"Η μάσκα του αδελφού και συλλειτουργού Λαρίσης Ιγνατίου έπεσε". Επιστολή Επίσκοπου της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο οποίος αγωνιά για τα τεκταινόμενα στη Λάρισα μεταξύ των Αγωνιζόμενων και του δεσπότη Ιγνατίου.

ΑΓΩΝΑΣ  Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης 177
«…μπαλονια

θα εκραγουμε..»

Γέρων Επίσκοπος της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο οποίος αγωνιά για τα τεκταινόμενα στη Λάρισα μεταξύ των Αγωνιζόμενων και του δεσπότη Ιγνατίου, βλέποντας τον κόσμο στις τελευταίες συγκεντρώσεις μας – Πρωτοχρονιά και Θεοφάνεια – μας έγραψε μια συγκινητική επιστολή, της οποίας εμείς αναδημοσιεύουμε μικρό απόσπασμα: 
  «… Αυτά που είδα και διάβασα στο φύλλο της εφημερίδας “Αγώνας” του μηνός Ιανουαρίου 2012, στην 8η σελίδα και με τίτλο ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ με συνεκίνησαν ιδιαίτερα διότι, ενώ, μετά από τόσα χρόνια αγώνα για την κανονική τάξη στην Εκκλησία, διώκεστε με κατασκευασμένες κατηγορίες και καταδικάζεστε σε εξοντωτικές χρηματικές ποινές, εσείς, όχι μόνον δεν υποκύψατε αλλά και εξακολουθείτε να συγκεντρώνεσθε δυναμικά αλλά και ειρηνικά.

    Η μάσκα του αδελφού και συλλειτουργού Λαρίσης Ιγνατίου έπεσε διότι στα Συνοδικά γραφεία που βρισκόμασταν μας διαβεβαίωνε, ότι 2-3 άτομα είναι ακόμη στον Αγώνα σας…

Αδελφοί, ΜΗ ΠΤΟΕΙΣΤΕ, γιατί μπορεί ο Σος Ιγνάτιος να συμπλέει με την κοσμική εξουσία και μ’ αυτή να σας πολεμάει – με τρόπο μάλιστα απάδοντα στο Αρχιερατικό αξίωμα – εσείς όμως έχετε την εξ ουρανού δύναμη διότι δεν αγωνίζεσθε για ιδιοτελή, φθαρτά και εφήμερα πράγματα αλλά για πνευματικά και αιώνια, τα μόνα ευάρεστα τω Κυρίω. Συνεχίστε να αγωνίζεσθε με ταπεινό φρόνημα και να είσθε σίγουροι ότι θα συμβάλετε και στη διόρθωση ημών, των διοικούντων την εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, γιατί – δεν σας το κρύβω – γίναμε κακό παράδειγμα, ανάξιοι προς μίμηση.

Θαρσείτε, τέκνα Κυρίου αγαπητά, και να είσθε βέβαιοι ότι ο Θεός που επιτρέπει το πρόβλημα παρέχει εν καιρώ και την έκβαση.

Τελειώνοντας σας εύχομαι να διέλθετε το στάδιο των αρετών με υπομονή καθότι «η υπομονή σωτηρίαν κατεργάζεται», προς δε τον συνεπίσκοπό μου Ιγνάτιο, να υπομνήσω τους όρκους που δώσαμε ενώπιον του Κυρίου κατά την χειροτονία μας, ότι δηλαδή θα είμαστε διάκονοι και όχι διακονούμενοι από το ποίμνιο – πολλώ μάλλον διώκτες –, φεύγοντες την υψηγορίαν του Φαρισαίου και μιμούμενοι «το ταπεινόν εν στεναγμοίς» του Τελώνου, διότι άλλως «σινιάσαι ημάς ο σατανάς ως τον σίτον» και τότε εμείς, οι περιφερόμενοι ως πολυπλουμισμένοι ταοί, «ωσεί πομφόλυγες εκραγώμεν» (σαν παραφουσκωμένα μπαλόνια θα εκραγούμε) και αλλοίμονό μας, χωρίς να τρέμουμε την φοβεράν ημέραν της κρίσεως...»

«ΜΗ ΘΗΣΑΥΡΙΖΕΤΕ…»

ΑΓΩΝΑΣ  : Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης

177

Άγιε δέσποτα, συχνά επισκέπτεσθε τα τελευταία χρόνια την πόλη μας και μάλιστα χρονιάρες μέρες π.χ. Κυριακή Τυρινής. Άραγε ο σκοπός του ερχομού σας – κατόπιν προσκλήσεως του επιχώριου δεσπότη – ποιος είναι; Αποβλέπει στο να αναπληρώσει το πνευματικό κενό που υποτίθεται ότι υπάρχει στο εδώ αποίμαντο ποίμνιο ή να στηρίξει τον μονίμως πάσχοντα από ανασφάλεια Ιγνάτιο; Εκτός αν με ένα σμπάρο επιτυγχάνονται δύο τρυγόνια (σκοποί). Μήπως ο ερχομός σας θεραπεύει και τη δική σας μοναξιά δεδομένου ότι το ποίμνιό σας είναι σχεδόν ανύπαρκτο;

Ας αφήσουμε όμως τους απόκρυφους πόθους και σκοπούς – γιατί είναι τελείως αδύνατο να εμβαθύνει κανείς σ’ αυτούς – κι ας έλθουμε στο θέμα της ομιλίας σας που εκφωνήσατε την Κυριακή της Τυρινής, στον ναό του αγίου Αχιλλίου, κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας.

Απευθυνθήκατε με το χωρίο «Μη θησαυρίζετε…» σ’ ένα ακροατήριο, το οποίο, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο υλικούς θησαυρούς δεν έχει – μετά την επαναληπτική οικονομική αφαίμαξη που του έγινε και εξακολουθεί να του γίνεται – αλλά ούτε και τα στοιχειώδη για την επιβίωσή του, σε βαθμό μάλιστα κάποιοι να τερματίζουν τη ζωή τους.

Άστοχη η αρχική τοποθέτησής σας, εκτός αν είχατε κάποιους άλλους στο μυαλό σας, που όχι μόνον έχουν θησαυρούς αλλά – ντρέπομαι που το λέγω – και μετά μανίας τους επιδιώκουν και τους επιδεικνύουν. Και εννοώ συνεπισκόπους σας των οποίων οι «δραστηριότητες» βγήκαν στον «αέρα».

Θα γνωρίζετε ότι πριν λίγες εβδομάδες σε έλεγχο ρουτίνας που διενήργησε η αστυνομία στον εθνικό δρόμο βρήκε στο πορτ-μπαγκάζ μητροπολιτικού αυτοκινήτου – οδηγούμενο απ’ τον ίδιο – μέσα σε νάυλον σακούλες 35 εκατ. ευρώ και τρία όπλα. Κι αυτό το συμβάν κουκουλώθηκε!

