(Μέρος Α´)
 |
Ο κ. Ιερώνυμος Λαρίσης ανάπτει την Εβραϊκή επτάφωτη λυχνία |
«εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ’ ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ’ ἐκεῖνός με ἀπέστειλε. (…)
ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. Ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ.» Ιω. η’ 42, 44..
«οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει.» Α’ Ιω. β’ 22-23..
«Κατηργήθητε ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ οἵτινες ἐν νόμῳ δικαιοῦσθε, τῆς χάριτος ἐξεπέσατε» Γαλ. ε’ 4..
«Εἴ τίς χριστιανὸς ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερὸν ἐθνῶν, ἢ εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων, ἐν ταῖς ἑορταῖς
αὐτῶν, ἢ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω». Κανόνας ΟΑ’ των Αγίων Αποστόλων.
«ἐντεῦθεν ἡμῖν καὶ πρὸς Ἰουδαίους ἀποδείξεις περὶ τῆς ἀληθείας εἰσί· πρὸς Ἰουδαίους τοὺς ἀθλίους καὶ ταλαιπώρους, οἳ διὰ τὴν τῶν χρόνων ἄγνοιαν τὸ μέγιστον σφάλμα ἐσφάλησαν. Εἰ γὰρ ἤκουσαν τοῦ πατριάρχου λέγοντος, «οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα, οὐδὲ ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ, ἕως ἂν ἔλθῃ ὦ ἀπόκειται», καὶ εἰ παρετήρησαν μετ’ ἀκριβείας τοὺς τῆς παρουσίας καιρούς, οὐκ ἔμελλον, ἐκπεσόντες τοῦ Χριστοῦ, τω Ἀντιχρίστῳ περιπίπτειν· καθάπερ οὖν καὶ αὐτὸς αὐτοῖς ὁ Χριστὸς τοῦτο αἰνιττόμενος εἶπεν, ὅτι «ἐγὼ ἦλθον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου, καὶ οὐκ ἐδέξασθέ μέ· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
❈
Σε παλαιότερη δημοσίευσή μας [1] είχαμε δείξει ότι η ένωση του Σταυρού με την εβραϊκή επτάφωτη λυχνία – κάτι που, παραδόξως, συναντάται και ως λογότυπο γνωστών μοναστηριακών εκδόσεων – αποτελεί σύμβολο του αιρετικού κινήματος του “Ιουδαιοχριστιανισμού”, το οποίο επιδιώκει την ένωση του Χριστιανισμού με τον Ιουδαϊσμό και εντάσσεται στο γενικότερο παναιρετικό κίνημα του Οικουμενισμού. Ένα αρρωστημένο παράδειγμα “Ιουδαιοχριστιανισμού”, όπου γίνεται λόγος αφ’ ενός περί Χάνουκα (παραδοσιακής ιουδαϊκής γιορτής) και αφ’ετέρου περί “Γιέσουα” (Ιησού) και “Ραβί Σαούλ” (Αποστόλου Παύλου) υπάρχει σε σχετική δημοσίευση [2] . Ποια είναι, όμως, η έννοια που δίνεται από τους Ιουδαίους στην εβραϊκή επτάφωτη λυχνία (μενορά) αλλά και στο λεγόμενο “Άστρο του Δαυΐδ” (“Μαγκέν Νταβίντ”, γνωστό και ως εξάλφα), τα δύο αυτά πασίγνωστα σύμβολα του Ισραήλ; Υπάρχει κάποια σχέση όλων αυτών με την αναμονή του “μεσσία” (μασιάχ) των Ιουδαίων, δηλαδή του Αντιχρίστου;
Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΕΠΤΑΦΩΤΗ ΛΥΧΝΙΑ (ΜΕΝΟΡΑ)
Η πρώτη επτάφωτη λυχνία ήταν χρυσή· δημιουργήθηκε κατόπιν ειδικής εντολής του Θεού στο Μωυσή [3] και αποτελεί προτύπωση της Υπεραγίας Θεοτόκου [4], όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις στην Παλαιά Διαθήκη. Για τον Ιουδαϊσμό, όμως, η λυχνία έχει εντελώς διαφορετική σημασία.
Ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος αναφέρεται στο συσχετισμό της λυχνίας με τους επτά πλανήτες και την πορεία τους, εννοώντας προφανώς του επτά πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, της γης εξαιρουμένης (δηλαδή τον Ερμή, την Αφροδίτη, τον Άρη, το Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα) [5].
Στην ηλεκτρονική έκδοση της αγγλόφωνης Εβραϊκής Εγκυκλοπαίδειας (του έτους 1906) διαβάζουμε μεταξύ άλλων ότι «Συμβολικά η μενορά αντιπροσώπευε τη δημιουργία του σύμπαντος σε επτά ημέρες, με το κεντρικό φως να συμβολίζει το Σάββατο. Οι επτά κλάδοι είναι οι επτά ήπειροι της γης και οι επτά ουρανοί, που οδηγούνται από το φως του Θεού. Το Ζοχάρ λέει “Αυτοί οι λύχνοι, όπως οι πλανήτες επάνω, λαμβάνουν το φως τους από τον ήλιο”» [6]. Σημειωτέον εδώ ότι το Ζοχάρ είναι καμπαλιστικό έργο [7], η δε Καμπαλά είναι ουσιαστικά εβραϊκός αποκρυφισμός, δηλαδή μαγεία, περιλαμβάνουσα και την αστρολογία [8].
Στη ρωσόφωνη Ηλεκτρονική Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια του εβραϊκής προέλευσης και εβραϊκών αρχών “Παγκόσμιου Οργανισμού Αποκατάστασης μέσω Εκπαίδευσης” (“World Organisation for Rehabilitation through Training (ORT)”, η ελληνική μετάφραση του ονόματος δική μας) γίνεται μεταξύ άλλων αναφορά στην εθιμική χρήση της (εικόνας της) λυχνίας από τον 2ο αιώνα μ.Χ. σε διακόσμηση σαρκοφάγων, τάφων κλπ, ενώ φέρεται να χρησιμοποιείται στη “Γη του Ισραήλ” σε διακόσμηση συναγωγών και των σκευών τους. Σε αντίθεση με το Σταυρό που είναι το σύμβολο του Χριστιανισμού, η μενορά γίνεται σύμβολο του Ιουδαϊσμού. Κατά τα γραφόμενα, θεωρείται ότι στη μενορά είχε δοθεί επίσης μια μεσσιανική σημασία και ότι συμβόλιζε την «πίστη στη μελλοντική έλευση του Μεσσία». Αναφέρεται επίσης ότι «οι Καμπαλιστές απέδιδαν μυστικιστική σημασία στη μενορά» [9]. Στο ίδιο λήμμα διαβάζουμε ότι σήμερα «η μενορά (μαζί με τη “Μαγκέν Νταβίντ”) είναι το πιο κοινό εθνικό και θρησκευτικό Εβραϊκό έμβλημα. Χρησιμεύει ως το κύριο στοιχείο του εθνόσημου του Κράτους του Ισραήλ. Μια χάλκινη διακοσμητική μενορά του (σ.σ. εβραϊκής καταγωγής) Άγγλου γλύπτη Benno Elkan, δωρεά του Βρετανικού Κοινοβουλίου, είναι στημένη σε ένα πάρκο απέναντι από την Κνέσετ (σ.σ. το κοινοβούλιο του Ισραήλ) και διακοσμημένη με χυτά ανάγλυφα που απεικονίζουν σκηνές από την εβραϊκή ιστορία» (οι επισημάνσεις σε όλα τα εντός εισαγωγικών χωρία της παρούσας εργασίας δικές μας).
Αναφορά στην αναμονή του μεσσία των Εβραίων – που, ως γνωστόν, δεν είναι άλλος από τον Αντίχριστο [10] – διαφαίνεται ακόμα και σε ανάγλυφο της προαναφερθείσας εμβληματικής μενορά απέναντι από την Κνέσετ. Στην περιγραφή ενός από τους εσωτερικούς κλάδους της, που βρίσκεται δίπλα από το ανάγλυφο του κεντρικού κλάδου με τις Δέκα Εντολές, διαβάζουμε:
«Ο Μεσσιανισμός είναι η πίστη στον ερχομό του μεσσία, ο οποίος θα φέρει τη σωτηρία στις έσχατες μέρες. Απεικονίζεται στο ανάγλυφο της Μενορά με τη μορφή δύο ανθρώπων που υψώνουν τα χέρια τους προς την κτισμένη Ιερουσαλήμ, που φωτίζεται από τις ακτίνες του ήλιου». Λίγο παρακάτω αναφέρεται ότι «Ο Μεσσιανισμός θεωρείται ως η παραδοσιακή και παθητική Εβραϊκή πίστη, που περιμένει τη σωτηρία από τον Θεό, ενώ η Χα’απαλα (σ.σ. η δεύτερη μετανάστευση των Εβραίων της διασποράς προς την περιοχή της Παλαιστίνης κατά τα έτη πριν τη δημιουργία του σημερινού κράτους του Ισραήλ) είναι μια έκφραση του Εβραϊκού ακτιβισμού, που δεν περιμένει πλέον τη θαυματουργική σωτηρία, αλλά δημιουργεί τη δική του σωτηρία» [11].
Με την ευκαιρία της σύνδεσης του μεσσιανισμού των Ιουδαίων με τον ήλιο, θα αναφέρουμε εδώ παρεμπιπτόντως – τελείως παρενθετικά και τελείως πληροφοριακά – ότι ο ήλιος έχει σημαντικότατη θέση στον Τεκτονισμό (Μασονία). Τα ηλιοστάσια αποτελούν εορταστικές ημέρες των Τεκτονικών Στοών [12], και, όπως διαβάζουμε στη Μασονική Εγκυκλοπαίδεια του Mackey, «Σχεδόν κανένα από τα σύμβολα του Τεκτονισμού δεν είναι πιο σημαντικό στην έννοιά του ή πιο εκτεταμένο στην εφαρμογή του από τον ήλιο» [13]. Στην ίδια εγκυκλοπαίδεια διαβάζουμε, μετά από μια σύντομη αναδρομή στην ηλιολατρία αρχαίων λαών, ότι οι Γνωστικοί πήραν πολλά σύμβολα από τις ηλιολατρικές μιθραϊκές μυήσεις και από τους Γνωστικούς επηρεάστηκαν κατόπιν οι ελευθεροτέκτονες του Μεσαίωνα [14].
Ολοκληρώνοντας τη σύντομη αναφορά μας στη λυχνία της Κνέσετ, όπου μεταξύ άλλων εικονίζεται και ο Μωυσής προσευχόμενος κατά τη μάχη εναντίον των Αμαληκιτών, θα αναρωτηθούμε: άραγε οι Ιουδαίοι αγνοούν ή απλώς παραβλέπουν ότι αυτή ακριβώς η σταυροειδής στάση προσευχής τού Μωυσή, η οποία έδωσε στους Εβραίους τη νίκη στην εν λόγω μάχη, αποτελεί στην πραγματικότητα παλαιοδιαθηκική προτύπωση του Τιμίου Σταυρού; [15] Αγνοούν ότι ακόμα και την Ερυθρά Θάλασσα με προτύπωση του Σταυρού τη διέσχισαν οι Εβραίοι φεύγοντας από την Αίγυπτο;[16].
