὁποίων βλάπτει τὴν Ἐκκλησία· ἴσως ἔτσι (ἐνθυμούμενος τὶς λεπτομέρειες) ἀντιληφθεῖ τὴν σύγχυση ποὺ ἔχει γιὰ κάποια πράγματα, ἀλλὰ κυρίως ὅμως, θὰ ἀντιληφθοῦν, ὅσοι ποιμένες καὶ πιστοὶ ἐνδιαφερθοῦν γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ θέματος, ποιοί εἶναι αὐτοὶ στοὺς ὁποίους ἔχουν ἐμπιστευθεῖ τὴν καθοδήγηση τῶν ψυχῶν τους. Εἶναι καιρὸς νὰ πληροφορηθοῦν οἱ πιστοὶ τὴ συμπεριφορὰ κάποιων ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι, ἀντὶ νὰ συναισθανθοῦν τὰ λάθη τους καὶ νὰ ἀπαλλάξουν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν παρουσία τους, «ζητοῦν καὶ τὰ ρέστα», σύμφωνα μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ λαοῦ, ἀπειλώντας μὲ μηνύσεις, ὅσους τολμήσουν νὰ συγκρίνουν τὸ ἦθος τους μὲ καθρέπτη τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ κι ὄχι μ’ ἕνα «εὐαγγέλιο» ποὺ οἱ ἴδιοι διδάσκουν, κομμένο καὶ ραμμένο στὰ μέτρα τους.

Περισυλλέξαμε, λοιπόν, τὰ στοιχεῖα ποὺ μᾶς ζήτησε ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων, μερικὰ ἐκ τῶν ὁποίων παραθέτουμε. Ἐπειδή, ὅμως, τὸ μέγεθος τοῦ κειμένου ἦταν μεγάλο, προτάξαμε μιὰ περίληψη 5 σελίδων, καὶ ἀκολουθεῖ τὸ μεγαλύτερο κείμενο, ὅσων ἀποτελοῦν ἀπάντηση στὸ αἴτημά του.

Τὰ κυριότερα σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς ποὺ μᾶς ἔστειλε ὁ κ. Ἀμβρόσιος, εἶναι:

«Ἀγανάκτησιν μοῦ προκαλοῦν ὅσα ἀναγράφονται καὶ δημοσιοποιοῦνται σήμερον διὰ τῆς ἱστοσελίδος σας www.apotixis.blogspot.com καὶ ἀναφέρονται εἰς τὸ προσωπόν μου... Μᾶς ἀδικεῖτε καταφώρως. Παρακαλῶ, λοιπόν, ὅπως εὐαρεστηθῆτε καὶ ἐντὸς προθεσμίας 15 ἡμερῶν ἀπὸ τῆς λήψεως τῆς παρούσης νὰ μοῦ ἀποδείξετε ὡς ἀντικειμενικοὺς τοὺς ἰσχυρισμούς σας, οἵτινες ὑποκρύπτονται εἰς τὰς κατωτέρω φράσεις ἢ καὶ λέξεις:

1. Στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας,“ἰδιοκτησίας” τοῦ κ. Ἀμβροσίου,

2. συμβαίνουν τὰ ἑξῆς “εὐχάριστα” πράγματα,

3. δὲν θέλει οἱ πιστοὶ νὰ ἀνακατεύονται καὶ νὰ ἔλεγχουν τὰ κακῶς πεπραγμένα τῆς Μητροπόλεως του ἐπὶ ποινῇ ἀφορισμοῦ,

4. δὲν ἄντεξε δίπλα στὸν κ. Ἀμβρόσιο καὶ ἔφυγε,

5. καὶ θὰ πρέπει νὰ μάθει ἀπὸ τὸν ἴδιο τὰ μυστικὰ τῆς χρηστῆς “διαχειρίσεως” τῆς Μητροπόλεως,

6. μὲ τὸν ἀέρα τοῦ “ἰδιοκτήτη” τῆς ἐπισκοπῆς.

Θεωρῶν ἄκρως ὑβριστικά, καὶ μάλιστα διὰ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ Τύπου διαδιδόμενα, τὰ ἀνωτέρω, μετὰ τὴν λῆψιν τῆς ἀπαντήσεως σας, ἐὰν δὲν μὲ ἱκανοποιῆ αὕτη, θὰ καταφύγω εἰς τὴν προστασίαν τοῦ Νόμου, τούθ' ὅπερ ἀπεύχομαι».

Σ’ αὐτὰ ἀπαντοῦμε ἀρχικῶς ΕΝ ΠΕΡΙΛΗΨΕΙ (ἀκολουθεῖ δὲ ἡ εὐρυτέρα ἀπάντηση).

Ἀρχίζουμε, διορθώνοντας τὴν πρώτη ἀνακρίβειά σας, Σεβασμιώτατε· τὸ ἱστολόγιο apotixisi, τὸ ὁποῖο ἀνακριβῶς ἀναφέρετε ὅτι μᾶς ἀνήκει, οὔτε μᾶς ἀνήκει, οὔτε ποτὲ ὑπήρξαμε διαχειριστές του, ἀλλ’ οὔτε καὶ μᾶς ἐκφράζουν ὅλα, ὅσα ἐκεῖ ἀναρτῶνται. Δημοσιεύονται κι ἐκεῖ τὰ κείμενά μας, ὅπως καὶ σὲ ἄλλα ἱστολόγια. Γιατί, λοιπόν, ἀλλοιώνετε σκοπίμως τὴν ἀλήθεια; Ἂν εἴχατε ἀμφιβολίες μπορούσατε νὰ μᾶς ρωτήσετε ἢ νὰ ρωτήσετε τὸν ἐπώνυμο ἰδιοκτήτη τοῦ ἱστολογίου.

* Mᾶς ζητᾶτε νὰ σᾶς καταθέσουμε στοιχεῖα ἠλεγμένα, ποὺ νὰ ἀποδεικνύουν ὅσα γράψαμε. Καὶ ἐνῶ ζητᾶτε τοῦτο ἀπὸ μᾶς (καὶ εἶναι ἠλεγμένα –κατὰ τὸ δυνατὸν– τὰ δημοσιεύματά μας), οἱ δικές σας δημοσιεύσεις δὲν στηρίζονται σὲ ἠλεγμένα στοιχεῖα. Π.χ., καταφέρεσθε κατὰ τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ Γ. Παπανδρέου χωρὶς νὰ εἶστε σίγουρος γιὰ τὴν ἀκρίβεια τῶν στοιχείων ποὺ παραθέτετε, δηλ. μὲ ἀνεξέλεγκτα στοιχεῖα!!! Τοῦτο τὸ δηλώνετε μάλιστα ὁ ἴδιος:

Γράφετε (http://mkka.blogspot.com/2011/12/2.html 1/12/20011): Δημοσιεύουμε κείμενα περὶ «χλιδῆς Παπανδρέου», ἂν καὶ «ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι δὲν μποροῦμε οὔτε νὰ τὰ ἐπιβεβαιώσουμε, οὔτε ὅμως καὶ νὰ τὰ ἀποσιωπήσουμε... Εἶσθε ἐλεύθεροι... νὰ τὰ ἀποδεχθῆτε» ἢ «νὰ τὰ ἀπορρίψετε»!!! (Οἱ ὑπογραμμίσεις ὅλων τῶν κειμένων δικές μας).

