Ξενίζουσες Αγιορείτικες συμπεριφορές εν γνώση ή αγνοία ;;;

 Συμπαράσταση στον οικουμενιστή Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος

και συνεχιζόμενη σιωπηρή αποδοκιμασία για τον διωκόμενο από τους Οικουμενιστές Μητροπολίτη Ράσκας και Πιζρένης Αρτέμιο!

Διαβάσαμε σήμερα στο www.amen.gr περί του «ιεροκοινοσφραγίστου γράμματος» που απέστειλε «η Iερά Κοινότητα του Αγίου Όρους» δια του οποίου δηλώνει ότι τίθεται «στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννη» και συμπαρίσταται στη δοκιμασία της εκ νέου φυλακίσεώς του.

Ανθρώπινο καθήκον και χριστιανική έκφραση αγάπης η συμπαράσταση προς κάθε δοκιμαζόμενο.

Όταν όμως, αυτό το καθήκον ή η αγάπη επιδεικνύεται επιλεκτικά, τότε πόσο χριστιανική είναι;

Είναι γνωστόν, ότι ο Σεβασμιώτατος Ιωάννης (αν και Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος) συμμετέχει σε οικουμενιστικές εκδηλώσεις μετά του πατριάρχου Ειρηναίου και της τρόϊκας των Επισκόπων (που οδηγεί την Εκκλησίαν της Σερβίας στο αρχιπέλαγος του Οικουμενισμού και της πανθρησκείας).

Είναι επίσης γνωστό πως, παρότι για τον Αχρίδος Ιωάννη έχει εκδοθεί ένταλμα συλλήψεως από την Ιντερπόλ, κινείται ελεύθερα στην Ελλάδα και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να συλλαμβάνεται.

Είναι γνωστόν, ότι ενώ ξέρει πως άπαξ και εμφανισθεί στα Σκόπια θα συλληφθεί, κατά διαστήματα εισέρχεται εκεί, συλλαμβάνεται και μετά από λίγο ...ελευθερώνεται(!), για να παραμείνει ελεύθερος επί μήνες στη Θεσσαλονίκη.

Παρά λοιπόν, την οικουμενιστική και παράξενη αυτή συμπεριφορά του Αχρίδος, του συμπαραστέκεται, ίσως με καλό λογισμό, η Αγιορείτικη κοινότητα.

Όμως, στον Σεβασμιώτατο Ράσκας Αρτέμιο που διώκεται για την Πίστη και την προσπάθεια που έκανε, ώστε να μείνει η μητροπολιτική του περιφέρεια στα πλαίσια της θρησκευτικής και εθνικής Παραδόσεως των Σέρβων, γιατί σιωπά η Ιερά κοινότητα; Για να μη δυσαρεστήσει τον αναδυόμενο νέον Πάπα της Ανατολής; Και αν είναι έτσι, μήπως το θέμα είναι «εκ του πονηρού»;

Για τον υπόπτου συμπεριφοράς Αχρίδος Ιωάννη «οι Αντιπρόσωποι και οι Προϊστάμενοι των είκοσι Ιερών Μονών του Αγίου Όρους διαβεβαιώνουν τον κλήρο και τον λαό της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος πως θα συνεχίσουν τις προσευχές τους κι τις δεήσεις τους “ενώπιον της εφεστίου εικόνος του “Άξιον Εστί”».

Για τον Σεβασμιώτατο Ράσκας και Πριζρένης πατέρα Αρτέμιο, δεν περισσεύουν κάποια ψίχουλα αγάπης και προσευχής;

Λεόντιος Διονυσίου

O νόμος του Ομπάμα, δεν απαιτεί απλά να βάλει κάποιος το μικροτσίπ, όποιος δεν το βάλει θα είναι παράνομος και θα του επιβάλεται σε πρώτη φάση πρόστιμο και βέβαια θα πεθαίνει στο δρόμο σαν το σκυλί. Χωρίς βέβαια τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης δεν μπορείς να εργάζεσαι, ουσιαστικά στην Αμερική δεν υπάρχεις.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΣΧΟΛΙΑΖΑΝ ΩΣ ΓΡΑΦΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΥΣ-ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ!!

61Share

Σήμερα πέρασε από το ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ και ισχύει από 1-1-2013 ο νόμος OBAMA CARE, ο νέος υγειονομικός νόμος του Ομπάμα, που απαιτεί από όποιον θέλει να ...έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα πρέπει από 1-1-2013 μέχρι 31-12-2014 να έχει ενταχθεί στο νέο σύστημα, που είναι αυτό που απαιτεί εμφύτευση μικροτσίπ. O νόμος του Ομπάμα, δεν απαιτεί απλά να βάλει κάποιος το μικροτσίπ, όποιος δεν το βάλει θα είναι παράνομος και θα του επιβάλεται σε πρώτη φάση πρόστιμο και βέβαια θα πεθαίνει στο δρόμο σαν το σκυλί. Χωρίς βέβαια τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης δεν μπορείς να εργάζεσαι, ουσιαστικά στην Αμερική δεν υπάρχεις.
Επίσης επιβάλει και την ευθανασία σε ασθενείς που έχουν δύσκολο "χειρισμό" ή που είναι μεγάλοι σε ηλικία και "καταλαμβάνουν ένα κρεββάτι αδίκως". Εκείνο που επίσης προβλέπει είναι η υιoθέτηση της "υγιεινής διατροφής". Τι είναι αυτό; Οι κρεατόμαζες και τα εγγεκτιμένα άλευρα τουCODEX ALIMENTARIUS; Από ότι βλέπετε, επειδή ο αριθμός σημόσιας ασφάλισης στην Αμερική (social security number), είναι οπυσιαστικά και ο αριθμός ταυτότητος του καθενός, μέσω της υγείας θα έρθει και το τσιπ που θα γίνει και πορτοφόλι και θα λύσει δήθεν και το θέμα της φοροδιαφυής.
Έτσι θα το περάσουν στην Ευρώπη και βέβαια θα το περάσουν για πλάκα στους ανίδεους του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Χωρίς το τσιπ θα είσαι παράνομος και δεν θα μπορείςε να αγοράσεις ή να πουλήσεις τίποτε. Ιδού λοιπόν η ρόδος, ιδού και το πήδημα μεγαλοχριστιανοί μου που λέγατε ότι το χάραγμα στο χέρι είναι οι κακές πράξεις και το χάραγμα στο μέτωπο είναι οι κακές σκέψεις. Φίλοι και φίλες σας το λέω ακόμη μία φορά.
Στον αόρατο πνευματικό πόλεμο με το κακό, δεν υπάρχουν άμαχοι. Θα είστε ή με τον Χριστό, ή με τον Διάβολο. Λυπάμαι που μέσα στα τόσα που έχετε στο νου σας σας φορτώνω και αυτό, αλλά αυτό ίσως είναι και εκείνο που μπορεί να ξεφορτώσει το μυαλό μας από τις στημένες έννοιες του ψεύτικου και μάταιου αυτού κόσμου.
Τα μάτια ανοικτά κι ελληνορθόδοξα.

Είταν ένας άνθρωπος ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δενσταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα. Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε. Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με ταδυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.
Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθησε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιοπολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.
Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Ἔθεσαν τὸν λύχνον τῆς ὁμολογίας «ὑπὸ τὸν μόδιον»!

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Ἔθεσαν τὸν λύχνον τῆς ὁμολογίας «ὑπὸ τὸν μόδιον»!

Σήμερα γιορτάζουμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι «τῷ κόσμῳ ἐδείχθησαν ὑπέρλαμπροι φωστῆρες τῆς ἀληθείας Χριστοῦ... ἑπόμενοι ταῖς τῶν Ἀποστόλων διδαχαῖς». Καὶ ὀνομάζονται ἀπὸ τὸν ὑμνογράφο «Πατέρες μακάριοι καὶ θεόφρονες», ὡς «τήξαντες τὰς αἱρέσεις, τῶν δυσφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τὰς φλογώδεις, τῶν βλασφήμων συγχύσεις» περὶ τοῦ «συνάναρχου Λόγου» Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι αὐτοὶ ποὺ «τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος». Εἶναι αὐτοί, ποὺ ὁμολόγησαν τὴν ἀληθινὴ Πίστη περὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ, καὶ λόγῳ αὐτῆς τῆς ὁμολογίας ἐδιώχθησαν, προπηλακίστηκαν, ἔχασαν τὸν θρόνο τους καὶ ὑπέστησαν τόσο καὶ τόσα δεινά, γιατὶ κράτησαν τὴν Πίστιν «ἐπὶ τὴν λυχνίαν», ὅπως ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, «λάμπειν πάσαις Ἐκκλησίαις τε καὶ ψυχαῖς, καὶ παντὶ τῷ τῆς οἰκουμένης πληρώματι, μηκέτι εἰκαζόμενον, μηδὲ τῇ διανοίᾳ σκιαγραφούμενον, ἀλλὰ καὶ φανερῶς ἐκλαλούμενον» (Γρηγορίου Θεολόγου).

