Μικρὴ συμβολὴ γιὰ τὴν ἀντίληψι τῆς Συνοδικότητος ὅπως, τελευταίως, κατανοεῖτε καὶ ἐφαρμόζετε ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενικοὺς Πατριάρχες τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
«Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς μακρᾶς Πατριαρχείας του ὁ
Ἀθηναγόρας διοίκησε τὴν Ἐκκλησία μὲ βάση τὶς διατάξεις αὐτὲς (ἀπόφασις ἐνδημούσας Συνόδου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας συνεδρία
7ης Μαρτίου 1946) μὲ τὸν τονισμὸ ὅτι κατὰ καιροὺς ἐσημειώθησαν ἐκτροπὲς
ἤ παρεκκλίσεις ἤ καὶ ἀγνοήθησαν παντελῶς...
Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ ἀναφέρουμε δύο χαρακτηριστικὰ σημεία:
α) τὴν αὐθαίρετη ἀπόλυση ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, σὲ δύο περιπτώσεις, μελῶν χωρὶς
νὰ πάρει τὴ γνώμη τῆς Συνόδου ὡς ὤφειλε, καὶ β) τὴν παρατεταμένη
συνοδικότητα μερικῶν μητροπολιτῶν ἀρεστῶν στὸν Ἀθηναγόρα...
Θὰ πρέπει νὰ τονισθεῖ ὅτι τὸ δημοκρατικὸ συνοδικὸ
πολίτευμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν δίδει στὸν πατριάρχη δικαίωμα νὰ ἀπολύει
ἤ νὰ τοποθετεῖ μέλη στὴν ἱερὰ Σύνοδο χωρὶς τὴ γνώμη τῆς συνόδου. Ἑπομένως
καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ἐξ ἐπόψεως κανονικης τάξεως ὁ Ἀθηναγόρας εὑρίσκεται
ἐκτὸς αὐτῆς».
Τὰ παραπάνω ἀναφέρει ὁ Ἀθανάσιος Δεληκωστόπουλος στὸ
βιβλίο του: Ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη. Ἀθηναγόρας
Α΄,
ἐκδόσεις Ἄλφα-δέλτα. Ἀθήνα 1988, Β΄ ἔκδοση, σελ. 119, τὸ ὁποῖο
ἐβραβεύθη ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν.
Καὶ συνεχίζει:
«Ὁ Ἀθηναγόρας ὡς μητροπολίτης, Ἀρχιεπίσκοπος
καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης διοικοῦσε μὲ τὴ γνώμη του ἀλλὰ ἄκουε καὶ
τοὺς ἄλλους, ὅσο φυσικὰ δὲν τοῦ ἐναντιώνοντο» (ὅ.π. σελ. 119).
«Ἐδῶ ἄς ἀναφέρω κάτι ἀπὸ τὴν προσωπική μου πείρα.
Κάποτε στὴν Πόλη τόλμησα νὰ τὸν ρωτήσω:
-Μὰ πῶς, Παναγιώτατε, τὰ καταφέρνετε μὲ τόσους
φωτισμένους μητροπολίτες στὴν ἱερὰ σύνοδο, τόσες γνῶμες, τόσες ἀπόψεις;
-Πολὺ ἁπλό. Τοὺς ἀφήνω νὰ διατυπώσουν τὶς γνῶμες τους
μὲ ὅση πειστικότητα διαθέτει ὁ καθένας τους καὶ ἀφοῦ τελειώσουν καὶ τοὺς
εὐχαριστήσω διὰ τὰ λέχθέντα, ὑπαγορεύω εἰς τὸν Ἀρχιγραμματέα τῆς συνόδου: “Ἐκ πολλῶν ἀπόψεων ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφασίζει...” καὶ
τὸ θέμα λήγει».
... Ὁ Ἀθηναγόρας διοίκησε τὴν ἐκκλησία καὶ μὲ πέντε
μόνο μέλη τῆς ἱερᾶς συνόδου. Ἡ ὑποβολὴ τότε κάποιου ἐγγράφου «κανονικῆς
διαμαρτυρίας» ἀπὸ τοὺς μητροπολίτες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου δὲν ἄλλαξε τὰ
πράγματα (ὅ.π. σελ. 120).
Συμφώνως μὲ τὰ παραπάνω ὁ μακαριστὸς πατριάρχης
α) διοικοῦσε μὲ τὴ γνώμη του,
β) ἄκουε καὶ τοὺς ἄλλους ὅταν δὲν τοῦ
ἐναντιώνοντο,
γ) ἀπέλυε ἀπὸ τὴ σύνοδο ὅποιους ἤθελε χωρὶς νὰ
πάρη τὴν ἔγκριση τῆς συνόδου,
δ) ὅσους ἦταν ἀρεστοὶ σ᾿ αὐτὸν παρέτεινε τὴν
συνοδικότητά τους
ε) ἔκανε σύνοδο ἀκόμη καὶ μὲ 5 μόνο μέλη καὶ
στ) ἐν τέλει πολὺ ἁπλᾶ, ὅπως ὁ ἴδιος ἔλεγε, ἄφηνε τοὺς
ἄλλους νὰ μιλήσουν καὶ τελικὰ στὰ πρακτικὰ γραφόταν ὅτι αὐτὸς ἤθελε.