Ὅταν, κ. Ἀμβρόσιε, γράφετε κριτικὲς κατὰ δεκάδων δημοσίων προσώπων (ὑπουργῶν, Πρωθυπουργῶν, Ἐπισκόπων, Πατριαρχῶν, κ.λπ.), ἀπὸ ποῦ παίρνετε τὶς πληροφορίες σας; Δὲν τὶς παίρνετε ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες; Καὶ οἱ δικές μας πληροφορίες γιὰ τὰ ἄρθρα ποὺ δημοσιεύουμε, προέρχονται καὶ ἀπὸ ἐφημερίδες. Μὲ ποιά λογική, ὅταν χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ ἐσᾶς οἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ Μ.Μ.Ε., ἀποτελοῦν ἔγκυρη πηγὴ πληροφόρησης, ἐνῶ ὅταν τὶς χρησιμοποιοῦμε ἐμεῖς ἢ ὅσοι σκανδαλίστηκαν ἀπὸ τὰ ἀποδιδόμενα στὸν Μητροπολίτη κ. Θεόκλητο Κουμαριανὸ (εἰς τὸ ἑξῆς Θ.Κ.), ἀποτελοῦν ἄκυρη πηγὴ πληροφόρησης καὶ «φανταστικὰ στοιχεῖα, ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες»;

* Ὑπῆρξαν φοβερὲς καταγγελίες ἐναντίον τοῦ Κ.Θ., ἀπὸ ἐπώνυμους μάρτυρες, στὸν μητροπολίτη Ξάνθης, ἀνακριτὴ τῆς ὑποθέσεως τοῦ Κ.Θ. α) Ἂν δὲν ἦσαν ἀληθινὲς οἱ καταγγελίες, θὰ ἔπρεπε οἱ κατήγοροι νὰ μηνυθοῦν γιὰ ψευδῆ κατάθεση, πρᾶγμα ποὺ δὲν ἔγινε. β) Λόγῳ τῆς σοβαρότητος τῶν καταγγελλομένων θὰ ἔπρεπε ὁ ἴδιος ὁ καταγγελλόμενος νὰ εἶχε ἐπιδιώξει, νὰ προχωρήσει ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐξέταση τῆς ὑποθέσεως, ὥστε μὲ μιὰ ἀξιοπρεπῆ δίκη νὰ ξεκαθαρίσει ἡ κατάσταση, καὶ νὰ μὴ διασύρεται τὸ πρόσωπό του καὶ ὁ ἐπισκοπικὸς θεσμός. Τίποτα ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἔγινε.

* Δηλώνετε ὅτι θὰ λάβετε μέτρα ἐναντίον τοῦ κ. Θεοκλήτου, ἂν σᾶς φέρουμε στοιχεῖα: «Σᾶς προκαλῶ νὰ προσκομίσετε ὅσα ἐπιβαρυντικὰ ...στοιχεῖα ἔχετε εἰς τὴν διάθεσιν σας καὶ σᾶς ὑπόσχομαι νὰ λάβω τὰ ὁποῖα μέτρα ἐπιβάλλονται ὑπὸ τῶν Ἱ. Κανόνων. Ἡμεῖς, ἐρευνήσαντες τὸ ζήτημα, διεπιστώσαμεν ὅτι εἴχομεν πλανηθῆ...». Ἔχετε, ὅμως, ἁρμοδιότητα νὰ λάβετε μέτρα ἐναντίον τοῦ κ. Θεόκλητου ἐσεῖς, ἕνας συνεπίσκοπός του; Ἀσφαλῶς ὄχι. Οὔτε διορισμένος βοηθός σας εἶναι, οὔτε καμιὰ ἁρμοδιότητα ἔχετε σὲ ἕνα «φιλοξενούμενο» ἐπίσκοπο. Πρὸς τί, λοιπόν, αὐτὸ τὸ πυροτέχνημα;

* Ζητᾶτε, λοιπόν, νὰ σᾶς ἀποδείξουμε τὴν ἐνοχή του, ὥστε «νὰ λάβετε μέτρα ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ Ἱ. Κανόνες». Πιστεύετε ὅτι μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη πλέον στὴν «δικαιοσύνη» σας (ὅτι μπορεῖτε νὰ πάρετε κάποια μέτρα, ἂν ὑποτεθεῖ ὅτι εἴχατε ἁρμοδιότητα νὰ ἐφαρμόσετε τοὺς Ἱ. Κανόνες ἐναντίον του) ἢ στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, μετὰ τὰ ὅσα π.χ. ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἐσεῖς ἐσεῖς ἔχετε πεῖ γι’ αὐτήν;

Σᾶς θυμίζουμε τί ἔχει πεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μέσα στὴν Ἱ. Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας: «Στὶς σχέσεις μας... βλέπω τὰ δαιμόνια τοῦ φατριασμοῦ, τῶν μηχανορραφιῶν, ἀντιπαθειῶν, συκοφαντιῶν, ἀσπλαχνίας, φαρισαϊσμοῦ, σκληροκαρδίας, ὑπεροψίας, φιλαργυρίας, πολυτέλειας ζωῆς, ἀρχομανίας ποὺ  μᾶς κατατρύχουν... (σ.σ. ἐννοεῖ: ἐμᾶς τοὺς ἐπισκόπους!). Κλονίζεται ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν πιστῶν μας ἀπὸ τὶς ἴντριγκες καὶ τὶς μεθοδεύσεις μας. Τὰ ὑποστηριζόμενα ἐκ μέρους μας, ὅτι δῆθεν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα λειτουργεῖ μέσα καὶ ἀπ' αὐτοὺς τοὺς τρόπους, εἶναι λόγια ἀποενοχοποίησης». Ὅσο γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη εἶπε: «Τὴν ἀναζητῶ, ἔχω ὅμως τὴν αἴσθηση, μακάρι νὰ κάνω λάθος, ὅτι δὲν ὑπάρχει. Ὑπνώττει, γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅτι πολλὲς φορὲς  καταντᾶ  διατεταγμένη  ὑπηρεσία»  (Ἐφημ. «Ἐλευθεροτυπία», 19/10/2002).

Μποροῦμε, ἐσᾶς εἰδικότερα νὰ σᾶς ἐμπιστευθοῦμε, μετὰ τὰ ὅσα σᾶς καταμαρτυροῦν; Θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ ἀναφερθοῦμε σὲ μιὰ μεγάλη ἀδικία καὶ κατὰ συρροὴν ἄλλα ἀδικήματα ποὺ γνωρίζουμε ὅτι συνδέονται μὲ αὐτὴ (μιὰ καὶ τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ «πρῶτο χέρι»), ὅταν ἀφορίσατε πιστοὺς τῆς Μητροπόλεως σας, μὲ τελευταῖο θῦμα ἕνα θεολόγο ποὺ ἀφορίσατε ἀδίκως, παρανόμως, παρατύπως καὶ ἀντικανονικῶς, μὲ ψεύδη, συκοφαντίες καὶ ἀπειλὲς ἐναντίον του, ὅπως τουλάχιστον διαπιστώσαμε ἀπὸ τὰ δημοσιεύματα ἐφημερίδων ποὺ ἐκδίδονται στὴν μητροπολιτική σας περιφέρεια, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ Βούλευμα τοῦ Εἰσαγγελέως, ὁ ὁποῖος γνωμάτευσε ὅτι στοιχειοθετοῦνται κατηγορίες ἐναντίον σας, γι’ αὐτὸ σᾶς παρέπεμψε νὰ δικαστεῖτε τὴν 10/12/2010, κατηγορούμενος γιὰ τέσσερις ἐγκληματικὲς πράξεις· συγκεκριμένα τὸ Βούλευμα ἐναντίον σας λέγει ὅτι παραπέμπεται ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων:

 «ὡς ὑπαίτιος τοῦ ὅτι στο Αἴγιο στοὺς κατωτέρω ἀναφερομένους χρόνους, ἐνεργώντας μὲ πρόθεση, μὲ περισσότερες ἀπὸ μία πράξεις, διέπραξε περισσότερα ἐγκλήματα καὶ συγκεκριμένα: α) καταμήνυσε ἄλλον ψευδῶς..., β) διατύπωσε γραπτῶς ψευδεῖς ἰσχυρισμούς..., ἐνῶ τελοῦσε ἐν γνώσει τῆς ἀναλήθειάς τους... γ) προσέβαλε μὲ λόγο τὴν τιμὴ ἄλλου δ) ἀπείλησε ἄλλον μὲ παράνομη πράξη»!!!

