” Έχω δυο μεγάλους εχθρούς…” Γράφει ο Πελασγός ο Μιλήσιος

Φοβισμένος και ηττοπαθής, χωρίς τον αέρα της πρώτης αποδοχής του Αμερικανικού λαού, αποφεύγει να κοιτάξει στα μάτια έναν πιο φοβισμένο συνομιλητή με σφιγμένα χείλη, που περιμένει έναν παρηγορητικό λόγο παρά ελπιδοφόρο, για να τον παραλάβει με τη σειρά της η Βουκολική δημοσιογραφία της Κατεχόμενης χώρας, και να παρουσιάσει την παραπάνω εικόνα “εν τυμπάνοις ευήχοις”… 

Το περιεχόμενο του τίτλου, αποπνέει το πορτραίτο του Αβραάμ Λίνκολν που κρέμεται στον τοίχο του Λευκού Οίκου, και “παρακολουθεί” τη συνάντηση Ομπάμα – Σαμαρά.
Κι δράττεται τη Σημαντική της “εποπτεύσεως” ο Μπαράκ Ομπάμα, για να επικαιροποιήσει την παρακαταθήκη του δολοφονηθέντος Προέδρου:

“Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου… και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου.”

Εξ’ ού και το βλέμμα αδημονίας του για την έκβαση των συνομιλιών με τη χώρα που τον δημιούργησε το μεγαλύτερο πρόβλημα! Την Ελλάδα!
Ένα πρόβλημα που του κληροδοτήθηκε από την Εντολή του Administration to 2009:Χρεωκοπήστε την Ελλάδα!!!

Και πλανάται το πρώτο πρόβλημα μπροστά του με το “στρατό των Νοτίων”, μόνο που οι νότιοι είναι της Ευρώπης κι όχι του Αμερικανικού Εμφυλίου.
Φοβισμένος και ηττοπαθής, χωρίς τον αέρα της πρώτης αποδοχής του Αμερικανικού λαού, αποφεύγει να κοιτάξει στα μάτια έναν πιο φοβισμένο συνομιλητή με σφιγμένα χείλη, που περιμένει έναν παρηγορητικό λόγο παρά ελπιδοφόρο, για να τον παραλάβει με τη σειρά της η Βουκολική δημοσιογραφία της Κατεχόμενης χώρας, και να παρουσιάσει την παραπάνω εικόνα “εν τυμπάνοις ευήχοις”…
Την εικόνα συστολής των συναισθημάτων, την συμπληρώνει και η μαύρη αγαλματίδιος Κεφαλή ακριβώς πίσω του με το ανάλογο βλέμμα, αποτυπώνοντας τους συμβολισμούς ενσαρκώσεως των αγώνων του Αβραάμ Λίνκολν για τα δικαιώματα των μαύρων, και τις παρακαταθήκες του δολοφονηθέντος Αφροαμερικανού Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στην φυλετική τους κοινότητα.

Και όπισθεν χαμαί της πολυθρόνας του, τεχνηέντως ανασκολοπώνει το Παγκόσμιο περιβάλλον, λεκτικό σπάραγμα που παραπέμπει σε (PR)OBLEM!

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

 Ο μακαριστός Θεολόγος σταυρώθηκε απ’ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο. Η περίπτωσή του είναι πανομοιότυπη μ’ αυτή του ιερού Χρυσοστόμου. Ειδικά οι αντιδράσεις του πιστού λαού, των περίφημων Ιωαννιτών και των αγωνιζόμενων Λαρισαίων χριστιανών!

  Μέχρι και στο πυρ έθεσαν το ναό της Αγίας Σοφίας οι Ιωαννίτες ενώ επεχείρησαν να πετάξουν το Θεόφιλο Αλαξανδρείας, κλασσικό και διαχρονικό εκπρόσωπο του εκκλησιαστικού κατεστημένου, στη θάλασσα! 

 Του Ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη

 

Στη συνείδηση του λαού του Θεού ο μακαριστός Θεολόγος Πασχαλίδης είναι άγιος.

Αφιλοχρήματος, άκακος, ασκητικότατος, πιέστηκε αφόρητα προκειμένου να επισκοποποιηθεί αφού κάτι τέτοιο προσέκρουε στην ταπείνωσή του.

Η φιλανθρωπία του υπήρξε παροιμιώδης. Πολλά φτωχόπαιδα του νομού Λαρίσης τα σπούδασε με δικά του έξοδα. Σκορπούσε αφειδώς όπου υπήρχε ανάγκη και δεν κρατούσε τίποτε για τον εαυτό του.