ΤΟ “ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΔΑΥΪΔ” (ΜΑΓΚΕΝ ΝΤΑΒΙΝΤ)
Ανατρέχοντας και πάλι στην αγγλόφωνη Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια (1906), μαθαίνουμε μεταξύ άλλων ότι «η ασπίδα του Δαυΐδ (σ.σ. αυτή είναι η ακριβής μετάφραση της φράσης “Μαγκέν Νταβίντ” στα ελληνικά) δεν αναφέρεται στη ραβινική γραμματεία. Συνεπώς η “Μαγκέν Νταβίντ” πιθανότατα δεν προήλθε μέσα από το ραβινισμό, τον επίσημο και κυρίαρχο Ιουδαϊσμό για περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια. (…) Πιθανόν να ήταν η Καμπαλά που πήρε το σύμβολο από τους Ναΐτες (…) Πράγματι, η Καμπαλά κάνει χρήση αυτού του συμβόλου, κατατάσσοντας τα Δέκα Σεφιρότ, ή σφαίρες, μέσα σε αυτό, και τοποθετώντας το σε φυλαχτά» [17].
Η ρωσόφωνη Ηλεκτρονική Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια (ORT) μάς πληροφορεί μεταξύ άλλων ότι η χρήση του συμβόλου ήταν αρχικά διακοσμητική, αλλά και ότι «Το παλαιότερο κείμενο που αναφέρει τη θρυλική ασπίδα του Βασιλιά Δαυΐδ είναι μια μετάφραση του μαγικού “αλφαβήτου του αγγέλου Μέτατρον”, που χρονολογείται από την εποχή των Βαβυλωνίων Γκαον (σ.σ. Εβραίων λογίων του μεσαίωνα) και είναι ευρύτατα διαδεδομένο μεταξύ των Ασκενάζι Χασιδίμ (σ.σ. υπερ-ορθόδοξων Ιουδαίων της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης). Ωστόσο, πιστευόταν ότι η ασπίδα αυτή ήταν σκαλισμένη με το όνομα του Θεού, που αποτελείται από εβδομήντα δύο ονόματα, και το όνομα ΜΚΒΙ, το οποίο η Εβραϊκή μαγική παράδοση συσχέτιζε με τον Ιούδα Μακκαβαίο. Αργότερα, ένα από τα ονόματα του Αγγέλου Μέτατρον – Ταφταφια – προστέθηκε στα εβδομήντα δύο ονόματα και το φυλαχτό σε σχήμα εξάγραμμου με αυτό το όνομα γίνεται ένα από τα πλέον κοινά στη μεσαιωνική και ύστερη Εβραϊκή γραμματεία. Προφανώς, έτσι προέκυψε η χρήση του ονόματος “Μαγκέν Νταβίντ” σε σχέση με το εξάγραμμο». (…) Στο τέλος του 17ου αι. η Μαγκέν Νταβίντ απέκτησε νέα έννοια για τους Καμπαλιστές, οι οποίοι την ερμήνευσαν ως την ασπίδα του “υιού του Δαυΐδ”, δηλαδή του Μεσσία. (…) Το 1822 η οικογένεια Ρότσιλντ, έχοντας λάβει έναν τίτλο ευγενείας από τον Αυστριακό αυτοκράτορα, περιέλαβε τη Μαγκέν-Νταβίντ στο οικόσημό της.» (σ.σ. το οικόσημο της εβραϊκής οικογένειας των Ρότσιλντ φαίνεται στην ιστοσελίδα τους [18]).
»(…) όταν η Μαγκέν Νταβίντ υιοθετήθηκε ως σύμβολο του σιωνιστικού κινήματος (το πρώτο τεύχος του σιωνιστικού περιοδικού του Χερτσλ “Die Welt” προέβαλε τη Μαγκέν-Νταβίντ), ήταν ήδη ευρέως διαδεδομένη και αναγνωρισμένη ως εβραϊκό σύμβολο. (…) Το Κράτος του Ισραήλ, αναζητώντας το πλέον αρχαίο και αυθεντικό σύμβολο του Ιουδαϊσμού ως εθνόσημό του, επέλεξε τη μενορά, αλλά τοποθέτησε τη Μαγκέν Νταβίντ στην εθνική (πρώην Σιωνιστική) σημαία» [19]. Σχετικά με το σιωνιστικό κίνημα παραπέμπουμε παρενθετικώς σε ενδιαφέροντα αρχεία του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών των ΗΠΑ (FBI) [20].
Στο ιστολόγιο της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Ισραήλ (στο εξής: ΕΒΙ) βρίσκουμε ένα άρθρο με τίτλο “Η ιστορία του Άστρου του Δαυΐδ”. Μετά από μια ολιγόλογη εισαγωγή με αναφορές στη χρήση του συμβόλου από το Βουδισμό και την Αλχημεία, βλέπουμε να προβάλλεται μια εικόνα: σε ένα γαλανόλευκο κυματιστό πλαίσιο που παραπέμπει στη σημαία του Ισραήλ προβάλλει το “Άστρο του Δαυΐδ” με μία κουκίδα στο κέντρο, αλλά όχι μόνο του όπως στη σημαία. Στην κορυφή του βρίσκεται ο ήλιος και στη βάση του η σελήνη. Και όλα αυτά περικυκλώνονται από έναν ουροβόρο όφι, ένα φίδι που δαγκώνει την ουρά του, μέσα σε έναν κύκλο.
Το πού μπορεί να παραπέμπουν ο ήλιος και η σελήνη δε θα το εξετάσουμε εδώ, αφού τα αρχαία αυτά σύμβολα χρησιμοποιούνται σε πολλά συστήματα και οπωσδήποτε στα αποκρυφιστικά, όπως ενδεικτικά αναφέραμε σχετικά με τον ήλιο. Ο ουροβόρος όφις, ωστόσο, και μάλιστα γύρω από το εν λόγω σύμβολο, μας παραπέμπει άμεσα σε μια σχετική αναφορά από τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, τα οποία θεωρήθηκαν μεν συνωμοσιολογικά, αλλά, αν κανείς τα διαβάσει με νηφαλιότητα και αντικειμενικότητα, αντιλαμβάνεται ότι φωτογραφίζουν ήδη από αιώνος και πλέον τη σκαιή πραγματικότητα του σήμερα. Εκεί, λοιπόν, γράφτηκε: «Δύναμαι νὰ σᾶς ἀναγγείλω σήμερον ὅτι εὑρισκόμεθα ἐγγὺς τοῦ τέρματος. Ὀλίγος δρόμος ἀκόμη καὶ ὁ κύκλος τοῦ Συμβολικοῦ ὄφεως, (ὅστις παριστάνει τὸν λαόν μας), θὰ κλείσῃ. Ὅταν ὁ κύκλος αὐτὸς κλείσῃ ὅλα τὰ Εὐρωπαϊκὰ Κράτη θὰ ἐγκλεισθῶσιν ἐν αὐτῷ ὡς ἐντὸς ἰσχυροῦ κλοιοῦ» [21].
Και επιστρέφουμε στο άρθρο του ιστολογίου της ΕΒΙ. Κάτω ακριβώς από αυτήν την εικόνα, όπου ο κύκλος του όφεως παρουσιάζεται κλειστός, αφού το φίδι δαγκώνει την ουρά του, διαβάζουμε μια ρήση του Γκέρσομ Σόλεμ, του Ισραηλινού φιλοσόφου και ιστορικού που θεωρείται ευρέως ως ο ιδρυτής της σύγχρονης ακαδημαϊκής μελέτης της Καμπαλά και υπήρξε ο πρώτος καθηγητής Εβραϊκού μυστικισμού στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Η ρήση (που εδώ ηχεί άκρως ειρωνική) είναι η εξής: «Κάτι από τα μυστικά του ανθρώπου εισέρχεται στα σύμβολά του». Μετά από μια σύντομη αναφορά στη χρήση του συμβόλου από τους πολιτισμούς της Ανατολής, διαβάζουμε στο εν λόγω άρθρο ότι «Στο Εβραϊκό πλαίσιο, το Άστρο του Δαβίδ αναφέρεται στην πραγματικότητα ως η “Ασπίδα του David” (magen David), μια φράση που μνημονεύθηκε για πρώτη φορά στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, όχι ως σύμβολο, αλλά ως επίθετο για τον Θεό [Πεσαχίμ 117β]. Μια άλλη σύνδεση με την έννοια της ασπίδας είναι ένας εβραϊκός θρύλος, σύμφωνα με τον οποίο το έμβλημα διακοσμούσε τις ασπίδες του στρατού του βασιλιά Δαυΐδ. (…) Το Άστρο του Δαυΐδ έγινε ένα σαφώς Εβραϊκό σύμβολο μόλις στα μέσα του 14ου αι., όταν ο Άγιος Αυτοκράτορας της Ρώμης Κάρολος Δ’ παραχώρησε στους Εβραίους της Πράγας το δικαίωμα να φέρουν σημαία, και επέλεξαν το εξάκτινο αστέρι. Από την Πράγα, η χρήση του Άστρου του Δαυΐδ ως επίσημου Εβραϊκού συμβόλου εξαπλώθηκε (…). Από την άλλη πλευρά, ο διάσημος μελετητής της Καμπαλά Γκέρσομ Σόλεμ ισχυρίστηκε ότι το Άστρο του Δαβίδ δεν προέρχεται με κανέναν τρόπο από τον Ιουδαϊσμό». Παρακάτω γίνονται αναφορές στη χρήση του συμβόλου από το Βουδισμό, τον Ινδουϊσμό, την Αλχημεία, το Ισλάμ[22].
Είναι ευρύτατα γνωστό ότι το άστρο-εξάλφα δεσπόζει στο έμβλημα της Θεοσοφικής Εταιρείας (σημειωτέον ότι η Θεοσοφία είναι φιλοσοφικό καί θρησκευτικό «γνωστικό» (συγκρητιστικό) ρεύμα [23] που έχει χαρακτηριστεί ως “βαθιά μασονία” [24]). Στο θεοσοφικό έμβλημα, λοιπόν, βλέπουμε την εξάλφα επίσης περικυκλωμένη από τον ουροβόρο όφι. Στην κορυφή του κύκλου του όφεως βλέπουμε τη δεξιόστροφη σβάστικα (παγκόσμιο αρχαίο σύμβολο) και πάνω σε αυτήν το ΟΜ (σανσκριτική ιερή λέξη Ινδουϊστών, Βουδιστών κ.ά.), ενώ στο κέντρο της εξάλφας υπάρχει ένας αιγυπτιακός σταυρός (“ankh”). Και το όλο έμβλημα αγκαλιάζεται από το μόττο «Ουδεμία θρησκεία υπερτέρα της αληθείας»[25]. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα σαφώς οικουμενιστικό σύμβολο.