Καὶ σήμερα, πολλοὶ Πατέρες «καίουσι» τὸν «λύχνον» τῆς ὁμολογίας καὶ μᾶς ἔμαθαν κι ἐμᾶς νὰ τὸν ἀνάψουμε. Μὰ κατόπιν (στοὺς ἐσχάτους καιροὺς ποὺ διανύουμε), ἔθεσαν αὐτὸν «τὸν καιόμενον λύχνον ὑπὸ τὸν μόδιον»· καὶ κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιον: «ὡς υἱοὶ τοῦ αἰῶνος ὄντες τούτου, φρονίμως πεποιήκασι (σ.σ. ἡ ἀσύνετος φρόνηση), κρύπτοντες ὑπὸ τὸν μόδιον τὸν ἑαυτῶν λύχνον, ἵνα νομίζηται φαίνειν, καὶ μὴ φαινόμενος ἀποσβεσθῇ καταγινωσκόμενος» (Μ. Ἀθανασίου).

ΟΙ 200 ΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

 ΔΕΣΤΕ ΤΙΣ 200 ΣΤΟΛΕΣ  ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ  ΛΑΡΙΣΑΣ ΕΔΩ
 Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης ΑΡ ΦΥΛ.179  http://www.agonas.org/pdf/1204.pdf

      

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ 20ον μέρος ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  α.φ.180

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ 20ον μέρος  (συνέχεια)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΣ

ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ

  Του    π. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΚΟΛΛΑ θεολόγος, εκκλησιαστικός συνήγορος, επιτ. προέδρου  εφημ. κλήρου Ελλάδος

     Ήδη ο Θωμάς ο Ακινάτος και αργότερα ο ΚΑΝΤ εντόπισαν τα μειονεκτήματα της Οντολογικής απόδειξης. Ο Κάντιος απέδειξε το πεπλανημένο της αποδείξε¬ως αυτής, η οποία ταυτίζει την ιδέα περί του Θεού με το πραγματικόν, με τον Θεό. Ο Κάντιος υποστηρίζει, ότι δεν μπορούμε, ασφαλώς, επί της περί Θεού ιδέας (= εν¬νοίας) να οδηγηθούμε στην ύπαρξη του Θεού. Τον Κάντιο ανέτρεψε η νεώτερη Φιλοσοφία. Ο Έγκελς λέγει ότι η ιδέα είναι εκείνη η οποία κινεί την ύλη και τα α¬ντικείμενα. Όμως, δεχόμενος ο Έγκελς τον Θεό ως ιδέα, η οποία κρατεί τον κό¬σμο, καταλήγει στον ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΝ, όπως ο Σπινόζα, ο οποίος είναι ο εισηγητής του ΜΟΝΙΣΜΟΥ (= της μιάς Αρχής), και ο οποίος φαίνεται να άντλησε (= πήρε) από τον Άνσελμο.

     Λογικά, η απόδειξη αυτή έχει τις αυτές (= τις ίδιες) ελπίδες επιτυχίας ή απο¬τυχίας. Εάν λ.χ. δεχτούμε τη γνώμη του Φόϋερμπαχ, ο οποίος δέχεται ότι ο Θεός είναι προβολή της εφέσεως (= της θελήσεως) του ανθρώπου, να έχει και να πιστεύει, ότι υπάρχει ένα τέλειον ON, τότε ουδείς (= κανένας) λόγος μπορεί να γίνει περί πραγματικής υπάρξεως του Θεού.

      ΘΕΤΙΚΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ: Θετικό στοιχείο της απόδειξης αυτής είναι το ότι υπο¬στηρίζει την ύπαρξη του Όντος, σε αντίθεση προς το γίνεσθαι (= τη φθορά, το τέλος), προς αυτό δηλαδή το οποίον φεύγει (= διαφεύγει). ON είναι το πραγματικόν, το υπάρχον, εκείνο το οποίον υπάρχει. Και εν προκειμένω είναι ο εν Τριάδι Θεός, ο Οποίος είναι «Ο ών, ο ήν και ο ερχόμενος» [Αποκλ. 1,8], εν αντιθέσει προς το γίνεσθαι (= ήτοι, την γέννηση και τη φθορά του κόσμου). Τέλος και η παρούσα απόδειξη είναι ενδεικτική και ουχί αποδεικτική.

     4΄.-) ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Η απόδειξη αυτή ξεκινά όχι από την εμπειρία του κόσμου ή της λογικής, αλλά από τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου και από την κοινωνική πραγματικότητα. Είναι η κατ’ εξοχήν κοινωνική απόδειξη και στηρίζει τα επιχειρήματά της στις παρατηρούμενες αντι¬θέσεις ή αντιφάσεις της κοινωνικής ζωής. Μιλάει περί του δέοντος (= του πραγ¬ματικού) ζην, πώς δηλαδή κάποιος να ζη.

Πατέρας της θεωρίας αυτής είναι ο Κάντιος, ο οποίος εξέθεσε αυτή στο έργο του «Κριτική της Κριτικής». Ο Συλλογισμός του είναι ο εξής: Ενώ, λέγει, είναι πανανθρώπινον αίτημα η δικαίωση του αγαθού και η τιμωρία του πονηρού, διότι η ηθική απαιτεί αμοιβή, και το κακό τιμωρία, εν τούτοις, η καθημερινή πραγματικότητα μαρτυρεί την αντίφαση αυτής της εμφύτου προσδοκίας, και τη μη ύπαρξη θε¬τικής σχέσης μεταξύ του ενεργείν και του ζην. Τούτο δε διότι συνήθως οι μεν πονηροί ευτυχούν, οι δε δίκαιοι δυστυχούν. Επομένως, πρέπει να υπάρχει κάποιο ON, το οποίον να αποδώσει «εκάστω κατά τα έργα αυτού». Άρα υπάρχει ένα ON, και αυτό είναι ο ΘΕΟΣ.

Την απόδειξη αυτή ο ίδιος ο Κάντιος δεν τη θεωρεί ως απόδειξη, αλλά ως αί¬τημα του ανθρώπου μόνον, διότι, κα’ αυτόν, δεν μπορεί ο άνθρωπος δια της λο¬γικής να γνωρίσει τον Θεό.

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]

ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

			Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ. 180

                       ΜΗΝΥΜΑΤΑ  – ΜΗΝΥΜΑΤΑ …

Τα μηνύματα που πήραμε από την Ελλάδα και το εξωτερικό ως προς το τελευταίο φύλλο του «ΑΓΩΝΑ» ξεπερνούσαν τα εκατό. Όλοι ζητούσαν πληροφορίες και άλλοι να τοποθετηθούν σχετικά. Η δημοσίευση όλων αυτών καθίσταται αδύνατη καθότι θα απαιτούνταν πολύς χώρος. Τα ερωτήματα των περισσότερων συνοψίζονται στα παρακάτω:

     Ερ. Πόσο είναι το κόστος των στολών του Ιγνατίου;

Απ. Ο υπολογισμός επακριβώς είναι αδύνατος. Πάντως – βάσει των τιμοκαταλόγων που κυκλοφορούν – η αξία τους μαζί με τα αξεσουάρ (μίτρες, πατερίτσες, εγκόλπια, σταυρούς κ.ά.) είναι μεγάλη! Την ίδια ερώτηση υπέβαλαν και οι Αγωνιζόμενοι ανήμερα του αγίου Αχιλλείου σε αναρτημένο πανώ ζητώντας να τους πληροφορήσουν οι αρμόδιοι «από ποιο ταμείο πληρώθηκαν οι 200 στολές του Ιγνατίου;» Ασφαλώς απάντηση δεν δόθηκε. Άλλοι αναγνώστες ρωτούσαν αν υπάρχει άλλος μητροπολίτης με τόσες στολές. Αντί δικής μας απάντησης θα δημοσιεύσουμε απόσπασμα επιστολής αναγνώστη μας ο οποίος προτείνει τον Ιγνάτιο για το βιβλίο Γκίνες:

   «...Η Λάρισα θα μπορούσε να διεκδικήσει ένα ρεκόρ στο βιβλίο Γκίνες (για να βγούμε απ’ τη μιζέρια της καθημερινότητας). Το ρεκόρ θα έπαιρνε ο δεσπότης σας για τις ατελείωτες στολές που φτάνουν τις 200. Άλλωστε και η γυναίκα του δικτάτορα των Φιλιππίνων Ιμέλντα Μάρκος πέρασε στην ιστορία εξαιτίας του μεγάλου αριθμού παπουτσιών. Όπως και να έχει το πράγμα οι στολές έχουν τόση χρυσή κλωστή ώστε να στοιχίζουν πολλαπλάσια από τα παπούτσια της Ιμέλντα...».

