Ο π. Θεόδωρος Ζήσης καθηγητής Θεολογικής σχολής Α.Π.Θ. ακόλουθος των Αγίων Πατέρων διέκοψε το μνημόσυνο του μοιχεπιβάτου και Οικουμενιστού Ανθίμου Ρούσσα, π. Θεόδωρε ΑΞΙΟΣ !!!

π. Θεόδωρε ΑΞΙΟΣ ΑΞΙΟΣ ΑΞΙΟΣ !!! 

Το κήρυγμα Διακοπής Μνημοσύνου του Οικουμενιστή Επισκόπου κ. Άνθιμου Ρούσσα

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης

Η διακοπή του μνημοσύνου

του μητροπολίτη

Θεσσαλονίκης

κ. Ανθίμου Ρούσσα

[mp3  - 2017]

Kήρυγμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας (5-3-2017) του πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, στον Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης, κατά το οποίο ανακοινώνει στο εκκλησίασμα τη Διακοπή του μνημοσύνου του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου. 

Η στιγμή της διακοπής μνημοσύνου του μητρ. Θεσ/νίκης κ.Ανθίμου από τον π.Θεόδωρο Ζήση [ΒΙΝΤΕΟ- 2017] 

Απόσπασμα από το κήρυγμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας (5-23-2017) του πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, στον Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης, κατά το οποίο ανακοινώνει στο εκκλησίασμα τη Διακοπή του μνημοσύνου του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου.

=======================================

Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Η Κυριακή που επέλεξε ο γνωστός πρωτοπρεσβύτερος, πατήρ Θεόδωρος Ζήσης, για να ανακοινώσει από του άμβωνος την διακοπή του μνημόσυνου προς τον Οικουμενιστή Άνθιμο Θεσσαλονίκης.

Μια πραγματικά θαρραλέα κίνηση μέσα στην οικουμενιστική θύελλα που έχει αλώσει την εκκλησία της Ελλάδας, φωτεινό παράδειγμα και για άλλους όσους θέλουν να μείνουν πιστοί στην Κυριακή της Ορθοδοξίας.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Πηγή

Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος ο Διδάσκαλος εκ Ραψάνης (5/3/1818)

Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος εκ Ραψάνης (5/3/1818)

Από τον Κων/νο Α. Οικονόμου

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ: Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στη Ραψάνη το 1798 από ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Χατζη-Λάσκαρης και η μητέρα του Σμαράγδα Σακελλαρίδου. Στην παλαιά αργυρή λειψανοθήκη του Αγίου (19ου αι.) διαβάζουμε κατά λέξη: «Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΘΛΗΣΑΣ ΕΝ ΤΥΡΝΑΒΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1818 ΕΠΙ ΒΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΥΙΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΗΤΟΝ ΥΙΟΣ ΧΑΤΖΗ ΛΑΣΚΑΡΕΩΣ ΥΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΟΥ ΨΑΛΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΣ ΣΜΑΡΑΓΔΑΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ».

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ: Μορφώθηκε στη φημισμένη υψηλού επιπέδου Σχολή της γενέτειράς του (στην οποία δίδασκε ο ιερέας Χριστόδουλος Καραζήσης, γαμπρός του Αγίου, σύζυγος πιθανώς της αδελφής του Γεωργίου, Μαρίας) και το 1816 ανέλαβε το λειτούργημα του δασκάλου στην ίδια Σχολή. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια η Σχολή αυτή ήταν πνευματικός φάρος για ολόκληρη την περιοχή της Θεσσαλίας. Είχε ιδρυθεί πιθανότατα από τον μητροπολίτη Λυκοστομίου και Πλαταμώνα, Διονύσιο.