Ὑπόψιν ὅτι ἀποφύγατε τὴν δοκιμασία τοῦ δικαστηρίου, φυγοδικήσατε, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι εἴσαστε σὲ ἐκκλησιαστικὸ συνέδριο στὴ Βουλγαρία(!!!) τὴν ἡμέρα τῆς δίκης, ἐνῶ γνωρίζατε, εἴχατε λάβει εἰδοποιητήριο 5 μῆνες νωρίτερα, τὴν ἡμερομηνία τῆς διεξαγωγῆς της! Καὶ ἀκόμα, μὲ ὑπαιτιότητά σας, δὲν δικαστήκατε!

Μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐξηγήσεις, λοιπόν, θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ ἔλθουμε καὶ σὲ ἄλλες λεπτομέρειες καὶ ἀναλύσεις, ὥστε –ὅταν μᾶς καλέσει τὸ δικαστήριο νὰ καταθέσουμε, ἐὰν ἔχετε ὑποβάλει μήνυση ἐναντίον μας ἢ θὰ πραγματοποιήσετε τὴν ἀπειλή σας γιὰ μήνυση– νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ προτείνουμε ὡς πρῶτο καὶ βασικὸ μάρτυρα ὑπέρ μας, τὴν Σεβασμιότητά σας! Θὰ σᾶς ζητήσουμε, δηλ., νὰ μᾶς ἀποκαλύψετε-μαρτυρήσετε τὰ στοιχεῖα ἐκεῖνα ποὺ εἴχατε ὑπ’ ὄψιν σας τότε, ὅταν τὴ δεκαετία τοῦ 1990 χαρακτηρίζατε τὸν κ. Κουμαριανὸ ὡς «πρόσωπο ἀκατάλληλο» γιὰ νὰ γίνει ἐπίσκοπος! Ἐκτὸς τῶν δημοσιευμάτων στὸν Τύπο, μιλήσατε κι ἐσεῖς, καὶ εἴχατε πείσει κι ἐμᾶς γιὰ τὴν «ἀκαταλληλότητά» του, ὥστε ἐσωτερικὰ νὰ πιστεύουμε ὅτι σ’ ἐκείνη τὴν ὑπόθεση τουλάχιστον, εἴχατε δίκιο.

Ἄραγε, ἕνα ὑπεύθυνο πρόσωπο, ὅπως ἐσεῖς, ἦταν δυνατὸν νὰ ἐξέφρασε δημοσίως καὶ ἐπιπολαίως ἕνα τόσο βαρὺ χαρακτηρισμό, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν του στοιχεῖα «φανταστικὰ ἢ ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες», χωρὶς δηλ. νὰ ἔχει στοιχεῖα χειροπιαστὰ καὶ ἔγκυρα, τὰ ὁποῖα τὸ ὁδήγησαν στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ Θ.Κ. ἦταν «ἀκατάλληλος» γιὰ νὰ γίνει ἐπίσκοπος; Γιατὶ εἶναι γνωστό, ὅτι τὰ κωλύματα ἱερωσύνης εἶναι συγκεκριμένα, ὁ δὲ Θ.Κ. εἶχε κατὰ τὰ ἄλλα τὴν μαρτυρία τοῦ τότε μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλου, ὁ ὁποῖος τὸν γνώριζε καὶ τὸν προωθοῦσε (ὡς πνευματικό του τέκνο), ὁ ἴδιος δέ, ἦταν αὐτάδελφός σας στὴν «Χρυσοπηγή». Θὰ ἦταν καλύτερο ἐὰν φανταζόμαστε, ὅτι ὁ χαρακτηρισμὸς ἐκεῖνος ἦταν προϊὸν συκοφαντίας σας ἢ ὅτι ὑπέκρυπτε σκοπιμότητες;

Ἡ «πλάνη» σας, ὅμως, περὶ τοῦ Κ.Θ. ἐπαναλήφθηκε. Πλανηθήκατε δυὸ φορὲς  ὡς πρὸς τὸ πρόσωπο του. Μιὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1990, ὅταν χαρακτηρίζατε ὡς «ἀκατάλληλο πρόσωπο» τὸν Θ.Κ., γιὰ νὰ γίνει ἐπίσκοπος, καὶ μία τὴν περίοδο τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων τοῦ 2005.

Στὴν πρὸς ἐμᾶς ἀπειλητικὴ ἐπιστολή σας, δηλώνετε ὅτι: «ἡμεῖς, ἐρευνήσαντες τὸ ζήτημα, διεπιστώσαμεν ὅτι εἴχομεν πλανηθῆ καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν προέβημεν δημοσίως εἰς ἐπανόρθωσιν τῆς γενομένης ἀδικίας». Ἡ δήλωσή σας αὐτή, ὅμως, (ὅτι «εἴχατε πλανηθεῖ») ἀναφέρεται στὴν περίοδο τοῦ 2005, δηλαδὴ στὸ «ζήτημα, τῆς ἀναμείξεως τοῦ Σεβ. κ. Θεοκλήτου εἰς τὸ ἐπικληθὲν  “παραδικαστικὸν κύκλωμα”... Κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην θύμα τῆς ἐντόνου φημολογίας καὶ τῆς γενομένης παραπληροφορήσεως ὑπῆρξα καὶ ἐγώ, ὁ ὑποσημειούμενος!» γράφετε[1]. Περὶ τῆς ἀκαταλληλότητάς του, ὅμως, γιὰ τὴν Ἀρχιερωσύνη, ἀκόμα (ἀπ’ ὅσο γνωρίζουμε) δὲν ἔχετε μιλήσει.

Θὰ τελειώσουμε τὸ θέμα αὐτό, μὲ μιὰ πληροφορία μὴ δημοσιογραφική, ἀλλ’ αὐθεντική, ποὺ δὲν περιέχει «φανταστικὰ στοιχεῖα, ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες» καὶ ἡ ὁποία δὲν διεψεύτηκε. Πρόκειται γιὰ μαρτυρία, φίλου σας ἐσχάτως, μητροπολίτου, τοῦ πρ. Ζακύνθου Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος δυὸ χρόνια μετὰ τὰ σκάνδαλα (δηλ. τὴν 11/3/2007, ὁπότε εἶχε περάσει ἡ περίοδος «παραπληροφόρησης») μὲ ἐπιστολή του τάσσεται κατὰ τῆς ἐκλογῆς τοῦ κ. Θεόκλητου Κουμαριανοῦ ὡς μητροπολίτου Μεσσηνίας! Καὶ τάσσεται ἐναντίον του, ἐπειδὴ ἦταν σίγουρος γιὰ τὴν ἐνοχή του. Καὶ θεωρεῖ (ὅπως γράφει) «ἀδιανόητο θράσος» οἱ ἔνοχοι καὶ οἱ σκανδαλοποιοὶ νὰ νομίζουν πὼς τὰ σκάνδαλα ξεχάστηκαν. Ἂν ὑποκύψουμε –γράφει πρὸς τοὺς συνεπισκόπους του– καὶ τὸν ψηφίσουμε γιὰ ἐπίσκοπο «δικαίως» ὁ λαὸς θὰ ἐπιρρίψει καὶ σὲ μᾶς τὶς ἴδιες ρετσινιὲς καὶ θὰ μουρμουρίζει φωναχτὰ πλέον «Ἄστους μωρέ, ὅλοι τους τὰ ἴδια εἶναι»[2]. «Σᾶς ὑπενθυμίζω (προσθέτει, ἀναφερόμενος στὸν Θ.Κ.) ὅτι πρόκειται περὶ τοῦ κέντρου τοῦ “τσουναμιοῦ”, τὸ ὁποῖο ἔπληξε ἀποκλειστικῶς τὸ περιβάλλον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστόδουλου..."» (Θ. Τσάτση, Ἐλευθεροτυπία, 12/03/2007)[1].