   Μερικοί βγάλαν τα κομπιουτεράκια και υπολόγισαν ότι ο δεσπότης «κάθε 27 ημέρες έραβε και νέα στολή».  Εντύπωση έκανε η παρατηρητικότητα αναγνωστών όταν διαπίστωσαν, κατά την τηλεοπτική μετάδοση της γιορτής του Αχιλλείου (ΕΤ3 και 4€), ότι η στολή που φορούσε ο Ιγνάτιος δεν περιλαμβάνονταν στη δημοσιευμένη γκαρνταρόμπα. Τους γνωρίζουμε ότι όντως είναι νεοραμμένη (φωτό) γιατί – αχ πώς να το κάνουμε - αδελφέ, δεν πάει να γιορτάσουμε τον άγιο με παλιά στολή!!!

Ειναι για γελια…

«Κοσμοσυρροή στον Αγ. Ραφαήλ Πυργετού».

Μήπως κάνατε λάθος; Γιατί παπασυρροή υπήρχε, κοσμοσυρροή δεν είδαμε.

Προσκυνητής που βρέθηκε στη γιορτή, μας περιέγραψε την κοσμοαποχή. Το βεβαιώνει – χωρίς να το καταλάβουν – το δημοσίευμα που δόθηκε στης εφημερίδες: «… ανήμερα της εορτής έλαβε χώρα η πανηγυρική αρχιερατική θεία λειτουργία μέσα στο κατάμεστο από πιστούς καθολικό…».

Δεδομένου ότι το καθολικό δεν χωράει παραπάνω από 40 άτομα εκ των οποίων τα 25 ήταν ιερείς, πόσοι αποτελούσαν την «κοσμοσυρροή»; Αυτό επιβεβαιώνεται κι από τη φωτογραφία που δημοσίευσαν οι ίδιοι.

Είναι πράγματι για γέλια ή για κλάματα όταν διαπιστώνεις μια ανέντιμη πολιτική προκειμένου να περάσει στον κόσμο ότι όπου πηγαίνει ο ελέω Σεραφείμ Τίκα επίσκοπος Ιγνάτιος (ούτε λαοπρόβλητος ούτε θεοπρόβλητος) συγκλονίζεται ο τόπος από την «κοσμοσυρροή»;

ΑΠΟΡΙΕΣ!!

Γηραιός Μητροπολίτης, μας τηλεφώνησε, γεμάτος απορία, προκειμένου να βεβαιωθεί αν όντως ήρθαν στη Λάρισα, ο “καλός”, ο “λόγιος”, ο “πνευματικός” και πιστό τέκνο του μακαριστού Εδέσσης Καλλινίκου και του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου ο Ναυπάκτου Ιερόθεος ή, αν και πώς ήρθε στη Λάρισα ο Αρχιεπίσκοπος όταν άλλα σας έλεγε παλαιότερα.

Επίσης και το τί συμβαίνει με το “νέο εκκλησιαστικό ανάστημα” τον Παροναξίας Καλλίνικο  -  πνευματικοπαίδι  και αυτός του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, που για την δεσποτική πατερίτσα έπαθε «αμνησία», ξεχνώντας τι τους έλεγε ο μακαριστός π. Επιφάνιος για τους μοιχεπιβάτες - που τον είδε να συγχοροστατεί με μια πλειάδα χρυσοστόλιστων (χιλ. ευρώ) Αρχιερέων.

Του απαντήσαμε εν ολίγοις:

- Γέροντα όταν βλέπουμε μεγάλους τίτλους να προβάλουν, τότε πρέπει να παίρνουμε μικρό καλάθι και μάλιστα να το κοιτάμε μήπως δεν έχει πάτο. Αυτό ισχύει και για τον Ιερόθεο Βλάχο.

Καλά ο Αρχιεπίσκοπος είναι… «είπα-ξείπα».

Όσον αφορά όμως το “νέο εκκλησιαστικό ανάστημα” ξοφλάει ψηφοεπιταγές και δεν είναι καν ανάστημα. Δεσπότης ήθελε να γίνει ο άνθρωπος!

Αχ, Αρχιεπισκοπε !

Άνθρωποι που κάθε χρόνο βοηθούν στα του ναού έλεγαν: Φέτος ο εσπερινός του Αγίου Αχιλλείου ήταν ο χειρότερος που γνωρίσαμε… Ο κόσμος ελάχιστος αν και τίμησε τον… άγιο (;) ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος με την κουστωδία του. Για μια πόλη 200.000 κατοίκων 160-190 άτομα που εκκλησιάστηκαν αποτελεί κατάντημα. Ακόμη και οι μικροπωλητές δεν έβγαλαν ούτε το ενοίκιο προς το δήμο θεωρώντας τον Αρχιεπίσκοπο «γκαντέμη».

Άνθρωπέ μου, οι πιστοί άρχισαν να ξυπνούν, να απεχθάνονται τις φιέστες και τις επιδείξεις που λυπούν μάλλον τον άγιο παρά τον χαροποιούν.

Μήπως πρέπει να ντρεπονται ;;

Άνθρωπος που βρέθηκε και άκουσε αυτά που έσερνε στους πολιτικούς την ημέρα της γιορτής του Αγ. Αχιλλείου ο “άγιος” Καστοριάς Σεραφείμ, μας μετέφερε και το τί συζητούσαν γι’ αυτόν οι επίσημοι.

Κάποιος γνώστης των εκκλησιαστικών επισήμανε:

- Εάν υπάρχει κάποιος που δεν πρέπει να κριτικάρει, αυτός είναι ο Καστοριάς Σεραφείμ διότι επί δέκα έξι (16) χρόνια το έργο της Μητρόπολής του όχι μόνο είναι ανύπαρκτο αλλά κι αυτό που βρήκε μειώνεται συνεχώς διότι «μεριμνά και τυρβάζει, περί πολλά ενώ ενός εστί χρεία». Καθημερινή αγωνία του δεν είναι η μέριμνα της πνευματικής προκοπής των πιστών της μητρόπολής του αλλά η εκπλήρωση κοινωνικών υποχρεώσεων προς εορτάζοντας συνεπισκόπους.

Απόσπασμα της ομιλίας του, στην κεντρική πλατεία της Λάρισας ανήμερα της εορτής, εντοπίζει τη θλιβερή σημερινή κατάσταση στην απομάκρυνσή μας από το Θεό όταν λέγει:

- Υπεύθυνοι της κατάστασης που ο λαός βιώνει καθημερινά, είμαστε όλοι γιατί απομακρυνθήκαμε από το Θεό.

Η διαπίστωση ορθή. «Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν». Κι ερωτούμε: Εσύ τί έκανες για να μην απομακρυνθεί το ποίμνιό σου από το Θεό; Στάθηκες στο πλευρό του να του απευθύνεις έμπρακτα με το παράδειγμα της προσωπικής σου ζωής (!) λόγους παρηγορίας ή το εγκατέλειψες μυριάκις φορές – ευκαίρως, ακαίρως – άμα τη προσκλήσει, και αγαλλομένω ποδί έσπευσες να στηρίξεις και να απευθύνεις λόγους κολακείας σε συναδέλφους σου που και οι ίδιοι αμφιβάλλουν για την εκλογή τους και την αξία τους;

Κύριε Σεραφείμ (και κάθε Σεραφείμ), άφησε στην άκρη το καταραμένο «φιλάδελφον»· κόψε τα «σούρτα-φέρτα»· μείνε στο πλευρό του ποιμνίου σου και ξέχασε τους διάφορους Ιγνάτιους, μήπως και διασώσεις κάποιο ίχνος επισκοπικής αξιοπρέπειας. Να είσαι δε βέβαιος ότι τότε ποίμνιο και ποιμένας θα ελκύσουν το έλεος του Θεού!

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης

Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη (B)π. Αθανασίου Μυτιληναίου. 2η συνέχεια από τη 2η Ομιλία που έγινε 18 -10-1980

 Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ. 180

Αποκαλυψη του Αγίου  Ιωάννου

Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο.

Ερμηνεία   εις την Αποκάλυψη (B)

2η συνέχεια από τη 2η Ομιλία που έγινε 18 -10-1980

Η φυσική θεία αποκάλυψις έχει τρεις σφαίρες, μέσα στις οποίες ο Θεός αποκαλύπτεται στην δημιουργία Του: πρώτα-πρώτα είναι αυτή αύτη η δημιουργία, δεύτερον είναι αυτός ούτος ο άνθρωπος, και τρίτον είναι η Ιστορία, η ανθρώπινη. Ακόμη είναι και η ιστορία της κτίσεως, δηλαδή η ιστορία αυτής ταύτης της κτίσεως. αλλά, όταν λέμε Ιστορία, εννοούμε κυρίως τα ανθρώπινα γεγονότα.