Ο γνωστός αποκρυφιστής μασόνος Μάνλι Π. Χολ (1901-1990) στο βιβλίο του “Οι μυστικές διδασκαλίες όλων των εποχών” (1928) περιλαμβάνει ένα κεφάλαιο με τίτλο “Δεκαπέντε Ροδοσταυρικά και Καμπαλιστικά Διαγράμματα” (σημειωτέον ότι ο Ροδοσταυρισμός ενυπάρχει στο δέκατο όγδοο βαθμό της Μασονίας Σκωτικού Τύπου). Εκεί παρουσιάζονται κάποια σύμβολα με την αποκρυφιστική σημασία τους. Διαβάζουμε: «Το σχήμα 23 (σ.σ. ο αριθμός παραπέμπει σε πίνακα με σύμβολαπου περιλαμβάνει μεταξύάλλων ένα όρθιο ισοσκελές τρίγωνο του οποίου η βάση εφάπτεται με την πάνω πλευρά ενόςανεστραμμένου ισοσκελούς τριγώνου) είναι ο πλήρης παγκόσμιος χαρακτήρας του φωτός και του σκότους. Το όρθιο τρίγωνο αντιπροσωπεύει τη Σαμαγίμ (σ.σ. ο “τόπος κατοικίας του θεού” στον Ιουδαϊσμό [26])· το ανεστραμμένο τρίγωνο τη σκοτεινή γη που φυλακίζει την υπόγεια φωτιά της κόλασης» [27].Λίγο παρακάτω ερμηνεύεται η εξάλφα περιγεγραμμένη από έναν κύκλο και με ένα μικρότερο κύκλο στο κέντρο της, η οποία υποτίθεται ότι «αντιπροσωπεύει τις έξι ημέρες της δημιουργίας και αποδεικνύει ότι τα στοιχεία είναι μια εκροή του Θεϊκού Πυρός» [28].
Μετά από όσα εκτέθηκαν σχετικά με το “Άστρο του Δαυΐδ”, δίκαια αναρωτιέται κανείς: γιατί επιλέχθηκε ως έμβλημα (και μάλιστα στη σημαία!) του Ισραήλ ένα σύμβολο που δεν προέρχεται από τον ιουδαϊκό χώρο, αλλά, αντιθέτως, φαίνεται να έχει συσχετιστεί ανά τους αιώνες με διάφορες θρησκείες, ενώ συνδέεται επίσης στενότατα με τον αποκρυφισμό;
ΜΝΗΜΕΙΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ
Ο λόγος που ασχοληθήκαμε με αυτά τα δύο σύμβολα, τα οποία, όπως είδαμε, έχουν πλέον καθιερωθεί ως επίσημα εμβλήματα του κράτους του Ισραήλ αλλά και της ιουδαϊκής θρησκείας ειδικότερα, είναι ότι εδώ και αρκετά χρόνια έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται τα εμβλήματα αυτά σε δημόσιους χώρους ανά την πατρίδα μας. Είναι τα γνωστά “Μνημεία Ολοκαυτώματος” των Εβραίων και δεν είναι λίγα. Τα χωρίσαμε σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με το κύριο έμβλημά τους, και τα εκθέτουμε παρακάτω.
1. Μνημεία με έμβλημα την εβραϊκή επτάφωτη λυχνία (μενορά)
1) Στο Βόλο, στην κεντρική πλατεία Ρήγα Φεραίου (έτος ανέγερσης 1988) [29].
2) Στα Ιωάννινα, στην περιοχή «Λειβαδιώτη» (έ.α. 1994) [30].
3) Στη Θεσσαλονίκη, στην Πλατεία Ελευθερίας (έ.α. 1997) [31]. Για τους σεφαραδίτες Εβραίους, που κατέφυγαν στη Θεσσαλονίκη εκδιωγμένοι από την Ισπανία κατά τον 15ο αιώνα, η πόλη αυτή είναι η “Μάδρε ντε Ισραέλ”, μητέρα του Ισραήλ [32]. Σημειωτέον ότι το 2014 ανεγέρθη στην Πανεπιστημιούπολη από το ΑΠΘ και την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και άλλο μνημείο «εις μνήμην του παλιού εβραϊκού νεκροταφείου» αλλά και με μνεία των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Το μνημείο φέρει τη μενορά αλλά και την εξάλφα [33]. Μνημείο ολοκαυτώματος υπάρχει επίσης στο νέο εβραϊκό νεκροταφείο [34].
4) Στο Διδυμότειχο (έ.α. 2002) [35].
5) Στη Ρόδο (έ.α. 2002), στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων της μεσαιωνικής πόλης· το εν λόγω μνημείο συμπεριλαμβάνει και την εξάλφα [36].
6) Στην Κομοτηνή (έ.α. 2004), στο Πάρκο Αγίας Παρασκευής [37]. Δίπλα στην ανάγλυφη μενορά, παρουσιάζεται επάνω στο μνημείο και ένα μυστηριώδες ανάγλυφο, με μια αόριστη έφιππη μορφή πάνω από μια πόλη (της Κομοτηνής;) με χριστιανικούς Ναούς και μιναρέ [38].
7) Στον Αμάραντο Καρδίτσας (έ.α. 2017).Εδώ το μνημείο αφιερώνεται στη μνήμη των κατοίκων του χωριού που κατά τη Γερμανική Κατοχή έδωσαν καταφύγιο σε 62 άτομα διαφόρων εβραϊκών κοινοτήτων [39].
8) Στην Αλεξανδρούπολη (έ.α. 2019), στην Πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου (!!!) [40].
9) Στην Ξάνθη (έ.α. 2022), στην πλατεία Ελευθερίας [41].
10) Στη Λευκάδα, στο Δημοτικό Κήπο [42].
11) Στην Άρτα, έξω από την πύλη του Κάστρου [43].
Οφείλουμε εδώ να σημειώσουμε ότι στα αποκαλυπτήρια τέτοιων μνημείων έχει ενίοτε καταγραφεί και προσβολή της ελληνικής Σημαίας, η οποία χρησιμοποιείται δήθεν ως κάλυμμα για τα εν λόγω κατασκευάσματα, αλλά την ώρα των αποκαλυπτηρίων αφήνεται εν πολλοίς να πέσει στο έδαφος ή/και κουβαριάζεται και παραμερίζεται σαν να ήταν κουρέλι, όπως είδαμε να συμβαίνει χαρακτηριστικά στην περίπτωση της Ξάνθης, με την τότε Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως [44], αλλά και της Αλεξανδρούπολης, με τον τότε Δήμαρχο Ευάγγελο Λαμπάκη [45]. Κατάφωρη περιφρόνηση της Σημαίας μας, η οποία εκτός από σύμβολο Έθνους είναι και σύμβολο Πίστης, αφού φέρει επάνω της, έστω και παραγκωνισμένο πλέον, τον Σταυρό.
2. Μνημεία με έμβλημα την εξάλφα
12) Στη Δράμα, στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας (έ.α. 1999) [46].
13) Στην Αθήνα, στο Θησείο (έ.α. 2010). «Το Μνημείο αναπαριστά ένα διαμελισμένο αστέρι του Δαβίδ, που συμβολίζει το πλήγμα που υπέστη ο Εβραϊσμός της Ελλάδας από τους ναζί» [47].
14) Στην Καβάλα, στην οδό Ερυθρού Σταυρού (έ.α. 2015). Παρόλο που ήδη υπήρχε παλαιότερο μνημείο θυμάτων ολοκαυτώματος στο εβραϊκό νεκροταφείο Καβάλας, ανηγέρθη και νέο μνημείο [48].
Τα παραπάνω μνημεία με τη μενορά και την εξάλφα ήταν όσα καταφέραμε να αλιεύσουμε από το διαδίκτυο. Ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλα ανά την Ελλάδα, που δεν μπορέσαμε να τα εντοπίσουμε. Κάτι που δημιουργεί πρόσθετο προβληματισμό, πάντως, είναι ότι σε τουλάχιστον δύο από τα μνημεία με την εξάλφα, στη Δράμα και στην Καβάλα [49] αναγράφεται η φράση «Θυμήσου και μην ξεχνάς». Θα ήταν αυτονόητη ίσως, η συνειρμική σύνδεση του στίχου με το διωγμό των Εβραίων από τους Ναζί. Ωστόσο, κάτω από τη φράση αυτή υπάρχει παραπομπή σε χωρίο του Δευτερονομίου, του πέμπτου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης (“Δευτ. Κεφ. 25, 17-19”). Το χωρίο είναι το εξής (σε ερμηνευτική απόδοση στη νέα ελληνική, με επισημάνσεις δικές μας): «Νὰ θυμᾶσαι ὅσα σοῦ ἔκαναν οἱ Ἀμαληκῖται καθ’ ὁδόν, ἐνῷ ἔβγαινες ἀπὸ τὴν χώραν τῆς Αἰγύπτου. Πῶς δηλαδὴ ἐπετέθησαν ἐναντίον σου εἰς τὸν δρόμον καὶ πῶς ἐσκότωσαν αὐτούς, ποὺ ἦσαν ὀπισθοφυλακὴ τῆς πορείας σας, ὅσους λόγῳ τοῦ κόπου τῆς πεζοπορίας ἔμεναν πίσω. Ἐνῷ δὲ σύ, ὁ λαός μου, ἐπεινοῦσες καὶ ἤσουν κατάκοπος, ὁ λαὸς τῶν Ἀμαληκιτῶν δὲν ἐφοβήθη τὸν Θεὸν καὶ ἐφέρθη μὲ τὸν βάρβαρον αὐτὸν τρόπον. Ὅταν λοιπὸν σὲ ἀπαλλάξῃ Κύριος ὁ Θεός σου ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐχθρούς σου, ποὺ εὑρίσκονται ὁλόγυρά σου, καὶ ἠσυχάσῃς καὶ ἐγκατασταθῇς εἰς τὴν χώραν, ποὺ σοῦ χαρίζει ὡς κληρονομίαν ὁ Κύριος καὶ Θεός σου, πρέπει νὰ ἐξαλείψῃς τὸ ὄνομα τῶν Ἀμαληκιτῶν ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς. Πρόσεξε νὰ μὴ τὸ ξεχάσῃς.» [50].
Οι Αμαληκίτες ήταν αρχαίος λαός εχθρικός προς τον Ισραήλ, όπως φαίνεται σε πολλά σημεία της Παλαιάς Διαθήκης [51]. Ο λαός, όμως, αυτός έχει πλέον εξαφανιστεί, δε γνωρίζουμε να υπάρχουν Αμαληκίτες στην εποχή μας. Συνεπώς, σε ποιον αναφέρονται μέσω των μνημείων οι Ισραηλίτες, παραπέμποντας στο εν λόγω χωρίο; Και αν, όπως φαίνεται, έχουν μείνει στη μνήμη των Ισραηλιτών οι εξαφανισμένοι Αμαληκίτες, με τους οποίους ήλθαν αντιμέτωποι πριν από περίπου τρεισήμισι χιλιετίες, μήπως έχουν επίσης μείνει στη μνήμη τους και οι πολύ μεταγενέστεροι εχθροί τους αρχαίοι Έλληνες, όπως ο ασεβέστατος και μοχθηρότατος ειδωλολάτρης και κατά τη Γραφή “ρίζα ἁμαρτωλὸς” των Σελευκιδών Αντίοχος Δ’ ο Επιφανής (2ος αι. π.Χ.), ο οποίος κατατυράννησε τον τότε πιστό λαό του Θεού, βεβηλώνοντας τα ιερά του και επιχειρώντας να τον ελκύσει βίαια προς τη μιαρή ειδωλολατρική θρησκεία του [52], καθιστώντας έτσι τον εαυτό του προτύπωση του Αντιχρίστου; Και εν πάση περιπτώσει, ποιος είναι τελικά ο αληθινός σκοπός ύπαρξης αυτών των εβραϊκών μνημείων; Η “μνήμη του ολοκαυτώματος προς αποφυγή επανάληψής του” ή μήπως η παρακίνηση προς εξάλειψη από προσώπου γης πάντων των απ’ αιώνος εχθρών του εβραϊκού λαού; Και αν αυτή η τελευταία υπόθεση είναι παντελώς αβάσιμη και “συνωμοσιολογική”, για ποιο λόγο, λοιπόν, υπάρχει η παραπομπή στη φράση «πρέπει νὰ ἐξαλείψῃς τὸ ὄνομα τῶν Ἀμαληκιτῶν ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς γῆς»; Η αγία Εκκλησία μας, ως Σώμα Χριστού, γνωρίζει γιατί έδωσε τότε, στην Παλαιά Διαθήκη, αυτήν την εντολή ο Θεός Λόγος. Οι Ισραηλίτες μπορούν να μας εξηγήσουν με ποια έννοια και με ποιο σκοπό χρησιμοποιούν το χωρίο αυτό στα μνημεία τους εντός της χώρας μας;
3. Μνημεία με άλλα εμβλήματα
15) Στη Λάρισα, στην Πλατεία Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής. Το πρώτο μνημείο του είδους στην Ελλάδα (έ.α. 1987). Απεικονίζεται μια γυναίκα καθισμένη σε στάση θρήνου [53].
