«Σᾶς
εἶπα ὅτι φοβοῦμαι, πολύ φοβοῦμαι, πάρα
πολύ, μήπως καί στόν τόπο μας ἔρθει
κάποια καταστροφή, νά μέ θυμᾶστε, ἐκτός
ἄν μετανοήσομε. Ἀλλά πολύ τό φοβᾶμαι,
ὅλος
αὐτός ὁ πλεονασμός τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν,
πού τά πετᾶμε καί στά σκουπίδια τά ὑλικά
μας ἀγαθά, πολύ μέ φοβίζει.
Χωρίς νά σᾶς πῶ ὅτι μᾶς ἐμποδίζει καί
ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ πού εἶπε: «ἵνα
μή
τί ἀπόληται»,
τίποτα νά μή χάνεται, ἀλλά νά ὑπάρχει
πνεῦμα οἰκονομίας. Ἀλλά ποιός κάνει
οἰκονομία; Κανένας δέν κάνει οἰκονομία,
μόνο οἱ σώφρονες ἄνθρωποι. Φοβοῦμαι
ὅμως, πώς οἱ σώφρονες ἄνθρωποι εἶναι
λίγοι!».
(Χριστιανική
Ἀνθρωπολογία,
ὁμιλία 51η)
«Ἄν
ὁ ἑλληνικός λαός νήστευε τίς σαρακοστές
του, δέν θά ὑπῆρχε ποτέ πρόβλημα
εἰσαγωγῆς τυριοῦ, κρεάτων καί δέν ξέρω
τί ἄλλα πράγματα. Ἄν νήστευε ὁ ἑλληνικός
λαός … Γιά νά δεῖτε ποῦ εἶναι ἡ
σταθερότητα ἡ οἰκονομική, καί αὐτό τό
λέει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Νηστεία,
σταθερότης ἀγορᾶς».
Ὀρθοτάτη παρατήρηση. Νά, σαράντα τά
Χριστούγεννα, πενῆντα τό Πάσχα, ἴσον
ἐνενῆντα μέρες, καί ἄλλες δεκαπέντε
μέ τριάντα, παραπάνω ἀπό τό ἕν τρίτον.
Φτάνομε τό μισό χρόνο, νά μή φᾶμε κρέας!».
(Σειράχ,
ὁμιλία 40ή) 