«Οι συνθύται μου δυσμενείς
εχθρών πέρα. Ουδέ τράπεζαν μυστικήν δεδοικότες…», δηλαδή, περισσότερο
από τους εχθρούς δυσμενείς είναι απέναντί μου οι συλλειτουργοί μου,
χωρίς να φοβούνται ούτε την Αγία Τράπεζα.
Μνήμη Δικαίου…
Γράφει ο Κούκης Δημήτρης Παιδοψυχολόγος - Θεολόγος
Ο μακαριστός μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος, τρία
χρόνια μετά την κοίμησή του, εξακολουθεί να βρίσκεται βαθιά μέσα στις
καρδιές του πιστού λαού.
Και τούτο γιατί είχε εντρυφήσει στη ζωή της αφιέρωσης, που κατασφράγιζε το Ευαγγελικό και πατερικό ήθος του.
Έζησε ολόκληρη τη ζωή του μέσα σε πνεύμα υπακοής, πτωχείας και άσκησης.
Προσπάθησε συστηματικά να συνδέσει τη Θεολογία με τη ζωή και την εμπειρία της Εκκλησίας, δίχως στεγνό ύφος και ξύλινη γλώσσα.
Πίστευε ότι η Ορθόδοξη Θεολογία έχει νόημα, μόνο αν γίνεται πράξη,
και ότι το Δόγμα δε μπορεί να αποδεικνύεται ξεκομμένο από την εμπειρία
της θεώσεως.
Η ορθόδοξη διδασκαλία του μακαριστού Νικοδήμου υπήρξε σταθερά συνδεδεμένη με την εμπειρία της Μεταμόρφωσης και της Πεντηκοστής.
Η θεολογική του γλώσσα άγγιζε πάντοτε υπαρξιακές πτυχές της ζωής των
πιστών και ήταν γεμάτη αγωνία για την αλήθεια, τη ζωή και το θάνατο.
Ο κηρυκτικός του λόγος, βαθιά αγιοπνευματικός, βασιζόταν στην εκκλησιαστική ερμηνεία της Βίβλου και στην υγιή εσχατολογία.
26 Μαρτιου 2017 τελειται μνημοσυνο του μητροπολιτου Αττικης και
Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ στην Ιερα Μονη Στουδιου στον Αυλωνα Αττικης, που ο
ιδιος κατασκευασε. Θα συναντηθουμε και θα προσφερουμε την Ευχαριστια στη μνημη του, για την αναυπαυσι της ψυχης του. Θα συναχθουμε "εις μνημην του", για τη θυμιση του Μαρτυρικου βιου του και της γνησιας εμπειριας του. Θα βρεθουμε για να εκζητησουμε τις ευχες και τις πρεσβειες του. Δημοσιευουμε ενα σπουδαιο ανεκδοτο κειμενο απο την δυνατη γραφιδα του.
Παρά τις διαμαρτυρίες επιμένουν στις συμπροσευχές! Πρέπει ο λαός να ...συνηθίσει!
Δοξολογία για την 25η Μαρτίου στην Μητρόπολη Αθηνών
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα, τελέσθηκε
σήμερα, η Δοξολογία για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας της 25ης
Μαρτίου, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών, παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου. Την
πανηγυρική Δοξολογία τέλεσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και
πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ενώ πλαισιωνόταν και από ιερείς της Ιεράς
Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το παρόν
έδωσαν πολιτικοί και στρατιωτικοί αρχηγοί της χώρας, ανάμεσά τους ο
Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Πάνος Καμμένος, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Αντιναύαρχος
Ευάγγελος Αποστολάκης, αλλά και πλήθος πιστών.
Παρά
τα όσα ισχυρίζεται η Ι.Σ.Ι. άρχισε η εφαρμογή…
Συγκεκριμένα με εγκύκλιο του με ΑΠ.1468/25 Αυγούστου 2016 ο
μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος & Φαναριοφερσάλων Τιμόθεος, καλεί τους ιερείς
της μητροπόλεώς του να προβαίνουν στην τέλεση μεικτών Γάμων μεταξύ Ορθοδόξων
και αιρετικών.
Ειδικότερα στο όνομα μιας ψευδωνύμου «οικονομίας» και κατά
παράβαση των ιερών κανόνων (72ος κανών της Πενθέκτης Συνόδου) οι
οποίοι απαγορεύουν ρητώς τον Γάμον Ορθοδόξων με αιρετικούς ο κ. Τιμόθεος
«επιτρέπει» την τέλεση Γάμου μεταξύ μελών της Ορθοδόξου Εκκλησίας με
«ετερόδοξους» οι οποίοι όμως έχουν «Τριαδικό Βάπτισμα» όπως λ.χ. οι
Ρωμαιοκαθολικοί, οι Διαμαρτυρόμενοι, Λουθηρανοί, Καλβινιστές, Αγγλικανοί,
Μεθοδιστές, Βαπτιστές, Ευαγγελιστές, Πρεσβυστεριανοί, και όσοι ανήκουν στις
διάφορες Αντιχαλκηδόνιες-Μονοφυσιτικές Εκκλησίες όπως η Αιθιοπική, η Αρμενική,
η Ιακωβιτική, η Κοπτική Εκκλησία!»
ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ:
ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ
ΝΙΚΟΛΑΟ.
ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ
ΦΙΛΟΘΕΟ.
ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ
ΓΡΗΓΟΡΙΟ.
ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ.
ΓΕΡΩΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ
ΜΟΝΑΧΟ.
ΓΕΡΩΝ ΤΑΡΑΣΙΟ ΜΟΝΑΧΟ.
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΑΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ
ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΕΩΣ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΚΑΤΑ
ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ "ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ",
ΟΤΑΝ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΑΥΤΗ.
ΕΑΝ ΜΕ ΕΚΔΙΩΚΑΤΕ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ
ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΗΝ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΓΝΩΜΩΝ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΔΟΘΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ
ΔΕΝ ΔΙΩΚΟΤΑΝ ΑΥΤΗ, ΤΟΤΕ ΚΑΛΩΣ ΘΑ ΕΠΡΑΤΑΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΔΙΩΚΑΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΕΠΕΦΕΡΑ
ΣΧΙΣΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΟΜΩΣ, ΤΩΡΑ ΜΕ ΕΚΔΙΩΚΕΤΕ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ
ΟΜΟΛΟΓΩ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΩ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΣΤΗΝ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΓΝΩΜΩΝ ΤΟΥ, ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΑΥΤΗ,
ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΤΩΡΑ ΚΑΚΩΣ ΕΠΡΑΤΕΤΕ ΔΙΟΤΙ ΕΠΙΦΕΡΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΧΙΣΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ.
Εάν
πρέπει κάποτε να χαίρη ο άνθρωπος και να σκιρτά και να ψάλλη με
ευφροσύνη, εάν υπάρχη μιά περίοδος που απαιτεί να λεχθή ό,τι υπάρχει πιο
μεγάλο και πιο λαμπρό και που κάνει τον άνθρωπο να ποθή να έχη όσο το
δυνατόν ευρύτερη σχέση, ωραιότερη έκφραση και δυνατώτερο λόγο, για να
υμνήση τα μεγαλεία της, δεν βλέπω ποια άλλη μπορεί να είναι αυτή, αν όχι
η σημερινή γιορτή. Γιατί σαν σήμερα έφθασε στη γη Άγγελος από τον
ουρανό αναγγέλλοντας την απαρχή όλων των καλών. Σήμερα ο ουρανός
μεγαλύνεται. Σήμερα η γη
αγάλλεται. Σήμερα ολόκληρη η κτίση χαίρει. Και δεν μένει έξω από τη
γιορτή ούτε Αυτός που κρατεί στα χέρια του τον ουρανό. Γιατί αυτά που
συμβαίνουν σήμερα είναι ένα πραγματικό πανηγύρι.
Αλίμονο στους αγώνες που κρέμονται από τα χαρτιά. Το γένος δεν χρειάζεται τα χαρτιά κανενός για τη λευτεριά του. Έχετε καρδιά; Έχετε Πίστη; Αλλιώς καθίστε εκεί που κάθεστε... Ραγιάδες εσείς... Ραγιάδες και τα Παιδιά σας... Ραγιάδες και τα παιδιά των παιδιών σας... (από την έπαλξη μάχης του αθάνατου ήρωά μας γενναίου Παπαφλέσσα)
«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».
Ω, βάθος ταπεινώσεως, που μας ανεβάζει στους ουρανούς! Ω, θαυμαστή
δύναμη μιας παρθένου Κόρης, που με ένα: «γένοιτο» κάνει το Θεό και
αλλάζει με τη γη τα αστέρια! Μα, για ποιό λόγο πανακήρατη Κόρη,
θεόσοφη Μαριάμ, τώρα, που υψώθηκες σε τόση μεγαλειότητα και τιμή,
πέφτεις σε τόση ταπείνωση; Τάχα δεν έπρεπε να δοξαστείς, τώρα που έγινες
δοχείο χωρητικό της Θεότητας και θρόνος ηλιοστάλακτος του Βασιλέως της
δόξας; Εσύ τώρα είσαι Μητέρα Θεού, και πώς ονομάζεσαι δούλη Κυρίου;
«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου». Αλλά μου φαίνεται
εύλογο να μου απαντά η Παρθένος. Επειδή σε αυτήν κατοικούσε ο Κύριος,
που «υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν», σωστά
ταπεινώθηκε και ξέροντας πως «εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις τη
καρδία», έπρεπε να ετοιμασθεί με κάθε ταπείνωση, για να δεχθεί το θείο
Λόγο.