16) Στην Κέρκυρα, στην Πλατεία Νέου Φρουρίου (έ.α. 2001). Πρόκειται για αγάλματα· ένας άνδρας και μια γυναίκα. Στο γοφό του άνδρα φαίνεται να κλαίει ακουμπισμένο ένα παιδί, η γυναίκα κρατά ένα νήπιο στην αγκαλιά της. Είναι όλοι τους γυμνοί [54].
17) Στα Τρίκαλα, στον πεζόδρομο της οδού Πλούτωνος (έ.α. 2018). Το εν λόγω μνημείο, που το σχήμα του θυμίζει δάκρυ φτιαγμένο από γραμμές τρένου, «παραπέμπει στη μνήμη και στη μακρά διαδρομή των τρικαλινών και άλλων Ελλήνων Εβραίων και μη» [55].
Βασιλική Οικονόμου
Η συνέχεια εδώ: Εβραϊκή επτάφωτη λυχνία, “Άστρο του Δαυΐδ”, “Μνήμη Ολοκαυτώματος”…και αναμονή του Αντιχρίστου ανά την Ελλάδα και τον κόσμο… (Μέρος Β´)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Σταυρός και μενορά…Χριστός και Βελίαρ;
2. Parasha Behaalotecha (When You Raise): The Meaning of the Menorah
3. Έξοδος κε’ 30-40.
4. Ενδεικτικά από την ορθόδοξη υμνογραφία: «Σὲ οἱ προφῆται προεκήρυξαν, κιβωτὸν Σεμνὴ ἁγιάσματος, θυμιατήριον χρυσοῦν, καὶ λυχνίαν καὶ τράπεζαν, καὶ ἡμεῖς ὡς θεοχώρητον, σκηνὴν ἀνυμνοῦμέν σε» (τροπάριο της γ’ ωδής του β’ Κανόνα της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου)· «Ὄντως σε ὡς φαεινὴν λυχνίαν, ἀΰλου πυρός, θυμιατήριον θείου χρύσεον ἄνθρακος, ἐν τοῖς Ἁγίων Ἁγίοις κατεσκήνωσε, στάμνον ῥάβδον τε πλάκα θεόγραφον, κιβωτόν ἁγίαν, τράπεζαν ἄρτου ζωῆς, Παρθένε ὁ τόκος σου» (τροπάριο της στ’ ωδής του α’ Κανόνα της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου).
5. Ιώσηπος Φλάβιος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία 3.7.7.
6. MENORAH .
8. CABALA.
9. менора (μετάφραση από τα ρωσικά – κατά προτίμηση στα αγγλικά, για μεγαλύτερη ακρίβεια – εδώ: Yandex Website translation.) Περί του World ORT εδώ: World ORT.
10. Ενδεικτικά βλέπε σχετικό χωρίο του Ιερού Χρυσοστόμου στην εισαγωγή μας (εδώ σε ερμηνευτική απόδοση): «…από εδώ είναι και οι αποδείξεις μας προς τους Ιουδαίους για την αλήθεια· προς τους Ιουδαίους τους άθλιους και ταλαίπωρους, οι οποίοι εξαιτίας της άγνοιας των χρόνων έκαναν το μεγάλο σφάλμα. Γιατί, αν άκουαν τον πατριάρχη που λέει «δε θα εκλείψει άρχοντας από τη φυλή του Ιούδα, ούτε αρχηγός από τη γενιά του, μέχρι να εκπληρωθούν αυτά που πρόκειται να γίνουν», και αν παρατηρούσαν με ακρίβεια τα χρόνια της παρουσίας, δεν θα είχαν εκπέσει από το Χριστό στον Αντίχριστο. Όπως βέβαια τους το είπε και ο ίδιος ο Χριστός με υπαινιγμό, λέγοντας: «εγώ ήλθα εξ ονόματος του Πατέρα μου και δεν με δεχθήκατε, εάν έλθει άλλος στο όνομα το δικό μου, εκείνον θα τον δεχτείτε». Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα 8Α, ΕΠΕ 105, σελ. 356-357.
11. Messianism opposite Ha’apala. Το εν λόγω ανάγλυφο εδώ: Massiah22.jpg και ολόκληρη η μενορά της Κνέσετ εδώ: Knesset Menorah.
12. Τα Ηλιοστάσια – Η παγανιστική και αποκρυφιστική χρήσις τους.
13. ENCYCLOPEDIA OF FREEMASONRY AND ITS KINDRED SCIENCES by ALBERT C. MACKEY M. D., λήμμα “sun”.
14. Ό.π. λήμμα “sun-worship” (λατρεία του ήλιου).
15. «Θαλάσσης τὸ ἐρυθραῖον πέλαγος, ἀβρόχοις ἴχνεσιν, ὁ παλαιὸς πεζεύσας Ἰσραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τοῦ Ἀμαλὴκ τὴν δύναμιν, ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐτροπώσατο». Ειρμός α’ ωδής Αναστάσιμου Κανόνα του δ’ ήχου, Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού· βλ. και Έξοδο ιζ’ 8-16
16.«Σταυρὸν χαράξας Μωσῆς, ἐπ᾿ εὐθείας ῥάβδῳ, τὴν Ἐρυθρὰν διέτεμε, τῷ Ἰσραὴλ πεζεύσαντι, τὴν δὲ ἐπιστρεπτικῶς, Φαραὼ τοῖς ἅρμασι κροτήσας ἥνωσεν· ἐπ᾿ εὔρους διαγράψας, τὸ ἀήττητον ὅπλον, διὸ Χριστῷ ᾄσωμεν· τῷ Θεῷ ἡμῶν, ὅτι δεδόξασται» α’ ωδή του Κανόνα Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού Αγίου Κοσμά Επισκόπου Μαϊουμά του Μελωδού
17. MAGEN DAWID («David’s shield»): By: Joseph Jacobs, Ludwig Blau..
18. Rothschild name and crest.
19. маген-Давид (μετάφραση σελίδας εδώ).
20. Zionist Organization of America.
21. Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, Έκδ. 1928, (Βιβλιοθήκη Γ. Μαργαρίτη, Πανεπιστήμιο Κρήτης) σελ. 47.
22. The Story of the Star of David· η ελληνική έκδοση του άρθρου εδώ: Η Ιστορία του Άστρου του Δαυίδ.
24. π.Σεραφείμ μοναχός, Η Μασονία και ο διαθρησκειακός συγκρητισμός (ΟΛΟΚΛΗΡΗ) [ΒΙΝΤΕΟ 2017].
25. The Emblem of the Theosophical Society .
27. The Secret Teachings of all ages by Manly P. Hall, San Francisco, printed for Manly P. Hall by H.S. Crocker Company, incorporated, MCMXXVIII (1928), σελ. 146.
28. Manly P. Hall, ό.π. σελ. 146.
29. Βόλος Πλήθος κόσμου τίμησε την επέτειο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων 040219.
30. Φωτογραφίες από το μνημείο του Ολοκαυτώματος στα Ιωάννινα.
31. Μνημεία και τόποι του εβραϊκού Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη.
32. Mother of Israel.
33. Μνημεία και τόποι του εβραϊκού Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη. και εδώ εμφανής η εξάλφα Protagon.gr.
34. Saloniki Holocaust memorial in the cemetery
35. Μνημόσυνο για τους Εβραίους του Διδυμοτείχου.
36. Μνημείο Ολοκαυτώματος, πλατεία Εβραίων μαρτύρων μεσαιωνικής πόλεως Ρόδου.
37. Πάρκο Αγίας Παρασκευής: Μνημείο Ολοκαυτώματος Εβραίων Κομοτηνής από εδώ: Κομοτηνή.
38. Κοντινό πλάνο του μνημείου από εδώ: Greece: The Ambiguous Holocaust Memorial Monument at Komotini.
39. ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΜΑΡΑΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΕΒΡΑΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ.
41. ΞΑΝΘΗ: ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ & ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 80ή ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ.
42. Το μνημείο του εβραϊκού Ολοκαυτώματος στη Λευκάδα.
44. Αποκαλυπτήρια του Μνημείου Ολοκαυτώματος Εβραίων στην Ξάνθη.
45. Σε κλίμα συγκίνησης έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του ολοκαυτώματος στην Αλεξανδρούπολη.
46. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΚΚΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΤΟΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ.
47. Εβραϊκά Μνημεία στην Αθήνα.
48. Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΒΑΛΑΣ
49. Μνημείο Δράμας, μνημείο Καβάλας.
50. «Μνήσθητι ὅσα ἐποίησέ σοι ᾿Αμαλὴκ ἐν τῇ ὁδῷ ἐκπορευομένου σου ἐκ γῆς Αἰγύπτου, πῶς ἀντέστη σοι ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ἔκοψέ σου τὴν οὐραγίαν, τοὺς κοπιῶντας ὀπίσω σου, σὺ δὲ ἐπείνας καὶ ἐκοπίας, καὶ οὐκ ἐφοβήθη τὸν Θεόν. καὶ ἔσται ἡνίκα ἐὰν καταπαύσῃ σε Κύριος ὁ Θεός σου ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν σου τῶν κύκλῳ σου ἐν τῇ γῇ, ᾗ Κύριος ὁ Θεός σου δίδωσί σοι κληρονομῆσαι, ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα ᾿Αμαλὴκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ οὐ μὴ ἐπιλάθῃ.» Δευτ. κε’, 17-19, ερμηνευτική απόδοση Π.Ν. Τρεμπέλα.
51. Έξοδος 17,8· Αριθμοί 14,45· Δευτερονόμιο 25,17· Κριταί 3,13 και 6,3· Α’ Βασιλειών κεφ.15· Ψαλμοί 82,8.
52. Α’ Μακκαβαίων α’.
53. ΜΝΗΜΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ.
54. Μνήμης του Ολοκαυτώματος της Κέρκυρας.
55. Τρίκαλα: Μνημείο – δάκρυ για τα θύματα του Ολοκαυτώματος.