Η θεολογία της Εικόνος ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Η θεολογία της Εικόνος

Η Εκκλησία, έχοντας συνείδηση της πνευματικής αξίας και σημαντικότητος των αγίων εικόνων, ως μέσου αγιασμού και κοινωνίας των πιστών μετά των ιστορουμένων αρχετύπων, τις είχε ανέκαθεν σε μεγάλη εκτίμηση, ευλάβεια και σεβασμό. Θεωρούνται και είναι ένα σημαντικότατο εποπτικό μέσο διδασκαλίας, μια εικαστική γλώσσα της Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται: «α γαρ ο λόγος της ιστορίας δι' ακοής παρίστησι, ταύτα γραφική σιωπώσα δια μιμήσεως δείκνυσι». Μάλιστα η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος έθεσε τις άγιες εικόνες στο ίδιο επίπεδο με το Ευαγγέλιο και τον Τίμιο Σταυρό. Το θέμα των αγίων εικόνων απασχόλησε ανά τους αιώνας τους θεολόγους και τους ερευνητές και ιδίως κατά τον εικοστό αιώνα. Πραγματικά είναι σημαντικό να προβληθεί η σπουδαιότητα της εικόνας και η αξία που έχει για τον άνθρωπο ως μέλος της Εκκλησίας. Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια ας ψαύσουμε άκρω δακτύλω - εφόσον το παρόν πόνημα δεν αποτελεί μια συστηματική έρευνα του θέματος - τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας για την εικόνα, όπως αυτή κατοχυρώνεται στα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων και στα πρακτικά της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου.

Η Θεολογία της Εικόνας

Μετάφραση από τα Γαλλικά: Δήμητρα Καραμπέρη

Το «Δοκίμιο για τη θεολογία της εικόνας στην ορθόδοξη Εκκλησία» του Léonide Ouspensky (τόμος Ι, Παρίσι 1960) είναι ένα βιβλίο που θα αφήσει εποχή. Πάνω σε ένα θέμα που καίει, πάνω σε ένα θέμα ουσιαστικό, αφού η τέχνη γίνεται για πολλούς σύγχρονούς μας αναζήτηση του απόλυτου και, κατά συνέπεια, επειδή η χριστιανική τέχνη θέτει άμεσα σε αμφισβήτηση την ικανότητά μας να ομολογούμε και να ζούμε την πίστη μας, ορίστε μία από τις πρώτες προσπάθειες σύνθεσης που δεν είναι καταρχήν αισθητική ή φιλοσοφική, αλλά βαθιά θεολογική, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης που εμπεριέχει και αξιώνει την πνευματική προσοχή. Σύνθεση που, επιπλέον, είναι έργο όχι ενός θεωρητικού, αλλά ενός από τους μεγαλύτερους αγιογράφους της εποχής μας, ο οποίος, σε συνεργασία με τον π. Γρηγόριο Κρουγκ, μόλις ζωγράφισε σημαντικά φρέσκο στην καινούρια εκκλησία των Τριών Αγίων, Βασιλείου, Γρηγορίου και Χρυσοστόμου (1), στο κέντρο του Παρισιού.

Κυριακή της Ορθοδοξίας: Τι γιορτάζουμε;

Την  Α’ Κυριακή των Νηστειών, εορτάζεται

πανορθοδόξως η αναστήλωση των Ιερών Εικόνων, η οποία καθιερώθηκε το 843 από την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, τον υιό αυτής Μιχαήλ τον Γ’ και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μεθόδιο τον Ομολογητή.

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζουμε την ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 – 843 μ.Χ.).

Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια.

Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος (717 – 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. 
Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΑΣ

Κυριακή Α’ Νηστειῶν (Τῆς Ὀρθοδοξίας)

                             π. Λεωνίδας Στ. Ἀμοργιανός

Σήμερα Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ὅπου ὑπάρχει ἐκκλησία Ὀρθόδοξη, χτυπᾶ εὐφρόσυνα τίς καμπάνες της γιά νά διαλαλήσει στά πέρατα τῆς γῆς ὅτι νίκησε ἡ πίστη τῶν Ὀρθοδόξων. 

