Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ευαγγέλιο της Κυριακής Δ΄ Λουκά - Ο Στόχος μας (Γραπτό Κήρυγμα)

πηγή: http://katihisis.blogspot.gr

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης

Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Σεπτέμβριος 2015, αρ.φ. 170)

Ευαγγέλιο της Κυρ. Δ΄ Λουκά (Λουκ. η΄ 5-15)

Ο ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ

        Η σημερινή Κυριακή σε πολλές περιοχές έχει καθιερωθεί ως η επίσημη ημέρα της ενάρξεως των κατηχητικών σχολείων. Η περικοπή του ιερού Ευαγγελίου με την εικόνα του «σπείροντος» Ιησού και οι τέσσερεις ομάδες των ακροατών που αποτελούν το έδαφος στο οποίο πέφτει ο σπόρος, είναι η αιτία αυτού του γεγονότος. Είναι η λεγόμενη παραβολή του σπορέα.

        Κάποιος γεωργός πήγε να σπείρει τον σπόρο του στα χωράφια του. Καθώς έσπερνε, ένα μέρος του σπόρου έπεσε πάνω σε δρόμο που ήταν πατημένος από τα ζώα και τους ανθρώπους· αυτός δεν ρίζωσε αλλά καθώς έμεινε στην επιφάνια ήρθαν τα πουλιά του ουρανού και τον έφαγαν. Το δεύτερο μέρος του σπόρου έπεσε σε μέρος όπου ήταν πέτρες· και ενώ φύτρωσε γρήγορα ξεράθηκε το φύτρωμα λόγω έλλειψης νερού. Το τρίτο μέρος του σπόρου έπεσε σε έδαφος που είχε χώμα γεμάτο αγκάθια· και τα  αγκάθια αναπτύχθηκαν, έπνιξαν το σπόρο, και δεν τον άφησαν να καρποφορήσει. Το τελευταίο μέρος του σπόρου έπεσε σε έδαφος γόνιμο, οργωμένο· εκεί ο σπόρος φύτρωσε, αναπτύχθηκε και τελικά απέδωσε αλλού μεν τριάκοντα, αλλού εξήκοντα, αλλού δε εκατό καρπούς.

        Στη συνέχεια ο ίδιος Ο Κύριος εξήγησε στους μαθητές Του το νόημα της παραβολής.

        Η πρώτη κατηγορία εδάφους που έπεσε ο σπόρος είναι οι αδιάφοροι χριστιανοί. Σε αυτούς ο λόγος του Θεού, όπως λέει ο λαός μας, «από το ένα αυτί μπαίνει κι από το άλλο βγαίνει». Όπως στον πατημένο δρόμο είναι αδύνατον να φυτρώσει ο σπόρος, έτσι και στις ψυχές αυτών των χριστιανών.

        Η δεύτερη κατηγορία είναι οι ολιγόπιστοι χριστιανοί. Με την παραμικρή δυσκολία ψυχραίνεται μέσα τους ο λόγος Του Κυρίου που αρχικά τον δέχτηκαν ευχαρίστως με χαρά και ενθουσιασμό.

         Η Τρίτη κατηγορία είναι οι εμπαθείς χριστιανοί. Έχουν καλή διάθεση αλλά καλλιεργούν ταυτόχρονα μέσα τους αγκάθια, δηλαδή πάθη. Τρία είναι τα μεγαλύτερα πάθη που δεν αφήνουν στους ανθρώπους να καρποφορήσει ο σπόρος. Είναι τα τρία «φ»! Δηλαδή η φιλαργυρία, η φιληδονία και η φιλοδοξία.

        Τέλος, η τέταρτη κατηγορία είναι η εκλεκτή μερίδα του λαού του Θεού. Αυτοί που ακούνε, ενθουσιάζονται, ελκύονται και εφαρμόζουν τον Λόγο. Είναι οι φίλοι και αδελφοί του Ιησού, οι ένθεοι μαθητές Του. Σε αυτούς ο Λόγος καρποφορεί και αποδίδει καρπούς πολλαπλάσιους. Πέφτουν και σηκώνονται, δεν μένουν στην πτώση αλλά συνεχώς μετανοούν.

         Έλεγε ο άγιος αβάς Βαρσανούφιος ο μέγας πως «ο Θεός δεν διώχνει κανένα, αλλά όλους τους καλεί σε μετάνοια. Οφείλει λοιπόν ο προσερχόμενος στο Θεό να προσέλθει με όλη του την καρδιά και να σπείρει με την ελπίδα ότι θα θερίσει. Και  να περιμένει δοκιμασίες ως την τελευταία του αναπνοή». Τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την Αγάπη Του Κυρίου, παρά μόνον ο ίδιος μας ο εαυτός. Αυτός είναι ασταθής και επιρρεπής στα πάθη και τις ατιμίες. Η φύλαξη του Λόγου του Χριστού και της Εκκλησίας για να γίνει σκοπός της ζωής μας θα πρέπει να γίνει βίωμα. Να γευτούμε την γλύκα της εν Χριστώ ζωής ώστε όλα τα άλλα έξω από αυτήν να μας φαίνονται σκύβαλα.

        Η επιμονή στην εφαρμογή του Λόγου ας είναι ο στόχος μας. Μόνο με επιμονή και υπομονή θα ελκύσουμε τη Χάρη Του Θεού, η οποία θα αυξήσει και πλουτίσει τις προσπάθειές μας. Ας μην αφήνουμε τον αγώνα μας με ευκολία αλλά ας δίνουμε συνεχώς μάχες ώστε να μείνουμε σε αυτόν. Και όταν προς στιγμήν αποκάμουμε, δειλιάσουμε και σταματήσουμε την προσπάθεια, ας φροντίσουμε να μην μείνουμε σε αυτήν την κατάσταση για πολύ. Ένα χαρακτηριστικό του δαιμονικού πολέμου είναι να «παίρνει φαλάγγι» όσους καταφέρει να τους ρίξει σε αμαρτία. Δε σταματά, αλλά επιτίθεται και χτυπά με μανία ώστε να μην αφήσει τον χριστιανό που βρίσκεται σε πτώση να «σηκώσει κεφάλι».

        Να μην δίνουμε χαρά στον εχθρό να επιβουλεύεται την σωτηρία μας τη στιγμή μάλιστα που καμιά εξουσία δεν έχει επάνω μας αν δεν του τη παραχωρήσουμε εμείς.  Πάντα ωφελούμαστε και μάλιστα περισσότερο, όταν σε περιπτώσεις πτώσης και αδυναμίας δεν τα παρατήσουμε εντελώς αλλά έστω και ανόρεκτα, με δυσκολία και ραθυμία,  θυμόμαστε Τον Χριστό και τον επικαλούμαστε. Η παρηγοριά θα έλθει γρήγορα και η αλλαγή της ψυχικής κατάστασης θα επέλθει καταλυτικά.

        Τελειώνοντας αξίζει να αναφέρουμε τα λόγια του αγίου Βαρσανουφίου. Κάποιος τον ρώτησε: «Όταν προσεύχομαι ή ψέλνω και δεν αισθάνομαι τη δύναμη των λεγομένων, ένεκα της σκληρότητας της καρδιάς μου, σε τι ωφελούμε;». Ο άγιος του απάντησε ως εξής: «Εάν εσύ δεν αισθάνεσαι, οι δαίμονες όμως αισθάνονται και ακούν και τρέμουν. Μην παύσεις λοιπόν να ψέλνεις και να προσεύχεσαι. Και σιγά - σιγά με την βοήθεια του Θεού, θα απαλυνθεί η σκληρότητα της καρδιάς σου»!