================================================================================================
============================
Εβραϊκή επτάφωτη λυχνία, “Άστρο του Δαυΐδ”, “Μνήμη Ολοκαυτώματος”, κίνδυνος απαγόρευσης κειμένων της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων…και αναμονή του Αντιχρίστου. (Μέρος Β´)
(Συνέχεια από το Α’ Μέρος)
Βασιλική Οικονόμου
ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ
Προφανώς όλη αυτή η “σπορά” μνημείων – τα οποία μάλιστα παραπέμπουν, όπως είδαμε, στο εβραϊκό έθνος και στην εβραϊκή θρησκεία, αλλά σχετίζονται και με τον αναμενόμενο “μεσσία” του Ιουδαϊσμού – είναι ενταγμένη μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο. Θα χρειαζόταν πιθανότατα βαθιά και εκτενής έρευνα προκειμένου να ανιχνευθούν όλοι οι παράγοντες που κινούν αυτή τη δραστηριότητα στην Ελλάδα μας, αλλά και οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες σκοπιμότητες που εξυπηρετούνται. Στην παρούσα εργασία αναφερόμαστε συν Θεώ ακροθιγώς σε ορισμένα ενδεικτικά σημεία που θεωρούμε ως άξια προσοχής, ώστε να ενημερωθεί ο λαός. Διότι, όπως αναφέραμε, όλα αυτά τα μνημεία ολοκαυτώματος δεν ανεγέρθηκαν σε ιδιωτικούς, αλλά ως επί το πλείστον σε δημόσιους χώρους, ενώ παράλληλα σπέρνονται και ανά τον πλανήτη (υπάρχει ακόμα και ειδικό αφιέρωμα στη Βικιπαίδεια). Και, όπως είδαμε, δεν πρόκειται περί αθώων συμβόλων.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών «Η Διεθνής Συμμαχία για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος (International Holocaust Remembrance Alliance) είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος οργανισμός που ενώνει κυβερνητικούς φορείς, μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και εμπειρογνώμονες με στόχο να διαμορφώσουν και να προωθήσουν την εκπαίδευση, τη μνήμη και την έρευνα του Ολοκαυτώματος, να συνομιλήσουν για θέματα που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα, συμπεριλαμβανομένου του αντισημιτισμού, και να υποστηρίξουν τις δεσμεύσεις της Διακήρυξης της Στοκχόλμης του 2000. (…) Η Ελλάδα είναι πλήρες μέλος του IHRA από το 2005 και άσκησε την Προεδρία της Συμμαχίας από τον Απρίλιο του 2021 έως τον Μάρτιο του 2022» [56]. Η εν λόγω Διακήρυξη του Διεθνούς Φόρουμ της Στοκχόλμης ουσιαστικά εξέφρασε τη δέσμευση της διεθνούς κοινότητας να διατηρήσει τη μνήμη του ολοκαυτώματος και να καταπολεμήσει τα φαινόμενα αντισημιτισμού, ρατσισμού κλπ [57]. Σημειώνουμε εδώ ότι το 2005 ο ΟΗΕ όρισε την 27η Ιανουαρίου ως διεθνή ημέρα μνήμης για τα θύματα του ολοκαυτώματος [58].
Το διαδικτυακό “concept paper” της ελληνικής προεδρίας της ως άνω Διεθνούς Συμμαχίας (στο εξής ΔΣΜΟ), όπου εκτίθενται οι βασικές θέσεις και οι στόχοι της προεδρίας αυτής, δε συνοδεύεται από φωτογραφίες ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης ή κάτι παρόμοιο, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά, σαν να επρόκειτο περί διαφήμισης και προώθησης της ιουδαϊκής κουλτούρας, βλέπουμε να δεσπόζει η εικόνα ενός “Άλεφ” [59]. Το “Άλεφ” είναι μια τελετουργική ιδιαιτερότητα των Ρωμανιωτών Εβραίων, δηλαδή των ελληνόφωνων Εβραίων της Ανατολικής Μεσογείου. Πρόκειται για ένα φυλαχτό παιδικού κρεβατιού που είναι συγχρόνως και πιστοποιητικό γέννησης/περιτομής [60]. Από τo “Άλεφ” δε λείπει, εννοείται, ούτε η επτάφωτη λυχνία ούτε η εξάλφα, η οποία εξάλφα, όπως δείξαμε παραπάνω, χρησιμοποιείται και από τον εβραϊκό αποκρυφισμό σε φυλαχτά. Στο έγγραφο, λοιπόν, αυτό της ελληνικής προεδρίας διαβάζουμε ότι κύριο θέμα της θητείας της θα ήταν η “Διδασκαλία και η Μάθηση σχετικά με το Ολοκαύτωμα” αλλά και η “Καταπολέμηση της Άρνησης και Διαστρέβλωσης του Ολοκαυτώματος στο Διαδίκτυο”.
Ανατρέχοντας στην ιστοσελίδα του Μουσείου Μνήμης Ολοκαυτώματος των ΗΠΑ, βλέπουμε να γίνεται εκτενής αναφορά στην ποινικοποίηση της άρνησης του ολοκαυτώματος και στις ποινικές διώξεις που δέχθηκαν κάποιοι αρνητές στην αμερικανική και την ευρωπαϊκή ήπειρο [61]. Αξιοσημείωτο είναι και το ότι η “Στρατηγική της ΕΕ για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και τη διαφύλαξη της εβραϊκής ζωής (2021-2030)” ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για πρώτη φορά στις 5.10.2021, κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας της ΔΣΜΟ [62]. Τον καιρό, δηλαδή, που ο ελληνικός λαός καταδυναστευόταν (και δη σε βαθμό τέτοιο ώστε να μονοπωλείται η προσοχή του) από την απάνθρωπη υγειονομική δικτατορία Μητσοτάκη, η ελληνική κυβέρνηση αγωνιζόταν πυρετωδώς “κατά του αντισημιτισμού” και υπέρ της καταστολής της ελευθερίας λόγου με συνέπειες ακόμα και σε εκκλησιαστικό επίπεδο.
Πράγματι, στο “λειτουργικό ορισμό” του αντισημιτισμού περιλαμβάνονται ποικίλες παράμετροι, πέραν των συνήθων λεκτικών ή σωματικών ρατσιστικών επιθέσεων ή της αμφισβήτησης του ολοκαυτώματος. Ένα σημείο, όμως, στο οποίο ελλοχεύουν σοβαρότατοι κίνδυνοι και για την Εκκλησία μας είναι και η εξής αναφορά: «Σύγχρονα παραδείγματα αντισημιτισμού στο δημόσιο βίο, στα μέσα ενημέρωσης, στα σχολεία, στον χώρο εργασίας και στο πεδίο της θρησκείας θα μπορούσαν, λαμβανομένου υπόψη του συνολικότερου πλαισίου, να περιλαμβάνουν τα εξής, χωρίς να περιορίζονται σε αυτά: (…) Χρήση συμβόλων και εικόνων που συνδέονται με τον κλασικό αντισημιτισμό (π.χ.ισχυρισμοί περί δολοφονίας του Ιησού από Εβραίουςή συκοφαντία του αίματος (σ.σ. η τελευταία ορίζεται ως “αντισημιτική συκοφαντία, που κατηγορεί ψευδώς τους Εβραίους για δολοφονίες Χριστιανών αγοριών προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το αίμα τους στην εκτέλεση θρησκευτικών τελετουργιών” [63]) για να χαρακτηριστεί το Ισραήλ ή οι Ισραηλινοί)» [64].
Είναι γνωστό ότι τόσο η Αγία Γραφή όσο και κάποια έργα των Αγίων Πατέρων (της ορθόδοξης υμνογραφίας συμπεριλαμβανομένης) περιέχουν πάμπολλες αναφορές στους Ιουδαίους, οι οποίες προφανώς είναι για κάποιους δυσάρεστες, ακόμα και αν δεν αναφέρονται αποκλειστικά στα ιστορικά γεγονότα της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι οι θεόπνευστοι συγγραφείς είναι αντισημίτες ή ότι βάλλουν κατά του εβραϊκού γένους στο σύνολό του· άπαγε! Δεδομένης, όμως, της γενικής τάσης διαστροφής της αλήθειας στους καιρούς μας και της πανταχόθεν πολεμικής που δέχεται η Ορθοδοξία, τίθεται το ερώτημα: πόσο απέχουμε από έναν πραγματικό διωγμό εναντίον της ορθόδοξης χριστιανικής (αγιογραφικής και αγιοπατερικής) γραμματείας εν γένει; Τα μέχρι τώρα σημεία, πάντως, δεν προμηνύουν κάτι καλό. Ας δούμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα.
– Οκτώ χρόνια μετά τη Διακήρυξη της Στοκχόλμης και τρία χρόνια μετά την ένταξη της Ελλάδας στη ΔΣΜΟ, στις 24.11.2008 η εφημερίδα ΒΗΜΑ έγραψε: «Οι έλληνες πολίτες εβραίοι το θρήσκευμα, με πρώτο τον πρόεδρο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος κ. Μωυσή Κωνσταντίνη, ζητούν την κατάργηση των κειμένων της Μεγάλης Εβδομάδας, τα οποία, όπως επισημαίνει, προάγουν τον αντισημιτισμό.» [65].
– Στις 31.03.2010 η Καθημερινή, στο άρθρο της “Τα Πάθη του Χριστού και οι Εβραίοι” γράφει: «Σε κάθε ένα από τα τέσσερα Ευαγγέλια, οι Εβραίοι παρουσιάζονται ως οι κακοί της υπόθεσης και οι Χριστιανοί ακούνε κάθε εβδομάδα το ίδιο τροπάριο στην εκκλησία. Οι περισσότεροι εξ αυτών νομίζουν, μάλιστα, ότι η ιστορία που ακούνε αποτελεί αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων.» [66]
– Την 1.6.2017 εγκρίθηκε ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την καταπολέμηση του αντισημιτισμού [67].
– Στις 16.9.2017 ο ειδησεογραφικός ιστοχώρος Capital.gr αναδημοσιεύει άρθρο της Deutsche Welle με τίτλο “Πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα;” όπου μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Σαφείς αντισημιτικές τάσεις στην Ελλάδα, ειδικά δε στη γλώσσα και τη ρητορική πολιτικών, δημοσιογράφων αλλά και εκπροσώπων της Εκκλησίας διαπιστώνει έρευνα του γερμανικού Ινστιτούτου Χάινριχ-Μπελ. (…) σε καμία άλλη χώρα, ο αντισημιτισμός, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις έναντι των Εβραίων δεν ήταν τόσο διαδεδομένα όσο στην Ελλάδα. (…) Αρκετά διαδεδομένος είναι ο αντισημιτισμός και σε ανθρώπους που έχουν ισχυρούς δεσμούς με την Ορθόδοξη Εκκλησία.» [68] Επισημαίνουμε ότι στην κορυφή του άρθρου αυτού προβάλλεται φωτογραφία με μια ιδιότυπη σημαία, την οποία κρατούν δύο άτομα (και σε άλλη δημοσίευση – του 2013 – τη σημαία κρατά συγχρόνως και ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και του Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας Δαυΐδ Σαλτιέλ [69]) μπροστά στο μνημείο ολοκαυτώματος της Πλατείας Ελευθερίας Θεσσαλονίκης: έχει τα χρώματα της σημαίας του Ισραήλ, αλλά στο κέντρο υπάρχει μια εξάφωτη (και όχι επτάφωτη) λυχνία, πάνωστην οποία υπάρχει ένας κύκλος που περικλείει όχι την τυπική εξάλφα αλλά ένα ανεστραμμένο τρίγωνο πάνω σε ένα ορθό τρίγωνο με το γράμμα G στο κέντρο, το οποίο υποθέτουμε ότι εδώ παραπέμπει στη λέξη Genocide (Γενοκτονία). Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, όμως, είναι αναπόφευκτος ο συνειρμός με το έμβλημα της Μασονίας, αφού ο διαβήτης και ο χάρακας με το γράμμα G στο κέντρο τους ουσιαστικά παραπέμπουν στο ίδιο σχήμα, των δύο αντίστροφων τριγώνων [70].
