Ἀπάντηση
στὶς θεολογικὲς κακοδοξίες καὶ ἱστορικὲς ἀνακρίβειες τοῦ Ἀθηνῶν Ἱερωνύμου
Ἡ Ἑλλάδα τῆς Ρωμηοσύνης
δὲν εἶναι ἡ Εὐρώπη τοῦ Καρλομάγνου
Γράφει ὁ Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Πρὶν λίγες ἡμέρες ἡ Δεσποτοκρατία,
ποὺ λυμαίνεται τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἑλλάδα ―διὰ τοῦ Ἀθηνῶν
Ἱερωνύμου (γραπτῶς καὶ προφορικῶς)[1] καὶ τοῦ Θεσσαλονίκης Ἀνθίμου (προφορικῶς) ― ἐξέφρασε τὴν
«παραδοσιακή» ταύτιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσιοκρατίας μὲ τὴν
πολιτικὴ-οἰκονομικὴ-κοινωνικὴ ἐγχώρια ἐξουσιοκρατία καὶ τὴν ξενοκρατία.
Ἐπιβεβαίωσε τὴν ἀποστασιοποίησή της τόσο ἀπὸ τὴν
Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας ὅσο καὶ ἀπὸ
τὴν ὀρθόδοξη Παράδοση, ποὺ ἱστορικὰ θέλει τὴν Ἐκκλησία στὸ πλευρὸ
τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ σὲ κάθε περιπέτειά του καὶ συμμέτοχο
―ἂν ὄχι πρωταγωνίστρια καὶ ἡγέτιδα― τῶν ἐθνικῶν ἀγώνων του.
Ἀπέδειξε γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ ὅτι συνεχίζει τὴν παράδοση
τῶν γραικύλων*· τῶν φιλενωτικῶν*· τῶν δυτικόπληκτων διανοουμένων
καὶ τῶν πολιτικῶν δωσιλόγων, ποὺ ἀφ-ἑλληνίζουν καὶ ἀπὸ-ὀρθοδοξοποιοῦν
τὸν Ἑλληνικὸ Λαό· τῶν ὀλιγαρχῶν καὶ τῶν πάσης φύσεως ἰδιοτελῶν καὶ
συμφεροντολόγων ―τοκιστῶν καὶ σουλατσαδόρων― ποὺ ἀπομυζοῦν τὸν ἱδρῶτα
καὶ τὸ αἷμα τοῦ λαοῦ· ὅλων αὐτῶν ποὺ διαχρονικὰ ἀφανίζουν τὴν ἐλπίδα
καὶ καταστρέφουν τὸ μέλλον τῶν Ἑλλήνων/Ρωμηῶν.
Ἡ «ἐκκλησία» τῆς Δεσποτοκρατίας γράφει ἀκόμη μία
σελίδα προδοσίας τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπροκαλύπτως συνεργεῖ
στὴν ἐκστρατεία παραπλανήσεως καὶ ἐκμαυλισμοῦ του, κατατρομοκρατήσεως
καὶ ὑποταγῆς του στὶς ἀντίχριστες καὶ ἑωσφορικὲς δυνάμεις τῆς Δύσεως·
στὶς δυνάμεις τοῦ Σιωνισμοῦ καὶ τῆς Μασωνίας, ποὺ σήμερα ―διὰ τῆς παναιρέσεως
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ― ἀπεργάζονται (α) τὴ διαστροφὴ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς
μας καὶ τῆς ἐνσωματώσεως τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν στὴν Πανθρησκεία
τοῦ Ἀντιχρίστου, ἀλλὰ καὶ (β) ἐπιχειροῦν τὴν καθυπόταξη τῶν Ἑλλήνων
στὴν νεοεποχίτικη Νέα Τάξη Πραγμάτων τῆς Παγκοσμιοποιήσεως/Παγκοσμιοκρατίας·
δηλαδὴ ἀπεργάζονται τὴν ἐξαφάνιση τῆς ἐθνικῆς καὶ πολιτισμικῆς ἰδιοπροσωπίας
τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ μαζὶ μὲ τὴ βιολογικὴ ἐξόντωσή του.