Τον Ιούλιο του 1974 όταν η επισκοπική μισαδελφία και εμπάθεια τον κήρυξαν έκπτωτο δεν είχε χρήματα προκειμένου να πληρώσει το εισιτήριο για το ταξίδι της εξορίας προς την Αθήνα και του το πλήρωσε αποθανών ευσεβής Λαρισαίος.

Δεν τον θυμάμαι να κατακρίνει άνθρωπο. Όταν οι συνομιλητές του καταφερόντουσαν με δριμύτητα κατά του αποθανόντος αρχιεπισκόπου Σεραφείμ ο αοίδιμος έλεγε χαρακτηριστικά: Αχ τον ευλογημένο και τίποτε άλλο!

Κάποτε πήγε απρόσκλητος στην κηδεία του πατέρα ενός ιατρού της Λάρισας, άσχετου προς την Εκκλησία, και μετά ένα πνευματικότατο κήρυγμα που έκανε ο εν λόγω ιατρός συγκινήθηκε τόσο που άλλαξε ζωή.

Όταν υπηρετούσε σαν αρχιμανδρίτης στα Τρίκαλα επί Διονυσίου κάποιος λαικός που υπηρετούσε στη μητρόπολη, κατά λάθος έχυσε τη μελάνη απ το μελανοδοχείο, κι αυτή μουτζούρωσε κάποια σημαντικά εκκλησιαστικά έγγραφα. Όταν ο Διονύσιος το έμαθε εξεμάνη και ρώτησε ποιος το έκανε αυτό. Και ο ανένοχος Θεολόγος, ανέλαβε την ευθύνη της επίμαχης πράξεως, για να καλύψει τον αδελφό! Αργότερα ο Διονύσιος έμαθε την αλήθεια και θαύμασε την αγιότητα του υφισταμένου του κληρικού.

Αγωνίστηκε κατά της Λαρισαικής μασονικής στοάς παντοιοτρόπως και το γεγονός αυτό σίγουρα αποτέλεσε ουσιώδη 
λόγο που οδήγησε στην έκπτωσή του.
  ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΜΑΣΟΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ  ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ ΛΑΡΙΣΗΣ ΩΣ ΠΟΛΕΜΙΟ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΜΑΣΟΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ  ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ

Μνήμη Λαρίσης Θεολόγου Μητροπολίτου Λαρίσης

 Ένας πολύεδρος αδάμας ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους και αρετής.

 Ενσάρκωνε στο πρόσωπό του το πρότυπο του ιδεώδους ευαγγελικού ποιμένος που έθεσε την αγία ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων της Λαρισαϊκής ποίμνης κυρίως αλλά όχι μόνο αυτής.

ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ  ΛΑΡΙΣΗΣ  ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΥΤΗΛΙΝΑΙΟ ΕΔΙΩΞΕ   Ο ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ, Ο ΣΑΛΑΜΙΝΙΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ ΤΟΥ.

ΑΣ ΕΙΔΟΥΝ ΤΙΝΕΣ  ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ ΠΟΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΠΡΟΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΟΙΑΝ  ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗΝ  ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΟΥΣΑ ΠΟΙΜΝΗΝ ΣΥΝΑΓΕΛΑΖΟΝΤΑΙ.

Λυκούργου Νάνη  ιατρού.

ΜΝΗΜΗ ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Σαν σήμερα,στις 31 Ιουλίου 1996, μετέστη εκ των λυπηροτέρων επί τα θυμηδέστερα ο αείμνηστος μητροπολίτης Λαρίσης κυρός Θεολόγος Πασχαλίδης.Ένας πολύεδρος αδάμας ορθοδόξου εκκλησιαστικού ήθους και αρετής.Ενσάρκωνε στο πρόσωπό του το πρότυπο του ιδεώδους ευαγγελικού ποιμένος που έθεσε την αγία ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων της Λαρισαικής ποίμνης κυρίως αλλά όχι μόνο αυτής.

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο και αγαπήθηκε με πάθος απ τον πιστό λαό που ΣΥΣΣΩΜΟΣ αντέδρασε όταν η επισκοπική μισαδελφία και εμπάθεια τον στέρησε ετσιθελικά και παρά πάσαν έννοιαν ηθικής και δικαίου απ το ποίμνιό του.

Σοκ! Το Αμερικάνικο περιοδικό Time έβαλε... κέρατα στον Πάπα! Τυχαίο ή σκόπιμο «λάθος»;

Επειδή δεν είμαστε αφελείς να πιστεύουμε ότι...τυχαία το «Μ» του τίτλου του αμερικανικού περιοδικού μπήκε «κομμένο» έτσι ώστε να σχηματίζονται δύο κέρατα (!!!) ακριβώς στο κεφάλι του (σκοτεινός απεικονιζόμενου) Αιρεσιάρχη του Βατικανού, θεωρούμε πως «ο Πάπας του λαού» πλασάρεται από κάποιους ως...δικός τους!!! Τι εννοούμε; Όχι φυσικά του λαού, αλλά του εβραιοσιωνιστικού σατανοκίνητου κατεστημένου!

