1.- ΘΕΟΛΟΓΙΑ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
Την Φυσική Αποκάλυψη του Θεού την διαιρούμε σε δύο είδη: 1.-) Την Αποκάλυψη του Θεού σε όλο τον έξω Φυσικό κόσμο, «οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα» [Ψαλμ. 18,1]. 2.-) Την Αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο η οποία διακρίνεται: α΄) Ως Αποκάλυψη στη συνείδησή του. β΄) Ως αποκάλυψη στην ανθρωπότητα και την ιστορία αυτής.
Η Αγία Γραφή και η Ιερά Παράδοση μιλούν και μαρτυρούν την προέλευση του κόσμου από κάποιο ΟΝ, το οποίο δεν προέρχεται από τον κόσμο, αλλά κείται εκτός του κόσμου «τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, ήτε αϊδιος αυτού δύναμις και θεότης» [Ρωμ. 1,20. 2,14-15. Πρξ. 17,24-29. 16,16-17. Ψαλμ. 9,1. 103, 24 κλπ.]. Δια της Φυσικής αυτής Αποκαλύψεως μπορεί να γνωρίσει ο άνθρωπος μόνον ίχνη αλήθειας περί Θεού. Θεολογικώς υπάρχει Φυσική Αποκάλυψη του Θεού.
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ
Δια της Αποκαλύψεως δηλώνεται: α΄) Η έξωθεν προέλευση του κόσμου. β΄) Νοείται όλη η δημιουργία και ιδίως ο άνθρωπος, ως λογική και πνευματική. (Στην Φιλοσοφία φύση σημαίνει το αφ’ εαυτού υπάρχον. Στην Θεολογία φύση σημαίνει το μη έχον «εν εαυτώ» την αρχή του, δηλαδή, έχει σχετική αυτοτέλεια). γ΄) Φύση σημαίνει την ύπαρξη λογικής και αρμονικής σχέσης Δημιουργού και δημιουργίας, «… Και ωκοδόμησεν, ο Θεός την πλευράν, ήν έλαβε από του Αδάμ, εις γυναίκα και ήγαγεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν Αδάμ, τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου…» [Γεν. 2,1-25].
ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΣΧΕΣΕΩΣ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Περίοδος αμαρτίας και πτώσεως του ανθρώπου: Η περίοδος της αμαρτίας δηλώνει περίοδο διαστροφής της σχέσεως Θεού και ανθρώπου. Γενικό χαρακτηριστικό της περιόδου αυτής είναι το ότι ο άνθρωπος δεν θέλει να ζήσει με το Θεό, τον Δημιουργό του. Για τούτο και εναντιώνεται, επαναστατεί στο θέλημα του Θεού, και ο Θεός σκληρύνει τη στάση Του έναντι του ανθρώπου.
Κατά την πτώση, βασικά, δεν υπάρχει δυνατότητα Φυσικής γνώσεως του Θεού εκ μέρους του ανθρώπου εξ αιτίας της ανταρσίας του, της διαστροφής του. Ο άνθρωπος ζητεί μεν το Θεό, λατρεύει, δε τα κτίσματα. Υπάρχουν, όμως, σε μερικούς ανθρώπους φωτεινές αναλαμπές. Η αλήθεια περί Θεού αποκαλύπτεται μόνον στον Ισραήλ. Για να διατηρηθεί η αρμονική σχέση Θεού και κόσμου έπρεπε και τα δύο μέρη να μείνουν πιστά μεταξύ τους, το ένα προς το άλλο. Ο Θεός, ο Δημιουργός έμενε πιστός, ενώ ο κόσμος φάνηκε άπιστος έναντι του Θεού στο πρόσωπο του ανθρώπου. Ο άνθρωπος αμάρτησε, παράκουσε, επαναστάτησε έναντι του Δημιουργού του, του Θεού, και έπεσε, διό και απομακρύνθηκε, εκδιώχτηκε εκ του Παραδείσου. Οπότε για τον άνθρωπο ακολουθεί η περίοδος της αμαρτίας και της πτώσης του εκ του Θεού.
[ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ]
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011