Άλλος δε δεσπότης είχε OFFSHORE εταιρίες και μερικά εκατομμύρια για τα γεράματά του. Αυτόν τα εκκλησιαστικά δικαστήρια τον αθώωσαν δύο φορές – δικαστής ήταν και το πρόσωπο που ιδιαίτερα εξυμνήσατε στον αγ. Αχίλλιο – όχι όμως και η πολιτική δικαιοσύνη η οποία τον καταδίκασε σε φυλάκιση και στη συνέχεια υποβιβάστηκε στην τάξη των μοναχών…

Μήπως εννοούσατε τον δεσπότη με τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις ή τον άλλον με τις τυροκομικές μπίζνες;

Θα διαβάσατε, πιστεύω, για τις διαθήκες που πλαστογραφήθηκαν για να ιδιοποιηθούν κληροδοτήματα.

Για τον, εκ Μακεδονίας, που πέθανε με αρκετά εκατομμύρια στο ατομικό του βιβλιάριο, τα οποία, δυστυχώς, δεν πρόλαβαν να πάρουν τα ανίψια του!

Θα έχετε μάλλον ακούσει, για πολύ γνωστό σας δεσπότη, ότι διαθέτει την πλουσιώτερη γκαρνταρόμπα με αρχιερατικές στολές.

Θα σταματήσουμε, Σεβασμιώτατε, γιατί δεν αντέχουμε άλλο. Όταν από ανάγκη το κάνουμε ανακατεύεται το στομάχι μας.

Πάντως, εκείνα τα «ΟΥΑΙ», ο Κύριος δεν τα είπε για τους βιοπαλαιστές και τους μεροκαματιάρηδες, ούτε για τους διωκόμενους με δικαστικές αγωγές πολυφαμελίτες από αντιπροσώπους του Θεού· τα είπε για τους Γραμματείς και Φαρισαίους τους τότε και τους νυν.

Τέλος θα σας συμβουλεύαμε: να μη μιλάτε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου· να μη δέχεσθε πρόθυμα προσκλήσεις συνεπισκόπων σας και να μην εγκαταλείπετε το ποίμνιό σας- αλήθεια που βρίσκεται; - με κανένα τρόπο.

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης ΑΓΩΝΑΣ 177

◙ ΤΙ ΑΛΛΟ θα ακούσουμε και θα μάθουμε πια. Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος, Έλληνας απ’ τα Φιλιατρά της Μεσσηνίας κατέβασε απ’ το Πατριαρχείο την Ελληνική Σημαία... γιατί λέει, το επισκέπτονται πολλοί χριστιανοί και αλλόθρησκοι που δεν είναι Έλληνες, και... δυσανασχετούν(!!)

◙ «ΟΠΟΥ κι αν στρέψω τη ματιά» και διαβάσω τα γραπτά, οι υψηλόβαθμοι εκκλησιαστικοί, παντού καλλιεργούν την... παραφροσύνη (!!) Δεν είδατε τί έγκλημα συνετελέσθη εν ψυχρώ, με την καθαίρεση του Επισκόπου Αρτεμίου της Σερβίας από τους τρεις εκτελεστές του... συνεπισκόπους; «Μιά Ορθοδοξία ανάστατη».

◙ ΕΧΩ την εντύπωση ότι ο κ. Βαρθολομαίος είναι Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και όχι Ισταμπούλ. Ρωτάω, γιατί έχω μπροστά μου μια ανακοίνωση του Πατριαρχείου για τη σύναξη των Πατριαρχών, όπου στο αγγλικό γράφει ότι θα γίνει στην Istanbul. Έγινε λάθος; Το εύχομαι...

◙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Μεσσηνίας κ. Σάββατος έφα: «Η Εκκλησία δεν μπορεί να απορρίψει αυτό που διδάσκει». Αυτό ακριβώς λέμε και εμείς. Π.χ. η Εκκλησία ύψωσε ως διαχρονικό σύμβολο τον Τίμιο Σταυρό και τον γιορτάζει λαμπρώς στις 14 Σεπτεμβρίου!! Αυτό μας διδάσκει.

◙ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ λυπηρό, που ο κ. Χρυσόστομος ομιλεί για μερική αποκαθήλωση συμβόλων της Εκκλησίας από δημόσια κτήρια κ.λπ. τα οποία όχι μόνον διδάσκουν με την παρουσία τους αλλά και φρονηματίζουν!!!

◙ ΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ μας προδίδουν, οι δεσποτάδες μας εξοργίζουν...

◙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ με, φίλοι αναγνώστες, για ό,τι πιο κάτω “βλάσφημο” θα εκστομίσω: Κάποιες φορές, παρά την αγωνιώδη προσπάθειά μου να μην αισθάνομαι έτσι, όμως ενδίδω εις την ήττα μου, να εντρέπομαι που είμαι Έλληνας και Ορθόδοξος Χριστιανός (!!).

◙ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ γιατί οι άνθρωποι αυτοί που στέργουν μετά μανίας να τους αποκαλούμε «σεβασμιότατους», αρκετοί απ’ αυτούς, οι ίδιοι, δεν σέβονται αυτό που θα έπρεπε να είναι: γνήσιοι ποιμένες, συνεχιστές του έργου που τους ενεπιστεύθη ο Αρχιποιμένας Σωτήρας μας.

◙ ΠΩΣ ΝΑ μην αισθάνεσαι ντροπή, όταν αυτοί, οι -υποτίθεται- «σεβασμιότατοι», αφού δεν σου πάει να τους αποκαλέσεις έτσι, σε... σκανδαλίζουν μονίμως και εργολαβικώς; Λύπη και οργή σε καταλαμβάνει, όταν πληροφορείσαι ότι εκατοντάδες χριστιανοί ορθόδοξοι είναι υπόδικοι και σύρονται στα κοσμικά δικαστήρια από αθρόες μηνύσεις και αγωγές προερχόμενες από... «σεβασμιωτάτους».

◙ ΜΕΡΙΚΑ μόνον απ’ τα ανατριχιαστικά παραδείγματα, σε βγάζουν από τα ρούχα σου για τις συμπεριφορές των ανθρώπων αυτών, που αναιδώς οικειοποιούνται την αρχιερατική τιμή.

◙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑΜΕ ότι ο Επίσκοπος της Μητροπόλεως Λαρίσης Ιγνάτιος π.χ. έχει μηνύσει τον ίδιο χριστιανό της Μητροπόλεώς του, επί σειράν ετών, εκατόν δέκα (110) φορές και άλλους πολλούς τους έχει εξοντώσει κυριολεκτικά με αγωγές. Τώρα δε τελευταία πληροφορούμαστε και αγωγές άλλου σοβαρού επισκόπου, όπου ζητά από τον π. Ιω. Διώτη το ποσόν των 500.000€, γιατί ο π. Ιω. Διώτης υπερασπίζεται (κακώς ή καλώς δεν ενδιαφέρει αμέσως) το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως. Δεν είναι όμως μόνον αυτοί, και άλλοι πολλοί, από τους ίδιους, καταφεύγουν στην Δικαιοσύνη, την κρατική για να βρουν το δίκιο τους, όμοια όπως το... ίδιο έπραξε επάνω στο Σταυρό, Αυτός του οποίου σφετερίζονται την... αντιπροσωπεία Του εδώ στη γη (!!).