Ποιά εἶναι ἡ αἰτία τῆς μεγάλης αὐτῆς χαρᾶς;  Ἡ Ὀρθοδοξία μας, μιά βασίλισσα τιμημένη, μέ κορόνα καί στέμμα ἔπεσε στή μάχη, ἐχθροί πολλοί τήν πολέμησαν. Βάλθηκαν νά τήν ἐξοντώσουν. Ἔδωσε ἀγώνα σκληρό, πολύ σκληρό, μάτωσε ἀλλά βγῆκε νικήτρια. 

Ἡ γιορτή τῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει παλιά ἱστορία πάνω ἀπό χίλια χρόνια.

Εἰς τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας (ἀπόσπασμα) Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Σήμερα, ἀδελφοί καί ἀδελφές, εἶναι ἡ ἁγία Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μία ἀπό τίς πενήντα δύο Κυριακές τοῦ ἔτους πού ὀνομάζεται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Μεγάλη καί ἁγία Κυριακή. Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψεύδους, ἐναντίον κάθε ἀναλήθειας, ἐναντίον κάθε αἱρέσεως, ἐναντίον κάθε ψευδοθεοῦ· νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψευδοῦς διδασκαλίας, ἐναντίον κάθε ψευδοῦς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης, πολιτισμοῦ, εἰκόνος. Ἁγία νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτό σημαίνει ἁγία νίκη τῆς Παναληθείας.

Ποιός ὅμως εἶναι ἡ Παναλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Ποιός εἶναι ἡ Ἀλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Αὐτός πού εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: Ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια! Ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Πύρινη επιστολή π. Μαξίμου Καραβά προς τον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα:Εάν εζηλώσατε δόξαν Ιουλιανού παραβάτου προσέξατε μήπως έχετε και το τέλος αυτού.

Ματαιοπονείτε λοιπόν όταν πιστεύετε ότι θα δυνηθήτε να νικήσετε την Εκκλησίαν διότι ”σκληρόν σοί πρός κέντρα λακτίζειν”

 

Ανοιχτή επιστολή

Πρόλογος: Βαφειάδης Αναστάσιος vafkanast@gmail.com

Πριν ξεκινήσω την επιστολή του Πάτερ Μάξιμου Καραβά, να τονίσω πως μου δόθηκε σε φωτοτυπία και μου ζήτησε ο ίδιος να την δημοσιεύσω, ενώ την έχει στείλει στον Πρωθυπουργό πριν λίγο καιρό. Με τιμά ιδιαίτερα το γεγονός ότι με εμπιστεύθηκε και μου παρέδωσε έγγραφα που δεν έχουν δημοσιευθεί ακόμα πουθενά και αναμένουν την εντολή του για δημοσίευση, που στα περισσότερα χρησιμοποιεί πολύ σκληρή γλώσσα, καυστική, και επιθετική. Αυτή η συμπεριφορά των γραπτών σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ”άσχημη” παρά άκρως λογική, σωστή και τεκμηριωμένη, διότι μιλάει για τα αυτονόητα, και θα λεγα μάλιστα ότι είναι και αρκετά συγκρατημένος. Απολαύστε την πύρινη επιστολή του…

“Προς τον άθεον, αχάριστον, εκκλησιομάχον, τον δια τας πολλάς ημών βαρυτάτας και σοδομικάς αμαρτίας, τον δια την αποστασίαν του λαού ημών Πρωθυπουργόν της Ελλάδος Αλέξιον Τσίπραν”

Είναι ιδίον της από του Θεού δοθείσης εις ημάς τούς ανθρώπους ελευθερίας να πιστεύωμεν ως ”άτομα” ή να μην πιστεύωμεν. Όταν όμως αποφασίσατε να κυβερνήσετε έναν λαό που πιστεύει εις Χριστόν δύο χιλιάδες (2000) χρόνια και που το Σύνταγμα του λαού αυτού, βάσει του οποίου υποχρεούστε να κυβερνήσετε έχει ως προμετωπίδα ως την επίσημον θρησκεία αυτού, θα πρέπει ή να αφήσετε κατά μέρος τας περί αθεϊας θεωρίας σας ή να μην αναλάβετε την διακυβέρνησιν του λαού αυτού, εάν θέλετε να μην θεωρήστε παράλογος ή παράφρων.