Στὴν συνέχεια θὰ ἐξετάσουμε ἕνα πρόσφατο κείμενό σας, ἐπειδὴ διευκρινίζει ἱκανοποιητικὰ τί ἐννοοῦμε μὲ τὴν λέξη «ἰδιοκτησία», γιὰ τὴν ὁποία μᾶς ζητᾶτε ἐξηγήσεις καὶ ὑπάρχει στὴν ἑξῆς φράση τοῦ ἄρθρου μας: «Στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, “ἰδιοκτησίας” τοῦ κ. Ἀμβροσίου...».

Στὸ κείμενό σας ἐκεῖνο, ἀναφέρεσθε σὲ καθηγητή, μέλος τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”, ὁ ὁποῖος σᾶς ἤλεγξε γιὰ τὴν προώθηση τοῦ κ. Θεόκλητου Κουμαριανοῦ σὲ ἄτυπο βοηθό σας. Γράφετε ἐκεῖ: «Ἂς μᾶς ἀφήση λοιπὸν ἡσύχους (ὁ καθηγητής), ὥστε νὰ πορευώμεθα τὴν πορείαν μας. Κριτὴς τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ὁ Ἀρχιποίμην Ἰησοῦς Χριστός. Τὸ δικαίωμα αὐτὸ δὲν τὸ ἔχει» ὁ συγκεκριμένος καθηγητὴς (Ἐπιστολή σας πρὸς τὴν ἐφημ. "Τὸ Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας", 13/6/2011).

Μὲ αὐτὲς τὶς δυὸ φράσεις σας ἀποδεικνύεται ποιό εἶναι τὸ φρόνημά σας. Θεωρεῖτε ὅτι στὴν Ἱ. Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας εἶσθε ἀνεξέλεγκτος. Κανένας πιστὸς δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς ἐλέγξει καὶ νὰ σᾶς κρίνει. Κι ὄχι μόνο κανεὶς πιστός, ἀλλ’ οὔτε σὲ ἐπίσκοπο, οὔτε στὴ Σύνοδο ἀφήνετε περιθώρια νᾶ σᾶς ἐλέγξουν! «Κριτής» σας, λέτε, εἶναι μόνον ὁ «Χριστός»!!! Καὶ αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ παραδρομὴ τῆς γλώσσας σας, εἶναι πεποίθησή σας.

Τὸ ἴδιο εἴπατε καὶ σὲ Συνέντευξη τὸ 2001 στὸ «ΑΞΙΟΝ TV» τοῦ Αἰγίου. Ἐκεῖ εἴπατε: «Ἐμεῖς λέμε, ὁ κάθε ἐπίσκοπος λογοδοτεῖ εἰς τὸν Θεόν. Εἶναι ἀπέναντι εἰς τὸν Θεὸν ὑπεύθυνος, στὴ συνείδησή του καὶ στὸν Θεό. Ἔχει κριτήν του τὸν Θεόν».

Γιὰ σᾶς, ὅποιος πιστὸς σᾶς ἐλέγχει, «τυγχάνει ἀνύπαρκτον πρόσωπον!»· ἔχετε τὴν ὑποψίαν πὼς θέλει νὰ «συνδιοικεῖ»(!) μαζί  σας τὴν Μητρόπολη! «Ἀπ’ ἐδῶ καὶ ἐμπρὸς τὸ τί θὰ πράξω διὰ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Βρεσθένης κ. Θεόκλητον δὲν θὰ τὸ συζητήσω μὲ τὸν “ἀποτειχισθέντα”... Οὔτε συν-διοικητὴς εἰς τὰ τῆς Μητροπόλεως εἶναι, οὔτε κριτὴς τοῦ Ἐπισκόπου του» (Ἑορτολόγιον 2012, Ἐκδ. Ἱ. Μ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, σελ. 87).

Ἐρχόμαστε, ὅμως, καὶ σὲ μιὰ ἄλλη περίπτωση, κατὰ τὴν ὁποία φαίνεται καθαρὰ ὅτι, σὰν νὰ σᾶς ἀνῆκε προσωπικὰ ἡ Μητρόπολη, ποδοπατήσατε τὴν θέληση καὶ τὴ γνώμη τῶν ἱερέων «σας», οἱ ὁποῖοι ἀποφάνθηκαν μὲ ψήφισμα (τὸ ὁποῖο ἐσεῖς ...προωθήσατε!!!), ὅτι ὁ πρ. Ζακύνθου Χρυσόστομος, εἶναι «ἀναθεματισμένος» καὶ ἀνάξιος «νὰ ἁγιάζῃ τὸν Λαό, νὰ διδάσκη τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ εἶναι εἰς Τύπον καὶ Τόπον Χριστοῦ»!!! (Δελτίο Τύπου Ἱ. Μ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, φύλ. 277, 1999). Μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια, ὅμως, χωρὶς νὰ ἀλλάξει τίποτα, δεχθήκατε (κι ὄχι μόνο μιὰ φορά) τὸν πρ. Ζακύνθου στὸ Αἴγιο, γιὰ νὰ ἁγιάσει πιστοὺς καὶ ἱερεῖς! Καὶ οἱ ἱερεῖς σας τὸν ἀποδέχτηκαν νὰ τοὺς εὐλογήσει, αὐτὸν ποὺ ὀνόμαζαν «ἀναθεματισμένο», φοβούμενοι ἴσως νὰ σᾶς θυμίσουν τὸ ψήφισμα ἐναντίον του, ἀλλὰ καὶ ὅσα, πρὶν ἀπ’ αὐτούς, εἴχατε κι ἐσεῖς πεῖ ἐναντίον του. Ὅταν δηλ. σᾶς εἶχε κατηγορήσει ὅτι εἶστε «νυμφαγωγὸς ἀνηθίκων κληρικῶν» καὶ πὼς «κάνετε ἐξαγωγὴ κιναίδων (ἱερέων) στὴ Συγγροῦ», εἴχατε ἀπαντήσει ὅτι ὁ μητροπολίτης πρ. Ζακύνθου «ἔχει εἰσαγάγει τὴν ἀλητεία στὴν Ἐκκλησία»! Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἔδωσε ἐκείνη τὴν συνέντευξη στὸ Πεντχάουζ, εἴχατε πεῖ: «Ὁ κατηγορούμενος πρ. Μητρ. Ζακύνθου ὑπέπεσε στὸ ἀδίκημα τῆς “ἑτεροδιδασκαλίας” ὅπως λέγεται στὴν ἐκκλησ. ὁρολογία. Ὅσα ἐγγράφως διετύπωσε …εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸν εὐαγγελικὸ Νόμο» καὶ ἰσοδυναμοῦν «μὲ θανάσιμο ἁμάρτημα»!