     Δια της δημιουργίας ο Θεός φανερώνει τον εαυτόν Του, κατά τον λόγον του αποστόλου Παύλου -Προς Ρωμαίους, 1, 20: «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης». Ότι δηλαδή μέσα στη δημιουργία γνωρίζομε τις ιδιότητες του Θεού κατά καταφατικόν τρόπον. Όχι κατά αποφατικόν τρόπον, που σας είπα προηγουμένως, αλλά κατά καταφατικόν. μέσα από τα ίδια τα δημιουργήματα. Όταν έχωμε ένα αχανές σύμπαν, που όχι μόνο με το τηλεσκόπιό μας δεν έχουμε φθάσει στις εσχατιές του, αλλ’ ούτε καν με την φαντασία μας -και δεν μπορούμε να φαντασθούμε ένα σύμπαν με εσχατιές. δεν μπορούμε να το συλλάβωμε αυτό το πράγμα. αλλά εξ ίσου δεν μπορούμε να συλλάβωμε και ένα σύμπαν χωρίς εσχατιές, χωρίς τέρμα δηλαδή-, όταν λοιπόν έχωμε ένα σύμπαν τέτοιο, τότε ποιος πρέπει να είναι ο Θεός!... Τότε ο Θεός πρέπει να είναι Αΐδιος! Αιώνιος! Άπειρος!

       «Η τε αΐδιος αυτού» δηλαδή και η αιώνιος Αυτού, «δύναμις και θειότης»! Λέμε: ο Θεός είναι Άπειρος, είναι Δυνατός, είναι Σοφός. Από πού τα ξέρομε αυτά; Μέσα από τη δημιουργία. Να λοιπόν ο Θεός πως αποκαλύπτεται. Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, ποτέ δεν υπήρξε λαός άθεος μέσα στην ανθρωπίνη Ιστορία επειδή ο Θεός αποκαλύπτεται δια των δημιουργημάτων Του. Κι αν έχουμε το φαινόμενον της αθεΐας, όπως το έχομε και στην εποχή μας, πρόκειται περί νοσηράς καταστάσεως και χρήζει ψυχιάτρου! Κάθε άθεος γίνεται αντικείμενον ψυχιατρικής αναλύσεως!

   Δεν είναι φυσιολογική η κατάστασις του αθέου.

Η ΑΜΦΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ

              ΕΞΕΛΕΙΠΕΝ Η ΝΤΡΟΠΗ 

                Κ. ΙΕΡΕΜΙΑ ΦΟΥΝΤΑ;

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΑΦΕΛΕΙΣ,

ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ

Λέγει τὰ αὐτονόητα, ἀλλά ἀρνεῖται νὰ κάνει τὰ στοιχειώδη

Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἱερεμίας ἐντυπωσιάζει μὲ τὴν ἡμι-ορθόδοξη κατήχηση καὶ τὴν ἀντι-αιρετικὴ παραγωγὴ τῶν τελευταίων ἑβδομάδων. Ἔχει ἐπιδοθεῖ στὴ συγγραφὴ ἄρθρων-κηρυγμάτων⁽¹⁾, τὰ ὁποῖα ὅμως δὲν πείθουν γιὰ τὴν εἰλικρίνεια τῶν προθέσεών του, ἀλλὰ προέρχονται ἐκ τῆς σκοπιμότητος νὰ πείσει περὶ τῆς «ὀρθοδοξίας» του, τὴν ὁποία τραυμάτισε σοβαρότατα, ὅταν, φοβούμενος τὴν Πατριαρχικὴ «ράβδο», ἀπέσυρε τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὡσὰν μιὰ γραία πού, μὴ γνωρίζουσα γραφὴ καὶ ἀνάγνωση, ...ἀγνοοῦσε τί εἶχε ὑπογράψει!

Κατέστη τοῖς πᾶσι φανερὸ τότε, ὅτι ἡ ἀπόσυρση τῆς ὑπογραφῆς του ἔγινε διὰ νὰ μὴν πέσει στὴν δυσμένεια τοῦ αἱρετίζοντος Πατριάρχη! Γι’ αὐτὸ ὑπῆρξαν πολλὲς ἀντιδράσεις ἐναντίον του καί, ὅπως εἶχε γραφεῖ σὲ ἱστολόγιο, «μὲ τὴν ἀνάκλησί του ὁ κ. Ἱερεμίας Φούντας ἐξευτέλισε σφόδρα τὸν ἑαυτό του, προκειμένου νὰ καταπραΰνη» τὸν ἔνοικο «τοῦ Φαναρίου, ποὺ “ἄναψε καὶ φούντωσε” μὲ ὅσους ὑπέγραψαν τὴν Ὁμολογία Πίστεως!».

Μάλιστα τότε, ἀκόμα κι ἕνας συνάδελφός του, ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, εἶχε γράψει κείμενο-κατηγορητήριο πρὸς τὸν κ. Ἱερεμία, σημειώνοντας ὅτι οἱ ἐναντιώσεις ὅσων ἐνοχλήθηκαν ἀπὸ  τὴν “Ὁμολογία Πίστεως” (καὶ οἱ ὕβρεις τοῦ Γόρτυνος κ. Ἱερεμία κατὰ τῶν ὑπογραψάντων) εἶναι ἀστήριχτες «δυστυχῶς ...καὶ προσχηματικαὶ ἐκ σκοπιμότητος ἢ ἰδιοτελείας ὁρμώμεναι»!

Ἔρχεται, λοιπόν, σήμερα, ὁ κ. Ἱερεμίας νὰ «ἀποδείξει» μὲ τὰ ἄρθρα του τὴν Ὀρθοδοξία του, α) ἔχοντας ξεχάσει, ὅσα τότε ἔγραψε καὶ β) ἀφήνοντας ἔξω ἀπὸ τὴν κριτική του τὸν ἡγέτη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχη Βαρθολομαῖο!!!

Θὰ τοῦ θυμίσουμε, λοιπόν, τί ἔγραφε τότε, καὶ θὰ περιμένουμε τὴν ἀπάντησή του, γιατὶ στὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων ποὺ βρισκόμαστε (ὅπως ὅλο καὶ περισσότεροι Πατέρες λένε, ἀλλὰ καὶ τὰ γεγονότα δείχνουν), πρέπει νὰ ἐμπιστευόμαστε μόνο ἀνθρώπους συνεπεῖς, τῶν ὁποίων οἱ λόγοι ἀκολουθοῦνται ἀπὸ πράξεις.

Ἀναδημοσιεύουμε, λοιπόν, κάποιες φράσεις ἀπὸ τὸ δακρύβρεκτο «Ἐγκύκλιο γράμμα» ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πρώτη αἴτηση "συγνώμη" τοῦ Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ἱερεμία ἀπὸ τὸν κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος τὸν ἐπέπληξε ἐπειδὴ ὑπέγραψε τὴν "Ὁμολογία Πίστεως"  (amen).

Στὸ «Ἐγκύκλιο γράμμα» δικαιολογοῦσε στοὺς ἱερεῖς καὶ στοὺς μοναχοὺς τῆς Μητροπόλεως, πῶς, ἐξαπατηθείς, ὑπέγραψε τὴν «Ὁμολογία Πίστεως», νομίζοντας ὅτι δὲν στρέφεται «ἐναντίον Ἐκκλησιαστικῶν Ταγῶν καὶ μάλιστα ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου»!

Στὴ συνέχεια τοὺς πληροφοροῦσε ὅτι κάποιοι Ἱεράρχες τοῦ ἐξήγησαν ὅτι δὲν εἶναι «ἐκκλησιολογικὰ» σωστὸ δυό-τρεῖς Ἱερομόναχοι νὰ λαμβάνουν πρωτοβουλία γιὰ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, τὴν στιγμὴ ποὺ ὑπάρχουν τόσοι καὶ τόσοι Ἐπίσκοποι, καὶ μάλιστα νὰ ζητοῦν «νὰ ὑπογράψουμε τὸ κείμενό τους ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι»! (σ.σ. Πόσο μεγάλη γνώμη ἔχουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ὥστε, ἀντὶ νὰ ἐπαινέσουν τοὺς Ἱερομόναχους γιὰ τὴν ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἐγρήγορση καὶ ἀγωνιστικότητα ποὺ ἐπέδειξαν, αὐτοὶ θεώρησαν ταπεινωτικὸ ποὺ τοὺς ξυπνοῦσαν ἀπὸ τὸν μακάριο ὕπνο τους! Ὁποία κατάπτωση συγχρόνων Ἐπισκόπων!).

Τοῦ εἶπαν δὲ οἱ Ἱεράρχες αὐτοί, συνεχίζει, καὶ τὰ ἑξῆς: «Ὅταν εἶναι ὁ καιρὸς νὰ κάνουμε ἀγῶνες γιὰ τὴν Πίστη, θὰ ἀποφασίσει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στὸ κέλευσμα Αὐτῆς θὰ ἀκολουθήσει κλῆρος καὶ λαός»!!!