Σεις όμως αφ’ ης ημέρας ανελάβατε ως Πρωθυπουργός, ανελάβετε εργολαβικώς δι, αντισυνταγματικών νόμων την αποχριστιάνισιν της Ελλάδος.

Έπρεπε να γνωρίζετε και να ενθυμήστε συνεχώς ως άρχων αυτά που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ότι ”δει τον άρχοντα τρία τινά μέμνηται συνεχώς”.


Ότι ανθρώπων άρχει (ούτε ζώων, ούτε Αγγέλων)


Ότι κατά νόμον άρχει και


Ότι ουκ αεί άρχει. ”Ο νοών νοείτω”.

Είναι επίσης ιστορικώς επιβεβαιωμένον ότι ο Έλληνας όταν αρνηθή την πίστιν του (π.χ. Γενίτσαροι, και κουμμουνισταί και σεις ο ίδιος τώρα το επιβεβαιώνετε ως Προθυπουργός) γίνεται ο μεγαλύτερος εχθρός της Πατρίδος του.

Αποκαλυπτική επιστολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιο: «Σεβασμιώτατε, μη αλλοιώνετε την αδαμάντινη προσωπικότητα του Ιερωνύμου Α΄»

 Σεβασμιώτατε Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιε, μή ἀλλοιώνετε τήν ἀδαμάντινη προσωπικότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου τοῦ Α΄!

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΠΡΟΣ  ΤΟΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Θεωρώ άκρως επιβεβλημένη τη συγκεκριμένη   ελεγκτική παρέμβαση του μητροπολίτου Φθιώτιδος που σκοπεί στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας αναφορικά με το λεγόμενο "εκκλησιαστικό ζήτημα" και τη συνυφασμένη αναποσπάστως με αυτό προσωπικότητα του μακαριστού αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Α', δεινώς και αισχρώς διαβληθέντος κατά καιρούς, από μία ετερόκλητη συμμαχία εκκλησιαστικών και πολιτικών παραγόντων, εκπροσώπων της ακαδημαικής θεολογίας, δημοσιογράφων και διαφόρων παραγόντων της "πνευματικής", κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου.
Προκαλεί μεγίστη έκπληξη, βαθύτατη θλίψη αλλά και απέραντη

αγανάκτηση το γεγονός ότι το εν θέματι προιόν της γραφίδος του μητροπολίτου Καλαβρύτων (τότε αρχιμανδρίτου Αμβροσίου Λενή)κρίθηκε υπό του συντάκτου του σκόπιμο να "διακοσμήσει" τις στήλες τιμητικών αφιερωμάτων μετά πολλά έτη από της αρχικής δημοσιεύσεώς του και ενώ η αχλύς της λήθης το είχε αρκούντως καλύψει.
Θα περίμενε κανείς ότι ο συντάκτης του θα είχε σπεύσει από πολλών ετών να εξαφανίσει από προσώπου γης το συγκεκριμένο κείμενο   και ή να συντάξει έτερο, πλήρως ανακλητικό των υπό του πρώτου διαλαμβανομένων και να εκζητήσει, ταυτοχρόνως, τη συγγνώμη των τόσο αδίκως, υπ αυτού, στοχοποιηθέντων και διαβληθέντων επισκόπων, επί τη βάσει του γνωστού λογίου " ο τρώσας και ιάσεται"
ή να επιλέξει τη σιωπή.
Τυγχάνει δε χαρακτηριστικό, ότι με αφορμή τη συγκεκριμένη επανέκδοση-επαναδημοσιοποίηση του εν λόγω πονήματος πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, των παρακολουθούντων επιμελώς τα εκκλησιαστικά πράγματα και ασχολουμένων επισταμένως με αυτά πληροφορήθηκαν μετ εκπλήξεως, κατ αρχήν, την ταυτότητα του συντάκτη!
Δεν θα ήταν προτιμότερο και πλέον συμφέρον τόσο για το μητροπολίτη Καλαβρύτων όσο και  για το κύρος της Εκκλησίας της Ελάδος και του ιεραρχικού της σώματος  να "θαβόταν" στα απροσπέλαστα βάθη της συγχρόνου εκκλησιαστικής Ιστορίας η συγκεκριμένη πληροφορία και να μην αντικρύσει ποτέ το φως της δημοσιότητος; Γιατί να μάθει ο κόσμος ότι αυτός που συνέταξε το επιεικώς απαράδεκτο αυτό κείμενο είναι ο συγκεκριμένος μητροπολίτης;
Αλήθεια, θεωρεί ο άγιος Καλαβρύτων ότι τόσο η επανέκδοση του κειμένου όσο και η αποκάλυψη της ταυτότητας του συντάκτη του περιποιεί τιμή στο πρόσωπό του;
Έχω τη γνώμη ότι εάν άκουγε και συμμορφωνόταν με τη συνετή σύσταση-παρακίνηση από την πλευρά του συνεπισκόπου του, μητροπολίτη Φθιώτιδος, περί αποσύρσεως του προδιαληφθέντος επιμάχου κειμένου και το προσωπικό του κύρος θα διαφύλαττε, και πολύς κόσμος δεν θα σκανδαλιζόταν και δεν θα εδημιουργείτο μία ακόμη αφορμή δημοσίας αντιδικίας μεταξύ δύο επισκόπων, πράγμα που αναντιλέκτως τραυματίζει το κύρος και αμαυρώνει τη δημόσια εικόνα της κατ Ελλάδα Εκκλησίας.  
  -----------

Ο μακαριστός Κωνσταντίνος Μουρατίδης,καθηγητής του Κανονικού Δικαίου στο ΕΚΠΑ, στο βιβλίο του "Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ" και αναφερόμενος στο επίμαχο κείμενο που συντάχθηκε το 1974 από τον νυν μητροπολίτη Καλαβρύτων γράφει τα εξής στις σελίδες 226 και 227: "Σε απάντηση κυρίως της μελέτης μου αυτής (πρόκειται για τη μνημειώδη μελέτη του αειμνήστου καθηγητού με τίτλο "Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ"), καθώς και σωρείας άλλων άρθρων που εδημοσιεύθυσαν την εποχή εκείνη, το αντιεκκλησιαστικό σεραφειμικό κατεστημένο, όπως είπαμε, κυκλοφόρησε μία ΑΛΛΟΠΡΟΣΑΛΛΗ, ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΑΝΑΙΡΟΥΜΕΝΗ μελέτη υπο τον τίτλο :"Η αλήθεια για το εκκλησιαστικό ζήτημα" (Ανάτυπον εκ του περιοδικού "ΕΚΚΛΗΣΙΑ" Αθήναι 1974).".
Πράγματι εις την μελέτη αυτή το σεραφειμικό κατεστημένο προσπαθεί με ΕΥΤΕΛΗ, ΑΣΥΣΤΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΩΛΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, ΜΗ ΔΙΣΤΑΖΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ Δ'ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό και προπάντων να συγκαλύψει το μέγα ανοσιούργημα και εκκλησιαστικό έγκλημα που διέπραξε κατά των 12 Μητροπολιτών".

Λ.Ν.

Τετάρτη, 1 Μάρτιος, 2017 - 17:30

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου  στην Romfea.gr

Σεβασμιώτατε, μή ἀλλοιώνετε τήν ἀδαμάντινη προσωπικότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου τοῦ Α΄!

