ΜΕΛΕΤΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ
ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΤΩΝ ΔΕΚΑ (10) ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» [ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ (1/3) ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ], ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΣΗΓΑΓΕ
«ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ» ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ (Ή ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΥ – GNOSIS, Ή ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ),
ΚΑΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ
ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ
ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ (10) ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ», ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ
ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ, ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟ, ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ
-
Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣΗΧΘΗ
«ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ» (ΔΗΛ. ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΩΣ) ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΕΚΑ (10) ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΕΣ ΠΟΥ; ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ,
ΚΑΘΟΤΙ ΠΕΡΙ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ -
Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου
καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού
Δικαίου στη Νομική Σχσλή ΑΠΘ
25-7-2016 (αρχική μορφή) / 2-9-2016 (διευρυμένη μορφή)
Ερωτάται: 1) αν στη λεγόμενη «Πανορθόδοξη Σύνοδο» εισήχθη
«συνοδικώς» η Παναίρεση του Οικουμενισμού από τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που
προσήλθαν στην Κρήτη, και 2) αν εκκλησιολογική συνέπεια της εν λόγω εισαγωγής
συνιστά η διακοπή κοινωνίας με τις αρχές και τους κληρικούς αυτών των δέκα (10)
Αυτοκέφαλων.
Απαντάται θετικώς και για τα δύο (2) ερωτήματα,
Κατ’ υποχρεωτικήν εφαρμογήν της Αγίας Γραφής για τη διακοπή
κοινωνίας με τους αιρετικιούς (Ιωαν.1, 5. Β΄ Θεσ., 3, 6. Τιμ. 1, 3-5. Γαλ. 1,
8)
Κατ’ υποχρεωτικήν εφαρμογήν της Ιεράς Παραδόσεως για τη
διακοπή κοινωνίας με τους αιρετικούς (ενδεικτικά: Αποστολικές Διαταγές (2, 19):
«Ώσπερ δε τω καλώ ποιμένι το μη ακολουθούν πρόβατον λύκοις έκκειται εις
διαφθοράν, ούτως τω πονηρώ ποιμένι το ακολουθούν πρόδηλον έχει τον θάνατον, ότι
κατατρώξεται αυτό. Διό φευκτέον από των φθοροποιών ποιμένων». Άγιος Ιγνάτιος ο
Θεοφόρος (TLG, Ep. 10,ch. 2, s.. 1. l. 1): «Καθένας που λέει πράγματα διαφορετικά από τα παραδεδομένα, ακόμη
και αν είναι αξιόπιστος, και αν είναι νηστευτής, και αν παρθενεύει, και αν
κάνει θαύματα, και αν προφητεύει, να σου φαίνεται σαν λύκος που φοράει προβιά
και αποσκοπεί να θανατώσει τα πρόβατα… Και να μοιράζει τα υπάρχοντά του στους
φτωχούς και μετακινεί βουνά, και αν παραδίδει το σώμα του στο μαρτύριο, να σου
φαίνεται σιχαμερός, αν φαυλίζει το νόμο ή τους προφήτες, τους οποίους ο Χριστός
με την παρουσία Του στη γη επαλήθευσε.
Να σου φαίνεται σαν αντίχριστος…».
Κατ’ εφαρμογήν του 15ου Κανόνα της Πρωτοδευτέρας
Συνόδου (880), ο οποίος ως νομικός κανόνας της Εκκλησίας, είναι υποχρεωτικής
εφαρμογής, αφού δεν υπάρχουν γενικά νομικοί κανόνες δυνητικής εφαρμογής,
δεδομένου ότι, αν υπήρχαν τέτοιοι, τότε οι νομικοί κανόνες θα επέτρεπαν την
αυτοκατάργησή τους, και ο οποίος ρητά εφαρμόζεται πριν τη συνοδική καταδίκη της
Παναίρεσης του Οικουμενισμού από Ορθόδοξη Σύνοδο.
Κατ’ εφαρμογήν της πατερικής διδασκαλίας του Αγίου Θεοδώρου
του Στουδίτη, της εφαρμοζόμενης εν καιρώ (Παν)αιρέσεως, ο οποίος γράφει: «Θα
πρέπει να γνωρίζεις ότι μνημονεύαμε τότε που δεν είχε γίνει ακόμη Σύνοδος, ούτε
είχε συνοδικώς εκφωνηθεί το αιρετικό δόγμα και ο αναθεματισμός των ορθοδόξως
φρονούντων. Και, πριν υπάρξει αυτή η ξεκάθαρη ομολογία και αποδοχή της αιρέσεως
από τους Επισκόπους, δεν ήταν ασφαλές να αποκοπούμε τελείως από τους
παρανόμους, αλλά μόνον να αποφεύγουμε τη φανερή και δημόσια εκκλησιαστική
επικοινωνία με αυτούς, να τους μνημονεύουμε δε κατ’ οικονομίαν μέχρι κάποιο
χρονικό διάστημα. Από την ώρα όμως που έγινε φανερή και ξεκάθαρη η αιρετική
διδασκαλία, και μάλιστα κατοχυρώθηκε συνοδικώς, πρέπει και συ και όλοι οι
Ορθόδοξοι να αποφύγετε με παρρησία κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τους
κακοδόξους και να μην μνημονεύετε κάποιον από αυτούς οι οποίοι συμμετείχαν στην
Σύνοδο, ή είναι ομόφρονες με τις αποφάσεις της… Επειδή ο ιερός Χρυσόστομος
εχθρούς του Θεού δεν χαρακτήριζε μόνον τους αιρετικούς, αλλά και αυτούς οι
οποίοι επικοινωνούν εκκλησιαστικά μαζί τους» (Επιστολή 39. Θεοφίλω ηγουμένω,
Φατούρος, σελ. 113, στιχ. 51. PG 99, 1045D. ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Β, σελ. 196).
Κατ’ υποχρεωτικήν εφαρμογήν του παραδοσιακού προτύπου των
διακοπών κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών, είτε Επισκόπων, είτε κληρικών, είτε
μοναχών, είτε λαϊκών, με τους εκάστοτε αιρετικούς, ειδικότερα και ενδεικτικά:
1 - Διακοπής κοινωνίας Μεγάλου Αθανασίου, Πατριάρχη
Αλεξανδρείας, Μεγάλου Αντωνίου, μοναχού, και λοιπών Γερόντων, μοναχών και
ιερομονάχων, της Αιγυπτιακής ερήμου με τους αιρετικούς Αρειανούς,