Ἐξομολογεῖτο πρὸς τοὺς ἱερεῖς του, στὴ συνέχεια, ὅτι τὸν ἔκαναν ν’ ἀλλάξει γνώμη καὶ νὰ πάρει πίσω τὴν ὑπογραφή του, καὶ τα λόγια ποὺ εἶπε γι’ αὐτὸν ὁ Πατριάρχης: «Πῶς τό ἔκανε αὐτό ὁ Γόρτυνος, Καθηγητής Πανεπιστημίου αὐτός, πού πρέπει νά βλέπει μέ θεολογική εὐρύτητα τά πράγματα;»!!!

Ὅλα αὐτὰ τὸν ἔκαναν νὰ σκεφθεῖ: «Τί, λοιπόν; ἔλεγα μέσα μου. Ἐγὼ εἶμαι ὀρθόδοξος καὶ οἱ Μητροπολίτες Σπάρτης καὶ Ναυπάκτου..., Δρυϊνουπόλεως, Ὕδρας καὶ Φλωρίνης, γιὰ παράδειγμα, ποὺ δὲν ὑπέγραψαν, δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι; Ἐγὼ εἶμαι ὀρθόδοξος καὶ οἱ Μητροπολίτες καὶ τόσοι-τόσοι ἄλλοι, ποὺ δὲν ὑπέγραψαν τὸ κείμενο αὐτό, δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι; Στὴν συνείδησή μου ἡ σκέψη αὐτὴ μοῦ ἔφερε πραγματικὰ κρίση... Ὅταν δὲ ἔβλεπα τὰ Τίμια Πρόσωπα τῶν ἄλλων Ἀρχιερέων καὶ ἰδιαίτερα Αὐτὸν τὸν Ἀρχιεπίσκοπό μας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ, ἔνοιωθα ἐντροπή..., γιατὶ ἐγὼ μὲ τὴν ὑπογραφή μου σὰν νὰ παρέστησα τὸν ἑαυτό μου ὀρθοδοξότερο ἀπὸ αὐτούς», καθὼς μάλιστα στὸν «χειροτονητήριο λόγο μου εἶχα ὑποσχεθεῖ..., τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα..., ὅτι σὲ ὅ,τι κάνω θὰ εἶμαι ἑνωμένος μὲ ὅλους τοὺς Ἱεράρχες καὶ δὲν θὰ προπορεύομαι στοὺς ἀγῶνες, γιὰ νὰ γίνομαι ἐγὼ μπροστάρης, ἀλλὰ θὰ ἀκολουθῶ»!

Στὴ συνέχεια ἐξηγεῖ: «Ἐπρόκειτο νὰ ἔλθει στὴν Τρίπολη ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους μας Κος Κος ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ... Ἔτσι λοιπὸν καὶ ἐγὼ τὸν ἐκάλεσα ...νὰ ἔλθει καὶ στὴν Δημητσάνα μας, γιὰ νὰ μᾶς εὐλογήσει». Ὅμως, «ἡ ἀπάντηση τοῦ Πατριάρχου ἦταν ἀρνητική... καὶ αὐτὸ πιὰ μοῦ ἔγινε μεγαλύτερη ὀδύνη, γιατὶ ἔγινα ἐγὼ αἰτία νὰ στερηθεῖ ἡ Ἐπαρχία μου τῆς εὐλογίας ...τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους μας κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ. Μετὰ πιὰ ἀπὸ αὐτὸ ...ἀπέστειλα fax στὸ Πατριαρχεῖο» καὶ ζητοῦσα «συγγνώμη ἀπὸ τὸν Πατριάρχη μας γιὰ τὴν πικρία ποὺ τοῦ ἐπροξένησα: “Παναγιώτατε, ...καταθέτω τόν ἑαυτόν μου μέ τήν μικράν του δύναμιν ὡς στρατιώτην Σας διά ὑπέρ τῆς πίστεως ἀγῶνες..., πρόθυμον εἰς τά κελεύσματά Σας μέχρι θυσίας. Οὐδέποτε ὅμως θέλω νά φαίνεται ὅτι προπορεύομαι ἐγώ μετ᾿ ἄλλων, δίχα καί ἐν ἀγνοίᾳ τῆς Κεφαλῆς τῶν Ὀρθοδόξων, τῆς Ὑμετέρας, λέγω, Παναγιότητος ἢ Ἱ. Συνόδου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μετὰ τοῦ Προέδρου Αὐτῆς, προσκυνητοῦ μοι καὶ πολυσεβάστου Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου”»!

Αὐτὲς  τὶς πεποιθήσεις εἶχε ὁ κ. Ἱερεμίας τὸ 2009!

Τὰ δικά μας ἐρωτήματα, τώρα:

1) Ἀπὸ τότε, κ. Ἱερεμία, ὁ Οἰκουμενισμὸς μὲ μπροστάρη τὸν κ. Βαρθολομαῖο καὶ τὸν κ. Ζηζιούλα, καλπάζει καὶ ἔχει παραλύσει τὰ ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ τῶν πιστῶν ἕως ἐξαφανίσεως.

Οἱ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς πραγματοποιοῦνται ἀνεξέλεγκτα καὶ μὲ ἕνα ἰλιγγιώδη πλέον ρυθμό· οἱ αἱρετικὲς θεωρίες τοῦ κ. Ζηζιούλα, τοῦ κ. Ἰγνάτιου Δημητριάδος καὶ τῆς Ἀκαδημίας Βόλου ἐξαπλώνονται· ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Βόλου, ὅπου διδάσκεται καὶ προωθεῖται ἡ Μεταπατερικὴ Θεολογία (τῆς ὁποίας ἰσχυρίζεσθε ὅτι εἶστε πολέμιος), στηρίζονται καὶ ἐπιβραβεύονται ἀπὸ τὸν Πατριάρχη σας καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ Οἰκουμενιστὲς τοῦ Φαναρίου.

Ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας, τοῦ ὁποίου τὶς αἱρετικὲς θέσεις περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας» καυτηριάζετε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τελευταῖα ἄρθρα σας, ἂν καὶ εἶχε παραιτηθεῖ, ἐξελέγη καὶ πάλι ἀπὸ τὴν Σύνοδο νὰ μᾶς ἐκπροσωπήσει στὸ Π.Σ.Ε. Δηλαδή, ὅπως καταδεικνύουν τὰ γεγονότα, ἐκεῖ στὴ Σύνοδο ὅλα λειτουργοῦν σὰν μιὰ παιδικὴ χαρά· τὸ 2010 ὁ Μεσσηνίας κατηγορηθεὶς ἐπὶ αἱρέσει, εἶχε ἀπειλήσει μὲ παραίτηση, ἀλλὰ ἡ «σεβάσμια» καὶ «Ἱερὰ» Σύνοδος δὲν εἶχε κάνει δεκτὴ τὴν παραίτησή του! Τὸ 2011 ὁ Μεσσηνίας ἀναγκάζεται σὲ «τελεσίδικη» παραίτηση, λόγῳ τοῦ σάλου ποὺ προκαλοῦσαν οἱ συνεχιζόμενες ἄστοχες καὶ ἀντορθόδοξες πράξεις καὶ λόγοι του, καὶ σεῖς οἱ φύλακες τῆς Πίστεως, ποὺ τάχα θὰ ἀγωνιζόσαστε ὑπὲρ αὐτῆς, τὸν ἐπαναφέρετε, ὡσὰν νὰ μὴν εἶχε ἐκφράσει αἱρετικὲς θέσεις, ὡσὰν νὰ μὴν πιστεύει αὐτὲς τὶς αἱρετικὲς θέσεις ὡς καὶ σήμερα!

Τὸ ὅτι αἱρετίζει τὸ ἔχετε γράψει κι ἐσεῖς: Καὶ μόνο ἂν ποῦμε, γράψατε, (πόσο μᾶλλον ἂν αὐτὸ τὸ διδάξουμε κιόλας) πὼς ἡ Ἐκκλησία εἶναι διηρημένη εἶναι «μεγάλο λάθος καὶ αἵρεση αὐτό, ἂν τὸ ποῦμε»! Ὁ κ. Σαββᾶτος, ὅμως, καὶ τὸ ἔγγραψε, καὶ τὸ ὑποστήριξε, καὶ λοιδόρησε τὴν ΦΕΚΦ, καὶ ὕβρισε τὸν καθηγητὴ Τσελεγγίδη καὶ τὸν μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφεὶμ ποὺ τοῦ ὑποδείξαμε τὴν αἵρεσή του! Καὶ οἱ συνάδελφοί σας κι ἐσεῖς προσωπικά, ἀνέχεστε στὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας ἕναν ἀμετανοήτως κηρύττοντα τὴν πλάνη, ἐπίσκοπο!