Ἀπό τίς ἐκδόσεις «Βιβλίο καί Εἰκόνα» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας (Αἴγιον 2017) κυκλοφορήθηκε ἡ μελέτη μέ τίτλον «Ἡ Ἀλήθεια διά τό Ἐκκλησιαστικό ζήτημα», ἡ ὁποία πρό 43 ἐτῶν, ἤτοι τό 1974, εἶχε δημο­σιευ­θεῖ εἰς τό περιοδικό «Ἐκκλησία» μέ ὄνομα συντάκτου «Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλη­σίας τῆς Ἑλλάδος» καί τώρα φέρει ὡς συντάκτην τό ὄνομα τοῦ τότε Ἀρχιμ. Ἀμβροσίου Λενῆ καί νῦν Μητροπολίτου Καλαβρύτων & Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου.

Ἡ μελέτη αὐτή, ὅπως εἶχε πρωτοκυκλοφορήσει τό 1974, ἀναδημοσιεύτηκε εἰς τόν τιμητικό τόμο «Εὐκαρπίας ἀντίδοσις, Τιμητικό Ἀφιέρωμα στήν εἰκοσαετία 1995-2015 θεοφιλοῦς Ἀρχιερατείας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν κ. Εὐσεβίου», Ἀθήνα 2015, σ. 483-523.

Ὁ γεροντισμὸς ὡς δούρειος ἵππος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ 'Αγρυ­­­­πνοῦσιν αὐτοὶ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες;

Ὁ Χριστὸς ἀποτελεῖ τὸ ὕψιστο παράδειγμα αὐτοῦ τοῦ λόγου «πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ... γενηθήτω τὸ θέλημά σου» (Ματθ. 26, 23).

  Ὅταν ὁ Ἀπόστολος μᾶς διδάσκει καὶ προτρέπει «Ἀδελφοί, πείθεσθε τοῖς ἡ­γουμένοις ὑμῶν καὶ ὑ­πεί­­κετε» (Ἑβρ. 13, 17) θέτει μία προϋπόθεση·  «αὐτοὶ γὰρ ἀγρυ­­­­πνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες». .

Ὁ γεροντισμὸς ὡς δούρειος ἵππος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Δύο εἶναι οἱ χῶροι πνευματικῆς πορείας καὶ βίωσης τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς γιὰ τοὺς χριστιανούς. Ἡ ἐνορία, ἡ τοπικὴ δηλ. ἔκφραση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ μοναστῆρι. Ἡ ἐνορία εἶναι τὸ θεμελιῶδες κύτταρο τοῦ μυστηριακοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ μοναστῆρι εἶναι ὁ θυσιαστικὸς τόπος καὶ προπαντός ἐπιλογὴ καὶ ἀπόδειξη  τῆς ἀποκλειστικῆς ἀγάπης τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Βασιλεία Του. Χριστιανὸς γίνεται ὁ ἄνθρωπος ἀγαπώντας καὶ ὁμολογώντας τὸν Χριστό. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ὁμολογία δὲν βιώνεται παρὰ μόνον μέσα σὲ πνεῦμα ἀπόλυτης καὶ ἀληθινῆς ἐλευθερίας. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἀλήθεια καὶ ἐλευθερία. Ὅποιος ἀγαπᾶ καὶ ἀναζητᾶ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἐλευθερία, εἶναι τοῦ Χριστοῦ ἀκόμα καὶ ἂν δὲν τὸ συνειδητοποιεῖ. 

Κάποτε αὐτὴ ἡ ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας θὰ τὸν ὁδηγήσει στὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ και στὸ βίωμα τῆς ἀληθινῆς ἀλήθειας καὶ ἐλευθερίας, τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Γιὰ τὴν ἀσφαλῆ διατήρηση τοῦ βιώματος τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, γιὰ τὸν πόλεμο τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν παθῶν καὶ γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῆς πλάνης καὶ τῆς πτώσης βοηθάει τὸν μοναχὸ ὁ γέροντας καὶ τὸν λαϊκὸ ὁ πνευματικός.

Ὁ πνευματικός/γέροντας ὡς τύπος Χριστοῦ καὶ κάνοντας ὁ ἴδιος ὑπακοὴ στὸν Χριστό, ἀποδέχεται ἐλεύθερα, ἑκούσια καὶ ὑπεύθυνα νὰ ἀγρυπνεῖ καὶ νὰ καθοδηγεῖ μὲ σεβασμὸ τὸ πνευματικό του παιδί στὸν δρόμο πρὸς τὴν σωτηρία του καὶ προσφέρει – πάντα μὲ γνώμονα τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ νὰ δώσουν καὶ τὴν ζωή τους γιὰ τὸ ποίμνιό Του– τὰ πάντα γιὰ νὰ τὴν κερδίσει. Ὁ πνευματικός/γέροντας φροντίζει καὶ μεριμνᾶ, ὥστε οἱ ψυχὲς τῶν πνευματικῶν του τέκνων, παρὰ τὶς ἀδυναμίες τους, νὰ γεμίσουν μὲ χάρη καὶ λόγο Χριστοῦ. Εἶναι τεράστιο τὸ βάρος καὶ ἡ εὐθύνη τοῦ πνευματικοῦ/γέροντα καὶ γιὰ αὐτὸ πολλοί, σοφὰ καὶ ἀπὸ ταπείνωση, διστάζουν νὰ ἀναλάβουν τέτοιο τρομερὸ ἔργο.

Στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ τῶν τελευταίων δεκαετιῶν ὅμως, ἔχει ἐμφανισθεῖ ἕνα φαινόμενο ποὺ προκαλεῖ τραγικὰ λάθη καὶ πλάνες, τὸ φαινόμενο τοῦ γεροντισμοῦ. Ὅταν μιλοῦμε γιὰ τὸν γεροντισμό, ἐννοοῦμε τὴν διαστρέβλωση, τὴν ἐκμετάλλευση καὶ παράλληλα τὴν ἄρνηση τοῦ εὐλογημένου, μυστηριακοῦ χαρακτῆρα τῆς πνευματικῆς σχέσης πατέρα καὶ τέκνου, ποὺ συναντᾶμε στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ ἡ ὁποία βασίζεται στὴν ἀρετὴ τῆς ὑπακοῆς. Ὅπως ἡ διαστρέβλωση καὶ ἡ ἐκμετάλλευση ἀκόμα καὶ ἑνὸς λόγου τοῦ Εὐαγγελίου ἀποτελεῖ αὐτομάτως καὶ ἄρνηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καὶ ὁ γεροντισμὸς ὡς διαστρέβλωση τῆς πνευματικῆς πατρότητας ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς ὑγιοῦς σχέσης πνευματικοῦ πατέρα καὶ πνευματικοῦ τέκνου μὲ σκοπὸ τὴν κατάργηση τῆς θεοδώρητης ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ὁποίας μέγιστη ἔκφραση ἀποτελεῖ ἡ ὑπακοή.

Δεσποτική τρομοκρατία! Το κατηγορητήριο του κ. Άνθιμου: Λαέ του Θεού, ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣΑΙ:

Το κατηγορητήριο του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος

Το από άμβωνος κατηγορητήριο του Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κατά του ορθοδόξου πληρώματος της Εκκλησίας, θα μπορούσε να απαγγελθεί σε μορφή εγκυκλίου επιστολής. Να μπορέσει ο λαός να μελετήσει καλύτερα και να αντιληφθεί πού και σε ποιες κατηγορίες που του απαγγέλλονται είναι όντως αυτός υπεύθυνος. Να καταλάβει ο λαός και να συνειδητοποιήσει, πώς συνδυάζεται ο δεσποτισμός, η δεσποτοκρατία, η δικτατορία της «υπακοής», με την προφασιζόμενη από το Μητροπολίτη «υφιστάμενη κατά των δεσποτάδων πρωτόγνωρη τρομοκρατία».

Διότι, αν είναι όπως τα λέει ο δεσπότης, λίγο θέλουμε να τρελαθούμε. Ότι δηλαδή ο αμέτοχος λαός είναι υπεύθυνος γι` αυτά που συμβαίνουν στην Εκκλησία! Ο παροπλισμένος διά της αγνοίας και του φόβου λαός είναι αυτός που μαγειρεύει τα οικουμενιστικά πράγματα! Ο απλός πιστός άνθρωπος κατέχεται από μανιακό απομονωτισμό, αρρωστημένο εθνικισμό και φοβική ατολμία!