◙ ΕΛΕΟΣ, σεβασμιώτατοι, να σκανδαλίζετε το λαό με τέτοιες ενέργειες (έστω και αν έχετε δίκιο, πού είναι η καταλλαγή και το φιλάνθρωπον έλεος που δίδαξε ο φιλάνθρωπος Χριστός;) γιατί να αναγκάζετε δε εμάς τους λαϊκούς να σας κριτικάρουμε παρ’ ότι εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι, τα αυτιά σας δεν ακούνε, μιας και τα πλουμιστά σας άμφια είναι... αλεξίσφαιρα;

◙ ΔΕΝ ΕΚΠΟΙΕΙΤΑΙ μόνον ο Δημόσιος πλούτος της Ελλάδας από τις δάνειες αγορές των Μερκοζί και τους ντόπιους Ζεφρυμπένι, αλλά και η περιουσία της Εκκλησίας στο Μουσουλμοκατάρ από τους Συνοδικορασοφόρ.

◙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ, η αυθεντική Εκκλησία μας, επένδυσε παλαιότερα τον πνευματικό της πλούτο στο μαρτύριο και την άσκηση. Από τότε που εξετράπη στην διαχείριση του υλικού πλούτου και στην συσσώρευση αργυρίων, έγινε μέρος του οικονομικού κατεστημένου με ό,τι αυτό ακολουθεί...

◙ ΤΡΕΧΟΥΝ και δεν φθάνουν οι λεηλάτες πολιτικοί, εξολοθρευτές της χώρας στο Κατάρ και όπου αλλού για «επενδύσεις», όλα στο σφυρί - και από κοντά η... Εκκλησία στην μουσουλμανική χώρα του Κατάρ να ζητήσει πετροδολάρια για την «αξιοποίηση» του φιλέτου της Βουλιαγμένης.(!!)

◙ Ο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ διαθέτης όμως κληροδότησε στην Εκκλησία το «φιλέτο» της Βουλιαγμένης για έναν ορισμένο σκοπό φιλανθρωπίας και πνευματικής προσφοράς και όχι να καταντήσει κέντρο τουριστικές αναψυχής διεφθαρμένων και ανώμαλων κροίσων. Τέτοια «αργύρια» είναι προϊόν «τιμής αίματος» όπως εκείνα του Ιούδα και δεν ξεπλένονται ως δήθεν αντίτιμο... φιλανθρωπικών έργων...

◙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ρασοφόροι και μη, στρατευμένοι ανεξήγητα στην βατικάνεια γιγαντιαία προπαγάνδα, να αναγνωρίσουν τον αιρετικό πάπα αρχηγό - πρώτο της παγκόσμιας Εκκλησίας, ζητούν επίμονα από τον πιστό λαό να τους ακολουθήσει. Είναι πράγματι ανεξήγητη αυτή η επιμονή να εκχωρούν τα «πρωτοτόκιά τους στην ολοκληρωτική εξουσία της αιρετικής αυτής Εκκλησίας» και ταυτόχρονα να απειλούν την συντριπτική πλειοψηφία του Λαού του Θεού που αρνείται να συμβιβασθεί. Οι οικουμενιστές είναι δόλιοι και επικίνδυνοι γιατί «διαφθείρουν τον αμπελώνα», ενώ ταυτόχρονα αλλοιώνουν την Πίστη της Μιας Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας.

◙ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ παπικοί από όλο τον κόσμο, ήλθαν στη Ρώμη για να παραστούν στις τελετές «οσιοποιήσεως» του προ εξαετίας αποθανόντος Πάπα Ιωάννη-Παύλου Β΄.

◙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ και στους ορθοδόξους να «οσιοποιήσουν» την Αθανασία του Αιγάλεω και τη Μαρία της Γουμένισσας...!

ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ  ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο μακ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΓΝΗΣΙΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ

Ο μακ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ  ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΓΝΗΣΙΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ         και υποδειγματα Μαρτυρικων Χριστιανών

ΖΕΙ και θανών ΖΕΙ.   
     Οι γενναίοι αγωνιζόμενοι χριστιανοί της Λάρισας, παρα την παρελευσι 20 ετων απο την κοιμησι του Επισκοπου και Πατερα τους και παρά τις εξοντωτικες ποινες που τους επεβαλαν τα κοσμικα δικαστηρια μετα απο μηνυσεις του κατεχοντος τον θρονον κ. Ιγνατιου Λαππα, συνεχίζουν τον αγώνα τους σαν τους παλαίμαχους Ιωαννίτας του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που ο Μεγαλομαρτυρας Αγιος τους χαρακτήριζε μάρτυρας και ζηλωτάς που όλη η Οικουμένη θαύμαζε τα κατορθώματά τους.
Που είναι σημερα οι χριστιανοί των αλλων πόλεων να συγκινηθουν και να συμπαρασταθουν τους Ηρωϊκους Λαρισαιους χριστιανους;
     Αποντες, Αφαντοι, διπλα στους ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ...πνευματικους πατερες ...τους γερονταδες και τους ...διδασκαλους τους.
     Ολοι αυτοι εφαρμοζουν ενα δικο τους Ευαγγελιο, που δεν εχει καμμια σχεσι με το Μαρτυρικο Ευαγγελιο του Ιησου Χριστου, των Μαρτυρων της Πιστεως και των Πατερων της Εκκλησιας.
      Οι Λαρισαιοι αδελφοι μας είναι το υπόδειγμα της πρακτικης Μαρτυρικης εν Χριστω ζωής.
Μονοι μονωτατοι, με πολλους ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ και πολλους ΔΕΙΛΟΥΣ και ΑΝΑΝΔΡΟΥΣ "αδελφους" γύρω τους, συνεχιζουν απτοητοι τον καλον αγωνα της Πιστεως.
        Ο Μαρτυς ο Πιστος και Αληθινος, ο Κυριος Ιησους Χριστος, που ανεβηκε στον Σταυρο και στο Μαρτυριο απο τους Φαρισαιους και τους Αρχιερεις της εποχης Του, να τους ευλογει, να τους ενθαρρυνει και να τους ευτονωνει να συνεχιζουν τον Αγωνα τον Καλον.
http://apotixisi.blogspot.com

Δρακόντεια αστυνομικά μέτρα στον Ναό του Αγίου Αχιλλείου Λαρίσης για την προστασία του Δεσπότου κ. Ιγνατίου (Λάππα)

                 25η  Μαρτίου  2012  Λάρισα        

      Δρακόντεια  αστυνομικά  μέτρα στον Ναό του Αγίου Αχιλλείου Λαρίσης για την προστασία  του Δεσπότου  κ.  Ιγνατίου (Λάππα)  από την  καθιερωμένη  ειρηνική  διαμαρτυρία  των  Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης για   23  συνεχή  χρόνια. 
 