Ο Απελλής, εκείνος ο περίφημος ζωγράφος, που, όσες έκανε εικόνες ήταν
θαυμαστές, ανάμεσα στα άλλα, με ομορφιά και επιμέλεια ζωγράφισε ένα
στάχυ και επάνω σ’ αυτό μία περιστερά, που η ίδια φύση κοκκίνισε
νικημένη από την τέχνη. Όμως περισσότερη κατηγορία, παρά τιμή προξένησε
του Απελλή αυτή η θαυμαστή ζωγραφιά επειδή, όσοι την έβλεπαν, αντί να
θαυμάζουν την ομορφιά των χρωμάτων, τη συμμετρία των γραμμών, τον
κατηγορούσαν λέγοντας: δεν είναι δυνατόν ένα μικρό στάχυ, ορθό, να
βαστάζει μία περιστερά, δίχως να γέρνει από το βάρος· «ούχ οίον τε
άσταχυν ακλινή βαστάζειν περιστεράν». Στάχυ φθαρτό, χορτάρι της γης
είναι ο άνθρωπος «άνθρωπος ωσεί χόρτος», περιστερά είναι το πανάγιο
Πνεύμα· «και είδε το Πνεύμα ωσεί περιστεράν καταβαίνον επ’ αυτόν».
Με
την ευκαιρία της επετείου της εθνικής Παλιγγενεσίας, παραθέτουμε μερικά
σπουδαιότατα μηνύματα, γραπτά ή προφορικά, των αγωνιστών του 1821, πού
δείχνουν το βαθύτατο πνευματικό καί ιδεολογικό νόημα της ελληνικής
επαναστάσεως, του ιερού αγώνα της απελευθερώσεως από τον Τουρκικό ζυγό.
Ό Ασημάκης Ζαΐμης,
την παραμονή της λήψεως αποφάσεως για την κήρυξη της Εθνεγερσίας, είπε
στους συγκεντρωμένους στην Αγία Λαύρα: «Δεν μένει άλλο παρά ή άμεσος
κήρυξις της Επαναστάσεως. Δεν μας χωρίζει πλέον καμμιά διαφωνία.'Ας
άναπαυθώμεν απόψε καί αύριον εις την Έκκλησίαν, άφού μεταλάβωμεν των
Άχραντων Μυστηρίων, ας προσευχηθώμεν όλοι,κατά την Δοξολογίαν εις τον
αγιόν 'Αλέξιον καί την Παναγίαν, να μας βοηθήσουν εις τον άνισον
αγώνα,εις τον όποιον αποδυόμεθα. Αύριον την αυτήν ώραν να συναντηθώμεν
ενταύθα, δια να κανονίσωμεν τα του Αγώνος».
Εν
όψει της Εθνικής μας Παλινεγγεσίας.
Αιωνία η μνήμη ΠΆΝΤΩΝ των υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, ηρωϊκώς πεσόντων, πάλαι τε
και επ` εσχάτων (λαϊκών και κληρικών)
Η
25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή. Γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της
Θεοτόκου και τον Ευαγγελισμό της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον
τουρκικό ζυγό.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου μας
αποκαλύπτει το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για την ενανθρώπισή του και την
σωτηρία του ανθρώπου που υποδουλώθηκε στην αμαρτία. Ο Αρχάγγελος
Γαβριήλ φέρνει στην Παναγία μας το σωτηριώδες μήνυμα, το ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ. Κι
έτσι όλες οι προφητείες βρίσκουν την εκπλήρωσή τους. Ο άσαρκος θεός παίρνει σάρκα, ο άϋλος ενώνεται με την ύλη. Ο άχρονος αποκτά αρχή. Ο ήλιος αγγίζει τη γη. « Ὀ Ὑιός τοῦ Θεοῦ, Ὑιός τῆς Παρθένου γίνεται » Ο Θεός ταπεινώνεται από άκρα αγάπη, με σκοπό να υψώσει και να ενώσει κοντά Του τον άνθρωπο, τον οποίο δημιούργησε. Δεύτερη γιορτή είναι ο
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, η έναρξη του επαναστικού αγώνα του 1821,
η Εποποιία της εθνεγερσίας του γένους μας μετά από τετρακόσια χρόνια
σκλαβιάς. Η 25η Μαρτίου είναι το ξημέρωμα
μιας μακρόχρονης νύχτας, είναι η Ανάσταση μετά το Γολγοθά και τη
Σταύρωση της φυλής μας που ξεκίνησε στις 29 Μαϊου 1453. Εκείνη την
αποφράδα ημέρα που κυριεύτηκε η Κων\πολη από τους Τούρκους, καταλύθηκαν
και οι ιδέες του πνεύματος, της πίστης, της αλήθειας και της λευτεριάς.
