«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης»
(Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης)
«Οι κληρικοί θα γίνουν οι
χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων»
(Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
«Οι ποιμένες ως λύκοι
γενήσονται. Οι ιερείς το ψεύδος ασπάσονται. Οι μοναχοί τα του κόσμου
ποθήσουσιν...»
(Άγιος Ιππόλυτος)
Είναι προφανές ότι ζούμε στα τέλη των
εσχάτων χρόνων.
Οι παραπάνω ρήσεις και προφητείες είναι
σε πλήρη ισχύ κι εκπλήρωση.
Ας φανταστούμε μία εποχή που οι επίσκοποι
και προκαθήμενοι των ορθοδόξων εκκλησιών δεν θα ενδιαφέρονται καθόλου για τον
Χριστό. Μόνο για εξουσία, κακομοίρηδες καρεκλοκένταυροι ή απλώς κατατρομαγμένοι
απ’την ανθρώπινη ισχύ, θα αγαπάνε τη ζωούλα τους σφόδρα και δεν θα την
ανταλλάσσουν με τίποτα με το Χριστό.
Θα παραλλάσουν μυστήρια και πίστη ,
βαπτίζοντας με ραντισμό , κατηχούμενοι από ιέρειες της Δύσης, θα μοιράζουν
«ιερά» βιβλία άλλων θρησκειών, θα ειρωνεύονται αγίους και Πατέρες της εκκλησίας
μας, θα βγάζουν και θα φορούν το Σταυρό ως κόσμημα ανάλογα με τις περιστάσεις,
έτοιμοι να καταργήσουν το Ευαγγέλιο εάν αυτό απαιτεί το «αγαπημένο»
εκκλησίασμα, θα συναγελάζονται, θα συνπροσεύχονται και θα συλλειτουργούν με
αιρετικούς, σχισματικούς και μασόνους,
προδίδοντας πίστη, Πατερικούς Κανόνες, Οικουμενικές Συνόδους το ίδιο το
Ευαγγέλιο, γιατί έτσι επιτάσσει η «αγάπη» αλλά βέβαια και το διεθνές συμφέρον ,
με δεξιότητες διπλωματικές υπέρτερες και απ’αυτές των επαγγελματιών του
διπλωματικού σώματος.