Ἄρα τί τὸ παράξενο ἄν στὶς μέρες μας ὁ σημερινὸς οἰκουμενικὸς Πατριάρχης (γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἡ πανορθόδοξη διάσκεψη
προκαθημένων ὑπὸ τὴν συντονιστικὴ προεδρία του καὶ τὴν πίεσή του):
α) δὲν προσκαλεῖ στὴν Σύνοδο ὅλους τοὺς ὀρθοδόξους
ἐπισκόπους ἀλλὰ ὅσους θέλει (25 ἀπὸ κάθε ἐκκλησία)
β) τοὺς ἀφήνει νὰ ποῦν τὴ γνώμη τους ἀλλὰ ὄχι καὶ νὰ
ψηφίσουν ὥστε νὰ συνδιαμορφώσουν τὴν ἀπόφασι
γ) θεωρεῖ ἕναν ἐπίσκοπο (τὸν προκαθήμενο) ἀνώτερο ἀπὸ
τοὺς συνεπισκόπους του (αὐτὸς ψηφίζει οἱ ἄλλοι δὲν ψηφίζουν)
δ) δὲν δίνει καὶ πολλὴ (καμμία γιὰ τὴν ἀκρίβεια) σημασία
στὸ γεγονός ὅτι οἱ σύνοδοι πολλῶν ἐκκλησιῶν δὲν δέχονται ὅσα ἔχουν
προαποφασιστεῖ καὶ δὲν δέχονται νὰ πάνε ἁπλῶς γιὰ νὰ ὑπογράψουν τὰ ὅσα
ἀποφασίστηκαν χωρὶς αὐτοὺς γι’ αὐτούς
ε) δὲν δίνει πολλὴ (καμμία γιὰ τὴν ἀκρίβεια) σημασία
στὸ γεγονός ὅτι καὶ σὲ ἐκκλησίες ποὺ θὰ παραβρεθοῦν (πχ ἐκκλησία Ἑλλάδος) στὴν
Σύνοδο πολλοὶ ἐπίσκοποι δὲν δέχτηκαν νὰ πάνε διότι τὰ κείμενα δὲν ἔχουν
ἐγκριθεῖ ἀπὸ τὴν σύνοδο ἀφ᾿ ἑνὸς καὶ βρίθουν κακοδοξιῶν, μέχρι αἱρέσεως,
ἀφ᾿ ἐτέρου
στ) κάνει πανορθόδοξη σύνοδο μὲ ὅσες ἐκκλησίες τελικῶς
προσέλθουν;
(Καὶ τὸ 1923 μόνο του τὸ Οἰκουμενικὸ πατριαρχεῖο μὲ
τὴν ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δημιούργησε τὸ ἡμερολογιακὸ ζήτημα ποὺ ἔσχισε καὶ τόσο
ταλαιπώρησε καὶ ταλαιπωρεῖ τὴν ἐκκλησία).
Συνοδικότης λοιπὸν ἤ αὐταρχισμός; Ἤ μήπως αὐταρχισμὸς
μὲ μανδύα συνοδικότητος;
Υ.Γ. Διαλογισμοὶ φανατικῶν καὶ
κακόβουλων ἱεροκατηγόρων καὶ προτεσταντιζόντων, ἔτσι;
Πρακτόρων ξένων δυνάμεων, ἔ;
Ἀλλὰ ἡ πράκτωρ τῆς CIA καὶ σύμβουλος τῶν ΗΠΑ κ. Ἐλισάβετ Προδρόμου σύμβουλος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐντὸς τῆς Συνόδου;
Καὶ οἱ Κρῆτες ἐπίσκοποι Τοῦρκοι ὑπήκοοι, ἔ;
Καὶ «νἄχετε
ἐμπιστοσύνη στὴν Ἐκκλησία», ἔτσι;
Ζητεῖται σκύλος νοήμων, ἀλλὰ νὰ μὴν γαβγίζει.
Εἴμεθα ἄξιοι τῶν πράξεων καὶ τῶν παραλείψεών μας.
Ἄξιοι τῆς δειλίας μας καὶ τῆς λόγῳ ραθυμίας ἀγνοίας μας. Καταντήσαμε τὴν
ὀρθοδοξία θρησκεία καὶ ἐλαυνώμεθα ὡς πρόβατα στὴ σφαγή ἀπὸ μισθωτοὺς ποιμένες.
Σὲ λίγο ἀλλάζει καὶ τὸ Σύνταγμα. Θἄχουν σίγουρα κάποια πρόνοια καὶ γιὰ φανατικοὺς ὀπισθοδρομικοὺς
θρησκόληπτους ποὺ δὲν ἐναρμονίζονται
μὲ τὴν Νέα Πανθρησκειακὴ Τάξη
πραγμάτων.
