Η ελληνίδα Μάνα, με θάρρος μπαίνει στον αγώνα για να
φέρει στον κόσμο και να αναθρέψει τρία, τέσσερα, έξι καί πολλές φορές οκτώ, δέκα
καί περισσότερα παιδιά. Η μάνα δεν φέρνει μόνο νέα ζωή, αλλά επιβαρύνεται με το
μεγαλύτερο χρέος της διάπλασης μιας υγιούς προσωπικότητας με αρχές και ιδανικά.
Στο πρόσωπό της συγκεντρώνονται οι ιδιότητες εκείνες που την εξυψώνουν σε
σύμβολο ζωής και ελπίδας. Αυτή ενσταλάζει στις παιδικές ψυχές αθάνατες αξίες,
φιλοπατρία, πίστη, δικαιοσύνη και αγάπη για τον άνθρωπο, τη ζωή, τη δημιουργία.
Οι ρίζες της πολυτεκνίας βρίσκονται βαθιά στην παράδοσή μας, αλλά, όπως άλλες
δυτικές κοινωνίες, υποκύψαμε σε λογικές ευμάρειας, ανατρέψαμε κλίμακες αξιών
οδηγούμενοι σε εγωκεντρικές επιλογές και στάσεις ζωής. Το «εγώ» εισέβαλε
καταλυτικά στο προσκήνιο, γοητεύοντας με στόχους επαγγελματικής ανέλιξης και
διάκρισης, και απόκτησης υλικών αγαθών, θέττοντας το υλικό κέρδος και τον άκρατο
καταναλωτισμό στο επίκεντρο. Ειδικά σήμερα, υπάρχουν και κοινωνικοί και
οικονομικοί λόγοι, όπως ανεργία, μακροχρόνιες σπουδές, κόστος ζωής. Η μέριμνα
για την αξιοπρεπή επιβίωση μιας πολύτεκνης οικογένειας και για την αποκατάσταση
των παιδιών είναι πολλαπλάσια, καθιστώντας σήμερα την επιλογή της πολυτεκνίας
ηρωισμό. Οι συνειδητά πολύτεκνοι ανακαλύπτουν όμως, έγκαιρα, τη αλήθεια που
διαπιστώνουμε όλοι, στη δύση του βίου μας: Η οικογένεια αποτελεί γνήσια,
ανεξάντλητη πηγή ευτυχίας και παραγματικός
πλούτος.
Στο κορμί της πολύτεκνης Μάνας
συντελείται το μέγιστο θαύμα της δημιουργίας, η μίμηση του Δημιουργού, το θεϊκό
μυστήριο της γονιμοποίησης, και η μήτρα της γίνεται λίκνο ζωής. Η πολλαπλή
εγκυμοσύνη και μητρότητα, μια πραγματική ευτυχία, είναι και καταπόνηση του
γυναικείου σώματος, είναι όμως μια ενσυνείδητη δοκιμασία, ένας “εκούσιος
Σταυρός”. Η βαθιά μητρική σχέση Μάνας - παιδιών ξεκινάει από τα πρώτα σκιρτήματα
του εμβρύου στα σπλάχνα της, εμβαθύνεται και γιγαντώνεται με το πέρασμα
του χρόνου. Ο ψυχικός κόσμος τέτοιας Μάνας ενεργοποιείται προς ένα σκοπό: τη
φροντίδα της οικογένειας. Ελπίδες, όνειρα, σκέψεις και προσδοκίες κινούνται γύρω
από ένα στόχο: η πολυτεκνία να είναι και καλλιτεκνία.
Η πολύτεκνη μητέρα, ο ισχυρότερος κρίκος στην αλυσίδα της ζωής, δημιουργεί με θέρμη μέσα στην οικογένεια το κατάλληλο κλίμα για να ανθίσουν άνθη δημιουργικότητας, ευγένιας, αλληλοοσεβασμού και αγάπης. Με σεβασμό, με διακριτικό έλεγχο, με αποδοχή και δημοκρατικότητα, υποστηρίζει τα παιδιά της βοηθώντας τα να χειραφετηθούν, ώστε να γίνουν χρηστοί πολίτες, δημιουργικοί άνθρωποι. Η πολύτεκνη μητέρα γίνεται κινητήρια δύναμη ζωής και μέσα από τη δική τη συμπεριφορά αναπαράγονται αξίες, ήθη, γλώσσα [δεν είναι τυχαίο που η γλώσσα που ομιλούμε λέγεται μητρική] και πολιτιστικά χαρακτηριστικά του έθνους. Για αυτό η κοινωνική και εθνική συμβολή της είναι κεφαλαιώδης. Η οικογένεια της πολύτεκνης μητέρας θα πρέπει να την περιβάλει με περισσή στοργή και να την υποστηρίζει στα καθήκοντά της. Η ενότητα και η σύμπνοια του ζευγαριού, ιδιαιτέρως η αγάπη του συζύγου, αλλά κι η συμμετοχή του στην ανατροφή των παιδιών, είναι προϋποθέσεις για την ισορροπημένη λειτουργία της οικογένειας. Η πολύτεκνη μητέρα, χρειάζεται την απλόχερη βοήθεια του κράτους, με θεσμοθετημένες οικονομικές παροχές και διευκολύνσεις. Είναι αναγκαία η στήριξη της οικογένειας με θεσμούς: βρεφονηπιακοί, παιδικοί σταθμοί, άδειες κύησης και ανατροφής, ενίσχυση οικογενειακού εισοδήματος, καταπολέμηση ανεργίας και ουσιαστικά προνόμια ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών. Αλλά τι μπορούμε να