Είναι γνωστός στο πανελλήνιο  ο αντικανονικός τρόπος εκλογής, χειροτονίας και ενθρονίσεως του αιματοκυλίσαντος τους Αγωνιζόμενους Χριστιανούς και τα επακολουθήσαντα  σκάνδαλα  των  Τεμπών  κ.λ .

     Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το  Σεραφειμικό  κατεστημένο την  ίδια ημέρα με τον κ.  Ιγνατίο (Λάππα) Λαρίσης   επέβαλε   και τους άλλους διαπρύσιους  αστέρες,  τους ομογάλακτους  Χρυσόστομο Δωδώνης και  Παντελεήμονα  Μπεζενίτη Αττικής.   Συνάμα επέβαλλε   την "Φιλάδελφο αλληλεγγύη" συγκαλύψεως κάθε αντικανονικότητας και παρανομίας των, και το κακό που συσσώρευσαν στιγματίζει  την σύγχρονη ιστορία της Εκκλησίας μας.   

       Ο περίβολος του  Ναού  του Αγίου Αχιλλείου θύμιζε  εμπόλεμο πεδίο Γερμανικού γκέτου αποκλεισμένο  από τους μοτοσικλετιστές  αστυνομικούς (Δίας), πάνοπλους  αστυνομικούς ΜΑΤ, και πλήθος ασφαλιτών με πολιτική περιβολή και τους γνωστούς  ατομικής προστασίας  με τα μαύρα γυαλιά προκαλύψεως και τα ακουστικά ασυρμάτου στο αυτί για εσώτερη ενδοεπικοινωνία εντολών. Μετά τον Άγιο Αχίλλειο οι δυνάμεις αυτές μετέβηκαν στην Κεντρική Πλατεία για την προστασία τους  κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου.              

     Οι αστυνομικές δυνάμεις  ήταν τόσες, σε βαθμό που υπερτερούσαν  του αριθμού του εκκλησιάσματος και των επισήμων αρχών,  προκειμένου  να προστατεύσουν τον Δέσποτα με την πολυτελέστατη γκαρνταρόμπα των 130 στολών,  του  <Πρόξενου>     όπως είναι το συνθηματικό του  για την Ασφάλεια υψηλών προσώπων.

      Οι Χριστιανοί γνωρίζουν την τακτική αυτή και αποφεύγουν συνήθως  να προσέρχονται   στο Ναό αυτό αποστρεφόμενοι την  κατάσταση   αυτή.  Έτσι εκκλησιάζονται κατά το πρωτόκολλο  οι επίσημοι και οι  στρατιωτικές αρχές.

     Οι  Λαρισαίοι συνειδητοί  πεπαιδευμένοι  Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν πλέον αντιληφθεί τον Δεσποτισμό  και τον διαχεόμενο κληρικαλισμό για αναρρίχηση  στους θρόνους  και   το μεγάλο  κενό,   το πνευματικό τέλμα εις το οποίο τεχνηέντως περιήλθε οδηγούμενη,  η     περίοπτη  στο  κέντρο της Ελλάδος Μητρόπολη  Λαρίσης και  κατ' επέκταση η Διοικούσα Εκκλησία  εν γένει.

   Η κρίση στην πατρίδα μας οφείλεται στην ακαταλληλότητα και ανικανότητα των πολιτικών. Πρωτίστως η κρίση είναι πνευματική.  Κατ' αντιστοιχία υπαίτιοι της πνευματικής καθιζήσεως είναι οι ταγοί της Εκκλησίας που αναδεικνύουν στο πηδάλιο αναξίους Θεοκλήτους, Παντελεήμονες,  Ιγνατίους, "Λαπάδες" κατά τη ρήση του Χριστοδούλου. Δεσποτάδες και παπάδες που ουδείς εξ' ημών θα προσλάμβανε ως ποιμένες στο ποιμνιοστάσιό του κατά το "ποιμένες κακοί διέρρηξαν την ποίμνη μου".

  Αλήθεια πόσο  έχει κοστίσει στο κράτος η προστασία του Λαρίσης κ.              Ιγνατίου ( Λάππα);;;  

   Συνάδουν όλα αυτά με το αξίωμα συνετού  Επισκόπου;;;

   Να ευελπιστούμε  ότι θα  επιληφθεί έστω και τώρα,   η Σύνοδος της Ιεραρχίας θεραπεύοντας  τις πληγές που ίδια άνοιξε;;; κατά το "ο τρώσας και ιάσεται"...Θα περισώσει το κύρος της;;;

   Μέχρι στιγμής  γιατί κωφεύει, γιατί αδιαφορεί;;;

    Μακαριότατε κ. Ιερώνυμε μπορεί  εσείς να ξεχάσατε... εμείς όμως  δεν ξεχνούμε τις υποσχέσεις σας...

Βλέπετε σχετικές φωτογραφίες απο την διαμαρτυρία των ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ στον  'Αγιο ΑΧΙΛΛΕΙΟ.

25η Μαρτίου 1821 Του Δημητρίου Ιωάν. Παπαδημοπούλου, Δικηγόρου Λαρίσης.

Όταν η εξαντληθείσα εκ του μακραίωνος αγώνος βυζαντινή αυτοκρατορία έσπαιρε, πεσούσα υπό την βέβηλο πτέρνα του θηριώδους νικητού, ουδεμία εδόθη βοήθεια σ’ αυτήν, διότι στα ιδιοτελή αισθήματα της Δύσεως είχε ήδη προ πολλού προστεθεί και η εκ του Σχίσματος προκύψασα θρησκευτική εχθροπάθεια, οι κατακτητικοί δε γύπες της Εσπερίας επέπεσαν άπληστοι επί της βοράς διαφιλονεικούντες τα ελεεινά του πτώματος λείψανα.

            ΄΄ Έλληνες! Ήλθε η ώρα να μας πάρουν τα δαχτυλίδια από τα δάχτυλα΄΄! Ανεφώνησε ο μέγας φιλόσοφος Γεώργιος Πλήθων ο Γεμιστός, όταν έπεσε η Βασιλεύουσα και συνέστησε για τους σκοτεινούς – πικρούς αιώνες που θα ακολουθούσαν υπομονή και μνήμη. Αυτά τα δύο, την υπομονή και τη μνήμη έθρεψε καλά, πολύ καλά, καλύτερα ίσως από το σύγχρονο σχολείο, το κρυφό σχολειό, που κάτω απ’ το φως του καντηλιού, μέσα από τη σοφία του Ιερού Ευαγγελίου, δίδασκε ψιθυριστά στα Ελληνόπουλα, με μαυροπίνακα το χώμα και κιμωλία ένα κλαδί, τη μεγάλη ιδέα της επανακτήσεως των απολεσθέντων ιερών και οσίων, το αειθαλές μεγαλείο, την εξέχουσα καταγωγή και τον αιώνια φωταυγή προορισμό του γένους.