– Στις 6.12.2018 εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο η “Δήλωση του Συμβουλίου για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και την ανάπτυξη κοινής προσέγγισης για την ασφάλεια με σκοπό την καλύτερη προστασία των εβραϊκών κοινοτήτων και ιδρυμάτων στην Ευρώπη” [71].
– Στις 8.11.2019 η ιστοσελίδα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ανακοίνωσε: «Την παραμονή της επετείου της Νύχτας των Κρυστάλλων (σ.σ. εννοείται η νύχτα της 9ης προς 10η Νοεμβρίου 1938, γνωστή και ως “Νύχτα του Πογκρόμ” με στόχο τους Εβραίους σε Γερμανία και Αυστρία), μιας από τις τραγικότερες στιγμές της εβραϊκής ιστορίας, ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον Πρόεδρο του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος, κ. Δαβίδ Σαλτιέλ και μέλη του Προεδρείου καθώς και τον Πρόεδρο της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στη Διεθνή Συμμαχία για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος (IHRA), Δρ. Ευστάθιο Λιανό Λιάντη, προκειμένου να ανακοινώσει την υιοθέτηση από την Ελλάδα των Ορισμών Εργασίας της IHRA για τον Αντισημιτισμό και την Άρνηση του Ολοκαυτώματος. (…) Ο Πρωθυπουργός ανέθεσε το συντονισμό και την παρακολούθηση της εν λόγω προσπάθειας στον Αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως κ. Παναγιώτη Πικραμμένο (…). Επιπλέον, του ανέθεσε να καθοδηγήσει και να εποπτεύσει τη διαδικασία ενσωμάτωσης των Ορισμών στη νομοθεσία και την εκπαίδευση» [72].
– Το ίδιο έτος (2019) ο Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης και επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίων Ιωαννίνων και Κρήτης Σταύρος Ζουμπουλάκης εξέδωσε βιβλίο με τίτλο “Άσπονδοι αδελφοί: Εβραίοι, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι”. Σε αφιέρωμα της Εφημερίδας Συντακτών στο εν λόγω βιβλίο διαβάζουμε (οι επισημάνσεις πάντα δικές μας): «Ο Ζουμπουλάκης ανιχνεύει τις ρίζες του χριστιανικού αντιιουδαϊσμού και τις εντοπίζει στον ίδιο τον πυρήνα της χριστιανικής διδασκαλίας, στην Καινή Διαθήκη. (…) Στα Ευαγγέλια και στις Επιστολές του Παύλου οι Εβραίοι αποδοκιμάζονται σαν αρνητές του Θεού. Στη συνέχεια, μια ολόκληρη χριστιανική γραμματεία διαιωνίζει τον λόγο του αντιεβραϊκού μίσους. Γράφει σχετικά με αυτήν ο Ζουμπουλάκης: «Δεν αντέχεις σήμερα να διαβάζεις αυτά τα κείμενα, πολλώ μάλλον όταν δεν είναι γραμμένα από μικρονοϊκούς και παραλοϊσμένους, αλλά από τα υψηλότερα αναστήματα της χριστιανικής σκέψης (Αμβρόσιος, Αυγουστίνος, Χρυσόστομος, Γρηγόριος Νύσσης, Ισίδωρος Σεβίλλης, Λούθηρος, Καλβίνος και πλήθος άλλοι)» ». [73]
– Από τον Ιανουάριο του 2020 ο “Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κατάρτιση στον τομέα της επιβολής του νόμου” (CEPOL) ενθαρρύνει τους Εταίρους Πλαισίου της ΕΕ που έχουν υπογράψει Εταιρική Συμφωνία-Πλαίσιονα χρησιμοποιούν τον “Πρακτικό Οδηγό για τον Ιουδαϊσμό” των SACC-CEPOL (όπου SACC είναι το “Κέντρο Ασφάλειας και Διαχείρισης Κρίσεων” των Εβραϊκών Κοινοτήτων Ευρώπης [74]), στον οποίο οδηγό συμπεριλαμβάνεται και ο “λειτουργικός ορισμός του αντισημιτισμού” της ΔΣΜΟ, ο οποίος συμπεριλαμβάνεται επίσης στη διαδικτυακή ενότητα για αυτοδιδασκαλία της CEPOL σχετικά με τα εγκλήματα μίσους, που είναι διαθέσιμη σε όλους τους αστυνομικούς στην ΕΕ [75].
– Στις 2.12.2020 εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο η “Δήλωση του Συμβουλίου για την ενσωμάτωση της καταπολέμησης του αντισημιτισμού σε όλους τους τομείς πολιτικής” [76].
– Στις 27.2.2024 υπογράφηκε Μνημόνιο «μεταξύ των Υπουργείων Παιδείας Ελλάδας και Κύπρου, της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Εκκλησίας της Κύπρου, του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος και του Εβραϊκού Μουσείου Ελλάδος και προνοεί την υλοποίηση δράσεων με στόχο τη διατήρηση της μνήμης του Ολοκαυτώματος και την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και κάθε μορφής ρατσισμού. Οι δράσεις που απορρέουν από το Μνημόνιο αφορούν στην πραγματοποίηση σεμιναρίων, στη δημιουργία κοινής ψηφιακής πλατφόρμας συνεργασίας για εκπαιδευτικούς σε Κύπρο και Ελλάδα και στην ανάληψη εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών, όπως η διεξαγωγή ετήσιου μαθητικού διαγωνισμού για το Ολοκαύτωμα, η οργάνωση επισκέψεων από τις σχολικές μονάδες και η υλοποίηση σχετικών δράσεων από τους μαθητές και τις μαθήτριες.» [77] Συνεπώς το θέμα διεισδύει πλέον επίσημα και στον τομέα της Παιδείας, στις παιδικές και εφηβικές συνειδήσεις.
– Στις 22.7.2024 το Υπουργείο Εξωτερικών ανήρτησε στην ιστοσελίδα του ανακοίνωση με τίτλο “Καταπολέμηση αντισημιτισμού και προάσπιση της μνήμης του Ολοκαυτώματος”. Εκεί διαβάζουμε μεταξύ άλλων ότι «η Ελλάδα συνέβαλε το τελευταίο διάστημα και αυτή στη διαμόρφωση και την υιοθέτηση τριών διεθνών κειμένων αρχών, αποτέλεσμα σημαντικών πρωτοβουλιών που έχουν στόχο την ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και την προάσπιση της Μνήμης του Ολοκαυτώματος.» [78].
Ένα από τα κείμενα αυτά είναι η Διακήρυξη της Βιέννης (18.5.2022), η οποία υπεγράφη από δεκαπέντε ευρωπαϊκές χώρες, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης. Εκεί αναφέρεται, μεταξύ άλλων: «Συμφωνούμε να προωθήσουμε περαιτέρω τη χρήση του μη νομικά δεσμευτικού λειτουργικού ορισμού του αντισημιτισμού της ΔΣΜΟ, ο οποίος μπορεί να χρησιμεύσει ως βάση για να συλλέξουμε συγκρίσιμα δεδομένα σε αντισημιτικά περιστατικά συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων που είναι κάτω από το ποινικό όριο. (…) Ανανεώνουμε την αποφασιστικότητά μας να ενσωματώσουμε την καταπολέμηση του αντισημιτισμού σε όλες τις μορφές του και να προωθήσουμε στο έργο μας την εβραϊκή ζωή στην Ευρώπη.» [79]
Το δε κείμενο με τίτλο “Παγκόσμιες Kατευθυντήριες Γραμμές για την Aντιμετώπιση του Αντισημιτισμού” (Μπουένος Άιρες, 17.7.2024), έγινε αποδεκτό από τριάντα δύο χώρες σε τέσσερεις ηπείρους (η Αφρική απουσίαζε) της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης, με υπογραφές και από εκπροσώπους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και, εννοείται, των ΗΠΑ [80]. Εκεί παρουσιάζονται «πολιτικές παρακολούθησης και καταπολέμησηςτου αντισημιτισμού, οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν και να προσαρμοστούν σε μια μεγάλη ποικιλία εθνικών, περιφερειακών και πολιτισμικών πλαισίων.» Σε μια από τις πολιτικές αυτές αναφέρεται ως διεθνώς αναγνωρισμένο εργαλείο κατανόησης και ορισμού του αντισημιτισμού ο “λειτουργικός ορισμός” του από τη ΔΣΜΟ, στον οποίο ορισμό, όπως προαναφέραμε, συμπεριλαμβάνονται και οι “ισχυρισμοί περί δολοφονίας του Ιησού από Εβραίους” ως συνδεόμενοι με τον “κλασικό αντισημιτισμό”. Γίνεται επίσης λόγος περί αναγκαιότητας επιβολής σχετικών αντιρατσιστικών νόμων.
Εν ολίγοις, η αναφορά στη “δολοφονία του Ιησού από Εβραίους” θεωρείται έκφραση του “κλασικού αντισημιτισμού” και ο αντισημιτισμός είναι κάτι του οποίου η συντονισμένη ποινική δίωξη δρομολογείται, όπως βλέπουμε, ταχύτατα και σε παγκόσμιο επίπεδο. Συνεπώς, αν οι εξελίξεις συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς και δεδομένων των ήδη εκπεφρασμένων (προ)θέσεων των “εβραίων το θρήσκευμα ελλήνων πολιτών” αλλά και του ίδιου του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδας (υπενθυμίζουμε ότι το ΚΙΣΕ είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, όπως και οι Ισραηλιτικές Κοινότητες [81]), φαίνεται πως ελλοχεύει σοβαρότατος κίνδυνος όλες οι αγιογραφικές και αγιοπατερικές αναφορές που κατηγορούν τους Εβραίους για τη Σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (και όχι μόνο)να χαρακτηριστούν ποινικά κολάσιμες, ενδεχομένως και εξαλειπτέες. Η Αγία Γραφή και τα έργα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας ίσως τεθούν υπό διωγμό μαζί με όσους τα προβάλλουν δημοσίως. Και, κατά έναν ειρωνικό τρόπο, αυτό παραπέμπει στην εποχή εκείνη τού προαναφερθέντος προδρόμου του Αντιχρίστου, του Αντιόχου Δ’ του Επιφανούς, όταν τελούσαν υπό διωγμό τα ιερά κείμενα του Νόμου (Πεντατεύχου) καθώς και όσοι Εβραίοι έμεναν πιστοί στο Νόμο του Θεού [82]. Σχεδόν εικοσιδύο αιώνες πριν, τα ιερά βιβλία ήταν ήδη στόχος των αντίθεων δυνάμεων, σε μια εποχή που η βεβήλωση του Ναού του Θεού ήταν πλέον καθεστώς, όπως και σήμερα. Ο απόηχος μιας στυγνής, αντίθεης δικτατορίας επανέρχεται δυσοίωνος. Μόνο που τώρα το πεδίο της κυριαρχίας της είναι παγκόσμιο.