Παρ’ ὅλα αὐτά, ὅμως, στὴν μνημονευθεῖσα ἐπιστολή σας, δηλώνατε ὅτι μὲ τὸν «Σεβ. Ζακύνθου κ. Χρυσόστομον, ὅσον καὶ πρὸς τὸν Σεβ. Βρεσθένης κ. Θεόκλητον, ...κατὰ τὸ παρελθὸν εἴχομεν διαφορὰς οὐχὶ ἐπὶ προσωπικῶν ζητημάτων, ἀλλ’ ἐπὶ θεμάτων ἐκκλησιαστικῆς τάξεως ἢ Διοικήσεως... Ἦλθεν λοιπὸν ἡ ὥρα νὰ δώσωμεν ἀμοιβαίας ἐξηγήσεις, νὰ ζητήσωμεν ἀμοιβαίως συγγνώμην, νὰ συγχωρήσωμεν ὁ εἷς τὸν ἕτερον» (Ἐφημ. «Τὸ Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας»..., ὅπ. παρ.).

Σᾶς ρωτᾶμε: Σὲ ποιό Εὐαγγέλιο καὶ ποιά ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση μάθατε, ὅτι μποροῦν δυὸ ἐπίσκοποι –ἐρήμην τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐναντιούμενοι στὴν ἁγιογραφικὴ διδαχὴ– νὰ ἀλληλοσυγχωροῦνται χωρὶς νὰ ἔχει ὑπάρξει μετάνοια καὶ διόρθωση τῶν «ἑτεροδιδασκαλιῶν» καὶ διελεύκανση ὅσων ἐσκανδάλισαν τοὺς πιστούς; Σὲ ποιά Ἐγκύκλιό σας, ἢ δημοσίευση, ἐξηγήσατε στὸ λαὸ καὶ στοὺς ἱερεῖς σας, ὅτι οἱ δύο μητροπολῖτες μετανόησαν γιὰ ὅσα αἱρετικὰ εἶπαν ἢ ἔκαναν, γιὰ τὰ ὁποῖα καὶ ἐσεῖς τοὺς κατηγορήσατε; Σὲ καμία. Δὲν ἔχουμε δίκιο, λοιπόν, ὅταν ἐκτιμοῦμε πὼς «διαχειρίζεσθε» τὰ τῆς Πίστεως, ὡς «ἰδιοκτησία» σας; Δὲν φτάνει ποὺ σκανδαλίσατε –μὲ τὶς δηλώσεις σας γι’ αὐτοὺς– τὸ λαό, ἀλλ’ ἔχετε τὸ θάρρος νὰ δέχεστε καὶ στὸ Αἴγιο ἐκείνους ποὺ τότε χαρακτηρίζατε μὲ βαρύτατους χαρακτηρισμούς, καὶ νὰ λέτε πὼς αὐτὸ εἶναι προσωπικό σας θέμα!

Εἶναι ὅλες αὐτὲς θεάρεστες πράξεις; Εἶναι εὐαγγελικές; Εἶναι «”εὐχάριστα” πράγματα»; Δὲν δείχνουν προσπάθεια νὰ διοικεῖτε τὴν Μητρόπολη δεσποτικά, ὡς «ἰδιοκτησία» σας καὶ μάλιστα καθὼς ἀποκρύπτεται ὅλο αὐτὸ τὸ παρασκήνιο ἀπὸ τὸ λαὸ καὶ διαστρεβλώνεται ἔτσι ἡ πραγματικότητα;

Δυστυχῶς, ὅλα αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ ξεχάσει ὅποιος πονᾶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Εὐαγγελικῆς, Ἀποστολικῆς, Πατερικῆς Πίστεως καὶ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὅπως παραγγέλλουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας.

Ἀκολουθεῖ ἡ ἀναλυτικὴ ἀπάντησή μας, ἡ ὁποία ὑπάρχει στὴν Διεύθυνση:

http://paterikiparadosi.blogspot.com/2012/03/normal-0-false-false-false_06.html

---

[1] Ἐφημ. «Το Βῆμα τῆς Αἰγιάλειας καὶ http://mkka.blogspot.com/2011/06/32-251-00.html «ΚΑΡΔΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ!», 13/6/ 2011.

[2]

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΕΡΙ ΜΗΝΥΣΕΩΣ ΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ, ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ

ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ

«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις

  “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»

   Θεσσαλονίκη, 6/3/2012

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες

                                 τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΕΡΙ ΜΗΝΥΣΕΩΣ

ΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ, ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Πρὸς τὸ τέλος τοῦ παρελθόντος χρόνου ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος, διαμαρτυρήθηκε μὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» (ΦΕΚΦ), γιὰ ἕνα ἄρθρο ποὺ δημοσιεύσαμε μὲ τίτλο: «Ὁ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, ὁ κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ καὶ “Ο ΣΩΤΗΡ”» καὶ μᾶς ζητοῦσε νὰ δώσουμε ἐπαρκεῖς ἐξηγήσεις, ἐντὸς 15 ἡμερῶν, γιὰ κάποια σημεῖα τοῦ ἄρθρου, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θεωρεῖ ὅτι θίγεται κατάφωρα. Σὲ ἐναντία περίπτωση, μᾶς ἀπειλοῦσε, θὰ κατέφευγε στὴν Δικαιοσύνη!

Περισυλλέξαμε, λοιπόν, τὰ στοιχεῖα ποὺ μᾶς ζήτησε ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων, τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν ὁποίων παραθέτουμε.

Κατ’ ἀρχὰς τὸ τμῆμα τῆς ἐπιστολῆς τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, στὸ ὁποῖο ἀπαιτεῖ νὰ ἀπαντήσουμε εἶναι:

«Ἀγανάκτησιν μοῦ προκαλοῦν ὅσα ἀναγράφονται καὶ δημοσιοποιοῦνται σήμερον διὰ τῆς ἱστοσελίδος σας www.apotixis.blogspot.com καὶ ἀναφέρονται εἰς τὸ προσωπόν μου... Μᾶς ἀδικεῖτε καταφώρως. Παρακαλῶ, λοιπόν, ὅπως εὐαρεστηθῆτε καὶ ἐντὸς προθεσμίας 15 ἡμερῶν ἀπὸ τῆς λήψεως τῆς παρούσης νὰ μοῦ ἀποδείξετε ὡς ἀντικειμενικοὺς τοὺς ἰσχυρισμούς σας, οἵτινες ὑποκρύπτονται εἰς τὰς κατωτέρω φράσεις ἢ καὶ λέξεις:

1. Στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας,“ἰδιοκτησίας” τοῦ κ. Ἀμβροσίου,

2. συμβαίνουν τὰ ἑξῆς “εὐχάριστα” πράγματα,

3. δὲν θέλει οἱ πιστοὶ νὰ ἀνακατεύονται καὶ νὰ ἔλεγχουν τὰ κακῶς πεπραγμένα τῆς Μητροπόλεως του ἐπὶ ποινῇ ἀφορισμοῦ,

4. δὲν ἄντεξε δίπλα στὸν κ. Ἀμβρόσιο καὶ ἔφυγε,

5. καὶ θὰ πρέπει νὰ μάθει ἀπὸ τὸν ἴδιο τὰ μυστικὰ τῆς χρηστῆς “διαχειρίσεως” τῆς Μητροπόλεως,

6. μὲ τὸν ἀέρα τοῦ “ἰδιοκτήτη” τῆς ἐπισκοπῆς.