Σὲ ἕνα ἄθλιο κείμενο μόλις 793 λέξεων ―παρὰ τὴν «ποιητική»
διάθεση μὲ τὴν ὁποία ἀρχίζει, ποὺ ἐκ πρώτης ἀναγνώσεως μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ
ὡς ἕνα ἀκόμη γλυκανάλατο καὶ ἀγαπολογικὸ οἰκουμενιστικὸ κείμενο―
ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος συμπυκνώνει τόσο τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας
ὅσο καὶ τὴν προδοσία τῆς Πατρίδας!!!
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ποὺ ἐκ
τοῦ ἀξιώματός του εἶναι ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστὸ ταγμένος
νὰ διαφυλάττει αὐθεντικὴ καὶ ἀκεραία τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἐπιόρκως
καὶ αὐτομόλως διακηρύττει τὴ φαλκίδευση καὶ τὴ νόθευση καὶ τὴ διαστροφὴ
ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας· καὶ ἀντὶ νὰ φυλάττει τὸ λογικὸ
ποίμνιο ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος ἀπὸ τοὺς προβατόσχημους λύκους
―ὅπως μὲ ὑποσχέσεις καὶ φοβεροὺς ὅρκους ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ λαοῦ
Του ἀνέλαβε νὰ πράξει κατὰ τὴν εἰς ἐπίσκοπον χειροτονία του― αὐτὸς
παραδίδει αὔτανδρο τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας πρὸς κατακρεούργηση στοὺς
λύκους τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!!!
Καὶ ὄχι μόνον αὐτό· παραδίδει τὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ
πνευματικὰ δέσμιο στοὺς ὀλετῆρες τῶν παγκοσμιοκρατῶν τραπεζιτῶν
καὶ τοκογλύφων, στοὺς σιωνιστὲς παγκοσμιοκράτες καὶ στὰ ὄργανά τους·
τοὺς νεοναζιστὲς γερμανοὺς ἰμπεριαλιστές, ποὺ ἤδη ἐλέγχουν τὴν Εὐρωπαϊκὴ
Ἕνωση καὶ καθοδηγοῦν τοὺς «θεσμούς» της...
«Δεν είναι δουλειά ενός παπά να μπλέκει στα χωράφια
των πολιτικών», σημειώνει ὑποκριτικὰ ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῆς Δεσποτοκρατίας·
ἀλλά... μπλέκει! Συνασπιζόμενος μάλιστα μὲ τοὺς δωσιλόγους πολιτικούς,
δημοσιογράφους, ὀλιγάρχες, τοὺς σιωνιστὲς παγκοσμιοκράτες, τοὺς
τραπεζίτες καὶ τοκογλύφους!... Νά, πῶς ἀποδεικνύεται ἡ ἄμεση σχέση
τῶν πολιτικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων: ἡ ἀπόρριψη τῆς αὐθεντικῆς
καὶ ἀνόθευτης Ὀρθοδόξου Πίστεως ποὺ προσδιορίζει τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτισμικὴ
ἰδιοπροσωπία μας, τὴ Ρωμηοσύνη μας, καὶ ἡ ἀποδοχὴ τοῦ συγκρητιστικοῦ
Οἰκουμενισμοῦ ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὴν Παγκοσμιοποίηση/Παγκοσμιοκρατία
καὶ ὑπηρετεῖ τὴν ἐπιβολὴ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων στὸν κόσμο, ὁδηγεῖ
μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸν δωσιλογισμὸ καὶ στὴν ἐθελοδουλεία!...
Ὄντας λοιπὸν οἰκουμενιστικὴ ἡ Δεσποτοκρατία δὲν «μπλέκει» στὸν ἀγῶνα
τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ γιὰ τὴν Ἐλευθερία καὶ τὴν Δημοκρατία,
γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἀνεξαρτησία, τὴν Αὐτοδιάθεση καὶ τὴν Ἐδαφικὴ ἀκεραιότητα
τῆς Ἑλληνίδας Πατρίδας μας, ἀλλὰ μπλέκει μὲ τοὺς ἐφχωρίους καὶ ξένους
ἐπιβουλεῖς καὶ ἐχθροὺς τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας· στρέφεται
ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἐνδιαφερομένη ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον
γιὰ τὴν ἐξουσία της, τὴν περιουσία της καὶ τὰ προνόμιά της!!! Ἡ «ἐκκλησία»
τῆς Δεσποτοκρατίας δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ πιστὸς λαός
Του δὲν εἶναι τὸ ποίμνιό της!... Ἡ Δεσποτοκρατία βρίσκεται ἐκτὸς τῆς Πίστεως, ὑπεράνω τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας Του!!! Καί,
βεβαίως, ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, Ὀρθοδόξων καὶ μή!...
Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι, ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος
(Ἀ.Ἱ.) ξεκινάει τὸ κείμενό του ἀναφερόμενος στὶς «πέτρες» καὶ στὴν ἐπεξεργασία
τους. Θέλει νὰ στείλει συγκεκριμένο μήνυμα· καὶ τὸ στέλνει κωδικοποιημένο.
Ἡ πέτρα/λίθος εἶναι τὸ βασικὸ μασωνικὸ σύμβολο ποὺ εἰς τὶς μασωνικὲς
δοξασίες συμβολίζει τὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, ὅπως ὁ λίθος στὰ χέρια
τοῦ τεχνίτη/τέκτονα σμιλεύεται γιὰ νὰ λάβει τὴν ἐπιθυμητὴ μορφή, ἔτσι
κι αὐτὸς μέσα στὰ «φιλοσοφικά» μασωνικὰ/τεκτονικὰ ἐργαστήρια ―ὅπου
διδάσκεται τὴν πίστη καὶ ἀσκεῖ τὴ λατρεία πρὸς τὸν θεὸ τῶν μασώνων,
πρὸς τὸν Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ. = ὁ Ἑωσφόρος)― τελειοποιεῖται
ὡς ἄνθρωπος στὴ μασωνικὴ κλίμακα «ἀξιῶν»!... Καὶ εἶναι «εὔλογο»
νὰ στέλνει τὸ μασωνικὸ μήνυμά του ὁ Ἀ.Ἱ., ἐὰν λάβουμε ὑπόψιν τὸν ρόλο
τῆς μασωνίας στὴν ἀνάδειξη τῶν μελῶν τῆς ἑρμαφρόδιτης «ἱεραρχίας»
στὴν «ἐκκλησία» τῆς Δεσποτοκρατίας, ἀλλὰ καὶ τὸν πρωταγωνιστικὸ
ρόλο της στὴν Παγκοσμιοποίηση καὶ τὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων...
Ἀναφέρει, λοιπόν, ὁ Ἀ.Ἱ.:
«Στον ποταμό της ιστορίας, σε μία γωνιά ακουμπισμένες,
βρίσκονται δύο μεγάλες πέτρες. Ομορφα λαξεμένες από το νερό που κυλά
ανά τους αιώνες, σμιλεύτηκαν τόσο πολύ, που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον,
θεωρήσαμε πως έγιναν ένα. Ευρώπη και Ελλάδα, δύο αναπόσπαστες όψεις
της ίδιας πέτρας, που μέχρι πρόσφατα έμοιαζε ακατόρθωτο να σπάσει
στα δύο».
Ἡ ἀστόχαστη σπουδή του νὰ χρησιμοποιήσει αὐτὸν τὸν μασωνικὸ
συμβολισμό, τὸν ὁδήγησε σὲ μίαν ἀντίφαση, ὅπου αὐταναιρεῖται: οἱ
πέτρες ὅσο κι ἂν σμιλευθοῦν/πελεκηθοῦν οὐδέποτε ἑνώνονται ἀπὸ μόνες
τους σὲ ἕνα σῶμα· χρειάζονται καὶ ἄλλα ὑλικὰ ποὺ θὰ τὶς συγκολλήσουν:
ἄμμο, φυτικοὺς καὶ ζωϊκοὺς ὀργανισμοὺς κ.ἄ.· ὅμως πολὺ εὔκολα μποροῦν
νὰ ξεκολλήσουν σὲ μίαν ἰσχυρὴ πίεση, λ.χ. σεισμό... Καὶ αὐτὰ τὰ ὑλικὰ
στὴν περίπτωση τῆς ἐν λόγῳ παρομοιώσεως δὲν εἶναι ἄλλα ἀπὸ τὴν εὐρωπαϊκὴ
ἐπιβουλὴ καὶ ἐπιβολὴ ἀπὸ τὴ μία μεριά, ἡ ὑποταγὴ καὶ ἡ ὑποτέλεια
τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν ἄλλη· ὅμως στὴν ἐθελόδουλη προσέγγιση τοῦ Ἀ.Ἱ. αὐτὴ
ἡ σχέση εἶναι «δύο αναπόσπαστες όψεις
της ίδιας πέτρας», καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια ἔχει ἀπόλυτο δίκιο!...