Οι ελπίδες όμως και τα όνειρα των υπόδουλων Ελλήνων, παρά τις
αναρίθμητες ταπεινώσεις και τα μαρτύρια, κρυφοζούν. Γίνονται προσμονή
και τραγούδι. Ο φλογερός λόγος του Ρήγα και των διδασκάλων του Γένους
προετοιμάζει τις ψυχές. Η Εκκλησία γίνεται η Κιβωτός που γλύκανε τον
πόνο του Έλληνα, διέσωσε τη γλώσσα του, την πίστη, την ταυτότητά του.
Η 25η Μαρτίου είναι η
μεγαλύτερη μέρα του σύγχρονου Ελληνισμού. Μας θυμίζει ποιοι είμαστε,
ποιος είναι ο προορισμός μας, ως έθνος, ως λαός και ως άτομα.
Ξαναζωντανεύει στη συνείδησή μας τις προαιώνιες αξίες του Ελληνισμού. Με
τις δύο εκείνες μεγάλες σε νόημα λέξεις «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», οι απλοί
και αγράμματοι πολεμιστές του 1821 προβάλλουν ως αιώνια πρότυπα για
τους νεότερους. Πού οφείλεται λοιπόν το θαύμα που επιτέλεσαν;
Βασικός συντελεστής αυτού του θαύματος
είναι η αποφασιστικότητα και η πίστη τους. Μέσα στην ψυχή των Ελλήνων
υπήρχε ζωντανή η αίσθηση ότι η ελευθερία θέλει θυσίες για ν’ αποκτηθεί.
Έτσι βάδιζαν συνειδητά προς το θάνατο.
Πρόκειται
για 2 επιστολές. Η πρώτη είναι του ειδικού ανακριτού της Ι.Μ.Θ. προς
τον π. Θεόδωρο Ζήση και η δεύτερη είναι η γραπτή απάντηση του π.
Θεοδώρου. Δημοσιεύουμε ευχαρίστως τις επιστολές αυτές, κοινά και κατ' αποκλειστικότητα, οι διαχειριστές των Ιστολογίων Κατήχησης και Κατάνυξις κατόπιν της παρακλήσεως του π. Θεοδώρου Ζήση, σε αρχείο pdf.
Η
Ορθόδοξος Εκκλησία διέρχεται δεινή δοκιμασία της ενότητας Της. Είναι η οδυνηρή
συνέπεια της Συνόδου στην Κρήτη. Οι τέσσερις Εκκλησίες, που δεν συμμετέσχον,
έχουν παγώσει τις σχέσεις τους με το Φανάρι. Των υπολοίπων οι σχέσεις
διατηρούνται σε τυπικό επίπεδο. Καλές είναι οι σχέσεις του Φαναρίου με το
Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Λογικό. Το Φανάρι το ευνόησε στην αδικία που προκάλεσε
σε βάρος του Πατριαρχείου Αντιοχείας, με το να εκλέξει Μητροπολίτη στο χωρίς
Ορθοδόξους αλλά με πολύ χρήμα Κατάρ, έδαφος της κανονικής δικαιοδοσίας του
Πατριαρχείου Αντιοχείας.
Στις 22 Μαρτίου 2017 και με την ευκαιρία της τελετής παραδόσεως του έργου, της
ανακαινίσεως του Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.
Θεόφιλος προσκάλεσε τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίο να παραστεί
σ’ αυτήν. Ο Πατριάρχης δέχθηκε την πρόσκληση και παρέστη. Πρόσκληση ο κ.
Θεόφιλος δεν απέστειλε στον Αρχιεπίσκοπο
Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.
Πρόκειται, τουλάχιστον, για εκκλησιαστικό ατόπημα. Δεν μπορεί να προσκαλείται ο
κ. Τσίπρας και να μην καλείται ο Αρχιεπίσκοπος της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Η
δικαιολογία που ελέχθη από κύκλους του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων είναι ότι
εκλήθησαν όσοι συνεισέφεραν χρηματικά στην ανακαίνιση του Παναγίου Τάφου. Και η
ηγεσία της Ελληνικής Πολιτείας προσεκλήθη επειδή συνέβαλε στην ανακαίνιση, ενώ
η Εκκλησία της Ελλάδος δεν συνέβαλε... Το επιχείρημα είναι έωλο. Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι σταθερά και για πάνω από 150 χρόνια η οικονομική και πνευματική μεγάλη ευεργέτιδα του Πατριαρχείου
Ιεροσολύμων και η σχεδόν μοναδική αιμοδότρια
του σε ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς.