Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ενα θρΙλερ με τον τΙτλο «ο Πρόξενος»

«ο Πρόξενος»

- Έλα Α4, εδώ Α2· ο “Πρόξενος” πέρασε το σημείο “δέλτα”, αναλάβατε εσείς…

Για Τρίτη φορά μέσα σε μισή ώρα αναφέρονταν στην συνομιλία αστυνομικών της τροχαίας η λέξη “Πρόξενος”.
- Ρε παιδιά, έρχεται κανένας πρόξενος στη Λάρισα και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Η ερώτηση έκανε το γύρο των δημοσιογραφικών τραπεζιών. Δεν βρήκε απάντηση και πήρε το δρόμο της διασταύρωσης στις επίσημες πηγές. Νομαρχία, Δήμος, υπηρεσίες, κανείς δεν περίμενε κάποιο διπλωμάτη!
Το μυστήριο λύθηκε το επόμενο πρωινό, στο προαύλιο της Εκκλησίας, όπου ακόμη μία φορά Αγωνιζόμενοι είχαν συγκεντρωθεί για να αποδοκιμάσουν τον … Ιγνάτιο. Ένας απ’ αυτούς λέει στο φίλο του: «Μέσα είναι ο “Πρόξενος”».
Το πώς οι Αγωνιζόμενοι είχαν σπάσει τον αστυνομικό κώδικα και γνώριζαν περισσότερα και από τους δημοσιογράφους, αυτό δεν είναι αξιοπερίεργο.
… Για ένα πράγμα τουλάχιστον πρέπει να παραδεχθεί κανείς τους «Αγωνιζόμενους Χριστιανούς». Ότι βρίσκονται σε ετοιμότητα, συγκεντρώνονται έγκαιρα και σπεύδουν αμέσως… Οι «Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί» διατηρούν ένα άριστο δίκτυο πληροφοριών. Δεν υπάρχει περίπτωση να πατήσει ο Ιγνάτιος το πόδι του στην πόλη και να μη το μάθουν, μου έλεγε ένας εξ’ αυτών. Διαθέτουν κινητά τηλέφωνα, πληροφοριοδότες στους Ιερούς Ναούς…, ομάδες που περιπολούν – ακόμη και νύχτα – από εκκλησία σε εκκλησία, «σκάνερ» που παρακολουθεί τις επικοινωνίες της αστυνομίας. Επίσης βρίσκεται πάντα σε επιφυλακή μία ομάδα κρούσης έτοιμη να κινηθεί με το πρώτο «σύρμα».
Ο μητροπολίτης Ιγνάτιος γνωρίζει ότι δύσκολα θα βρεθεί στη Λάρισα χωρίς να τον εντοπίσουν. Έρχεται λοιπόν αιφνιδιαστικά, σαν Ιερέας κομάντος, χωρίς να ενημερώσει την αστυνομία… Έρχεται, λειτουργεί και φεύγει. Σύμφωνα με πληροφορίες, ξεκινά νωρίς το απόγευμα από την Αθήνα και διανυκτερεύει κάπου έξω από την πόλη… Από τη Λάρισα ξεκινά νωρίς το πρωί αυτοκίνητο (με τοπικές πινακίδες) έμπιστου προσώπου, το οποίο τον παραλαμβάνει για να τον μεταφέρει σε ιερό ναό της πόλης. Την άφιξή του δεν γνωρίζουν καλά καλά ούτε οι ιερείς του ναού… (εφημ. “Κυριακάτικη”, 1995). Ήταν 25 Δεκέμβρη, πριν από δέκα έξι (16) χρόνια, όταν οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα και οι ψάλτες να ψάλουν τις γιορταστικές καταβασίες «Χριστός γεννάται δοξάσατε…». Τότε οι ευρισκόμενοι στο ναό ακούν θόρυβο και, ανημέρωτοι για το τι επρόκειτο να διαδραματισθεί, βλέπουν ξαφνικά τον δεσπότη Ιγνάτιο να χώνεται από το παραπόρτι στο ιερό του Αγίου Κων/νου και Ελένης. Ο κόσμος λαχτάρησε. Οι ιερείς τάχασαν και οι επίτροποι άρχισαν να σφραγίζουν τις πόρτες “μην μπει μέσα ο εχθρός”. Κάποτε τελείωσε η Θεία Λειτουργία και ο κόσμος έφευγε όπως-όπως, γιατί μύριζε “μπαρούτι”. Τα τηλέφωνα των αστυνομικών τμημάτων πήραν… φωτιά! – Ήρθε ο … Πρόξενος, ήρθε ο … Πρόξενος – Όβερ. Έπρεπε όμως να οργανωθεί και η αποχώρησή του… Πρόξενου. Οι περισσότεροι αστυνομικοί γιόρταζαν τα Χριστούγεννα με τις οικογένειές τους. Τότε τα περιπολικά άρχισαν να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και από χωριό σε χωριό να μαζέψουν αστυνομική δύναμη! Βλέποντας την απροθυμία των αστυνομικών – χρονιάρα μέρα – αναγκάστηκαν οι επικεφαλείς να φέρουν μεγάλη κλούβα (φωτογραφία) στις 12:30, να την παρκάρουν έξω από την πόρτα του ναού – όπως γίνεται στο τσίρκο όταν θέλουν να μεταφέρουν άγριο ζώο από το κλουβί – να επιβιβάσουν τον … Πρόξενο σ’ αυτή και να τον μεταφέρουν στη Σαλαμίνα. Αυτά τα τραγελαφικά, τα ακατανόητα και θλιβερά, που συνέβησαν, όταν το ημερολόγιο έγραφε Χριστούγεννα 1995, και αποτέλεσαν τις σκοτεινές σελίδες της τοπικής εκκλησιαστικής ιστορίας, ήρθαν στο νου μας, όταν ο ίδιος «Πρόξενος» 16 χρόνια μετά και την ίδια ημερομηνία (25/12/2011) μιλούσε για αγάπη στον πλησίον. Αγάπη φαρισαϊκή, δεδομένου ότι 33 οικογένειες, εξ αιτίας του, περνούν γολγοθά, απειλούμενες να χάσουν τα σπίτια τους, γιατί τόλμησαν να του υποδείξουν την αντιχριστιανική και παράνομη συμπεριφορά του. Παρ’ όλα αυτά εμείς του ευχόμαστε χρόνια μετάνοιας, καθ’ ότι στο τέλος, του Χριστού το θέλημα θα επικρατήσει, διότι όπως λέγει ο απόστολος Παύλος, ζούμε «θλιβόμενοι αλλ’ ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλά ουκ εξαπορούμενοι, διωκόμενοι αλλ’ ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ’ ουκ απολλύμενοι, πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματι ημών φανερωθή» (Β΄ Κορ. δ΄ 8-10).