Θεωρῶν ἄκρως ὑβριστικά, καὶ μάλιστα διὰ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ Τύπου διαδιδόμενα, τὰ ἀνωτέρω, μετὰ τὴν λῆψιν τῆς ἀπαντήσεως σας, ἐὰν δὲν μὲ ἱκανοποιῆ αὕτη, θὰ καταφύγω εἰς τὴν προστασίαν τοῦ Νόμου, τούθ' ὅπερ ἀπεύχομαι».

ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ  ΕΥΘΑΡΣΩΣ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ

Ἀρχίζουμε, διορθώνοντας τὴν πρώτη ἀνακρίβειά σας, Σεβασμιώτατε· ἀνακρίβεια ποὺ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ διατυπώνει ἕνας ἐπίσκοπος, ὅταν μάλιστα αὐτὸς εἶναι καλὸς γνώστης τοῦ διαδικτύου, διευθύνει ἱστολόγιο πολὺ πρὶν ἀπὸ μᾶς καὶ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ τοὺς δημοσιογράφους «ὁ πρῶτος bloger ἐπίσκοπος». Τὰ κείμενά μας, καὶ τὸ κείμενο ποὺ σᾶς ἐνόχλησε, δημοσιεύονται ὄχι μόνο στὸ ἱστολόγιο apotixisi, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀρκετὰ ἄλλα ἱστολόγια. Σεῖς, ὅμως, ἀπευθυνόμενος στὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» (ΦΕΚΦ), ἀναφέρετε ἀνακριβῶς (γιὰ νὰ μὴ ποῦμε ψευδῶς) πὼς ἡ ἱστοσελίδα apotixisi μᾶς ἀνήκει. Γράφετε συγκεκριμένα:

«Ἀγανάκτησιν μοῦ προκαλοῦν ὅσα ἀναγράφονται καὶ δημοσιοποιοῦνται σήμερον διὰ τῆς ἱστοσελίδος σας www.apotixisi.blogspot.com καὶ ἀναφέρονται εἰς τὸ προσωπόν μου» (Οἱ ὑπογραμμίσεις ὅλων τῶν κειμένων δικές μας).

Ἀπαντήση: Οὐδὲν τούτου ἀναληθέστερον. Ἡ ἀνωτέρω ἱστοσελίδα δὲν εἶναι δική μας καὶ εἴμαστε βέβαιοι πὼς τὸ γνωρίζετε πολὺ καλά, διότι στὸ παρελθὸν κάποιες φορὲς εἴχατε «ἐπικοινωνία» μὲ τὸν ἰδιοκτήτη της διὰ μέσου σχολίων ποὺ δημοσιεύτηκαν εἴτε στὴ δική σας ἱστοσελίδα εἴτε στὴ δική του. Ἄρα σκοπίμως (καὶ γιὰ λόγους ποὺ φανταζόμαστε) θέλετε νὰ μᾶς παρουσιάσετε ὡς διαχειριστὲς μιᾶς ἱστοσελίδας, τῆς ὁποίας δὲν ἔχουμε οὔτε τὴν ἰδιοκτησία, οὔτε τὴν διαχείριση, ἁπλῶς ἐκεῖ φιλοξενοῦνται κείμενά μας, ὅπως καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες ἱστοσελίδες. Δηλώνουμε δέ, ὅτι δὲν μᾶς ἐκφράζουν ὅλα ὅσα δημοσιεύονται σ’ αὐτήν, ὅπως καὶ ἐκεῖνα ποὺ δημοσιεύονται σὲ ἄλλες ἱστοσελίδες.

Καὶ ἐρωτοῦμε μὲ τὴν σειρά μας: πῶς ἐσεῖς, καθ’ ὃν χρόνον μᾶς ἀπειλεῖτε μὲ μήνυση, ἐπειδὴ τάχα  δὲν ἐλέγξαμε τὶς πηγὲς (παρακάτω θὰ ἀποδείξουμε πὼς ἐλέγχουμε πλήρως τὶς πηγές μας), πῶς μᾶς βαπτίζετε ψευδῶς ὡς ἰδιοκτῆτες ἢ διαχειριστὲς ἱστοσελίδας, ποὺ δὲν μᾶς ἀνήκει; Γιατί ἀλλοιώνετε σκοπίμως τὴν ἀλήθεια; Τὸ καταγγελτικὸ κείμενό σας, λοιπόν, τὸ ξεκινήσατε μὲ μιὰ σκόπιμη ἀνακρίβεια. Ἂν εἴχατε ἀμφιβολίες μπορούσατε νὰ μᾶς ρωτήσετε ἢ νὰ ρωτήσετε τὸν ἐπώνυμο ἰδιοκτήτη τοῦ ἱστολογίου.

(Ἐδῶ σημειώνουμε, ὅτι ἡ Ἕνωσή μας, ἔχει τὴν δική της ἱστοσελίδα πού, λόγῳ ἐλλείψεως προσωπικοῦ καὶ χρόνου, δὲν μπορούσαμε μέχρι καὶ τὸ τέλος τοῦ 2011 νὰ ἐνημερώνουμε).

Μετὰ τὸ πρῶτο κακὸ ξεκίνημα, συνεχίζετε μὲ ἥκιστα πατρικὸ ἦθος, ὅπως ὀφείλατε νὰ δείξετε ὡς ποιμένας καὶ μάλιστα ἐπίσκοπος. Χρησιμοποιεῖτε ὕφος καὶ ἦθος μᾶλλον δεσποτικό, εἰσαγγελικὸ καὶ λαϊκίστικο. Γράφετε: «Σᾶς προκαλῶ καὶ σᾶς προσκαλῶ... ἐντὸς 15 ἡμερῶν... νὰ προσκομίσετε ὅσα ἐπιβαρυντικὰ –πραγματικὰ καὶ ὄχι φανταστικὰ ἢ ἀνευθύνως θρυλούμενα, δηλ. φῆμες– στοιχεῖα ἔχετε εἰς τὴν διάθεσιν σας» ἐναντίον τοῦ πρώην Θεσσαλιώτιδος κ. Θεοκλητοῦ Κουμαριανοῦ (Θ.Κ.) «καὶ σᾶς ὑπόσχομαι νὰ λάβω τὰ ὅποια μέτρα ἐπιβάλλονται ὑπὸ τῶν Ἱ. Κανόνων. Ἡμεῖς, ἐρευνήσαντες τὸ ζήτημα, διεπιστώσαμεν ὅτι εἴχομεν πλανηθῆ καὶ διὰ τὸν λόγον αὐτὸν προέβημεν δημοσίως εἰς ἐπανόρθωσιν τῆς γενομένης ἀδικίας».

Ἀπαντήση: Σὲ τί νὰ πρωτοαπαντήσουμε; Μήπως ἐπιχειρεῖτε νὰ φοβήσετε ἢ νὰ διαβάλετε ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ νὰ στείλετε μήνυμα σὲ κάποιους, κ. Ἀμβρόσιε; Νὰ ἐξηγήσουμε τί ἐννοοῦμε:

Επιστολή λεβέντη δασκάλου από τη Λακωνία προς την Υπουργό Παιδείας

Άλικα, 01/02/2012

Προς: Την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κα Άννα Διαμαντοπούλου–Αθήνα.
ΚΟΙΝ.: 1. Αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο 2. Υφυπουργό Παιδείας κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου 3. Δ.Ο.Ε.