Η “ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ”, ΟΙ ΙΟΥΔΕΣ ΙΣΚΑΡΙΩΤΕΣ
Στις 6.3.2019 (“Μνήμη Εὑρέσεως Τιμίου Σταυροῦ μετὰ τῶν Τιμίων Ἥλων ὑπὸ τῆς Ἁγίας Ἑλένης”…) έγιναν τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Ολοκαυτώματος, μιας επιβλητικής μαρμάρινης εβραϊκής επτάφωτης λυχνίας, στον αύλειο χώρο του μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου στην Αλεξανδρούπολη. Στη βέβηλη αυτή τελετή παραβρέθηκε «ο ραβίνος Θεσσαλονίκης, Ααρόν Ισραέλ, ο οποίος τέλεσε την επιμνημόσυνη δέηση (Ασκαβά)», παρουσία, εννοείται, του βέβηλου οικουμενιστή Μητροπολίτη Άνθιμου [83]. Και αυτή δεν ήταν η μόνη ανίερη συμπροσευχή. Χάριν συντομίας θα αναφέρουμε ενδεικτικά μερικές μόνο από τις πιο πρόσφατες:
– Στις 27.2.2022 στη Λάρισα έγινε επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο Ολοκαυτώματος από το ραβίνο Λάρισας Ηλία Σαμπετάι, παρουσία του Μητροπολίτη Λαρίσης Ιερώνυμου [84].
– Στις 28.5.2023 στα Χανιά έγιναν επιμνημόσυνες δεήσεις «από τον Ραβίνο Αθηνών Γκαμπριέλ Νεγρίν, τον Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό και τον εκπρόσωπο της Καθολικής Εκκλησίας Χανίων εφημέριο π. Λούκα Ρωμάνι» στο μνημείο των θυμάτων της βύθισης του ατμόπλοιου Ταναΐς (1944) που σήμανε τον αφανισμό της εβραϊκής κοινότητας της Κρήτης [85].
– Στις 28.1.2024 στη Θεσσαλονίκη, στο Μνημείο Ολοκαυτώματος στην Πλατεία Ελευθερίας, στα πλαίσια της “Εθνικής Ημέρας Μνήμης Ελλήνων Εβραίων του Ολοκαυτώματος”, έγινε «επιμνημόσυνη δέηση από τη χορωδία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης» με παρουσία ραβίνου, παρόντος του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλόθεου αλλά και του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου, τον οποίο μάλιστα η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης τίμησε εκείνη τη μέρα με τον τίτλο του επίτιμου μέλους της, όπως, άλλωστε, και το Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος «έχει παίξει σπουδαίο ρόλο σε όλα αυτά τα οποία γίνονται σήμερα για το Μουσείο, για την αναγνώριση των Εβραίων και για το γεγονός ότι δημιούργησε ένα ρεύμα από Ισραηλινούς, οι οποίοι ήρθαν και συνεχίζουν να έρχονται στη Θεσσαλονίκη» όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Δαυΐδ Σαλτιέλ [86].
– Στις 5.2.2024 στο Βόλο έγινε παρόμοια επιμνημόσυνη δέηση από ραβίνο στο εκεί μνημείο ολοκαυτώματος με την παρουσία του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιου [87].
– Στις 21.7.2024, στη Συναγωγή της Ρόδου, έγινε επιμνημόσυνη δέηση από το ραβίνο Αθηνών Γκαμπριέλ Νεγρίν παρουσία του Μητροπολίτη Ρόδου Κυρίλλου [88].
– Τον Ιούλιο 2024 στην Κω, στα πλαίσια εκδηλώσεων μνήμης ημέρας του ολοκαυτώματος των Εβραίων της Κω, έγινε επιμνημόσυνη δέηση στο εβραϊκό νεκροταφείο, παρουσία του Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ, του Σοφολογιοτάτου Ιμάμη Ιρφάν Τράμπα κ.ά. [89].
Οι συμπροσευχές και κάθε είδους εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς ή Ιουδαίους και λοιπούς αλλόθρησκους επιτιμώνται αυστηρότατα από τους Ιερούς Κανόνες της αγίας Εκκλησίας μας, με επιτίμια μεγάλου αφορισμού και καθαίρεσης [90]. Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί οι “ορθόδοξοι” – στην πραγματικότητα οικουμενιστές – Αρχιερείς που συμμετέχουν σε εβραϊκές επιμνημόσυνες δεήσεις εντός και εκτός Συναγωγής είναι αποκοπτέοι και αποβλητέοι από την Εκκλησία. Ελέγχονται όχι μόνο από τους Αγίους Αποστόλους, αλλά και από την εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη, που είναι “τα πόδια” της Καινής Διαθήκης, όπως έλεγε ο μακαριστός διδάσκαλός μας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος. Αυτός που τέθηκε από τον Κύριο ως σκοπός του λαού, ως φρουρός του λαού, εν προκειμένω ο Επί-σκοπος, οφείλει να επιβλέπει το λαό του, πατρικά και ποιμαντικά, πότε με τη ράβδο και πότε με τη βακτηρία. «Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν δέδωκά σε τῷ οἴκῳ ᾿Ισραήλ» λέγει ο Κύριος δια στόματος του ιερού Εβραίου Προφήτη Ιεζεκιήλ [91]. Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εμείς η Εκκλησία, είμαστε ο νέος Ισραήλ, ο της Χάριτος πλέον, όχι του Νόμου, και οι Επίσκοποι είναι οι φρουροί μας. Και αν ο Επίσκοπος δει τον εχθρό να έρχεται και δεν σαλπίσει τη σάλπιγγα για να προφυλαχθεί ο λαός, το αίμα του λαού θα το ζητήσει από τον Επίσκοπο ο Κύριος [92]. Εδώ, όμως, οι Επίσκοποι όχι απλά δε σαλπίζουν, αλλά καλωσορίζουν τον εχθρό, του ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες. Σαν να μην είχε πλέον ήδη εγκαταλείψει το Πνεύμα του Θεού το Ναό του Σολομώντα και τη Συναγωγή όταν «τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω» [93]· ναι, το καταπέτασμα του δεύτερου Ναού σχίσθηκε εκείνη ακριβώς τη στιγμή που ο Παντοκράτωρ Ιησούς Χριστός, ο Βασιλεύς της δόξης, παρέδιδε το πνεύμα Του επί του Σταυρού εθελουσίως, «κράξας φωνῇ μεγάλῃ» [94]. Αυτοί, λοιπόν, οι κακοί Επίσκοποι πρέπει κατά το λόγο του Θεού να αποβάλλονται από την Εκκλησία. Είναι προδότες, Ιούδες Ισκαριώτες.
Αντί επιλόγου
Για κάποιο λόγο – που δεν είναι ασύλληπτος για τους νήφοντες – η Διεθνής Συμμαχία Μνήμης Ολοκαυτώματος έχει θέσει ως στόχο της την προστασία όχι μόνο των εβραϊκών κοινοτήτων, αλλά και της ίδιας της μνήμης του λεγόμενου ολοκαυτώματος των Εβραίων. Οι ακατάπαυστοι διωγμοί κατά των Χριστιανών ανά τον πλανήτη [95] δεν φαίνονται να απασχολούν ιδιαίτερα τη “διεθνή κοινότητα” (ας ρωτήσουμε τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Ουκρανίας (UOC) ή της Συρίας πώς πορεύονται…), καθώς δεν την απασχολούν ιδιαίτερα ούτε και παλαιότερες γενοκτονίες, όπως των Ελλήνων της Μικρασίας και Ανατολικής Θράκης, των Αρμενίων ή των Ασσυρίων. Για κάποιο σκοτεινό λόγο, ο πλανήτης μας σπείρεται με “Μνημεία Ολοκαυτώματος” – τα οποία, ως εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα του Ισραήλ, Κύριος οίδε με ποιους τρόπους θα μπορούσαν ενδεχομένως να γίνουν τόποι προς υπεράσπιση στο μέλλον – και, δεδομένων των γοργών και έντονων ρυθμών με τους οποίους εξελίσσεται αυτή η υπόθεση, ίσως να μην είναι μακριά ο καιρός που ο,τιδήποτε αντιτάσσεται στην “καλή εικόνα” των Εβραίων θα τελεί υπό διωγμό ακόμα και στη λεκτική έκφρασή του. Αφού, όμως, τα σύμβολα των μνημείων δεν είναι άσχετα, όπως δείξαμε, με την αναμονή του Αντιχρίστου, ας μη λησμονούμε ότι αυτή ακριβώς η αναμονή είναι για τις σκοτεινές δυνάμεις μια περίοδος προπαρασκευής που συμπεριλαμβάνει όλα τα παρόντα δεινά της ανθρωπότητας σε θρησκευτικό, εκκλησιαστικό, πνευματικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό επίπεδο, ώστε να φτάσει τελικά στο κατώτατο σημείο της πνευματικής αβύσσου της αποστασίας, που είναι η εμφάνιση του σατανικού ψευδομεσσία των Ιουδαίων.
Επειδή σήμερα ο κίνδυνος να κατηγορηθούμε για αντισημιτισμό είναι πράγματι υπαρκτός, εκφράζουμε συν Θεώ δημοσίως και με παρρησία τη γνώμη μας, ότι θα ήταν επιεικώς γελοίο, οξύμωρο αλλά και ασεβές να είναι αντισημίτης ένας Χριστιανός και δη βαπτισμένος Ορθόδοξος. Ο Θεάνθρωπος Χριστός μας είναι κατά σάρκα απόγονος του Εβραίου Δαυίδ· η Παναγία μας είναι βλαστός της ρίζας του Εβραίου Ιεσσαί· οι Προφήτες και οι Άγιοι Απόστολοι είναι καρποί του εβραϊκού γένους και, δόξα τω Θεώ, ο εβραϊκός λαός έχει προσφέρει πλήθος Δικαίων και Αγίων στην Εκκλησία μας. Αντισημίτες ήταν μάλλον οι πρόγονοι των σημερινών Ιουδαίων, οι άνομοι Ιουδαίοι Αρχιερείς, Γραμματείς και Φαρισαίοι που παρέδωσαν τον αναμάρτητο Κύριο Ιησού Υιό Δαυΐδ στη Σταύρωση· αντισημίτες ήταν όλοι εκείνοι που άρον άρον έστειλαν το Βασιλέα των βασιλέων και μόνο αληθινό Μεσσία στον άδικο και ατιμωτικό θάνατο, δεχόμενοι ως μόνο βασιλιά τους τον ειδωλολάτρη κατακτητή Ρωμαίο Καίσαρα· αντισημίτες οι Ιουδαίοι που αμφισβήτησαν την Ανάσταση του Θεανθρώπου, δωροδοκώντας τους αυτόπτες μάρτυρες, δεμένοι αιώνια στην πνευματική νέκρωση της αποστασίας τους· αντισημίτες οι Ιουδαίοι που χάρηκαν όταν εσφάγη αδίκως σαν αρνί ο Εβραίος Απόστολος Ιάκωβος του Ζεβεδαίου και οι που γκρέμισαν αδίκως από το Ναό τον Εβραίο Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο, για να τον αποτελειώσουν κατόπιν δια ροπάλου· αντισημίτες οι Ιουδαίοι που λιθοβόλησαν αδίκως τον Εβραίο Πρωτομάρτυρα Στέφανο, τον Εβραίο Πρωτοκορυφαίο Απόστολο Παύλο και τον Εβραίο υιό της παρακλήσεως Βαρνάβα· αντισημίτες και οι σιωνιστές σκλάβοι του Μαμωνά που έγραψαν αιώνες αργότερα «…κατορθώσαμεν να συγκεντρώσωμεν εις χείρας μας όλον τον χρυσόν του κόσμου, παρ’ όλους τους ποταμούς αίματος και δακρύων εκ του μέσου των οποίων εδέησε να τον λάβωμεν από αυτούς. Τούτο όμως επετύχομεν δια θυσίας πολλών ημετέρων. Έκαστον των θυμάτων μας, έχει χιλιάδων Χριστιανών αξίαν, προ του Θεού»[96] και «…εάν τινά των Κρατών υψώνουσιν φωνήν διαμαρτυρίας εναντίον μας, πράττουσιν τούτο κατά τύπους και κατόπιν ημετέρας επιθυμίας και διαταγής, διότι ο αντισημιτισμός των μας είναι αναγκαίος δια να διοικήσωμεν τους μικρούς μας αδελφούς» [97]· αντισημίτες είναι και όσοι Ιουδαίοι επιβουλεύονται τους Χριστιανούς (ας ανοίξουν τα Συναξάρια όσοι το αμφισβητούν αυτό…) ή λυμαίνονται ως σιωνιστές την ανθρωπότητα ολάκερη, στρώνοντας κόκκινο χαλί – βαμμένο με το αίμα των λαών! – για να υποδεχτούν τον ψευδομεσσία τους, το βδέλυγμα της ερημώσεως, το μασιάχ-Αντίχριστο. Υποκριτές αντισημίτες ήταν και είναι όλοι τους, στραφέντες και στρεφόμενοι κατά του ίδιου του γένους τους, κατά της Εκκλησίας, κατά της ανθρωπότητας, κατά του Αγίου Τριαδικού Θεού και προκαλώντας τη δίκαιη οργή Του.