Καὶ συνεχίζει, ἀθεολογήτως καὶ ἀνιστορικῶς, ὁ Ἀ.Ἱ.:
«Με πρωτογενή υλικά την ελληνική παιδεία, το ρωμαϊκό δίκαιο
και τον χριστιανισμό, η Ευρώπη διαμόρφωσε την ταυτότητά της και απέκτησε
τη σημερινή της δομική υπόσταση. Εχοντας ως βασική της μαγιά τον χριστιανισμό
και προέλευση τις ελληνικές ρίζες».
Ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ Ἀ.Ἱ. θὰ ἦταν ἀληθινός, ἐὰν ἀναφερόταν στὴν
πρὸ-Καρλομάγνεια Εὐρώπη, στὴν Εὐρώπη τῶν Ρωμαίων/Ἑλλήνων καὶ τῆς Ρωμηοσύνης!
Ἀλλὰ ἀναφέρεται στὴν μετὰ-Καρλομάγνεια Εὐρώπη τῶν Φράγκων καὶ τῶν ἄλλων
γερμανικῶν φύλων, ποὺ εἰσέδυσαν καὶ ἐπιβλήθηκαν στὴ Δυτικὴ Ρωμαϊκὴ
Αὐτοκρατορία: ὑποδούλωσαν τοὺς Ρωμαίους/Ἕλληνες· ἐπέβαλαν τὴ στρατιωτικὴ
φεουδαρχία καὶ τὸν ρατσισμὸ τῆς καταγωγῆς/αἵματος· ἅλωσαν τὴν Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία τῆς Δύσης ―ὅπως σήμερα ὁλοκληρώνουν τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς― ἐκδιώκοντας ἢ καὶ δολοφονώντας τὴν ὀρθόδοξη
ἱεραρχία, ἀποκόπτοντας ἔτσι τὴν παπικὴ «ἐκκλησία» ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ
διαδοχὴ καὶ ἐκπίπτοντας σὲ πλεῖστες ὅσες αἱρέσεις καὶ κακοδοξίες·
ἀπέσπασαν τελικὰ καὶ πολιτισμικῶς τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὴ Ρωμανία/Βυζάντιο.
Ὁ Ἀ.Ἱ., ὡστόσο, ἀναφέρεται στὴ σημερινὴ πολιτισμικῶς
―καὶ ὄχι μόνον― παραπαίουσα καὶ ἀντιφατικὴ Εὐρώπη-Φραγκία, ποὺ βρίσκεται
πλέον ὁλοκληρωτικὰ στὰ χέρια τῶν σιωνιστῶν τραπεζιτῶν καὶ τοκογλύφων,
καὶ ἡ ὁποία οὐδεμία σχέση ἔχει μὲ τὴν αὐθεντικότητα καὶ τὴν παγκοσμιότητα
τοῦ Ἑλληνισμοῦ, μὲ τὴν αὐθεντικότητα καὶ τὴν οἰκουμενικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας,
δηλαδὴ τῆς Ρωμηοσύνης. Ὄντας ἡ Εὐρώπη-Φραγκία, καταβυθισμένη στὶς
αἱρέσεις, στὶς ἰδεολογίες καὶ στὶς βιοθεωρίες τοῦ καισαροΠαπισμοῦ
(ἐξουσιολαγνεία), τοῦ Προτεσταντισμοῦ (ἠθικολαγνεία), τοῦ Σατανισμοῦ
(ἡδονολαγνεία), τῆς Ἀθεΐας (ὀρθολογικολαγνεία), τοῦ Σιωνισμοῦ
(παγκοσμιολαγνεία) καὶ τῆς Μασωνίας (κυβερνολαγνεία), συνέθεσε
τὸν «εὐρωπαϊκὸ πολιτισμό» τοῦ ἀτομιστῆ, τοῦ ἀλαζονικοῦ καὶ οἰηματικοῦ,
τοῦ αὐτοθεοποιημένου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος δημιουργεῖ καὶ ἀποδέχεται
καὶ ἀνέχεται ὁλοκληρωτισμοὺς (φασισμό, ναζισμό, κομμουνισμό), ἀρμαγεδῶνες
καὶ ὁλοκαυτώματα. Αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ ἐπιβάλλει σήμερα ἡ φράγκικη, ἡ
γερμανοκρατούμενη Εὐρώπη στὴν Ἑλληνίδα καὶ Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας,
αὐτὸ ποὺ ―ἐὰν ἐπιτύχει τὸ «ἑλληνικὸ πείραμά» της― θὰ ἐπιβάλλει καὶ
στὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη, ἰδιαιτέρως στὸν εὐρωπαϊκὸ Νότο, ποὺ ὑπῆρξε
ὁ χῶρος τῆς Ρωμανίας καὶ τῆς Ρωμηοσύνης στὴ Δύση!...