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Είθισται να μονοπωλούν τις συζητήσεις, τις διαμαρτυρίες, τα ψηφίσματα, και τις απεργιακές κινητοποιήσεις θέματα ακραιφνώς οικονομικού περιεχομένου. Ίσως είναι η ώρα να ασχοληθούμε και με υψηλά και βαθύτερα ζητήματα.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός της μη αποστολής χαιρετιστήριου-εορταστικού μηνύματος από μέρους σας επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών, την εορτή των γραμμάτων όπως την αποκαλεί ο λαός μας. Κι αυτό διότι μας έχετε συνηθίσει ακόμη και σε παγκόσμιες ημέρες να συντάσσετε ανάλογα μηνύματα. Αρχίζω να πιστεύω πως εάν υπήρχε Παγκόσμια ημέρα Μπαταρίας, κάτι θα εφευρίσκατε για να γράψετε. Σε αντίθεση με εσάς, η Κίνηση των Νεοδιορισθέντων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Λακωνίας, διένειμε 1.200 εικόνες των σεπτών Ιεραρχών σε Λάκωνες μαθητές.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα τελευταία χρόνια το Υπουργείο (Εθνικής το εξάλειψε η πονηρία) Παιδείας, ό,τι του μυρίζει πατρίδα, έθνος, γλώσσα, ιδανικά, ιστορία, «πιστεύω», δηλ. τις πιο ευωδιαστές μυρωδιές, προσπαθεί να εξαφανίσει με τους απορροφητήρες της νέας εποχής. Υπάρχουν τεκμήρια για του λόγου το αληθές, όπως (1) το ανιστόρητο βιβλίο ιστορίας της κας Ρεπούση (βλ. πόρισμα Ακαδημίας Αθηνών), (2) οι δηλώσεις της πρώην ειδικής γραμματέως σας, κας Δραγώνα, να καταστεί μάθημα επιλογής αυτό της Ιστορίας, αλλά και (3) τα ανδραγαθήματά της σχετικά με την ηρωίδα δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, (4) η εισήγηση της συμβούλου σας (αποσπασμένης δασκάλας), κας Ελένης Μπούντα να μην εκτυπωθεί (όπως κι έγινε) το νέο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, το οποίο εγκρίθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και διορθώνει με βάση πληροφορίες τα ανυπόστατα του αποσυρθέντος βιβλίου (βλ. Εφημ. Παρόν 17-7-2011), (5) ο Προγραμματισμός του 2011 που προέβλεπε διορισμό 250 ιεροδιδασκάλων στις μουφτείες της Θράκης ενώ συγχρόνως διορίζατε μόνο 52 δασκάλους για τα Δημοτικά όλης της Ελληνικής επικράτειας (βλ. Πρώτο Θέμα 10-07-2011), (6) η σχεδιαζόμενη αλλαγή του βιβλίου των Θρησκευτικών της Β΄ Γυμνασίου, για το οποίο η Υφυπουργός Παιδείας, κα Χριστοφιλοπούλου απέφυγε να απαντήσει σε επερώτηση βουλευτού αν όντως αληθεύει ότι δεν θα υπάρχει στο συγκεκριμένο πόνημα καμία αναφορά στο πρόσωπο της Παναγίας, και πάρα πολλά άλλα, τα οποία επιλείψει με ο χρόνος διηγούμενον.

Αδ Πεπελάσης Μια συνέντευξη ενός αστού οικονομολόγου που αξίζει να διαβαστεί !!!!!!!!

Την ημέρα που η Αθήνα υποδεχόταν το χιόνι, συναντήσαμε τον Αδαμάντιο Πεπελάση στο καταφύγιο του στη Φιλοθέη. Διαπρεπής οικονομολόγος, χρόνια καθηγητής σε αμερικανικά πανεπιστήμια και με μακρά θητεία στη διοίκηση τραπεζών, είχε το προνόμιο να διατελέσει συνεργάτης και φίλος όλων σχεδόν των πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης. Τους έζησε όλους από κοντά, τους συμβούλευσε και συγκρούστηκε μαζί τους. Ο ίδιος αρνήθηκε τη θέση του βουλευτή επικρατείας που του πρότεινε τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο στενός φίλος του, Α. Παπανδρέου. Η μαρτυρία του 90χρονου σήμερα διανοούμενου οικονομολόγου έχει διπλή σημασία. Αφενός, ξεκαθαρίζει το νέο οικονομικό και πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται. Αφετέρου, στο δεύτερο μέρος της κουβέντας μας, καταθέτει ενώπιον της ιστορίας, τις κρίσεις του για τις πολιτικές προσωπικότητες που σφράγισαν τη μεταπολιτευτική κακοδαιμονία μας. Ο λόγος του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς δεν προέρχεται από έναν αριστερό διανοούμενο με την κλασική έννοια του όρου, αλλά από έναν φιλελεύθερο που βρισκόταν πολύ κοντά αλλά και τόσο μακριά από τα δώματα της εξουσίας. Η συνέντευξη ποταμός που μας παραχώρησε, σε μεγάλο βαθμό είναι απολογητική αλλά και απολογιστική. Αποδομεί εκ των έσω τον μύθο που περιέβαλλε τα πρόσωπα της νεότερης ελληνικής ιστορίας, απευθύνοντας ένα δριμύ κατηγορώ με βαρύτατους χαρακτηρισμούς στους δυο μοιραίους της οικογένειας Παπανδρέου με την οποία συνδεόταν φιλικά μέχρι λίγα χρόνια πριν. Τα ερωτήματα που θέτει είναι αμείλικτα και δεν γίνεται να μείνουν αναπάντητα.

Εσείς δεν υπήρξατε ποτέ ένας τυπικός οικονομολόγος. Πάντα υπήρχε η διάσταση του πολιτισμού στη σκέψη και τη δράση σας. Οι άνθρωποι των καιρών μας βλέπουν ως ασυμβίβαστες αυτές τις δυο ενασχολήσεις, την οικονομία και τον πολιτισμό. Πώς συμβιβάζεται το προφίλ του οικονομολόγου με τις πολιτιστικές αγωνίες;

Νομίζω ότι αυτή η διάσταση της προσωπικότητάς μου αφενός με ζημίωσε προσωπικά, αλλά αφετέρου με βοήθησε στην κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων στα οικονομικά. Οι οικονομολόγοι ποτέ δεν είχαν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα και όσοι είχαν τέτοιες ευαισθησίες ήταν πάντα εξαιρέσεις. Ο Κέινς, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για την οικονομική θεωρία του, ζούσε χάριν της τέχνης. Και ο Άνταμ Σμιθ, αν τον διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι μιλάει για την αγωνία του ανθρώπου να κατανοήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Πόσο μάλλον ο Μαρξ. Νομίζω ότι το μοντέλο του παραδοσιακού οικονομολόγου, όπως το γνωρίσαμε από τον 19ο αιώνα και που αναζητούσε τους τρόπους παραγωγής και αύξησης του πλούτου με τις λιγότερες δυνατές θυσίες, έχει τελειώσει.

Ἡ σημαία μὲ τὸ αἷμα καὶ τὸ στέμμα. Α΄ Κυρ. Νηστειῶν (τῆς Ὀρθοδοξίας). (†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

Ἡ σημαία μὲ τὸ αἷμα καὶ τὸ στέμμα. Α΄ Κυρ. Νηστειῶν (τῆς Ὀρθοδοξίας). (†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

Α΄ Κυρ. Νηστειῶν (τῆς Ὀρθοδοξίας)

(Ἰωάν. α΄ 44-52)

Ἡ σημαία μὲ τὸ αἷμα καὶ τὸ στέμμα

«Ραββί, σὺ εἶ ὁ ὑιὸς τοῦ Θεοῦ...»