Μήπως κάποιοι προετοιμάζουν τον Ιησουίτη Πάπα για...άλλα πράγματα;

Υ.Γ. Ας μας πουν όσοι τα θεωρούν όλα τυχαία, γιατί π.χ. ο προσανατολισμός της εικόνας του Πάπα δεν ήταν από την αντίθετη πλευρά, έτσι ώστε να μην «χαλάει» ο τίτλος του περιοδικού!

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος

6 Αὐγούστου                          

«Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17,5)

   ΥΠΑΚΟΥΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ δεσποτική. Καὶ ὀνομάζεται δεσποτική, διότι σή­μερα ἑορτάζει ὁ Δεσπότης. Ὁ κόσμος, ὅταν ἀκούῃ «δεσπότης», ἐννοεῖ τὸν ἐπίσκοπο, τὸ μητροπο­λίτη, τὸν ἀρχιεπίσκοπο, τὸν πατριάρχη. Κα­κῶς αὐτοὶ λέγονται ἔτσι. Δεσπότης εἶνε ἕνας καὶ μό­νο, ὁ Χριστός, ὄχι ἄλλος· αὐτὸς εἶνε ὁ Ἀ­φέν­της, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Δεσπότης εἶνε αὐτὸς ποὺ ἐξουσιάζει. Καὶ ὁ Χριστὸς ἐξουσιάζει ὅ,τι βλέπου­με καὶ δὲ βλέ­πουμε· ξηρὰ καὶ θάλασσα, γῆ καὶ οὐρανό, ἥλιο καὶ ἄστρα, ἀνθρώπους καὶ ἀγγέλους. Ἀλλ᾽ ἐν­ῷ εἶνε «ὁ βα­σιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων» (Α΄ Τιμ. 6,15), ἐν τούτοις στὴ γῆ δὲν παρουσιάστηκε μὲ τὰ ἐμβλήματα τῆς ἐξουσί­ας, ὡς δυνατός, πλούσιος, ἔνδοξος· παρουσι­άστη­κε ὡς ὁ πλέον ταπεινὸς καὶ φτωχὸς ἄν­θρωπος. Γεννήθηκε σὲ μιὰ σπηλιά. Ἔζησε μὲ σύντροφο τὴ φτώχεια. Δούλευε σὰν τελευταῖ­­ος ἐργάτης. Ἦταν γνωστὸς σὰν υἱὸς τῆς Μα­ρίας καὶ τοῦ τέκτονος. Κι ὅταν κάποτε τὸν ρώ­τησαν «Ποῦ μέ­νεις;» ἀπήντησε· «Ἐλᾶτε νὰ δῆ­τε» (Ἰω. 1,38). Καὶ σὲ κάποιον ποὺ ἤθελε νὰ γίνῃ ἀ­κόλουθός του εἶπε· «Τὰ κοράκια ἔχουν φωλιές, ἀλ­λὰ ὁ υἱὸς τοῦ ἀν­θρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφα­λὴν κλί­νῃ» ( Ματθ. 8,20). Καὶ πράγματι στὸ τέλος ἔκλινε τὴν κε­φα­λὴ στὸ σταυρὸ τοῦ Γολγο­θᾶ. Καν­είς ἄλλος δὲν ἔ­ζησε τόσο φτωχικά. Γι᾽ αὐ­τό, ἐν­ῷ ἄλ­λοι παρου­σιάζον­ται ὡς προστάτες τῶν ἀδυ­νάτων ἀλ­λὰ ζοῦν σὲ παλάτια καὶ κρεμλῖνα, αὐ­τὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς προστάτης τῶν φτω­χῶν. Κάτω ὅμως ἀπὸ τὸ ταπεινὸ σχῆμα τοῦ Ναζωραίου κρυβόταν τὸ μεγαλεῖο τῆς Θεότητος. Ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν ἁπλὸς ἄνθρωπος· ἦταν Θεός. Τὸ φωνάζουν ἡ διδασκα­λία του, τὰ θαύματά του, ἡ ἁγία ζωή του· εἶνε ὁ μόνος ἐπὶ τῆς γῆς ποὺ μπορεῖ νὰ πῇ «Τίς ἐξ ὑ­μῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας;», ποιός ἀπὸ σᾶς μπορεῖ νὰ μὲ ἐλέγξῃ γιὰ ἁμαρτία; (Ἰω. 8,46). Ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεὸς τὸ φωνάζει καὶ τὸ θαῦμα ποὺ περιγράφει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο.