Εκδόθηκε βιβλίο με 188 προσευχές, γιατί στο πεντάλεπτο
(αυστηρά) της εξομολόγησης κάποιοι ζητούσαν από τον συγγραφέα «να τους γράψει
δυό λόγια προσευχής». Δεν προλάβαινε, γι αυτό γράφτηκε το βιβλίο, να
διαλέγεις μια προσευχή για κάθε περίπτωση…
Είναι πρωτοποριακό το εγχείρημα!!! Πώς να προσευχηθείς,
αν δεν έχεις ένα μπούσουλα, μάλιστα τα περιεχόμενα είναι με ευμεγέθεις
γραφικούς χαρακτήρες, να βοηθιούνται και οι ηλικιωμένοι…
Οι ευχές, οι ακολουθίες της Εκκλησίας, γραμμένες από
θεοφόρους πατέρες, δεν αρκούν στην σημερινή «μεταπατερική» εποχή, είναι
παρωχημένες…!!! Και πρέπει να μπουν στο μπαούλο.
Είναι σαν τα βιβλία της βοτανοθεραπείας, ένα μαντζούνι
για κάθε περίπτωση…
Είναι τόσο χρήσιμο, όσο το να δώσεις στο παιδάκι ένα
εγχειρίδιο για το πώς να μιλά… στον πατέρα του και την μητέρα του….
Νοερά προσευχή
και άλλα είναι …κουραφέξαλα…
Κρίμα ! Η αυτοπροβολή και η πνευματική αλαζονεία τον στιγμάτισε.
Εγκλωβίστηκε στον πνευματικό ναρκισισμό του,
αποδεικνύοντας πως αν δεν έχεις ταπεινό φρόνημα και αγαθή προαίρεση, μένεις
ξύλο απελέκητο…
Έζησε δεκαετίες κοντά στον μακαριστό π. Αθανάσιο Μυτιληναίο και
χρόνια δίπλα στον μαρτυρικό μητροπολίτη Λαρίσης Θεολόγο και δεν πήρε τίποτα;
Ο πλάνης και πλανώμενος...
Έχασε την κοσμική προβολή δίπλα στον Σεβ. Θεολόγο, όταν
εκείνος έφυγε,
και πώς να τον κρατήσει το μοναχικό κελλί;
Τό σκασε στον κόσμο …για να γράψει προσευχές για τους
άλλους!!!
Κι ενώ ο δεσπότης στον πρόλογο του βιβλίου αναφέρεται στον
γέροντά του, αυτός στην εισαγωγή , ο αχάριστος, ούτε τους
μνημονεύει..
Ο αιθεροβάμων, κάνει γαργάρα τους πνευματικούς του
καθοδηγητές.
Δεν πήρε τίποτα απ αυτούς; Για την πνευματική του
πρόοδο(;) βοηθήθηκε δια …αποκαλύψεως;
Τι θλίψη θα δοκίμαζαν Θεολόγος και Αθανάσιος με αυτά
τα ολισθήματα;
Δεν ξεχνά να ευχαριστήσει αυτούς που βοήθησαν στη
διόρθωση και εικονογράφηση…
Στις τελευταίες σελίδες πρόσθεσε με Φαρισαϊκή
προβολή τα έργα του (κτίσματα-ναούς )
αντί να βάλει κάποιες εικόνες Του Χριστού
ή της Παναγίας. Πόσο βοηθούν στην προσευχή οι φωτογραφίες των ναών του;
Βέβαια και κάποιες απόψεις του όπως ότι ο «αγώνας», η εφημερίδα
μας, είναι αιρετική και ότι το άγχος είναι δαιμόνιο (το άκουσα ο ίδιος) και άρα ο
αγχωμένος είναι δαιμονισμένος …αφήνονται στην κρίση των αναγνωστών.
Π.Μ.