Ἡ μετὰ-Καρλομάγνεια Εὐρώπη μήτε τὸν Ἑλληνισμὸ μηδὲ
τὸν Χριστιανισμὸ προσέλαβε στὴν αὐθεντικότητά τους. Οἱ πολιτισμικὲς
προσλαμβάνουσές της δὲν ἦσαν ἱκανὲς νὰ ἀφομοιώσουν τὸ πολιτισμικὸ
εἰδικὸ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Συνέβη περίπου
αὐτὸ ποὺ περιγράφουν οἱ ἐξερευνητὲς ἀπὸ τὴν ἐπαφή τους μὲ τοὺς ἰθαγενεῖς
τῶν περιοχῶν ποὺ ἀνεκάλυπταν: δὲν μποροῦσαν οἱ ἰθαγενεῖς νὰ καταλάβουν
τὴ σημασία καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν τὴ χρήση ἐπιτευγμάτων ἑνὸς προηγμένου
πολιτισμοῦ, καὶ βεβαίως αὐτὸ ἐκμεταλλεύθηκαν οἱ ἀποικιοκράτες μὲ
τὴν συνεπικουρία, βεβαίως, τῶν παπικῶν ἱεραποστόλων καὶ τῶν προτεσταντῶν
μισιοναρίων...
Οἱ Φράγκοι καὶ τὰ ἄλλα γερμανικὰ φύλα κατέστρεψαν ὅ,τι
δὲν μποροῦσαν νὰ ἐνσωματώσουν στὴν ἀντίληψή τους καὶ στὸ ἐπίπεδο τῆς
πρωτόγονης κοινωνικῆς τους ὀργανώσεως ἀπὸ τὸν ἤδη τρισχιλιόχρονο
προηγμένο πολιτισμὸ τῆς Ρωμανίας καὶ τῆς Ρωμηοσύνης· ἐνῶ ὅσα ἐνσωμάτωσαν
τὰ προσάρμοσαν/προσομοίωσαν στὰ μέτρα τους, ἀλλοιώνοντάς τα καὶ διαστρέφοντάς
τα στὴν οὐσία τους.
Ποιά, λοιπόν, εἶναι «η κοινή
βάση που ενώνει την ευρωπαϊκή οικογένεια», ἡ ὁποία «είναι
στέρεη και δεν αποσαθρώνεται», ὅπως ἀνιστόρητα καὶ ἐπιβούλως
ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος διατείνεται;
Λαυρεντιος Ντετζιορτζιο
(Συνεχίζεται, ἐν
καιρῷ...)
[1] Βλ. (α) Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου, “Έλληνες και Ευρωπαίοι να κάνουμε πράξη την ενότητα” (ἐφημ. «Καθημερινή», 21 Ίουνίου 2015)· καὶ (β) Ιερώνυμος, “Δεν πρέπει να επιτρέψουμε το δηλητήριο του διχασμού να στάξει στις ψυχές μας» (ἐφημ. «Τὰ Νέα», 1 Ἰουλίου 2015).