πούμε, όταν στο βωμό του αδηφάγου Μνημονίου θυσιάζεται και το γλισχρό αλλά τιμητικό επίδομα-σύνταξη, των 52 ευρώ μηνιαίως, της πολύτεκνης μάνας! Όμως οι οδηγούντες την πολύτεκνη Μάνα στην εξαθλίωση και το Έθνος στο μαρασμό θα υποστούν τις συνέπειες, διότι υπάρχει λαός, υπάρχει και Θεός. Στην ''εποχή ευκαιριακού πλούτου”, που ζούμε, με νέους και μεγάλους να προσδοκούν εύκολα, πολλά και σύντομα κέρδη, οι έννοιες θυσία, προσφορά και υπομονετικής αναμονής καρποφορίας μοιάζουν ξεπερασμένες. Η επένδυση σε πολλά χαρούμενα παιδικά πρόσωπα θεωρείται μη αποδοτική και η κοινωνία συχνά αποθαρρύνει και ειρωνεύεται την πολύτεκνη Μάνα. Ακόμα, η πλειοψηφία των προτύπων των σημερινών “πετυχημένων” γυναικών παρασύρουν τις νέες Ελληνίδες να τελειώνουν νωρίς, με ένα δύο παιδιά, να επαναφέρουν την προσεγμένη τους εμφάνιση και να βγουν στο κυνήγι καριέρας ή να καθυστερούν την τεκνοποιία, ακόμα και να “διακόπτουν” ανεπιθύμητες κυήσεις, μέχρι να αποκατασταθούν οικονομικά, επαγγελματικά! Έτσι, τα παιδικά χαμόγελα “φθινοπωριάζουν”, κουφάρια σχολείων αργοσαπίζουν στην ύπαιθρο, αστικά σχολεία αδειάζουν από ελληνόπουλα, χωριά και γειτονιές αναπολούν παιδικές φωνές και παιχνίδια. Σε πείσμα όμως αυτής της νοοτροπίας υπάρχουν οικογένειες με Μάνες “οδοδείκτες”, φωτεινά παραδείγματα για νέες κοπέλες, υποδείγματα ανιδιοτελούς προσφοράς, ηρωισμού, αποφασιστικότητας. Αυτές καταφέρνουν να συνδυάσουν νανούρισμα με ωράριο τράπεζας, ιώσεις με μεροκάματο, ατελείωτο σιδέρωμα με ζωντανή διδασκαλία, διάβασμα παιδιών με υποθέσεις του γραφείου. Τέτοιες Μάνες δεν περιμένουμε να τίς δούμε σε κανάλια, ούτε σε τηλεπαράθυρα. Σήμερα θυσία, προσφορά καί αυταπάρνηση δεν πουλάνε, δεν είναι τηλεοπτικό παιχνίδι, ούτε σήριαλ. Μην περιμένετε να τίς δείτε σε δεξιώσεις της Κυβέρνησης ή επίσημων φορέων, που φροντίζουν να προβάλλουν διαφορετικά "πρότυπα". Κινούνται αθόρυβα ανάμεσά μας χωρίς να ζητούν προβολή. Αν όμως θέλουμε η κοινωνία να έχει πρότυπα και να υπάρξει ελπίδα για συνέχεια του Ελληνισμού, πρέπει να τιμώνται, να αναδεικνύονται, καί να στηρίζονται από την Πολιτεία. Οι πολύτεκνες μητέρες, και οι σύζυγοί τους, τολμούν να φέρουν τα παιδιά που ο Θεός χαρίζει. Αντιμετωπίζουν τη ζωή με πίστη στο Θεό και χαμόγελο. Αυτό μεταδίδουν στα παιδιά τους. Ξεχνούν κούραση στο πρώτο τους χαμόγελο. Προοσπερνάν ρυτίδες με ψυχραιμία. Αδιαφορούν που ο μισθός εξαφανίζεται πριν καλά-καλά τον δούν. Έχουν συνηθήσει γέλια, κλάματα, πολλές φωνές και ζημιές στο σπίτι. Αγαπούν την Ελλάδα έμπρακτα, χαιρόνται που φέρνουν στον κόσμο μικρούς Έλληνες και Ελληνίδες, κρατώντας ζωντανό τον Ελληνισμό. Μακάρι κι άλλες μητέρες να τις ακολουθήσουν, κάνοντας πραγματικότητα την ευχή του μυστηρίου του Γάμου, να είναι τα παιδιά «ως νεόφυτα ελαίων κύκλω της τραπέζης». Αισθάνομαι θαυμασμό και δέος για τις πολύτεκνες Μάνες, ιδίως για τη σύντροφο της ζωής μου, τις παρούσες αλλά και αυτές που κατοικούν στον ουρανό, που κάνοντας υπέρβαση προσωπικών τους αναγκών, επέλεξαν να υπηρετήσουν τη μητρότητα τιμώντας απλόχερα τη εκ Θεού δοθείσα χάρη. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή των κόπων τους είναι η λάμψη στα παιδικά μάτια, το χαμόγελό τους, η πρόοδος και η ευτυχία τους. Και γνωρίζουμε καλά ότι, κι αν βρισκόνταν στο δίλημμα μιας πλούσιας ξεκούραστης προσωπικής ζωής με πληθώρα αγαθών, αυτές πάλι, χωρίς δισταγμό, τον ευλογημένο «Παράδεισο» της μεγάλης οικογένειας θα επέλεγαν. Και είναι διπλά καλότυχες για αυτό! Πολύτεκνες μάνες ο Ελληνισμός σας οφείλει πολλά! Konstantinosa.oikonomou@gmail.com www.scribd.com/oikonomoukon