Κι όμως θα ευχόμασταν, αν ήταν δυνατόν, ο Παράδεισος να γεμίσει από Εβραίους, απ’ το λαό αυτό που πρώτος πίστεψε στον αληθινό Θεό, όταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι λάτρευαν δαίμονες κρυμμένους πίσω από έκφυλα “Δωδεκάθεα” και οι άλλοι λαοί λάτρευαν άλλους. Μα η σωτηρία των Ισραηλιτών δεν θα επιτευχθεί μέσω του “Ιουδαιοχριστιανισμού” ούτε μέσω του Οικουμενισμού. Δεν μπορεί να ενωθεί ο Χριστός με τον Βελίαρ ούτε το φως με το σκότος. Η προσπάθεια μίξης Χριστιανισμού και Ιουδαϊσμού έχει καταδικαστεί στα σπάργανά της από την ίδια την Αγία Γραφή [98] καθώς και από τους Αγίους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες συνοδικώς [99]. Η σωτηρία των Εβραίων θα επιτευχθεί μόνο με τη μεταστροφή τους στον Άγιο Τριαδικό Θεό, στην Ορθοδοξία, στη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, όταν θα ενσωματωθούν στο μυστικό Σώμα του Χριστού. Όταν προσευχόμαστε για τον Ισραήλ του Νόμου, έχουμε στο νου και την καρδιά μας την επαγγελία του Κυρίου δια στόματος του ιερού και μεγαλοφωνότατου Εβραίου Προφήτη Ησαΐα, που πριονίστηκε αδίκως με εντολή του τότε αποστάτη Ιουδαίου βασιλιά Μανασσή, έχουμε και την επαγγελία Κυρίου δια στόματος του Αποστόλου των Εθνών, του πρώην Φαρισαίου και κατόπιν σκεύους εκλογής και μάρτυρα του Χριστού, του αγαπημένου Εβραίου Παύλου, και βάσει αυτής ελπίζουμε στη σωτηρία του εβραϊκού λαού – πλην των εωσφορικώς εμμενόντων στον Ιουδαϊσμό και στην αναμονή του ψευδομεσσία Αντιχρίστου, δηλαδή των αμετανόητων σιωνιστών, εβραιομασόνων και λοιπών υπηρετών και οργάνων του Σατανά. Διότι ο Λόγος του Θεού το έχει ήδη πει προαιωνίως, ότι στα έσχατα θα επιστρέψει ο πρώτος εκλεκτός λαός κοντά Του. «Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, ἵνα μὴ ἦτε παρ’ ἑαυτοῖς φρόνιμοι, ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ, καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται, καθὼς γέγραπται· ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενος καὶ ἀποστρέψει ἀσεβείας ἀπὸ Ἰακώβ· καὶ αὕτη αὐτοῖς ἡ παρ’ ἐμοῦ διαθήκη, ὅταν ἀφέλωμαι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.» [100]. Αμήν.
Βασιλική Οικονόμου
προς δόξα του Αγίου Τριαδικού Θεού.
✞
IC XC NIKA
Ο ΚΥΡΙΟC ΕΓΓΥC
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
56. Διεθνής Συμμαχία για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος (IHRA).
58. Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος.
59. The Greek Presidency Concept Paper.
60. Aleph και περισσότερες πληροφορίες εδώ: Aleph, childbed amulet and circumcision certificate, Ioannina, 1910 .
61. ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ: ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ.
62. Στρατηγική της ΕΕ για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού και τη διαφύλαξη της.
64. Ο λειτουργικός ορισμός του αντισημιτισμού σύμφωνα με την IHRA.
65. Το μαρτύριο του Χριστού και των… Εβραίων. Αρχική πηγή: Ιστολόγιο Ορθοπραξία.
66. Τα πάθη του Χριστού και οι Εβραίοι. Αρχική πηγή: Ιστολόγιο Ορθοπραξία.
67. Καταπολέμηση του αντισημιτισμού .
68. DW: Πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα; Αρχική πηγή: Ιστολόγιο Ορθοπραξία.
69. Greece – Jews In Greece Mark WWII Nazi Deportation.
70. The Square and Compass symbol of Freemasonry.
71. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ.
73. Χριστιανισμός και αντισημιτισμός. Αρχική πηγή: Ιστολόγιο Ορθοπραξία.
74. Security and Crisis Centre (SACC by EJC).
75. Handbook for the practical use of the IHRA working definition of antisemitism.
78. Καταπολέμηση αντισημιτισμού και προάσπιση της μνήμης του Ολοκαυτώματος.
80. Global Guidelines for Countering Antisemitism.
82. «καὶ τὰ βιβλία τοῦ νόμου, ἃ εὗρον, ἐνεπύρισαν πυρὶ κατασχίσαντες. καὶ ὅπου εὑρίσκετο παρά τινι βιβλίον διαθήκης, καὶ εἴ τις συνευδόκει τῷ νόμῳ, τὸ σύγκριμα τοῦ βασιλέως ἐθανάτου αὐτόν.» Α’ Μακκαβ. Α’ 56-57.
83. Σε κλίμα συγκίνησης έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του ολοκαυτώματος στην Αλεξανδρούπολη.
84. Εθνική ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων του ολοκαυτώματος 27 1 2022.
85. ΧΑΝΙΑ: ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΘΥΜΑΤΩΝ «ΤΑΝΑΪΣ».
86. Θεσσαλονίκη:Ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις για την Εθνική Ημέρα Μνήμης Ελλήνων Εβραίων του Ολοκαυτώματος.
87. Βόλος Τιμήθηκε στον Βόλο η μνήμη των Ελλήνων Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος 050224.
88. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΓΙΑ ΤΑ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ.
90. Ενδεικτικά παραπέμπουμε σε σχετικούς Κανόνες των Αγίων Αποστόλων: Ζ’, ΞΒ’, ΞΔ’, Ο’, ΟΑ’0
91. Ιεζ. Λγ’ 7.
92. Ιεζ. Λγ’ 6.
93. Ματθ. κζ’ 51.
94. Ματθ. κζ’ 50.
95. Ενδεικτικά: Οι Χριστιανοί είναι η πλέον διωκόμενη θρησκευτική ομάδα στον κόσμο.
Σοκάρουν οι σύγχρονοι διωγμοί των χριστιανών.
Η Ουκρανική Βουλή υιοθέτησε νόμο που απαγορεύει την UOC.
96. Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, ό.π. σελ. 46.
97. Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, ό.π. σελ. 68-69.
98. Ενδεικτικά: Ρωμ. ζ’ 6· Γαλ. γ’ 10· Φιλιπ. γ’ 2· Τίτ. α’ 13-14· Εβρ. Γ’ 10.
99. Πέραν των προαναφερθέντων Αποστολικών Κανόνων, παραπέμπουμε ενδεικτικά στις Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. ιε’) και στους εξής Ιερούς Κανόνες: Ζ’ Κανόνας της Αγίας Τρίτης Οικουμενικής Συνόδου· ΙΔ’ Κανόνας της Αγίας Τετάρτης Οικ. Συνόδου· Α’, ΙΑ’, ΛΓ’ και ϰΘ’ (99ος) Κανόνες της Αγίας Πενθέκτης Οικ. Συνόδου· Η’ Κανόνας της Αγίας Εβδόμης Οικ. Συνόδου· Α’ Κανόνας της Συνόδου της Αντιοχείας· ΡΛΗ’ Κανόνας της Συνόδου της Καρθαγένης· ΚΘ’, ΛΖ’, ΛΗ’ Κανόνες της Συνόδου της Λαοδικείας· Β’ Κανόνας του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης.
100. «Διότι δὲν θέλω νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, μίαν ἀλήθειαν, ἡ ὁποία ἕως τώρα ἦτο κρυμμένη καὶ μᾶς ἐφανερώθη ἀπὸ τὸν Θεόν. Εἶναι ὠφέλιμον νὰ μάθετε τὴν ἀλήθειαν αὐτήν, διὰ νὰ μὴ θεωρῆτε σεῖς οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς σας φρονίμους καὶ περιφρονῆτε ἀγέρωχα τοὺς Ἰσραηλίτας. Εἶναι δὲ ἡ ἀλήθεια αὐτή, ὅτι ἔχει γίνει σκλήρυνσις εἰς μέρος τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, ἕως ὅτου εἰσέλθῃ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ ὁ πλήρης ἀριθμὸς τῶν ἐθνικῶν, τὸν ὁποῖον ἔχει ὁρίσει ὁ Θεός.Καὶ ἔτσι, ὅταν πληρωθῇ ὁ ὅρος αὐτός, ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς ὡς σύνολον θὰ σωθῇ, καθὼς ἔχει γραφῆ εἰς τὰς προφητείας τοῦ Ἡσαΐου: Θὰ ἔλθῃ ἀπὸ τὴν Σιὼν ἐκεῖνος, ποὺ ἐλευθερώνει καὶ θὰ ἀποδιώξῃ τὰς ἀσεβείας ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ διαθήκη, τὴν ὁποίαν θὰ συνάψω πρὸς αὐτούς, ὅταν σηκώσω καὶ ἐξαλείψω τὰς ἁμαρτίας των.» Ρωμ. Ια’ 25-27, ερμην, απόδοση Π.Ν.Τρεμπέλα. Βλ. και Προφήτη Ησαΐα νθ’ 20 και υπόμνημα Ιερού Χρυσοστόμου στην Προς Ρωμαίους επιστολή, ομιλία Κ’, ΕΠΕ 75, σελ. 419-423.
____________________
Πηγή Σίτος Θεού
===============================================================================-=============================================================================
ΣΧΟΛΙΑ:
Δείτε τους συνδέσμους
.jpg){kind=link}