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου – «Καὶ της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος»(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 

Βασιλεία δίχως τέλος

(Ομιλία του †ΜητροπολίτουΦλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος»

(Λουκ. 1,33)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἱερὰ ἡμέρα,διπλῆ ἑορτή. Εἶνε διπλὸςὁ εὐαγγελισμὸς ποὺ πανηγυρίζουμε. Ὁ ἕνας,ὁ πρῶτος καὶ αἰώνιος εὐαγγελισμός, εἶνε ὅτι ἡ ἁγία Τριὰς ἀποφάσισε τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καὶ Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὸν χωροῦν οἱ οὐρανοὶ ἦλθε καὶ σκήνωσε στὰ σπλάγχνα τῆς Παναγίας·ὁΥἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱὸς τῆς Παρθένου,γιὰ νὰ ἀνυψώσῃ τὸν πεσμένο ἄνθρωπο. Τὸ ἄλλο θαῦμα εἶνε, ὅτι τέτοια ἅγια μέρα διάλεξαν οἱ πρόγονοί μας γιὰ νὰ διακηρύξουν στὸν κόσμο ὅτι ἀποφάσισαν νὰ ζήσουν ἐλεύθεροι.

Καὶ τὰ δύο αὐτὰ εἶνε θαύματα, μὲ τὰ ὁποῖαὁ Χριστὸς ἔδειξε ὅτι ζῇ καὶ βασιλεύει, καὶ ἡ βασιλεία του εἶνε ἀκατάλυτη, ὅπως ἀκούσαμε στὴν Προφητεία τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.

* * *

Ὅταν,ἀγαπητοίμου,ὁἀρχάγγελοςΓαβριὴλ ἦλθεστὴ Ναζαρέτ,ἀνήγγειλεστὴν Παρθένο Μαρία τὸ εὐχάριστο μήνυμα ὅτι θὰ γεννήσῃ υἱὸν κατὰ τρόπο ὑπερφυσικὸ καὶ θαυμαστό, ὅτισ᾽αὐτὸν θὰ δοθῇτὸὄνομα«Ἰησοῦς»,ὅτιὁΥἱός της θὰ καθήσῃ σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ ὅτι τῆς βασιλείας αὐτοῦ «οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,31-33), θὰ βασιλεύσῃ δηλαδὴ αἰωνίως.

Καὶ μόνο τὰ λόγια αὐτὰ νὰ κρατήσουμε, ποὺ οἱ ἅγιοι πατέρες τὰ συμπεριέλαβαν καὶ στὸ Σύμβολοτῆς πίστεως(ἄρθρ. 7), εἶνε ἀρκετὰ ν᾽ ἀποδείξουν ὅτι ἡ πίστι μας εἶνε ἀληθινή,ὅτι ὁ Χριστόςμας εἶνε Θεός.

Διότι ποιός ἄνθρωπος μπορεῖ γιὰ ἕνα βρέφος,ποὺ τώρα συλλαμβάνεται στὴ μήτρα, νὰ προφητεύσῃ καὶ νὰ πῇ ποιό θὰ εἶνε τὸ μέλλοντου, καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὸ εἶνε παιδὶ μιᾶςφτωχῆς καὶ ἄσημης κόρης; Κανείς ἀσφαλῶς.Καὶ ὅμως ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ εἶπε, ὅτι θὰ γίνῃ «μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται,…καὶ  τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (ἔ.ἀ.).

Ἂς ἐξετάσουμε, τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα, καὶ ἂς δοῦμε πῶςἐπαληθεύουν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἀρχαγγέλου γιὰ τὴ βασιλεία καὶ τὸ θρόνο του.

«πείθεσθε τοις ηγουμένοις»

Δημήτριος Τσελεγγίδης «πείθεσθε τοις ηγουμένοις»

Η πρώτη ερώτηση από  ομιλία που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού στις 16 Δεκεμβρίου 2011 με τον κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Η υποδομή της Χριστιανικής μας ταυτότητας, υπόθεση ζωής
Δημήτριος Τσελεγγίδης
Ερώτηση 1η

Είμαι τώρα στη διάθεσή σας να σας δώσω διευκρινήσεις για όσα είπα, αλλά και να σας απαντήσω σε άλλα ενδεχόμενα ερωτήματα, τα οποία σχετίζονται με την ζωή μας, την αγιοπνευματική, την χαρισματικώς μέσα στο πλαίσιο της Εκκλησίας και ιδιαίτερα στις μέρες μας. Γιατί σημασία έχει ότι η ζωή αυτή είναι εν παντί τόπω και εν παντί χρόνω· είναι για όλες τις ηλικίες, είναι για όλες τις εποχές, για όλες τις συνθήκες, για όλους τους προσοντούχους, τους μη προσοντούχους, μέχρι και γι’ αυτούς που λένε ότι είναι φυτά, επειδή βρίσκονται σε μία κατάσταση τέτοια που δεν τα πιάνουν τα μηχανήματα, δεν πιάνουν τη συνείδησή τους δηλαδή. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να βυθίζεται ή να ανάγεται μέχρι του Τριαδικού Θεού και μπορώ να σας πω κι ένα παράδειγμα από τον π. Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, που μου το είχε πει αυτό για μια περίπτωση, αλλά να ακούσω πρώτα τα δικά σας ερωτήματα.

Ερώτηση: Καλωσορίσατε κύριε καθηγητά. Να πω πρώτα ότι είναι μεγάλη μας τιμή που σας βλέπουμε, που σας ακούσαμε κιόλας, γιατί από τις παραδόσεις στη Θεολογική Σχολή που είχαμε την ευκαιρία να σας ακούμε και που σας ακούσαμε, έχουμε ωφεληθεί πάρα πολύ.