Καταλαβαίνουμε, βεβαίως, γιατὶ γίνονται ὅλα αὐτά· γιατὶ ὁ «πατερούλης» τοῦ Φαναρίου, σᾶς τὸ ἐπέβαλε! Ὅλα αὐτὰ γίνονται ὑπὸ τὰ «προστατευτικὰ» ὄμματα τοῦ Πατριάρχη καὶ ὑπὸ τὴν σκέπη του· τοῦ Πατριάρχη ποὺ δὲν δίστασε, πρὶν λίγες μέρες στὴν Κοζάνη, νὰ ἀποκαλέσει τὸν θεωρητικὸν τῆς αἱρετικῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας» καὶ γενικὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ. Ζηζιούλα, ὡς «τὸν στιβαρὸν θεολογικὸν βραχίονα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας»!

Ἡ πεποίθησή σας, λοιπόν, τὴν ὁποία τὸ 2009 μᾶς μεταφέρατε, ἦταν: «Ὅταν εἶναι ὁ καιρὸς νὰ κάνουμε ἀγῶνες γιὰ τὴν Πίστη, θὰ τὰ ἀποφασίσει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στὸ κέλευσμα Αὐτῆς θὰ ἀκολουθήσει κλῆρος καὶ λαός».

Αὐτὰ λοιπόν, τὰ ἐκθεμελιωτικὰ τῆς Πίστεως ποὺ συμβαίνουν δὲν εἶναι ἀρκετὰ γιὰ νὰ ἀποφασίσει τὸ ὑγιὲς μέρος τῶν μητροπολιτῶν τῆς Ἱεραρχίας τὸν ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἀγῶνα; Ἐσᾶς προσωπικὰ δὲν σᾶς κάνουν νὰ ἀγανακτεῖτε γιὰ τὴν προδοσία τῆς Πίστεως ποὺ συντελεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἀρχιερεῖς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐσεῖς (τί εἰρωνεία!) περιμένετε νὰ ἀγωνιστοῦν ὑπὲρ τῆς Πίστεως;

Βλέπετε, ἄραγε, νὰ ἀντιδρᾶ σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ θέματα Πίστεως ἡ Ἱεραρχία; Μήπως ἀντίδραση θεωρεῖτε τὴν προϋπάντηση τοῦ Πατριάρχη ἀπὸ 30 μητροπολίτες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦσαν καὶ κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐγκωμιάζατε, ὅπως ὁ λόγιος ἐπίσκοπος Ναυπάκτου, ὁ Φλωρίνης κ. ἄ., ποὺ ὑποδέχτηκαν καὶ λιβανίζουν τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν «στιβαρὸν θεολογικὸν βραχίονά» του κ. Ζηζιούλα; Ἢ μήπως, ἀλήθεια, βλέπετε τὸν Πατριάρχη νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία;

Τέτοιες συμπεριφορές, σεβασμιώτατε, μόνο σὲ σχιζοφρένεια μποροῦν νὰ ὁδηγήσουν τοὺς πιστούς· δηλαδὴ κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, στὸ τέλος «θὰ μᾶς τρελλάνετε» μὲ τὰ καμώματά σας. Εἶναι αὐτὴ συμπεριφορὰ σοβαρῶν ἐπισκόπων εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ, ποὺ θέλουν μάλιστα νὰ ἐμφανίζονται καὶ ὡς ἀγωνιστὲς καὶ οἱ μόνοι ἁρμόδιοι νὰ ἀφυπνίσουν τὸ ποίμνιο ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός;

Δυστυχῶς, κ. καθηγητά, μητροπολίτα κ. Ἱερεμία Φούντα, πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς Ἀρχιερεῖς ἀποτελοῦν τοὺς λύκους, ποὺ τάχα φυλᾶνε τὰ πρόβατα! Γιὰ σκεφθεῖτε μήπως κι ἐσεῖς συναριθμεῖστε σ’ αὐτούς. Ἐσεῖς, ποὺ ἐνῶ γνωρίζατε ἀπὸ χρόνων πολλῶν τὴν αἱρετίζουσα συμπεριφορὰ τοῦ Πατριάρχη, τοῦ ὑποσχεθήκατε ὅτι παραδίδετε «τὸν ἑαυτόν σας μέχρι θυσίας... ὡς πρόθυμον στρατιώτην δι’ ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς πίστεως... στὰ κελεύσματά» καὶ ὑπὸ τὰς διαταγάς, (ποιοῦ;) τοῦ οἰκουμενιστῆ πατριάρχη. Ἐσεῖς, ποὺ ἐσχάτως, χωρὶς νὰ ἀνασκευάσετε ὅσα ἔχετε πεῖ καὶ κάνει, χωρὶς νὰ μετανοήσετε, πράττετε τὸ εὔκολο: μιλᾶτε, χρησιμοποιώντας θεωρητικὰ «εὐσεβείας» ἐπίχρισμα γι’ αὐτὰ ποὺ στὴν πράξη δὲν κάνετε!

2)  Τότε, δηλώνατε στὸ «Ἐγκύκλιο γράμμα» σας, πὼς δὲν θεωρούσατε τὸν ἑαυτό σας ἱκανὸ νὰ δρᾶ ξεχωριστὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους συνεπισκόπους σας. Δὲν ἀντέχατε τὸ γεγονός, ἐσεῖς νὰ ἀγωνίζεστε ὑπὲρ τῆς Πίστεως, στενοχωρώντας «τά Τίμια Πρόσωπα τῶν ἄλλων Ἀρχιερέων», δηλαδὴ ἐκείνους ποὺ δὲν ἀγωνίζονταν ὑπὲρ τῆς Πίστεως! Καὶ λέγατε πὼς γι’ αὐτὸ «ἔνοιωθα ἐντροπή»(!), ἔνοιωθα «σὰν νὰ διαχωρίζομαι ἀπὸ ὅλους αὐτούς»! Ὅτι ἔτσι διαχωριζόσαστε ἀπὸ τὸν Χριστό, τὸ νοιώσατε ποτέ, σεβασμιώτατε; Πάντως, λίγες φορὲς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἕνας ἐπίσκοπος ἐκδηλώνει αἰσθήματα ντροπή, ἐπειδὴ ὑποστήριξε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη!

Ἀλλὰ ἂς δοῦμε πόσο σταθερὸς καὶ συνεπὴς εἶστε στὶς ἀπόψεις σας, σεβασμιώτατε. Μιὰ φορὰ προδώσατε τὶς ἀπόψεις σας (κατὰ τὰ λεγόμενά σας) τότε, τὸ 2009, καὶ γίνατε «μπροστάρης» ὑπογράφοντας τὴν «Ὁμολογία»! Μετὰ μετανοιώσατε γι’ αὐτὸ καὶ ἀποσύρατε τὴν ὑπογραφή σας. Καὶ τώρα, πάλι γινήκατε «μπροστάρης» μὲ τὴν ἀρθρογραφία σας, καυτηριάζοντας ἔμμεσα τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ τοὺς μεταπατερικοὺς θεολόγους καὶ κατηγορώντας ἐκ νέου τὸν ὑποστηρίζοντα τὴν αἵρεση περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας κ. Σαββᾶτο καὶ τὸν κ. Ἰγνάτιο Γεωργακόπουλο, τὸν στυλοβάτη τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας!

Νὰ περιμένουμε, σεβασμιώτατε, πὼς αὔριο θὰ ἀλλάξετε καὶ πάλι, ἂν ὁ ψυχικὸς σας κόσμος βρεθεῖ σὲ ἄλλη ψυχικὴ κατάσταση; Ἢ μήπως νὰ περιμένουμε ὅτι θὰ τολμήσετε νὰ πολεμήσετε τὴν κεφαλὴ τῆς αἱρέσεως, τὸν κ. Βαρθολομαῖο;

Μακάρι νὰ γινόταν κάτι τέτοιο. Τότε χαρὰ ἐν τῷ οὐρανῷ! Πῶς εἶναι δυνατόν, ὅμως, νὰ προχωρήσετε σὲ κάτι τόσο γενναῖο ἐσεῖς, κ. Ἱερεμία Φούντα; Ἐσεῖς ποὺ κολακεύοντας αἰσχρὰ τὸν αἱρετίζοντα Πατριάρχη, καὶ χρησιμοποιώντας κριτήριο νηπίου (ἐσεῖς ὁ πανεπιστημιακὸς δάσκαλος!) δώσατε πιστοποιητικὸ Ὀρθοδοξίας στὸν κ. Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη, μὲ μόνο κριτήριο τὸ ὅτι γονάτισε στὸν τάφο τοῦ γέροντος Παϊσίου!!!