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Ὅταν κατὰ τὴν Ρωμαϊκὴν ἐποχή, ἀγαπητέ μου ἀναγνῶστα, ἐπέστρεφεν ἀπὸ νικηφόρον πόλεμον ὁ νικήτὴς στρατηγὸς ἤ αὐτοκράτωρ, ὁ λαὸς τῆς Ρώμης τοῦ ἐπεφύλασσε μεγαλειώδη ὑπποδοχή. Ζητωκραυγαὶ καὶ ἀλαλαγμοὶ συνώδευαν τὸν θριαμβευτὴν, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο στεφανωμένος εἰς μεγαλοπρεπὲς ἅρμα, ποὺ τὸ ἔσυραν ὑπερήφανα ἄλογα.

Ἡ πομπὴ αὐτὴ εἶναι γνωστὴ ὡς : Θ ρ ί α μ β ο ς.

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι μιὰ τέτοια ἡμέρα θριάμβου.  Θριαμβευτὴς ὅμως εἶναι ὄχι κάποιος βασιλεύς, ἀλλ’ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἐμφανίζεται σήμερον στεφανωμένη καὶ ἀκτινοβολοῦσα. Ἅρμα της εἶναι αἱ καρδίαι τῶ χριστιανῶν ὅλων τῶν ἐποχῶν. Καὶ στέφανος, τῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων τὰ αἴματα...

Εἶναι μέγα γεγονὸς ὁ θρίαμβός της αὐτός. Καὶ διὰ νὰ μὴ τὸ λησμονοῦν οἱ πιστοί, καθιερώθη κατὰ τὴν Α΄ Κυριακὴν τῶν Νηστειῶν, ποὺ εἶναι γνωστὴ ὡς Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ ἑορτάζεται μαζὺ μὲ τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων Εἰκόνων, καὶ ἡ νίκη τῆς Ἐκκλησίας γενικῶς κατὰ τῶν ἐχθρῶν της, ποὺ ἐνεφανίσθησαν διὰ μέσου τῶν αἰώνων.

Ἀλλὰ ποιά εἶναι καὶ πῶς κατεκτήθη αὐτὴ ἡ νίκη; Ἰδοὺ τὸ θέμα μας.

1.Το ξεκίνημα

Διὰ νὰ ἐκτιμήσωμεν, ἀγαπητοί μου, περισσότερον τὴν ἀξίαν τοῦ θριάμβου τῆς Ἐκκλησίας μας, πρέπει νὰ γυρίσωμεν ὀπίσω, 2000 σχεδὸν χρόνια. Εἰς τὴν ἐποχήν, ποὺ ὁ Κύριος ἀρχίζει τὸ ἔργον Του.  Μὲ τὶ ἐφόδια προχωρεῖ; Ἀνθρωπίνως, σχεδὸν μὲ τὸ μηδέν. Ὁ ἴδιος εἶναι πτωχὸς καὶ ἄσημος ξυλουργός. Δὲν ἔχει διπλώματα σχολῶν. Δὲν κρατεῖ σπάθην ἐξουσίας. Οἱ μαθηταί Του ἔπειτα; Ἀσθενέστεροι τοῦ διδασκάλου. Ἀγράμματοι, πτωχοί ψαράδες. Καὶ ξεκινοῦν νὰ κάμον τί; Νὰ ἀναπλάσουν τὸν κόσμον ὅλον. Νὰ ὑψώσουν νέα σύμβολα. Νὰ κρημνίσουν τὰ εἴδωλα καὶ νὰ στήσουν στὰ ἐρείπια τὴν νέαν πίστιν. Μιὰ πίστιν, ποὺ θὰ χρειασθῇ νὰ στερεωθῇ μὲ αἱματηρὰς θυσίας.

Κυριακή Α΄ Νηστειών (Ορθοδοξίας)- Τα κατορθώματα της πίστεως (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Τὰ κατορθώματα τῆς πίστεως

«Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα»(ἀπολυτ. ἁγ. Θεοδ. Τήρ., 17 Φεβρ.)

Δὲν πᾶμε καλά, ἀγαπητοί μου. Αὐτὸ τὸ λέ-νε ὅλοι. Δὲν πᾶμε καλὰ κοινωνικῶς καὶ ἐθνικῶς. Ἀλλ᾽ ἐγὼ περιορίζομαι στὸ ἠθικὸ καὶθρησκευτικὸ μέρος, καὶ θὰ πῶ ὅτι δὲν πᾶμεκαλὰ ἠθικῶς καὶ θρησκευτικῶς. Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ δύσκολη. Δύσκολη ὄχι μόνο στὸ νὰ μπορέσῃ ὁ φτωχὸς νὰ ἐξοικονομήσῃ τὸ καρβέλι του. Εἶνε ἐποχὴ ἀπεριγράπτου διαφθορᾶς, ἐποχὴ ποὺ διέπραξε τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα. Καὶ ἐνῷ χύθηκαν ποτάμια αἷμα,ἐν τούτοις δὲ βλέπεις μετάνοια. Ὁ κόσμος ἑτοιμάζεται γιὰ ἀκόμα μεγαλύτερα ἐγκλήματα.Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πιεῖ ἀπ᾽ τὸ κρασὶ τοῦ διαβόλου, μέθυσαν, ἔχουν ζαλιστῆ, οἱ καρδιὲς ἔχουν μαυρίσει. Νομίζεις ὅτιὁ κόσμος ἔχει γίνει ἕνα ἀπέραντο θηριοτροφεῖο· αὐτὴ τὴν εἰκόνα παρουσιάζει ἀπὸ ἠθικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἀπόψεως. Θέλει νὰ ζήσῃ χωρὶς τὸ Θεό,νὰ λατρέψῃ νέα εἴδωλα. Θεὸς τοῦ κόσμουδὲν εἶνε πιὰ ὁ ἐσταυρωμένος Λυτρωτής· εἶνε ὁ μαμωνᾶς - τὸ χρῆμα, ἡ δύναμις - τὰ ὅπλα,ἡ γνῶσις - ἡ ἐπιστήμη. 

Αὐτὰ ἀκοῦμε νὰ λένε.Ἀλλ᾽ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ὅτι πέρα ἀπ᾽ αὐτὰτὰ ἐγκόσμια ἁπλώνεται ἕνας ἄλλος κόσμος,ἀόρατος· πάνω ἀπ᾽ αὐτὲς τὶς δυνάμεις ὑπάρχει μιὰ ἄλλη δύναμις, τῆς ὁποίας ἀκριβῶς τὸ μεγαλεῖο ψάλλει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.Ἡ δύναμις αὐτή, ποὺ νικᾷ κάθε ἄλλη ―τὸ πιστεύουμε ἀπολύτως―, εἶνε ἡ πίστις. Κι ὅταν λέμε πίστι, δὲν ἐννοοῦμε μιὰ ὁποιαδήποτε πίστι· ἐννοοῦμε τὴν πίστι τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τὴν πίστι ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁΚύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τὴν πίστι τῶνἁγίων πατέρων, ποὺ ἔχει φθάσει ἕως ἐμᾶς.

Ἂν προσέξατε σήμερα τὸν ἀπόστολο, θὰ εἴ δατε ὅτι μιὰ λέξις ἐπαναλαμβάνεται πολλὲς φορές, ἡ λέξις ἡ «πίστις»(Ἑβρ. 11,24,33,39· 12,2).

«Πίστει…»,λέει. Κ᾽ ἐμεῖς σήμερα, ποὺ ἑορτάζουμε τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἂς δοῦμεμὲ λίγα λόγια τί κατορθώνει ἡ πίστις.