Αυτό το οποίο θα ήθελα να ρωτήσω εγώ είναι, θα σταθώ σ’ αυτό που είπατε πριν από λίγο, ότι θα πρέπει να ανακρίνουμε και να κρίνουμε τα πράγματα όταν αφορούν τα θέματα της πνευματικής ζωής. Απλώς αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι το «πείθεσθε τοις ηγουμένοις» του Αποστόλου Παύλου, πώς ταιριάζει και πώς συνάδει μ’ αυτά, τα οποία είπατε, και σε τι πρέπει να πειθόμαστε σ’ αυτά που μας λένε οι ηγούμενοι ή οι προϊστάμενοι εκκλησιαστικώς.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για το ερώτημα, το οποίο είναι πολύ επίκαιρο και πολύ διάπυρο θα έλεγε κανείς. Δε θα διακινδυνεύσω καμία ερμηνεία, γιατί εδώ έχω τη συνείδηση ότι αυτά, τα οποία σας είπα δεν είναι η άποψή μου· προσωπικώς, μετά από αυτά που είπα τουλάχιστον θα πρέπει να έχετε αντιληφθεί ότι δεν μπορώ να εκτιμώ την άποψή μου, αφού μίλησα περί ακυρώσεως του προσωπικού θελήματος και τηρήσεως του θελήματος του Θεού. Έτσι λοιπόν επιχείρησα να σας πω, με απλό τρόπο σχετικώς, τι λέει η Εκκλησία γι’ αυτά και αυτό είναι το ζητούμενο. Φυσικά και ο πρώην φοιτητής μου και νυν τιμηθείς με το υπέρτατο αξίωμα, αυτό της Ιεροσύνης, και χαίρομαι γι’ αυτό, θέτει αυτό το ερώτημα προκειμένου να ακούσει τι επ’ αυτού λέει η Εκκλησία.

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ; Μία ἀκόμα νοθεία τοῦ Εὐαγγελίου

      Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

    (Ὁμιλία ἀρ. 36 στὴ “Σοφία Σειράχ”)

«Οἴδατε –λέγει ὁ Κύριος– ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν» (Ματθ. 20, 25-26)... Ἐδῶ ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ μίαν ἀντικοσμικὴν θέσιν. Οἱ μὲν κοσμικοὶ ἄνθρωποι ἔτσι ἐνεργοῦν, ἐσεῖς ὅμως ὄχι ἔτσι.

   Αὐτὸ τὸ σημεῖον πρέπει νὰ τὸ προσέξουμε, κι ἐδῶ ὁ Κυριος ὁμιλεῖ στὴν περίπτωση ἀναζητήσεως ἐξουσίας. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον ἡ περίπτωσις αὐτή. Εἶναι πλῆθος ἄλλες περιπτώσεις ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ Εὐαγγέλιον –ὡς θέσις μέσα εἰς τὸν κόσμον– εἶναι ἀντικοσμικόν, διότι κινεῖται ἐπὶ ἄλλης βάσεως· κινεῖται ἐπάνω σὲ ἄλλους νόμους. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ τὸ πάρει ἀπόφαση, ἂν θέλει νὰ εἶναι χριστιανός, πάντα θὰ κινηθεῖ ἀντικοσμικά. Δηλαδή, τί κάνουν οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι: Καταλαμβάνουν θέσεις. Ἐσὺ μὴ σπεύδεις νὰ καταλάβεις θέση. Θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι ὅτι εἶσαι ἀνόητος, ὅτι εἶσαι κουτός...

    Νὰ σᾶς πῶ μία νοθεία ἀνύποπτη; Πολλὲς φορές, ἐν ὀνόματι τοῦ Εὐαγγελίου, ζητοῦμε νὰ καταλάβουμε θέσεις μὲ τὸ ἑξῆς ἐπιχείρημα· –εἶμαι σίγουρος ὅτι δὲν θὰ συμφωνήσετε ὅλοι μὲ αὐτό, ἀλλὰ σᾶς λέγω ὅτι πρόκειται περὶ νοθείας τοῦ Εὐαγγελίου. (Ποιό τὸ ἐπιχείρημα;). Ὅταν λέμε: σπεύσετε νὰ πιάσετε θέσεις μέσα εἰς τὴν κοινωνίαν, γιὰ νὰ μὴ μᾶς κυβερνοῦν οἱ ἀντίθεοι καὶ οἱ ἀντίχριστοι καί, καί... Διότι μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν θὰ ἔχομεν στὰ χέρια μας τὴν ἐξουσίαν. Ἔ, λοιπόν, εἶναι διάχυτη αὐτὴ ἡ θέσις; Διάχυτη εἶναι.

     Ἂν λοιπόν σᾶς πῶ, ὅτι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ θέσις εἶναι μία νοθεία τοῦ Εὐαγγελίου, τί θὰ λέγατε; Εἶναι δύσκολο ὁ σημερινὸς χριστιανὸς νὰ τὸ καταλάβει αὐτό. Τὸ χωρίο ποὺ σᾶς διάβασα τοῦ Κυρίου ποὺ λέει: «ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως», σεῖς δὲ ὄχι ἔτσι, εἶναι μία ἀντίθετη θέσις τοῦ χριστιανοῦ μέσα στὸν κόσμον αὐτόν. Ἔ, καὶ τί; Θὰ ἀφήσω τὸν ἄλφα καὶ τὸν βῆτα, τὸν ἀντίχριστο καὶ τὸν ἀντίθεο νἄρθει νὰ μὲ κυβερνήσει ἐμένα; Καὶ μὲ ἀντιθέους νόμους κ.τ.λ. (...)

     Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ σκεφθοῦμε πῶς ζοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστινοί... Ὑπῆρχαν εἰδικοὶ εὐεργετικοὶ νόμοι ὑπὲρ τῶν χριστιανῶν; Τί λέγει ἐκεῖ ἡ πρὸς Διόγνητον ἐπιστολή; Ὅτι μὲ τὴ ζωή τους οἱ χριστιανοί, ξεπερνοῦσαν τοὺς νόμους. Ἂς χαλκεύσουν ὅσους ἀντιθέους νόμους νομίζουν.

     Βέβαια τὸ καλὸ θὰ ἦτο, μέσα σὲ μία ἐλευθέρα χῶρα, ὅπως εἶναι ἡ δική μας εἰδικά, ἡ ἐλληνική, τὸ νὰ εἶναι καὶ οἱ νόμοι σὲ μία σύμπνοια μὲ τὸ Εὐαγγέλιο... Ἀναμφισβητήτως θὰ ἦτο ἰδεῶδες. Ἀλλὰ ἂν κάποτε δὲν γίνεται ἔτσι, μὴ μᾶς πιάνει ἐκεῖνος ὁ σπασμός, ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, νὰ πᾶμε νὰ περισώσουμε τί; Νὰ περισώσουμε τί; Ἂς περισώσουμε τοὺς χριστιανούς μας. Ὄχι νὰ περισώσουμε τοὺς νόμους.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΤΟΝ ΤΗΝΙΟΝ

ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ  ΣΙΩΠΗ; 

Μέ όλον τον σεβασμόν προς έναν Ιεράρχην (τόν Φθιώτιδος Νικόλαον) που χαίρει εκτιμήσεως από τους πολλούς, θα ήθελα να ερωτήσω. Γράψατε σε συνέντευξη που σήμερα δημοσίευσαν εκκλησιαστικά ιστολόγια (Romfea, Amen):

«Υπάρχουν όμως θέματα που δεν επιτρέπεται στην Εκκλησία να σιωπήσει κι αυτά είναι όταν καταπατούνται οι ιεροί κανόνες και οι νόμοι, αδικείται ο λαός, καθαιρούνται οι αξίες και αλλοιώνεται η ελληνορθόδοξη ταυτότητα του λαού μας».