Θα μπορούσε να έχει τον τίτλο: ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΝ

Λαέ του Θεού, ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣΑΙ:

1.  Διότι «κατέχεσαι από την νοοτροπία του αντιχριστιανικού δογματισμού».

2.  Διότι «οφείλεις να παραδεχτείς με καλή διάθεση, πως η Εκκλησία μας σήμερα
χαρακτηρίζεται από τρία σύνδρομα: τον μανιακό απομονωτισμό, τον αρρωστημένο εθνικισμό και τη φοβική ατολμία».

ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΑΣΚΗΘΗΚΕ ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΘΩΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ!

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ   ΓΡΑΦΕΙΟ   ΝΙΚΟΥ  Ι.  ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ  &  ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ     

Σολωμού 13 – 145 76 Αθήνα – Τηλ.: 210 3390557 – Fax: 210 3390558

  

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ιερομόναχου Aρχιμ. Δρ. Ιγνατίου Σταυρόπουλου

Τις προηγούμενες ημέρες, όλη η εκκλησιαστική κοινότητα της Ναυπάκτου, της Αιτωλοακαρνανίας και σε ολόκληρο τον κόσμο, και η κοινή γνώμη εν γένει, έγιναν αποδέκτες της πανηγυρικής ανακοίνωσης της Ιεράς Μητρόπολης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου, που αναπαράχθηκε από δεκάδες διαδικτυακές σελίδες και δημοσιοποιήθηκε και από τοπικό τηλεοπτικό μέσο, για την αθώωση του Μητροπολίτη κ. Ιερόθεου Βλάχου για το αδίκημα της ψευδούς αναφοράς στην αρχή, την 8.2.2017 από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Μεσολογγίου, ανακοίνωση που αναφέρεται σε δικαίωση του Μητροπολίτη και ράπισμα της Δικαιοσύνης σε εμέ τον «συκοφάντη» του.

π. ᾽Αμφιλόχιος Μακρῆς - Ο εὐπατρίδης Γέροντας καί τό πολύκορφο ὄρος τῆς Πάτμου

π. ᾽Αμφιλόχιος Μακρῆς

Ο εὐπατρίδης Γέροντας καί τό  πολύκορφο ὄρος τῆς Πάτμου

τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

 Πολλές φορές εἶχα ἀκούσει τούς Δωδεκανήσιους συμφοιτητές μου νά μιλοῦνε μέ πολύ σεβασμό γιά τόν ἄγνωστο σέ μένα, π. ᾽Αμφιλόχιο, τόν Γέροντα τῆς Πάτμου, ὅπως τόν ἔλεγαν. ᾽Αλλά καί ἡ καθηγήτρια τῶν Παιδαγωγικῶν τῆς Σχολῆς μας, μακαριστή Μαρία Πετρούτσου, πολλές φορές κατά τή διάρκεια τῶν παραδόσεών της ἀνέφερε γνῶμες τοῦ κληρικοῦ αὐτοῦ. Αὐτά ἄναψαν τήν ἐπιθυμία μου νά τόν γνωρίσω.

   ῾Η εὐκαιρία δέν ἄργησε νά ρθεῖ. Μιά μέρα στό διάλειμμα μέ πλησίασε ὁ Ροδίτης συμφοιτητής μου Λουκᾶς καί μοῦ λέγει: «ἦρθε στή Ρόδο γιά ἰατρικές ἐξετάσεις ὁ π. ᾽Αμφιλόχιος, θέλεις νά πᾶμε νά τόν γνωρίσεις;» Δόξασα τό Θεό γιά τήν εὐκαιρία πού μοῦ ἔδωσε νά ἰκανοποιήσω μιά ἐπιθυμία μου. «Κανόνισε, τοῦ λέγω, νά πᾶμε».