Γράψατε στὸ ἴδιο ὡς ἄνω «Ἐγκύκλιο γράμμα» πρὸς τοὺς ἱερεῖς σας τὸ ἑξῆς φοβερὸ καὶ ἀμίμητο: «Τώρα συγκρίνετε καὶ πεῖτε μου: Ποιός εἶναι ὀρθόδοξος; ...Μερικοὶ τάχα ἀγωνιστὲς (σ.σ. ἐννοεῖ ὅσους τὸν κατηγόρησαν ἐπειδὴ ὑποτάχτηκε στὸν Πατριάρχη καὶ πῆρε πίσω τὴν ὑπογραφή του) ποὺ δὲν ἔχουν νοῦν καθαρὸ γιὰ νὰ δοῦν τοὺς ἁγίους..., ἢ ὁ Πατριάρχης μας, πού, ὅπως τὸ βλέπουμε σὲ φωτογραφία, κάνει γονατιστὸς Τρισάγιο στὸν Τάφο τοῦ πατρὸς Παϊσίου;!»!!!

Ἔλεος πιά, κ. Φούντα! Καὶ ἡ κολακεία, καὶ ἡ προπαγάνδα, καὶ ἡ ὑποτίμηση τῆς νοημοσύνης τῶν ποιμνίων σας ἔχουν καὶ τὰ ὅριά τους!»

Θεσσαλονίκη, 11 Ἰουλίου 2012

«τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας

ἥτις λίαν εὔφρανε τοὺς ὀρθοδόξους, καὶ κατῄσχυνε τοὺς κακοδόξους,

κυρώσασα θαυμαστῶς, ἃ οἱ τότε Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν»,

καὶ οἱ σύγχρονοι “πατέρες” κακῶς καταλύουσι!

«ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ “ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ”

__________________________________________

(1) Ἀναφερόμαστε σὲ τελευταῖα ἄρθρα του, ὅπως Ι) «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι Ἀποστολικὴ γιατὶ εἶναι Πατερική. Πατερικὴ καὶ ὄχι μεταπατερική!», «Ἀθεολόγητος καί βλάσφημος ὁ λόγος, μεγαλοσχήμου κληρικοῦ, ὁ ὁποῖος ὀνόμασε τὸν Πάπα “ἁγιώτατο”!...», ΙΙ) «Ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία, εἶναι ΜΙΑ. Καὶ αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΟΝΟΝ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», ΙΙΙ) «Μία ἡ πραγματικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ», IV) «Λανθασμένη ἡ ἔκφραση “διηρημένη Ἐκκλησία”. Ὄχι ἕνωση μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς χωρὶς τὴ μετάνοιά τους» κ. ἄ.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΓΩΝΑΣ: ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.180

◙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ μας στον πρωτοκάθεδρο επίσκοπο της Κωνσταντίνου Πόλεως δεν αποκλείει τις ενστάσεις μας και τις απόψεις μας, για ό,τι αυτός διαλέγεται και αποφασίζει με αιρετικούς, σχισματικούς, σέκτες προτεσταντών, «αόρατες εκκλησίες» και «πανθρησκείες». Δεν έχει μόνον αυτός λόγον, έχουμε και εμείς...

◙ Η «ΛΗΨΗ μέτρων», όπως θέλει να γράφει ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, «για να μη κινδυνεύσει η ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών» με αφορμή τα ακραία «αναθέματα» την Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Μητρόπολη Πειραιώς, θα είχαν πρακτική ισχύ αν προηγουμένως ο ίδιος ο κ. Βαρθολομαίος, δεν μας προβλημάτιζε με τις συνεχείς και μόνιμες προκλήσεις και προσκλήσεις του σε επιβεβλημένους μεν, αλλά τελικώς επικίνδυνους διαλόγους, που το μόνο επίτευγμά τους είναι να απομειώνεται η εν Χριστώ Αλήθεια της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, για να επιβάλλεται δολίως και καταναγκαστικώς ο οικουμενιστικός αντίχριστος της Νέας Εποχής.

◙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ στον Ορθόδοξο κόσμο και ιδιαίτερα από τους πιστούς της Ελλαδικής Εκκλησίας, πολλές τεκμηριωμένες εκκλησιαστικές ενστάσεις αυτές, τις εκτρέφει το «εκκοσμικευμένο» Φανάρι και οι περί αυτού δορυφόροι...

◙ ΤΟ «ΣΧΙΣΜΑ» μπορεί να μην είναι επισημοποιημένο εκκλησιολογικό γεγονός, είναι όμως ανεπίσημο συνειδησιακό για τους πιστούς και αυτό είναι το χειρότερο, γιατί αυτοί δεν δέχονται ούτε «Βέκους», ούτε «Ζηζιούλους» ούτε «Σαββάτους» ούτε Βησσαρίωνες.

Ένας μεγάλος ηγέτης «Ιωάννης Καποδίστριας»

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.180

   Όταν ο Καποδίστριας ήταν υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας και μεσουρανούσε στην ευρωπαϊκή διεθνή διπλωματία, έστελνε συνεχώς στην αγωνιζόμενη Ελλάδα πολεμοφόδια και τρόφιμα, σπούδαζε με δικές του δαπάνες πολλά ελληνόπουλα στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, για να προετοιμάσει τους μορφωμένους επιστήμονες όλων των κλάδων που θα επάνδρωναν τις διάφορες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους μόλις θα ελευθερωνόταν από την τουρκική καταδυνάστευση.

     Ο Καποδίστριας, λόγω διαφωνίας του με τον Τσάρο Αλέξανδρο, υπέβαλε την παραίτησή του από το υπουργείο, την οποία ο Τσάρος δεν δέχθηκε αλλά του έδωσε επ’ αόριστον άδεια με όλα τα προνόμια του αξιώματός του. Τον Αύγουστο του 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη, σε ένα ταπεινό σπιτάκι δύο δωματίων, με τον υπηρέτη του. Οι πάντες, διπλωμάτες, αριστοκράτες, ευγενείς, και απλοί άνθρωποι απορούσαν βλέποντάς το πώς ζούσε, και σ’ αυτούς απαντούσε: «Αφού εκτύπησα πρώτον τας θύρας των μεγάλων και των πλουσίων, ηναγκάσθην κατόπιν να κτυπήσω και τας θύρας των πτωχών ζητώντας τον οβολόν τους προκειμένου να στέλνω τρόφιμα και πολεμοφόδια εις τον αγωνιζόμενον ελληνικόν λαόν και να ημπορώ να του λέγω: Έδωσα πρώτος εγώ τα πάντα. Κανόνισα να μην εξοδεύω δια τον εαυτό μου και τον υπηρέτην μου περισσότερα από 60 φράγκα τον μήνα, και τον υπόλοιπο μισθόν μου να τον στέλνω στην Ελλάδα…».

Στα μέσα του 1827 ο Καποδίστριας πήγε στην Αγία Πετρούπολη – αφού τυπικά ακόμη ήταν υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας – να υποβάλει την παραίτησή του απ’ το ύπατο αυτό αξίωμα υπακούοντας στην επιθυμία του λαού και τη φωνή του ελληνικού έθνους. Επί έξι ώρες προσπαθούσε ο Τσάρος Νικόλαος Α΄ να κρατήσει κοντά του τον Καποδίστρια γιατί, με την διπλωματική του γνώση και εμπειρία στο συνέδριο της Βιέννης (1815) διασφάλισε την ειρήνη στην Ευρώπη για 99 ολόκληρα χρόνια. Και η μητέρα του Τσάρου Μαρία Θεοδώρεβνα βλέποντας την αμετάκλητη απόφαση του Καποδίστρια του λέγει: «Κύριε Κόμη, παρακαλώ δεχθείτε τουλάχιστον την εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας που σας προσφέρω προκειμένου να σας προστατεύει στην δύσκολη και επικίνδυνη αποστολή που αναλαμβάνετε στην Ελλάδα».

Όταν έφτασε στην Ελλάδα, ως κυβερνήτης του ελληνικού κράτους, προσφέρθηκαν να του δώσουν ανάλογο οίκημα ως κατοικία, το οποίο δεν το δέχθηκε. Μάλιστα δε με δικά του έξοδα διόρθωσε παλιές κατοικίες στην Αίγινα και στον Πόρο. Έδωσε εντολή να μην ανοίξουν τις αποσκευές που έφερε από τη Γενεύη και επίπλωσε το σπίτι που έμεινε με «σιδηράν κλίνην και ξύλινον τραπέζιον». Ο Γερμανός αντικαποδιστριακός ιστορικός Μέντελσον Μπαρτόλντι, που τον επισκέφτηκε κάποτε, έγραφε: «Ο μόνος στολισμός του κυβερνητικού “μεγάρου” είναι ο λαμπρός ήλιος της Ελλάδας και η λατρεία των Ελλήνων, με την οποία δικαίως τον περιβάλλουν».