Επειδή έχω ενοχληθεί, όπως και πολλοί εν Χριστώ αδελφοί, με την αφαντάστου ενδοτικότητος στάσιν, κυρίως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εις το θέμα της παμμεγίστου αιρέσεως του Οικουμενισμού, σας παρακαλώ να μας απαντήσετε εις δύο ερωτήσεις:

α) Η πρότασή σας να «εκποιηθούν τα τιμαλφή και τα αφιερώματα ναών και μοναστηριών προς όφελος του λαού» είναι επιταγή Ιερών Κανόνων και εις ποίας περιπτώσεις επιβάλλεται;

Και β) Αν ναί, ασφαλώς το θέμα προέκυψε τον τελευταίο χρόνο. Δεν γνωρίζετε, όμως, πλείστους όσους Ιερούς Κανόνας, οι οποίοι απαγορεύουν τις συμπροσευχές μετά των αιρετικών, και τους Διαλόγους μετά αμετανοήτων επίσης αιρετικών, οι οποίοι αντί μετανοίας αλλοιώνουν βαθμηδόν την πίστην μας; Ή όπως εσείς το γράφετε: με όλα αυτά «αλλοιώνεται η ελληνορθόδοξη ταυτότητα του λαού μας»;

Γιατί σ’ αυτά τα θέματα της Πίστεως σιωπείτε, Σεβασμιώτατε, αν και οι παραβάσεις αυτές δεν είναι χθεσινές, αλλά καταγράφονται επί δεκαετίες;

Θα θέλαμε την απάντησή σας· από ένα Ιεράρχη που δεν φοβάται να εκφράσει ελευθέρως την γνώμη του και να ζητήσει και συγγνώμη, όταν σφάλλει.

Λεόντιος Διονυσίου

«ΜΗ ΓΙΝΕΣΘΕ ΕΤΕΡΟΖΥΓΟΥΝΤΕΣ ΑΠΙΣΤΟΙΣ»

  Ετεροζυγία λέγεται ή σύζευξις είς τόν ίδιον και τον αυτόν ζυγόν διαφόρων ζώων π.χ. μόσχου και όνου.
Τήν έτεροζυγίαν απαγορεύει ό θείος νόμος, λέγων «ουκ άροτριάσης έν μόσχω καί όνω έπί το αυτό».
Όμοίως, ή 'Αγ. Γραφή καί οί Ί. Κανόνες απαγορεύουν ως άθέμιτον τήν έτεροζυγίαν των πιστών μετά των αλλοθρήσκων καί αιρετικών.
      Ως παράδειγμα ψεκτής έτεροζυγίας έχομεν τό εξής έκ της Βίβλου τών Πράξεων.
    Του άπ. Παύλου έλθόντος εις Φιλίππους της Μακεδοίας, ή έχουσα πνεύμα Πύθωνας παιδίσκη, έτρεχεν όπισθεν του Παύλου καί τών συνεργατών αύτού, κράζουσα· «Ούτοι οί άνθρωποι δούλοι του Θεού του Υψίστου είσίν, οίτινες καταγγέλουσιν ύμίν όδόν σωτηρίας. Τούτο δέ έποίει έπί πολλάς ημέρας».
     Τό δαιμόνιον μαρτυρεί τήν άλήθειαν, καί θέλει τρόπον τινά νά συνεργασθή μετά του Παύλου καί τών άλλων Αποστόλων εις τό κήρυγμα του Ευαγγελίου άλλ' ό Παύλος οργίζεται κατ' αυτού καί εκδιώκει έκ της παιδίσκης, διά νά μή ετεροζυγήση μετά τού δαιμονίου συνεργαζόμένος καί είπε: «...Παραγγέλλω σοι έν τω ονόματι Ί. Χριστού έξελθείν άπ' αυτής. Καί έξήλθεν αυτή τη ώρα».
Καθώς λοιπόν ό Παύλος απέκρουσε τήν συνεργασίαν του Δαιμονίου εις το κήρυγμα του Ευαγγελίου, καί δέν έγένετο ένοχος της θεοστυγούς (θεομισήτου) έτεροζυγίας, έτσι καί οί όρθοδόξως πιστεύοντες πιστοί, οφείλουν, πάντοτε ν' αποφεύγουν τήν μετά τών αλλοθρήσκων καί αιρετικών συνένωσιν καί συνεργασίαν. Ούδείς συνεκκλησιασμός ή συμπροσευχή μετ' αυτών.
«Τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη καί ανομία;»
     'Όπως αντίκειται εις τήν δικαιοσύνη τού Θεού ή ανομία, έτσι αντίκειται καί εις τήν πίστιν ή απιστία, καί εις τόν Όρθόδοξον άντίκεται ό αιρετικός.
     Τά δέ φύσει εναντία διαμάχονται πάντοτε, καί ουδέποτε συζεύγνυνται έπί τό αυτό.
«Τίς δέ κοινωνία φωτί προς σκότος;»
   'Όπως δέν κοινωνεί τό φώς μετά τού σκότους ένεκα της έναντιότητας της έκατέρου φύσεως, έτσι καί οί Ορθόδοξοι δέν δύνανται νά έλθουν εις έκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετά τών έσκοτισμένων Λατινοφρόνων Οικουμενιστών εις ό,τι άφορα είς τό έργον της Πίστεως καί της σωτηρίας. 'Όπως ό Χριστός δέν συμφωνεί ούδέποτε μετά τού Διαβόλου, έτσι καί οί ύπό τόν Χριστόν Όρθόδοξοί πιστοί δέν δύνανται νά συμφωνήσουν μετά τών διατελούντων ύπό τόν Διάβολον διαφόρων αιρετικών.
     Διό «εξέλθετε έκ μέσου αυτών καί άφορίσθητε» λέγει Κύριος, «καί ακαθάρτου μή άπτεσθε...».
Οι λόγοι ούτοι τού Κυρίου σαφώς άπαγορεύουν τήν έτεροζυγίαν, καί ό Ορθόδοξος λαός τού Θεού εξέρχεται εκ μέσου παντός μη Όρθοδόξου, καί αποφεύγει όση δύναμις πάσαν έπαφήν μετά των αιρετικών.
Μόνον δέ διά τού τοιούτου αποχωρισμού ένούμεθα μετά τού Θεού καί υίοθετούμεθα.
Ή αδράνεια ή άναστέλουσα τήν έφαρμογήν τών Ιερών Κανόνων, καί τήν θείαν προτροπήν περί μή έτεροζυγίας μετά τών άλλοθρήσκων καί αιρετικών θεωρείται ως συμμετοχή εις τήν προδοσίαν της Πίστεως καί τυγχάνει έκτος τιμής καί Ορθοδόξου καθήκοντος.

Οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό

" Ο Γερμανικός πολιτισμός": Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε Λιννέρ, στο βιβλίο του «Η Οδύσσειά μου» γράφει για το Δίστομο: Παντρευτήκαμε στις 14 Ιουνίου. Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς τιμήν μας. Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις φωνές, προς μια γωνιά όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας. Μου έδειξε ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει: οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό. Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας. Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής την οποία, την εποχή εκείνη, ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ με τρόφιμα και φάρμακα. Έδωσα με τη σειρά μου το τηλεγράφημα στην Κλειώ να το διαβάσει, εκείνη έγνεψε κι έτσι αποχωρήσαμε διακριτικά από τη χαρούμενη γιορτή.  Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ' οδόν μέσα στη νύχτα. Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου διασχίσουμε τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια, στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο Δίστομο. Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.  Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα. Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς.  Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σ ο κ α ρ ι σ μ έ ν ο ς από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στη μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε». Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι [η γυναίκα] είχε πυροβοληθεί στο χέρι. Τη χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του μέλιτός μας. Και ο Ελληνικός Πολιτισμός: Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θ' αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ και εγώ. Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε:«Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους». Σ' αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε. Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα. Από το βιβλίο "Η Μαύρη Βίβλος της Αντίστασης"

ΔΟΜΕΝΙΚΟ Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΦΑΓΗ (16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1943) ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  Α. Φ. 177

Το Δομένικο Ελασσόνας είναι ένα από τα χωριά της πατρίδας μας, που μαρτύρησε την εποχή της γερμανικής και ιταλικής κατοχής, και το οποίο, ενώ ξεχωρίζει για την μακραίωνα ιστορία του (6800 π.Χ. ως σήμερα), εν τούτοις παραμένει άγνωστο στους πολλούς Έλληνες – τους μακράν και τους εγγύς. Και θα παρέμεινε έτσι, αν δεν το έβγαζε στην επιφάνεια η εθνική υπερηφάνεια και ο ηρωισμός των κατοίκων του, προβάλλοντας σθεναρή αντίσταση στην επέλαση του Άξονα (1943) και υποκείμενο σε αιματηρές θυσίες.

Ανέκαθεν υπήρξε, γεωργοκτηνοτροφικό χωριό στο ενδιάμεσο της απόστασης Λάρισας – Ελασσόνας, κατάσπαρτο με αρχαιολογικούς θησαυρούς, που μαρτυρούν την ελληνικότητά του αλλά και τη σπουδαία γεωγραφική, θρησκευτική και στρατηγική θέση. Βρίσκεται κτισμένο πάνω στην αρχαία πόλη Χυρετείες, σε υψόμετρο 280 μ., στην κοιλάδα του Μ. Τιταρήσιου, μαζί με τις υπόλοιπες Περραιβικές πόλεις: Ερινίκιο, Μανδέα, Μάλλοια και Μύλαι.

Γνώρισε μεγάλη ακμή, ιδιαίτερα κατά τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους. Αποτέλεσε την πρώτη έδρα Επισκοπής-Δομένικου και Ελασσόνας. Πρώτη δε αναφορά σ’ αυτή γίνεται τον 11ο αιώνα από την Άννα την Κομνηνή.

Ο επισκέπτης, φθάνοντας στο κέντρο του χωριού, αντικρύζει το Βυζαντινό – Αρχαιολογικό Μουσείο σε ένα παραδοσιακό κτίσμα, καθώς και πολλές σημαντικές εκκλησίες όπως τον άγιο Γεώργιο (τρίκλητη βασιλική του 1611) – κοντά του σώζεται πέτρινο τοξωτό γεφύρι με μεγάλη παραδοσιακή βρύση –, τον άγιο Βησσαρίωνα (17ος αι.), τον άγιο Δημήτριο (17ος αι.), τον άγιο Νικόλαο (1719), τον άγιο Αθανάσιο (18ος αι.) και την Παναγία Βρυζόστι (1607).

Εκεί, στη θέση Βρυζόστι, η περιήγηση αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού μέσα σε έκταση 10 στρεμμάτων υπάρχουν διασκορπισμένα υπολείμματα δεκατριών (13) νερόμυλων, καθώς και αρχαίων τειχών. Ο ναός της Παναγίας, είναι χτισμένος με αρχαία υλικά, πιθανότητα πάνω στο ιερό αρχαίου ναού.

ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ. 177

Εισήγηση στην ημερίδα «Πατερική

θεολογία και μεταπατερική αίρεση»

Ιεράς Μητροπολεως Πειραιώς,

ΣΕΦ 15-2-2012

Σεβασμιώτατοι, σεβαστοίΠατέρες,

ελλογιμότατοι κ. Καθηγητές,  αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, 

Οφείλουμε εξαρχής να σημειώσουμε ότι η εισήγησή μας θα περιοριστεί σχεδόν αποκλειστικά στη δράση της «Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών» της Ι.Μ. Δημητριάδος, και σε μια ενδεικτική δραστηριότητα ορισμένων προσώπων που συμμετέχουν στα προγράμματά της, και τούτο διότι, κατά την ταπεινή μας εκτίμηση,το συγκεκριμένο θεολογικό ίδρυμα υπήρξε το πρώτο που,επισήμωςστον ελλαδικό χώρο, καθιέρωσε και θεμελίωσε τον όρο της «μεταπατερικότητας» με το γνωστό τετραήμερο συνέδριο που έλαβε χώρα μεταξύ 3-6 Ιουνίου 2010... 

Εκτιμούμε όμως πως αξίζει τον κόπο να ερευνηθεί, στα πλαίσια μιας σύντομης εισηγήσεως, ειδικότερα η περίπτωση της «Ακαδημίας», εις τρόπον ώστε να προσεγγιστούν «τα έργα και οι ημέρες» των μεταπατερικών συντελεστών της, που τόσο θόρυβο έχουν προκαλέσει σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο θεολογικό κόσμο.(…)  

Η «Ακαδημία του Βόλου» είναι καρπός και κατάκτηση του εκσυγχρονιστικού πνεύματος που έχει μεταλαμπαδευτεί από τη Δύση στην καθ’ ημάς Ανατολή. Η τακτική που ακολουθήθηκε και ακολουθείται είναι απλή και καλά σχεδιασμένη: καθηγητές-ινστρούχτορες της «Νέας Εποχής» επιδίδονται στην «εκπαίδευση» των κατάλληλων προσώπων, με σκοπό να γίνουν οι επόμενοι «κήρυκες» και «ιεραπόστολοι» της «νεοεποχίτικης θεολογίας» του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητισμού, σε ένα ορθόδοξο πλήρωμα εντελώς ακατήχητο και απληροφόρητο, σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις.