« Η Πατρίδα και οι Εφιάλτες της » Γιατί οι παπαρούνες στο Κιλκίς είναι πιό κόκκινες από τις άλλες.....;;!!! - Θ. Μαλκίδης: Συνεχίζουμε για την Μακεδονία, για τον Ελληνισμό!

" ο Παύλος Μελάς δεν υπέγραψε στις Πρέσπες ,επομένως ούτε κι εμείς υπογράψαμε"!

Γιατί οι παπαρούνες στο Κιλκίς είναι πιό κόκκινες από τις άλλες.....;;!!! 

 Γι ` αυτό οι παπαρούνες στο Κιλκίς είναι πιό κόκκινες από τις άλλες....!!!!

"Διότι είναι ποτισμένες από το αίμα των ηρώων μας που πολέμησαν και έδιωξαν τους κατακτητές της Μακεδονίας μας. Έτσι μας έλεγε η Δασκάλα μας όταν είμασταν μικροί μαθητές στο Σχολείο!!!!!"

(Δημ.Νατσιός,Δάσκαλος),κατά την προχθεσινή του ομιλία για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ. Και συνέχισε,λέγοντας: "Μέχρι πρότινος οργώναμε στα χωράφια και τα αλέτρια έβγαζαν σκουριασμένες και ματωμένες ξιφολόγχες και κρανία ηρώων.Πραγματικός τόπος κρανίου"!!!!!

Και λίγο αργότερα -ο έτερος ομιλητής στην ίδια εκδήλωση της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας - ο μαχητικός κ. Μαλκίδης προσέθετε: " ο Παύλος Μελάς δεν υπέγραψε στις Πρέσπες ,επομένως ούτε κι εμείς υπογράψαμε"!

Συγκλονιστικός και ο δυναμικός Αντιπεριφερειάρχης κ. Δημ.Παπαδημόπουλος που με τον συνοπτικό αλλά περιεκτικό χαιρετισμό του ξεσήκωνε το πολυπληθές ακροατήριο που τον διέκοψε-καταχειροκροτώντας τον-πολλές φορές!!!

« Η Πατρίδα και οι Εφιάλτες της »  

Πριν από πολλά χρόνια ο ποιητής Γ. 

Σεφέρης έλεγε με συνοχή καρδίας:

"Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό".  

Σήμερα η πατρίδα μας ζει  εφιάλτες και με Εφιάλτες. 

Εφιάλτες στην παιδεία οι οποίοι:

Πρώτον: Κατήργησαν την γιορτή των Τριών Ιεραρχών με την παρουσία των σχολείων στους ενοριακούς ναούς.

Δεύτερον: Κατήργησαν, μέσω του πονηρεύματος της προαιρετικότητας, τον εκκλησιασμό όλου του σχολείου, ως έμπρακτη φανέρωση της παιδαγωγίας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» του αποστόλου Παύλου.

Τρίτον: Την έπαρση της σημαίας μας, άπαξ του μηνός, με  την συνοδεία των παιδικών φωνών που ψάλλουν και απαγγέλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο.

Τέταρτον: Καταργήθηκε η αριστεία, δηλαδή η συνέπεια, η επιμέλεια και ο ευεργετικός έπαινος που τροφοδοτεί την καθ΄όλα αξιέπαινη προσπάθεια κάποιων παιδιών να υπερέχουν. Απογυμνώνεται το σχολείο από τις δύο ιδρυτικές, θα λέγαμε, προϋποθέσεις του: την τιμωρία και την επιβράβευση.

Καταντά η σχολική αίθουσα προέκταση του παιδικού δωματίου. (Με την ατιμωρησία-η καταστροφική αρχή του όλα επιτρέπονται, γιατί είναι παιδιά- επιβραβεύονται οι ασυνεπείς και απείθαρχοι, με την καταδίκη της αριστείας τιμωρούνται οι φιλόπονοι και φιλομαθείς). Και βέβαια η παραπάνω κατάργηση υπονομεύει τον θεσμό των εθνικών παρελάσεων…

Πέμπτον: Υπονομεύτηκε το μάθημα της Γλώσσας-και «όπου Γλώσσα πατρίς», κατά τον Ελύτη-με τα υπάρχοντα βιβλία, «περιοδικά ποικίλης ύλης» αποκόπτει τους νέους από την βρυσομάνα του Γένους, «από την γλώσσα που διαβάζουνε οι αγράμματοι κι αγιάζουνε».

Έκτον: Καθιέρωσαν θεματική εβδομάδα, στην οποία διαφημίζεται και προωθείται στις πολύ ευαίσθητες ηλικίες του Γυμνασίου η ομοφυλοφιλία. Αποφάσεις που μαγαρίζουν την οικογένεια, την πάλαι ποτέ, «Μεγάλη του Γένους Σχολή».

Έβδομον: Ψήφισαν νόμο με τον οποίο επιτρέπεται η αλλαγή φύλου από τα 15 χρόνια-αισχρόν εστί και λέγειν-νόμος που ξεφτιλίζει σύνολη την Παράδοσή μας και μας εκθέτει σε γη και ουρανό.

Όγδοον: Στήνουν στην πάλαι ποτέ Ορθόδοξη Ελλάδα, αποτεφρωτήρια-κρεματόρια. Τα σκυλιά θα τα θάβουν και τους ανθρώπους θα τους ψήνουν.

Μας τα έλεγε ο Κόντογλου, ο οποίος  ζούσε σε μια εποχή που μακαρίζεται σε σύγκριση με την δική μας. «Να δούμε ακόμα που θα φτάσουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελλό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα, κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Μεταμορφώθη­κε σε μια μάγισσα Κίρκη, και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοί­ρους, και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κο­πριές και στις σάπιες ακαθαρσίες. Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας».

Ένατον: Το μάθημα των Θρησκευτικών μετατράπηκε σε θρησκειολογική προπαγάνδα. Σκοπός τους να ξεμυρώσουν και να ξεβαπτίσουν τα παιδιά μας, ώστε να καταντήσουν εύκολη λεία κάθε νοητού ή φανερού θηρίου.

Εφιάλτες που διαλύουν την κοινωνική συνοχή εξαιτίας της ατιμωρησίας εγκληματιών, χάρις στον νόμο Παρασκευόπουλου.

Εφιάλτες, οι οποίοι επιτρέπουν την αθρόα είσοδο στην χώρα μας χιλιάδων λαθρομεταναστών, σε μια χώρα που βίωσε για εκατοντάδες χρόνια τα "αγαθά" του Ισλάμ και αδυνατεί να συντηρήσει τους κατοίκους της. Γι΄αυτό και την εγκαταλείπει ο ανθός της.

Εφιάλτες, τέλος, στα εθνικά όπου προδίδεται η ιστορίας της.

Διαβάζω ένα ωραίο κείμενο, γραμμένο πριν από 30 χρόνια. Ο συγγραφέας του, Σταύρος Λίβας, ζει, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 20, τα παιδικά του χρόνια στο Κιλκίς:

«Ένα απέραντο «Εθνικό Νεκροταφείο», που κρύβει στα σπλάχνα του τα κορμιά χιλιάδων παλληκαριών, είναι ο τόπος μας. Και πάνω στα κορμιά αυτά στήθηκαν τα θεμέλια αυτής της πόλης. Και το σιτάρι που φτιάχνει το ψωμί μας, θεριεύει και μεστώνει, ρουφώντας από τη γη αίμα αντί για νερό. Κάθε λόφος γύρω μας κι ένας «κρανίου τόπος».

Κάθε χωράφι κι ένας «αγρός αίματος», για να χρησιμοποιήσω τους χαρακτηρισμούς του Ευαγγελίου, που τόσο ταιριάζουν στην περίπτωση.

Τα πρώτα χρόνια, τ’ αλέτρια που όργωναν τη γη, έφερναν στην επιφάνεια λευκά κόκκαλα, «κόκαλα Ελλήνων ιερά», μαζί με σκουριασμένες ξιφολόγχες και δερμάτινες παλάσκες περασμένες σε ζωστήρες που έζωναν, κάποτε, λυγερά σώματα παλληκαριών. Κι όλοι μας, λίγο – πολύ, έχουμε να θυμόμαστε πως κάποτε, σκάβοντας τις αυλές των σπιτιών μας, είχαμε βρει σκουριασμένα όπλα κι ανθρώπινα κρανία. 

Θυμάμαι τους πρώτους περιπάτους που κάναμε με το σχολείο εκεί κοντά στους πρόποδες του Άη-Γιώργη. Η δασκάλα μας έλεγε ότι οι παπαρούνες στον τόπο μας είναι πιο κόκκινες από αλλού, «γιατί παίρνουν το χρώμα τους από το αίμα των σκοτωμένων παλληκαριών». Κι εμείς διστάζαμε να τις κόψουμε, από φόβο, μήπως και ματώσουμε τα χέρια μας».

Ναι, και σήμερα οι λόφοι με τις παπαρούνες, ναι, και σήμερα η ιστορία της Μακεδονίας μας ποτίζεται από το αίμα των 8.500 χιλιάδων περίπου αξιωματικών και στρατιωτικών, που έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος κατά την τριήμερο μάχη του Κιλκίς.

Και ότι κερδήθηκε με μαρτύρων και ηρώων αίμα δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής. 

Οι εφιάλτες φεύγουν όταν ξυπνάμε. Το ίδιο και οι Εφιάλτες, με κεφαλαίο το έψιλον, δηλαδή οι προδότες...

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-θεολόγος, Κιλκίς

Θ. Μαλκίδης: Συνεχίζουμε για την Μακεδονία, για τον Ελληνισμό!

Από την ομιλία για την Μακεδονία στη Λάρισα

Οφείλουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να αντισταθούν επειδή για  το ζήτημα της Μακεδονίας, αλλά και για άλλα θέματα, όπως η Κύπρος, το Αιγαίο, η Θράκη, η οικονομία, η εθνική μας κυριαρχία, η οικογένεια, η παιδεία, γίνεται εδώ και χρόνια μία προπαγάνδα ότι είναι για το καλό μας (!) η άνευ όρων παράδοση.

Εν προκειμένω, ομάδες συμφερόντων που παριστάνουν τα κόμματα, εντός και εκτός Βουλής», που προωθούν εγχώρια και ξένα συμφέροντα, αντίθετα με αυτά του Ελληνικού λαού, προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι για το καλό μας (!)  να παραδοθεί η Μακεδονία.

Μας είπαν ότι 140 χώρες την αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία», άρα πρέπει κι εμείς αφού έτσι θα συνεχίσουν να την ονομάζουν. Μας ανέφεραν ότι το πΓΔΜ περιλαμβάνει ήδη τον όρο Μακεδονία, άρα τους έχουμε αναγνωρίσει ήδη. Μας επισημαίνουν ότι αν αλλάξουν Σύνταγμα, παύει ο αλυτρωτισμός. Τονίζουν ότι το Βόρεια Μακεδονία, είναι προς το συμφέρον μας !

Συνοπτικά η Ελλάδα δια της συμφωνίας, την οποία υπέγραψε ως Πρώτο Μέρος και όχι ως Ελληνική Δημοκρατία, δίνει  τα εξής:

Όνομα κράτους, μέρος: Βόρεια Μακεδονία – εθνότητα, το όλον: μακεδονική – γλώσσα, το όλον: μακεδονική – είσοδο στο ΝΑΤΟ, πλήρης από την πρώτη ημέρα – είσοδο στην ΕΕ, έναρξη αίτησης, – εμπορικά σήματα (σε επιτροπή ειδικών – μακεδονικός χαλβάς, ταχίνι, οίνος και άλλα έρμαιο στις διαθέσεις των Σκοπιανών), – πρόσβαση στη θάλασσα, – λιμάνια κι αεροδρόμια για διευκολύνσεις, – διεθνή σήματα MK και MKD (δηλαδή το όλον: Μακεδονία – εξαίρεση οι πινακίδες αυτοκινήτων που γίνονται NM ή NMK, στάχτη στα μάτια για να μην παρεξηγούμαστε από τους τουρίστες στη Βόρεια Ελλάδα), – αλλαγή σχολικών βιβλίων (!), – απαγόρευση να μας ενοχλεί η “ερμηνεία” του όρου Μακεδονία, της κληρονομιάς της ακόμα και για τα αρχαία χρόνια (άρθρο 7, παρ 5) – απαγόρευση να μας ενοχλούν “αρχαιολογικά τεχνουργήματα” σε χρήση (πχ, δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Αστέρι της Βεργίνας, αλλά μπορούν να το χρησιμοποιούν με μικρές διαφορές όπως τώρα), – απαγόρευση να ζητάμε να αφαιρέσουν αγάλματα ή μνημεία που αναπαριστούν αρχαίους Μακεδόνες, (αν βάζουν μια ταμπελίτσα στην άκρη με ένα συγκεχυμένο μήνυμα), – απαγόρευση οι Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας να ονομάζονται Μακεδόνες (είπαμε, Μακεδόνες είναι αυτοί – ο πρωθυπουργός  στο διάγγελμά του μας αποκάλεσε “Ελληνο-μακεδόνες”), – αποθάρρυνση να χρησιμοποιούμε τον όρο “Μακεδονία” για το σήμερα (στην συμφωνία, απέφυγαν να γράψουν τον όρο αυτόν και χρησιμοποιούν τον όρο “Βόρεια περιοχή της Ελλάδας”, όρος ασαφής και παραπλανητικός διότι και η Θράκη και η Ήπειρος στην Βόρεια περιοχή της Ελλάδας βρίσκονται).

Η χώρα μας ανάλωσε τα ισχυρά διπλωματικά της όπλα για να εξασφαλίσει μία σύνθετη ονομασία, προκειμένου να διακρίνεται η ελληνική Μακεδονία από το γειτονικό κράτος και να καταστεί σαφές ότι το τελευταίο δεν εκπροσωπεί το ιστορικό και γεωγραφικό μέγεθος της Μακεδονίας ως συνόλου. Σε αντάλλαγμα, αποδέχθηκε την παραχώρηση του ονόματός της στα Σκόπια. Η Συμφωνία καθίσταται ετεροβαρής και δυσμενής για την ελληνική πλευρά με την αναγνώριση μακεδονικής ιθαγένειας και γλώσσης για την γειτονική χώρα. Η εθνική ιδεολογία των γειτόνων, ο «Μακεδονισμός», στηρίζεται και ενισχύεται μέσω της αναγνώρισης αυτής, πράγμα το οποίο εγκυμονεί σοβαρά προβλήματα για την χώρα μας.

Εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στην προπαγάνδα, δεν αποδεχόμαστε τη λεγόμενη "Συμφωνία" της 17ης Ιουνίου. Ο Ελληνικός λαός δεν υπέγραψε τίποτα, ο αγώνας για την Μακεδονία, για τον Ελληνισμό δε σταματά!