Ο γραμματέας του, Ν. Δραγούμης, είχε πει ότι ουδέποτε ο Καποδίστριας φόρεσε τα επίσημα ενδύματα, και διηγείται το εξής περιστατικό που συνέβη κατά την πρώτη περιοδεία που έκανε στην Κόρινθο, αμέσως μετά την άφιξή του: «… της όλης κυβερνητικής πομπής προηγούνταν ο ταχυδρομικός διανομέας Καρδάρας, που ήταν ενδεδυμένος με βελούδινο χρυσοκέντητο σεγκούνι, και ακολουθούσε έφιππος ο Κυβερνήτης, ντυμένος απλούστατα και κάτισχνος από την ταλαιπωρία και την κακήν διατροφή. Ο λαός που είχε παραταχθεί αυθόρμητα, νομίζοντας ότι ο Κυβερνήτης του ήταν ο λαμπροφορεμένος διανομέας, τον χειροκροτούσε με αμέτρητες εκδηλώσεις αγάπης. Στην αρχή όλοι οι συνοδοί του διασκέδασαν. Ο Κολοκοτρώνης, όμως, δεν το άντεξε. Πλησίασε τον Καποδίστρια και του είπε ότι ο λαός έπρεπε να γνωρίσει τον Κυβερνήτη του.

- Και τι θέλεις να κάμνω, Θεοδωράκη; Απάντησε ο Καποδίστριας.

- Η υπερεξοχότης σου να ενδυθεί την κυβερνητική της στολή.

Και ο Δραγούμης προσθέτει:

«Οδήγησαν τον Κυβερνήτη εις τι παρακείμενον χάνιον και τον ηνάγκασαν να ενδυθεί την στολήν ήτις ουδαμώς διέφερεν της των δασονόμων της αντιβασιλείας! …».

Ο γιατρός του, βλέποντάς τον καταπονεμένο από τους αδιακόπους νυχθεμερόν κόπους και αγώνες, τον συνέστησε ότι έπρεπε να βελτιώσει την τροφή του. Ο κυβερνήτης του απάντησε: «Ουδέποτε θα επιτρέψω στον εαυτόν μου βελτίωση τροφής, παρά μόνον τότε όταν θα είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Ελληνόπουλο που να πεινάει…».

Δύο φορές η Γερουσία ψήφισε το μισθό που έπρεπε να δίνεται στον Κυβερνήτη. Και τις δύο φορές ο Καποδίστριας αρνήθηκε να τον δεχθεί.

«… Είμαι ευτυχής διότι ηδυνήθην να προσφέρω… δια την εθνικήν ανεξαρτησίαν και ελευθερίαν – το τόσον θεάρεστον έργον – τα λείψανα της μετρίας καταστάσεώς μου εις το θυσιαστήριον της Πατρίδας… Δια τον αυτόν λόγον θέλει αποφύγει (η μετριότης μου) την προσδιοριζόμενη αμοιβή δια τα έξοδα του αρχηγού Επικρατείας εν όσω τα ιδιαίτερα χρηματικά μου μέσα επαρκούν από το να εγγίσω μέχρι οβολού τα δημόσια χρήματα προς την ιδίαν μου χρήσιν…».

Ελπίζω ότι, όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την κυβέρνησιν, θέλουν γνωρίσει μετ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατό να λαμβάνουν μισθούς ανάλογους με το βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η κυβέρνησις εις την εξουσίαν της» (Ο Καποδίστριας προς την Δ΄ Εθνικήν Συνέλευση, Άργος 4 Αυγούστου 1829).

Μήπως το συγκλονιστικό αυτό μήνυμα θα έπρεπε να αναρτηθεί μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο ώστε να το διαβάζουν οι εκάστοτε εθνοπατέρες;

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ. 180

Το Σταυρουδάκι του παιδιού μου...

Διαβάστε το πριν γίνουμε… ανάμνηση!

     Συνάδελφός μου στο γραφείο, με ποντιακή καταγωγή και καρδιά, μου διηγήθηκε πως κατά τη δεκαετία του ’90 παρακολουθούσε αργά το βράδυ κρατικό κανάλι. Παρουσιαζόταν ένα ντοκιμαντέρ για τη γενοκτονία των Ποντίων και με αυτή την αφορμή διάφοροι άνθρωποι κατέθεταν τις μαρτυρίες τους.

       Κάποια στιγμή μίλησε ένας γηραιός κύριος ποντιακής καταγωγής με κατάλευκα μαλλιά. Ήταν καθηγητής πανεπιστημίου. Αυτός με πολύ συγκίνηση είπε τα έξης: «Αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν πενηντάρης, μιλούσα με μία θεία μου που ήταν γιαγιά πια. Μού μιλούσε με μεγάλο παράπονο για την πατρίδα μας τον Πόντο και για τους προγόνους μας. Πάνω στην κουβέντα της είπα πως σύντομα θα έκανα ταξίδι-προσκύνημα στον Πόντο. Κρεμάστηκε πάνω μου και με παρακάλεσε με λυγμούς, όταν πάω, να της κάνω ένα χατίρι. Μου διηγήθηκε επακριβώς που βρισκόταν το πατρικό της σε χωριό του Πόντου. Μου εξήγησε με λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του χωριού, τους δρόμους και μου προσδιόρισε με ακρίβεια τη θέση του σπιτιού. Μου είπε, μόλις το βρω, να ζητήσω από τους Τούρκους, που θα έμεναν πια εκεί να βρουν ένα κασελάκι, που είχε κρύψει σε συγκεκριμένο σημείο του παλιού αρχοντικού. Μου περιέγραψε πλήρως το κασελάκι και το τί περιείχε μέσα. Ασημικά, παλιά κοσμήματα, λίρες κ.λπ., δηλαδή, ένα μικρό θησαυρό.
      Μου είπε να το αφήσω στους Τούρκους για αμοιβή υπό την προϋπόθεση να μου δώσουν ένα κρεμαστό σταυρό που είχε μέσα το κασελάκι. Αυτός ο σταυρός ήταν ο βαφτιστικός του μικρού παιδιού της, που το έχασε κατά τη γενοκτονία. Αυτή είχε γλιτώσει. Είχε γλιτώσει μόνο τη ζωή της, γιατί η χαροκαμένη ψυχή της μόνο ο Θεός γνωρίζει πώς πέρασε μέσα στις πικρές αναμνήσεις εδώ στην Ελλάδα.

12 Απριλίου 1204: Η πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους σταυροφόρους

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ. 180

Άρθρο του έγκριτου Βυζαντινολόγου,Σερ Στήβεν Ράνσιμαν,που πρέπει να διαβαστεί από όλους:

Δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ τα φρικαλέα εγκλήματα των Παπικών Σταυροφόρων!! Που ξεπέρασαν σε αθλιότητα τους αραβόφωνους πληθυσμούς και τους Τουρκομογγόλους.

      Ενώ τονίζεται η 29η Μαϊου 1453 ως το τέλος της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας μας, το κυριότερο γεγονός που κλόνισε την ύπαρξή της ανεπανόρθωτα, και οδήγησε στον οριστικό τερματισμό της υλικής και οικονομικής υπεροχής του κράτους μας σε όλη την Ευρώπη, και τελικά στο 1453, δηλαδή η καταστροφή της Ρωμανίας από τη Δύση, με την Άλωση της Νέας Ρώμης/Κωνσταντινούπολης την 13η Απριλίου 1204 από τους Σταυροφόρους, αποσιωπάται ή δεν του δίνεται η πρέπουσα σημασία. Θα έλεγε κανείς, ότι επειδή ο προσανατολισμός του νεοελληνικού κράτους ήταν προς τη Δύση, οι ηγέτες του σκέφτηκαν ότι αυτός ο προσανατολισμός συνεπάγεται απαραίτητα και τη λήθη της ιστορίας, τη λήθη του γεγονότος ότι εξαιτίας της Άλωσης του 1204 η Ρωμηοσύνη στάθηκε αδύναμη να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Με άλλα λόγια, η Άλωση του 1204 οδήγησε στα 400-600 χρόνια Τουρκοκρατίας, αλλά αυτό το συμπέρασμα απωθήθηκε, πιθανότατα λόγω του ιδεολογικού προσανατολισμού της ηγετικής τάξης του Ελληνικού κράτους. Είναι σήμερα γενικά παραδεκτό, πως αυτή ήταν η αιτία της επικράτησης των Τούρκων στη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια. Ένα Ρωμαίικο Κράτος που δεν θα είχε υποστεί την Άλωση του 1204, πιθανότατα θα ανέκαμπτε, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν άλλωστε, και θα αντιμετώπιζε τους Τούρκους νικηφόρα, όπως και τους Άραβες. Αλλα αυτή η ευκαιρία δεν δόθηκε στην ρωμηοσύνη.