Εφημερίδα
Αγωνιζομένων
Χριστιανών
Λαρίσης ΑΓΩΝΑΣ: Α.Φ. 184
http://www.agonas.org
ΤΟΥ Π. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΚΟΛΛΑ
Η θεωρία αυτή της Ιστορικής απόδειξης υπάρξεως του Θεού, η
οποία στηρίζεται στις επιστημονικές αποδείξεις της Φυσικής, είναι απόδειξη
καταπέλτης κατά την ιδεολογίας των υλιστικών θεωριών (Μαρξισμού, κλπ.).
Ενώ, λοιπόν, όλες αυτές οι αποδείξεις φαίνονται με λογική
συνέπεια, εν τούτοις είναι αντιφατικές (= αναιρούμενες) με άλματα ή με διακοπές
στο λογικό συλλογισμό επί του οποίου στηρίζονται. Μπορούμε να πούμε, ότι οι
αποδείξεις αυτές, γενικά, περιέχουν μιάν αντικειμενική βεβαιότητα περί της
υπάρξεως του Θεού πράγμα μη ορθόν, γιατί η πίστη στην ύπαρξη του Θεού δεν είναι
αντικειμενική, αλλά υποκειμενική υπόθεση του ατόμου. Ώστε οι αντικειμενικές αυτές
αποδείξεις περί Θεού είναι τελείως άχρηστες, εάν το άτομο (= ο άνθρωπος) δεν
συναντά το Θεό στη καθημερινή του ζωή.
Η χρησιμότητα των αποδείξεων έγκειται (= βρίσκεται) κυρίως
στο ότι ο άνθρωπος δεν εγκαταλείπεται στο Γνωστικισμό, την απαισιοδοξία και τελικά
στο Μηδενισμό (Nihilismus). Πρέπει, όμως, να έχουμε υπόψη μας ότι σε όλα τα
Χριστιανικά δόγματα η ύπαρξη του Θεού δεν αποδεικνύεται λογικά, αλλά
συνειδητοποιείται στη καθημερινή ζωή του πιστού.
Η γνώση ακολουθεί, ενώ πάντα προηγείται η πίστη και η αφοσίωση,
η υποταγή και η ταπεινοφροσύνη. Όλοι οι μεγάλοι ήταν τόσο κοντά στο Θεό και
τόσο μακριά από το Θεό, συγχρόνως (= την ίδια στιγμή), γιατί ο Θεός δεν είναι
πράγμα του κόσμου τούτου για να μπορεί να αποδειχτεί, αλλά είναι πράγμα
υπερκόσμιο, το οποίο πιστεύει και ζει ο άνθρωπος, ο πιστός, «Έρχου και ίδε ...
Γεύσασθε και ίδετε». Δεν έχουμε γνωσιοκρατία στη Θεολογία, αλλά σχέση
αφοσιώσεως.
Επίσης οι αποδείξεις αυτές έχουν στενοτάτη σχέση με τη
Θεολογία, γιατί θέτουν διαρκώς το ερώτημα περί του Υψίστου και εσχάτου ΟΝΤΟΣ η
πίστη του οποίου πηγάζει από τη φυσική εμπειρία, και αποσκοπούν στην επιτυχία
του τελείου έναντι του ατελούς, της αδικίας, και του θανάτου. Είναι δε η έφεση
του ανθρώπου προς το τέλειον απόρροια της επιθυμίας του, να ζήσει και να βρει
την ευτυχία, την οποία δεν μπορεί να του προσφέρει ο κόσμος. Γενικά, μπορούμε
να πούμε, ότι η Θεολογία δεν αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού, αλλά την Παρουσία
και την Πρόνοια Αυτού στον κόσμο. Στην Θεολογία υπάρχουν διαρκώς προβληματικές,
οι οποίες προέρχονται από την εμπειρία του κόσμου. Η προβληματική χρησιμεύει,
γιατί θέτει το ερώτημα περί της τελειότητος, την οποίαν ζητούν στον παρόντα
κόσμο οι ερωτώντες.
Οι άπιστοι βρίσκονται διαρκώς σε αντίφαση, διότι ευρίσκονται
σε διαρκή αναζήτηση του Τελείου σε έναν κόσμο ατελή και πεπερασμένον. Τοιούτο
ON τέλειον, στον παρόντα κόσμο, δεν υπάρχει.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
