Πρὸς τὸν Μητροπολίτη Μεσογαίας
Ὁ μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος ἐξέδωσε τὴν Ἐγκύκλιο
80Η «Περὶ τῆς Μονῆς Μυρελαίου Ὑμηττοῦ»,
ποὺ δραστηριοποιεῖται στὰ ὅρια τῆς Μητροπόλεώς του. Θεωρεῖ ὅτι τὸ θέμα αὐτὸ «ἀποτελεῖ
ἴσως ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σοβαρὰ προβλήματα στὴν περιοχή μας αὐτὸν τὸν καιρό», διότι οἱ «κληρικοὶ»
τῆς συγκεκριμένης Μονῆς (κατὰ τὴν διαβεβαίωσή του) «μὲ ἐπικεφαλῆς κάποιον π. Ποιμένα... δὲν ἀνήκουν σὲ καμμία κανονικὴ
Ἐκκλησία, στεροῦνται κανονικῆς ἐπισκοπικῆς εὐλογίας καὶ ὡς ἐκ τούτου οὔτε στὸν
Χριστό, τὸν ὁποῖο ἐπαγγέλλονται, ἀνήκουν, οἱ δὲ μυστηριακές τους
πράξεις δὲν ἀναγνωρίζονται ἀπὸ καμμία κανονικὴ Ἑκκλησία καὶ ἀπὸ κανένα
μοναστῆρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους».
Χαιρόμαστε γιὰ τὴν
ποιμαντικὴ εὐαισθησία τοῦ Μητροπολίτη. Αὐτὴν τὴν εὐαισθησία δίδαξαν οἱ Ἅγιοι
Πατέρες νὰ διαθέτουν οἱ Ἐπίσκοποι. Νὰ ἐπι+σκοποῦν γιὰ τὴν προφύλαξη τοῦ
ποιμνίου τους ἀπὸ τοὺς ψευδο-ἱερεῖς καὶ ψευδεπισκόπους· ὅσους δηλαδὴ
καπηλεύονται τὴν Πίστη, διδάσκουν τὴν αἵρεση ἢ καταπατοῦν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες.
Ἀλλὰ ὑπάρχει κι ἄλλη μιὰ
χθεσινὴ παρέμβαση τοῦ κ. Νικόλαου. Ἀποτελεῖ μάλιστα ἀκαριαία ἀντίδραση του,
κατὰ τῆς προσπάθειας (ὅπως γράφει) σπιλώσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲ ὑποτιθέμενα (κατ’
αὐτὸν) οἰκονομικὰ σκάνδαλα. Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ ὀξύτατο λόγο τὰ ἀποκρούει.
«Ο Σεβασμιωτάτος σε επιστολή που απευθύνει στον Αρχιεπίσκοπο ζητά να
διαψεύσει άμεσα το ΣΔΟΕ τα όσα κυκλοφορούν και σπιλώνουν, όπως τονίζει,
αρχιερείς ή να επιβεβαιώσουν την όποια αλήθεια τους αφορά, ακόμη και να κάνουν
έλεγχο στα οικονομικά του κάθε μητροπολίτη... Επειδή στα κυκλοφορούντα
δημοσιεύματα γίνεται λόγος για φοβερές έρευνες και σκανδαλιστικά ευρήματα του
ΣΔΟΕ, όλα βέβαια με νεφελώδεις και ασαφείς περιγραφές που εξάπτουν την
αντιεκκλησιαστική φαντασία» (http://www.romfea.gr).
Καὶ αὐτὰ ἰσχυρίζεται ὁ
μητροπολίτης Μεσογαίας. Ἀντίθετα, ὅμως, ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἀποδέχεται ὅτι
ὑπάρχουν σκάνδαλα.
Δὲν θὰ μείνω στὸ ποιός Ἐπίσκοπος ἔχει δίκιο, στὸ ἂν ἀποδειχθεῖ ὅτι
ὑπάρχουν ἢ ὄχι νέα οἰκονομικὰ σκάνδαλα. Θὰ ἐπιμείνω στὸ ὑπ’ ἀριθμὸν ἕνα σκάνδαλο, γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ μητροπολίτης Μεσογαίας (ὅπως
καὶ οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι) τὸ ἀποσιωποῦν σκανδαλωδῶς. Οὔτε τὸ κατονομάζουν, οὔτε
τὸ ἀπορρίπτουν, οὔτε τὸ καταρρίπτουν, οὔτε τὸ δικαιολογοῦν. Τὰ ἀντιπαρέχονται
σιωπῶντες, ὅλοι οἱ, διὰ τὰ ἄλλα, λαλίστατοι Ἐπίσκοποι.
Ἔτσι, ὁ μητροπολίτης
Μεσογαίας, ἐνῶ καλῶς κάνει καὶ ἐξαπολύει Ἐγκύκλιο κατὰ μιᾶς ὀλιγομελοῦς ὁμάδας
ἱεροκαπήλων, καὶ ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ τῶν πιστῶν γιὰ τὸν κίνδυνο ποὺ προκύπτει ἐξ
αὐτῶν· ἐνῶ καλῶς ἐνεργεῖ καὶ ἐπιζητᾶ τὴν διαφάνεια στὰ οἰκονομικὰ τῶν Ἐπισκόπων· ὅμως, πόσο
ἐνεργεῖ σωστά, ὅταν σιωπᾶ γιὰ ἕνα ἄλλο μεγάλο σκάνδαλο καὶ παραβλέπει ἕνα ἄλλο τεράστιο κίνδυνο; Τὸ σκάνδαλο τῆς σιωπῆς τῶν
Ἐπισκόπων γιὰ τὸν κίνδυνο ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν διάδοση, ἐντὸς τῆς Ὀρθόδοξης
Ἐκκλησίας, ἑνὸς μικροβίου, τοῦ μολυσματικοῦ ἰοῦ τῆς ἐσχάτη παναιρέσεως
τῆς ἱστορίας, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Οὐδέποτε ὁ μητροπολίτης κ.
Νικόλαος μίλησε γιὰ τοὺς ἡγέτες τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ γιὰ τὸν
ἀρχηγό της, τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Οὐδέποτε τοὺς κατήγγειλε. Ὄχι μόνο δὲν
μίλησε καὶ δὲν κατήγγειλε, ἀλλὰ τίμησε κιόλας τὸν προστάτη αὐτῆς τῆς αἱρέσεως,
συλλειτουργώντας μαζί του στὴν Ἴμβρο, ὅπου μετέβη γιὰ τὰ «50 χρόνια Ἱεροσύνης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου» καὶ
ἔτσι νομιμοποίησε τὶς ἀντικανονικὲς καὶ αἱρετίζουσες διδασκαλίες καὶ ἐνέργειές
του!
Δὲν νομίζει ὅτι εἶναι καιρὸς
νὰ ἐνδιαφερθεῖ ὁ κ. Νικόλαος καὶ γιὰ τὴ διάβρωση ποὺ ὑφίσταται τὸ ποίμνιό του
ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό; Δὲν νομίζει ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ πάρει θέση στὸ θέμα καὶ
νὰ δηλώσει τί πιστεύει: οἱ συμπροσευχὲς μὲ αἱρετικοὺς καὶ ἀλλόθρησκους
ἐπιτρέπονται; Κι ἂν ὄχι, ποιά πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση τῶν Ἐπισκόπων καὶ τῶν
πιστῶν, ὅταν αὐτὲς μάλιστα γίνονται ἐπανειλημμένα καὶ σκόπιμα, παρὰ τὶς
διαμαρτυρίες τῶν χριστιανῶν; Οἱ ἐπιδόσεις «Κορανίου» (ὡς δώρου) σὲ
μουσουλμάνους ἀπὸ ὀρθόδοξους Πατριάρχες εἶναι πράξεις ἀθῶες καὶ ἀδιάφορες γιὰ
τὴν ἀλλοίωση τοῦ φρονήματος τῶν πιστῶν;
Δὲν νομίζει ὅτι εἶναι καιρὸς
νὰ μᾶς ἐξηγήσει, ἂν οἱ αἱρετικὲς θέσεις ποὺ καταλογίζονται στοὺς Οἰκουμενιστὲς
καὶ συγκεκριμένα στὸν Πατριάρχη ἀποτελοῦν κάποιες λανθασμένες ἐκφράσεις
συγγνωστές, ἢ ἂν εἶναι συνειδητὲς καὶ σκόπιμες αἱρετικὲς θέσεις; Καὶ τί δέον
γενέσθαι στὴν δεύτερη περίπτωση;
[Ἂς μὴ ἐνοχλεῖ κάποιους ἡ συχνή
ἀναφορά μας στοὺς Ἐπισκόπους.
Κορυφαῖος θεολόγος τοῦ αἰῶνα μας ἔχει πεῖ, ὅτι τὸ πρόβλημα γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία στοὺς καιρούς μας, εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι,
τὸ κατὰ πόσον Ὀρθόδοξοι εἶναι.
Ἐπανέλαβε δηλαδή, τὰ περὶ ψευδεπισκόπων τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων.
Κανεὶς δὲν ἀρνεῖται τὸν ρόλο τῶν ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων.
Ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀγνοήσει τὴν μεγάλη εὐθύνη τους, ὅταν ἐπιτρέπουν στοὺς
οἰκουμενιστὲς πράκτορες τοῦ Πάπα, τὴν ἀλλοίωση τῆς πίστεως τῶν ὀρθοδόξων
πιστῶν· ὅταν ἀφήνουν τοὺς πιστοὺς στὴν ἄγνοια γιὰ τὴν ἐπέλαση τῆς ἐσχάτης αὐτῆς
παναιρέσεως· ὅταν συντελοῦν στὸν διασκορπισμὸ τῶν «προβάτων»· ὅταν τὰ ἀφήνουν
στὰ στόματα τῶν λύκων. Καὶ ἔχουν ἐπιπέσει κατὰ τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ πολλοὶ
προβατόσχημοι λύκοι, περιβεβλημένοι τὰ ἁγιασμένα καὶ εὐλογημένα ἐπισκοπικὰ
ἄμφια ].
Σημάτης
Παναγιώτης
